Η Αγαθή Πρόθεση Δεν Αρκεί

ΟΙ γιατροί ήταν πράγματι καλοπροαίρετοι. Στο κάτω κάτω, ο ασθενής τους ήταν ο πιο διάσημος πολίτης στη νεοδημιουργηθείσα χώρα τους. Εν γνώσει τους οι γιατροί ακολούθησαν την ιατρική διαδικασία της εποχής—την αφαίμαξη. Αλλά αντί να πετύχουν μια θεραπεία, στην πραγματικότητα επίσπευσαν το θάνατο του διακριμένου Αμερικανού ασθενή τους, του Γεωργίου Ουάσινγκτον.

Οι γιατροί τότε είχαν την τάση να καταφεύγουν στην αφαίμαξη όπως πολλοί σήμερα διατάζουν μετάγγιση αίματος, ενώ στην πραγματικότητα αρκετές μεταγγίσεις κάνουν κακό στους ασθενείς. Πόσο τονίζουν όλα αυτά την αληθινότητα του γνωμικού: ‘Η καλή πρόθεση δεν αρκεί’!

Αλλά υποθέστε ότι στρεφόμαστε από την κοσμική στην ιερή ιστορία. Στην αφήγηση του Ευαγγελίου του ο απόστολος Ματθαίος αναφέρει ένα περιστατικό που μπορεί να λεχτεί ότι τονίζει το ίδιο σημείο.

Ο Ιησούς Χριστός είχε ρωτήσει τους αποστόλους του να του πουν για ποιον τον θεωρούσαν. Ο Πέτρος εκφράστηκε θαρραλέα με την εξής δήλωση: «Συ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος.» Ο Ιησούς επαίνεσε τον Πέτρο γι’ αυτή τη δήλωση. Αλλά όταν ο Χριστός είπε στους μαθητές του ότι θα υπέφερε πολλά πράγματα και ότι θα θανατωνόταν στην Ιερουσαλήμ, τους ήρθε τόσο ξαφνικό που ο Πέτρος πήρε στην άκρη τον Ιησού και, επιπλήττοντάς τον, του είπε: «Γενού ίλεως εις σεαυτόν, Κύριε· δεν θέλει γείνει τούτο εις σε.» Ο Ιησούς του απάντησε με τα λόγια: «Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά· σκάνδαλόν μου είσαι· διότι δεν φρονείς τα του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων.» (Ματθαίος 16:13-23) Προφανώς, ο Πέτρος στερείτο γνώσεως, κατανοήσεως. Είχε καλές προθέσεις αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό.

Απαραίτητη η Κατανόηση και η Ισορροπία

Δεν είναι αρκετό το να είμαστε καλοπροαίρετοι. Πρέπει να έχουμε επίσης γνώση, διαφώτιση και κατανόηση. Γι’ αυτό, ο απόστολος Παύλος είπε στους αγαπητούς συγχριστιανούς του στους Φιλίππους: «Και τούτο προσεύχομαι, να περισσεύση η αγάπη σας έτι μάλλον και μάλλον εις επίγνωσιν και εις πάσαν νόησιν [ακριβή γνώση και πλήρη διάκριση, ΜΝΚ], δια να διακρίνητε τα διαφέροντα [τα πιο σπουδαία πράγματα, ΜΝΚ], ώστε να είσθε ειλικρινείς και απρόσκοποι.»—Φιλιππησίους 1:9-11.

Ναι, αν θέλουμε πραγματικά να κάνουμε το καλό στους άλλους, και ιδιαίτερα σ’ εκείνους που αγαπάμε, δεν πρέπει να είμαστε μόνο καλοπροαίρετοι αλλά χρειάζεται επίσης να ισορροπούμε το συναίσθημα με τη σοφία και τη καλή κρίση. Αυτό είναι ιδιαίτερα σπουδαίο για τους πατέρες και τις μητέρες.

Οι γονείς συχνά έχουν την τάση ν’ αφήνουν το συναίσθημα και την καλοσύνη μόνο να κυβερνούν τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται στα παιδιά τους, χωρίς να σκέπτονται αρκετά πώς θα επηρεάσει αυτό τα παιδιά τους. Το συναίσθημα κάνει πολλούς γονείς να παραχαϊδεύουν τα παιδιά τους, να είναι ανεκτικοί, και στην πραγματικότητα να τα χαλάνε. Οι γονείς μπορεί να επιτρέπουν στα παιδιά τους, να κάνουν ό,τι θέλουν ή να τους παραχωρούν περισσότερη ελευθερία απ’ όσο είναι συνετό. Βέβαια, αυτοί οι γονείς μπορεί να νομίζουν ότι αυτό θα δώσει χαρά στα παιδιά τους. Αλλά πάρα πολύ συχνά, αυτό οδηγεί τα παιδιά τους στην απογοήτευση, και παράλληλα τα οδηγεί σε προβλήματα καθώς μεγαλώνουν και γίνονται πιο ισχυρογνώμονα.

Όμως, αν θέλουν πραγματικά οι γονείς να δείξουν αγάπη στα παιδιά τους, θα ισορροπήσουν συνετά αυτή την αγάπη με σταθερότητα, με πειθαρχική διαπαιδαγώγηση. Επειδή «η ανοησία είναι συνδεδεμένη μετά της καρδίας του παιδίου,» μερικές φορές η αγάπη εκδηλώνεται με πειθαρχική διαπαιδαγώγηση. Όπως λέει ο λόγος του Θεού: «Ο φειδόμενος της ράβδου αυτού μισεί τον υιόν αυτού· αλλ’ ο αγαπών αυτόν παιδεύει αυτόν εν καιρώ.» (Παροιμίαι 22:15· 13:24) Και να είστε βέβαιοι ότι αυτή η αρχή εφαρμόζεται και στα αγόρια και στα κορίτσια.

Μήπως δεν είναι αυτός ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται ο Θεός στα ατελή ανθρώπινα παιδιά του; «Όντινα αγαπά Κύριος παιδεύει και μαστιγόνει πάντα υιόν, τον οποίον παραδέχεται.» (Εβραίους 12:5, 6) Ο Ιεχωβά μάς διαπαιδαγωγεί με την πειθαρχία επειδή ξέρει ότι τη χρειαζόμαστε, και αυτό γίνεται για την καλύτερη ευημερία μας. Φυσικά η πειθαρχική διαπαιδαγώγηση δεν είναι στην πραγματικότητα ευχάριστη. «Πάσα δε παιδεία προς μεν το παρόν δεν φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς, αλλά λύπης, ύστερον όμως αποδίδει εις τους γυμνασθέντας δι’ αυτής καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης.»—Εβραίους 12:11.

Το ότι η καλή πρόθεση δεν είναι αρκετή, είναι μια αρχή που εφαρμόζεται επίσης και στις σχέσεις ανάμεσα στους συζύγους. Ένας διαιτολόγος παρατήρησε κάποτε ότι ο άνδρας που παντρεύεται μια καλή μαγείρισσα αντιμετωπίζει θανάσιμο κίνδυνο. Γιατί; Επειδή πολλές σωματικές ασθένειες μπορεί να προκληθούν από το πολύ φαγητό, την κατανάλωση τροφής που είναι πολύ θρεπτική. Έτσι, μπορεί να είναι καλοπροαίρετη η ενθάρρυνση στο σύζυγο, που έχει ήδη καλή όρεξη, να τρώει πολύ. Αλλά είναι αυτό συνετό;

Στην περίπτωση των ανδρών συζύγων, οι λανθασμένες καλές προθέσεις τους ακολουθούν αντίθετο δρόμο. Μερικοί άνδρες είναι τόσο ευσυνείδητοι στη δουλειά τους που διαθέτουν λίγο χρόνο και ενέργεια για τις οικογένειές τους. Ή ένας Χριστιανός σύζυγος μπορεί να είναι πρόθυμος να βοηθήσει τους άλλους στην εκκλησία αλλά να παραμελεί τη δική του οικογένεια και να μη δίνει μεγάλη προσοχή όπως δίνει στους άλλους που έχουν ανάγκη. Το να είναι καλοπροαίρετος δεν είναι αρκετό. Ένας σύζυγος πρέπει να ισορροπεί τις υποχρεώσεις του προς τους άλλους με τις υποχρεώσεις που έχει απέναντι στην οικογένειά του.

Τι τονίζουν αυτά τα παραδείγματα; Την ανάγκη για ισορροπία. Ο Δημιουργός μας, ο Ιεχωβά Θεός, είναι ισορροπημένος. Πάντα, οι πράξεις του εναρμονίζονται τέλεια με τις τέσσερις βασικές ιδιότητές του, τη σοφία, τη δικαιοσύνη, τη δύναμη και την αγάπη. Για παράδειγμα, αυτό μπορούμε να το δούμε στην περιγραφή που έδωσε ο Θεός για τον εαυτό του όταν ο δούλος του Μωυσής ζήτησε να δει τη δόξα Του. Αφού του ειπώθηκε ότι κανένας δεν θα μπορούσε να Τον δει και να ζήσει, ο Μωυσής άκουσε μια φωνή που περιέγραφε τον Θεό ως εξής; «Ιεχωβά, Ιεχωβά ο Θεός, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και αληθινός, φυλάττων έλεος εις χιλιάδας, συγχωρών ανομίαν και παράβασιν και αμαρτίαν.» Αλλά σταμάτησε ο Ιεχωβά την περιγραφή εκεί; Όχι, ώστε να μην εκμεταλλεύεται κανείς το έλεος και την αγαθότητα του Ιεχωβά. Γι’ αυτό, ο Μωυσής άκουσε αυτά τα ισορροπημένα λόγια: «Και ουδόλως [ο Ιεχωβά] αθωόνων τον ένοχον.»—Έξοδος 34:6, 7.

Η ίδια αρχή εφαρμόζεται και στις Χριστιανικές μας δραστηριότητες. Για να μπορούμε να κάνουμε το καλύτερο, δεν χρειάζεται να είμαστε μόνο καλοπροαίρετοι, να εκδηλώνουμε αγάπη και καλοσύνη με ανιδιοτέλεια, αλλά να οδηγούμαστε από ιδιότητες όπως η σοφία και η δικαιοσύνη. Αυτό είναι απαραίτητο, γιατί το να είμαστε απλώς καλοπροαίρετοι δεν είναι αρκετό.