Τι Απαιτείται για να Ευαρεστήσωμε τον Θεό;

Τι ζητεί ο Θεός από σας; Πώς μπορείτε να είσθε βέβαιος;

ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι διάγουν ένα βίον, που θα μπορούσε να ονομασθή «καλή» ζωή. Δεν κλέπτουν, δεν διαπράττουν ανηθικότητα, δεν φονεύουν ούτε δείχνουν οποιαδήποτε άλλη αντικοινωνική διαγωγή. Βλέπουν την ανάγκη για θρησκεία και παρακολουθούν μια εκκλησία της εκλογής των.

Κοινώς πιστεύεται ότι το ν’ ακολουθή κανείς αυτόν τον τρόπο ζωής είναι εκείνο που ζητεί ο Θεός από τους ανθρώπους. Αφού η γνώμη αυτή έχει τόσο πολύ διαδοθή, θα ήταν κατάλληλο να ρωτήση ένας: Είναι πράγματι αυτό, εκείνο που απαιτείται για να ευαρεστήσωμε τον Θεό;

Πιθανόν να σπεύσετε ν’ απαντήσετε, Ναι. Αλλά προτού το κάμετε αυτό, θα ήταν καλό για σας να εξετάσετε μια άλλη, πιο βασική, ερώτησι: Γνωρίζετε πράγματι, τι απαιτείται για να ευαρεστήσετε τον Θεό;

Πρέπει να προσέξετε να μην αφήσετε έναν άλλον να κάμη σκέψεις για λογαριασμό σας πάνω σ’ αυτό το ζήτημα. Είναι δική σας ευθύνη. Το ν’ αφήσετε κάποιον άλλον, ακόμη και κληρικό, ν’ απαντήση σ’ αυτό για λογαριασμό σας, είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Γιατί; Διότι πολλοί παραδέχονται τώρα ότι και οι εκκλησίες ακόμη δεν καταρτίζουν τα μέλη τους έτσι ώστε να κατανοούν τους σκοπούς και τις απαιτήσεις του Θεού. Το περιοδικό Λουκ έγραψε, στις 24 Σεπτεμβρίου 1963, για τις εκκλησίες της Αμερικής: «Κι αυτές, επίσης, απέτυχαν να παράσχουν ηθική ηγεσία, κι επειδή η ευθύνη τους είναι η μεγαλύτερη, η αποτυχία τους είναι η χειρότερη. Ο Κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής του Χάρβαρντ, Μίλλερ, λέγει ότι, ‘Η εκκλησία, απλούστατα, δεν έχει αιχμή. Πήρε τον πολιτισμό της εποχής μας και τον απερρόφησε. Είναι φρικτό το ότι η εκκλησία σπεύδει όχι για να υπηρετήση τα ανθρώπινα πλάσματα σύμφωνα με την πραγματικότητα, αλλά για να διαφυλάξη θεσμούς’. Ο εφημέριος του Πανεπιστημίου Γαίηλ, ονόματι Κόφφιν, συμφωνεί λέγοντας: ‘Εμείς οι άνθρωποι της εκκλησίας έχομε το χάρισμα να μεταβάλλωμε το κρασί σε νερό​—να νοθεύωμε τη θρησκεία’.»

Με τέτοιες ομολογίες, καλά θα εκάνατε να μην πάρετε ως δεδομένο ότι έχετε μάθει εκείνο που ευαρεστεί τον Θεό απλώς επειδή παρακολουθήσατε τακτικά μια εκκλησία.

Η ΠΗΓΗ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΝ

Πώς μπορείτε να καθορίσετε εκείνο που ο Θεός απαιτεί από σας για να τον ευαρεστήσετε; Πού μπορείτε ν’ απευθυνθήτε για τις απαντήσεις σας. Πώς μπορείτε να είσθε βέβαιος ότι κάνετε αυτό που θέλει ο Θεός;

Ο ίδιος ο γραπτός λόγος του Θεού συμβουλεύει: «Έλπιζε επί τον Ιεχωβά εξ όλης σου της καρδίας, και μη επιστηρίζεσαι εις την σύνεσίν σου.» (Παροιμ. 3:5, ΜΝΚ) Ναι, ο Θεός θέλει να εμπιστεύεται ο άνθρωπος σ’ αυτόν. Εφόσον το κάνει αυτό, είναι απλώς λογικό να συμπεράνη ότι ο Θεός πρέπει να έχη κάμει κάποια προμήθεια για τον άνθρωπο για να εξακριβώνη κάθε τι που σχετίζεται με αυτόν και ό,τι αυτός απαιτεί, έτσι ώστε ο άνθρωπος να μην ψηλαφή στο σκοτάδι. Αν ένα παιδί ρωτούσε τον πατέρα του: ‘Μπαμπά, τι πρέπει να κάνω για να σου είμαι ευάρεστος’; Θα το θεωρούσατε λογικό, αν ο πατέρας δεν θα έδινε προσοχή στο παιδί, αφήνονποτε σχετικά με το τι απαιτούσε; Όχι, ο στοργικός πατέρας θα ήταν προσεκτικός στο να εξηγήση στο παιδί τι θ’ απαιτούσε απ’ αυτό. Αν το παιδί αγνοούσε αυτή τη συμβουλή, τότε θα μπορούσε να τιμωρηθή. Αν την εκτελούσε, τότε θα ημείβετο μ’ ένα φιλάγαθο λόγο, στοργικό αγκάλιασμα, ή από καιρό σε καιρό με κάποιο υλικό δώρο.

Δεν θα ήταν μήπως ο Θεός, που εδημιούργησε τον άνθρωπο και που του έδωσε την ικανότητα να λογικεύεται, πιο προσεκτικός στο να δείξη στον άνθρωπο πώς να ευαρεστήση τον Πλάστη του; Ασφαλώς ο φιλάγαθος Δημιουργός δεν θα εγκατέλειπε τον άνθρωπο αφού θα τον είχε δημιουργήσει και προικίσει με τέτοια ερευνητική διάνοια. Θα είχε βεβαιότατα προμηθεύσει ό,τι θα εχρειάζετο ο άνθρωπος για να κατευθύνη τα βήματά του με τρόπο, που θα ήταν ευάρεστος στον ουράνιο Πατέρα του.

Έχει ο Θεός προμηθεύσει τη βοήθεια αυτή; Μάλιστα. Ένας θεοφοβούμενος άνθρωπος των αρχαίων χρόνων μάς έδειξε πού να απευθυνθούμε για να έχωμε την οδηγία αυτή, όταν είπε: «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης· δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.» Ο Θεός με το πνεύμα του ενέπνευσε ανθρώπους να καταγράψουν τους σκοπούς και τις απαιτήσεις του ούτως ώστε όλοι εκείνοι που θέλουν να ευαρεστήσουν τον Θεό να μπορούν να μάθουν γι’ αυτόν και να γνωρίσουν ασφαλώς τι αυτός απαιτεί από τον άνθρωπο.​—2 Τιμ. 3:16, 17.

ΠΩΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ;

Τι ρόλο παίζει στη ζωή σας η Αγία Γραφή, ο λόγος του Θεού; Το να κατέχετε τη Γραφή είναι πολύ καλό, αλλά το πώς τη χρησιμοποιείτε είναι άλλο ζήτημα. Είναι σαν να έχετε ένα πηγάδι γεμάτο από αναψυκτικό νερό, που διατηρεί τη ζωή. Για να σας ωφελήση το πηγάδι, πρέπει να αντλήσετε το περιεχόμενο του. Έτσι είναι και με τη Γραφή. Το να έχετε μια, δεν σημαίνει ότι θα σας είναι αναψυκτική και ευεργετική. Όπως με το πηγάδι, πρέπει να πάτε στη Γραφή και να αντλήσετε απ’ αυτή τα αναψυκτικά νερά της αληθείας που περιέχει και τα οποία διατηρούν τη ζωή.

Απαιτείται προσπάθεια και τακτικότης για ν’ αποκτήσετε τις αλήθειες που περιέχονται στη Γραφή. Το ίδιο συμβαίνει και με την άντλησι νερού από ένα πηγάδι. Το νερό αυτό δεν θ’ αναπηδήση αυτομάτως από το πηγάδι μέσα στο ποτήρι σας. Επί πλέον, έχετε ανάγκη να πίνετε απ’ αυτό το νερό τακτικά, ημέρα με την ημέρα, εφόσον μια μόνον πόσις δεν θα ήταν αρκετή. Παρόμοια, πρέπει να καταβάλλετε προσπάθεια για μελέτη του λόγου του Θεού, να το κάνετε δε αυτό με τακτικότητα.

Μην αποθαρρύνεσθε από το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα, στους οποίους περιλαμβάνονται κι εκείνοι που πηγαίνουν στις εκκλησίες, δεν μελετούν τακτικά τη Γραφή. Για να ευαρεστήσωμε τον Θεό, πρέπει ν’ αποκτήσουμε αυτά τα νερά της αληθείας. Αν απομακρυνθούμε από ό,τι έχει να πη ο Θεός, τότε θα τον δυσαρεστήσωμε. Οι Παροιμίες 28:9 λέγουν: «Του εκκλίνοντος το ωτίον αυτού από του να ακούη τον νόμον, και αυτή η προσευχή αυτού θέλει είσθαι βδέλυγμα.» Ένας, που στρέφεται μακριά από τις οδηγίες, οι οποίες περιλαμβάνονται στο λόγο του Θεού, γίνεται απεχθής στον Θεό ακόμη και αν προσεύχεται! Είναι όμοιος μ’ ένα παιδί, που αρνείται να προσέξη τη συμβουλή του πατέρα του κι έπειτα περιμένει συνεχώς την εύνοιά του.

Αν εγνωρίζατε πού ήταν ένας θαμμένος θησαυρός, ο οποίος θα μπορούσε να γίνη δικός σας με το να τον πάρετε, δεν θα εσκάβατε επιμελώς γι’ αυτόν; Η Γραφή είναι μια αποθήκη πνευματικού θησαυρού, θα καταρτίση τον αναγνώστη της ώστε να γνωρίση τον Θεό. Στις Παροιμίες 2:1-5 (ΜΝΚ) διαβάζομε: «Υιέ μου, εάν δεχθής τους λόγους μου, και ταμιεύσης τας εντολάς μου παρά σεαυτώ, ώστε να προσέξη το ωτίον σου εις την σοφίαν, να κλίνης την καρδίαν σου εις την σύνεσιν· και εάν επικαλεσθής την φρόνησιν, και υψώσης την φωνήν σου εις την σύνεσιν· εάν ζήτησης αυτήν ως αργύριον, και εξερευνήσης αυτήν ως κεκρυμμένους θησαυρούς, τότε θέλεις εννοήσει τον φόβον του Ιεχωβά, και θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού.»

Ναι, μπορείτε να καθορίσετε ποια πορεία ενεργείας ευαρεστεί τον Θεό, αλλά πρέπει να χρησιμοποιήσετε τον λόγο του για να το κάνετε αυτό. Σήμερα, εκατοντάδες χιλιάδων άνθρωποι σε όλο τον κόσμο μελετούν συστηματικά τη Γραφή μαζί με Χριστιανούς διακόνους, που έχουν εκπαιδευθή για να προσφέρουν αυτή τη βοήθεια. Πόσο ευτυχείς είναι να αποκτήσουν αυτή τη ζωοπάροχη γνώσι!

ΖΩΝΤΑΣ ΣΥΜΦΩΝΑ Μ’ ΑΥΤΗ

Μήπως πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι με το να γεμίσωμε τη διάνοιά μας με γνώσι και να την αφήσωμε να παραμένη εκεί; Όχι, είναι ανάγκη να θέσωμε σ’ εφαρμογή αυτά που μαθαίνομε σχετικώς με το θέλημα του Θεού. «Τα διατάγματα, και τας κρίσεις, και τον νόμον και την εντολήν, την οποίαν έγραψε δια σας, θέλετε προσέχει να εκτελήτε πάντοτε.» (2 Βασ. 17:37) Το να μην το κάνετε αυτό φέρνει τη δυσαρέσκεια του Θεού. Όταν ο αρχαίος Ισραήλ ηχμαλωτίσθη από τη Δεύτερη Παγκόσμια Δύναμι, την Ασσυρία, ο λόγος, για τον οποίον ο Θεός το επέτρεψε, ήταν ο εξής: «Δεν υπήκουσαν της φωνής Ιεχωβά του Θεού αυτών, αλλά παρέβησαν την διαθήκην αυτού, πάντα όσα προσέταξε Μωυσής ο δούλος του Ιεχωβά, και δεν υπήκουσαν, ουδέ έκαμον αυτά.»​—2 Βασ. 18:12, ΜΝΚ.

Ο Ιησούς Χριστός έδειξε τη σπουδαιότητα του να ζη κανείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, όταν διεκήρυξε: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε· αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς.» (Ματθ. 7:21) Ο Βιβλικός συγγραφεύς Ιάκωβος επαληθεύει αυτή την αρχή του να εκτελή ο καθένας εκείνα ακριβώς που ακούει, με το να λέγη: «Πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά.»​—Ιάκ. 2:26.

Το θέλημα του Θεού για κείνους, που θα τον ευαρεστούσαν, διετυπώθη συνοπτικά από τον Ιησούν σε απάντησί του σε μια ερώτησι σχετική με το ποια εντολή ήταν η μεγαλύτερη μέσα στο Νόμο. Αυτός εδήλωσε: «“Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου.” Αύτη είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή. Δευτέρα δε ομοία αυτής, “Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν”.» (Ματθ. 22:37-39, ΜΝΚ) Το ν’ αγαπούμε τον Θεό σημαίνει ότι θα του δώσωμε την πρώτη θέσι στη ζωή μας, μαθαίνοντας γι’ αυτόν και πρόθυμα υπακούοντας σ’ όλες τις εντολές του. Καθώς μαθαίνομε για τον μεγάλο του σκοπό σχετικά με τον άνθρωπο, δεν θα θελήσωμε να είμεθα ιδιοτελείς και να κρατήσωμε αυτή τη ζωτική πληροφορία για τον εαυτό μας, αλλά θα θελήσωμε να τη διαβιβάσωμε στους πλησίον μας, τους συνανθρώπους μας επάνω στη γη. Αυτό θα δείξη τη μεγαλύτερη αγάπη που έχομε για τον πλησίον μας. Έτσι, κι αυτός, επίσης, θα έχη την ευκαιρία να γνωρίση, να υπηρετήση τον Θεό και να τον ευαρεστήση.

Η αγάπη αυτή για τον Θεό και τον άνθρωπο σημαίνει ότι θα καλλιεργήσωμε Χριστιανικές ιδιότητες ούτως ώστε ν’ αναλάβωμε μια νέα Χριστιανική προσωπικότητα, φροντίζοντας να συνταυτισθούμε μ’ εκείνους που κάνουν το ίδιο, για την αμοιβαία εποικοδόμησι της πίστεώς μας στον Θεό. Ο Θεός θα ευλογήση αυτή την ειλικρινή προσπάθεια και θα παραγάγη μέσα μας την καρποφορία του αγίου του πνεύματος. Τι θα προκύψη; «Ο . . . καρπός του πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια.»​—Γαλ. 5:22.

Σύντομα ο Θεός θα καταπέμψη υλικές ευλογίες σ’ εκείνους που τον ευαρεστούν, χορηγώντας τους αιώνια ζωή και τελεία υγεία στον αποκαταστημένο του παράδεισο. «Ο φόβος του Ιεχωβά είναι πηγή ζωής.» «Πρόσμενε τον Ιεχωβά, και φύλαττε την οδόν αυτού, και θέλει σε υψώσει δια να κληρονομήσης την γην· όταν εξολοθρευθώσιν οι ασεβείς, θέλεις ιδεί.» Τι μεγαλειώδης προοπτική για κείνους που ευαρεστούν τον Θεό!​—Παροιμ. 14:27, ΜΝΚ· Ψαλμ. 37:34, ΜΝΚ.

Ζωή σ’ αυτή τη δίκαιη νέα τάξι είναι ο μόνος αντικειμενικός σκοπός, για τον οποίον αξίζει να εργασθή κανείς. Αλλά δεν θα την επιτύχωμε με το να κάνωμε απλώς το καλό όπως εμείς το βλέπομε κατάλληλο, αλλά με το να οικοδομούμε πίστι στον Θεό μέσω μελέτης του λόγου Του και με το να κάνωμε έπειτα εκείνο που ο Θεός θεωρεί καλό. «Χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν· διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.» (Εβρ. 11:6) Ναι, η αιώνια ζωή θα είναι η ευτυχισμένη μερίδα εκείνων, που πιστεύουν στον Θεό και οι οποίοι ‘φυλάττουν τας εντολάς αυτού, και πράττουν τα αρεστά ενώπιον αυτού.’​—1 Ιωάν. 3:22.