Φοβείσθε τον Ιεχωβά—Ποτέ Ανθρώπους

«Αρχή σοφίας φόβος Ιεχωβά.»—Ψαλμ. 111:10, ΜΝΚ.

 1. Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα είναι ενωμένοι ως μια ανθρώπινη οικογένεια;

Ο ΙΕΧΩΒΑ Θεός είναι ο μέγας Νομοθέτης και οι νόμοι του είναι τέλειοι και αληθινοί. (Ησ. 33:22· Ψαλμ. 19:7· 119:142) Οπουδήποτε και αν ζουν Χριστιανοί ο νόμος του Ιεχωβά εφαρμόζεται σ’ αυτούς. Δεν υπάρχουν σύνορα ή σιδηρά παραπετάσματα για τον νόμον του Ιεχωβά. Επειδή οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλα τα έθνη, ασχέτως φυλής και γλώσσης, κοινωνικής θέσεως ή μορφώσεως, εδέχθησαν αυτόν τον νόμον ως υπέρτατον, πολύ ανωτέρωον από οποιουσδήποτε ανθρωποποιήτους νόμους, είναι τώρα ενωμένοι σε μια ανθρώπινη οικογένεια ως μια κοινωνία Νέου Κόσμου, με τον Ιεχωβά ως Νομοθέτην των.

 2. Γιατί τα έθνη δεν απολαμβάνουν ειρήνη;

² Εξ άλλου, τα έθνη του κόσμου τούτου δεν εσεβάσθησαν τον νόμον του Ιεχωβά ως υπέρτατον, έθεσαν τους δικούς των ανθρωπίνους νόμους, γνώμες ή παραδόσεις, επάνω από τον νόμον του Θεού. Αυτό είναι πολύ άσοφο, αφού τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι τα έθνη της γης βρίσκονται σε μεγάλες δυσκολίες. Οι άνθρωποι ποθούν την ειρήνη, αλλά οι πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέται των δεν μπορούν να εγκαθιδρύσουν ειρήνη. Γιατί; Διότι η ειρήνη ανήκει μόνο σ’ εκείνους που αγαπούν και τηρούν τον νόμον του Ιεχωβά ως υπέρτατον. «Ειρήνην πολλήν έχουσιν οι αγαπώντες τον νόμον σου· και εις αυτούς δεν υπάρχει πρόσκομμα.»—Ψαλμ. 119:165.

 3. Γιατί η ευτυχία προέρχεται μόνο από την τήρησι του νόμου του Ιεχωβά;

³ Όλα τα έθνη βρίσκονται σήμερα σε μια κατάστασι μεγάλης δυστυχίας, μη γνωρίζοντας την οδόν της ευτυχίας. Επειδή δεν έχουν όρασιν του σκοπού του Ιεχωβά όπως εκτίθεται στον νόμο του και στον λόγο του, προχωρούν αχαλίνωτα, κάνοντας τη ζωή των λαών των πολύ οδυνηρή. Η ευτυχία προέρχεται μόνο από την τήρησι του υπερτάτου νόμου του Ιεχωβά. «Όπου δεν υπάρχει όρασις, ο λαός διαφθείρεται· είναι δε μακάριος ο φυλάττων τον νόμον.» (Παροιμ. 29:18) Μέσω του λόγου του και του νόμου του ο Ιεχωβά διδάσκει αρχές και απαιτήσεις που κάνουν τη ζωή ευτυχισμένη. Η άγνοια του νόμου φέρνει δυστυχία. «Μακάριος ο άνθρωπος, τον οποίον . . . δια του νόμου σου διδάσκεις.» Ο νόμος του Θεού θα έδειχνε στα έθνη τον δρόμο της εξόδου από το σκότος των, διότι «λύχνος είναι η εντολή, και φως ο νόμος.» Στον νόμον του Θεού οι πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέται των εθνών που πενθούν, θα μπορούσαν να μάθουν την οδό της επιτυχίας και της σοφίας, αλλά θα έπρεπε ν’ αναγνωρίσουν αυτόν τον νόμον ως υπέρτατον, υπεράνω των δικών των νόμων. Στον Ιησούν του Ναυή, ηγέτην έθνους, ο Ιεχωβά έδωσε την ακόλουθη εντολή: «Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου από του στόματός σου, αλλ’ εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα, . . . · διότι τότε θέλεις ευοδούσθαι εις την οδόν σου, και τότε θέλεις φέρεσθαι μετά συνέσεως.» Ο Ιησούς του Ναυή, ανόμοια με τους σημερινούς ηγέτας, υπήκουε συνετά και ευωδούτο.—Ψαλμ. 94:12· Παροιμ. 6:23· Ιησ. Ναυή 1:8.

 4. Γιατί πρέπει ένας Χριστιανός να διαβάζη και συμβουλεύεται τον νόμον του Θεού και να κάνη σκέψεις πάνω σ’ αυτόν καθημερινά;

⁴ Επειδή οι άρχοντες αυτού του παλαιού και χρεωκοπημένου κόσμου δεν μελετούν ημέρα και νύχτα τον νόμον του Ιεχωβά, αλλά καταρτίζουν νόμους σύμφωνα με τη δική τους αντίληψι, δεν έχουν αληθινή επιτυχία στην πορεία των. Οι άνθρωποι καλής θελήσεως το βλέπουν αυτό και για τούτο στρέφονται στον νόμον του Θεού. «Άκουσον, λαέ μου, τον νόμον μου· κλίνατε τα ώτά σας εις τα λόγια του στόματός μου.» (Ψαλμ. 78:1) Του συνετού ανθρώπου, «εν τω νόμω του Ιεχωβά είναι το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετά ημέραν και νύκτα.» (Ψαλμ. 1:2, ΜΝΚ) Καμμιά ημέρα δεν πρέπει να παρέλθη χωρίς να δη κάθε Χριστιανό να διαβάζη και συμβουλεύεται τον νόμον του Θεού και να κάνη σκέψεις πάνω σ’ αυτόν. «Μη εγκαταλίπητε τον νόμον μου.»—Παροιμ. 4:2.

 5, 6. Γιατί ο νόμος του Θεού είναι υπέρτερος από τον ανθρώπινο νόμο; Τι λέγει ένας Άγγλος δικαστής γι’ αυτόν;

⁵ Οι ανθρώπινοι νόμοι και τα σχέδια απέτυχαν να κάμουν τους ανθρώπους ευτυχείς, δίνοντάς τους ειρήνη και ασφάλεια. Μόνο ο υπέρτατος νόμος του Ιεχωβά μπορεί να ενώση τους ανθρώπους όλης της οικουμένης σε μια ανθρώπινη οικογένεια· μόνο ο νόμος του Ιεχωβά δείχνει την οδόν της ειρήνης, της ευτυχίας, της επιτυχίας και της σοφίας· μόνο ο νόμος του Ιεχωβά είναι το φως που οδηγεί έξω από το θανάσιμο αδιέξοδον, στο οποίον εμπήκαν τα έθνη επειδή αγνόησαν τον Ιεχωβά ως Νομοθέτην. Είθε όλοι οι άνθρωποι καλής θελήσεως να ιδούν τα θαυμαστά πράγματα που διδάσκει ο νόμος του Ιεχωβά και να έχουν την ίδια επιθυμία που είχε και ο ψαλμωδός: «Άνοιξον τους οφθαλμούς μου, και θέλω βλέπει, τα θαυμάσια τα εκ του νόμου σου.» (Ψαλμ. 119:18) Γρήγορα ο Ιεχωβά θα καταδείξη στη μάχη του Αρμαγεδδώνος ότι ο νόμος Του είναι υπέρτατος και ότι δεν υπάρχει εξουσία στον ουρανό ή στη γη πιο πάνω από τον νόμο Του. Είναι πολύ επικίνδυνη απόπειρα το να θέτη κανείς τους ανθρωπίνους νόμους πιο πάνω από τον νόμον του Θεού. Για τούτο οι μάρτυρες του Ιεχωβά υποστηρίζουν τον νόμον του Ιεχωβά και διατηρούν την πιστότητά των σ’ αυτόν, και καμμιά εξουσία δεν μπορεί νόμιμα να τους αναγκάση να παραβούν αυτόν τον μοναδικόν νόμον ή να τους κάμη να θέσουν ατελείς, αποτυχημένους ανθρωποποιήτους νόμους στην πρώτη θέσι και τον νόμον του Θεού σε δεύτερη θέσι. Γι’ αυτούς η δήλωσις του αποστόλου Πέτρου είναι νόμιμα δεσμευτική: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.» (Πράξ. 5:29) Αποκλείεται οποιοσδήποτε συμβιβασμός.

⁶ Ότι ο νόμος του Θεού είναι υπέρτατος και δεν μπορεί να καταστή υποδεέστερος από τον νόμον του ανθρώπου, υποστηρίζεται από τον μεγάλο Άγγλο δικαστή Μπλακστόουν. Αυτός βεβαιώνει ότι ο νόμος του Θεού «είναι, φυσικά, υπέρτερος από κάθε άλλον στο να δημιουργή υποχρέωσι. Είναι δεσμευτικός σε όλη την υδρόγειο, σε όλες τις χώρες και σε όλους τους καιρούς: κανείς ανθρώπινος νόμος δεν έχει οποιοδήποτε κύρος, δεν είναι αντίθετος προς αυτόν· όσοι δε από τους ανθρωπίνους νόμους είναι έγκυροι αντλούν όλην των την ισχύν και όλο των το κύρος, εμμέσως ή αμέσως, από τον αρχικόν αυτόν νόμον.»—Μπλακστόουν Σχόλια επί των Νόμων της Αγγλίας, Τσαίης, Νέα Υόρκη, Μπαίηκερ, Βούρχις εντ Κόμπανυ, 1938, σελ. 5-6.

Ο ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ

 7. Γιατί δεν μπορεί ένας Χριστιανός να συμβιβασθή;

⁷ Αυτός ο υπέρτατος νόμος του Ιεχωβά είναι άξιος να διδάσκεται σε όλους τους ανθρώπους καλής θελήσεως, να φυλάττεται και τηρήται επάνω από οποιουσδήποτε άλλους νόμους. Ο νόμος και ο λόγος του Ιεχωβά είναι αληθινοί, και η αλήθεια δεν μπορεί να συμβιβασθή. (Ιωαν. 17:17) Η αλήθεια είναι αλήθεια και για τούτο δεν μπορεί να μπη σε οποιαδήποτε συμφωνία με ό,τι είναι εσφαλμένο· αλλιώς δεν είναι πια αλήθεια. Άτομα που συμφωνούν να συμβιβασθούν, παραδέχονται είτε ότι δεν έχουν την αλήθεια είτε ότι την εγκαταλείπουν. Κανένα απ’ αυτά τα πράγματα δεν είναι ανεκτό για τους Χριστιανούς.—2 Κορ. 6:14-18.

 8. Εξηγήστε τι είναι συμβιβασμός.

⁸ Τι σημαίνει συμβιβασμός; Το ακόλουθο παράδειγμα μπορεί να το διευκρίνιση. Δυο άνθρωποι βρίσκονται σε δικαστικόν αγώνα. Ο αδικημένος ονομάζεται ο ενάγων. Ζητεί πλήρη πληρωμή της ζημίας. Ο αδικήσας, που ονομάζεται ο εναγόμενος, το αρνείται. Ισχυρίζεται ότι δεν οφείλει τίποτε. Ο εναγόμενος προσφέρεται να αποκαταστήση το ήμισυ ίσως της ζημίας που επροξένησε. Για να αποφύγη ενοχλήσεις ο ενάγων εγκαταλείπει διεκδικήσεις που γνωρίζει ότι είναι ορθές. Μειώνει την αξίωσί του. Τελικά γίνεται συμφωνία για ένα τίμημα. Φθάνουν σε συμβιβασμό!

 9. Ποια είναι η ποινή του συμβιβασμού, και γιατί; Εξηγήστε το Ματθαίος 16:25.

⁹ Το έθιμο του συμβιβασμού ή καταλήξεως σ’ ένα τέρμα με εγκατάλειψι διεκδικήσεων που είναι ορθές για αποφυγή ενοχλήσεων δεν επιτρέπεται στο δικαστήριο της υπέρτατης δικαιοσύνης, το δικαστήριο του Ιεχωβά· απαγορεύεται με ποινή θανάτου. Οι δειλοί και οι συμβιβαζόμενοι δεν θα επιζήσουν από την κρίση του Ιεχωβά στον Αρμαγεδδώνα. Ο νόμος του Ιεχωβά είναι σαφής σ’ αυτό το ζήτημα: «Οι δε δειλοί και άπιστοι. . . , θέλουσιν έχει την μερίδα αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη με πυρ και θείον· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος», η αιώνια καταστροφή. (Αποκάλ. 21:8) Οι Χριστιανοί δεν πρέπει ποτέ να συμβιβάζωνται για ν’ αποφύγουν ενοχλήσεις. Πρέπει να παραμένουν πιστοί στον υπέρτατο νόμο του Θεού των άσχετα με τις συνέπειες. Θυμηθήτε τα λόγια του Ιησού: «Διότι όστις θέλει να σώση την ζωήν αυτού [παραδείγματος χάριν, με συμβιβασμό], θέλει απολέσει αυτήν· και όστις απολέση την ζωήν αυτού [επειδή είναι πιστός] ένεκεν εμού, θέλει ευρεί αυτήν.»—Ματθ. 16:25.

ΦΟΒΟΣ—Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΧΘΡΟΣ

10. Ποια είναι η βασική αιτία του συμβιβασμού; Γιατί;

¹⁰ Ποια είναι η βασική αιτία που κάνει τους ανθρώπους να συμβιβάζωνται; Η μεγάλη εκείνη μικρή λέξις: Φ Ο Β Ο Σ, φόβος. Δεν είναι ο φόβος του ανθρώπου ένας από τους πιο μεγάλους εχθρούς μας; Αν φοβήσθε τους ανθρώπους, θα παγιδευθήτε. Ναι, ο φόβος σάς απολιθώνει. Ο φόβος παραλύει ολόκληρη την ψυχή σας. Ο Σολομών έγραψε: «Ο φόβος του ανθρώπου στήνει παγίδα.» (Παροιμ. 29:25) Αλλά «αρχή σοφίας φόβος Ιεχωβά», διεκήρυξε ο ψαλμωδός. (Ψαλμ. 111:10, ΜΝΚ) Εκείνοι που φοβούνται ανθρώπους δεν έχουν αγάπη για τον Θεό. Ο Ιωάννης έγραψε ότι πρέπει ν’ αγαπούμε τον Θεό έτσι ώστε «να έχωμεν παρρησίαν εν τη ημέρα της κρίσεως . . . Φόβος δεν είναι εν τη αγάπη, αλλ’ η τελεία αγάπη έξω διώκει τον φόβον· διότι ο φόβος έχει κόλασιν.» (1 Ιωάν. 4:17, 18) Ο φόβος των ανθρώπων γεννά συμβιβασμό, αλλά η αγάπη του Ιεχωβά μάς προστατεύει από το να γίνωμε δειλοί και συμβιβαστικοί φοβούμενοι ανθρώπους.

11. Τι προξενεί φόβον που παράγει συμβιβασμό;

¹¹ Τι προξενεί φόβον που παράγει συμβιβασμό; Ένα πλήθος πραγμάτων! Η υπερηφάνεια, η αγάπη της συζύγου, πατρός ή μητρός, ή αδελφού ή αδελφής, η αγάπη της προσωπικής δημοτικότητος, περισσότερο από τον Θεό. Ο φόβος του χλευασμού και της ταπεινώσεως, ο φόβος αναγνωρίσεως των σφαλμάτων μας, ή η προσπάθεια να σώσωμε την υπόληψί μας, ο φόβος μήπως αποκληθούμε επαίται ή μικροπωληταί όταν ασχολούμεθα στην υψηλή κλήσι του κηρύγματος από σπίτι σε σπίτι των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού και των πληγμάτων που θα επέλθουν κατά του παλαιού κόσμου στον Αρμαγεδδώνα, και ο φόβος μήπως χαρακτηρισθούμε από τον παλαιό κόσμο ως συνταυτισμένοι με την κοινωνία Νέου Κόσμου. Ο φόβος του να είμεθα διαφορετικοί από την πλειονότητα των ανθρώπων. Ο φόβος μήπως χάσωμε την κολακεία των ανθρώπων, μήπως χάσωμε το καλό μας όνομα ως «καλών φίλων».

12. Γιατί είναι επικίνδυνο το να αρέσωμε σε ανθρώπους;

¹² Σήμερα ο φόβος του ανθρώπου ακμάζει· άνθρωποι προσκυνούν ανθρώπους, προσπαθώντας με ανησυχία ν’ αρέσουν στους ανθρώπους και να συμβιβάζωνται μ’ αυτούς για να έχουν καλό όνομα μεταξύ των ανθρώπων. Μήπως δεν έχουν το ρητό: «Κάμε όπως κάνει ο λαός και θα περνάς όπως περνά ο λαός»; Σαν ένα χαμηλό σκοτεινό σύννεφο ανεμοστροβίλου που απλώνεται κοντά τη γη, επικρέμαται σήμερα επάνω από το ανθρώπινο γένος ένα σάβανο συμμορφώσεως (κομφορμισμού) της σκέψεως και συμβιβασμού. Το ατομικό θάρρος γοργά εξαφανίζεται. Οι άνθρωποι φοβούνται τη γνώμη των μελών της οικογενείας των, των διευθυντών των, των αρχόντων των, των γειτόνων των· φοβούνται την επίκρισι. «Τι θα εσκέπτετο η κυρία Τάδε αν θα εκήρυττα τη Βασιλεία από σπίτι σε σπίτι με τους μάρτυρας του Ιεχωβά;» Τι τρομερή ερώτησις για έναν ανθρωπάρεσκον! Γιατί να μη ρωτήση, Τι θα εσκέπτετο ο Ιεχωβά; Παντού βλέπετε σήμερα μια επιθυμία να αρέσουν οι άνθρωποι στους ομοίους των, αλλά βλέπετε πολύ ολίγη επιθυμία ν’ αρέσουν στον Θεό, τον υπέρτατο Κριτή. Αλλά δεν μπορείτε να είσθε ανθρωπάρεσκοι και συγχρόνως Χριστιανός· αυτό το εκθέτει πολύ καθαρά ο απόστολος Παύλος: «Ή ζητώ να αρέσκω εις ανθρώπους; διότι αν ακόμη ήρεσκον εις ανθρώπους, δεν ήθελον είσθαι δούλος Χριστού.»—Γαλ. 1:10.

13, 14. (α) Ποια λυπηρή πείρα είχε ο Πέτρος μετά τη σύλληψι του Ιησού; (β) Τι μπορούμε να μάθωμε απ’ αυτήν για σήμερα;

¹³ Ο κίνδυνος του να είναι κανείς ανθρωπάρεσκος και συμβιβαστικός ή δειλός είναι υπεράνω κάθε εμφάσεως. Κάθε Χριστιανός πρέπει να επαγρυπνή στον εαυτό του πολύ προσεκτικά, για να μη συλληφθή σ’ αυτή τη διαβολική παγίδα. Ας μάθωμε ένα μάθημα από την πείρα που είχε ο Πέτρος. Αυτός ήταν ένας πολύ στενός φίλος του Ιησού και ήταν πεπεισμένος ότι τίποτε δεν μπορούσε να τον αποχωρίση απ’ αυτόν. Μήπως δεν είπε ο ίδιος: «Και αν πάντες σκανδαλισθώσιν εν σοι, εγώ ποτέ δεν θέλω σκανδαλισθή»; Ο Ιησούς τού είπε ότι εκείνη την ίδια νύχτα θα τον απηρνείτο τρεις φορές. Αυτό δεν μπορούσε ποτέ να συμβή· περί αυτού ο Πέτρος ήταν βέβαιος. «Και αν γείνη χρεία να αποθάνω μετά σου, δεν θέλω σε απαρνηθή.» Όλοι γνωρίζουν τι συνέβη την ίδια νύχτα. Ο Ιησούς ελήφθη και εφέρθη ενώπιον του δικαστηρίου, κατηγορήθη και κατεδικάσθη ως ένας αντιδημοτικός εγκληματίας. Το να είναι κανείς συνταυτισμένος μ’ αυτόν τον άνθρωπο τη στιγμή εκείνη ήταν επικίνδυνο και ταπεινωτικό. Μερικοί ανεγνώρισαν τον Πέτρο ως ακόλουθον του καταδικασμένου Ιησού και τον υπέδειξαν ως τέτοιον. Τι έκαμε ο Πέτρος; «Ο δε ηρνήθη έμπροσθεν πάντων, λέγων, Δεν εξεύρω τι λέγεις.» Όταν τον υπέδειξαν για δεύτερη φορά, αυτός το ηρνήθη με όρκο, και την τρίτη φορά άρχισε να «καταναθεματίζη και να ομνύη»: «Ότι δεν γνωρίζω τον άνθρωπον.» (Ματθ. 26:33-35, 70-74) Απηρνήθη τον διδάσκαλό του και συνεβιβάσθη για ν’ αποφύγη είτε ενόχλησι είτε ταπείνωσι.

¹⁴ Σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι εξίσου μη δημοφιλείς όσο ήταν και ο Ιησούς. Ο ίδιος είπε ότι θα συνέβαινε αυτό. «Θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου.» «Εάν ο κόσμος σας μισή, εξεύρετε ότι εμέ πρότερον υμών εμίσησεν.» (Ματθ. 10:22· Ιωάν. 15:18) Μήπως θέλετε να κάμετε το ίδιο λάθος που έκαμε και ο Πέτρος; Επαισχύνεσθε και σεις αυτούς τους ακολούθους του Χριστού επειδή ακριβώς δεν τους αγαπά αυτός ο κόσμος, αλλά τους μισεί και μιλεί εναντίον των; Αν ναι, διδαχθήτε, παρακαλούμε, από τον Πέτρο. Τι έκαμε αυτός; «Εξελθών έξω, έκλαυσε πικρώς.» (Ματθ. 26:75) Είχε επαρκή αιτία για να το πράξη αυτό, και το ίδιο αληθεύει για άτομα που ενεργούν σήμερα όπως ενήργησε εκείνος πριν από 1.900 χρόνια. Αλλά ο Πέτρος έκαμε κάτι περισσότερο από το να κλάψη. Ανεγνώρισε την αδυναμία του και το λάθος του, δεν προσπάθησε να βρη δικαιολογίες για τον συμβιβασμό του. Άλλαξε τη στάσι του, και το Γραφικό υπόμνημα μάς λέγει ότι έγινε ένας από τους πιο άφοβους διακόνους τού μη δημοφιλούς καταδικασμένου Ιησού Χριστού και μάλιστα απέθανε ως μάρτυς. Απέθανε μ’ ένα καλό όνομα, όχι απέναντι των ανθρώπων, αλλά απέναντι του Ιεχωβά Θεού. Μιμηθήτε, λοιπόν, τον Πέτρο!

ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΚΑΛΟ ΟΝΟΜΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

15. Απέναντι ποίου πρέπει να έχουν καλό όνομα οι Χριστιανοί, και γιατί;

¹⁵ Δεν προτιμάτε να είσθε από τους ολίγους που θέλουν να φοβούνται και ν’ αγαπούν και να υπηρετούν και να τιμούν και να αινούν, όχι ανθρώπους, αλλά τον Ιεχωβά Θεό, τον Ζωοδότη, άσχετα με το τι σκέπτονται άλλοι άνθρωποι; Θέλετε να είσθε προσκολλημένοι στις δίκαιες αρχές που εκτίθενται στον νόμον του Ιεχωβά, ακόμη και μέχρι της τελευταίας σας αναπνοής αν είναι ανάγκη, για να έχετε καλό όνομα απέναντι του Ιεχωβά; Ένα καλό όνομα απέναντι του Ιεχωβά σημαίνει αιώνια ζωή. Αν έχη κανείς καλό όνομα απέναντι του Ιεχωβά, θα συμβή γι’ αυτόν όπως λέγει ο Εκκλησιαστής 7:1, ότι η ημέρα του θανάτου του θα είναι καλύτερη από την ημέρα της γεννήσεώς του. Δεν είπε μήπως ο ίδιος ο Ιησούς για κείνους που έχουν καλό όνομα απέναντι του Ιεχωβά: «Χαίρετε μάλλον, ότι τα ονόματά σας εγράφησαν εν τοις ουρανοίς» για να γίνη ενθύμησις αυτών στην ημέρα της αναστάσεως; (Λουκ. 10:20) Οι Χριστιανοί ελπίζουν να ζήσουν και να μην πεθάνουν ποτέ. Εν τούτοις, αν πρέπει κανείς να πεθάνη, ας είναι αποφασισμένος να πεθάνη με ακεραιότητα και καλό όνομα απέναντι του Θεού που θα τύχη ενθυμήσεως, και όχι μ’ ένα σηπόμενον όνομα ως δειλός και συμβιβαζόμενος ανθρωπάρεσκος, που θα χαθή από τη μνήμη του Θεού για πάντα.

16. Ποια παραδείγματα πρέπει να μιμηθούμε; Και ποια ελπίδα έχουν οι άφοβοι αυτοί άνδρες;

¹⁶ Λάβετε ως παραδείγματα άνδρες που κράτησαν την ακεραιότητά των. Δεν συμβουλεύει μήπως ο Ιάκωβος τους Χριστιανούς: «Λάβετε, αδελφοί μου, παράδειγμα της κακοπαθείας και της μακροθυμίας τους προφήτας, οίτινες ελάλησαν εν τω ονόματι του Ιεχωβά»; (Ιάκ. 5:10, ΜΝΚ) Αυτοί ήσαν άφοβοι άνδρες, άνδρες ακεραιότητος, που δεν συνεμορφώθησαν με την αδικοπραγία απλώς επειδή ήταν δημοφιλής. Όπως οι πιστοί Χριστιανοί «δεν ηγάπησαν την ψυχήν εαυτών μέχρι θανάτου.» (Αποκάλ. 12:11) Δεν προσεπάθησαν ποτέ ν’ αρέσουν σε ανθρώπους ως «καλοί φίλοι». Αντί να εγκαταλείψουν τις αρχές του Θεού με συμβιβασμό, τι έκαμαν; Υπέστησαν μαρτύριο και θάνατο χωρίς να κλαυθμυρίσουν. Το Εβραίους 11:37, 38 λέγει: «Ελιθοβολήβησαν, επριονίσθησαν, επειράσθησαν, με σφαγήν μαχαίρας απέθανον, περιεπλανήθησαν με δέρματα προβάτων, με δέρματα αιγών· υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, των οποίων δεν ήτο άξιος ο κόσμος» Δεν έλαβαν τις επευφημίες εκείνων που ζητωκραυγάζουν τον βασιλέα όχι! Ούτε είχαν την εύνοια των πλουσίων ή εκείνων που βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας. Δεν εζήτησαν δειλά την τιμή των ανθρώπων. Και αν ακόμη εφονεύθησαν, δεν εχάθηκαν, διότι το Μαλαχίας 3:16 (ΑΣ) δείχνει ότι τα ονόματά τους είναι γραμμένα στο «βιβλίον ενθυμήσεως . . . περί των φοβουμένων τον Ιεχωβά, και των ευλαβουμένων το όνομα αυτού». Έχομε το θάρρος να μιμηθούμε αυτούς τους άνδρες που ο μαθητής Ιάκωβος μάς λέγει να μιμηθούμε;

17. (α) Εξηγήστε ποιος είναι ο δρόμος της Χριστιανικής διαγωγής. (β) Πώς μπορούν οι Χριστιανοί να βαδίζουν ασφαλώς στο στενό μονοπάτι που οδηγεί στη ζωή;

¹⁷ Ο δρόμος της Χριστιανικής διαγωγής είναι εξέχων, υψηλός, στενός και ευθύς. Η αποφυγή του φόβου των ανθρώπων φυλάττει τους Χριστιανούς από το να πέσουν έξω από το μονοπάτι σε θανάσιμα βάθη συμβιβασμού και απωλείας της ζωής. Ο Ιησούς προτρέπει τους Χριστιανούς: «Εισέλθετε δια της στενής πύλης· διότι πλατεία είναι η πύλη, και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Επειδή στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν.» (Ματθ. 7:13, 14) Μήπως σας αρέσει να πάτε στον εύκολο πλατύ δρόμο που οδηγεί στην καταστροφή, μόνο και μόνο επειδή η πλειονότης των ανθρώπων βαδίζει εκεί; Μήπως αγαπάτε ακόμη ν’ αρέσετε σε ανθρώπους που βαδίζουν σ’ αυτόν τον πλατύ δρόμο της καταστροφής; Γιατί προσπαθείτε να ευαρεστήτε και να φοβήσθε θνητούς ανθρώπους οι οποίοι, όπως λέγει η Βίβλος, ‘θέλουσι γείνει ως χόρτος’; (Ησ. 51:12) Για τούτο βαδίζετε στον ευθύν και στενό δρόμο της ακεραιότητος, και φοβείσθε τον Ιεχωβά τον υπέρτατον κυρίαρχο. Στη μάχη του Αρμαγεδδώνος ο Ιεχωβά θα καθαρίση τη γη από όλους τους δειλούς, τους συμβιβαζομένους, τους ανθρωπαρέσκους και γεμάτους φόβο ανθρώπους.

18. Σε ποιον πρέπει να θέσουν την εμπιστοσύνη τους οι Χριστιανοί; Τι είναι απαραίτητο για να το κάμουν αυτό, και γιατί;

¹⁸ Οι Χριστιανοί πρέπει να θέσουν την πίστι και εμπιστοσύνη τους στον Ιεχωβά και ποτέ να μη φοβούνται ανθρώπους ή να προσπαθούν ν’ αρέσουν σε ανθρώπους. Ποιον θα φοβηθούμε όταν ο Ιεχωβά είναι μαζί μας; Ο ψαλμωδός είπε: «Ο Ιεχωβά είναι φως μου και σωτηρία μου· τίνα θέλω φοβηθή;» (Ψαλμ. 27:1, ΜΝΚ) Για να υπερνικήσωμε το φόβο των ανθρώπων είναι ουσιώδης η γνώσις του Ιεχωβά. Και για να γνωρίσωμε τον Ιεχωβά, είναι αναγκαία προσεκτική μελέτη του λόγου Του και του νόμου Του. Έλλειψις γνώσεως κάνει ένα άτομο να επιστηρίζεται στους ανθρώπους και να φοβάται ανθρώπους, αλλά η γνώσις του Ιεχωβά απομακρύνει τον φόβο. Μέσω της μελέτης μαθαίνετε: «Το όνομα του Ιεχωβά είναι πύργος οχυρός· ο δίκαιος, καταφεύγων εις αυτόν, είναι εν ασφαλεία.» (Παροιμ. 18:10, ΜΝΚ) Μέσω της μελέτης μαθαίνετε τις κραταιές πράξεις που ενήργησε ο Ιεχωβά για κείνους που φοβούνται αυτόν και όχι ανθρώπους. «Ακούσατέ μου, σεις οι γνωρίζοντες δικαιοσύνην· λαέ, εν τη καρδία του οποίου είναι ο νόμος μου· μη φοβείσθε τον ονειδισμόν των ανθρώπων, μηδέ ταράττεσθε εις τας ύβρεις αυτών. Διότι ως ιμάτιον θέλει καταφάγει αυτούς ο σκώληξ, και ως μαλλίον θέλει καταφάγει αυτούς ο σης· αλλ’ η δικαιοσύνη μου θέλει μένει εις τον αιώνα, και η σωτηρία μου εις γενεάς γενεών.» Μελετάτε, λοιπόν, και μαθαίνετε να φοβήσθε τον Ιεχωβά, αλλά ποτέ ανθρώπους.—Ησ. 51:7, 8.

19, 20. (α) Τι αναμένομε; (β) Αλλά ποια νουθεσία δίνει η Γραφή;

¹⁹ Είθε οι Χριστιανοί ποτέ να μην είναι γεμάτοι τρόμο, μαλακοί, δίγνωμοι ή ασταθείς λόγω φόβου ανθρώπων ή διαβόλου. Ο Ιεχωβά έχει πληροφορήσει τους δούλους του για την επερχόμενη επίθεσι του Γωγ του Μαγώγ. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά αναμένουν διωγμό από τον Καίσαρα. Γνωρίζουν ότι ο παλαιός αυτός κόσμος τούς μισεί. Αλλά έχουν εμπιστοσύνη στη δύναμι του Ιεχωβά, του Θεού των, όπως κι εκείνοι οι άνθρωποι που του υπηρέτησαν άφοβα στο παρελθόν. Τι διέταξε ο Μωυσής τους πολεμιστάς του Ιεχωβά της αρχαίας τυπικής οργανώσεως να κάμουν; «Ανδρίζεσθε και θαρρείτε, μη φοβείσθε, μηδέ δειλιάτε από προσώπου αυτών· διότι Ιεχωβά ο Θεός σου, αυτός είναι ο πορευόμενος μετά σου· δεν θέλει σε αφήσει, ουδέ θέλει σε εγκαταλείψει. . . . ο Ιεχωβά, αυτός είναι ο προπορευόμενός σου.» (Δευτ. 31:6, 8, ΜΝΚ) Όπως ο αρχαίος ψαλμωδός, κάθε αληθινός Χριστιανός ας αναζώση τη διάνοιά του με απόφασι ν’ αποφύγη συμβιβασμό και απώλεια ακεραιότητος: «Ο Ιεχωβά είναι υπέρ εμού· δεν θέλω φοβηθή· τι να μοι κάμη άνθρωπος; Κάλλιον να ελπίζη τις επί τον Ιεχωβά, παρά να θαρρή επ’ άρχοντας. Πάντα τα έθνη με περιεκύκλωσαν· . . . Με περιεκύκλωσαν ως μέλισσαι· εσβέσθησαν ως πυρ ακανθών· διότι εν τω ονόματι του Ιεχωβά εκράτησα αυτά εις απόστασιν.»—Ψαλμ. 118:6, 9-12, ΜΝΚ.

²⁰ Και πώς μας νουθετεί ο Παύλος; «Τι λοιπόν θέλομεν ειπεί προς ταύτα; Εάν ο Θεός ήναι υπέρ ημών, τις θέλει είσθαι καθ’ ημών;» «Ελάβομεν θάρρος εις τον Θεόν τιμών να λαλήσωμεν προς εσάς το ευαγγέλιον του Θεού με πολύν αγώνα.» «Διότι δεν έδωκεν εις ημάς ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως.»—Ρωμ. 8:31· 1 Θεσ. 2:2· 2 Τιμ. 1:7.

21. Ποιο φρόνημα πρέπει να έχουν οι Χριστιανοί για ν’ αποφύγουν τον κίνδυνο του συμβιβασμού και του να είναι ανθρωπάρεσκοι;

²¹ Για τούτο, Χριστιανοί μαχηταί, να είσθε θαρραλέοι, ποτέ να μη φοβήσθε ανθρώπους ούτε να προσπαθήτε ν’ αρέσετε σε ανθρώπους, ποτέ μη συμβιβάζεσθε για ν’ αποφύγετε απλώς ενοχλήσεις. Προσκολληθήτε στερεά στον υπέρτατο νόμο και λόγο του Θεού. Υπηρετήστε τον Ιεχωβά «μη κατ’ οφθαλμοδουλείαν ως ανθρωπάρεσκοι, αλλ’ ως δούλοι του Χριστού· εκπληρούντες το θέλημα το Θεού εκ ψυχής.» (Εφεσ. 6:6) Κηρύττετε και υπερασπίζετε την πίστι σας και ελπίδα άφοβα και αποτελεσματικά και η ανταμοιβή σας θα είναι αιώνια ζωή στον νέο κόσμο του Ιεχωβά. Είθε ο Ιεχωβά Θεός να ευλογήση κάθε έναν από σας διάκονοι του Ιεχωβά και άνθρωποι καλής θελήσεως με το πνεύμα της δυνάμεώς του.