Συμφέροντα Κοινότητος ή Εκκλησίας

«Διότι το σώμα δεν είναι έν μέλος, αλλά πολλά.»—1 Κορ. 12:14.

 1. Γιατί άτομα επιθυμούν να ζουν και να εργάζονται μαζί σε κοινότητες; Είναι τούτο κομμουνισμός;

ΑΦΟΥ η κοινωνικότης είναι μια από τις βασικές αρχές της ανθρωπίνης φύσεως, ο άνθρωπος επεθύμησε να ζη πάντοτε σε κοινωνικούς ομίλους. Αυτό τον κατέστησε ικανόν ν’ απολαμβάνη συναδελφική αλληλεγγύη και να μετέχη από κοινού σε επιχειρήσεις όπου συνδυασμένα συμφέροντα αναλαμβάνονται για την κοινή πρόοδο. Αυτό εσήμαινε ότι κάθε άνθρωπος ατομικώς έπρεπε να παραιτηθή από μέρος του χρόνου του που δαπανάται για ατομικά συμφέροντα, για να αναλάβη κοινά ή συλλογικά συμφέροντα για τον μεγαλύτερο όμιλο με τον οποίον συνταυτίζεται. Θυσιάζοντας μέρος της ελευθερίας του ενεργείας σε αντάλλαγμα ευθυνών κοινότητος, το άτομο λαμβάνει συλλογικά οφέλη που οδηγούν σε μεγαλύτερη ευτυχία παρά αν ενεργούσε μόνο του. Η Γραφή υποστηρίζει αυτή την αρχή συνεργασίας για το μεγαλύτερο καλό. «Καλήτεροι οι δύο υπέρ τον ένα· επειδή αυτοί έχουσι καλήν αντιμισθίαν εν τω κόπω αυτών. . . . και το τριπλούν σχοινίον δεν κόπτεται ταχέως.» (Εκκλησ. 4:9, 12) Όσο μεγαλύτερη γίνεται η συνταύτισις του ανθρώπου με μια κοινότητα, τόσο περισσότερα από τα ατομικά του συμφέροντα παραδίδει και τόσο μεγαλύτερα είναι τα συμφέροντά του στην κοινότητα. Αν εφέρετο αυτό στα άκρα, θα εγίνετο κομμουνισμός, όπου τα συμφέροντα της κοινότητος βαρύνουν περισσότερο από τα ατομικά συμφέροντα σχεδόν μέχρις αποκλεισμού των τελευταίων.

 2. Ποια ήταν η πείρα του Ισραήλ όταν έγινε βασίλειο;

² Η ανάληψις μεγαλυτέρων συμφερόντων κοινότητος απεδείχθη ότι ήταν η πείρα των Ισραηλιτών όταν η πρωτόγονη εθνική των κοινότης της περιόδου των κριτών μετεβλήθη σε μια εθνική κοινότητα ωργανωμένη κάτω από έναν ανθρώπινον βασιλέα. Πριν από την οργάνωσι της βασιλείας υπό τον Σαούλ και κατόπιν τον Δαβίδ, οπότε οι ευθύνες των οι σχετικές με τη θεοκρατική κοινότητα δεν ήσαν πολύ μεγάλες σε αριθμό, οι Ισραηλίται είχαν πολύν καιρό για να αναπτύξουν ‘το αρεστόν εις τους οφθαλμούς αυτών’ ως προς τα ατομικά των συμφέροντα προσωπικών επιδιώξεων. «Κατ’ εκείνας τας ημέρας δεν ήτο βασιλεύς εν τω Ισραήλ· έκαστος έπραττε το αρεστόν εις τους οφθαλμούς αυτού.» (Κριτ. 21:25) Ο προφήτης Σαμουήλ προείπε ποια αυξημένα συμφέροντα ή βάρη φορολογίας και υπηρεσιών προς τον βασιλέα προσωπικώς θα περιελαμβάνοντο σε μια τέτοια κυβέρνησι βασιλείας υπό έναν ατελή ανθρώπινον βασιλέα. (Βλέπε 1 Σαμουήλ 8:10-18) Όμως παρά την αντίρρησι του Σαμουήλ οι Ισραηλίται ικέτευσαν για μια βασιλική κυβέρνησι. Και πράγματι αυξημένη οργάνωσις υπό ατελή βασιλεία ήταν ο κλήρος των επί μια περίοδο 510 ετών.

 3. Εξηγήστε το Παροιμίαι 29:2 ως προς τα «συμφέροντα του άρχοντος» και «συμφέροντα κοινότητος».

³ Εκείνο που καταδεικνύεται και αποδεικνύεται εδώ από τη μακρά πείρα του Ισραήλ με τους βασιλείς, είναι ότι «τα συμφέροντα του άρχοντος», καλού ή κακού, γίνονται μέρος των συμφερόντων της κοινότητος, φέρνοντας ευθύνη στην κοινότητα για το καλό ή για το κακό. ‘Όταν οι τοπικοί ή εθνικοί άρχοντες χρησιμοποιούν τα κυβερνητικά των συμφέροντα για το καλό του λαού, οικοδομείται η ηθική αξία της κοινότητος και η ανταμοιβή είναι ότι η κοινότης ευημερεί. Αλλ’ όταν οι άρχοντες χρησιμοποιούν τις εξουσίες των με ιδιοτέλεια και κακία, τότε γρήγορα παράγεται «κοινοτικό σφάλμα» που έχει ως αποτέλεσμα πολλή λύπη και καταδυνάστευσι του λαού. Είναι γραμμένο: Όταν οι δίκαιοι μεγαλυνθώσιν, ο λαός ευφραίνεται· αλλ’ όταν ο ασεβής εξουσιάζη, στενάζει ο λαός.» (Παροιμ. 29:2) Για το σφάλμα του Βασιλέως Δαβίδ να κάμη απογραφή του Ισραήλ, πράγμα που ήταν αντίθετο προς το θέλημα του Θεού, ο Ιεχωβά επέφερε τιμωρία λοιμού σε ολόκληρο το έθνος έτσι ώστε εβδομήντα χιλιάδες άτομα απέθαναν. (2 Σαμ. 24:1, 10, 15) Αργότερα, για ένα βασιλέα του βορείου βασιλείου του Ισραήλ είναι γραμμένο: «Έπραξε δε ο Αμρί πονηρά ενώπιον του Ιεχωβά, και έπραξε χειρότερα παρά πάντας τους προ αυτού.» (1 Βασ. 16:25, ΜΝΚ) Στο χρονικόν ενός καλού βασιλέως διαβάζομε: «Εν ταις ημέραις αυτού η γη ησύχασε δέκα έτη. Και έκαμεν ο Ασά το καλόν και το ευθές ενώπιον Ιεχωβά του Θεού αυτού.» (2 Χρον. 14:1, 2, ΜΝΚ) Η αντανάκλασις της καλής και της κακής διοικήσεως σε ολόκληρη την κοινότητα υπήρξε η πείρα του ανθρώπου από τους αρχαίους χρόνους ως την παρούσα ακριβώς στιγμή, άσχετα με το επίπεδο της κυβερνητικής εξουσίας στο οποίον οι άρχοντες εξήσκησαν τις δικαιοδοσίες των.

 4. Τι θεωρείται «κοινότης» και ποιοι θεωρούνται «άρχοντες» στην κοινωνία του παλαιού κόσμου;

⁴ Με τον όρον κοινότης εννοούμε έναν κοινωνικό όμιλο ανθρωπίνων πλασμάτων που κατοικούν μαζί σε μια κοινή περιοχή και συμμερίζονται μια όμοια κληρονομία. Για την κοινωνία του παλαιού κόσμου η πιο μικρή μορφή κοινότητος είναι η οικογενειακή μονάς και από εκεί το μέγεθος αυξάνει για να περιλάβη το χωριό, την κωμόπολι ή πόλι κατόπιν την επαρχία, έπειτα τον νομό και τέλος ολόκληρη τη χώρα ή το έθνος. Ο πατέρας θεωρείται ο άρχων της πιο μικρής κοινότητος, της οικογενειακής μονάδος, και απ’ αυτόν ανερχόμενοι την κλίμακα προς μεγαλύτερες κοινότητες, οι άρχοντες των διαφόρων αυτών επιπέδων είναι εκείνοι που επηρεάζουν σημαντικά την καλωσύνη ή την κακία της κοινότητος. Όταν ένα μέλος οικογενείας διαπράττη ένα φριχτό έγκλημα, το μέλος αυτό επιφέρει αισχύνη σε ολόκληρη την οικογένεια και πραγματικά σε ολόκληρη την κοινότητα του χωριού εκείνου ή της πόλεως. Όταν ένας εθνικός άρχων όπως ο Χίτλερ γίνεται κακός, ολόκληρη η χώρα τιμωρείται και ονειδίζεται.

 5. Δώστε παραδείγματα μερικών από αυτά τα συμφέροντα της κοινωνίας του παλαιού κόσμου. Δημιουργούν αυτά υποχρεώσεις στους μάρτυρας του Ιεχωβά;

⁵ Οι κοινότητες της κοινωνίας του παλαιού κόσμου σήμερα έχουν πολλά και διάφορα συμφέροντα, μερικά από τα οποία είναι τα εξής: πρόνοια για τη γενική εκπαίδευσι των τέκνων, ταχυδρομική υπηρεσία, αστυνομική προστασία των ατόμων και της περιουσίας, προστασία πυρός, κατασκευή οδών, απομάκρυνσις ακαθαρσιών των υπονόμων και σκουπιδιών, προαγωγή της γενικής υγείας, δημιουργία και συντήρησις πάρκων, διαφύλαξις των φυσικών πόρων, εκλογή αρχόντων, πληρωμή φόρων, λήψις γενικών μέτρων ασφαλείας (πόλεμος), και πολλές άλλες κρατικές υποθέσεις. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά που βρίσκονται ακόμη ανάμεσα στην κοινωνία του παλαιού κόσμου, έχουν να εκπληρώσουν ωρισμένες υποχρεώσεις εν σχέσει μ’ αυτές τις κοινότητες στις οποίες κατοικούν. (Ιωάν. 17:15) Παραδείγματος χάριν, είναι πλήρως νομοταγείς στις τοπικές και εθνικές διατάξεις που είναι συνεπείς προς τη Γραφή, πληρώνουν ευπειθώς τους φόρους των και διατηρούν δημοσία την ειρήνη. Προσπαθούν, όμως, να ελαττώσουν στο ελάχιστον τα συμφέροντά των στην κοινότητα του παλαιού κόσμου. Γιατί;

 6. Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά επιζητούν να ελαττώσουν στο ελάχιστον τα συμφέροντά των στην κοινωνία του παλαιού κόσμου;

⁶ Διότι έχει έλθει στη σκηνή μια κοινωνία Νέου Κόσμου, της οποίας οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι μέλη. Αυτοί προσέχουν τη συμβουλή του Ιησού, «απόδοτε λοιπόν τα του Καίσαρος [κυβερνητικές απαιτήσεις] εις τον Καίσαρα, και τα του Θεού [θείες απαιτήσεις] εις τον Θεόν.» (Ματθ. 22:21) Τα του Θεού βασίζονται στα θεία του συμφέροντα, τα οποία αναγνωρίζομε ότι είναι υπερτάτης σπουδαιότητος και ανώτερα από εκείνα των τοπικών κοινωτήτων. Από τη μελέτη των ιερών Γραφών και από τα γεγονότα βλέπομε ότι τα θεία συμφέροντα δείχνουν τη διαμόρφωσι μιας τέτοιας κοινωνίας Νέου Κόσμου που αποτελείται από Χριστιανικές εκκλησίες. Γι’ αυτόν τον λόγο ενδιαφερόμεθα περισσότερο για τα εκκλησιαστικά συμφέροντα. Θα προβούμε τώρα κάπως λεπτομερειακά στην εξέτασι αυτών των συμφερόντων.

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

 7. Περιγράψτε τη μεγαλύτερη κοινότητα των μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα.

⁷ Στην αρχή του έτους 1956 υπήρχαν 16.044 εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά ιδρυμένες σε 160 διάφορες χώρες. Όλες μαζί αυτές οι χιλιάδες εκκλησίες εισάγονται σε μια παγκόσμια κοινότητα γνωστή ως η κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά. Το κεντρικό κυβερνών σώμα βρίσκεται στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης, όπου το νόμιμο σωματείο, το γνωστό ως Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας, χρησιμοποιείται για να διευθύνη τα παγκόσμια συμφέροντα. Από τα κεντρικά γραφεία η διοίκησις κατευθύνεται μέσω εβδομήντα οκτώ τμημάτων, τα οποία με τη σειρά των επιβλέπουν τις εκκλησίες χωριστά στον ανατεθειμένο τομέα τους.

 8. Πώς περιγράφει ο Παύλος την τοπική εκκλησία; Τι είδος κυβερνήσεως έχουν αυτές οι εκκλησίες σήμερα, και πώς εφαρμόζεται σ’ αυτό το Ησαΐας 60:17;

⁸ Κάθε εκκλησία χωριστά αποτελεί μια τοπική κοινότητα Χριστιανών διακονικών συντρόφων που κατοικούν στην τοπική περιοχή και έχουν την ίδια Χριστιανική εκπαίδευσι και συγκρότησι. Σήμερα όπως στον καιρό του Παύλου κάθε εκκλησία αποτελείται από πολλά χωριστά μέλη, τα οποία όμως συνεργάζονται σαν ένα ολόκληρο σώμα, κάθε δε μέλος παρέχει μια αναγκαία συμβολή στο σύνολο της οργανώσεως. (1 Κορ. 12:14-25) Οι εκκλησίες αυτές είναι ωργανωμένες σύμφωνα με το πρότυπον των Χριστιανικών εκκλησιών του πρώτου αιώνος. Έχουν μια θεοκρατική μορφή κυβερνήσεως, σύμφωνα με την οποία όλοι οι τοπικοί υπηρέται διορίζονται για τα καλά των προσόντα από το κυβερνών σώμα της κοινωνίας του Νέου Κόσμου μέσω του γραφείου του τμήματος. Κανείς από αυτούς τους υπηρέτας (που αντιστοιχούν με άρχοντας) δεν εκλέγεται στο υπούργημά του δημοκρατικά. Όταν διορίζωνται, υπηρετούν στις οικείες θέσεις των ώσπου να διορισθούν άλλοι για να αναλάβουν τις ευθύνες. Εις εκπλήρωσιν της προφητείας του Ησαΐα, «Και θέλω καταστήσει τους αρχηγούς σου ειρήνην», η γενική αρχηγία υπήρξε αρχηγία καλωσύνης, η οποία οικοδόμησε ηθική αξία για τις εκκλησίες και έφερε την αμοιβή της ευλογίας του Ιεχωβά. (Ησ. 60:17) Οι λίγοι υπηρέται που στρέφονται σε μια πορεία κακίας, γρήγορα απομακρύνονται για να προληφθή η μόλυνσις της εκκλησίας. Εν τούτοις, όταν μερικοί από την εκκλησία έχουν ακολουθήσει τον κακόν ηγέτην, τότε η κοινωνία του Νέου Κόσμου αποκόπτει από την επικοινωνία και αυτά τα άτομα των εκκλησιών για ν’ αποφευχθή η εξάπλωσις του σφάλματος στην κοινότητα, ή να εμποδισθή η ζύμη της κακίας να επηρεάση άλλους εκκλησιαστικούς ομίλους. Η εκκλησία πρέπει να διατηρήται καθαρή, δηλαδή, οι υπηρέται και οι σύντροφοί των. Τώρα, λοιπόν, ποια είναι μερικά από τα ποικίλα εκκλησιαστικά συμφέροντα σήμερα και είναι άραγε τα ίδια μ’ εκείνα των Χριστιανικών εκκλησιών στις ημέρες των αποστόλων;

 9. Περιγράψτε ένα κύριο συμφέρον μιας εκκλησίας σήμερα.

⁹ Ένα κύριο συμφέρον αυτών των εκκλησιών είναι να συνέρχωνται για ενωμένη λατρεία του ζώντος Θεού Ιεχωβά μέσω του Ιησού Χριστού. Εκείνοι που συνέρχονται εκλήθησαν από τον Ιεχωβά σε γνώσι της αληθείας και σε αναγνώρισι του Ιησού Χριστού ως σωτήρος και Βασιλέως των. Δεν μπορεί οποιοσδήποτε να γίνη σύντροφος αυτών των εκκλησιών. Μάλλον μόνον εκείνοι που είναι ηθικώς και πνευματικώς καθαροί και που έχουν αφιερωθή ως μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτό είναι σε αρμονία με τα λόγια του Ιησού: «Ουδείς δύναται να έλθη προς εμέ, εάν δεν ελκύση αυτόν ο Πατήρ ο πέμψας με· . . . Είναι γεγραμμένον εν τοις προφήταις, “Και πάντες θέλουσιν είσθαι διδακτοί του Ιεχωβά.” Πας λοιπόν όστις ακούση παρά του Πατρός και μάθη, έρχεται προς εμέ.» (Ιωάν. 6:44, 45, ΜΝΚ) Κάθε εβδομάδα γίνονται συναθροίσεις, όπου αναπέμπονται εκκλησιαστικές προσευχές και ψάλλονται ύμνοι αίνου στον ζώντα Θεόν. (Πράξ. 4:24) Κατά περιόδους γίνονται συνελεύσεις περιοχής, περιφερειακές, εθνικές και διεθνείς προς λατρείαν του αληθινού Θεού εν πνεύματι και αληθεία.

10-12. Περιγράψτε πρόσθετα εκκλησιαστικά συμφέροντα.

¹⁰ Ένα άλλο συμφέρον της εκκλησίας είναι η λήψις ζωοπαρόχου γνώσεως περί του Ιεχωβά Θεού και του Ιησού Χριστού. (Ιωάν. 17:3) Στις εβδομαδιαίες συναθροίσεις των οι εκκλησίες μελετούν τις Γραφές και τα συγγράμματα Βιβλικής μελέτης που εκδίδονται από τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας. Διατηρείται ένα πρόγραμμα ομοιόμορφης πνευματικής διατροφής για να κρατή μαζί σε πρόοδο όλες τις εκκλησίες σε όλο τον κόσμο στην πορεία της Χριστιανικής ωριμότητος. Η ενωμένη διατροφή των μαζί με τον λόγον του Θεού, τη Γραφή, καθιστά ικανό το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά να χρησιμεύη ως διοργανωτική δύναμις διεγείροντας τις διάνοιες όλων των παρόντων. Για να λαμβάνουν ατομικώς οι Χριστιανοί την καθοδηγία του αγίου πνεύματος του Θεού πρέπει να υπαχθούν μαζί εκκλησιαστικώς σε συμφέροντα κοινότητος—Ματθ. 18:20· Ιωάν. 14:26.

¹¹ Επιπρόσθετα, σκοπός κάθε εκκλησίας είναι να κρατή σε λειτουργία μια θεοκρατική σχολή διακονίας για την εκπαίδευσι όλων των συνταυτισμένων μαζί της προς βελτίωσιν της διακονίας των, ή, όπως λέγει ο Παύλος, «προς την τελειοποίησιν των αγίων, δια το έργον της διακονίας». (Εφεσ. 4:12) Οι τοπικές εκκλησίες έχουν επίσης το εξέχον συμφέρον εκπληρώσεως της αποστολής των να κηρύττουν το ευαγγέλιον της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας. (Ματθ. 24:14) Για να προαγάγη αυτό το συμφέρον η εκκλησία είναι ωργανωμένη για υπηρεσία κηρύγματος του αγρού και έχει λάβει έναν καθωρισμένον τομέα για να κηρύττη εκεί προς το κοινόν από σπίτι σε σπίτι. Το έργο του κηρύγματος γίνεται με εύτακτο και συστηματικό τρόπο. Όλοι οι τοπικώς συνταυτισμένοι συνεργάζονται για να εκτελέσουν αυτή την υπηρεσία κηρύγματος ως μια ενωμένη εκκλησία.

¹² Η τοπική εκκλησία των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι αντικείμενον προσοχής και θέαμα για τους έξω. Γι’ αυτόν τον λόγο έχουν ως συμφέρον των το «ούτως ας λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων, δια να ίδωσι τα καλά σας έργα, και δοξάσωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς.» (Ματθ. 5:16) Σχετικά με τούτο εκπληρώνουν τους λόγους του Πέτρου: «Δια να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως.» (1 Πέτρ. 2:9) Εν σχέσει μ’ αυτό ακριβώς το εκκλησιαστικό συμφέρον, ευφραίνονται να διακηρύττουν τη μεγαλωσύνη και τις αρετές του ονόματος του Ιεχωβά. Γι’ αυτόν τον λόγο η εκκλησία έχει ένα ζηλότυπο συμφέρον να διατηρήται ηθικώς και πνευματικώς καθαρή και άμεμπτη για να βαστάζη κατάλληλα το όνομα του ζώντος Θεού Ιεχωβά.

13. Ποιές κακές πράξεις είναι εναντίον του συμφέροντος της εκκλησίας να τηρήται αυτή καθαρή, και γιατί; Ποια Βιβλικά παραδείγματα θυμόμαστε;

¹³ Οι εκκλησίες δεν μπορούν ν’ αναλάβουν κάποια από τα μολυντικά συμφέροντα, τα ανήθικα έθιμα ή τις ειδωλολατρικές συνήθειες της κοινωνίας του παλαιού κόσμου. Αυτά τελείως απορρίπτονται ως ακάθαρτα. Οποιοιδήποτε είναι ένοχοι κακής διαγωγής όσον αφορά τις σχέσεις των φύλων, χαλαρής διαγωγής γενικά, μέθης, κλοπής, ψεύδους και απάτης, αποκόπτονται με συνοπτικό τρόπο από την επικοινωνία με την εκκλησία για ν’ αποφευχθή μόλυνσις της κοινότητος. (Ιούδ. 4-10) Κανείς αληθινός Χριστιανός δεν μπορεί να έχη σεξουαλικές σχέσεις με οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον γαμήλιο σύντροφό του. Οποιεσδήποτε άλλες σεξουαλικές σχέσεις με το αντίθετο φύλον κατά φύσιν ή με τους του ιδίου φύλου παρά φύσιν, θεωρούνται πονηρές, αισχρές και απεχθείς. Τέτοιες χαμερπείς πράξεις δεν είναι ζήτημα ιδιωτικού ατομικού συμφέροντος, όπως μερικοί διεστραμμένοι επιχειρούν να ισχυρισθούν, αλλά, αφού περιλαμβάνονται πάντοτε στις ενέργειες αυτές δύο ή περισσότεροι, οι πράξεις αυτές αποτελούν ταυτόχρονα παραβίασι των εκκλησιαστικών συμφερόντων ηθικής καθαρότητος και απαιτούν άμεση αποκοπή από την επικοινωνία. (Ρωμ. 1:26, 27) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά θυμούνται το Βιβλικό παράδειγμα της φυλής του Βενιαμίν όταν παρέλειψε ν’ απομακρύνη από μέσα της τους σεξουαλικώς ενόχους της Γαβαά και επέφερε ευθύνη κοινότητος σ’ ολόκληρη γη φυλή. Ολόκληρη η φυλή ετιμωρήθη σχεδόν ως το σημείο της εξοντώσεως, διότι 25.000 άνδρες εθανατώθησαν. (Κριτ. 19:1, 25, 27-30· 20:39-48) Θυμούνται επίσης την περίπτωσι του πόρνου που βρέθηκε στην εκκλησία των Κορινθίων, η οποία περίπτωσις επέφερε θεία δυσαρέσκεια για την παράλειψί των να τον αποκόψουν από την επικοινωνία, ώσπου ο απόστολος Παύλος προέτρεψε να γίνη αμέσως αυτή η κατάλληλη ενέργεια για να σωθή ολόκληρη η εκκλησία από ολική απόρριψι.—1 Κορ. 5:1-4.

14. Όταν ένας παραβιάζη το συμφέρον της κοινότητος, πώς θεωρείται αυτό; Τι πρέπει να γίνη σχετικώς, και γιατί;

¹⁴ Όταν ένας παραβιάζη το συμφέρον της κοινότητος ή ακολουθή πορεία κακίας όσον αφορά τα εκκλησιαστικά συμφέροντα, διαπράττει σφάλμα με το οποίο, αν δεν γίνη κατάλληλη ενέργεια, ολόκληρη η εκκλησία θα μολυνθή και θα γίνη υπεύθυνη για την δυσαρέσκεια του Θεού. Το παράδειγμα της Γραφής ότι μικρά ζύμη κακίας θα φθείρη ολόκληρον τον άρτον ή την εκκλησία, είναι αληθινό· όπως ακριβώς ένα κακό μήλο σ’ ένα καλάθι, αν δεν αφαιρεθή, θα χαλάση όλα τα μήλα του καλαθιού. Αυτό απαιτεί, όπως οι άγρυπνοι, δικαίου φρόνηματος υπηρέται ή άρχοντες της εκκλησίας, είναι ταχείς στη διαφύλαξι της καθαρότητος της εκκλησίας. Ακολουθούν μερικά ακόμη Βιβλικά παραδείγματα κακών ατόμων που επέφεραν εκκλησιαστική ευθύνη, η οποία ηπείλησε τιμωρία σε ολόκληρο τον όμιλο όταν οι ένοχοι δεν απεμακρύνθησαν αμέσως.—Βλέπε Λευιτικόν 20:1-5· Αριθμοί 16:19-35· Δευτερονόμιον 21:1-9· Ιησούς του Ναυή 7:1, 11-26.

ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΙΣ ΗΘΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ

15, 16. (α) Όταν ένας υποστηρίζη τα εκκλησιαστικά συμφέροντα, τι συμβαίνει; (β) Δώστε Βιβλικά παραδείγματα θεμελιωμένης ηθικής αξίας.

¹⁵ Εξ άλλου, όταν πιστά μέλη της εκκλησίας υποστηρίζουν και προάγουν τα εκκλησιαστικά συμφέροντα στην πορεία της καλωσύνης, τότε τα μέλη αυτά συμβάλλουν στην εκκλησιαστική αξία που φέρνει αμοιβές ευλογιών, ευημερία, επέκτασι και ευτυχία σε όλους τους συνταυτισμένους. Παρατηρήστε μερικά ενδιαφέροντα παραδείγματα εκκλησιαστικής αξίας στην οποία συνέβαλαν εκείνοι που επεδίωξαν μια πορεία θεοκρατικής καλωσύνης. Ο Ησαΐας επροφήτευσε ότι η δικαιοσύνη του πιστού Ιουδαϊκού υπολοίπου εθεμελίωσε επαρκή ηθική αξία για να εγγυηθή την αποκατάστασι του Ισραήλ από τον Ιεχωβά στη γη του Ιούδα για θεοκρατική λατρεία το 537 π.Χ. και να μην επιτραπή να κείται η γη του Ιούδα κατεστραμμένη για πάντα σαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα. (Ησ. 1:9· 10:22) Ο Ιερεμίας καταδεικνύοντας τη δυνατότητά του να σώση ένας άξιος, δίκαιος δούλος μια ολόκληρη πόλι, αναγράφει: «Περιέλθετε εν ταις οδοίς της Ιερουσαλήμ, και ιδέτε τώρα, και μάθετε, και ζητήσατε εν ταις πλατείαις αυτής, εάν δύνασθε να εύρητε άνθρωπον, εάν υπάρχη ο ποιών κρίσιν, ο ζητών αλήθειαν· και θέλω συγχωρήσει εις αυτήν.» (Ιερεμ. 5:1) Ένα όμοιο παράδειγμα αναγράφεται στον Ιεζεκιήλ 22:30.

¹⁶ Στις Ελληνικές Γραφές εξετάζονται και άλλες περιπτώσεις ηθικής αξίας της κοινότητος που εθεμελιώθη από δούλους του Ιεχωβά. Η δικαιοσύνη του αποστόλου Παύλου παρήγαγε αρκετή ηθική αξία για να σώση ο Θεός 276 ταξιδιώτες που είχαν επιβιβασθή στο ίδιο πλοίο, στο οποίο βρισκόταν και ο Παύλος στη διάρκεια του ναυαγίου που του συνέβη. «Μη φοβού, Παύλε· πρέπει να παρασταθής ενώπιον του Καίσαρος· και ιδού, ο Θεός σοι εχάρισε πάντας τους πλέοντας μετά σου.» (Πράξ. 27:24, 37) Όσον αφορά τις έσχατες ημέρες, στις οποίες βρισκόμαστε τώρα, ο Ιησούς είπε: «Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· δια τους εκλεκτούς όμως [για την ηθική αξία του κεχρισμένου υπολοίπου των μαρτύρων του Ιεχωβά που μετενόησαν για τις ελλείψεις των στο 1919] θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι.»—Ματθ. 24:22.

17, 18. (α) Πώς πρέπει να εργάζωνται μαζί οι διάκονοι των μαρτύρων του Ιεχωβά, και γιατί; (β) Ποιες ευθύνες έχουν οι υπηρέται για τα εκκλησιαστικά συμφέροντα;

¹⁷ Αυτή η μελέτη εκκλησιαστικών συμφερόντων δείχνει ότι αρμόζει σε όλους τους συνταυτισμένους με τους μάρτυρας του Ιεχωβά ν’ ακολουθούν μια πορεία που συνεισφέρει καλωσύνη στην τοπική τους εκκλησία. Όταν ένας γίνεται μέλος της τοπικής εκκλησίας με συνταύτισι, αποκτά εμπιστευμένα δικαιώματα και καθήκοντα ως διάκονος του Ιεχωβά. Για τούτο, σεις που είσθε τέτοιοι πιστοί διάκονοι, ζητείτε την πρόοδο της τοπικής εκκλησίας, συμμετέχετε στην εκστρατεία κηρύγματος, αυξήστε την υπόληψί της ως τοπικού επισήμου εκπροσώπου της αγίας οργανώσεως του Θεού, τηρείτε την οργάνωσι καθαρή, ζήτε σύμφωνα με το εξυψωμένο όνομα του Ιεχωβά που μένει επάνω στους μάρτυράς του και βαδίζετε εύτακτα ως παράδειγμα σε όλους τους νέους που φέρονται στην τοπική οργάνωσι. Επειδή η εκκλησία είναι ενωμένη με αγάπη, ο Παύλος κατάλληλα περιγράφει το ότι ωργανωμένα υποφέρουν κάθε εναντίωσι και συμμετέχουν στις χαρές, όταν γράφη: «Και είτε πάσχει έν μέλος, πάντα τα μέλη συμπάσχουσιν· είτε τιμάται έν μέλος, πάντα τα μέλη συγχαίρουσι.»—1 Κορ. 12:26.

¹⁸ Ως εκκλησιαστικός διάκονος του Ιεχωβά, να είσθε αποφασισμένος ατομικά να μη συνεισφέρετε ποτέ κακία στη θεοκρατική ιστορία της Εκκλησίας με κάποια σφαλερή πορεία εκ μέρους σας. Όταν ένας συνταυτίζεται με μια εκκλησία του λαού του Θεού, πρέπει να δώση λόγο για οποιεσδήποτε παραλείψεις να χειρισθή συνετά οποιαδήποτε εκκλησιαστικά συμφέροντα. Η εκκλησία μέσω των ηγετών ή υπηρετών της έχει το καθήκον να επιπλήξη εκείνους που παρεκκλίνουν από τη συμμετοχή στα κοινά συμφέροντα με ορθό τρόπο. Αλλιώς, αν δεν εγίνοντο επιπλήξεις, ολόκληρη η εκκλησία θα εμολύνετο από το κακό της μέλος. Οι υπηρέται οι ίδιοι πρέπει να είναι δίκαιοι και να εκπληρώνουν το καθήκον των να προστατεύουν τα εκκλησιαστικά συμφέροντα με δικαιοσύνη και έλεος.

19. Τι μπορεί να καταδειχθή στους νέους ενδιαφερομένους, και πώς;

¹⁹ Με τη συνεπή σας πορεία δικαιοσύνης καταδείξατε στους νέους πόσο αξιοσύστατο είναι να ελαττώσουν τον βαθμό των ατομικών συμφερόντων των για να έχουν καιρό να ενστερνισθούν τα πολύ επιθυμητά εκκλησιαστικά συμφέροντα. Δείξτε πόσο αναγκαίο είναι να ισορροπήσωμε κατάλληλα τα ατομικά μας συμφέροντα με τα θεία συμφέροντα που πρέπει να εξυπηρετηθούν, καθώς και με τα εκκλησιαστικά συμφέροντα. Δείξτε τους γιατί, όταν υπάρχη μια αποκοπή από την επικοινωνία, αυτό συμβαίνει για το καλό της εκκλησίας και για τη διατήρησι του υπομνήματος της αγνότητός της ενώπιον του Ιεχωβά Θεού. Δώστε τους να καταλάβουν ότι ακολουθείται η Βιβλική αρχή που βρίσκεται στο Δευτερονόμιον 19:13: «Ο οφθαλμός σου δεν θέλει φεισθή αυτόν, αλλά θέλεις εξαλείψει από του Ισραήλ το αθώον αίμα, δια να ευημερής.» Όλοι οι κακοποιοί πρέπει να εκβληθούν από την εκκλησία όπως νουθετεί ο Παύλος: «Να παραδώσητε τον τοιούτον εις τον Σατανάν προς όλεθρον της σαρκός, δια να σωθή το πνεύμα εν τη ημέρα του Κυρίου Ιησού.»—1 Κορ. 5:5, ΜΝΚ.

20. Πώς πολιτεύεται ο Ιεχωβά με ανθρώπους επάνω στη γη σήμερα και στο μέλλον; Ποιες ρυθμίσεις πρέπει να γίνουν σύμφωνα με το Ματθαίος 11:29, 30;

²⁰ Οσοδήποτε ευθύς και δίκαιος μπορεί να είναι κανείς στην επιδίωξι ενός πλήρους προγράμματος ιδιωτικών ατομικών συμφερόντων, δεν θ’ αποκτήση τον νέο κόσμο της δικαιοσύνης. Ο Ιεχωβά Θεός δεν πολιτεύεται με άτομα ως τοιαύτα. Έχει προμηθεύσει μια οργάνωσι επάνω στη γη που εκπαιδεύεται για να δεχθή αυξημένα εκκλησιαστικά συμφέροντα. Καθώς η θεία κυβέρνησις της Βασιλείας των ουρανών αυξάνει την επιρροή της στη γη, ολοένα περισσότερα συμφέροντα κοινότητος θα έρχωνται στην κοινωνία του Νέου Κόσμου ώσπου μετά τον Αρμαγεδδώνα όλα τα συμφέροντα κοινότητος επάνω στη γη να περιέλθουν στα χέρια της. (Ησ. 9:7) Όπως στις ημέρες του Νώε και στις ημέρες του Μωυσέως, ο Θεός πολιτεύεται με μια εκκλησιαστική κοινωνία ανθρώπων. Σαν ένα απέραντο ενοποιημένο ποίμνιο προβατοειδών ανθρώπων οδηγούμεθα από τον Καλόν Ποιμένα Ιησούν Χριστόν. Ακούμε τη φωνή του, δεχόμεθα τη βασιλική ηγεσία του και ερχόμεθα στην όμοια με μάνδρα οργάνωσί του. (Ιεζ. 37:24) Ρυθμίστε, λοιπόν, την εργασία σας και τις προσωπικές σας υποθέσεις, ελαττώστε τα περιττά ατομικά σας συμφέροντα, αναλάβετε ένα ισορροπημένο πρόγραμμα θείων και εκκλησιαστικών συμφερόντων που θα σας οδηγήσουν στο δρόμο της ζωής. Ζευχθήτε με τον Ιησού Χριστό, ο οποίος στοργικά είπε: «Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς, και μάθετε απ’ εμού· διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν· και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίον μου ελαφρόν.»—Ματθ. 11:29, 30.