“Εν Εκκλησίαις Θέλω Ευλογεί τον Ιεχωβά

 1. (α) Ποιοι είναι τα συνηγμένα πλήθη ανάμεσα στα οποία είπε ο Δαβίδ ότι «θέλω ευλογεί τον Ιεχωβά,» και γιατί μπορούσε να το λέγη αυτό; (β) Ποια πρέπει να είναι η ολοκάρδια επιθυμία μας;

Ο ΔΑΒΙΔ εξέφραζε την εγκάρδια επιθυμία του όταν είπε: «Εν εκκλησίαις θέλω ευλογεί τον Ιεχωβά.» (Ψαλμ. 26:12, ΜΝΚ) Ο Δαβίδ σαφώς προσδιώρισε την ταυτότητα του συνηγμένου πλήθους ως λάτρεων του Ιεχωβά Θεού, διότι είπε: «Δεν εκάθισα μετά ανθρώπων ματαίων· και μετά υποκριτών δεν θέλω υπάγει. Εμίσησα την σύναξιν των πονηρευομένων, και μετά ασεβών δεν θέλω καθίσει.» (Ψαλμ. 26:4,5) Είναι η εγκάρδια επιθυμία μας ίδια με του Δαβίδ; Αν ναι, τότε θα ευλογούμε τον Ιεχωβά ανάμεσα στα συνηγμένα πλήθη, πράγμα που σημαίνει πιστή συμμετοχή στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά κάθε εβδομάδα στην Αίθουσα Βασιλείας καθώς επίσης και την παρακολούθησι των συνελεύσεων περιοχής και περιφερείας και εθνικών και διεθνών συνελεύσεων κάθε χρόνο.

 2. Ποιοι είναι μερικοί λόγοι για τους οποίους πρέπει να συναθροιζώμεθα τακτικά μαζί με τον λαό του Ιεχωβά;

² Αλλά γιατί πρέπει να συναθροιζώμεθα με τον λαό του Ιεχωβά; Ποια οφέλη αποκομίζομε; Πόσους ισχυρούς Γραφικούς λόγους μπορούμε να έχωμε για την ανάγκη να παρευρισκώμεθα σε κάθε εκκλησιαστική συνάθροισι κάθε εβδομάδα, είτε σε μια ιδιωτική κατοικία είτε στην Αίθουσα Βασιλείας; Ας εξετάσωμε μερικούς απ’ αυτούς τους λόγους για να μπορούμε να εκτιμήσωμε τη σπουδαιότητα να συναθροιζώμεθα. Το να συναθροιζώμεθα αποτελεί μέρος της λατρείας μας, είναι μια εντολή των Γραφών, και στις συναθροίσεις εκπαιδευόμεθα για να προσφέρωμε ευπρόσδεκτη θυσία αίνου. Επίσης, δείχνομε ότι είμεθα μαθηταί του Χριστού, και το πνεύμα του Ιεχωβά είναι παρόν στις συναθροίσεις. Εποικοδομούμεθα από τους Χριστιανούς συντρόφους μας κι εμείς, με τη σειρά μας, τους εποικοδομούμε. Οι εκκλησιαστικές συναθροίσεις είναι μια πηγή πλουσίας πνευματικής τροφής και επίσης ένα λιμάνι ειρήνης.

3, 4. (α) Ποια Γραφική βάσι έχομε για να συναθροιζώμεθα, και με ποιο σκοπό υπ’ όψιν; (β) Γιατί είναι ποιο ουσιώδες τώρα παρά ποτέ προηγουμένως να συναθροιζώμεθα;

³ Το να συναθροιζώμεθα ως μια εκκλησία είναι ουσιώδες μέρος της λατρείας μας. Αυτό δεν είναι νέο. Συνέβαινε πάντοτε με τους Χριστιανούς. Το βιβλίο των Πράξεων αποκαλύπτει πως η σύναξις ήταν ένα σπουδαίο μέρος της λατρείας των πρώτων Χριστιανών. Διαβάζομε: ‘Και καθ’ ημέραν ενέμενον ομοθυμαδόν εν τω ιερώ. . . δοξολογούντες τον Θεόν και ευρίσκοντες χάριν ενώπιον όλου του λαού.’ (Πράξ. 2:46, 47) Ακολουθώντας, λοιπόν, το πρότυπο των πρώτων Χριστιανών πρέπει επίσης να συνερχώμεθα για να αινούμε τον Θεό.

⁴ Επίσης το να ευλογούμε τον Ιεχωβά μεταξύ των ομοίων μας Χριστιανών δεν είναι απλώς μια σκέψις που προέρχεται από ανθρώπους, αλλά είναι εντολή των Γραφών. Αυτή την εντολή βλέπομε να την αναφέρη σαφώς ο Παύλος: «Και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα· μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους· και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.» (Εβρ. 10:24,25) Αυτή η ημέρα επλησίασε! Την βλέπομε! Γι’ αυτό εντελλόμεθα να συνερχώμεθα, για να ευλογούμε τον Ιεχωβά και να οικοδομούμε ο ένας τον άλλον.

 5. Με ποιον τρόπο επηρεάζεται η δημοσία διακονία μας από το να συναθροιζώμεθα με τα εκκλησιαζόμενα πλήθη, και τι αποδεικνύομε ενεργώντας έτσι;

⁵ Κατόπιν υπάρχει το ζήτημα του αίνου. Κάθε συνάθροισις στην οποία παρευρισκόμεθα μας εκπαιδεύει για να προσεφέρωμε μια ευπρόσδεκτη θυσία αίνου στον Ιεχωβά. Κάθε φορά που συνερχόμεθα, παίρνομε πρακτική εκπαίδευσι για να κάνωμε τον καρπό των χειλέων μας, τη δημόσια διακονία μας, ακόμη πιο ευάρεστη στον Ιεχωβά. Κάθε συνάθροισις κάνει πιο βαθειά την επιθυμία μας να ευλογούμε τον Ιεχωβά μέσω της διακονίας αυτής.—1 Πέτρ. 3:15.

 6. Τίνος το παράδειγμα έχομε για ενθάρρυνσί μας να συναθροιζώμεθα με τα εκκλησιαζόμενα πλήθη, και τι αποδεικνύομε ενεργώντας έτσι;

⁶ Θα σκεπτόσασταν ποτέ να μη παρευρεθήτε σε μια συνάθροισι όταν γνωρίζετε ότι ο Χριστός Ιησούς πρόκειται να παρευρεθή εκεί; Ο Χριστός Ιησούς έδωσε ένα σοβαρό λόγο για τον οποίο πρέπει να συνερχώμεθα μαζί με τα συνηγμένα πλήθη όταν είπε: «Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών.» (Ματθ. 18:20) Ναι, ο Χριστός Ιησούς ποτέ δεν παραλείπει να παρευρίσκεται στις συναθροίσεις με τους συνηγμένους μαθητάς του στη γη, διότι παρακολουθεί με την πνευματική παρουσία του όλες τις πέντε εκκλησιαστικές συναθροίσεις που έχουν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά κάθε βδομάδα. Δεν πρέπει λοιπόν να παρευρισκώμεθα; Αυτός είναι ένας ουσιώδης τρόπος για ν’ αποδείξωμε ότι είμεθα μαθηταί του. Εκεί όπου είναι συνηγμένος ο λαός του Ιεχωβά, εκεί είναι και το πνεύμα Του. Το να γνωρίζωμε αυτό μας υποκινεί να επιθυμούμε να είμεθα μαζί με τον λαό του Ιεχωβά. Εκεί αισθανόμεθα το πνεύμα του Ιεχωβά, σαν ένα ισχυρό ερευνητικό φως, που ρίχνει τις ακτίνες σ’ ένα ωρισμένο σημείο, και δίνει φως και καθοδήγησι σ’ εκείνους που είναι συνηγμένοι εκεί.

 7. Ποιον έξοχο λόγο έχομε για να συναθροιζώμεθα; Δώστε ένα παράδειγμα.

⁷ Ανάμεσα στα συνηγμένα πλήθη οικοδομούμεθα από την καλή συναναστροφή των αδελφών μας, και, με τη σειρά μας, οικοδομούμε άλλους. Κάθε συνάθροισις είναι μια ευκαιρία για ανταλλαγή ενθαρρύνσεως και μια ευκαιρία να εκδηλώσωμε την αγάπη μας για ολόκληρη την αδελφότητα των ομοίων μας Χριστιανών και να αισθανθούμε την αγάπη τους για μας. Τι έξοχος λόγος είναι αυτός για να συνερχώμεθα! Ένας τυφλός και κωφός μάρτυς του Ιεχωβά, ο οποίος ποτέ δεν έχασε ευκαιρία να συναθροίζεται με τους ομοίους του Χριστιανούς, είπε: «Περιμένω πάντοτε με χαρά τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις με τους αδελφούς μου, διότι αυτό με κάνει να αισθάνωμαι καλύτερα, και όταν οι αδελφοί μου σφίγγουν απλώς το χέρι ή με εγγίζουν, μου δίνει μια εξαιρετική ενθάρρυνσι.» Αν ένα άτομο κωφό και τυφλό, που δεν μπορεί ν’ ακούση και να δη τι συμβαίνει στο βήμα, λαμβάνει τέτοια εποικοδόμησι, πόσο περισσότερη μπορούμε να λαμβάνωμε εμείς οι οποίοι μπορούμε να βλέπωμε και ν’ ακούμε όταν είμεθα ανάμεσα στους υμνητάς του Ιεχωβά.—Ρωμ. 1:12.

8, 9. Η Γραφική πρόσκλησις να συμμετέχωμε στο ύδωρ της αληθείας είναι από ποιον και για ποιον, και ποια άμεση ωφέλεια αποκομίζομε από το να βρισκώμεθα μαζί με τον συναθροισμένο λαό;

⁸ Οι συναθροίσεις είναι επίσης μια πηγή πλουσίας πνευματικής τροφής για μας, και γι’ αυτό είναι ζωτικές για την πνευματική ανάπτυξί μας. Ο Ιεχωβά είναι ο Οικοδεσπότης μας στο καθένα απ’ αυτά τα πνευματικά γεύματα. Αυτός έχει στρώσει την τράπεζα για μας και με το πνεύμα του μας προσκαλεί να προσέλθωμε για να πιούμε το ύδωρ της αληθείας. Όπως ακριβώς έχει γράψει ο Ιωάννης: «Και το πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν, Ελθέ. Και όστις ακούει, ας είπη, Ελθέ. Και όστις διψά, ας έλθη· και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής.»—Αποκάλ. 22:17.

⁹ Τελικά, ο Ιεχωβά ευλογεί τον συναθροισμένο λαό του με ειρήνη. Οι εκκλησιαστικές συναθροίσεις είναι μια ήρεμη ζώνη σ’ έναν σπαρασσόμενο από τον πόλεμο κόσμο. Εκεί αναμιγνυόμεθα με Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές που έχουν την ειρήνη του Θεού η οποία υπερέχει πάντα νουν. Αν αγαπούμε την ειρήνη και την επιθυμούμε, θα είμεθα πάντοτε ανάμεσα στα εκκλησιαζόμενα πλήθη.—Φιλιππ. 4:7.

ΝΑ ΔΙΝΩΜΕ ΟΛΟΨΥΧΑ ΟΤΑΝ ΕΙΜΕΘΑ ΜΕ ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΜΕΝΑ ΠΛΗΘΗ

10. Ποιο ερώτημα μπορούμε να κάνωμε στον εαυτό μας όσον αφορά τη συναναστροφή μας με τους ομοίους μας Χριστιανούς, και ποια Γραφική αρχή εφαρμόζεται;

¹⁰ Ως τώρα έχομε εξετάσει γιατί πρέπει να ευλογούμε τον Ιεχωβά στα συνηγμένα στις Αίθουσές μας πλήθη. Τώρα ερχόμεθα σε μια άλλη μορφή αυτού του ζητήματος, και αυτή είναι: Να δίνωμε ολόψυχα όταν είμεθα με τα εκκλησιαζόμενα πλήθη. Με άλλα λόγια, τι μπορώ εγώ προσωπικώς να δώσω για την ευλογία και τον αίνο του Ιεχωβά όταν συναθοίζωμαι μαζί με τους αδελφούς μου; Η αρχή «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη,» βεβαίως εφαρμόζεται εδώ. Αν δίνωμε ολόψυχα, θα παίρνωμε πλούσιες ευλογίες σε αντάλλαγμα.—Πράξ. 20:35.

ΜΕ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

11. (α) Ποιες υποδείξεις μπορούμε ν’ ακολουθήσωμε για ν’ αποκομίσωμε την μεγαλύτερη ωφέλεια από τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις, και τίνος το παράδειγμα είναι καλό να ακολουθήσωμε σχετικά μ’ αυτό; (β) Γιατί η προετοιμασία είναι αναγκαία; Περιγράψτε.

¹¹ Ο πρώτος τρόπος για να δίνωμε είναι να προετοιμαζώμεθα πολύ καλά για όλες τις πέντε συναθροίσεις. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει να αφιερώνωμε ένα ωρισμένο χρόνο εκ των προτέρων για να διαβάζωμε την προσδιωρισμένη ύλη για την ερχομένη μελέτη. Μπορούμε να το κάνωμε αυτό ως άτομα και ως οικογένεια, υπογραμμίζοντας ίσως τις κεντρικές σκέψεις για τη μελέτη της Σκοπιάς ή τη μελέτη βιβλίου, ή ίσως με την ανασκόπησι της ύλης για τη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας ή της Συναθροίσεως Υπηρεσίας για να μπορούμε να συλλάβωμε στη διάνοιά μας τις γενικές γραμμές της ύλης η οποία πρόκειται να εξετασθή. Οι οικογένειες Μπέθελ σ’ όλο τον κόσμο είναι ένα καλό παράδειγμα με το να έχουν ένα πρόγραμμα για προετοιμασία των συναθροίσεων εκ των προτέρων. Κάθε Δευτέρα βράδυ αφιερώνεται στην οικογενειακή τους μελέτη του περιοδικού Η Σκοπιά και στην εξέτασι της ύλης για τη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας. Θα μπορούσαμε να εξεικονίσωμε τη σπουδαιότητα της εκ των προτέρων προετοιμασίας ως εξής: Σεις σύζυγοι απολαμβάνετε πράγματι όταν έρχεσθε στο σπίτι ύστερ’ από μια μακρά σκληρή ημέρα εργασίας και βρίσκετε ένα καλό ζεστό φαγητό που έχει προετοιμάσει η σύζυγός σας. Αλλά ας πούμε ένα βράδυ επιστρέφετε στο σπίτι με μεγάλη όρεξι και μπαίνετε στην κουζίνα για να διαπιστώσετε ότι υπάρχει στο πιάτο σας μια αξεφλούδιστη άψητη πατάτα και ένα ωμό μπιφτέκι δίπλα της. Είναι αμφίβολο αν θα το τρώγατε, μολονότι, όταν είναι κατάλληλα προετοιμασμένη, αυτή είναι μια καλή, υγιεινή και θρεπτική τροφή. Όλοι θέλομε να έχωμε την τροφή μας βελτιωμένη με το να είναι καλά προετοιμασμένη, κατάλληλα μαγειρεμένη. Είναι γεγονός, ότι τα σώματά μας χωνεύουν μερικές τροφές καλύτερα όταν έχουν μαγειρευθή. Οι διάνοιές μας εργάζονται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Αν δεν διαθέσωμε χρόνο από πριν για να ετοιμάσωμε την πνευματική τροφή που θα μας προσφερθή στις συναθροίσεις, αν δεν την έχωμε ‘ζεστάνει’ στις διάνοιές μας εκ των προτέρων, θα διαπισώσωμε ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να χωνέψουν οι διάνοιές μας τις σκέψεις που παρουσιάζονται στις συναθροίσεις. Αν όμως έχωμε διαβάσει από πριν την πληροφορία που πρόκειται να παρουσιασθή, τότε οι διάνοιές μας θα δεχθούν πιο εύκολα και θ’ αφομοιώσουν την καλή πνευματική τροφή που προσφέρεται.

12. Με ποιον άλλο τρόπο μπορούμε να προετοιμαζώμεθα, και γιατί είναι καλό οι νεαροί ευαγγελιζόμενοι να έχουν επίσης τα Γραφικά βοηθήματά τους και να χρησιμοποιούν στις Χριστιανικές συναθροίσεις;

¹² Ένας άλλος τρόπος προετοιμασίας είναι να έχουν όλοι στην οικογένεια την ύλη της μελέτης τακτοποιημένη και έτοιμη για να την πάρουν στις συναθροίσεις. Έχετε πάει ποτέ στη συνάθροισι για να διαπιστώσετε ότι ξεχάσατε να πάρετε μαζί σας τη Διακονία της Βασιλείας, ή το υμνολόγιό σας ή τη Γραφή σας; Ναι, αυτό έχει συμβή σε πολλούς από μας. Μερικοί ευαγγελιζόμενοι το αποφεύγουν αυτό με το να έχουν δύο σάκκους βιβλίων, ένα για τη χρήσι στη διακονία του αγρού και τον άλλο για τις συναθροίσεις που περιέχει τις αναγκαίες εκδόσεις. Μια γρήγορη ματιά στο σάκκο των βιβλίων προτού φύγετε για τις συναθροίσεις μπορεί να σας βεβαιώση ότι είσθε κατάλληλα προετοιμασμένος. Συνιστάται οι νεαροί ευαγγελιζόμενοί μας να έχουν τα δικά τους έντυπα για τις συναθροίσεις και να εκπαιδεύωνται από τους γονείς των να είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι να τα παίρνουν μαζί τους και να τα χρησιμοποιούν στη διάρκεια του προγράμματος.

13. Πώς οι πατέρες, οι μητέρες και τα παιδιά μπορούν να συνεργάζωνται για να μπορή η οικογένεια να πηγαίνη εγκαίρως στις συναθροίσεις, και τι χάνουν όταν φθάσουν αργά;

¹³ Καλή οικογενειακή συνεργασία για την προετοιμασία είναι ουσιώδης για να παρευρίσκεται κανείς εγκαίρως στις συναθροίσεις. Αυτό σημαίνει ότι η σύζυγος είναι ανάγκη να φροντίζη ώστε τα γεύματα να είναι κατάλληλα προγραμματισμένα, ώστε ν’ αφήνουν αρκετό χρόνο για να ετοιμάζεται η οικογένεια να πάη στις συναθροίσεις. Αυτό σημαίνει ότι ο πατέρας πρέπει να κανονίση ν’ αναχωρήση εγκαίρως, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την απόστασι που έχει να διανύση ως την Αίθουσα Βασιλείας με μια ασφαλή ταχύτητα οδηγήσεως. Αυτό σημαίνει ότι τα τέκνα πρέπει να συνεργάζωνται με τους πατέρες και τις μητέρες των με το να ντύνωνται γρήγορα όταν έρχεται η ώρα να ετοιμασθούν για τις συναθροίσεις. Ο καθένας μέσα στην οικογένεια έχει ευθύνη να πάη εγκαίρως στις συναθροίσεις. Αν χάσωμε τον ύμνο ή την προσευχή ή το αρχικό μέρος της συναθροίσεως, αυτή η πνευματική τροφή χάνεται για μας και μπορεί να εμποδίσωμε τους αδελφούς μας ν’ απολαύσουν το πρόγραμμα όταν φθάνωμε αργά.

14. Ώστε, λοιπόν, τι χρειάζεται αν πρόκειται να ευλογούμε τον Ιεχωβά αποτελεσματικά ανάμεσα στον εκκλησιαζόμενο λαό του;

¹⁴ Έτσι όπως ακριβώς ήταν ανάγκη να γίνη πλήρη προετοιμασία προτού προσφερθούν οι θυσίες αίνου και οι ευλογίες στον Ιεχωβά τον καιρό του αρχαίου Ισραήλ, έτσι η ατομική προετοιμασία είναι αναγκαία, αν πρόκειται να ευλογούμε τον Ιεχωβά στην εκκλησία του με όλη μας την ψυχή.—Λευϊτ. κεφ 1, 2.

ΜΕ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΜΑΣ

15. Πώς μπορούμε να υποδεχώμεθα τους καινούργιους αδελφούς, τους επισκέπτας καθώς και τους Χριστιανούς αδελφούς μας όταν συνερχώμεθα, και γιατί αυτό είναι αναγκαίο;

¹⁵ Ένας δεύτερος τρόπος με τον οποίο μπορούμε όλοι να δίνωμε στις συναθροίσεις είναι η θερμή υποδοχή των Χριστιανών αδελφών μας, των καινούργιων αδελφών καθώς κι εκείνων που επισκέπτονται την Αίθουσα Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά. Μερικοί από μας που είμεθα εκ φύσεως ήσυχοι χαρακτήρες το βρίσκομε αυτό λίγο δύσκολο. Σας έτυχε καμμιά φορά να ρωτήσετε έναν άλλο ευαγγελιζόμενο: «Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος εκεί; Είμαι περίεργος να μάθω αν είναι Μάρτυς.» Αλλά δεν θα ήταν καλύτερο να πάτε κατ’ ευθείαν σ’ αυτό το άτομο και να το διαπιστώσετε; Αυτό δεν είναι δύσκολο αν θυμούμεθα ότι το κύριο πράγμα είναι το ενδιαφέρον μας για τους άλλους. Συστηθήτε και κατόπιν κάνετε στο νεοφερμένο άτομο μερικές ερωτήσεις: Που κατοικεί; Έχει έλθει ποτέ προηγουμένως στην Αίθουσα Βασιλείας; Πώς έτυχε να παρευρεθή σήμερα; Κατόπιν, αν αφήσωμε το νέο άτομο να μιλήση, γρήγορα θα αισθανθή ότι είναι ευπρόσδεκτος και θα εκτιμήση το γνήσιο ενδιαφέρον μας γι’ αυτόν. Κάνετε μαζί του ένα γύρο στην Αίθουσα Βασιλείας. Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα για να δείξωμε και να εξηγήσωμε στον επισκέπτη. Σκεφθήτε πώς αισθανθήκαμε όταν για πρώτη φορά ήλθαμε στην Αίθουσα Βασιλείας εμείς και τι βρήκαμε ενδιαφέρον. Κατόπιν δείξτε μερικά απ’ αυτά στο νέο επισκέπτη. Μπορούμε να εξηγήσωμε τον σκοπό των διαφόρων συναθροίσεων, το πώς αυτές διεξάγονται, και να του δείξωμε τη βιβλιοθήκη της Αιθούσης Βασιλείας και το τμήμα των εκδόσεων· εξηγήστε πώς γίνεται η ατομική διακονία μας. Αν διαπιστώσωμε ότι μιλούμε σ’ ένα Μάρτυρα, έχομε πολλά κοινά πράγματα μαζί. Μπορούμε να τον ρωτήσωμε για την εκκλησία του, πόσοι ευαγγελιζόμενοι υπάρχουν εκεί, τι είδους τομέα έχει να επεξεργασθή εκεί· να τον ενθαρρύνωμε να αφηγηθή μερικές πείρες του, και μπορούμε επίσης να τον βοηθήσωμε να εξοικειωθή με την δική μας εκκλησία. Όλοι ας κάνωμε το μέρος μας για μια θερμή υποδοχή στον καθένα που βρίσκεται στις συναθροίσεις, περιλαμβανομένων και των ομοίων μας Χριστιανών με τους οποίους υπηρετούμε πολλά χρόνια. Αυτός είναι ένας άλλο τρόπος να δίνωμε στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις.

ΜΕ ΤΟ Ν’ ΑΚΟΥΜΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ

16. Τι μπορούμε να κάνωμε για να είμεθα πλήρως συγκεντρωμένοι και ν’ αποκομίσωμε την μεγαλύτερη ωφέλεια από την παρουσίασι του ομιλητού;

¹⁶ Ένας τρίτος τρόπος είναι ν’ ακούμε προσεκτικά το πρόγραμμα όταν παρουσιάζεται. Ο μέσος ομιλητής μιλάει πολύ πιο αργά απ’ όσο νομίζει ο μέσος ακροατής. Τι θα κάνωμε μ’ αυτόν τον περίσσιο χρόνο σκέψεως; Αν δεν είμεθα προσεκτικοί, θα διαπιστώσωμε ότι κάνομε διανοητικά ταξίδια μακρυά απ’ αυτά που λέγει ο ομιλητής. Μπορούμε να χρησιμοποιήσωμε αυτόν τον επί πλέον χρόνο σκέψεως για την πληρέστερη ωφέλεια με τον εξής τρόπο: Καθώς ο ομιλητής κινείται στην ομιλία του, επιθυμούμε όχι μόνο να προχωρούμε μαζί του, αλλά επίσης να περιστρεφώμεθα γύρω από τις σκέψεις του καθώς προχωρούμε μαζί του. Καθώς ακούμε κάθε νέα σκέψι, μπορούμε να θέσωμε στον εαυτό μας το ερώτημα: Γιατί το είπε αυτό; Πώς σχετίζεται αυτό με τα σημεία που έχει ήδη αναφέρει; Πώς αυτό ταιριάζει με όλα όσα γνωρίζομε; Μ’ αυτόν τον τρόπο ακούμε με όλη μας την καρδιά και κρατούμε τις διάνοιές μας δραστήριες και συγκεντρωμένες στις σκέψεις του ομιλητού όλη την ώρα.

17. (α) Τι πρέπει να έχωμε όσον αφορά την πνευματική τροφή που παρουσιάζεται; (β) Τι μπορούμε να μάθωμε από το παράδειγμα ενός Ιάπωνος Μάρτυρος ο οποίος εγνώρισε την αλήθεια όταν ήταν στη φυλακή;

¹⁷ Για ν’ ακούμε μ’ αυτόν τον τρόπο είναι ανάγκη να έχωμε γνήσιο ενδιαφέρον και βαθειά εκτίμησι για την πνευματική τροφή που παρουσιάζεται. Είναι ανάγκη να αισθανώμεθα στη συνάθροισι όπως αισθάνθηκε ένας Ιάπων Μάρτυς. Έμαθε την αλήθεια όταν ήταν στην Ιαπωνική φυλακή περιμένοντας την εκτέλεσί του. Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών είχε σκοτώσει δυο άνδρες, και είχε καταδικασθή σε θάνατο, και περίμενε οκτώ χρόνια την εκτέλεσί του κάθε στιγμή. Σ’ αυτό το ένατο έτος της φυλακίσεως γνώρισε την αλήθεια και έγινε πολύ ζηλωτής στο κήρυγμα στους συγκρατουμένους του και σ’ όλους που μπορούσε να γράψη έξω από τη φυλακή. Ήταν μια μεγάλη ενθάρρυνσις σ’ όλους τους Ιάπωνες Μάρτυρες για τη χαρούμενη εκτίμησί του για την αλήθεια. Αυτός ο Μάρτυς είπε ότι θα έδινε οτιδήποτε στον κόσμο για να παρευρεθή σε μια έστω συνάθροισι της εκκλησίας, αλλ’ αυτό δεν του επετράπη. Πέθανε χωρίς να παρευρεθή σε μια συνάθροισι. Πέντε φορές την εβδομάδα, ως Χριστιανοί έχομε αυτό ακριβώς το πράγμα που τόσο διακαώς ποθούσε αυτό το άτομο. Αν εκτιμούμε το ότι παρευρισκόμεθα σε κάθε συνάθροισι, θ’ ακούμε μ’ όλη μας την καρδιά, υπακούοντας στην εντολή του Ιεχωβά: «Ακούσατέ μου μετά προσοχής, και θέλετε φάγει αγαθά, και η ψυχή σας θέλει ευφρανθή εις το πάχος.»—Ησ. 55:2.

18. Τι κερδίζομε με το να κάνωμε σχόλια στις συναθροίσεις, και τι πρέπει να μας ωθήση να κάνωμε τέτοιες εκφράσεις;

¹⁸ Ένας τέταρτος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να δίνωμε στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις είναι με το να κάνωμε σχόλια και να συμμετέχωμε στις συναθροίσεις. Δεν είναι αλήθεια ότι όταν έχωμε κι ένα μικρό μόνο μέρος στη συνάθροισι, ίσως απλώς το να κάνωμε ένα σύντομο σχόλιο, αισθανόμεθα μεγαλύτερη ικανοποίησι και χαρά απ’ αυτή τη συνάθροισι; Πραγματική χαρά προέρχεται όταν ένα άτομο εκφράζη την πίστι του στον Ιεχωβά ανάμεσα σε Χριστιανούς αδελφούς του. Δεν είναι ζήτημα το να αισθανώμεθα ότι είμεθα υποχρεωμένοι να σχολιάσωμε και κατόπιν ν’ αναπαυθούμε αφήνοντας το υπόλοιπο της συναθροίσεως σε άλλους. Όχι, η αγάπη μας για τον Ιεχωβά που μας γεμίζει και ξεχειλίζει είναι εκείνη που μας κάνει να επιθυμούμε να ευλογούμε τον Ιεχωβά και να εκφράζωμε την αγάπη μας προς αυτόν. Έτσι προσφέρομε στον Ιεχωβά τον καρπό των χειλέων μας όταν είμεθα συνηγμένοι με τον λαό του σε ενωμένη λατρεία.—Εβρ. 13:15.

ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΨΑΛΛΩΜΕ

19. Μολονότι είναι πιθανόν να μη είναι στιλβωμένη η φωνή μας, πώς πρέπει να βλέπωμε τους ύμνους του αίνου μας στον Ιεχωβά;

¹⁹ Το να ψάλλωμε ύμνους της Βασιλείας με την καρδιά μας και τη διάνοιά μας, καθώς επίσης και με τα χείλη μας, είναι ένας πέμπτος τρόπος να δίδωμε μ’ ένα ολοκάρδιο τρόπο. Επιθυμούμε να σκεπτώμεθα τη σημασία των λέξεων καθώς τις ψάλλομε μαζί με την εκκλησία. Πρέπει να φυλαγώμεθα από το ν’ αφήνωμε τη διάνοιά μας να περιπλανάται όταν ψάλλωμε λέξεις που γνωρίζομε. Επίσης, επιθυμούμε να ψάλλωμε με βαθύ αίσθημα, αφήνοντας την ωραία μελωδία να υποκινήση τα αισθήματά μας και την καρδιά μας να ευλογούμε τον Ιεχωβά. Είναι αλήθεια ότι μερικοί μπορεί να έχουν καλύτερη φωνή για ψαλμωδία, αλλά η δική μας απλή ψαλμωδία είναι πιο ωραία και μελωδική στον Ιεχωβά και στους αδελφούς μας από τον πιο καλλίφωνο τραγουδιστή ή τη χορωδία σ’ όλες τις εκκλησίες της Βαβυλώνος της Μεγάλης. Η ψαλμωδία μας και μόνο μαζί με τους άλλους συνηγμένους Χριστιανούς μας παρέχει πολλές ευκαιρίες κάθε εβδομάδα να ευλογούμε τον Ιεχωβά.

ΜΕ ΕΝΩΜΕΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

20. (α) Γιατί είναι ανάγκη να είναι ο καθένας μας συγκεντρωμένος στις προσευχές που γίνονται στην εκκλησία; (β) Πώς μπορούμε εμείς προσωπικώς να δίνωμε στην προσευχή της εκκλησίας;

²⁰ Τελικά, η στάσις μας απέναντι στην προσευχή της εκκλησίας πρέπει ν’ αντανακλά το πνεύμα του να δίνωμε μολονότι ίσως είμεθα εμείς εκείνοι οι οποίοι έχομε κληθή ν’ αντιπροσωπεύσωμε την εκκλησία με την προσευχή. Όταν γίνεται προσευχή στην αρχή και στο τέλος της συναθροίσεως, ακούμε με βαθειά προσοχή, συγκεντρωμένοι στις σκέψεις της προσευχής ώστε να μπορούμε πραγματικά να πούμε «Αμήν» σε όσα ελέχθησαν; Ή μήπως αφήνομε την διάνοιά μας να περιπλανάται από την προσευχή σε όσα έχομε να κάνωμε στη διάρκεια ή ύστερ’ από τη συνάθροισι όπως το να μαζέψωμε την ύλη της μελέτης μας, ή να συναντήσωμε κάποιον αδελφό, ή προβλήματα που έχομε στο σπίτι; Ο Ιεχωβά, η πιο σπουδαία προσωπικότης σ’ ολόκληρο το σύμπαν, ακούει την προσευχή. Ο Ιεχωβά προσέχει όλα όσα λέγονται παρά τα μεγαλύτερα ζητήματα που τον ενδιαφέρουν. Αν εκείνος δείχνη τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για μια προσευχή που προσφέρεται για μας, δεν θα έπρεπε εμείς να προσέχωμε σοβαρά ώστε να συμφωνήσωμε και να πούμε «Αμήν»; Ο Ιεχωβά θα δεχθή αυτή την προσευχή η οποία προέρχεται από τον καθένα από μας, αν η καρδιά μας και η διάνοιά μας συμφωνούν με την προσευχή. Έτσι μπορούμε ατομικώς να δίνωμε στην ομαδική προσευχή της εκκλησίας, ώστε αυτή να γίνεται μια ενωμένη προσευχή για ευλογία του Ιεχωβά.

21. (α) Τονίστε τους διαφόρους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να ευλογούμε τον Ιεχωβά στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις. (β) Ποια πρέπει να είναι η επιθυμία μας όπως την εξέφρασε ο Δαβίδ στον Ψαλμό 27:4;

²¹ Ώστε είδαμε, λοιπόν, πόσοι ζωτικοί λόγοι υπάρχουν για να ευλογούμε τον Ιεχωβά στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις, και συζητήσαμε πώς μπορούμε να δίδωμε κι εμείς ολόψυχα στην ενωμένη ευλογία του Ιεχωβά ως εκκλησία. Αυτό το επιτυγχάνομε με το να είμεθα προετοιμασμένοι, με το να υποδεχώμεθα όλους στις συναθροίσεις, με το ν’ ακούμε προσεκτικά με όλη την καρδιά μας, με το να συμμετέχωμε στα σχόλια, και με το να συμετέχωμε στην υμνολογία και την προσευχή με την καρδιά και το νου μας. Με το να δίνωμε με όλους αυτούς τους τρόπους θα δοκιμάσωμε και θα ιδούμε την ευαρέσκεια του Ιεχωβά ανάμεσα στον συναθροισμένο λαό του. Έτσι θα αισθανώμεθα πάντοτε όπως αισθανόταν ο Δαβίδ όταν είπε: «Εν εζήτησα παρά του Ιεχωβά, τούτω θέλω εκζητεί· το να κατοικώ εν τω οίκω του Ιεχωβά πάσας τας ημέρας της ζωής μου, να θεωρώ το κάλλος του Ιεχωβά και να επισκέπτωμαι [να βλέπω με εκτίμησιν, ΜΝΚ] τον ναόν αυτού.» (Ψαλμ. 27:4, ΜΝΚ) Είθε να έχωμε πάντοτε τη θερμή επιθυμία να ευλογούμε και να αινούμε τον Ιεχωβά στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις!

[Εικόνα στη σελίδα 600]

Για να ευλογούμε τον Ιεχωβά ανάμεσα σε εκκλησιαζόμενα πλήθη είναι ανάγκη να μελετούμε την προσδιωρισμένη ύλη προηγουμένως

[Εικόνα στη σελίδα 601]

Θερμή υποδοχή των επισκεπτών, καθώς και των αδελφών μας, στην Αίθουσα Βασιλείας μπορεί να τους ενθαρρύνη στην προσπάθειά τους να πλησιάσουν τον Θεό

[Εικόνα στη σελίδα 602]

Το να ψάλλωμε ύμνους της Βασιλείας με την καρδιά και το νου μας είναι ένας τρόπος να ευλογούμε τον Ιεχωβά

[Εικόνα στη σελίδα 603]

Όταν γίνεται προσευχή σε μια συνάθροισι, ακούτε προσεκτικά, συμμετέχοντας έτσι σ’ αυτή την έκφρασι λατρείας;