οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, τα άτομα που αγαπούν τη Γραφική αλήθεια βρίσκονται και ανταποκρίνονται ευνοϊκά. Αυτό είναι ένα θαυμάσιο κίνητρο για τούς Μάρτυρες του Ιεχωβά να συνεχίσουν να μεταδίδουν τα ‘αγαθά νέα’ στους κατοίκους της Κύπρου.

Ερωτήσεις από Αναγνώστες

● Μήπως τα λόγια του Ιησού στο Ματθαίος 18:18-20 σημαίνουν ότι ο ουρανός δεσμεύεται από τις αποφάσεις που παίρνουν οι άνθρωποι στη γη;

Τα εδάφια αυτά λέγουν: «Αληθώς σας λέγω, Όσα εάν δέσητε επί της γης, θέλουσιν είσθαι δεδεμένα εν τω ουρανώ, και όσα εάν λύσητε επί της γης, θέλουσιν είσθαι λελυμένα εν τω ουρανώ. Πάλιν σας λέγω ότι εάν δύο από σας συμφωνήσωσιν επί της γης περί παντός πράγματος, περί του οποίου ήθελον κάμει αίτησιν, θέλει γείνει εις αυτούς παρά του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς. Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών.»

Όπως φαίνεται από το κείμενο, τα πράγματα που θα «δεθούν» ή θα «λυθούν» στη γη είναι πράγματα που έχουν ήδη «δεθή» ή «λυθή» στον ουρανό. Κατά γράμμα το αρχαίο κείμενο χρησιμοποιεί εδώ τις λέξεις «έσται δεδεμένα» και «έσται λελυμένα,» που είναι στον Τετελεσμένο Μέλλοντα της παθητικής φωνής. Με άλλα λόγια, ο χρόνος του ρήματος δείχνει ότι η πράξις έχει ήδη αποφασισθή στους ουρανούς και απλώς αντανακλάται μ’ αυτά που αποφασίζονται μετέπειτα στη γη από εκείνους που θέλουν να αντανακλούν την «άνωθεν σοφίαν.» (Ιακ. 3:17, 18) Η λέξις «δεδεμένα» σημαίνει ότι βρέθηκε κάποιος ένοχος τιμωρίας· «λελυμένα» σημαίνει ότι βρέθηκε αθώος.

Τα λόγια αυτά του Ιησού ακολουθούν την εξέτασι της διαδικασίας που θα πρέπει ν’ ακολουθήται, αν κάποιος δούλος του Θεού πρέπει να φέρη ενώπιον του αδελφού του κάποιο σοβαρό «αμάρτημα». (Εδάφια 15-17) Αυτό μπορούσε να κάνει ώστε η κατηγορία να εξετασθή από την «εκκλησία», δηλαδή να φθάση το ζήτημα ενώπιον των υπευθύνων αδελφών στην εκκλησία για εξέτασι και κρίσι. Αν η κατηγορία αποδεικνυόταν αληθινή και αρκετά βαρειά, και το άτομο δεν έδειχνε μετάνοια, το αποτέλεσμα θα ήταν το άτομο αυτό να θεωρηθή «ως ο εθνικός και ο τελώνης.» Θα αποκόπτετο από την εκκλησία. Όλα αυτά βέβαια θα απαιτούσαν συσκέψεις. Και σ’ αυτές τις συσκέψεις, αναφερόταν ο Ιησούς στα εδάφια 18 ως 20.

Αφού από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. κι έπειτα θα ερχόταν στους μαθητές του Ιησού το άγιο πνεύμα μέσω του Ιησού, θα μπορούσε να λεχθή ότι «όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου [του Ιησού], εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών» Όλοι οι συνηγμένοι για να εξετάσουν το ζήτημα θα έπρεπε να είναι άγρυπνοι ν’ ακολουθούν το πνεύμα του Ιεχωβά. Ιδιαίτερα, θα έπρεπε να προσέχουν να σταθμίζουν προσεκτικά τα ζητήματα με το φως του Λόγου του Θεού, στον οποίο περιλαμβάνονται οι οδηγίες και οι διδασκαλίες του Ιησού, για να δουν ποια θα ήταν η σκέψις του Ιεχωβά για την επιδειχθείσα διαγωγή και τι θα πρέπει να γίνει αν από τις αποδείξεις αποδεικνύετο ότι η κατηγορία είναι αληθινή και το άτομο δεν μετανοεί. Μπορεί, βέβαια, αυτοί που σταθμίζουν αμερόληπτα τα ζητήματα, να διαπιστώσουν ότι ο κατηγορούμενος είναι αθώος, ή να μην υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις.

Το πρώτον αιώνα, οι Χριστιανοί είχαν θαυματουργικές ενέργειες του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά σε μερικά ζητήματα κρίσεως, όπως στην κρίσι του Ανανία και της Σαπφείρας. (Πράξ. 5:1-11· 1 Κορ. 12:4-11) Όταν με το θάνατο των αποστόλων, τα θαυματουργικά χαρίσματα έπαυσαν, οι Χριστιανοί δεν ανέμεναν πια άμεσες θαυματουργικές ενδείξεις από τον ουρανό για την απόφασι που θα έπαιρναν για κάποιο ζήτημα. (1 Κορ. 13:8-13) Εν τούτοις, έχουμε ακόμη μαζί μας αυτά που λέει ο Λόγος του Ιεχωβά για την κατάλληλη διαγωγή και για τις αποφάσεις που θα λαμβάνωνται για ένα ζήτημα. Στην πραγματικότητα, μπορούμε ν’ αποφασίζωμε αυτό που έχει ήδη αποφασισθή για κάποιο ζήτημα στον ουρανό. Πρέπει να παραδεχθούμε ότι, λόγω των ανθρωπίνων ατελειών, γίνονται κατά καιρούς λάθη στις δικαστικές αποφάσεις, αλλ’ αυτό τονίζει ακόμη περισσότερο την ανάγκη να προσκολλώμεθα στενά στις οδηγίες του Λόγου του Θεού όταν χειριζώμαστε τα διάφορα ζητήματα ώστε να είμαστε βέβαιοι ότι αυτό που αποφασίζομε είναι αυτό που έχει ήδη αποφασισθή στον ουρανό.