Αντιμετωπίζοντας τους Επείγοντας Καιρούς Μας

ΗΤΑΝ Κυριακή πρωί στο Μπρούκλυν, στα τέλη Μαρτίου, οπότε έπεφταν συνεχείς ψεκάδες βροχής. Στο συγκρότημα του Οικισμού «Φορτ Γκρήην», σε λίγη απόστασι από το Κεντρικό Ταχυδρομείο, ένας μάρτυς του Ιεχωβά μπήκε σε μια πολυκατοικία. Όταν χτύπησε την πόρτα ενός διαμερίσματος, εχαιρετήθη από μια οικοδέσποινα, η οποία ωργίσθη μόλις κατάλαβε ποιος ήταν. «Τι; εσείς πάλι; Μα είχατ’ έλθει εδώ μόλις πριν από δύο εβδομάδες! Γιατί ξανάρχεσθε τόσο συχνά;»

«Θέλετε πραγματικά να μάθετε;» αντέτεινε ο Μάρτυς, μ’ ένα θερμό φιλικό μειδίαμα. «Το ερώτημά σας το συναντώ συχνά. Αν θελήσετε να μου διαθέσετε λίγα μόνο λεπτά της ώρας, θα είμαι πρόθυμος ν’ απαντήσω στην ερώτησί σας». Το φιλικό μειδίαμα επέτυχε, διότι η οικοδέσποινα απήντησε, «Εν τάξει». Ό,τι επακολουθεί είναι η ουσία των λόγων του.

ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι Χριστιανοί διάκονοι. Αγαπούν τον Ιεχωβά Θεό και έχουν αφιερωθή να πράξουν το θέλημα του Θεού και ν’ ακολουθήσουν τα ίχνη του Ιησού Χριστού. Το ν’ αγαπά κανείς τον Θεό σημαίνει να τηρή τις εντολές του, μεταξύ των οποίων είναι κι αυτή: «Κήρυξον τον λόγον· επίμενε εγκαίρως, ακαίρως.» Σημειώστε ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη για τη Χριστιανική διακονία· πάντοτε υπήρχε, αλλά ειδικά σήμερα υπάρχει ανάγκη.—2 Τιμ. 4:2.

Οι Βιβλικές προφητείες δείχνουν ότι ζούμε στο τέλος του παλαιού αυτού συστήματος πραγμάτων. Ιδιαίτερα τονίζεται αυτό με την εκπλήρωσι της μεγάλης προφητείας του Ιησού, που αναγράφεται στο κατά Ματθαίον, κεφάλαιον 24. Εκεί δείχνεται ότι η γενεά, που θα παραστή μάρτυς των γεγονότων που συνέβησαν από το έτος 1914—παγκοσμίων πολέμων, λιμών, λοιμών, σεισμών, αυξήσεως της ανομίας και του κηρύγματος τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού—θα ίδη, επίσης, το τέλος πάσης ανομίας. Ο Αρμαγεδδών, η μάχη της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος, είναι επί θύραις. Θα είναι η μεγαλύτερη καταστροφή που έπληξε ποτέ τη γη, μεγαλύτερη κι απ’ τον κατακλυσμό της εποχής του Νώε. Αυτή, λοιπόν, η κοσμική γενεά δεν πρόκειται να μείνη πολύ ακόμη, και όσο λιγώτερο καιρό έχει, τόσο πιο επείγον είναι να διασαλπίσουν οι Μάρτυρες την προειδοποίησι και να υποδείξουν στους ανθρώπους τον τρόπο διαφυγής.—Αποκάλ. 16:14, 16.

Ο Ιησούς, επίσης, παρωμοίασε τις ημέρες αυτές μ’ εκείνες του Λωτ: «Έτρωγον, έπινον, ηγόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόμουν· καθ’ ην δε ημέραν εξήλθεν ο Λωτ από Σοδόμων, έβρεξε πυρ και θείον απ’ ουρανού, και απώλεσεν άπαντας.» Ο Λωτ έσπευσε να προειδοποιήση τους γαμβρούς του, οι δε άγγελοι του Θεού έσπευσαν να εξαγάγουν γρήγορα τον Λωτ και την οικογένειά του. Δεν είχαν καιρό να χάσουν· η καθυστέρησις θα τους εστοίχιζε τη ζωή. Οι μέρες αυτές είναι το ίδιο ακριβώς επείγουσες.—Λουκ. 17:28, 29· Γέν. 19:12-22.

Ο παλαιός αυτός κόσμος ή σύστημα πραγμάτων, όχι η ίδια η γη, είναι καταδικασμένος λόγω της ανομίας του. Δεν υπάρχει αμφισβήτησις ότι αυτός ο καιρός είναι εκείνος, που υπονοείται από τα προφητικά λόγια του αποστόλου Παύλου: «Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί ·διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, . . . ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι», και λοιπά. Επειδή αυτές είναι κρίσιμες «έσχατες ημέρες», οι Μάρτυρες επισκέπτονται κατ’ επανάληψιν τα σπίτια των ανθρώπων, διασαλπίζοντας την προειδοποίησι: «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.»—2 Τιμ. 3:1-5· Αποκάλ. 18:4.

Ο Ιησούς έδειξε μια όμοια περίπτωσι επειγούσης ανάγκης στη μεγάλη προφητεία του όταν είπε: «Όταν λοιπόν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν δια του προφήτου Δανιήλ, ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω, . . . τότε οι εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν επί τα όρη· όστις ευρεθή επί του δώματος, ας μη καταβή δια να λάβη τι εκ της οικίας αυτού. Και όστις ευρεθή εν τω αγρώ, ας μη επιστρέψη οπίσω δια να λάβη τα ιμάτια αυτού.» Ποιο είναι αυτό το βδέλυγμα; Ο Ιησούς μάς έδωσε το νήμα, όταν είπε: «Εκείνο το οποίον μεταξύ των ανθρώπων είναι υψηλόν, βδέλυγμα είναι ενώπιον του Θεού.» Τα Ηνωμένα Έθνη αποτελούν ένα τέτοιο υψηλό πράγμα μεταξύ των ανθρώπων σήμερα· κι επειδή θεωρείται ως η μόνη ελπίδα του ανθρώπου, ενώ πραγματικά η βασιλεία του Θεού είναι η μόνη ελπίδα, μπορεί να λεχθή ότι στέκει εκεί όπου δεν έπρεπε να στέκη, στον άγιο τόπο, και γι’ αυτό φαίνονται στον Θεό ως βδέλυγμα. Τα επείγοντα, λοιπόν, λόγια του Ιησού που ανεφέρθησαν ανωτέρω εφαρμόζονται στην εποχή μας.—Ματθ. 24:15-18· Λουκ. 16:15· Μάρκ. 13:14.

Ναι, ακριβώς όπως οι σημερινές ανθρώπινες κυβερνήσεις εξαποστέλλουν επείγοντα μηνύματα καταιγίδων, έτσι και η κυβέρνησις του Θεού, η Βασιλεία του, μέσω των επιγείων εκπροσώπων της, των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά, εξαποστέλλει επείγοντα μηνύματα για τη μεγάλη καταιγίδα του Αρμαγεδδώνος που επέρχεται γοργά. Οι Μάρτυρες, επισκεπτόμενοι τους ανθρώπους κατ’ επανάληψιν, ανταποκρίνονται στους σημερινούς επείγοντας καιρούς.

ΠΡΑΤΤΟΝΤΑΣ ΤΟΥΤΟ ΠΛΗΡΩΣ

Αυτό το προειδοποιητικό έργον απαιτεί όχι μόνον βιασύνη, λόγω του καιρού στον οποίον ζούμε, αλλά επίσης και πληρότητα λόγω της σπουδαιότητός του· πρόκειται γι’ ανθρώπινη ζωή. (2 Τιμ. 4:5) Αυτό σημαίνει εκτέλεσι επανειλημμένων επισκέψεων. Εν πρώτοις, οι περιστάσεις συνεχώς μεταβάλλονται. Σήμερα ένας άνθρωπος μπορεί να μην είναι στο σπίτι του, την προσεχή φορά μπορεί να είναι. Σήμερα μπορεί να είναι πολύ απασχολημένος και δεν μπορεί ν’ ακούση, αλλά την προσεχή φορά μπορεί να μην είναι απασχολημένος. Σήμερα ανοίγει την πόρτα ένα μέλος της οικογενείας, την προσεχή φορά ανοίγει ένα άλλο μέλος· οι δε Μάρτυρες ενδιαφέρονται να φθάσουν όχι μόνο σε κάθε σπίτι του τόπου της δράσεώς των, αλλ’ επίσης, αν αυτό είναι δυνατόν, σε κάθε ώριμο άτομο του κάθε σπιτιού. Συχνά οικογένειες είναι διαιρεμένες ως προς τη θρησκεία, κι έτσι δεν είναι πάντοτε δυνατόν να ομιλή ένα μέλος εκ μέρους της όλης οικογενείας. Εκτός απ’ αυτό, οι άνθρωποι συνεχώς μετακομίζουν και γι’ αυτό οι Μάρτυρες ποτέ δεν μπορούν να είναι βέβαιοι περί του ποιον ακριβώς θα συναντήσουν σε μια ωρισμένη πόρτα.

Όχι μόνον οι περιστάσεις αλλάσσουν, αλλά κι οι ίδιοι οι άνθρωποι αλλάσσουν. Κι αυτό, επίσης, πρέπει να ληφθή υπ’ όψιν, αν οι Μάρτυρες πρόκειται ν’ ανταποκριθούν στους επείγοντας καιρούς μας και να εκπληρώσουν πλήρως τη διακονία των. Είναι δυνατόν, ένας άνθρωπος, για ένα μόνο παραμικρό πράγμα, να μην είναι σε καλή διάθεσι και να μην προθυμοποιήται διόλου να συζητήση για θρησκεία ή για οποιοδήποτε άλλο ζήτημα, αδιάφορο ποιος ήλθε στην πόρτα του, αλλ’ απ’ αυτό καθόλου δεν έπεται ότι θα έχη την ίδια διάθεσι και κάθε άλλη φορά. Ή, επειδή ένας άνθρωπος δεν ενδιεφέρθη διόλου να συζητήση για θρησκεία τον περασμένο μήνα, αυτό σημαίνει ότι δεν θα ενδιαφερθή κι αυτόν τον μήνα. Από την τελευταία φορά, που τον επεσκέφθη ένας Μάρτυς, είναι δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να είχε μια πείρα που να τον κατέθλιψε ή με κάποιον άλλον τρόπο να έμαθε κάτι, που να τον έκαμε ταπεινό, αντί να είναι υπερήφανος, να πεινά και να συναισθάνεται την πνευματική του ανάγκη αντί να είναι αυτοϊκανοποιημένος. Τώρα ακριβώς μπορεί να είναι ο καιρός ν’ ακούση το άγγελμα της Βασιλείας.—Εκκλησ. 3:1· Ματθ. 5:3.

Έπειτα, επίσης, κάθε φορά που κάνει επίσκεψι ένας Μάρτυς, προσπαθεί ν’ αφήση μερικούς κόκκους αληθείας, μερικές σταγόνες πνευματικού ύδατος, ας πούμε. Κατ’ επανάληψιν αυτά έχουν ένα σωρευτικό αποτέλεσμα, φέροντας τελικά καρπόν. Εκτός απ’ αυτό, το άγγελμα που φέρνουν οι Μάρτυρες φαίνεται παράδοξο σε πολλούς, και αυτοί δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι επείγον. Μόνο με το να το ακούουν κατ’ επανάληψιν φθάνουν βαθμιαίως στο να κατανοήσουν περί τίνος πρόκειται.

Ούτε αυτό είναι όλο. Για ν’ αφυπνισθή κάθε ενδιαφέρον που βρίσκεται σε υπολανθάνουσα κατάστασι και να επιτευχθή κάθε αποτελεσματικότης, οι Μάρτυρες ποικίλλουν τις ομιλίες των στις πόρτες καθώς και τις προσφορές των εντύπων των. Σε μερικούς ένα Γραφικό θέμα είναι ελκυστικό και εγείρει ενδιαφέρον, σε άλλους ένα άλλο θέμα· μερικοί ενδιαφέρονται για βιβλία, άλλοι για περιοδικά. Τα έντυπα, επίσης, συνεχώς περιέχουν νέες πληροφορίες, καθώς και νέες απόψεις πάνω σε πληροφορίες που εδημοσιεύθησαν προηγουμένως, όλα δε αυτά παρέχουν προσθέτους λόγους για τις τόσο συχνές επισκέψεις των Μαρτύρων. Αυτό συμφωνεί με την αρχή που εξέφρασε ένας από τους κυριωτέρους Χριστιανούς διακόνους, ο απόστολος Παύλος: «Εις πάντας έγεινα τα πάντα, δια να σώσω παντί τρόπω τινάς.»—1 Κορ. 9:19-23.

Ασφαλώς όλη αυτή η ποικιλία των περιστάσεων, και στον ίδιο τον λαό, και στο άγγελμα που παρουσιάζεται, αποτελεί εύλογη αιτία ν’ αντιμετωπίσουν οι Μάρτυρες τους επείγοντας χρόνους μας με το να επισκέπτωνται τους ανθρώπους στα σπίτια των κατ’ επανάληψιν.

ΤΙ ΕΚΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ

Τα τέσσερα βασικά πράγματα που εκπληρώνουν οι Μάρτυρες ενισχύουν το κύρος όλων των ανωτέρω αιτιών για τις τόσο συχνές επισκέψεις των στα σπίτια των ανθρώπων. Πρώτ’ απ’ όλα αυτοί γνωστοποιούν, τιμούν κι εξυψώνουν το όνομα του Ιεχωβά, σύμφωνα με την προφητική εντολή: «Δοξολογείτε τον Ιεχωβά, επικαλείσθε το όνομα αυτού, κάμετε γνωστά εις τα έθνη τα έργα αυτού, μνημονεύετε ότι υψώθη το όνομα αυτού.»—Ησ. 12:4, ΜΝΚ.

Δεύτερον, με τις συχνές επισκέψεις των Μαρτύρων οι ασεβείς λαμβάνουν πολλή προειδοποίησι. Ο Ιεχωβά Θεός πάντοτε προειδοποιεί τους ασεβείς προτού εκτελέση τις κρίσεις του πάνω σ’ αυτούς. Όπως στους αρχαίους χρόνους ο Θεός συνεχώς απέστελλε τους μηνυτάς του στον λαό του Ισραήλ, προειδοποιώντας τους, έτσι και σήμερα έχει τους Μάρτυράς του που διασαλπίζουν την προειδοποίησι. Όταν έλθη το πλήγμα του Αρμαγεδδώνος, όλοι οι ασεβείς θα γνωρίσουν γιατί καταστρέφονται.—2 Χρον. 36:15· Ιεζ. 35:9.

Ένα τρίτο βασικό αποτέλεσμα των επανειλημμένων αυτών επισκέψεων στα σπίτια των ανθρώπων είναι ότι ένα μεγάλο πλήθος, που πλησιάζει το εκατομμύριο ως τώρα, ανθρώπων καλής θελήσεως απ’ όλα τα έθνη, έλαβαν τη στάσι των υπέρ του Ιεχωβά και μπορούν να ελπίζουν ότι θα φυλαχθούν στην ημέρα του θυμού του Θεού. Οι Μάρτυρες, έχοντας σπείρει με αφθονία, θερίζουν με αφθονία.—Σοφον. 2:3· 2 Κορ. 9:6· Αποκάλ. 7:9.

Και τέταρτον, οι Μάρτυρες, επισκεπτόμενοι τους ανθρώπους πιστά κι επανειλημμένα, εξασφαλίζουν την ίδια τους σωτηρία, διότι «με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν.» Ναι, έτσι και τους εαυτούς των σώζουν και τους ακροατάς των.—Ρωμ. 10:10, 1 Τιμ. 4:16.

Ποιος, λοιπόν, είναι εκείνος που δεν μπορεί παρά να πη ότι οι Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν σοβαρούς λόγους να επισκέπτωνται τόσο συχνά τα σπίτια των ανθρώπων;