Οι Συνελεύσεις Βοηθούν Εκείνους που θα Συμμετάσχουν στη Θεία Νίκη

Ο ΚΟΣΜΟΣ έχει πολύ προχωρήσει σε μια σοβαρή κρίσι. Οι ηγέται του κόσμου έχουν τόσο πολλά μεγάλα προβλήματα από παντού ώστε δεν έχουν ούτε και τον καιρό, πολύ λιγώτερο τις δυνατότητες και τον τρόπο ενεργείας, για να τα λύσουν. Και ένα οποιοδήποτε απ’ αυτά τα μεγάλα προβλήματα θα μπορούσε μόνο του να εξελίχθη σε μια παγκόσμια καταστροφή. Η νίκη από ανθρωπίνους άρχοντας αυτών των προβλημάτων αποτελεί αυταπάτη.

Γιατί λοιπόν οι μάρτυρες του Ιεχωβά ονομάζουν τις διεθνείς συνελεύσεις των, που έγιναν αυτό το θέρος σε όλο το βόρειο ημισφαίριο, συνελεύσεις «Θεία Νίκη»;

Εν πρώτοις αυτοί αποβλέπουν σε θεία νίκη στο πολύ προσεχές μέλλον, την οποία θ’ ακολουθήση η νέα δίκαιη διακυβέρνησις της γης από τον Θεό. Αυτοί όμως έχουν κερδίσει νίκες και στην προσωπική τους ζωή και στις οικογένειές των, υπερνικώντας τα μεγάλα προβλήματα που μαστίζουν τους ανθρώπους παντού σήμερα.

Οι συνελεύσεις των λοιπόν δεν αποτελούσαν απλώς άλλη μια σειρά θρησκευτικών συνεδρίων, με συζητήσεις για τη στάσι των σε κοινωνικά ζητήματα. Οι παρευρισκόμενοι ήλθαν επειδή ήξεραν ότι θ’ αποκομίσουν περισσότερα από τον Λόγο του Θεού που θα τους βοηθήσουν για να είναι κατάλληλοι ν’ απολαύσουν τη θεία νίκη και ζωή υπό τη δικαία κυβέρνησί Του, όπως εσχολίασε η Γερμανική εφημερίς Συντόιτσε Τσάιτουγνκ:

«Το άγγελμα των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι απλό και σαφές. ‘Η Αγία Γραφή είναι ο Λόγος του Θεού και είναι προφητική γι’ αυτόν τον κόσμο—γι’ αυτό το λόγο πρέπει να μάθωμε από τη Γραφή και να ζούμε σύμφωνα με αυτήν’.»

Και η εφημερίς Ντυσελντόρφερ Ναχρίχτεν ανέγραψε κάτω από τον τίτλο «Διακηρύττεται η Θεία Νίκη»:

«Αντίθετα με τις Λουθηρανές ή Καθολικές συνελεύσεις, δεν υπάρχουν συζητήσεις σ’ αυτή τη συνέλευσι, αλλά μόνο η διακήρυξις και η ερμηνεία εκείνου που οι μάρτυρες του Ιεχωβά θεωρούν ως τον αληθινόν Λόγο του Θεού.»

Αυτός ήταν ο πειστικός και θετικός τόνος σε όλες τις πενθήμερες συνελεύσεις. Το πρόγραμμα, με τριάντα μια ομιλίες και τέσσερα Βιβλικά δράματα, εξήρε την ανάγκη για όλους τους Χριστιανούς να έχουν συνεχώς στη διάνοιά των την παρουσία της ημέρας του Ιεχωβά, προσαρμόζοντας τη ζωή των πληρέστερα προς τις ωραίες, υψηλές αρχές της Βίβλου και τελειοποιώντας την αγάπη τους προς αλλήλους. (2 Πέτρ. 3:12) Προετρέποντο επίσης, λόγω της εκτάσεως του έργου που πρέπει να γίνη, να συνεργάζονται στενώτερα από κάθε άλλη φορά στη μεγάλη αποστολή της μαθητεύσεως που δόθηκε από τον Χριστό. (Ματθ. 28:19, 20) Η εξέτασις Βιβλικών προφητειών που είναι τώρα εν προόδω εκπληρώσεως αφύπνισε όλους στο γεγονός ότι έχομε πολύ προχωρήσει, σχεδόν εξήντα χρόνια πραγματικά, μέσα στον καιρό της παρουσίας του Χριστού, η δε ‘ημέρα του Ιεχωβά’ είναι τώρα πλησιέστερα.

Αυτός ο τόνος της εμπιστοσύνης, αυτή η στάσις προχωρήσεως είχε την αντανάκλασί της σε εκφράσεις εκτιμήσεως από τους παρόντας στη συνέλευσι. Ένας είπε: «Είναι εκπαίδευσις καρδιάς αυτή που λαμβάνομε—μια σχολική διδασκαλία στις θείες οδούς—που είναι ζωτική για την επιβίωσί μας στη μεγάλη θλίψι που επίκειται σ’ αυτόν τον κόσμο.—Ματθ. 24:21.

ΝΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΕΝΟΠΛΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΙ

Στην κεντρική ομιλία «Νίκη κατά του Κόσμου Χωρίς Ένοπλη Σύγκρουσι» ο ομιλητής επέστησε την προσοχή των ακροατών στα λόγια του Χριστού προς τους αποστόλους του κοντά στο τέλος της επιγείου διακονίας του: «Θαρσείτε· εγώ ενίκησα τον κόσμον.» (Ιωάν. 16:33) Δεν θα ήταν συνεπές για τους ακολούθους του Ιησού Χριστού ν’ αναλάβουν όπλα ή να εμπλακούν σε πολιτικές ή κοινωνικές διαμάχες, είπε ο ομιλητής. Ετόνισε, όμως, ότι οι Χριστιανοί δεν είναι παθητικοί. Έχουν ένα σθεναρό έργο να κάνουν και αυτό πραγματικά τους φέρνει σε σύγκρουσι με τον κόσμο. Πρέπει να υπερνικήσουν τα εμπόδια που θέτει ο κόσμος στον δρόμο του καθενός ο οποίος προσπαθεί ν’ ακολουθήση τον δρόμο της ζωής που εκτίθεται στη Βίβλο.

Είναι αυτή η υπερνίκησις πραγματικά ένα τετελεσμένο γεγονός στη ζωή των χιλιάδων ανθρώπων οι οποίοι συναθροίσθηκαν για να λάβουν αυτή τη Βιβλική εκπαίδευσι; Επισκέπται και μέσα και έξω από την εκκλησία των μαρτύρων του Ιεχωβά θα μπορούσαν να το διακρίνουν μόνοι τους αυτό. Ένα από τα μέλη του κυβερνώντος σώματος των μαρτύρων του Ιεχωβά παρετήρησε, αφού επεσκέφθη διάφορες συνελεύσεις σε ανατολικές χώρες, τα εξής:

«Ήταν πράγματι χαρούμενο και ευχάριστο να βλέπη κανείς τη θάλασσα των προσώπων που άκουαν προσεκτικά το πρόγραμμα στην Ιαπωνία, στην Κορέα, στην Ταϊβάν και στο Χονγκ Κονγκ και να ξέρη ότι αυτές οι χιλιάδες είναι Χριστιανοί· όχι Ευρωπαίοι, αλλά Ασιάται Χριστιανοί—άνθρωποι που ήσαν άλλοτε Βουδδισταί, λατρεύοντας τα είδωλα, ή Σιντοϊσταί, λατρεύοντας τους προγόνους των—άνθρωποι χωρίς προηγούμενη γνώσι του Θεού της Αγίας Γραφής. Τι αλλαγή έπρεπε να κάμουν, από τα ειδωλολατρικά ήθη και έθιμα! Πώς τους έκαμε νικητάς η αλήθεια του Λόγου του Θεού!»

Και ένας ανταποκριτής της εφημερίδος «Πάζε Σέρα» της Ρώμης έγραψε τα εξής για τους μάρτυρας του Ιεχωβά:

«Όπως ακριβώς δηλώνει η ίδια η ονομασία των, αυτοί έχουν μια άμεση ευθύνη να δώσουν ‘μαρτυρία περί του Θεού’. . . διάγοντας μια υποδειγματική, και αυστηρά ηθική ζωή, εργαζόμενοι σκληρά και αμοιβαία υποστηρίζοντας αλλήλους, όπως έκαναν οι πρώτες Χριστιανικές κοινότητες.»

Ο ομιλητής που είχε τη βασική ομιλία ετόνισε ότι ο Χριστιανός, οπουδήποτε και αν ζη και οτιδήποτε εμπόδια και αν έχη ν’ αντιμετωπίση για να υπηρετήση τον Θεό ευπρόσδεκτα, μπορεί να επιτύχη τη νίκη. Πείρες που ελέχθησαν στη διάρκεια του προγράμματος από άτομα προερχόμενα απ’ όλον τον κόσμο ανέφεραν νίκη εναντίον της τοξικομανίας, που πολλοί είχαν δοκιμάσει ολόκληρη τη σειρά, από το κάπνισμα και τη χρήσι ισχυρών οινοπνευματωδών ποτών έως τη μαριχουάνα έως το LSD και έως την ηρωίνη. Αυτοί, όταν έλαβαν γνώσι των βουλών του Θεού, εγκατέλειψαν τη χρήσι των ναρκωτικών εφαρμόζοντας τις Βιβλικές αρχές, με προσευχή και με τη βοήθεια των συγχριστιανών των, χωρίς να προσφύγουν στη μεθαδόνη ή σε κάποιο παρόμοιο «υποκατάστατο,» κι έτσι ελευθερώθηκαν και καθαρίσθηκαν. Τώρα παραμένουν καθαροί καθώς υπηρετούν τον Θεό. (2 Κορ. 7:1) Άλλοι είχαν να υπερνικήσουν ισχυρή και συχνά βίαιη οικογενειακή εναντίωσι.

Μεταξύ των πολλών χιλιάδων ατόμων που βαπτίσθηκαν σ’ αυτές τις συνελεύσεις ύστερ’ από μια σειρά Γραφικών μελετών και έφθασαν στο σημείο της αφιερώσεως στον Θεό είναι και ο νεαρός αυτός που είπε τα εξής στους ακροατάς της συνελεύσεως του Πίτσμπουργκ:

«Προτού έλθω στην αλήθεια ήμουν Καθολικός. Επί πέντε χρόνια περίπου έπαιρνα ναρκωτικά (σχεδόν απ’ όλα), έκλεπτα, έκανα σεξουαλικές ανηθικότητες και σχεδόν οτιδήποτε λέγει η Γραφή ότι δεν θα έπρεπε να κάνω. Η σχέσις μου με τη ‘σύζυγό’ μου αποτελούσε ένα εμπόδιο που έπρεπε να υπερνικήσω για να γίνω Μάρτυς. Αυτή δεν ήταν τότε σύζυγος μου, μολονότι πέρασα μαζί της τέσσερα χρόνια. Ήθελα να την νυμφευθώ, αλλά εκείνη είπε, ‘Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι μανιακοί. Αν πρόκειται να ταυτισθής με αυτούς λησμόνησε το.’ Εγώ είπα, ‘Καλά’. Έτσι εκείνη εγνώρισε ότι εγώ δεν αστειευόμουν, αλλά χρειάσθηκε να περάση περίπου ένας μήνας ώσπου να ζητήση να συμμελετά μ’ εμένα. Προσπάθησε ν’ αποδείξη εσφαλμένη τη Γραφή όπως είχα κάμει κι εγώ. Αλλά είναι εδώ σ’ αυτή τη συνέλευσι σήμερα μαζί μου. Νυμφευθήκαμε στις 26 Μαΐου 1973.»

ΠΕΡΙΠΑΤΕΙΤΕ ΜΕ ΤΟ ΘΕΙΟΝ ΟΝΟΜΑ

Ένας από τους προφήτας του Θεού είπε ότι οι δούλοι Του θα περπατούσαν «εν τω ονόματι Ιεχωβά του Θεού ημών.» (Μιχ. 4:5) Πώς γίνεται αυτό;

Πολλές ομιλίες, συζητήσεις και ζωντανά παραδείγματα έδωσαν την απάντησι. Ο Θεός είναι αόρατος. Αλλά η αορασία αυτή δεν καθιστά αδύνατον να τον «δούμε» ως πρόσωπον—δηλαδή να ιδούμε τις ιδιότητές του, τις οδούς του, την πολιτεία του. Ο Μωυσής «ως βλέπων τον αόρατον ενεκαρτέρησε.» Είδε και άκουσε να διακηρύττωνται οι ιδιότητες του Θεού. Είχε πολλές στενές προσωπικές επαφές με τις πράξεις του Θεού, την πολιτεία και τις κρίσεις του, που έκαναν αδιάρρηκτη την αγάπη του για τον Θεό.—Εβρ. 11:25-27· Έξοδ. κεφ. 15· 34:5-7.

Έτσι, γνωρίζοντας κατά βάθος τον Θεό ως πρόσωπο, εκτιμώντας τις θαυμάσιες ιδιότητές του, τη στοργικότητα και το έλεός του καθώς και τη θέσι του ως Παγκοσμίου Κυριάρχου, μπορούμε ν’ αναπτύξωμε την αγάπη που θα μας κρατήση στερεούς στην αφοσίωσί μας σ’ αυτόν. Θα θέσωμε σε εφαρμογή ό,τι μαθαίνομε για τις οδούς του Θεού. Αυτή η έμπρακτη εφαρμογή είναι ουσιώδης. Επίσης, ο Χριστιανός θ’ αγαπά τους Χριστιανούς αδελφούς του και θα δείχνη αγάπη επίσης σ’ όλους τους συνανθρώπους του.—Ιωάν. 13:35· Γαλ. 6:10.

Αυτό είναι το μυστικό της ενότητος των μαρτύρων του Ιεχωβά. Εξηγεί τον λόγο για τον οποίο δημόσιοι λειτουργοί και δημοσιογράφοι ακούσθηκαν να κάνουν παρατηρήσεις όπως αυτές, «Ποτέ δεν έχω ιδεί τέτοια ενότητα και αρμονία να υπάρχη μεταξύ ανθρώπων—πραγματικά κάτι αξιοπαρατήρητο,» και, «Υπάρχει κάτι που πρέπει να μάθωμε απ’ αυτούς τους Μάρτυρας: πώς συμφωνούν μαζί.» Για το πρόγραμμα ένας αντιπρόσωπος της συνελεύσεως είπε τα εξής: «Κάθε ομιλία που παρουσιάσθηκε, καθώς και τα δράματα, ετόνιζαν την ανάγκη να εξετάζωμε κάθε μέρα πώς αισθανόμεθα για τους άλλους, πώς μπορούμε να δαπανηθούμε για την ευημερία των.»

Ο καθένας που παρατηρούσε αυτό το μέρος του προγράμματος αντιμετώπιζε ερωτήματα τα οποία θα μπορούσαμε πολύ καλά να θέσωμε στον εαυτό μας: Έχω εξετάσει τον εαυτό μου; Έχω προσπαθήσει να διαπιστώσω πώς ο Θεός, ο Δημιουργός μου, αισθάνεται για την πορεία της ζωής μου; Θέλω να έχω καλές σχέσεις μαζί του; Καταλαβαίνω ότι η εσφαλμένη πορεία διαγωγής μπορεί να φθείρη αυτή τη σχέσι; Πώς ενεργώ απέναντι του συνανθρώπου μου;

Το να ‘περπατούμε με τον Θεό’ σημαίνει εντιμότητα στις επαγγελματικές υποθέσεις, ειλικρίνεια, καθαρά ήθη και ζήλο στην υποβοήθησι των άλλων. Το βλέπετε αυτό στον κόσμο; Αν παρευρίσκεσθε σ’ ένα αθλητικό γεγονός ή σ’ ένα θέατρο, ή σε οποιοδήποτε τόπο, ακόμη και στους δρόμους, όπου είναι πολύς κόσμος, τι αισθάνεσθε όταν συμβή να χάσετε χρήματα, ή ν’ αφήσετε κάποιο πολύτιμο πράγμα σ’ ένα δημόσιο χώρο; Το θεωρείτε χαμένο για πάντα; Συμβαίνει κάτι το διαφορετικό σε μια συγκέντρωσι όπου οι άνθρωποι έχουν μάθει πραγματικά τις Βιβλικές αρχές; Συμβαίνει. Σε όλες τις συνελεύσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά, εγκαθίσταται ένα τμήμα απολεσθέντων. Εκεί φέρνουν χιλιάδες χαμένα πράγματα. Μεταξύ των πολλών ενδιαφερουσών περιπτώσεων στις συνελεύσεις «Θεία Νίκη» ήσαν και οι εξής:

Στη συνέλευσι του Λος Άντζελες μια γυναίκα άφησε ένα χρηματικό ποσόν σ’ ένα τηλεφωνικό θαλαμίσκο του γηπέδου. Απευθύνθηκε στο τμήμα απολεσθέντων, όπου της απεδόθησαν άθικτα τα 120 δολλάριά της. Σε μια άλλη περίπτωσι έφεραν ένα χαρτονόμισμα είκοσι δολλαρίων.

Σε μια άλλη συνέλευσι, ένα παιδί ηλικίας περίπου οκτώ ετών πήγε στο τμήμα απολεσθέντων αναζητώντας το χαμένο δολλάριό του. Ο αρμόδιος είχε πολλά στο κουτί χρημάτων που έπρεπε να επιστραφούν και έδωσε ένα στο παιδί. Αυτό δεν είναι το δικό μου δολλάριο, είπε το παιδί. Το δικό μου ήταν διπλωμένο σαν ένα ακορντεόν. Ο αρμόδιος παρετήρησε πάλι μέσα στο κουτί και, όπως ήταν βέβαιο, υπήρχε μόνο ένα τέτοιο δολλάριο το οποίο το παιδί το έλαβε μ’ ευχαρίστησι.

Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι εμφύτως καλύτεροι από τους άλλους ανθρώπους. Έχουν μάθει απλώς ότι είναι καλύτερο να βαδίζουν την οδό του Θεού, και η καρδιά τους τούς υπεκίνησε να το κάμουν αυτό. Και αποτελούν ζωντανά παραδείγματα του ότι μπορεί αυτό να γίνη από οποιονδήποτε ο οποίος έχει πραγματικά την επιθυμία να υπηρετή τον Θεό.

ΑΠΟΚΤΗΣΙΣ ΠΛΟΥΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΕΟ ΒΑΣΙΛΕΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

Το πρόγραμμα ετόνιζε με έμφασι το γεγονός ότι ο Χριστός είναι τώρα αοράτως παρών, έχοντας εξασφαλίσει τη δύναμί του ως ανάσσοντος Βασιλέως στο έτος 1914 μ.Χ. Επομένως, τώρα είναι ο καιρός που οι Χριστιανοί θα ανέμεναν να δώσουν λογαριασμό και να λάβουν μια αμοιβή. Τι θα εσήμαινε αυτή η λογοδοσία εξετάσθηκε στο θέμα της παραβολής του Ιησού περί των «μνων,» στην ομιλία της συνελεύσεως με τίτλο «Απόκτησις Πλούτου για τον Νέο Βασιλέα της Γης.»—Λουκ. 19:11-27.

Στην παραβολή ο άνθρωπος, που πήγε σε ταξίδι για να λάβη βασιλεία και να επιστρέψη, εμπιστεύθηκε την περιουσία του στους δούλους του. Στην επιστροφή του αντήμειψε πλούσια εκείνους που επιμελήθηκαν κατάλληλα τα πολύτιμα πράγματα που τους είχε εμπιστευθή αλλά ετιμώρησε έναν οκνηρό δούλο. Κατόπιν εθανάτωσε εκείνους οι οποίοι με μίσος αρνήθηκαν ν’ αναγνωρίσουν τη βασιλεία του. Στην εκπλήρωσι ο Ιησούς Χριστός μετέβη στη μακρυνή χώρα του ουρανού στο έτος 33 μ.Χ., αφήνοντας στους μαθητάς του ωρισμένα πνευματικά πλούτη τα οποία έπρεπε ν’ αυξηθούν με το κήρυγμα των αγαθών νέων.

Καθώς ο ομιλητής ανέπτυσσε το θέμα του, κάθε ακροατής διέκρινε την ευθύνη του να μετέχη στη μαθήτευσι, και να μην είναι οκνηρός. Κατενόησε επίσης τον κίνδυνο που διατρέχουν εκείνοι του κόσμου οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν τον νέο βασιλέα της γης. Σ’ αυτούς πρέπει να γίνη επίσκεψις με τ’ αγαθά νέα. Επί πλέον, αφού όλοι αυτοί που συναθροίζονται ως μαθηταί με το έργο του κηρύγματος λογίζονται επίσης ως πολύτιμη περιουσία του Χριστού, κάθε μαθητής πρέπει να επιδείξη αγάπη στους ομοίους με αυτόν χριστιανούς.

Το ζήτημα του βαθμού στον οποίο έγινε το κήρυγμα της Βασιλείας εξετάσθηκε σε μια άλλη ομιλία, «Σπείροντες τον Σπόρον του Ευαγγελίου σ’ Ένα Πολεμόπληκτο Κόσμο.» Παρετέθησαν εδάφια του αποστόλου Παύλου, που έγραψε στους Χριστιανούς στο έτος 61 μ.Χ. περίπου λέγοντας: «Εν τω λόγω της αληθείας του ευαγγελίου, το οποίον ήλθεν εις εσάς. . . καθώς και εις όλον τον κόσμον και καρποφορεί καθώς και εις εσάς.» (Κολ. 1:5, 6) Ο ομιλητής κατόπιν εξήγησε ότι οι Χριστιανοί σήμερα έχουν τ’ αγαθά νέα ότι η από πολλού καιρού αναμενόμενη βασιλεία του Θεού έχει τώρα εγκαθιδρυθή στους ουρανούς. Είπε:

«Επί μακρό χρόνον ενομίζετο ότι η βασιλεία του Θεού θα ήρχετο με τη μεταστροφή όλης της ανθρωπότητας ώστε όλοι να γίνουν μέλη εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου. . . . Μήπως οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι μέσα σε τριάντα δυο χρόνια αυτού του εικοστού αιώνος αποτελούν ένδειξι του ότι η θεία βασιλεία δικαιοσύνης, ειρήνης και χαράς εν πνεύματι αγίω’ ιδρύθηκε στις καρδιές των εκατοντάδων εκατομμυρίων μελών των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου; . . . Όλ’ αυτά αποδεικνύουν ότι η βασιλεία του Θεού . . . δεν έχει έλθει στις καρδιές των. Δεν μπορεί ν’ αναμένεται ότι θα έλθη με αυτόν τον τρόπο.»

Κατόπιν εδήλωσε:

‘Η Βασιλεία όμως πρόκειται να έλθη σαν μια πραγματικά λειτουργούσα κυβέρνησις επάνω στη γη. Αυτά τ’ αγαθά νέα σπείρονται σαν σπόρος σε 208 χώρες και νήσους, και καρποφορούν. Όλοι όσοι ακούουν τ’ αγαθά νέα με αγαθή καρδιά ενώνονται στη διάδοσί των.’

Ακόμη και σε χώρες που επί πολλά χρόνια ήσαν παγίως μιας θρησκείας, όπως η Ιταλία και η Γαλλία, οι εφημερίδες εξέφρασαν έκπληξι για τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι ανταποκρίνονται στο κήρυγμα της Βασιλείας. Στην Ιταλία υπάρχουν 30.000 μάρτυρες του Ιεχωβά δραστήριοι στο κήρυγμα, αλλά ένας καταπληκτικός αριθμός 57.000 ατόμων προσήλθε στη συνέλευσί των στο στάδιο Φλαμίνιο της Ρώμης. Ομοίως στη Γαλλία που έχει λιγώτερους από 50.000 Μάρτυρες σε όλη τη χώρα, πάνω από 60.000 άτομα παρηκολούθησαν τη συνέλευσι των Παρισίων που έγινε στο στάδιο Κολόμπ.

ΕΝΑ ΕΙΔΙΚΟ ΕΡΓΟ

Μολονότι πολλοί άνθρωποι ακούουν τους μάρτυρας του Ιεχωβά, πρέπει να καταβληθή πολλή προσπάθεια για να φθάσουν σ’ αυτούς τ’ αγαθά νέα. Προεβλήθη ένα δράμα που παρίστανε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους στο έτος 70 μ.Χ. Αυτό απέδιδε ζωηρά τον μεγάλο κίνδυνο των Χριστιανών οι οποίοι παρέλειψαν να προσέξουν τις οδηγίες του Ιησού στο κατά Ματθαίο 24:15-18 και Λουκάν 21:20-24, δηλαδή, να φύγουν από την πόλι μόλις είδαν τη στρατιά του Ρωμαίου στρατηγού Γάλλου να περικυκλώνη την πόλι στο έτος 66 μ.Χ. Ακριβώς όπως έκανε τότε ο Θεός, έτσι και τώρα έθεσε ένα χρονικό όριο για τους ανθρώπους ν’ αποδεσμευθούν απ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων. Επομένως, οι Χριστιανοί ζουν και εργάζονται ωσάν η αυριανή ημέρα να ιδή το τέλος του παρόντος συστήματος.

Πολλοί άνθρωποι στον κόσμο σήμερα διψούν για ανακούφισι. Πραγματικά, αν και δεν το γνωρίζουν, εν τούτοις διψούν ν’ ακούσουν και να καταλάβουν το παρήγορο και ελπιδοφόρο άγγελμα της Αγίας Γραφής. Μπορεί να γίνη κάτι για ν’ ανευρεθούν αυτοί οι άνθρωποι πιο γρήγορα; Για να γίνη μια έντονη προσπάθεια να φθάσωμε σε όσους είναι δυνατόν μέσα στον διαθέσιμο χρόνο, ανακοινώθηκε ένα ειδικό έργο σε όλους τους συγκεντρωμένους στη συνέλευσι, που τους συνεκίνησε.

Αρχίζοντας αυτό το ειδικό έργο από 21-30 Σεπτεμβρίου που επέρασε, το καταπληκτικό σύνολο των σχεδόν 130 εκατομμυρίων τετρασέλιδων φυλλαδίων επρόκειτο να διανεμηθή σε μια ευρεία έκτασι του πληθυσμού της γης, στις τοπικές γλώσσες των λαών. Θα εγίνετο προσπάθεια να αφεθή ένα φυλλάδιο σε κάθε σπίτι. Αυτή είναι η αρχική φάσις ενός έργου το οποίον περιοδικώς θα επαναληφθή σε αυξημένο όγκο και έκτασι στους προσεχείς μήνες. Κάθε φορά θα παρουσιάζεται ένα νέο άγγελμα. Ελπίζεται ότι πριν από τον Σεπτέμβριο 1974, θα δοθούν στα σπίτια των ανθρώπων περίπου 500 εκατομμύρια φυλλάδια. Πραγματικά ένα μνημειώδες έργον!

Αν είσθε ένας που ευνοήθηκε με κατανόησι του σκοπού του Θεού να εισαγάγη τη δίκαιη κυβέρνησί του, θα έχετε ίσως μετάσχει στη διανομή του δυνατού αυτού αγγέλματος τον Σεπτέμβριο καθώς επίσης και στη μεγαλύτερη εκστρατεία τον Δεκέμβριο;

Η ΙΔΙΟΤΗΣ ΤΗΣ ΑΦΟΣΙΩΣΕΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΥΣΙΩΔΗΣ

Την πρώτη μέρα των συνελεύσεων εδόθη προσοχή στη διάταξι των πρεσβυτέρων δηλαδή των επισκόπων των εκκλησιών. Αυτοί είναι υπεύθυνοι να φροντίζουν για το «ποίμνιο,» δίνοντας Γραφικές συμβουλές, βοηθώντας τα μέλη των εκκλησιών να υπερνικούν προβλήματα στη ζωή τους, και οργανώνοντας και διευθύνοντας τη δράσι της εκκλησίας στο κήρυγμα και στη μαθήτευσι. Η εξέτασις του θέματος απεκάλυψε γιατί ο Θεός ευλόγησε τη δράσι των μαρτύρων του Ιεχωβά. Διότι μόνο άνθρωποι που ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις οι οποίες εκτίθενται στην Αγία Γραφή στην επιστολή 1 προς Τιμόθεον 3:1-7 και Τίτον 1:5-9 διορίζονται ως «ποιμένες.» Αυτοί μπορούν να βοηθήσουν όλους μέσα στην εκκλησία να διατηρήσουν ένα υψηλό κανόνα ποιότητος στην ευσέβεια.

Όσο για τη σπουδαιότητα της προσωπικής ευσεβείας, ένα ωραίο χαρακτηριστικό του προγράμματος που περιελάμβανε όλους τους ακροατάς ήταν «Πόσο Ευαίσθητη Είναι η Συνείδησίς σας;» Παρουσιάσθηκαν ζωντανές μορφές πραγματικών καταστάσεων, που επεδείκνυαν ζωντανά παραδείγματα στα οποία δεν υπήρχε ειδική και συγκεκριμένη Γραφική δήλωσις πάνω στο πρόβλημα. Η συνείδησις του Χριστιανού πρέπει ν’ ασκηθή, εφαρμόζοντας τις Γραφικές αρχές για ν’ αποφασίζη τι να κάμη στις μικτές περιοχές, όπως λόγου χάριν, ποια είναι η ευθύνη μου ως υπαλλήλου σ’ ένα κατάστημα όταν μου ζητήσουν να πουλώ διακοσμήσεις μη Χριστιανικών εορτών, ή να πουλώ είδη καπνιστού; Ή τι είναι εκείνο που διέπει τον βαθμό στον οποίο πρέπει να παρακολουθώ ή να μετέχω σε αθλητική δράσι; Ο καθένας μέσα στο ακροατήριο ερευνούσε τη συνείδησί του και εξήταζε τι συμβουλή θα μπορούσε να παράσχη στον άλλο ο οποίος παρουσίαζε ένα τέτοιο ζήτημα.

ΒΑΠΤΙΣΜΑ

Ένα από τα εξέχοντα χαρακτηριστικά των συνελεύσεων των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι η υπηρεσία ομαδικού βαπτίσματος. Στις βορειοαμερικανικές, στις Ευρωπαϊκές και στις Ασιατικές συνελεύσεις βαπτίσθηκαν 39.313 άτομα. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά κάνουν ολόκληρη κατάδυσι στο νερό, και αυτό συμβολίζει την αφιέρωσι του βαπτιζομένου στον Θεό βάσει της εξιλεωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού. Σ’ όλες τις συνελεύσεις οι ενδεδειγμένοι για το βάπτισμα συνηθροίζοντο πριν από την κατάδυσι σ’ ένα ειδικά διατεθειμένο μέρος. Τότε τους εγίνετο η υπόμνησις: ‘Κάνοντας αυτό το σπουδαίο βήμα του βαπτίσματος, απαρνείσθε κάθε κυριότητα επάνω σας, και αναγνωρίζετε ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι ο δικαιωματικός Κύριός σας και υποτάσσεσθε στο θέλημα του σε κάθε άποψι της ζωής χωρίς επιφύλαξι.’ (Ματθ. 16:24· Ρωμ. 12:1, 2) Κατόπιν ο ομιλητής εξηγούσε την πρώτη Γραφική απαίτησι, τη μετάνοια, δηλαδή μια βαθιά λύπη που δαπάνησε την περασμένη ζωή του με τρόπους που δεν είναι σε αρμονία με το θέλημα του Θεού όπως αναγράφεται μέσα στον Λόγο του. (Ψαλμ. 97:10· Πράξ. 17:30) Κατόπιν, τη μεταστροφή, δηλαδή πρέπει ν’ ακολουθήση στροφή από την παλαιά πορεία. (Πράξ. 3:19) Τελικά την αφιέρωσι, δηλαδή απάρνησι του εαυτού του και προσωπική υποχρέωσι να υπηρετή τον Ιεχωβά. Αυτά θέτουν το άτομο σε κατάλληλη θέσι να είναι ευπρόσδεκτο για βάπτισμα.

ΔΡΑΜΑΤΑ

Στη διάρκεια των πέντε ημερών τέσσερα Βιβλικά δράματα παρουσίασαν και ετόνισαν το θέμα της συνελεύσεως. Το καθένα απ’ αυτά παρίστανε πραγματικές Βιβλικές αφηγήσεις.

Στο αρχικό δράμα οι ακροαταί βαθιά συγκινημένοι διερευνούσαν τις καρδιές των ως προς το έλεος, την ταπεινότητα και την ανάγκη του καθενός να παρακολουθή την πορεία ενεργείας του—να φυλάττη την καρδιά του—πολύ προσεκτικά. Η αφήγησις του αμαρτήματος του Δαβίδ με την Βηθ-σαβεέ απέδειξε πόσο εύκολα μπορεί κανείς να πέση στην αμαρτία, αλλά και ετόνισε το μέγα έλεος του Θεού και ενετύπωσε στις καρδιές όλων ότι μόνο με πλήρη εμπιστοσύνη στην καθοδηγία του Ιεχωβά μπορούμε να νικήσωμε τους πειρασμούς για αδικοπραγία.—2 Σαμ. κεφ. 11, 12

«Αλαλλάξατε· διότι ο Ιεχωβά Παρέδωκεν εις Εσάς την Πόλιν!» Είναι το δράμα που επανέφερε τους ακροατάς στην αρχαία πόλι της Ιεριχώ στις ημέρες του Ιησού του Ναυή και της Ραάβ. (Ιησ. Ναυη κεφλ. 2, 6) Ένας παρατηρητής έδωσε την εντύπωσί του για το πώς οι ακροαταί εφήρμοσαν το μήνυμα του στους εαυτούς των. «Ένα ρίγος διέτρεξε το σώμα μας όταν ένα συγγενικό πρόσωπο της Ραάβ φάνηκε να βγαίνη τρέχοντας από το σπίτι της Ραάβ ακριβώς όταν έπεφταν τα τείχη της Ιεριχώ—έτρεχε έξω στον κόσμο για να πεθάνη μαζί του, αντί να μείνη στον τόπο της ασφαλείας.» Αυτό το δράμα γραφικά παρίστανε τη θεία νίκη κατά του κόσμου τούτου χάριν του λαού του, και τη θαυματουργική διαφύλαξί τους.

«Ο Ζήλος του Οίκου σου με Κατέφαγε,» είναι το ωραίο δράμα που έδωσε αναλαμπές της διακονίας του Ιησού Χριστού, εξαίροντας την ανάγκη για σθεναρή δράσι κηρύγματος σήμερα. Είναι δυνατόν να είμεθα χλευασταί της διακηρύξεως της Βασιλείας όπως ήσαν οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι. Ή μπορούμε να λάβωμε τη στάσι μας με το μέρος της Μεσσιανικής βασιλείας παρά τους χλευασμούς και την εναντίωσι και να εξασφαλίσωμε για τον εαυτό μας μια μερίδα στη θεία νίκη.

Το δράμα «Ποιος θα Εκφύγη και θα Σταθή Έμπροσθεν του Υιού του Ανθρώπου;» έδωσε μια εικόνα των θλιβερών ημερών της Ιερουσαλήμ από το έτος 66 έως 70 μ.Χ. Παρίστανε ένα απαθή Χριστιανό και την οικογένειά του, οι οποίοι έχασαν τον γυιο τους λόγω αυτής της πνευματικής απάθειας. Ένας παρατηρητής εσημείωσε τα εξής: «Ορθώς ενδιαφερόμεθα περισσότερο να διατηρήσωμε τις δικές μας οικογένειες παρά οποιονδήποτε άλλον. Πολλοί γονείς μπορεί να νομίζουν ότι τα παιδιά των κάνουν καλά να παρακολουθούν απλώς τις συναθροίσεις, ή να τους συνοδεύουν στην υπηρεσία του αγρού. Αλλ’ αν δεν έχουν ζήλο και ολοκάρδια αφοσίωση σε όλα όσα κάνει η εκκλησία, μπορεί να τα χάσωμε.»

ΔΗΛΩΣΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣ

Αμέσως μετά την ομιλία «Αποκτώντας Πλούτη για τον Νέο Βασιλέα της Γης» ο ομιλητής παρουσίασε μια δήλωσι, ακολουθούμενη από μια απόφασι η οποία με ενθουσιασμό ενεκρίθη από τα συναθροισμένα πελώρια πλήθη. Η Δήλωσις διευκρίνιζε τα γεγονότα που προελέχθη ότι θα συνέβαιναν από το τέλος των καιρών των Εθνών το 1914 μ.Χ. ως το πλήρες τέλος του παρόντος συστήματος πραγμάτων στη γενεά που ακολουθεί το 1914.

Η Απόφασις που ακολούθησε τη δήλωσι ειδοποιούσε τον κόσμο ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά «θα εξακολουθήσουν αδιάκοπα να διασαλπίζουν την προειδοποίησι από τον γραπτό Λόγο του Θεού . . . να διακηρύττουν τη χιλιετή Μεσσιανική βασιλεία του Θεού ως την πανάκεια—το μόνο φάρμακο για όλη την πάσχουσα ανθρωπότητα.» Η Απόφασις έλεγε στην τελευταία της παράγραφο τα εξής:

«Βλέποντας τώρα σαφέστερα από κάθε προηγούμενη φορά ότι η χιλιετής βασιλεία του Θεού επλησίασε και ότι ο χρόνος γίνεται ολοένα βραχύτερος για την πάσχουσα ανθρωπότητα να επωφεληθή από τα αγαθά νέα της σωτηρίας, θα επιδείξωμε πιστή αγάπη στον Θεό και στον συνάνθρωπό μας. Σ’ αυτή την πορεία μας θα υπακούωμε στον Θεό μάλλον παρά σε ανθρώπους και δεν θα χαλαρώσωμε τα χέρια μας στην εκτέλεσι της εντολής του μέσω του Χριστού να ‘κηρύξωμε τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας σε όλη την οικουμένη προς μαρτυρίαν σε όλα τα έθνη,’ προτού έλθη το τέλος αυτού του καταδικασμένου συστήματος πραγμάτων. (Ματθ. 24:14· Μάρκ. 13:10) Στον Θεό εμπιστευόμεθα να μας βοηθήση να εκπληρώσωμε αυτή την απόφασι. Και είθε Αυτός να μας εύρη πιστούς ως το τέλος και να μας κρίνη άξιους να συμμετάσχωμε στις χαρές και τις ευλογίες που θα προέλθουν από τη Θεία Νίκη του!»

ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

Οι παρόντες στη συνέλευσι εχάρησαν που έλαβαν μερικές νέες εκδόσεις οι οποίες θ’ αποτελέσουν ωραία βοηθήματα μελέτης. Το βιβλίο «Αληθινή Ειρήνη και Ασφάλεια—από Ποια Πηγή;» εκθέτει τα ζητήματα μ’ ένα άμεσο και εύστοχο τρόπο που κάνει τον αναγνώστη να λογικευθή. Το νέο αυτό βιβλίο, του οποίου η πρώτη έκδοσις έγινε σε δέκα γλώσσες, πραγματεύεται πρωτίστως για τα προβλήματα της καθημερινής ζωής. Βοηθεί τους νέους σπουδαστάς του Λόγου του Θεού να φέρουν τη ζωή τους σε αρμονία με τις ηθικές απαιτήσεις του Θεού και τους κανόνας του για ζωή σε μια δίκαιη νέα διάταξι.

Επί δεκατρία έτη περίπου οι μάρτυρες του Ιεχωβά απολαμβάνουν τη χρήσι της μεταφράσεως Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών, μιας μεταφράσεως σε σύγχρονη γλώσσα που προσκολλάται στενά στα χειρόγραφα των αρχικών γλωσσών της Αγίας Γραφής. Στη συνέλευσι «Θεία Νίκη» έγινε ενθουσιωδώς δεκτό το Περιεκτικό Ταμείο της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών. Αυτός ο τόμος των 1.280 σελίδων που περιέχουν πάνω από 333.300 λέξεις θ’ αποδειχθή πολύ υποβοηθητικός στην ανεύρεσι Γραφικών εδαφίων.

Πιθανώς η πιο ωραία απ’ όλες τις εκδόσεις ήταν το βιβλίο των 416 σελίδων με τίτλο «Επλησίασε η Χιλιετής Βασιλεία του Θεού.» Αυτό το βιβλίο, που είναι τώρα στην Αγγλική και στη Γερμανική, θα μελετηθή λεπτομερώς από τις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά. Η μελέτη του βιβλίου θ’ αρχίση τον Δεκέμβριο του 1973.

Ένα καλό σημείο που υποβοηθεί τον Χριστιανό να εξασφαλίση την μερίδα του στη θεία νίκη παρουσιάζεται στις σελίδες 126, 127. Στην εξέτασι του θέματος της ανταμοιβής των πιστών ανδρών της προ Χριστού εποχής γίνεται η εξής δήλωσις: «Η ακεραιότης την οποία αυτοί έδειξαν πριν από τον θάνατό των και με την οποία θα εγερθούν θα τους παράσχη ένα πλεονέκτημα έναντι των αδίκων (οι οποίοι επίσης θ’ αναστηθούν στη γη στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού) για να προχωρήσουν σε πραγματική ανθρώπινη τελειότητα με πλήρη απαλλαγή από την αμαρτωλότητα. Αυτοί θα έχουν, κατά ένα τρόπο, ένα πρώτο ξεκίνημα έναντι των αδίκων προς εκείνη την κατεύθυνσι.» Επομένως, εκείνοι που ανακαινίζουν την προσωπικότητά των τώρα θα προηγηθούν από εκείνους που καλλιεργούν αμαρτωλά πράγματα ως τον καιρό του θανάτου των. Οι τελευταίοι θα έχουν μεγαλύτερες δυσκολίες στον δρόμο για την αιώνια ζωή όταν θ’ αναστηθούν, διότι θα πρέπει τότε ν’ ανακαινίσουν τη προσωπικότητά των που σκληρύνθηκε από την αμαρτία.

Μερικοί από τους εχθρούς των μαρτύρων του Ιεχωβά λέγουν ότι οι Μάρτυρες διδάσκουν μια «δεύτερη ευκαιρία» όταν ομιλούν, όπως λέγει η Γραφή, για την ανάστασι των «αδίκων» για μια ευκαιρία ζωής. (Πράξ. 24:15) Στις σελίδες 128, 129 το βιβλίο διασαφηνίζει ότι η ανθρωπότης, γενικά γεννημένη στην αμαρτία και στην καταδίκη του θανάτου, ποτέ ως τώρα δεν είχε μια «ευκαιρία.» (Ρωμ. 8:20, 21) Η χιλιετής Ημέρα της Κρίσεως παρέχει πραγματικά στους περισσοτέρους από το ανθρώπινο γένος την πρώτη των πραγματική ευκαιρία ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή στη γη.

Αυτά και πολλά άλλα σημεία, περιλαμβανομένων και διαφωτιστικών θεμάτων πάνω σε ωρισμένες παραβολές του Ιησού, καθιστούν το βιβλίο κατάλληλο για να το απολαύσουν όλοι όσοι μελετούν την Αγία Γραφή.

ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

Ο ομιλητής που έδωσε την τελική ομιλία της πενθημέρου συνελεύσεως ανεσκόπησε το έργο που έγινε τον Απρίλιο του 1973 σε όλο τον κόσμο. Ανέφερε ότι 1.701.091 Μάρτυρες ασχολήθηκαν ενεργώς στο κήρυγμα των αγαθών νέων. Η προοπτική για περαιτέρω επέκτασι είναι μεγάλη, διότι διεξήχθησαν 1.266.970 Γραφικές μελέτες στα σπίτια ενδιαφερομένων προσώπων εκείνο τον μήνα. Στον ετήσιο εορτασμό της Αναμνήσεως του θανάτου του Χριστού, που έγινε εφέτος στις 17 Απριλίου, 3.883.235 άτομα ήσαν παρόντα.

Οι εκθέσεις από 41 συνελεύσεις «Θεία Νίκη» (σε 38 πόλεις) όπως αναφέρονται ανωτέρω αποκαλύπτουν ότι ένα σύνολο από 1.402.238 άτομα παρευρέθησαν και 39.313 άτομα βαπτίσθηκαν. Αυτό το γεγονός επιβεβαιώνει ότι ο Ιεχωβά είναι αληθινά με τον λαό του. Δίνει θάρρος στον καθένα ο οποίος σπείρει τον σπόρο των αγαθών νέων να συνεχίση με σθένος, γνωρίζοντας ότι ο κόπος του δεν είναι μάταιος εν Κυρίω. (1 Κορ. 15:58) Έχει πλήρη εμπιστοσύνη στην ικανότητα και προθυμία του Ιεχωβά να δώση στους δούλους του δύναμι να υπερνικήσουν τα εμπόδια που είναι εμπρός τους. Έχει την εγγύησι της συμμετοχής στην τελική προσωπική νίκη του Ιεχωβά κατά του κόσμου τούτου και της αιωνίου νέας τάξεως Του που θ’ ακολουθήση τη θεία νίκη.

[Εικόνα στη σελίδα 22]

Τα «πλήθη γέμισαν το στάδιο Άστροντομ Χιούστον και τους τόπους που διετέθησαν σε 37 άλλες πόλεις το καλοκαίρι για συνελεύσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά

[Εικόνες στη σελίδα 23]

31.263 άτομα γέμισαν την Πλατεία του Φέστιβαλ της εκθέσεως του 1970 στην Οζάκα της Ιαπωνίας για να μάθουν για τη Θεία Νίκη

Άλλοι 29.577 παρακολούθησαν τη διεθνή συνέλευσι στη Σεούλ της Κορέας

[Εικόνες στη σελίδα 24]

Μέλη του Κυβερνώντος Σώματος υπηρέτησαν σε πολλές συνελεύσεις· εδώ ο Ν. Ο. Νορρ ομιλεί μέσω μεταφραστού στο Μόναχον της Γερμανίας

Στη Γαλλία, πάνω από 60.000 άτομα ήσαν παρόντα στο Στάδιον Κολόμπ για ν’ ακούσουν το άγγελμα της Γραφής

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Οι 30.000 Μάρτυρες της Ιταλίας εχάρησαν που είχαν 57.000 άτομα στη συνέλευσί των στη Ρώμη

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Ανακοινώθηκε ένα ειδικό έργο: παγκόσμια διανομή φυλλαδίου με έντονο άγγελμα για τη βασιλεία του Θεού

[Εικόνα στη σελίδα 27]

Πάνω από 39.000 άτομα βαπτίσθηκαν, συμβολίζοντας την αφιέρωσί των να κάνουν το θέλημα του Θεού

[Εικόνες στη σελίδα 28]

Σ’ ένα δυνατό Βιβλικό δράμα, οι παρόντες στη συνέλευσι παρακολούθησαν τους γονείς που ήσαν βραδείς στην εκτέλεσι του Θείου θελήματος κι έχασαν τον γυιο τους στην Ιερουσαλήμ του πρώτου αιώνος

Σε δράμα, η θαυματουργική διαφύλαξις του λαού του Θεού παρεστάθη με την αφήγησι τη σχετική με τη Ραάβ και τους Ισραηλίτας κατασκόπους στην Ιεριχώ

[Εικόνα στη σελίδα 29]

Ένα εξέχον σημείο της συνελεύσεως ήταν η έκδοσις του νέου βιβλίου «Επλησίασε η Χιλιετής Βασιλεία του Θεού»