-
«Τα Αγαθά Νέα της Σωτηρίας Αυτού»Η Σκοπιά—1957 | 15 Ιανουαρίου
-
-
λόγια: «Αι ημέραι εκείναι θέλουσιν είσθαι θλίψις τοιαύτη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής της κτίσεως την οποίαν έκτισεν ο Θεός, έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει. Και εάν ο Ιεχωβά δεν ήθελε συντέμει τας ημέρας εκείνας, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· αλλ’ διά τους εκλεκτούς, τους οποίους εξέλεξε, συνέτεμε τας ημέρας.»—Μάρκ. 13:19, 20, ΜΝΚ.
23. Γιατί το υπόλοιπο είχε σωθή επάνω στη γη, όπως απεκαλύφθη σ’ αυτό κατά το 1920;
23 Η σύγχρονη ιστορία αναγράφει το γεγονός ότι την άνοιξι του 1919, ή λίγο μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ιεχωβά Θεός εξέπληξε ακόμη και τον «Χριστιανικό κόσμο» και ελευθέρωσε το υπόλοιπο των μαρτύρων του από την ταπεινή των δουλεία σ’ αυτόν τον κόσμο. Το αμέσως επόμενο έτος άνοιξε τα μάτια των για να δουν ότι είχαν «σωθή» και απελευθερωθή και διαφυλαχθή ζωντανοί επάνω στη γη για να εκπληρώσουν την προφητική εντολή του Διδασκάλου των: «Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή. Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει έλθει το τέλος.» (Ματθ. 24:13, 14) Αυτοί μόνο είχαν «τούτο το ευαγγέλιον» της Βασιλείας που είχε ιδρυθή στους ουρανούς στο τέλος των προσδιορισμένων «καιρών των εθνών» στο 1914. Τούτο ήταν ευαγγέλιον ή αγαθά νέα σωτηρίας. Η βασιλεία αυτή είχε πολεμήσει στον ουρανό για τη σωτηρία των αγίων αγγέλων από τις μολυντικές, απειλητικές ενέργειες του Σατανά και των δαιμονικών του αγγέλων. Είχε σώσει το υπόλοιπο των εκλεκτών επάνω στη γη από τον πνευματικό τους κίνδυνο και τους είχε ελευθερώσει και ενθαρρύνει για την ανανεωμένη υπηρεσία του Ιεχωβά και της βασιλείας του.
24. Ποιοι άλλοι επάνω στη γη έχουν σωθή από τότε, και επομένως τι αποτελεί προνόμιο τώρα να πράξωμε;
24 Σήμερα, έπειτα από χρόνια, η πλειονότης αυτής της γενεάς έχει απορρίψει τη μαρτυρία που είχε να δώση το υπόλοιπο προτού έλθη το πλήρες τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων στον Αρμαγεδδώνα. Όμως το κήρυγμα «τούτου του ευαγγελίου» της βασιλείας της σωτηρίας έχει ήδη καταλήξει στη σωτηρία ενός «πολλού όχλου» ατόμων καλής θελήσεως «εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών». Αυτό ήταν βέβαιο ότι θα συνέβαινε, διότι είχε προλεχθή. (Αποκάλ. 7:9-17) Στον Αρμαγεδδώνα η θεοκρατική βασιλεία θα θριαμβεύση και θα ελευθερώση το σύμπαν από την οργάνωσι του Σατανά και θα σώση αυτόν τον «πολύν όχλον» καλής θελήσεως μέσα από την καταστρεπτική θλίψι του Αρμαγεδδώνος, για να τον εισαγάγη στον νέο κόσμο, το δίκαιο νέο σύστημα πραγμάτων που θα επικρατήση επάνω στη γη. Μετά τον Αρμαγεδδώνα η βασιλεία αυτή, εξασκώντας τη σωστική της δύναμι ακόμη περισσότερο, θα φέρη σωτηρία ακόμη και στους νεκρούς στα μνημεία των, ανασταίνοντάς τους σε ζωή επάνω στη γη στα χίλια χρόνια της βασιλείας του Χριστού. Όλα αυτά τα πράγματα που εξετάζονται εδώ, αποτελούν πράγματι από το 1919 την «σωτηρίαν αυτού», της οποίας τα αγαθά νέα αξίζει να κηρύττωνται «από ημέρας εις ημέραν». Είναι ένα συγκινητικό προνόμιο το να ενωθή κανείς με τους σωσμένους για να την κηρύττη.
-
-
Κηρύττοντας τα Αγαθά Νέα Από Ημέρας εις ΗμέρανΗ Σκοπιά—1957 | 15 Ιανουαρίου
-
-
Κηρύττοντας τα Αγαθά Νέα Από Ημέρας εις Ημέραν
1. Σ’ αυτόν τον «ολίγον καιρόν», για ποιο έργο πρέπει να καταβάλωμε τις πιο μεγάλες προσπάθειες;
«ΟΛΙΓΟΣ καιρός» απομένει έως τον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος. Στη διάρκεια της περιόδου αυτής παρέχεται η ευκαιρία να φερθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι καλής θελήσεως στην κατάστασι της σωτηρίας που προμηθεύει τώρα ο Ιεχωβά Θεός. Χρειάζεται να καταβάλωμε τις πιο μεγάλες δυνατές προσπάθειες πριν εκπνεύση η προθεσμία για να πληροφορήσωμε τους ανθρώπους παντού ότι η αιωνία των σωτηρία μπορεί να προέλθη μόνο από τον Ιεχωβά τον μέγαν Σωτήρα. Αυτή εξαρτάται κυρίως απ’ αυτόν. Γιατί;
2, 3. Γιατί ο Ιεχωβά πρέπει να γίνη γνωστός, και ποιοι εκτιμούν ότι είναι πάρα πολύ αξιύμνητος;
2 «Διότι μέγας ο Ιεχωβά, και αξιΰμνητος σφόδρα· είναι φοβερός υπέρ πάντας τους Θεούς. Διότι πάντες οι θεοί των εθνών είναι ανάξιοι θεοί· ο δε Ιεχωβά τους ουρανούς εποίησε. Μεγαλοπρέπεια και λαμπρότης είναι ενώπιον αυτού· ισχύς και ωραιότης εν τω αγιαστηρίω αυτού.»—Ψαλμ. 96:4-6, ΜΝΚ.
3 Όπως στις ημέρες του απόστολου Παύλου, έτσι και σήμερα: ο Ιεχωβά είναι «ο άγνωστος Θεός» για τη μεγίστη πλειονότητα του πληθυσμού της γης. (Πράξ. 17:13) Αλλ’ αξίζει να γνωσθή από όλους. Πρέπει να γίνη γνωστός αν πρόκειται να υπάρξη σωτηρία. Θα γίνη γνωστός σε όλους τους ζώντας. Ορκίζεται στην ίδια του ύπαρξι ως προς τούτο: «Ζω εγώ, και θέλει εμπλησθή πάσα η γη από της δόξης του Ιεχωβά.» (Αριθμ. 14:21, ΜΝΚ) Εκείνοι που αρνούνται να τον γνωρίσουν τώρα με φιλία, θ’ αναγκασθούν να γνωρίσουν την καταστρεπτική του δύναμι στον Αρμαγεδδώνα. Μιλώντας για τον τελικόν αυτόν πόλεμο, διακηρύττει: «Και θέλω μεγαλυνθή και αγιασθή· και θέλω γνωρισθή ενώπιον πολλών εθνών, και θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά.» (Ιεζ. 38:23, ΑΣ) Τούτο θα διαδώση πλήρως τη γνώσι του, που οι μάρτυρές του επάνω στη γη με δυσκολία προσπάθησαν να δώσουν στους ανθρώπους στη διάρκεια όλης αυτής της γενεάς. Ολοένα περισσότερο οι μάρτυρες αυτοί μαθαίνουν να γνωρίζουν πόσο μεγάλος είναι ο Ιεχωβά. Με την αύξησί τους σε γνώσι, κατανοούν περισσότερο το ότι Αυτός είναι πάρα πολύ αξιΰμνητος. Κάθε τι που αφορά αυτόν, τον καθιστά αξιΰμνητον. Όπως υπάρχει κάθε λόγος να κατακριθή ο Σατανάς ή Διάβολος,
-