Η Χωρίς Πόνους Ζωή που Μπορείτε ν’ Απολαύσετε
Ο ΠΟΝΟΣ είναι κάτι παράδοξο. Μπορεί να προσδιορίζη μια τρομερή ασθένεια. Ή μπορεί ν’ αποτελέση πραγματική προστασία.
Το αίσθημα του πόνου μάς κάνει να τραβήξωμε αμέσως το χέρι μας από ένα αντικείμενο που καίει τόσο πολύ ώστε να έβλαπτε τη σάρκα μας. Αυτό το αίσθημα πόνου—αυτός ο θαυμάσιος προειδοποιητικός μηχανισμός του σώματος—δεν είναι εκείνο για το οποίο ομιλεί η Αγία Γραφή όταν υπόσχεται ότι «δεν θέλει υπάρχει πλέον . . . πόνος.»—Αποκάλ. 21:4.
Αυτό στο οποίο αναφέρεται εδώ η Αγία Γραφή είναι ο οδυνηρός, χρόνιος πόνος που κάνει την καθημερινή ζωή άθλια για πολλές εκατοντάδες εκατομμυρίων ανθρώπων και τους κάνει να δαπανούν δισεκατομμύρια δολλάρια αναζητώντας ανακούφισι. Τι ευλογία θα είναι όταν οι άνθρωποι δεν θα υποφέρουν πια από αρθριτικά, πονοκεφάλους, πόνους των αυτιών, πονόδοντους, ούτε θα υποφέρουν από κανένα είδος ασθενείας! Αλλά πώς μπορεί να πραγματοποιηθή κάποτε αυτό;
Οι Αλλαγές που Έρχονται
Κατ’ αρχήν, όπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο, πρέπει να υπάρξη μια δραστική αλλαγή στο παρόν σύστημα. Και ο Θεός υποσχέθηκε ότι αυτό θα γίνη πράγματι! Έχει σκοπό ν’ αλλάξη τη ‘γη’ μας, απομακρύνοντας πλήρως όλες τις παρούσες βασιλείες ή κυβερνήσεις. Θα το κάνη αυτό μέσω της κυβερνήσεώς του, όπως λέγει η Αγία Γραφή: «Θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη . . . θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας [υπαρχούσας] βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.»—Δαν. 2:44.
Αλλά πώς μπορεί μια αλλαγή κυβερνήσεως να απαλλάξη τα σώματά μας από τους πόνους που τόσο συχνά μας πλήττουν; Μπορεί να το κάνη αυτό λόγω της σοφίας και της δυνάμεως εκείνου που ο Θεός έχει εκλέξει ως κεφαλή της κυβερνήσεώς του, του Ιησού Χριστού. Γι’ αυτόν, μια προφητεία της Αγίας Γραφής λέγει: «Η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού· . . . Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος.» (Ησ. 9:6, 7) Ένα άτομο με τέτοια εξουσία μπορεί να χρησιμοποιήση τη γνώσι που έχει ως προς τις ανάγκες του ανθρωπίνου σώματος ώστε να εμποδίση τις οδυνηρές ασθένειες.
Μια πείρα του Βρεταννικού στόλου τον δέκατον όγδοον αιώνα δείχνει πώς μπορεί να συμβή αυτό. Η τρομερή ‘ασθένεια του σκορβούτου’ απεδεκάτιζε τους ναυτικούς, φονεύοντας χιλιάδες άτομα ετησίως. Τα ούλα τους επρήζοντο και αιμορραγούσαν, τα δόντια τους έπεφταν, οι αρθρώσεις τους και τα κατώτατα άκρα τους πονούσαν και δεν μπορούσαν να τα λυγίσουν. Αλλά κατόπιν ανεκαλύφθη ότι κάτι ζωτικό έλειπε από το διαιτολόγιό τους—τροφές που περιείχαν τη βιταμίνη C. Έτσι, όταν προσετέθη στο τακτικό διαιτολόγιο των Βρεταννών ναυτικών χυμός λεμονιού, και αργότερα χυμός γλυκολεμονιού, δεν υπέφεραν πια, ούτε πέθαιναν από σκορβούτο.
Παρόμοια ιστορία έχει και η οδυνηρή ασθένεια μπέρι-μπέρι. Διεπιστώθη, πριν από λίγα χρόνια, ότι μεταξύ των ανθρώπων που ετρέφοντο με βασική τροφή το ρύζι, εκείνοι που έτρωγαν ρύζι γλασέ, υπέφεραν από την ασθένεια μπέρι-μπέρι, ενώ εκείνοι που έτρωγαν μη αποφλοιωμένο ρύζι δεν πάθαιναν τίποτα. Έτσι, η γνώσις ότι οι φλοίδες του ρυζιού περιέχουν μια ζωτική ουσία, η οποία πιο πρόσφατα έγινε γνωστή ως θειαμίνη (Βιταμίνη Β1), έκανε δυνατόν τον έλεγχο της οδυνηρής και συχνά θανάσιμης ασθενείας μπέρι-μπέρι.
Αλλά η γνώσις και η σοφία του Ιησού Χριστού, που είναι τώρα αναστημένος στον ουρανό, είναι πολύ ανώτερη από τη γνώσι οποιουδήποτε επιγείου ιατρού. Καταλαβαίνει πλήρως τη λειτουργία του φυσικού μας σώματος, όπως έχει αποδείξει. Όταν ήταν άνθρωπος εδώ στη γη, πριν από 1.900 χρόνια και πλέον, θεράπευσε το χειρότερο είδος ασθενειών και νοσημάτων, κι έτσι έδειξε ότι μπορεί να το κάνη αυτό σε μεγαλύτερη κλίμακα ως κυβερνήτης της βασιλείας του Θεού. Για μια περίπτωσι, η Αγία Γραφή λέγει:
«Και ήλθον προς αυτόν όχλοι πολλοί έχοντες μεθ’ εαυτών χωλούς, τυφλούς, κωφούς, κουλλούς και άλλους πολλούς· και έρριψαν αυτούς εις τους πόδας του Ιησού, και εθεράπευσεν αυτούς· ώστε οι όχλοι εθαύμασαν βλέποντες κωφούς λαλούντας, κουλλούς υγιείς, χωλούς περιπατούντας και τυφλούς βλέποντας.»—Ματθ. 15:30, 31.
Τι θαυμάσια αλλαγή. Και ο κυβερνήτης του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, θα εξαλείψη όχι μόνο το σκορβούτο, το μπέρι-μπέρι και άλλες ασθένειες που οι άνθρωποι, με την περιωρισμένη γνώσι που διαθέτουν, μπόρεσαν να θέσουν υπό έλεγχο, αλλά όλες τις ανθρώπινες ασθένειες. Αυτό δεν θα συμβή μόνο σε μια μικρή περιοχή της γης, αλλά παγκοσμίως! Η υπόσχεσις του Θεού είναι: «Και ο κάτοικος δεν θέλει λέγει, Ητόνησα [είμαι ασθενής, ΜΝΚ].» (Ησ. 33:24.) Πράγματι, τότε, κάτω από την κυβέρνησι της βασιλείας του Θεού, θα εκπληρωθή η υπόσχεσις «δεν θέλει υπάρχει πλέον . . . πόνος.»—Αποκάλ. 21:4.
Μερικές πληροφορίες σχετικά με τον πόνο θα μας βοηθήσουν ν’ αντιληφθούμε πώς, ακόμη και όταν αναμένεται συνήθως από ένα άτομο να αισθανθή πόνο, ο Μεγάλος Ιατρός, Ιησούς Χριστός, θα φροντίση ώστε να μην πονέση.
Τι Είναι Πόνος;
Η ερώτησις «Τι είναι πόνος;» φαίνεται ότι είναι αρκετά απλή ερώτησις. Αλλά δεν είναι. Ο Δρ Τζων Τζ. Μπόνικα, αυθεντία στα θέματα αναισθητίσεως και πόνου, γράφει: «Αν υποβάλετε αυτή την ερώτησι σε 100 διαφορετικούς ειδικούς, θα πάρετε 100 διαφορετικές απαντήσεις.» Αλλά γιατί;
Το περιοδικό Σάιενς Νιούς της 26ης Οκτωβρίου 1974, εξηγεί: «Οι γιατροί δεν είναι ακόμη βέβαιοι σχετικά με το τι είναι πόνος και πώς μπορούν να τον θεραπεύσουν.» Πιο πρόσφατα, ο Δρ Πήτερ Τζαίημς Ντάηκ καθηγητής Νευρολογικής στην Ιατρική Σχολή Μάγιο, είπε: «Δεν ισχυριζόμεθα ότι γνωρίζομε τη διαδικασία του πόνου.»
Η έρευνα απεκάλυψε ότι ο πόνος είναι πολύ πιο πολύπλοκος απ’ όσο ενομίζετο πριν. Πολύ διαφωτιστικές υπήρξαν οι μελέτες που έκανε μια γυναίκα πριν από 20 χρόνια, η οποία, στη διάρκεια της ζωής της, δεν αισθάνθηκε ποτέ πόνο. Οι γιατροί στο Πανεπιστήμιο του Σασκάτσουαν στον Καναδά προσπάθησαν ν’ ανακαλύψουν την αιτία γι’ αυτό. «Έψαξαν για τις απολήξεις των νεύρων,» εξήγησε Το Εβδομαδιαίο Περιοδικό Σταρ. «Εάν η Τζόυς δεν είχε απολήξεις νεύρων, τότε αυτό ακριβώς το γεγονός θα εξηγούσε την έλλειψι ευαισθησίας του κοριτσιού. Αλλά οι απολήξεις υπήρχαν και ήσαν προφανώς τέλειες.
«Κατόπιν, οι γιατροί εξήτασαν τις ίνες των νεύρων που υποτίθεται ότι συνδέουν τις απολήξεις των νεύρων με τον εγκέφαλο. Εδώ, οπωσδήποτε, έπρεπε να βρουν κάποιο ελάττωμα. Αλλά δεν υπήρχε. Οι ίνες ήσαν τέλειες, όπως μπορούσαν να διακρίνουν, εκτός απ’ αυτές που είχαν εκφυλισθή λόγω τραύματος.
«Τελικά, εξήτασαν τον εγκέφαλο του κοριτσιού και ακόμη μια φορά δεν διεπίστωσαν κανένα ελάττωμα. Σύμφωνα με όλες τις υπάρχουσες γνώσεις, και θεωρίες, αυτό το κορίτσι έπρεπε κανονικά να αισθάνεται πόνο, αλλά δεν αισθανόταν ούτε και το γαργάλισμα ακόμη.» Ωστόσο, ήταν ευαίσθητη ως προς την πίεσι που ησκείτο στο δέρμα της και μπορούσε να διακρίνη τη διαφορά μεταξύ του αγγίγματος της τρύπας της βελόνας και της μύτης της, μολονότι το τσίμπημα με την βελόνα δεν την πονούσε.
Πριν από τις μελέτες του Σασκάτσουαν, επιστεύετο γενικά ότι ο πόνος είναι μια μορφή αισθήσεως όπως η όρασις, η ακοή και η αφή. Ο πόνος, όπως επιστεύετο, εγίνετο αισθητός από ειδικές απολήξεις νεύρων στο δέρμα και μετεβιβάζετο μέσω ειδικών ινών των νεύρων στον εγκέφαλο. Μ’ αυτά υπ’ όψιν, γίνεται κατανοητό ότι το σώμα έχει ένα είδος τηλεφωνικού συστήματος πόνου και τα κύματα πόνου ταξιδεύουν κατά μήκος μιας ιδιαίτερης λεωφόρου νεύρων, όπως οι γραμμές τηλεφώνου. Αλλά, όπως διεπιστώθη από άτομα τα οποία φαίνονται φυσιολογικά απ’ όλες τις άλλες απόψεις εκτός από την ικανότητά τους να αισθάνωνται πόνο, το ζήτημα είναι πολύ πιο πολύπλοκο. Άλλα παραδείγματα επίσης δείχνουν την πολυπλοκότητα του πόνου.
Σε μερικά άτομα έχουν κόψει το χέρι ή το πόδι, αλλά εκείνα αισθάνονται μεγάλο πόνο που φαίνεται να προέρχεται από το άκρο που έχει κοπή. Επίσης, υπάρχει αυτό που λέγεται «αντανακλαστικό άλγος—μερικά άτομα έχουν κάποιο ωρισμένο όργανο στο σώμα τους που δεν λειτουργεί καλά, ας πούμε την καρδιά, και ωστόσο αισθάνονται πόνο σε κάποιο άλλο μέρος του σώματός των, παραδείγματος χάριν, στον βραχίονα. Τώρα, επίσης, ο βελονισμός προσέθεσε νέες διαστάσεις στο αίνιγμα του πόνου.
Ο βελονισμός είναι μια ιατρική μέθοδος κατά την οποία πολύ λεπτές βελόνες εισάγονται μέσα στο σώμα σε μερικά σαφώς καθωρισμένα σημεία. Είναι η προτιμώτερη μέθοδος αναισθητίσεως στην Κίνα. Χρησιμοποιώντας τον βελονισμό ως το μόνο παυσίπονο μέσον, διεξάγονται μεγάλες εγχειρήσεις σε ασθενείς που έχουν τις αισθήσεις τους.
Η Μέντικαλ Τριμπιούν ανέφερε: «Ο Δρ Χουάιτ και ο Δρ Ντάιμοντ, και οι δύο καρδιολόγοι, παρακολούθησαν εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς στο Πεκίνο με τη μέθοδο αναισθητίσεως δια βελονισμού. Είπαν ότι ο ασθενής ήταν ξύπνιος, άγρυπνος, είχε χαλαρώσει στη διάρκεια της εγχειρήσεως και ότι η εγχείρησις έγινε τόσο καλή όσο και οποιαδήποτε άλλη εγχείρησις που είχαν παρακολουθήσει.
Προσφερόμενες Εξηγήσεις
Σε μια προσπάθεια να εξηγηθούν μερικές απ’ αυτές τις μυστηριώδεις πλευρές πόνου, έχει δοθή μια «θεωρία περί πύλης.» Το άνοιγμα και το κλείσιμο αυτής της λεγομένης «πύλης» στη σπονδυλική στήλη λέγεται ότι επιτρέπει η εμποδίζει τη δίοδο των σημάτων πόνου στον εγκέφαλο. Έτσι, όπως πιστεύεται, ο βελονισμός μπορεί να εμποδίση τον πόνο, ακόμη και σ’ ένα άτομο που έχει πλήρως τις αισθήσεις του και υφίσταται εγχείρησι ανοιχτής καρδιάς, με τη μεταβίβασι ωθήσεων που κλείνουν την πύλη της σπονδυλικής στήλης και εμποδίζουν τα σήματα πόνου να φθάσουν στον εγκέφαλο. Μολονότι αυτή είναι η κυριώτερη από τις νέες θεωρίες, εκείνοι που τη διετύπωσαν παραδέχονται ότι δεν μπορεί να εξηγήση όλα τα ποικίλα γεγονότα σχετικά με τον πόνο.
Τώρα νέες ανακαλύψεις προσφέρουν και άλλες εξηγήσεις. Τα δύο περασμένα χρόνια οι επιστήμονες ανεκάλυψαν ότι το σώμα μας παράγει τα δικά του παυσίπονα φάρμακα, που ονομάζονται εγκεφαλίνη και ενδορφίνη. «Φαίνεται,» εξηγεί ο Δρ Σόλομον Σνάιντερ του Πανεπιστημίου του Τζωνς Χόπκινς, «ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος παράγει τη δική του μορφίνη.»
Τον Δεκέμβριο του 1975 ανηγγέλθη η ανακάλυψις των πρώτων φυσιολογικών αναλγητικών. Αυτά είχαν απομονωθή από εγκεφάλους χοίρων, και ωνομάζοντο εγκεφαλίνες. Κατόπιν, στις αρχές του 1976, απομονώθηκαν οι πρώτες από μια ομάδα συναφών ουσιών, που ωνομάζοντο ενδορφίνες. Η ενδορφίνη Βήτα, η δεύτερη ενδορφίνη που ανεκαλύφθη, απομονώθηκε από αποξηραμένους αδένες υποφύσεως καμήλας. Όπως αναφέρεται, η ουσία αυτή είναι «τουλάχιστον 20 έως 40 φορές πιο αποτελεσματική από τη μορφίνη ως αναλγητικό όταν εισήχθη απ’ ευθείας στον εγκέφαλο αρουραίων και ποντικών.»
Κανείς δεν γνωρίζει ακόμη τις ακριβείς λειτουργίες της εγκεφαλίνης και της ενδορφίνης στην εξασθένησι ή εξάλειψι του πόνου. «Οι ενδορφίνες προφανώς δεν εκκρίνονται συνεχώς,» λέγει ο Δρ Άβραμ Γκόλνσταϊν του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνιας· «φυλάσσονται για εξαιρετικές καταστάσεις» όταν το σώμα χρειάζεται ανακούφισι από τον πόνο.
Ο Μπρους Πόμερατζ από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο στον Καναδά πιστεύει ότι οι ενδορφίνες εξηγούν την αιτία για την οποία ο βελονισμός εξαλείφει τον πόνο. Ισχυρίζεται ότι οι βελόνες διεγείρουν νεύρα που κάνουν τα κύτταρα του σώματος να εκκρίνουν ενδορφίνη. Η ενδορφίνη κατόπιν αρχίζει με κάποιον τρόπο να εξασθενή τα νεύρα που περιλαμβάνονται στο αίσθημα του πόνου.
Αυτά τα φάρμακα, όπως πιστεύεται, εξηγούν ίσως το μυστήριο των ανθρώπων εκείνων οι οποίοι δεν έχουν την ικανότητα να αισθάνωνται πόνο. «Αν ο εγκέφαλος τους ή το αίμα τους περιέχη μεγαλύτερο ποσοστό από τη μια ή την άλλη απ’ αυτές τις χημικές ουσίες,» παρατηρεί ένας ερευνητής, «θα μπορούσε ίσως να εξηγηθή η έλλειψις ικανότητός των να αισθάνωνται πόνο.»
Η Σπουδαιότης της Διανοίας και των Συναισθημάτων
Είναι γεγονός επίσης ότι τα συναισθήματα και η διανοητική κατάστασις του ατόμου συμβάλλουν πολύ στο αίσθημα του πόνου. Οι ποδοσφαιριστές που είναι απασχολημένοι με το παιγνίδι ή οι στρατιώτες στην έξαψι της μάχης, μπορεί να τραυματισθούν σοβαρά και ωστόσο να αισθανθούν λίγο ή καθόλου πόνο εκείνη την ώρα. Επίσης, γυναίκες που εκπαιδεύονται να χαλαρώνουν και να παραμένουν ήρεμες στη διάρκεια του τοκετού, συχνά γεννούν τα παιδιά τους με πολύ λιγώτερο πόνο απ’ ό,τι οι ανυπόμονες γυναίκες που παίρνουν παυσίπονα για ν’ ανακουφισθούν από τους πόνους τους.
Ο Δρ Τζων Τζ. Μπόνικα είπε τα εξής σχετικά με τις διαφορετικές αντιδράσεις των ανθρώπων ως προς τον πόνο: «Η ανταπόκρισίς των επηρεάζεται από την αρχική εκπαίδευσι, το εθνικό παρελθόν, την προσωπικότητα, την επιδεκτικότητα σε υποδείξεις, τη συγκέντρωσι, τη διάθεσι και άλλους παράγοντες. Ο φόβος και η αγωνία προκαλούν υπερβολική ανταπόκρισι. . . . Πιστεύομε ότι η αγωνία κάνει τον εγκέφαλο να στέλνη μηνύματα στη σπονδυλική στήλη ν’ ανοίξη τις πύλες έτσι ώστε, στην πραγματικότητα, το άτομο αισθάνεται περισσότερο πόνο.»
Μπορεί, λοιπόν, κανείς να μάθη να αισθάνεται πόνο. Μπορεί προφανώς να είναι επίκτητο ή εξηρτημένον αντανακλαστικόν. Ο Δρ Σάυμουρ Ντάιαμοντ, ειδικός σε πονοκεφάλους στην Ιατρική Σχολή του Σικάγου, λέγει, παραδείγματος χάριν, ότι οι εννέα στους 10 πονοκεφάλους οφείλονται σε συναισθήματα και άλλους ψυχολογικούς παράγοντες και μόνο το 10 τοις εκατό προέρχεται από κάποια οργανική αιτία. Αναφερόμενος στη συνάφεια που υπάρχει μεταξύ του πόνου και της μαθήσεως—ή εξαρτήσεως—ο Δρ Γουίλμπερτ Φόρνταϊς, καθηγητής ψυχολογίας που ειδικεύεται σε προβλήματα πόνου, εξηγεί:
«Το ερώτημα δεν είναι το αν ο πόνος είναι πραγματικός. Φυσικά είναι πραγματικός. Το ερώτημα είναι ποιοι είναι οι κύριοι παράγοντες οι οποίοι τον επηρεάζουν. Αν λίγο πριν από το δείπνο σάς μιλήσω για ένα σάντουιτς με ζαμπόν, εκκρίνετε σίελο. Ο σίελος είναι πολύ πραγματικός. Αλλά προέρχεται από εξάρτησι. Δεν υπάρχει κανένα σάντουιτς με ζαμπόν. Τα ανθρώπινα όντα είναι υπερβολικά ευαίσθητα στην εξάρτησι. Η εξάρτησις επηρεάζει την κοινωνική συναναστροφή, την έκκρισι σιέλου, την πίεσι του αίματος, την ταχύτητα πέψεως των τροφών, τον πόνο, όλα τα είδη των πραγμάτων.»
Όπως ακριβώς τα συναισθήματά σας και η διανοητική σας κατάστασις μπορεί να εντείνη τον πόνο, έτσι μπορεί και να τον καταπνίξη, να τον εξασθενίση, όπως ανεφέρθη σχετικά με τους ποδοσφαιριστάς και τους στρατιώτες που τραυματίζονται στην έξαψι ενός αγώνος. Οι δούλοι του Ιεχωβά Θεού, οι οποίοι με ηρεμία αποβλέπουν σ’ αυτόν με πλήρη εμπιστοσύνη και βασίζονται σ’ αυτόν σε καιρούς δοκιμασίας, απολαμβάνουν επίσης την εμπειρία της μειώσεως των πόνων τους. Ένας περιοδεύων επίσκοπος των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε μια χώρα όπου εμαίνετο διωγμός εναντίον των Χριστιανών, έγραψε: «Παρά τις προσβολές και τα κτυπήματα που λάβαμε, περνούσαν λίγα δευτερόλεπτα και δεν αισθανόμασταν τίποτα περισσότερο, μολονότι τα κτυπήματα εξακολουθούσαν.»
Οι απόστολοι του Χριστού είχαν επίσης μια παρόμοια πείρα, όπως εξηγεί η Αγία Γραφή: «Και προσκαλέσαντες τους αποστόλους έδειραν και παρήγγειλαν να μη λαλώσιν εν τω ονόματι του Ιησού, και απέλυσαν αυτούς. Εκείνοι λοιπόν ανεχώρουν από προσώπου του συνεδρίου, χαίροντες ότι υπέρ του ονόματος αυτού ηξιώθησαν να ατιμασθώσι.»—Πράξ. 5:40, 41.
Μπορείτε Ν’ Απολαύσετε μια Ζωή Χωρίς Πόνους
Παρά τις προσπάθειες των ανθρώπων να κατανοήσουν τη διαδικασία του πόνου, πολλά σχετικά μ’ αυτόν παραμένουν μυστήριο. Είναι πέρα από την ικανότητα του ανθρώπου να τον θέση υπό έλεγχο. Τα πράγματα που έμαθαν οι άνθρωποι σχετικά με τον πόνο μάς βοηθούν ν’ αντιληφθούμε ότι η Βιβλική υπόσχεσις «δεν θέλει υπάρχει πλέον . . . πόνος,» είναι κάτι που μόνον ο κυβερνήτης της Βασιλείας του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, θα επιτελέση. (Αποκάλ. 21:4) Συγχρόνως, ο θαυμάσιος προειδοποιητικός μηχανισμός του σώματος που παράγει τον πόνο δεν θα εξαφανισθή. Θα εξακολουθή να λειτουργή προς όφελος του ανθρώπου.
Αλλά πώς θ’ απαλλάξη ο Χριστός τούς υπηκόους του από όλους τους ανεπιθύμητους πόνους; Όπως ανεφέρθη προηγουμένως, είναι θέλημα του Θεού να βοηθήση ο Χριστός τους ευπειθείς να εξέλθουν από την αμαρτωλή κατάστασί τους και να τους αποκαταστατήση σε τέλεια υγεία. Έτσι, ένας παράγων στην ανακούφισι από τον πόνο θα είναι η θεραπεία της διανοίας των υπηκόων του, έτσι ώστε τα συναισθήματά τους και οι διανοητικές τους τάσεις να είναι υγιείς και κατάλληλες. Αλλά θα είναι επίσης σπουδαία και η θεραπεία του σώματός των. Κάτω από τη Βασιλική διακυβέρνησι, οι διάφοροι μηχανισμοί του σώματος που περιλαμβάνονται στον έλεγχο του πόνου—περιλαμβανομένου και της παραγωγής εκ μέρους του σώματος των δικών του παυσιπόνων—θα λειτουργή κατάλληλα. Έτσι, ο πόνος δεν θα προκαλή πια παθήματα!
Μπορείτε ν’ απολαύσετε τη ζωή κάτω από τη διακυβέρνησι της Βασιλείας του Θεού όταν αυτό το είδος του πόνου, που πλήττει εκατομμύρια ανθρώπους, δεν θα υπάρχη πια. Η υπόσχεσις μάλιστα λέγει ότι ούτε ακόμη και ο «θάνατος . . . θέλει υπάρχει πλέον.» (Αποκάλ. 21:4) Αλλά δεν μπορείτε να λάβετε αυτές τις ευλογίες χωρίς προσπάθεια· πρέπει κι εσείς να κάνετε κάτι. Ο Ιησούς Χριστός υπέδειξε τη θεμελιώδη απαίτησι που πρέπει να πληροί ο καθένας, όταν είπε στην προσευχή του στον Θεό: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.»—Ιωάν. 17:3.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα χαρούν να σας βοηθήσουν ν’ αποκτήσετε αυτή τη ζωτική γνώσι. Ρωτήστε έναν απ’ αυτούς στην περιοχή σας, ή γράψτε στους εκδότας αυτού του περιοδικού, εκφράζοντας την επιθυμία σας να έχετε μια Γραφική μελέτη στο σπίτι σας ή σε κάποιο άλλο κατάλληλο μέρος. Θα γίνουν αμέσως διευθετήσεις ώστε να μπορέσετε να μάθετε περισσότερα σχετικά με τον σκοπό που έχει ο Θεός ν’ απολαμβάνη ο άνθρωπος μια ζωή χωρίς πόνους.
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 7]
«Οι γιατροί δεν είναι ακόμη βέβαιοι σχετικά με το τι είναι πόνος.»
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 8]
Το σώμα μας παράγει τα δικά του παυσίπονα φάρμακα.