Προσδιορισμός της Ταυτότητος του Χριστού

ΠΡΙΝ από 1.900 και πλέον χρόνια ένας αλιεύς, που ωνομάζετο Σίμων Πέτρος, ωμολόγησε στον από Ναζαρέτ Ιησού: «Συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος.» (Ματθ. 16:16) Ήταν ο Ιησούς πράγματι ο Χριστός; Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων απ’ όλες τις τάξεις της ζωής έχουν πιστεύσει ότι αυτό είναι αλήθεια. Αλλά γιατί; Δεν είναι λογικό να συμπεράνωμε ότι γι’ αυτό υπάρχει απόδειξις, η οποία έπεισε αυτούς και έπεισε και τον Πέτρο;

Ένας άνθρωπος, που ελέγετο Δανιήλ και έζησε 500 και πλέον χρόνια πριν από την εποχή του Πέτρου, ενεπνεύσθη από τον Θεό να προείπη την έλευσι του Χριστού. Αυτά που έγραψε αποτελούν μερικά από τα σημεία που αποδεικνύουν ότι ο Ιησούς ήταν ο Χριστός. Είπε τα εξής: «Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε, ότι από της εξελεύσεως της προσταγής τού να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ, έως του Χριστού του Ηγουμένου, θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά, και εβδομάδες εξήκοντα δύο.»​—Δαν. 9:25.

Αυτές οι εξήντα εννέα εβδομάδες δεν ήσαν κατά γράμμα. Αν ήσαν κατά γράμμα, θα έπρεπε να είχαν λήξει 483 ημέρες ύστερ’ από την εκ νέου ανοικοδόμησι της Ιερουσαλήμ και των τειχών της το 455 π.Χ. Αλλά ο Χριστός δεν εμφανίσθηκε την εποχή εκείνη. Έτσι πρέπει ν’ αντιπροσωπεύουν μια μεγαλύτερη χρονική περίοδο. Αν υποκαταστήσωμε ένα έτος για κάθε μια ημέρα, σύμφωνα με την οδηγία του Θεού στο εδάφιο Ιεζεκιήλ 4:6 σχετικά με τον προφητικό χρόνο, έχομε μια περίοδο 483 ετών.

Σύμφωνα με την προφητεία του Δανιήλ, λοιπόν, ο Χριστός έπρεπε να έλθη 483 έτη ύστερ’ από το 455 π.Χ., δηλαδή, το 29 μ.Χ. Τώρα, όταν στραφούμε οπίσω σ’ εκείνο το έτος, βλέπομε ότι ο από Ναζαρέτ Ιησούς ήλθε στον Ιωάννη τον Βαπτιστή στον Ποταμό Ιορδάνη και βαπτίσθηκε.

Όταν ο Ιωάννης ανύψωσε τον Ιησού από το βύθισμά του κάτω από το ύδωρ, ανοίχθηκαν οι ουρανοί και το πνεύμα του Θεού, ως μια περιστερά, ήλθε επάνω στον Ιησού. Ο Ιωάννης άκουσε μια φωνή, η οποία προσδιώριζε την ταυτότητα του Ιησού ως του Χριστού, λέγοντας: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.» (Ματθ. 3:17) Μια παρόμοια έκφρασις είχε χρησιμοποιηθή προφητικά σχετικά με τον υποσχεμένο Μεσσίαν, ή Χριστόν, στο εδάφιο Ησαΐας 42:1.

Εδώ, λοιπόν, βλέπομε μια μαρτυρία από τον Θεό για το γεγονός ότι ο Ιησούς ήταν ο Χριστός και ήταν ακριβώς τον καιρό που η προφητεία του Δανιήλ έλεγε ότι έπρεπε να εμφανισθή ο Χριστός. Εφόσον ο Πέτρος το εγνώριζε αυτό, δεν είχε σοβαρούς λόγους ν’ αναγνωρίση τον Ιησού ως τον Χριστόν;

ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ

Τριάντα έτη πριν από το βάπτισμά του ο Ιησούς είχε γεννηθή στη Βηθλεέμ. Τον καιρό εκείνο ένας άγγελος ανήγγειλε σε ποιμένες: «Σήμερον εγεννήθη εις εσάς . . . σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος.» (Λουκ. 2:11) Προτού αυτός γεννηθή, μια άλλη αγγελική διακήρυξις είπε: «Θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν.» (Ματθ. 1:21) Έχοντας υπ’ όψιν ότι άγγελοι προσδιώρισαν έτσι την ταυτότητα του από Ναζαρέτ Ιησού ως του Χριστού, δεν είχε σοβαρούς λόγους ο Πέτρος να τον αναγνωρίση ως τον Χριστό;

Αλλά μπορεί κάποιος να ρωτήση πώς μπορούσε ένα βρέφος να φέρη τον τίτλο «Χριστός», εφόσον αυτό σημαίνει «Ο Κεχρισμένος» και δεν υπάρχει πληροφορία ότι ο Ιησούς ως βρέφος είχε χρισθή από τον Θεό. Πράγματι ο τίτλος δεν είχε δοθή σ’ αυτόν τότε. Η Ελληνική λέξις Χριστός σημαίνει «Κεχρισμένος». Η λέξις Μεσσίας σημαίνει το ίδιο. Λόγω αυτής της σημασίας ο Ιησούς δεν μπορούσε να φέρη τον τίτλο «Χριστός» ωσότου χρισθή από το πνεύμα του Ιεχωβά στον καιρό του βαπτίσματος του το 29 μ.Χ.

Αλλά γιατί ο άγγελος στον καιρό της γεννήσεως του Ιησού ωμίλησε γι’ αυτόν ως τον Χριστό, εφόσον δεν έγινε Χριστός παρά μόνο τριάντα χρόνια αργότερα; Η διακήρυξις προφανώς εσήμαινε ότι ο Ιησούς ήταν εκείνος ο οποίος επρόκειτο να γίνη Χριστός Κύριος.

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ

Όταν ωμίλησε με μια Σαμαρείτιδα στην πηγή του Ιακώβ, ο Ιησούς, για πρώτη φορά, παρεδέχθη ότι αυτός ήταν ο Χριστός, ο Κεχρισμένος του Θεού. Συνήθως άφηνε τους ανθρώπους να βγάλουν το συμπέρασμα οι ίδιοι από τις αποδείξεις που μπορούσαν να ιδούν.

Η γυναίκα εγνώριζε από τις προφητείες ότι είχε προλεχθή η έλευσις του Μεσσία, του λεγομένου Χριστού. Γι’ αυτό είπε: «Εξεύρω ότι έρχεται ο Μεσσίας, ο λεγόμενος Χριστός· όταν έλθη εκείνος, θέλει αναγγείλει εις ημάς πάντα.» Τότε ο Ιησούς απήντησε: «Εγώ είμαι, ο λαλών σοι.» (Ιωάν. 4:25, 26) Η παραδοχή εκ μέρους του τού γεγονότος αυτού επιβεβαιώθηκε από προφητείες τις οποίες εξεπλήρωσε.

Όπως είχαν προείπει αυτές οι προφητείες σχετικά με τον Μεσσία, ο Ιησούς εγεννήθη στη Βηθλεέμ από μια παρθένο. (Μιχ. 5:2· Ησ. 7:14) Κατήγετο από τη φυλή του Ιούδα και την οικογενειακή γραμμή του Βασιλέως Δαβίδ, υιού του Ιεσσαί. (Γεν. 49:10· Ησ. 11:10) Προδόθηκε για τριάντα αργύρια. (Ζαχ. 11:12) Για τον οίκο Ισραήλ έγινε πέτρα προσκόμματος. (Ησ. 8:14, 15) Τραυματίσθηκε, υπέστη θυσιαστικό θάνατο για να βαστάση τις αμαρτίες μας και ετάφη μετά του πλουσίου. (Ησ. 53:5, 8, 9, 11, 12) Αυτές δεν είναι παρά λίγες μόνο από τις πολλές προφητείες σχετικά με τον Μεσσία, οι οποίες εξεπληρώθησαν από τον Ιησού.

ΠΩΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ Ο ΤΙΤΛΟΣ

Ο απόστολος Παύλος ήταν ένας συγγραφεύς της Αγίας Γραφής ο οποίος έθεσε τον τίτλο «Χριστός» πριν από το όνομα Ιησούς.» Σε παλαιότερα χειρόγραφα ο Λουκάς τον χρησιμοποιεί μόνο μία φορά, στο εδάφιο Πράξεις 24:24 (ΜΝΚ· ΑΣΜ), όταν ομιλή για τον Παύλο. Αυτό εφιστούσε την προσοχή πρωτίστως στο αξίωμα και κατά δεύτερο λόγο σ’ αυτόν που κατείχε το αξίωμα. Ο τίτλος «Χριστός» δίνει, έμφασι στην επίσημη θέσι, που κατέχει ο Ιησούς ως ο Κεχρισμένος του Ιεχωβά Θεού, μια τιμητική θέσι «την οποία δεν συμμετέχουν οι ακόλουθοί του, οι οποίοι είχαν, επίσης, χρισθή με το πνεύμα του Θεού.

Ανόμοια με τους θρησκευτικούς ηγέτας του «Χριστιανικού κόσμου», οι οποίοι επιθυμούν να παρατάσσουν μια σειρά τίτλων πριν από το όνομά των, ο Ιησούς ποτέ δεν είχε πολλαπλασιάσει τίτλους πριν από το όνομά του. Η Αγία Γραφή δεν χρησιμοποιεί ποτέ ένα συνδυασμό τίτλων όπως Κύριος Χριστός Ιησούς ή ο Βασιλεύς Χριστός Ιησούς. Όταν χρησιμοποιούνται περισσότεροι από ένα τίτλο, αυτοί χρησιμοποιούνται χωριστά, όπως «Κύριος Ιησούς Χριστός» και «Χριστός Ιησούς ο Σωτήρ μας.» Σε μερικούς πιθανόν να φανή ότι το εδάφιο 2 Τιμόθεον 1:10 αποτελεί εξαίρεσι σ’ αυτό, διότι, σε μερικές μεταφράσεις λέγει, ο «Σωτήρ, Χριστός Ιησούς.» Εν τούτοις το κείμενο χωρίζει τους τίτλους «Σωτήρ» και «Χριστός» με την αντωνυμία «ημών».

Η συντριπτική απόδειξις της Αγίας Γραφής, που αποδεικνύει ότι ο Ιησούς ήταν ο υποσχεμένος Μεσσίας, ο Χριστός, υποστηρίζει την ομολογία του Πέτρου ότι αυτός ήταν ο Χριστός. Επί πλέον, ο Πέτρος ήταν ένας αυτόπτης μάρτυς των όσων έκαμε και είπε ο Ιησούς και των όσων συνέβησαν σ’ αυτόν σ’ εκπλήρωσι των προφητειών. Γι’ αυτό είπε: «Σας εγνωστοποιήσαμεν την δύναμιν και παρουσίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ουχί μύθους σοφιστικούς ακολουθήσαντες, αλλ’ αυτόπται, γενόμενοι της εκείνου μεγαλειότητος.»​—2 Πέτρ. 1:16.