‘Ο Μη Υπανδρεύων, Πράττει Καλήτερα’

 1. (α) Τι αποδεικνύει ότι ένας άγαμος άνδρας δεν είναι μισός άνδρας; (β) Ποιο είναι το μόνο είδος νύμφης που ο Ιησούς Χριστός θα έχη ποτέ;

Ο ΓΑΜΟΣ έχει τις χαρές και τις ευλογίες που ο Θεός αποσκοπούσε να έχη. Με την έλξι που αυτός έκαμε να υπάρχη μεταξύ των φύλων, είναι φυσιολογικό για τον άνδρα και τη γυναίκα να νυμφευθούν, χωρίς να εξαιρούνται ούτε οι Χριστιανοί που βρίσκονται εν σαρκί. Εν τούτοις, για τους Χριστιανούς ο λόγος του Θεού δεν λαμβάνει την άποψι μερικών φυλών ή λαών ότι ένας άνδρας δεν έχει φθάσει στην πλήρη υπόστασί του αν δεν έχη νυμφευθή, έτσι ώστε αν δεν είναι νυμφευμένος είναι μόνο μισός άνδρας. Το να λάβωμε αυτή την άποψι σημαίνει να υποτιμήσωμε τον Ιησού Χριστό, διότι αυτός απέθανε παρθένος, άγαμος, σε ηλικία τριάντα τριάμισυ ετών. Απέθανε άγαμος σύμφωνα με το θέλημα του ουρανίου Πατρός του. Αλλά μ’ αυτή την πορεία της εγκρατείας και της υπακοής κερδίζει μια πνευματική «νύμφη», μια εκκλησία 144.000 πιστών ακολούθων που τον αγαπούν με αγάπη, η οποία υπερβαίνει την αγάπη ενός ανδρός για μια γυναίκα, ενός συζύγου για μια σύζυγο. Η πνευματική αυτή νύμφη, που ο Πατήρ ενώνει με τον Υιό του σε ουράνια ωραιότητα και λάμψι, είναι η μόνη σύζυγος που ο Ιεχωβά Θεός εξουσιοδότησε τον Ιησού Χριστό να έχη.—Ιωάν. 3:29· Αποκάλ. 19:7· 21:2, 9-14.

 2. Ποια άλλα παραδείγματα έχομε δούλων του Θεού που δεν ενυμφεύθησαν;

² Ο νεαρός προφήτης Ιερεμίας απέσχε από γάμο επειδή ο Ιεχωβά Θεός, σαν πατέρας, του απηγόρευσε να νυμφευθή και να έχη τέκνα, εφόσον ήταν ο «έσχατος καιρός» για την Ιουδαϊκή βασιλεία της γραμμής του Δαβίδ. (Ιερεμ. 16:1-4) Ο απόστολος Παύλος δεν επωφελήθη ‘της εξουσίας του να συμπεριφέρη αδελφήν γυναίκα, ως και οι λοιποί απόστολοι, και οι αδελφοί του Κυρίου, και ο Κηφάς’. (1 Κορ. 9:5) Ο υπερέχων λόγος για τον οποίον πολλοί Χριστιανοί στον «καιρόν του τέλους» του πονηρού αυτού κόσμου μένουν άγαμοι πρέπει να εξετασθή και, αν κατανοηθή, δεν προκαλεί όνειδος, αλλά μεγάλη εκτίμησι.

 3. (α) Τι μπορούν να προτιμήσουν να πράξουν οι αποστερημένοι σύντροφοι, και γιατί νυμφευμένοι Χριστιανοί μπορούν να είναι παρθένοι πνευματικώς; (β) Για ποια ισχυρή αιτία μόνο παραμένουν μερικοί παρθένοι;

³ Ένας Χριστιανός αποστερημένος από ένα σύντροφο λόγω θανάτου, μπορεί να ξανανυμφευθή, αλλά μπορεί να προτιμήση να μην το πράξη αυτό. Στην περίπτωσι μιας Χριστιανής γυναικός, «εάν ο ανήρ αυτής αποθάνη, είναι ελευθέρα να υπανδρευθή με όντινα θέλει, μόνον να γίνηται τούτο εν Κυρίω [ή, μόνον αν ευρίσκεται εις ενότητα με τον Κύριον]. Μακαριωτέρα όμως είναι, εάν μείνη ούτω.» (1 Κορ. 7:39, 40) Νυμφευμένοι Χριστιανοί μπορούν ωστόσο να παραμείνουν πνευματικώς παρθένοι έναντι του Χριστού με το να μη γίνουν μοιχοί φίλοι του κόσμου τούτου και των ομοίων με γυναίκες συστημάτων του: «Ούτοι είναι οι μη μολυνθέντες με γυναίκας· διότι παρθένοι είναι.» (Αποκάλ. 14:1-4) Με αξιέπαινη αρετή πολλοί Χριστιανοί, παρθένοι, είτε άνδρες, είτε γυναίκες, μπορεί να εκλέξουν να παραμείνουν άγαμοι, μολονότι δεν κάνουν ευχή για να το πράξουν αυτό. Παραμένουν παρθένοι, όχι επειδή υπάρχει ένας Χριστιανικός κανών ‘εμποδίζων τον γάμον’ σ’ αυτόν τον «έσχατον καιρόν», σ’ αυτούς τους «υστέρους καιρούς». (1 Τιμ. 4:1-3) Η κοινωνία του Νέου Κόσμου δεν έχει τέτοιον κανόνα. Γραφικώς παραχωρεί ελευθερία νυμφεύσεως πριν από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Η ισχυρή αιτία που παρακινεί σε παρθενία είναι η βασιλεία του Θεού.

 4. Πώς μερικοί ευνουχίζονται χάριν της βασιλείας του Θεού;

⁴ Ο Ιησούς ωνόμασε αυτούς τους εκουσίως παρθένους ευνούχους που «ευνούχισαν εαυτούς». Αφού είπε στους μαθητάς του ότι η μοιχεία μόνη είναι ο λόγος που αναγνωρίζει ο Θεός για διαζύγιο, οι μαθηταί του είπαν σοβαρά: «Εάν ούτως έχη η υποχρέωσις του ανδρός προς την γυναίκα, δεν συμφέρει να νυμφευθή.» Σχολιάζοντας αυτά τα λόγια ο Ιησούς είπε: «Δεν δύνανται πάντες να δεχθώσι τον λόγον τούτον, αλλ’ εις όσους είναι δεδομένον. Διότι είναι ευνούχοι, οίτινες εκ κοιλίας μητρός εγεννήθηκαν ουτω· και είναι ευνούχοι, οίτινες ευνουχίσθησαν υπό των ανθρώπων· και είναι ευνούχοι, οίτινες ευνούχισαν εαυτούς δια την βασιλείαν των ουρανών. Όστις δύναται να δεχθή τούτο, ας δεχθή.» (Ματθ. 19:10-12) Αυτοί δεν γίνονται ευνούχοι με το να ευνουχισθούν σωματικώς όπως έκαμε ο θρησκευτικός Ωριγένης, ο οποίος συνέταξε τα Εξαπλά, την περίφημη έκδοσι της «Παλαιάς Διαθήκης» στον τρίτον αιώνα. Το κάνουν αυτό με το να το δεχθούν στις καρδιές των, αποφασίζοντας εκουσίως να τηρήσουν τον εαυτό τους σωματικώς στην κατάστασι της μη νυμφεύσεως, σαν εκείνη ενός ευνούχου που δεν θα μπορούσε να νυμφευθή, στην κατάστασι της αγαμίας. Εκείνο που τους κάνει να απέχουν από το να νυμφευθούν δεν είναι κατ’ ανάγκην μια ευχή αγαμίας, ούτε αυτοευνουχισμός ή κάποια φυσική ανικανότης, αλλά η υπερισχύουσα επιθυμία των να επιδοθούν στην υπηρεσία της βασιλείας του Θεού όσο το δυνατόν πληρέστερα, και περισσότερο ακόμη τώρα που η Βασιλεία ιδρύθη στους ουρανούς το 1914 και «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» πρέπει να κηρυχθή σε όλη την οικουμένη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη, επειδή το πλήρες τέλος του καταδικασμένου αυτού κόσμου πλησιάζει ολοένα περισσότερο.

 5. Πώς λαμβάνει κανείς το δώρο της αγαμίας;

⁵ Όπως ο ίδιος ο Ιησούς είπε, δεν δέχονται όλοι οι Χριστιανοί τον λόγον για τη σκοπιμότητα της μη νυμφεύσεως κάτω από τις σημερινές αβέβαιες, ατελείς, πληττόμενες από το κακό συνθήκες. Μόνο εκείνοι στους οποίους «είναι δεδομένον». «Δεδομένον»; Μάλιστα, αλλά όχι με το να έχουν γεννηθή ευνούχοι ή με κάποια θαυματουργική χορήγησι δυνάμεων από τον Θεό. Το προνόμιο του να παραμείνη κανείς άγαμος είναι χάρισμα που ο Θεός προσφέρει σε όλα τα μη νυμφευμένα άτομα που γίνονται ακόλουθοι του Υιού του Ιησού Χριστού. Αλλά δεν επωφελούνται όλοι του χαρίσματος αυτού· δεν το δέχονται όλοι. Όμως υπάρχουν πολλοί που εξετάζουν όλες τις περιστάσεις και τις συνθήκες που σχετίζονται μ’ αυτούς ως Χριστιανούς, καθώς επίσης τις ευκαιρίες και τα προνόμια υπηρεσίας της Βασιλείας που τίθενται ενώπιόν τους. Κυττάζουν μπροστά για να δουν ποια θα μπορούσε να είναι η έκβασις μιας ωρισμένης πορείας ενεργείας ή μιας ωρισμένης σχέσεως ζωής μ’ έναν άλλον. Ζυγίζουν την έγγαμη κατάστασι και τις οφειλές της και τους περιορισμούς της έναντι της άγαμης καταστάσεως και των δυνατοτήτων της, και τούτο εν σχέσει με τον πολύτιμον «θησαυρόν» της υπηρεσίας του Ιεχωβά. Έπειτα από σοβαρή μελέτη του ζητήματος λαμβάνουν μια νοήμονα και σταθερή απόφασι να παραμείνουν όπως βρίσκονται, άγαμοι. Κατόπιν αποφεύγουν εμπλοκές που θα μπορούσαν να τους υποχρεώσουν να εγκαταλείψουν την αγαμία των.

 6. (α) Πώς αυτοί πληρούν το κενόν των, και ποιες ευλογίες προκύπτουν απ’ αυτό; (β) Πώς αυτοί ισχυροποιούν τον εαυτό τους για την πορεία που εξέλεξαν;

⁶ Για να πληρώσουν το κενόν που μπορεί φυσικά να αισθάνωνται επειδή δεν έχουν έναν αγαπητόν σύντροφον γάμου, σχεδιάζουν και προσπαθούν να πληρώσουν τη ζωή τους με όλη την υπηρεσία του Θεού που μπορούν, και γίνονται ολοχρόνιοι υπηρέται του αν αυτό είναι δυνατόν, αναλαμβάνοντας όλες τις υποχρεώσεις της υπηρεσίας που μπορούν. Το να παραμένουν πλήρως ενασχολημένοι στη θεία υπηρεσία κρατεί την καρδιά τους και την προσοχή τους προσηλωμένη στο επείγον έργον που πρέπει να γίνη τώρα στον σύντομο χρόνο που απομένει. Αυτή η παράδοσις του εαυτού τους στην υπηρεσία τούς ανταμείβει με χαρές και ευλογίες που αντισταθμίζουν κάθε τι που η σάρκα των μπορεί κατά καιρούς να προσπαθή να τους πείση ότι τους λείπει με το να μην είναι νυμφευμένοι μ’ ένα Χριστιανό σύντροφο. Η εγκράτεια είναι ένας από τους καρπούς του πνεύματος του Θεού, ένα από τα σπουδαία πράγματα που κάθε Χριστιανός πρέπει να προσθέση στη γνώσι του, στην πίστι και στην αρετή. Αυτοί, λοιπόν, καλλιεργούν ειδικώς τον πνευματικό καρπό της εγκρατείας για να παραμείνουν στην αγαμία των. (Γαλ. 5:22, 23 και 2 Πέτρ. 1:5, 6) Ενισχύουν και ισχυροποιούν αυτή την ειδικά κατευθυνόμενη εγκράτεια με το να παρατηρούν τα οφέλη που απολαμβάνουν με τούτο και τα ανεπιθύμητα πράγματα που αποφεύγουν με τούτο. Εκτός αυτού, σχεδιάζουν και προνοούν για ν’ απολαμβάνουν την αγαμία των στο πλήρες, για ν’ αποκτούν το πιο μεγάλο όφελος απ’ αυτήν. Αυτό δεν είναι ιδιοτελές. Δεν αποστερεί κάποιον άλλον του αντιθέτου φύλου μιας γαμήλιας οφειλής, αλλά είναι απόλαυσις εκείνου που αυτοί είναι εξουσιοδοτημένοι ν’ απολαμβάνουν, καθ’ ον χρόνον αφήνουν τα νυμφευμένα ζεύγη ν’ απολαμβάνουν εκείνο για το οποίον αυτά είναι εξουσιοδοτημένα. Πρωτίστως αυτό γίνεται για την ευαρέσκεια και τον αίνο του Ιεχωβά Θεού και προς το συμφέρον της βασιλείας του δια του Χριστού.

 7. Ποια ωραία παραδείγματα αγαμίας υπάρχουν, και γιατί αυτά δεν είναι για να τα οικτείρη κανείς;

⁷ Για να φέρωμε κάποια παραδείγματα υπάρχουν εκατοντάδες άγαμων Χριστιανών γυναικών που επήγαν σε ιεραποστολικούς αγρούς του εξωτερικού. Ο εντόπιος πληθυσμός απορεί πώς αυτές κατορθώνουν να μένουν άγαμες, και οι νυμφευμένες ιθαγενείς γυναίκες μπορεί να τείνουν να οικτείρουν αυτές τις ιεραποστόλους επειδή υφίστανται μια μεγάλη στέρησι και επομένως ταλαιπωρία. Αλλ’ αυτές, με το πνεύμα του Ιεχωβά, δίδονται πλήρως στο ιεραποστολικό έργον και δοκιμάζουν ανείπωτες χαρές. Δεν είναι για να τις οικτείρη κανείς. Ενώ αυτές οικτείρουν πολλές από τις ιθαγενείς γυναίκες διότι είναι νυμφευμένες κάτω από τις επικρατούσες συνθήκες, δεν οικτείρουν όμως τον εαυτό τους, αλλ’ αισθάνονται όπως και η θυγατέρα του Ιεφθάε.

 8, 9. (α) Πώς η θυγατέρα του Ιεφθάε εθεώρησε την ευχή που έκαμε ο πατέρας της γι’ αυτήν; (β) Ποιες ευλογίες ήσαν δικές της, και τι κερδίζει σήμερα όμοια αγαμία;

⁸ Όταν ο Κριτής Ιεφθάε ο πατέρας της απεκάλυψε τα νέα ότι η ευχή που είχε κάμει για να νικήση στη μάχη τον υπεχρέωνε να την αφιερώση σε μια ζωή αγαμίας σε ολοχρόνια υπηρεσία στον οίκον του Ιεχωβά, μήπως αυτή ώκτειρε τον εαυτό της; Κρίνατε από αυτή την απάντησί της: «Πάτερ μου, εάν ήνοιξας το στόμα σου προς τον Ιεχωβά, κάμε εις εμέ κατ’ εκείνο το οποίον εξήλθε εκ του στόματός σου· αφού ο Ιεχωβά έκαμεν εκδίκησιν εις σε από των εχθρών σου, από των υιών Αμμών.» Είχε κάτι το πραγματικό για να θρηνήση και εθρήνησε την παρθενία στην οποίαν έπρεπε ν’ αφιερωθή εις εκπλήρωσιν της ευχής του Ιεφθάε, αλλά για λίγο μόνο καιρό, δύο μήνες μονώσεως με τις συμπαθείς συντρόφους της.

⁹ Έπειτα απ’ αυτό παρέδωσε τον εαυτό της σε ολοχρόνια υπηρεσία στον ευλογημένον οίκον του Ιεχωβά. Απέθανε άγαμη, και μάλιστα χωρίς την ελπίδα ν’ απολαύση έγγαμη ζωή στον νέο κόσμο του Θεού αφού αναστηθή από τους νεκρούς. Αλλά τι υπόμνημα κατήρτισε για τον εαυτό της προς υπεράσπισιν της δικαιωματικής κυριαρχίας του Ιεχωβά στον ουρανό και στη γη! Και ενόσω εξακολουθούσε να ζη στην παρθενία της στον οίκον του Θεού, ελάμβανε τακτικά ενθάρρυνσι να είναι πιστή στα προνόμιά της πλησίον του Θεού. «Και από χρόνον εις χρόνον αι θυγατέρες του Ισραήλ μετέβαινον δια να δώσουν έπαινον εις την θυγατέρα του Ιεφθάε του Γαλααδίτου, τέσσαρας ημέρας κατ’ έτος.» (Κριτ. 11:34-40, ΜΝΚ) Αγαμία που διατηρείται προς το συμφέρον της υποθέσεως του Θεού, όχι με το να είναι κανείς φυλακισμένος σε κάποιο μοναστήρι, αλλά με το να κηρύττη την αγγελία της Βασιλείας δημοσία και από σπίτι σε σπίτι, κερδίζει την ευαρέσκεια του Θεού και τον έπαινο εκείνων που είναι αφιερωμένοι στον Θεό. Στη Γραφή οι τέσσερες θυγατέρες του Φιλίππου του ευαγγελιστού αναφέρονται ευνοϊκά ως «παρθένοι, αίτινες προεφήτευον.»—Πράξ. 21:8, 9.

«ΕΚΑΣΤΟΣ ΕΧΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΝ ΧΑΡΙΣΜΑ ΕΚ ΘΕΟΥ»

10, 11. (α) Για ποιους η αγαμία είναι η άριστη πορεία; (β) Για ποιους ο γάμος;

¹⁰ Η έγγαμη ζωή έχει τα χαρούμενα, ικανοποιητικά προνόμιά της και αυτά είναι χάρισμα από τον Θεό. Η αγαμία, επίσης, έχει τα δικά της ιδιάζοντα προνόμια και ευκαιρίες και αυτά είναι χάρισμα από τον Θεό. Ποιο χάρισμα θέλετε; Ο Παύλος, εξετάζοντας τούτο, έγραψε: «Διότι θέλω πάντας τους ανθρώπους να ήναι καθώς και εμαυτόν [ο οποίος δεν περιέφερε αδελφήν γυναίκα]· αλλ’ έκαστος έχει ιδιαίτερον χάρισμα εκ Θεού, άλλος μεν ούτως, άλλως δε ούτως.» Κατόπιν, απομακρύνοντας την προσοχή του από τους νυμφευμένους Χριστιανούς και το γαμήλιο χάρισμά των, ο Παύλος προέβη στο να συστήση σ’ εκείνους που δεν είχαν σύντροφο γάμου τη δική του χωρίς ζυγό κατάστασι, λέγοντας: «Λέγω δε προς τους αγάμους [παρθένους] και προς τας χήρας, καλόν είναι εις αυτούς, εάν μείνωσι καθώς και εγώ· αλλ’ εάν δεν εγκρατεύωνται, ας νυμφευθώσι· διότι καλήτερον είναι να νυμφευθώσι παρά να εξάπτωνται.»—1 Κορ. 7:7-9.

¹¹ Εκείνοι που σχεδόν κατηναλίσκοντο από το πάθος δεν είχαν το καλλιεργημένο χάρισμα της εγκρατείας που ανέφερε ο Ιησούς. «Διά τας πορνείας» που επικρατούν σ’ αυτόν τον διεφθαρμένο κόσμο, ήταν και είναι καλύτερα για κείνους που εξάπτονται από το πάθος και διαταράσσονται από τις φλόγες του να παραιτηθούν από την αγαμία των ή τη χηρεία των και να προφυλάξουν τον εαυτό τους από την πορνεία με το να έχουν ένα νόμιμο σύντροφο γάμου. Σε αρμονία με τούτο ο Παύλος έγραψε για «τας νεωτέρας χήρας» στην εκκλησία: «Η δεδομένη όμως εις τας ηδονάς, ενώ ζη είναι νεκρά. . . . αφού εντρυφήσωσι κατά του Χριστού, θέλουσι να υπανδρεύωνται· έχουσαι την καταδίκην, διότι ηθέτησαν την πρώτην πίστιν. Και ενταυτώ μανθάνουσι να ήναι αργαί, περιερχόμεναι τας οικίας· και ουχί μόνον αργαί [στο έργον του κηρύγματος], αλλά και φλύαροι και περίεργοι, λαλούσαι τα μη πρέποντα. Θέλω λοιπόν αι νεώτεραι να υπανδρεύωνται, να τεκνοποιώσι, να κυβερνώσιν οίκον, να μη δίδωσι μηδεμίαν αφορμήν εις τον εναντίον να λοιδορή. Διότι εξετράπησαν ήδη τινές οπίσω του Σατανά.»—1 Τιμ. 5:6, 11-15.

12, 13. Ποιο παράδειγμα δίνει η Άννα στις νεώτερες και ποια ήταν η ανταμοιβή της;

¹² Ο τρόπος για ν’ αποφύγουν οι «νεώτερες χήρες» ν’ ακολουθήσουν τον Σατανά με το να επιδοθούν στην πορνεία ή στην κακή χρήσι του χρόνου και της ενεργείας των είναι να εξειδικευθούν στην άμεση υπηρεσία του Θεού όσο το δυνατόν περισσότερο. Μπορούν να λάβουν ως ένα ενισχυτικό παράδειγμα την Άννα, μια προφήτισσα από τη φυλή του Ασήρ. «Αύτη ήτο πολύ προβεβηκυία εις ηλικίαν, ήτις έζησε μετά του ανδρός αυτής επτά έτη από της παρθενίας αυτής. Και αύτη ήτο χήρα ως ετών ογδοήκοντα τεσσάρων». Πώς διέθετε τον καιρό της και πώς χρησιμοποίησε τις ικανότητές της;

¹³ Με τον εξής τρόπο: «Δεν απεμακρύνετο από του ιερού, νύκτα και ημέραν λατρεύουσα τον Θεόν εν νηστείαις και προσευχαίς.» Αφέθηκε χωρίς ανταμοιβή η μακρά της χηρεία; Ποτέ, και στην προχωρημένη της ηλικία η κατάστασις της χηρείας της εστέφθη με το προνόμιο να δη τον υποσχεμένο Μεσσία ως το βρέφος Ιησούν. Ο Ιωσήφ και η Μαρία τον είχαν φέρει στο ναό όπου αυτή υπηρετούσε τον Θεό. «Και αυτή φθάσασα εν αυτή τη ώρα, εδοξολόγει τον Κύριον, και ελάλει περί αυτού προς πάντας τους προσμένοντας λύτρωσιν εν Ιερουσαλήμ.» (Λουκ. 2:36-38) Αυτή, λοιπόν, η διατήρησις της χηρείας ενός άτομου επί μακρόν χρόνον μπορεί να γίνη, και δεν θα της λείψη η γλυκεία ανταμοιβή στην υπηρεσία του Ιεχωβά.—1 Τιμ. 5:3-5, 9, 10.

14. Ποια πλεονεκτήματα έχουν οι άγαμοι έναντι των νυμφευμένων;

¹⁴ Πριν από δεκαεννέα αιώνες ο Παύλος παρετήρησε ότι «ο επίλοιπος καιρός είναι σύντομος» και ότι «το σχήμα του κόσμου τούτου παρέρχεται». Γι’ αυτό ακριβώς έγραψε: «Θέλω δε να ήσθε αμέριμνοι», και συνεβούλευσε τους νυμφευμένους Χριστιανούς να μην αφήνουν τα γαμήλια προνόμιά των να λαμβάνουν την προτεραιότητα απέναντι των πνευματικών ευκαιριών και υποχρεώσεών των. Εξετάζοντας το ζήτημα της μερίμνης έδειξε τώρα ότι αποτελεί πλεονέκτημα το να είναι κανείς ελεύθερος από τους δεσμούς και τις οφειλές του γάμου: «Ο άγαμος μεριμνά τα του Κυρίου, . . . ο δε νενυμφευμένος μεριμνά τα του κόσμου, πώς να αρέση εις την γυναίκα. Διαφέρει η γυνή και η παρθένος· η άγαμος μεριμνά τα του Κυρίου, δια να ήναι αγία και το σώμα και το πνεύμα· η δε νενυμφευμένη μεριμνά τα του κόσμου, πώς να αρέση εις τον άνδρα. Λέγω δε τούτο δια το συμφέρον υμών αυτών· ουχί δια να βάλω εις εσάς παγίδα, αλλά δια το σεμνοπρεπές, και δια να ήσθε προσκεκολλημένοι εις τον Κύριον χωρίς περισπασμούς.» (1 Κορ. 7:29-35) Η συμβουλή αυτή ήταν για το προσωπικό συμφέρον των Χριστιανών πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια. Δεν είναι ολιγώτερο για το προσωπικό συμφέρον μας τώρα που η Βασιλεία εγεννήθη στους ουρανούς το 1914 μ.Χ. και ο καιρός που απομένει από τον «έσχατον καιρόν» του παλαιού αυτού κόσμου έχει ελαττωθή κατά σαράντα και πλέον χρόνια και δεν φαίνεται να υπολείπεται πάρα πολύς καιρός ακόμη.

15, 16. Ποιοι είναι ελεύθεροι να νυμφευθούν στην κοινωνία του Νέου Κόσμου και ποιοι μπορεί καλύτερα να παραμείνουν άγαμοι χάριν της βασιλείας του Θεού;

¹⁵ Θυμηθήτε ότι κανείς ελεύθερος Χριστιανός δεν απαγορεύεται να νυμφευθή είτε είναι επίσκοπος, είτε διακονικός υπηρέτης, είτε απλώς ένα κηρύττον μέλος της εκκλησίας, χήρος ή άγαμος. Η αγαμία δεν επιβάλλεται σε κανένα Χριστιανό που έχει τα προσόντα για γάμο. Οποιοσδήποτε μπορεί να συγκεντρώση αρκετή εγκράτεια και να κάμη κατάλληλη ρύθμισι της πορείας της ζωής του ώστε να απέχη από γάμο σ’ αυτόν τον ‘παρόντα πονηρόν αιώνα’ χάριν της βασιλείας του Θεού, μπορεί να το πράξη αυτό, απορρίπτοντας άλλα ελκυστικά πράγματα για να μπόρεση να δεχθή το δώρο αυτό. «Όστις δύναται να δεχθή τούτο, ας δεχθή», είπε ο Ιησούς. Αλλ’ αν δεν μπορή να το κάμη αυτό και νομίζη ότι είναι καλύτερη μια αλλαγή, τότε μπορεί να κάμη την αλλαγή. Ο Παύλος έγραψε:

¹⁶ «Αλλ’ εάν τις νομίζη ότι ασχημονεί προς την παρθενίαν αυτού, αν παρήλθεν η ακμή αυτής, και πρέπη να γείνη ούτως, ας κάμη ό,τι θέλει, δεν αμαρτάνει ας υπανδρεύωνται. Όστις όμως στέκει στερεός εν τη καρδία, μη έχων ανάγκην, έχει όμως εξουσίαν περί του ιδίου αυτού θελήματος, και απεφάσισε τούτο εν τη καρδία αυτού, να φυλάττη την εαυτού παρθενίαν, πράττει καλώς.»—1 Κορ. 7:36, 37, ΜΝΚ.

17. Εκείνοι που παρέμεναν άγαμοι στην εποχή του Παύλου, το έκαναν αυτό χωρίς ποια προοπτική;

¹⁷ Όταν ο Παύλος τότε έγραφε αυτά, ήταν δεκαεννέα αιώνες πριν από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος, η οποία θ’ ακολουθηθή από προνόμια γάμου για τα «άλλα πρόβατα» του Κυρίου Ιησού που θα επιζήσουν της μάχης. Οι Χριστιανοί εκείνοι, πεθαίνοντας με πιστότητα άγαμοι τότε, το έπρατταν αυτό χωρίς ελπίδα μελλοντικού ανθρωπίνου γάμου επάνω στη γη επειδή ήλπιζαν σε ουράνια ανάστασι για να είναι εκεί επάνω μέλη της νύμφης του Χριστού. Οι παρθένοι, λοιπόν, τότε δεν είχαν καμμιά σκέψι απλής αναβολής του γάμου επάνω στη γη έως μετά τον Αρμαγεδδώνα.

18. Τι μπορεί να λεχθή για κείνον που νυμφεύεται, και όμως γιατί μπορεί να λεχθή ότι η αγαμία είναι η καλύτερη πορεία;

¹⁸ Έπειτα από δεκαεννέα αιώνες, ο Χριστιανός που νυμφεύεται τώρα σ’ αυτόν τον καιρόν του τέλους επειδή αισθάνεται την ανάγκη, «δεν αμαρτάνει». Ομοίως, ο Χριστιανός που κρατεί την παρθενία του «πράττει καλώς». Όμως τα προνόμια που προκύπτουν είναι διαφορετικά, πράγμα που οδηγεί τον Παύλο να γράψη: «Ώστε και όστις υπανδρεύει, πράττει καλώς· αλλ’ ο μη υπανδρεύων, πράττει καλήτερα.» Μια καλύτερη πορεία είναι επίσης ανοικτή στη χήρα που θα μπορούσε να ξανανυμφευθή. Αφού ο σύζυγός της εκοιμήθη στο θάνατο «είναι ελευθέρα να υπανδρευθή με όντινα θέλει, μόνον να γίνηται τούτο εν Κυρίω. Μακαριωτέρα όμως είναι, εάν μείνη ούτω», όχι αν ξαναδεσμευθή μ’ ένα νέο σύζυγο εφ’ όσον ζή πιστή σ’ αυτόν τον κόσμο. Μπορούμε να έχωμε πίστι ότι η αγαμία είναι ο καλύτερος δρόμος, ο ευτυχέστερος δρόμος, επειδή η συμβουλή αυτή είναι η γνώμη του αποστόλου Παύλου, ο οποίος βέβαια φρονούσε ότι και αυτός επίσης είχε το πνεύμα του Θεού τον καιρό που τα έγραφε αυτά.—1 Κορ. 7:38-40.

ΓΑΜΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝΑ

19. (α) Πότε εδημοσιεύθη για πρώτη φορά ότι ο ανθρώπινος γάμος θα συνεχισθή μετά τον Αρμαγεδδώνα, και τι διαλύει τον γάμο; (β) Ποια ευλογία και εντολή εδόθη σ’ εκείνους που επέζησαν του Κατακλυσμού;

¹⁹ Το 1885 η Σκοπιά εβεβαίωσε τους αναγνώστας της ότι ο ανθρώπινος γάμος θα συνεχισθή και αφού η μάχη του Αρμαγεδδώνος καταστρέψη αυτόν τον παλαιό ξένο κόσμο και θα συνεχισθή εφ’ όσον ο Θεός το βλέπει κατάλληλο σύμφωνα με τον αρχικό του σκοπό να ‘κατοικηθή’ αυτή η γη με τους δικαίους του επίγειους υιούς και θυγατέρας.a Ο θάνατος ακυρώνει τους δεσμούς του γάμου. Ο Αρμαγεδδών δεν θα ακυρώση τον γαμήλιο δεσμό των νυμφευμένων εκείνων μαρτύρων του Ιεχωβά που θα επιζήσουν μαζί, όπως ο παγγήινος κατακλυσμός δεν ακύρωσε τον γαμήλιο δεσμό του Νώε με τη σύζυγό του, και των τριών υιών του με τις συζύγους των. Αλλ’ αφού εξήλθαν από την κιβωτό της επιβιώσεως και ανενέωσαν τη λατρεία του Ιεχωβά στη γη, τους ευλόγησε και είπε σ’ αυτούς: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην». Ο Νώε είχε ήδη φέρει τον καρπό τριών υιών, και τώρα οι υιοί εκείνοι διετάσσοντο να είναι καρποφόροι, κάθε υιός με μία σύζυγο που είχε. Στο προφητικό εκείνο δράμα ο Νώε εξεικόνιζε τον Αιώνιον Πατέρα Ιησούν Χριστόν, η δε σύζυγος του Νώε εξεικόνιζε την πνευματική νύμφη του Χριστού.

20. Ποιος θα ρυθμίση τον γάμο μετά τον Αρμαγεδδώνα, για ποιους, και με ποιο αποτέλεσμα;

²⁰ Μετά τον Αρμαγεδδώνα τα ζεύγη που θα επιζήσουν θα συνεχίσουν τη συζυγική τους ένωσι. Άλλοι που θα επιζήσουν σε διαφορετική κατάστασι, χήροι, χήρες, παρθένοι και παρθένες, θα λάβουν το προνόμιο να νυμφευθούν. Το αν θα υπάρχη έλλειψις αναλογίας μεταξύ των διαθεσίμων ανδρών και των διαθεσίμων γυναικών που θα επιζήσουν, δεν χρειάζεται να μας στενοχωρή τώρα. Ο γάμος τότε θα ρυθμισθή από τον Αιώνιον Πατέρα, τον οποίον ο Ιεχωβά Θεός θα χρησιμοποιήση για να διεξαγάγη τη μάχη του Αρμαγεδδώνος και να συντρίψη την κεφαλή του Μεγάλου Όφεως, του πονηρού εκείνου που φέρνει διαταραχή στον γάμο. Έτσι ο Αιώνιος Πατήρ Ιησούς Χριστός θα έχη απολυτρώσει τα επίγεια τέκνα του δια μέσου του Αρμαγεδδώνος όσο ακριβώς και ο Ιεχωβά Θεός απελύτρωσε τον Νώε και την οικογένειά του δια μέσου του Κατακλυσμού και όσο ο Ιεχωβά απελύτρωσε τους Ισραηλίτας από την Αίγυπτο και δια μέσου της Ερυθράς Θαλάσσης. Όπως όλοι εκείνοι οι απολυτρωμένοι ανήκαν στον Ιεχωβά Θεό, έτσι και όλοι όσοι θα επιζήσουν του Αρμαγεδδώνος θ’ ανήκουν στον Λυτρωτήν των Ιησούν Χριστόν. Ως Αιώνιος Πατήρ των επίγειων θυγατέρων του θα δώση σε γάμο οποιεσδήποτε απ’ αυτές ευαρεστείται και σε οποιουσδήποτε εκλέγει. Μ’ αυτό τον τρόπο δεν θα υπάρχη ακατάλληλη εκλογή συντρόφων, και κανείς δεν θα δοκιμάση απογοήτευσι μετά τον γάμο.

21, 22. Ποιες γαμήλιες συνθήκες θα επικρατούν τότε;

²¹ Κανείς που θα λάβη μια νύμφη δεν θα πληρώση νυμφικό τίμημα στον Αιώνιον Πατέρα. Επειδή όλοι θα είναι τέκνα του, όλοι από μια Πατρότητα, θα μπορούν να νυμφευθούν μεταξύ των άσχετα με την προηγούμενη φυλή ή χρώμα, όπως αυτός θα εκλέγη. Ο γάμος, λοιπόν, θα είναι καρποφόρος με τέκνα γεννημένα από δικαίους γονείς, χωρίς ο Θεός να αυξάνη τον πόνο της κυοφορίας των μητέρων των, τις οποίες, συνεπώς, θα μεταχειρίζεται διαφορετικά από την Εύα, η οποία έλαβε την ηγεσία στο να φάγη τον απαγορευμένο καρπό και έπειτα εχρησιμοποίησε πίεσι επάνω στον σύζυγό της για να τον επηρεάση να φάγη και να αμαρτήση.—Γέν. 3:16.

²² Τότε οι σύζυγοι θα συνεργάζονται πιστά για να παραμείνουν μέσα στον παράδεισο που θα αποκατασταθή στη γη με την εργασία των και την εργασία των τέκνων των και με την ευλογία του Ιεχωβά μέσω του Αιωνίου Πατρός Ιησού Χριστού. Συνεπώς, θα τηρούνται οι κατάλληλες θέσεις των συζύγων στην ένωσι του γάμου και θα εκπληρώνονται οι αμοιβαίες υποχρεώσεις. Εκτός από το πνεύμα του Θεού, η προσέγγισίς των ολοένα περισσότερο στην ανθρώπινη τελειότητα θα καταστήση πιο εύκολο και πιο απολαυστικό το να ενεργούν έτσι.—Λουκ. 23:43.

23. Ποια άλλα προνόμια θα έχουν τα άλλα πρόβατα που θα επιζήσουν του Αρμαγεδδώνος;

²³ Η κατοίκισις της γης με τα τέκνα των και με τα τέκνα των τέκνων των θα προχωρήση με πλήρη προσοχή για την ερχόμενη ανάστασι. Ο Ιησούς είπε ότι όλοι εκείνοι που είναι στα μνημεία θ’ ακούσουν στον ωρισμένο καιρό τη φωνή του Αιωνίου Πατρός και θα εξέλθουν σε ανάστασι με πολύτιμες ευκαιρίες για αιώνια ζωή στην ανθρώπινη τελειότητα επάνω στη γη. (Ιωάν. 5:28, 29) Εκτός από τα γαμήλια προνόμια, τα «άλλα πρόβατα» που θα επιζήσουν της μάχης του Αρμαγεδδώνος, θα έχουν ανείπωτα προνόμια υπηρεσίας που θα διανοιχθούν γ’ αυτά με την ανάστασι των νεκρών, τα προνόμια δε αυτά θα συνεχισθούν ακόμη και αφού θα έχη εκπληρωθή ο σκοπός του γάμου και η τεκνογονία επάνω στη γη θα έχη παύσει, οι δε σύζυγοι θα απαλλαγούν από την υποχρέωσι να δίδουν τέκνα στις συζύγους των.—Πράξ. 24:15.

24. Τότε ποια ουράνια και επίγεια απόδειξις θα υπάρξη ότι ο γάμος είναι μια πλήρης επιτυχία;

²⁴ Έτσι ο σκοπός του Ιεχωβά να εξωραΐση τη γη με τον ανθρώπινο γάμο θα έχη ένδοξα συντελεσθή. Με τον Ιησού Χριστό τον Αιώνιο Πατέρα, ο Ιεχωβά Θεός θα δώση αιώνια απόδειξι ότι ο γάμος υπήρξε ασφαλώς μια τελεία επιτυχία επάνω στη γη. Ο γάμος θα έχη λειτουργήσει σε πλήρη αρμονία με τον σκοπό για τον οποίον ο Θεός εδημιούργησε τη γη και έθεσε τον τέλειο άνθρωπο επάνω σ’ αυτήν, δηλαδή, την πλήρωσι ενός επιγείου παραδείσου με μια τελεία, δίκαιη ανθρώπινη οικογένεια, προς πλήρη δικαίωσιν της βουλής του να εισαγάγη στη γη την άμεμπτη διάταξι του γάμου. Όχι μόνο το αιώνια σωσμένο ανθρώπινο γένος επάνω στην παραδεισιακή γη θα ευφραίνεται για πάντα, αλλά και ο μέγας ουράνιος Σύζυγος Ιεχωβά και η πιστή του, αγαπητή σύζυγος, η παγκόσμια οργάνωσίς του στον ουρανό υπό τον Ιησούν Χριστόν, θα ευφραίνωνται επίσης για πάντα. Ο Ιεχωβά ως ένας στοργικός Πάππος και η παγκόσμια οργάνωσίς του ως μια τρυφερή Μάμμη θα ενωθούν αιωνίως στην εκδήλωσι της αγαθότητός των προς τους εγγονούς των, τους θεοσεβείς απογόνους των επάνω στη γη.

[Υποσημειώσεις]