Βάπτισμα

«Ο Ιησούς . . . εβαπτίσθη . . . Και ευθύς ενώ ανέβαινεν από του ύδατος, είδε . . . το πνεύμα καταβαίνον ως περιστεράν επ’ αυτόν. Και φωνή έγεινεν εκ των ουρανών, Συ είσαι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.»—Μάρκ. 1:9-11.

 1. (α) Ποιο βήμα ακολουθεί την αφιέρωσι; (β) Τι εσυμβόλιζε η αφιέρωσις του Ιησού, και πότε αυτός έλαβε το άγιο πνεύμα;

ΑΦΟΥ ένα άτομο κάμη την αφιέρωσί του στη διάνοιά του και στην καρδιά του να υπηρετή τον Παντοδύναμο Θεό, πώς αποτελειώνει αυτή την αφιέρωσι; Άλλο ένα βήμα είναι αναγκαίο, και αυτό είναι το να την αναγγείλη ή ομολογήση δημοσία σε άλλους με το να βαπτισθή στο νερό. Είναι ενδιαφέρον να σημειώσωμε ότι ο Ιησούς Χριστός έδωσε το υπόδειγμα γι’ αυτή την ορθή ενέργεια. «Και βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από του ύδατος· και ιδού, ηνοίχθησαν εις αυτόν οι ουρανοί, και είδε το πνεύμα του Θεού καταβαίνον ως περιστεράν, και ερχόμενον επ’ αυτόν. Και ιδού φωνή εκ των ουρανών, λέγουσα, Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.» (Ματθ. 3:16, 17) Από αυτά τα λόγια πληροφορούμεθα ότι η αφιέρωσις του Χριστού Ιησού εσυμβολίσθη φανερά με βάπτισμα. Αφού δε «ανέβη από του ύδατος», το πνεύμα του Ιεχωβά ήλθε επάνω στον Ιησούν, και τότε ακριβώς ο Ιεχωβά Θεός έκαμε τη δήλωσι, εις επήκοον του Ιωάννου του Βαπτιστού, ότι ευηρεστήθη με την πορεία που είχε λάβει ο Υιός του.

 2. (α) Ποια είναι η σημασία της Ελληνικής λέξεως «βάπτισμα»; (β) Πώς πρέπει να γίνη το βάπτισμα;

² Η Ελληνική λέξις βάπτισμα σημαίνει «καταβύθισις». Έτσι με κανένα τρόπο δεν αναφέρεται σε ράντισμα. Σημειώστε, επίσης, την εκούσια ενέργεια από μέρους του Ιησού όταν παρεδόθη στον Ιωάννη το Βαπτιστή για βάπτισμα. Έθεσε τελείως τον εαυτό του στη διάθεσι του Ιωάννου για να βυθισθή «υπτίως» στο νερό. Ο τρόπος με τον οποίον ο Ιησούς εβυθίσθη ή εκρύβη τελείως στα ύδατα του Ιορδάνου εξεικόνιζε καλά πώς ο Ιησούς ετάφη ως νεκρός όσον αφορά την προηγούμενη πορεία της επιγείου ζωής του. Το ότι ηγέρθη πάλι από το νερό δείχνει πώς έγινε ζωντανός για την εκτέλεσι του θελήματος του Ιεχωβά από τον καιρό εκείνο και έπειτα. Πόσο ταιριαστό, λοιπόν, είναι το «εν ύδατι βάπτισμα» ως ένα κατάλληλο φανερό σημείο ή σύμβολο της προσωπικής αφιερώσεως ενός ατόμου! Κανείς δεν εβοήθησε τον Ιωάννη όταν εβάπτιζε τον Ιησούν, διότι κανένα άλλο πρόσωπο δεν αναφέρεται ότι ήταν παρόν σ’ αυτή την πράξι του βαπτίσματος. Βέβαια και αυτό, επίσης, δίνει το υπόδειγμα ως προς τον κατάλληλο τρόπο με τον οποίο πρέπει να βαπτισθή ένας ακόλουθος του Χριστού, δηλαδή, από ένα μόνο πρόσωπο που βυθίζει τον υποψήφιο στο νερό «υπτίως» και έπειτα, μετά πλήρη καταβύθισι, τον ανυψώνει πάλι.

 3. Ποιους εξουσιοδότησε ο Ιησούς να βαπτίζουν;

³ Είναι σπουδαίο, επίσης, ότι ο Ιησούς επήγε σ’ έναν αφιερωμένο δούλο του Παντοδυνάμου Θεού για την τέλεσι του βαπτίσματος. Όπως ακριβώς ο Ιησούς επήγε σ’ έναν αφιερωμένο δούλο για βάπτισμα, έτσι είπε και στους ένδεκα πιστούς μαθητάς του να βαπτίζουν άλλους, θυμηθήτε όταν ο Ιησούς επλησίασε στο όρος της Γαλιλαίας, όπου είχε ορίσει να συναντήση τους μαθητάς αυτούς. Εκεί μίλησε σ’ αυτούς με λόγια παρορμητικά: «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» Αυτά τα λόγια ο Ιησούς τα απηύθυνε όχι στους ιερείς, στους Σαδδουκαίους ή Φαρισαίους, αλλά μόνο σ’ εκείνους τους μαθητάς που ήσαν πιστοί πρέσβεις του. Επί πλέον, σημειώνομε ότι τους ελέχθη να ‘μαθητεύσουν’ ανθρώπους. Αυτό εσήμαινε να δώσουν σε άλλους διδασκαλία και πληροφορία πρώτα, και έπειτα, υπό τον όρον αυτόν, θα εβαπτίζοντο αυτοί αργότερα, και από τους ιδίους αφιερωμένους δούλους του Παντοδυνάμου Θεού. Τότε αυτοί άκουαν και ελάμβαναν την αλήθεια μόνο από μάρτυρας του Ιεχωβά. Σήμερα υπάρχει μια όμοια κατάστασις. Οι άνθρωποι ακούουν και λαμβάνουν διδασκαλία της αληθείας μόνο από εκείνους που είναι αληθινοί μάρτυρες και αφιερωμένοι δούλοι του Παντοδυνάμου Θεού, το δε βάπτισμα πρέπει να τελήται από άτομα που έχουν επίσης ήδη βαπτισθή.—Ματθ. 28:18-20.

 4. (α) Από ποιόν έλαβε ο Αιθίοψ ευνούχος κατανόησι του λόγου του Θεού; (β) Πώς εσυμβολίσθη η αφιέρωσίς του;

⁴ Για περαιτέρω καθοδηγία δίδεται μια ενδιαφέρουσα αφήγησις όσον αφορά τον Φίλιππο και τον Αιθίοπα ευνούχο. «Και ανοίξας ο Φίλιππος το στόμα αυτού, και αρχίσας από της γραφής ταύτης, ευηγγελίσατο εις αυτόν τον Ιησούν. Και καθώς εξηκολούθουν την οδόν, ήλθον εις τι ύδωρ· και λέγει ο ευνούχος· Ιδού ύδωρ· τι με εμποδίζει να βαπτισθώ; Και προσέταξε να σταθή η άμαξα· και κατέβησαν αμφότεροι εις το ύδωρ, ο Φίλιππος και ο ευνούχος· και εβάπτισεν αυτόν. Ότε δε ανέβησαν εκ του ύδατος, πνεύμα Ιεχωβά ήρπασε τον Φίλιππον.» Εδώ σημειώνομε ότι εδόθησαν οδηγίες από τον πιστόν δούλον του Παντοδυνάμου Θεού, όταν δε ο υποψήφιος εδέχθη το ευαγγέλιον, ήθελε επίσης να είναι δούλος, και να βαπτισθή. Αυτό εσημείωσε τη φανερή η δημοσία αναγνώρισι της αφιερώσεως του εαυτού του να υπηρετή τον Ιεχωβά Θεό.—Πράξ. 8:35-39, ΜΝΚ.

 5. Από ποιόν, έλαβε οδηγίες ο εκ Ταρσού Σαούλ; Και τι επακολούθησε;

⁵ Όταν ο εκ Ταρσού Σαούλ έλαβε εντολή να πάη στη Δαμασκό, δεν ανέκτησε την όρασί του ούτε επληρώθη με το άγιο πνεύμα, παρά μόνον όταν ο δούλος του Ιεχωβά, ο Ανανίας, απεστάλη εκεί όπου έμενε ο Σαούλ και έλαβε διδασκαλίαν ο Σαούλ από τον Ανανία. Η Γραφική αφήγησις τούτου λέγει: «Και ευθύς έπεσον από των οφθαλμών αυτού ως λέπη, και ανέβλεψεν ευθύς· και σηκωθείς εβαπτίσθη. Και λαβών τροφήν, εδυναμώθη.» Ήταν ανάγκη να έλθη σ’ επαφή με τους μαθητάς ή μάρτυρας του Ιεχωβά και τότε αναμφιβόλως ο Ανανίας, ένας αληθινός δούλος του Θεού, ετέλεσε το βάπτισμα του Σαούλ.—Πράξ. 9:18, 19.

 6. Ποιοι μόνο έλαβαν εντολή να διδάσκουν και βαπτίζουν στις ημέρες της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας, και ποια αντιστοιχία βλέπομε σήμερα;

⁶ Ένα άλλο σημείο που είναι εξαιρετικά σπουδαίο είναι ότι ο Ιεχωβά δεν είπε σε όλους τους ανθρώπους να μαθητεύσουν και να βαπτίσουν όλα τα έθνη, αλλά τα λόγια αυτά εδόθησαν από τον Ιησού πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια μόνο στους συμμάρτυράς του ή υιούς του Θεού, του Ιεχωβά. Μόνο όταν άτομα ήρχοντο σ’ αυτούς, ελάμβαναν οδηγίες και έπειτα εβαπτίζοντο, τότε επληρούντο με άγιο πνεύμα, είτε αμέσως πριν από το πραγματικό βάπτισμα σε νερό είτε λίγο κατόπιν. Οι ίδιες περιστάσεις είναι αληθινές σήμερα. Μόνο μέσω του αγωγού επικοινωνίας που ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί τώρα, αποκτά ένα άτομο ακριβή γνώσι της αληθείας· ομοίως, είναι κατάλληλο μόνο άτομα που υπηρετούν με αφοσίωσι τον Ιεχωβά να βαπτίζουν τους διδαγμένους που αφιερώνονται στο να υπηρετούν τον Θεό.

 7. (α) Γιατί το ράντισμα δεν είναι κατάλληλο βάπτισμα; (β) Γιατί το βάπτισμα σε οποιοδήποτε από τα θρησκευτικά συστήματα του «Χριστιανισμού» δεν είναι ευπρόσδεκτο ενώπιον του Ιεχωβά;

⁷ Κάποιος θα μπορούσε να πη ότι εβαπτίσθη προηγουμένως σε κάποια εκκλησία και μπορεί ακόμη να φρονή ότι αυτό ήταν με κάποιο τρόπο αφιέρωσις. Αλλά εδώ εγείρεται ένα ερώτημα: Σε ποια διδασκαλία ή αρχές αφιερώθη; Αν αυτός ερραντίσθη ως νήπιο ή σε κάποια άλλη ηλικία, θα μπορούσε άρα γε ν’ αφιερωθή στον Ιεχωβά; Όχι, επειδή το ράντισμα δεν είναι το Γραφικώς κατάλληλο είδος βαπτίσματος. Αλλ’ αν υπεβλήθη κανείς σε βάπτισμα μέσα στο νερό σε κάποιο από τα πολλά κατ’ όνομα θρησκευτικά συστήματα, μπορεί μήπως το βάπτισμα αυτό να θεωρηθή σήμερα από τον βαπτισμένον ως ευπρόσδεκτο στον Θεό; Όχι, επειδή από το 1918 τα θρησκευτικά αυτά συστήματα τελούν υπό κρίσιν. Επίσης, τα μέλη έχουν διδαχθή σύμβολα πίστεως που δεν τιμούν τον Θεό και ανθρώπινες παραδόσεις που τελείως καταργούν τον λόγον του Ιεχωβά Θεού. Πράγματι, το βάπτισμα σε οποιοδήποτε από τα πολλά εκκλησιαστικά συστήματα θα ήταν απλώς υπαγωγή ενός ατόμου στον ανθρωποποίητο τυπικισμό τού ιδιαιτέρου εκείνου θρησκευτικού συστήματος. Παραδείγματος χάριν, τα περισσότερα από τα δόγματα του «Χριστιανισμού» πιστεύουν και διδάσκουν τη διδασκαλία της «ευλογημένης Τριάδος», η οποία αρνείται τη Γραφική διδασκαλία της αιωνίας υπεροχής του Ιεχωβά και του ότι ο Υιός του είναι πάντοτε ευπειθής, υποδεέστερος και όχι ίσος προς τον Πατέρα του. Επίσης, τη διδασκαλία της αθανασίας της ανθρωπίνης ψυχής, αντίθετα προς τη διδασκαλία της Γραφής όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίον ο Ιεχωβά Θεός εδημιούργησε τους ανθρώπους. Σήμερα τα περισσότερα από τα συστήματα του «Χριστιανισμού» αναγνωρίζουν τους άρχοντας του παρόντος συστήματος πραγμάτων ως τας «υπερεχούσας εξουσίας», στας οποίας πρέπει να υποτάσσωνται. Πόσο αντίθετο είναι αυτό από το ότι οι αληθινοί Χριστιανοί νουθετούνται να υποτάσσωνται στον ενθρονισμένον Βασιλέα του Ιεχωβά, τον Ιησού Χριστό, και να έχουν στοργικό σεβασμό για την ενοποιημένη, καθαρή οργάνωσι που χρησιμοποιεί τώρα ο Ιεχωβά σε όλη τη γη για την αναγγελία των αγαθών νέων της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του! Τόσο, λοιπόν, μια αφιέρωσις, όσο και ένα εν ύδατι βάπτισμα ευπρόσδεκτο στον αληθινό Θεό, θα εναρμονίζεται πλήρως με τους όρους των απαιτήσεων του Ιεχωβά που είναι γραμμένες στον λόγο του, τη Γραφή· και κάθε πρόθυμος μαθητευόμενος θα συμμορφωθή με ζήλο προς τις δίκαιες αυτές απαιτήσεις.

 8. Τι σημαίνει βάπτισμα εν τω ονόματι του Πατρός;

⁸ Θυμηθήτε τα λόγια: «Βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» Η θέσις του Πατρός πρέπει κατ’ ανάγκην να είναι γνωστή στον μαθητευόμενον ή διδασκόμενον. Το όνομα «Πατήρ» δείχνει πατρότητα, προτεραιότητα. Αναφέρεται στην υπεροχή και δικαιωματική κυριαρχία του αληθινού Θεού Ιεχωβά και είναι επίσης σημείο της πλήρους, υπερτάτης εξουσίας του Ιεχωβά. Εκτίμησις αυτής της μοναδικής θέσεως και δυνάμεως πρέπει να είναι γνωστή στον μαθητευόμενον ή μαθητήν. Επίσης, αυτός πρέπει να είναι κατάλληλα κατατοπισμένος και να αναγνωρίση ότι υπάρχει ένα μεγάλο επίμαχο ζήτημα κυριαρχίας που αντιμετωπίζει το σύμπαν τώρα και ότι θα συντελεσθή επιτυχώς μια κατάλληλη τακτοποίησις του ζητήματος από τον Ιεχωβά.

 9. Τι σημαίνει βάπτισμα εν τω ονόματι του Υιού;

⁹ Επίσης, το ότι το βάπτισμα γίνεται εν τω ονόματι του Υιού, δείχνει προφανώς την από τον μαθητή εκτίμησι της υψηλής θέσεως και εξουσίας του Υιού, τα οποία ο Ιεχωβά έδωσε στον Υιό του. Η εξαγοραστική αξία του Υιού ως Λυτρωτού των απειθών ανθρώπων που μετανοούν, πρέπει ομοίως να γνωσθή από τον μαθητήν. Αυτός θα πρέπει να εκτιμά τον Υιόν ως κεχρισμένον του Θεού, ανάσσοντα Βασιλέα του νέου κόσμου του Ιεχωβά, εκτός από την αναγνώρισι του Υιού ως αιωνίου Πατρός ενός μεγάλου πλήθους ατόμων καλής θελήσεως, τα οποία μέσω αυτού θα λάβουν ζωή επάνω στη γη.

10. Τι σημαίνει βάπτισμα εν τω ονόματι του αγίου πνεύματος;

¹⁰ Ο μαθητευόμενος φθάνει επίσης στο να μάθη ότι το άγιο πνεύμα δεν είναι ένα τρίτο πρόσωπο μιας «τριάδος», αλλ’ αληθινά είναι η ενεργός δύναμις του Ιεχωβά. Είναι η δύναμις εκείνη που παρέχει στους προθύμους ανθρώπους κατανόησι του θελήματος και του σκοπού του Θεού. Είναι η ίδια εκείνη δύναμις που ενέπνευσε τους αρχαίους προφήτας του Θεού να γράψουν τον άγιο λόγο του. Είναι η δύναμις που διηύθυνε τους Χριστιανούς μετά την ανάστασι του Χριστού, κατά τον καιρό της Πεντηκοστής και από τότε ως τον καιρό μας. Αυτή η ίδια δύναμις, αυτή η θεία δύναμις διευθύνει τη θεοκρατική οργάνωσι του Ιεχωβά στον κόσμο σήμερα. Ομοίως, η δύναμις αυτή είναι εκείνη που υποστηρίζει και εξακολουθεί να καθιστά ενεργούς τους αφιερωμένους διακόνους του Θεού σήμερα, και είναι η ενεργός εκείνη δύναμις, στην οποία παραδίδονται με υποταγή.

11. (α) Πότε μπορεί να είναι άκυρο το βάπτισμα; (β) Γιατί το πρώτο βάπτισμα των αρχαίων Εφεσίων ήταν άκυρο;

¹¹ Οποιοδήποτε άλλο βάπτισμα, εκτός από το κατάλληλο, που τελείται από ένα αφιερωμένο πρόσωπο, θα ήταν άκυρο. Επίσης, θα ήταν άκυρο αν το άτομο δεν είχε κατάλληλη κατανόησι στον καιρό της αφιερώσεώς του. Αυτό μας το εξήγησε ο Παύλος όταν επήγε στην Έφεσο και βρήκε μερικούς μαθητευομένους. Τους ερώτησε: «Ελάβετε πνεύμα άγιον αφού επιστεύσατε;» «Οι δε είπον προς αυτόν, Αλλ’ ουδέ αν υπάρχη πνεύμα άγιον ήκούσαμεν. Και είπε προς αυτούς, Εις τι λοιπόν εβαπτίσθητε; Οι δε είπον, Εις το βάπτισμα του Ιωάννου. Και είπεν ο Παύλος, Ο Ιωάννης μεν εβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, λέγων προς τον λαόν να πιστεύσωσιν εις τον ερχόμενον μετ’ αυτόν, τουτέστιν, εις τον Χριστόν Ιησούν. Ακούσαντες δε, εβαπτίσθησαν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού. Και αφού ο Παύλος επέθηκεν επ’ αυτών τας χείρας, ήλθε το πνεύμα το άγιον επ’ αυτούς, και . . . προεφήτευον,» Αυτό καταδεικνύει σ’ εμάς ότι ούτε το βάπτισμα του Ιωάννου δεν έφερνε το άγιο πνεύμα επάνω σ’ ένα άτομο, το γεγονός δε αυτό δείχνει τη σπουδαιότητα και αναγκαιότητα του να βαπτισθή κανείς στο όνομα εκείνου που ήρχετο έπειτα από τον Ιωάννη, δηλαδή, του Ιησού. Ως ένα παράδειγμα, αυτό δείχνει ότι εκείνοι που είχαν κάμει το βάπτισμα του Ιωάννου, μετά την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. έπρεπε κατ’ ανάγκην να επαναλάβουν το βάπτισμα για να λάβουν το άγιο πνεύμα.—Πράξ. 19:1-7.

ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ

12. (α) Ποιος ήταν ο σκοπός του βαπτίσματος του Ιωάννου; Και του νόμου; (β) Πώς μπορούσε το βάπτισμα του Ιωάννου να προετοιμάση τους Ισραηλίτας;

¹² Ένας μπορεί να ρωτήση, Δεν εγίνετο τα βάπτισμα για την αφαίρεσι της αμαρτίας; Το βάπτισμα του Ιωάννου δεν εγίνετο για την αφαίρεσι αμαρτιών, αλλά για μετάνοια από αμαρτία εναντίον της παλαιάς διαθήκης ή διαθήκης του νόμου. Στο κατά Μάρκον 1:4, 5, διαβάζομε: «Ήτο ο Ιωάννης βαπτίζων εν τη ερήμω, και κηρύττων βάπτισμα μετανοίας εις άφεσιν αμαρτιών και εβαπτίζοντο πάντες εν τω Ιορδάνη ποταμώ υπ’ αυτού, εξομολογούμενοι τας αμαρτίας αυτών.» Οι Ιουδαίοι ήσαν λαός διαθήκης και ήσαν ένοχοι αμαρτιών που είχαν διαπραχθή εναντίον της διαθήκης. Το βάπτισμα του Ιωάννου τούς έδωσε μια ευκαιρία να μετανοήσουν και ν’ αναγνωρίσουν ότι είχαν παραβιάσει τη σχέσι των διαθήκης προς τον Ιεχωβά, και ότι τότε θα μπορούσαν ν’ ακολουθήσουν την κατάλληλη πορεία που θα τους ωδηγούσε στον Μεσσία. Αλλιώς δεν θ’ ανεγνώριζαν τον Μεσσία. Πράγματι, αυτός ήταν ο σκοπός του νόμου, όπως εξηγεί ο Παύλος: «Δια τι λοιπόν εδόθη ο νόμος; Εξ αιτίας των παραβάσεων προσετέθη εωσού έλθη το σπέρμα προς το οποίον έγεινεν η επαγγελία, διαταχθείς δι’ αγγέλων δια χειρός μεσίτου. Ο νόμος λοιπόν εναντίος των επαγγελιών του Θεού είναι; Μη γένοιτο! διότι εάν ήθελε δοθή νόμος δυνάμενος να ζωοποιήση, η δικαιοσύνη ήθελεν είσθαι τωόντι εκ του νόμου· η γραφή όμως συνέκλεισε τα πάντα υπό την αμαρτίαν, δια να δοθή η επαγγελία εκ πίστεως Ιησού Χριστού εις τους πιστεύοντας. Πριν δε έλθη η πίστις, εφρουρούμεθα υπό τον νόμον, συγκεκλεισμένοι εις την πίστιν ήτις έμελλε να αποκαλυφθή. Ώστε ο νόμος έγεινε παιδαγωγός ημών εις τον Χριστόν, δια να δικαιωθώμεν εκ πίστεως· αφού όμως ήλθεν η πίστις, δεν είμεθα πλέον υπό παιδαγωγόν.» (Γαλ. 3:19, 21-25) Για να έχουν οι Ιουδαίοι κάποιον σεβασμό προς τον νόμο και κάποια κατανόησι του νόμου, θα έπρεπε να παραδεχθούν ότι ήσαν αμαρτωλοί και παραβάται. Η αμαρτία εναντίον του νόμου καθιστούσε αναγκαία την έκχυσι αίματος: «Και σχεδόν με αίμα καθαρίζονται πάντα κατά τον νόμον, και χωρίς χύσεως αίματος δεν γίνεται άφεσις.» Προφανώς, λοιπόν, το βάπτισμα του Ιωάννου δεν παρείχε τέτοιον καθαρισμό. Όμως το βάπτισμα του Ιωάννου παρεσχέθη για να δώση στους Ισραηλίτας μια στάσι ευδίδακτης ταπεινοσύνης ενώπιον του νόμου, και μ’ αυτόν τον τρόπο θα ήσαν έτοιμοι ν’ αναγνωρίσουν τον Μεσσία. Ο νόμος εδόθη στους Ισραηλίτας για να οδηγηθούν στο να δεχθούν τον Ιησούν ως τον λυτρωτήν, επειδή με κανένα άλλο τρόπο δεν θα μπορούσε να παρασχεθή άφεσις αμαρτιών.—Εβρ. 9:22.

ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

13. (α) Γιατί το βάπτισμα του Ιησού δεν ήταν εις άφεσιν αμαρτιών; (β) Τι επετέλεσε και τι εσήμαινε το βάπτισμα του Ιησού;

¹³ Είναι αλήθεια ότι ο Ιησούς έδωσε τον εαυτό του ως αντίλυτρον εις άφεσιν αμαρτιών, αλλά έχετε υπ’ όψιν ότι το δικό του βάπτισμα δεν συνεδέετο με άφεσιν αμαρτιών, διότι αυτός δεν είχε αμαρτίες. Ο Πέτρος εδήλωσε: «Όστις “αμαρτίαν δεν έκαμεν”.» (1 Πέτρ. 2:22) Ο Ιησούς ήταν άδολος, αμόλυντος και τελείως χωρισμένος από τους αμαρτωλούς. Γιατί, λοιπόν, εβαπτίσθη; Πράγματι, ο Ιωάννης τον ερώτησε ‘Γιατί έρχεσαι προς εμένα;’ Απαντώντας ο Ιησούς του είπε: «Άφες τώρα.» Όχι, το βάπτισμα του Ιησού δεν έγινε για τον σκοπό αποπλύσεως αμαρτιών, ούτε αυτός έδωσε το βάπτισμα ως παράδειγμα για να το ακολουθήσουν οι Χριστιανοί εις άφεσιν αμαρτιών. Το βάπτισμά του εσημείωσε μια πλήρη και απόλυτη αφιέρωσι. Ο νόμος του Μωυσέως δεν μπορούσε να δώση ζωή. Επομένως, ο Ιησούς ήλθε να εκπληρώση το νόμο για να μπορέσουν οι άνθρωποι να ζήσουν πάλι, επειδή η απολυτρωτική του προμήθεια ήταν εκείνη που θα μπορούσε να θέση το θεμέλιο για τη νέα διαθήκη που ο Θεός έκαμε με τους Χριστιανούς. Ο Ιησούς απεκάλυψε εμφατικά ότι ήταν νεκρός ως προς την περασμένη πορεία της ζωής του όταν ετάφη κάτω από το νερό και ήταν εξίσου ζωηρά ζωντανός όταν ηγέρθη από το νερό, για να πράξη το θέλημα του Ιεχωβά.—Ματθ. 3:14, 15.

14. (α) Πότε ένας ακόλουθος του Χριστού είναι έτοιμος για βάπτισμα; (β) Γιατί πρέπει να μην αναβάλη κανείς το βάπτισμα αφού έκαμε αφιέρωσι;

¹⁴ Το ίδιο αληθεύει και για τους Χριστιανούς που ακολουθούν όμοια τακτική στο βάπτισμα. Συνεπώς, αφού αφιερωθή ένας μαθητευόμενος να πράττη στο εξής το θέλημα του Ιεχωβά, είναι έτοιμος για βάπτισμα. Φυσικά, πρέπει να υπάρχη ολοκάρδια απόφασις χωρίς επιφυλάξεις. Αυτό σημαίνει ότι το βάπτισμα είναι μια πολύ σοβαρή περίπτωσις, αλλ’ αληθινά όχι μια λυπηρή περίπτωσις. Το ζήτημα πρέπει να εξετασθή σοβαρά. Δεν μπορεί να βαπτισθή κανείς απλώς επειδή άλλοι βαπτίζονται. Η σοβαρότης τούτου σημειώνεται στο Εκκλησιαστής 5:4, 5, που λέγει ότι, όταν γίνεται μια ευχή στον Θεό, δεν πρέπει κανείς να παραλείψη να την εκπληρώση. Ένα άτομο που κατανοεί τη σπουδαιότητα του να εκπληρώση μια ευχή στον Θεό, θα μπορούσε να πη; ‘Ίσως πρέπει να απέχω τώρα. Πιθανόν η πορεία αυτή να μην έχη την ευόδωσι που νομίζω ότι θα έχη, αποτυχία δε εκ μέρους μου να εκτελέσω αυτή την αφιέρωσι θα εσήμαινε θάνατο.’ Αυτό είναι αληθινό, οι παραβάται συνθηκών είναι «άξιοι θανάτου». (Ρωμ. 1:32) Δεν πρέπει, όμως, ποτέ κανείς να λησμονή το γεγονός ότι παράλειψις να κάμη αφιέρωσι θα εσήμαινε επίσης θάνατο για το άτομο που έχει την ευκαιρία να μάθη την αλήθεια και να γνωρίση τι σημαίνει αφιέρωσις της ζωής του στον Ιεχωβά και έπειτα παραλείπει ν’ αφιερωθή. Όταν ένα άτομο έφθασε σ’ αυτό το σημείο, έχει γνώσι και είναι υπεύθυνο στο βαθμό της κατανοήσεώς του.

15, 16. (α) Τι πρέπει να λάβη χώραν στη ζωή ενός ατόμου πριν από το βάπτισμα; (β) Υπό ποιές συνθήκες θα ήταν άκυρο το βάπτισμα; (γ) Υπό ποιές συνθήκες πρέπει κανείς κατάλληλα να βαπτισθή για δεύτερη φορά;

¹⁵ Είναι προφανές ότι κάποια μεταμόρφωσις της ζωής του ατόμου γίνεται πριν από το βάπτισμα. Θα πρέπει να καθαρίση τη ζωή του σε περίπτωσι που εζούσε ανήθικα ή συμμετείχε σε ενέργειες που ήσαν ακάθαρτες σύμφωνα με τους κανόνες του Θεού. Σε περίπτωσι που ένα άτομο εβαπτίσθη αλλά δεν είχε καθαρίσει τη ζωή του κατάλληλα και ζούσε ακόμη ανήθικα ή αλλιώς παραβιάζοντας τον νόμον του Θεού, το βάπτισμα δεν θα μπορούσε ν’ αποτελειώση μια αφιέρωσι να πράττη κανείς το θέλημα του Ιεχωβά. Μια τέτοια πρόφασις αφιερώσεως δεν θα ήταν δεκτή από τον Ιεχωβά. Μια ακάθαρτη προσφορά δεν είναι ευπρόσδεκτη στον Παντοδύναμο Θεό και πρέπει να προσφερθούμε να πράξωμε το καθαρό θέλημα του Θεού.

¹⁶ Σε περίπτωσι που ένα άτομο βρέθηκε σ’ αυτή την κατάστασι, θα ήταν ανάγκη να καθαρίση τη ζωή του, να κάμη μια αληθινή αφιέρωσι και έπειτα να βαπτισθή πάλι. Και αν ακόμη ένα ακάθαρτο άτομο είχε βαπτισθή, η αφιέρωσίς του δεν θα ήταν ευπρόσδεκτη στον Ιεχωβά. Όταν καθαρισθή, τότε πρέπει να ξαναβαπτισθή επειδή κάτω από τέτοιες συνθήκες η αφιέρωσίς του μπορεί να είναι ευπρόσδεκτη στον Παντοδύναμο Θεό και το εν ύδατι βάπτισμα είναι έγκυρο.

17. (α) Τι σημειώνει η αφιέρωσις και το βάπτισμα στη ζωή ενός ατόμου; (β) Πόσο σπουδαία είναι η ημερομηνία του βαπτίσματος ενός ατόμου;

¹⁷ Δεν είναι απλώς το τελετουργικό ή συμβολικό βάπτισμα στο νερό εκείνο που δίνει ζωή. Μάλλον, είναι εκείνο που ακολουθεί κατόπιν, η πιστή υπηρεσία στον Θεό. Το βάπτισμα στο νερό δημοσία σημειώνει απλώς την έναρξι μιας πορείας που πρέπει να συνεχισθή σε όλη τη ζωή. Πράγματι, δεν υπάρχει τέρμα αυτής της αφιερώσεως. Πρέπει να είναι αιωνία και πρέπει να γίνη με την έννοια της διαρκείας, της μονιμότητας στη διάνοια. Δεν μπορεί κανείς ποτέ να διαφύγη την ευθύνη που τίθεται επάνω του από τον Παντοδύναμο Θεό στον καιρό της αφιερώσεως και του βαπτίσματος. Δεν μπορεί να μεταχειρισθή την αφιέρωσι με αδιαφορία και αμέλεια ή να είναι αναξιόπιστος ως προς τις απαιτήσεις της. Από την ημέρα της αφιερώσεως και έπειτα, σημειώνεται η έναρξις κηρύγματος ως τακτικής ενασχολήσεως του ατόμου. Αναμφιβόλως αυτό μετείχε στη μαρτυρία και προηγουμένως, αλλά όχι με τη σχέσι αφιερώσεως στον Ιεχωβά, ώσπου η αφιέρωσις αυτή έγινε και ακολουθήθηκε όσον το δυνατόν γρηγορώτερα από το βάπτισμα. Μ’ αυτή την έννοια, η ημέρα του βαπτίσματος ενός ατόμου είναι η ημέρα του συμβολισμού της γεννήσεώς του σε νέα ζωή. Διακηρύττει δημοσία την έναρξι μιας νέας ζωής, στην οποία το άτομο αυτό μετέχει μαζί με άλλους αφιερωμένους δούλους του Θεού στην κοινωνία του Νέου Του Κόσμου τώρα και για πάντα. Η αφιέρωσις με βάπτισμα σημειώνει τον καιρό που ένας γίνεται νεκρός ως προς τον παλαιό κόσμο και έπειτα ζωντανός ως προς τον νέο κόσμο χωρίς παρεκτροπή. Πράγματι είναι η ζωοποίησις ενός Χριστιανού ως αφιερωμένου δούλου του Ιεχωβά και ακολούθου του Ιησού Χριστού. Συνεπώς το βάπτισμα χρησιμεύει και ως δημοσία ομολογία της αφιερώσεως ενός ατόμου και ως τελετουργία χειροτονίας. Αυτή η σπουδαία ημέρα βαπτίσματος στη ζωή ενός ατόμου πρέπει να γίνη αντικείμενον καταχωρίσεως, με το να την αναφέρη κανείς στην εκκλησία του, καθώς και με το να κρατήση σημείωσι της ημέρας αυτής για τον εαυτό του. Είναι η χρονολογία της χειροτονίας ενός ατόμου από την ορατή οργάνωσι του Ιεχωβά.

18, 19. (α) Πόσο νέος μπορεί να είναι ένας όταν βαπτίζεται; (β) Υπάρχει ανώτατο όριο ηλικίας για το βάπτισμα;

¹⁸ Συχνά εγείρεται το ερώτημα, Σε ποια ηλικία πρέπει να βαπτισθή κανείς; Η ηλικία σε χρόνια δεν είναι ο ρυθμιστικός παράγων. Άσχετα με τα χρόνια, είτε στην αρχή της εφηβικής ηλικίας είτε αργότερα, αν ένα αγόρι ή κορίτσι εδιδάχθη την αλήθεια του Θεού και έτσι έχη γνωρίσει τους σκοπούς και τις απαιτήσεις του Ιεχωβά και τον αγαπά και θέλη να τον υπηρετή και κάνη αφιέρωσι, είναι έτοιμο για βάπτισμα. Η κατάλληλη διάθεσις διευκρινίζεται με τα λόγια του Ιησού: «Εάν με αγαπάτε, θέλετε φυλάξει τας εντολάς μου.» «Εάν τας εντολάς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει εν τη αγάπη μου· καθώς εγώ εφύλαξα τας εντολάς του Πατρός μου, και μένω εν τη αγάπη αυτού.»—Ιωάν. 14:14, 15, ΜΝΚ· 15:10.

¹⁹ Εξ άλλου, ένας αρκετά προχωρημένος στην ηλικία μπορεί να νομίζη ότι είναι πολύ γηρασμένος για αφιέρωσι και βάπτισμα. Και εδώ, επίσης, η ηλικία δεν έχει σημασία. Αν ένα άτομο είναι ειλικρινές στην απόφασί του να εκτελέση τις εντολές του Θεού όπως εξετέθησαν από τον Ιησούν, και θέλη να υπηρετή τον Ιεχωβά και θέλη αιώνια ζωή, τότε και ηλικιωμένο αν είναι ακόμη, είναι έτοιμο για βάπτισμα προς συμβολισμόν της αφιερώσεώς του και δεν πρέπει να το αναβάλη.

20. Τι φέρνει αληθινή και διαρκή ευτυχία;

²⁰ Ένας που αγαπά ζωή, την θέλει στο πλήρες μέτρον όπως μόνο ο Ιεχωβά μπορεί να την χορηγήση με όλες τις ευλογίες που την συνοδεύουν. Αυτή η αγάπη και η ανιδιοτελής αφοσίωσις είναι εκείνο που τον κάνει να είναι πρόθυμος για ατελεύτητη υπηρεσία στον Θεό, με μια αιώνια, ευτυχισμένη ύπαρξι.

ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΒΑΠΤΙΣΜΑ

21. Σε ποιες περιστάσεις μπορεί κανείς να ρυθμίση να βαπτισθή;

²¹ Ευκαιρίες για βάπτισμα παρουσιάζονται γενικά στις μεγάλες συνελεύσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά καθώς και στις συνελεύσεις περιοχής που γίνονται δυο φορές το χρόνο. Αν κατά τύχην δεν μπορή ένας, πιθανώς, να διευκολυνθή από μία από αυτές τις τακτικά σχεδιαζόμενες συνελεύσεις, ή λόγω κάποιας αδυναμίας, μπορεί να διευθετηθή μια άλλη περίπτωσις. Άσχετα με τον καιρό ή τον τόπο, ένας αφιερωμένος δούλος του Ιεχωβά πρέπει να λάβη ευκαιρία να κάμη το βάπτισμα.

22, 23. (α) Ποιες σπουδαίες ερωτήσεις πρέπει να υποβληθούν στους υποψηφίους για βάπτισμα; (β) Ποια απάντησις δείχνει ότι ένας υποψήφιος είναι έτοιμος για βάπτισμα;

²² Είναι ουσιώδες να γίνη με το στόμα μια δημοσία διακήρυξις της πίστεως. Συνεπώς, υποβάλλονται στον υποψήφιο δύο ερωτήσεις: (1) Έχετε αναγνωρίσει τον εαυτό σας ενώπιον του Ιεχωβά Θεού ως αμαρτωλόν ο οποίος έχει ανάγκην σωτηρίας, και έχετε ομολογήσει σ’ αυτόν ότι η σωτηρία αυτή προέρχεται απ’ αυτόν, τον Πατέρα, μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού; (2) Με βάσι αυτή την πίστι στον Θεό και στην προμήθειά του για σωτηρία έχετε αφιερωθή ανεπιφύλακτα στον Θεό να πράττετε στο εξής το θέλημά του καθώς το φανερώνει σ’ εσάς μέσω του Ιησού Χριστού και μέσω της Γραφής υπό την διαφωτιστική δύναμι του αγίου πνεύματος;

²³ Κάθε ένας που απαντά «Μάλιστα» σ’ αυτές τις ερωτήσεις είναι κατάλληλος για βάπτισμα και πρέπει να κάμη αυτό το βήμα χωρίς δισταγμό ή αναβολή.