κάποιο δόγμα, αλλά μόνον κατ’ όνομα.» Προφανώς δεν υπάρχουν αρκετοί «πραγματικά πιστοί Χριστιανοί» για να σταματήσουν τον πόλεμο! Αλλά ποιο άλλο έθνος που ισχυρίζεται ότι είναι «Χριστιανικό» μπορεί έντιμα να πη ότι ο λαός του ‘εμπιστεύεται ακόμη στον Χριστό’;

Γιατί τόσο συχνά τα μέλη των εκκλησιών αγνοούν τα λόγια του Ιησού; Διότι ο κλήρος δεν τους έχει διδάξει. Οι ίδιοι οι κληρικοί δεν πιστεύουν τις διδασκαλίες του Ιησού. Μερικοί στη Λωζάννη, όπως ο Σαμουέλ Εσκομπάρ του Περού, είπαν ότι οι λαϊκοί πρέπει να ενθαρρυνθούν να «εφαρμόσουν τις διδασκαλίες και το παράδειγμα του Χριστού στην οικογενειακή τους ζωή.» Αλλά μήπως η έκθεσις για το κήρυγμα που γίνεται σ’ αυτούς των οποίων η θρησκεία επιτρέπει την πολυγαμία δείχνει ότι οι συντάκται αυτής της εκθέσεως πραγματικά το πιστεύουν αυτό; Υποθέστε ότι ένας άνδρας με αρκετές γυναίκες ‘δέχεται τον Χριστό’! Τότε τι γίνεται; Η έκθεσις συμβουλεύει: «Είναι ένα πολύ λεπτό ζήτημα, αλλά οι περισσότεροι από εκείνους που έκαμαν αυτή την έκθεσι πιστεύουν ότι δεν πρέπει να εγκαταλείψη τις γυναίκες του· συγχρόνως επιμένουν ότι δεν πρέπει ν’ αποκτήση άλλες.» Αυτό σημαίνει ότι επιτρέπεται η πολυγαμία στη Χριστιανική εκκλησία.

Εν τούτοις ο Ιησούς είπε για το γάμο: «Και θέλουσιν είσθαι οι δύο»—ένας άνδρας και μια γυναίκα—«εις σάρκα μίαν.» (Ματ. 19:5) Η επίσημη έκθεσις του συνεδρίου θέλησε να καταπνίξη τα λόγια του Ιησού· μας εκπλήσσει, λοιπόν, το ότι το μέσον μέλος της εκκλησίας, έστω κι αν γνωρίζη τις διδασκαλίες του Ιησού σχετικά με τα οικογενειακά θέματα, δεν τα εφαρμόζει στη ζωή του; Πώς μπορούν τέτοια άτομα να είναι το «κύριο ανθρώπινο δυναμικό» για κήρυγμα του ευαγγελίου στον κόσμο;

Ψάξτε Αλλού για τον Χριστό

Πολλοί έντιμοι άνθρωποι σ’ όλον τον κόσμο ψάχνουν ν’ ακούσουν τη φωνή του Ιησού. Απεγνωσμένα ζητούν την αλήθεια που ελευθερώνει τον άνθρωπο. Αλλά, ειλικρινά, αυτό το άγγελμα δεν θα έλθη ως αποτέλεσμα του συνεδρίου της Λωζάννης.

Η Λωζάννη δεν ήταν, όπως καυχήθηκαν μερικοί από τους υποστηρικτάς της, ‘άλλη μια Πεντηκοστή’ με ανθρώπους που μιλούσαν πολλές γλώσσες διαδίδοντας το κοινό άγγελμα του Ιησού. Ήταν μια Βαβέλ από διάφορες αιρετικές, πολιτικές και φυλετικές φωνές που εξέφραζαν τα ίδια παλιά πιστεύω που έχουν διαιρέσει τους ανθρώπους επί αιώνες. Ήταν μια αναγνώρισις εκ μέρους των ευαγγελικών ηγετών ότι τα απλά μέλη των, ακριβώς όπως εκείνα των πιο ‘φιλελευθέρων’ εκκλησιαστικών ομάδων, δεν έχουν ακούσει στην πραγματικότητα τη φωνή του Ιησού. Συγχρόνως, όμως, ήταν σχεδόν μια έκφρασις ελπίδος εκ μέρους των, ότι κατά κάποιον τρόπο, αυτά τα ίδια μέλη των εκκλησιών θα τους βοηθήσουν να κηρύξουν σε όλο τον κόσμο.

Πολλές συνταρακτικές και αβέβαιες φωνές ακούσθηκαν στη Λωζάννη. Αλλά η φωνή του Ιησού δεν ήταν μεταξύ τους. Τα θεοφοβούμενα άτομα πρέπει ν’ ακούσουν το ευκρινές άγγελμά του.

Η Αξία της Μεταφράσεως

● Σχολιάζοντας την αξία της μεταφράσεως, ένας Καναδός συγγραφεύς παρατηρεί: «Είναι κοινοτυπία ν’ ακούμε μορφωμένους ανθρώπους να λέγουν ότι το τάδε βιβλίο πρέπει να διαβασθή στην αρχική γλώσσα, που εγράφη για να εκτιμηθή, αλλά ο Ραλφ Βάλντο Έμμερσον έγραψε: ‘Ό,τι καλύτερο υπάρχει σ’ ένα βιβλίο είναι μεταφράσιμο—κάθε πραγματική γνώσις ή πλατύ ανθρώπινο αίσθημα.’» Ως απόδειξιν αυτού, ο συγγραφεύς αναφέρεται στην Αγία Γραφή ως το πιο μεταφρασμένο βιβλίο και προσθέτει: «Κανένα βιβλίο δεν είχε τέτοια επαναστατική επιρροή ή τόσο παγκόσμια επίδρασι όσο η Αγία Γραφή. . . . Άνθρωποι όλων των φυλών βρίσκουν μέσω αυτών των μεταφράσεων τις απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα που πλήττουν τον κόσμο: τον πόλεμο, την ανηθικότητα, το έγκλημα, τη νεανική εγκληματικότητα, τη φυλετική και θρησκευτική προκατάληψι, τον αθεϊσμό και ‘την απελπισία.»