Παραμένετε Έτοιμοι!

«Και σεις λοιπόν γίνεσθε έτοιμοι· διότι καθ’ ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου».—ΛΟΥΚΑΣ 12:40.

 1. Τι είπε ο Χριστός σχετικά με την ανάγκη να παραμένουμε άγρυπνοι;

Ο ΙΗΣΟΥΣ Χριστός παρότρυνε τους ακολούθους του να είναι άγρυπνοι. Για παράδειγμα, είπε: «Σεις όμως προσέχετε· ιδού, σας προείπον πάντα. . . . Και τότε θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλαις μετά δυνάμεως πολλής και δόξης. . . . Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι οι εν ουρανώ, ουδέ ο Υιός, ειμή ο Πατήρ. Προσέχετε, αγρυπνείτε. . . διότι δεν εξεύρετε πότε είναι ο [προσδιορισμένος, ΜΝΚ] καιρός. Επειδή τούτο θέλει είσθαι ως άνθρωπος αποδημών, όστις αφήκε την οικίαν αυτού και έδωκεν εις τους δούλους αυτού την εξουσίαν και εις έκαστον το έργον αυτού και εις τον θυρωρόν προσέταξε να αγρυπνή. Αγρυπνείτε λοιπόν· διότι δεν εξεύρετε πότε έρχεται ο κύριος της οικίας, την εσπέραν ή το μεσονύκτιον ή όταν φωνάζη ο αλέκτωρ ή το πρωί· μήποτε ελθών εξαίφνης, σας εύρη κοιμωμένους. Και όσα λέγω προς εσάς προς πάντας λέγω· Αγρυπνείτε».—Μάρκος 13:23-37.

 2. Γιατί η υποδειγματική προσευχή συνεπάγεται αγρύπνια, αλλά πώς έχουν αφαιρέσει οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου τη ζωτική σημασία της προσδοκίας της Βασιλείας;

² Τα προηγούμενα άρθρα παρείχαν άφθονες αποδείξεις από ουδέτερες πηγές ότι οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου δε ‘συνέχισαν να αγρυπνούν’. Σύμφωνα με την Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, έχουν αποστερήσει από κάθε ζωτικό ενδιαφέρον την προσδοκία της Βασιλείας ισχυριζόμενες ότι «βασιλεία του Θεού σημαίνει . . . την κυριαρχία του Θεού στην καρδιά μας», αποστερώντας έτσι από κάθε έννοια την υποδειγματική ή Κυριακή Προσευχή. Ωστόσο, Η Νέα Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια αναφέρει: «Τα αιτήματα της Κυριακής Προσευχής προϋποθέτουν τη βαθιά απελπιστική κατάσταση ότι το όνομα και το θέλημα του Θεού υφίστανται κακομεταχείριση, και ότι η Βασιλεία του δεν έχει έρθει ακόμη». Ναι, η υποδειγματική προσευχή προϋποθέτει αγρύπνια. Ειδικά για ποια πράγματα θα έπρεπε οι Χριστιανοί να διατηρήσουν αγρύπνια;

«Άγρυπνοι»—Για Ποιο Πράγμα;

 3. Γιατί δε θα μπορούσαν οι Χριστιανοί να αγνοήσουν το στοιχείο του χρόνου;

³ Μια προσεκτική εξέταση των Βιβλικών προφητειών σχετικά με τα «Έσχατα Πράγματα» αποκαλύπτει με ακρίβεια τα πράγματα για τα οποία θα έπρεπε οι Χριστιανοί να ‘παραμένουν άγρυπνοι’. Πρώτα, δεν έπρεπε να χάσουν τη θέα του στοιχείου του χρόνου, γιατί ο Ιησούς Χριστός μίλησε για κάποιον ‘προσδιορισμένο καιρό’ που ήταν γνωστός μόνο στον Πατέρα του. (Μάρκος 13:32, 33) Επιπρόσθετα, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του ότι η Ιερουσαλήμ θα ήταν ‘καταπατούμενη από τα έθνη, ωσότου εκπληρωθούν οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών’. (Λουκάς 21:24) Προφανώς, ο Ιησούς έδωσε στους ακολούθους του την πληροφορία αυτή προκειμένου να τους βοηθήσει να προσδιορίσουν τον καιρό του τέλους, γιατί ήταν μέρος της απάντησής του στην ερώτηση: «Διδάσκαλε, πότε λοιπόν θέλουσι γίνει ταύτα και τι το σημείον, όταν μέλλωσι ταύτα να γίνωσιν;»—Λουκάς 21:7.

 4. Για ποιο «σημείον» θα έπρεπε να συνεχίσουν να είναι άγρυπνοι οι Χριστιανοί;

⁴ Εκτός που θα έπρεπε να προσέχουν το στοιχείο του χρόνου, οι Χριστιανοί θα έπρεπε να παραμένουν άγρυπνοι για το «σημείον» που ζήτησαν, και το οποίο επίσης αναφέρεται στο Ματθαίος 24:3 και στο Μάρκος 13:4. Αυτό το σημάδι με τα πολλά χαρακτηριστικά—που περιλάμβανε διεθνείς πολέμους, πείνες, σεισμούς, επιδημικές ασθένειες και δίωξη των αληθινών Χριστιανών—θα ήταν προσδεμένο με την εκπλήρωση των χρονολογικών προφητειών για να προσδιορίσει τη ‘γενιά’ η οποία ‘με κανένα μέσο δε θα παρερχόταν’ μέχρις ότου να εκπληρωθούν όλα τα πράγματα που θα έπρεπε να λάβουν χώρα στον καιρό του τέλους.—Λουκάς 21:10-12, 32.

 5. Με ποιο τρόπο ο Χριστός θα ήταν μαζί με τους αληθινούς ακολούθους του στο διάβα των αιώνων, αλλά ήταν αυτό το μόνο πράγμα που εννοούσε όταν έδωσε το σημάδι για την «παρουσία» του;

⁵ Ποια σημαντικά πράγματα που θα είχαν σχέση με ‘τη συντέλεια του συστήματος πραγμάτων’ θα εξάγγελλε αυτό το σημάδι; Οι μαθητές του Ιησού τον ρώτησαν: «Τι το σημείον της παρουσίας σου;» (Ματθαίος 24:3) Τι θα σήμαινε η «παρουσία» του Χριστού; Δε θα σήμαινε μόνο ότι ο Χριστός θα ήταν πνευματικά μαζί με τους αληθινούς ακολούθους του όταν θα συναθροίζονταν ή όταν θα έφερναν σε πέρας την αποστολή τους να κάνουν μαθητές. Οπωσδήποτε θα υποστήριζε τους ακολούθους του με τον ίδιο αυτό τρόπο στο διάβα των αιώνων. (Ματθαίος 18:20· 28:18-20) Ακόμη και οι θεολόγοι του Χριστιανικού κόσμου παραδέχονται ότι η λέξη «παρουσία» προσλάμβανε κάποιο ειδικό νόημα. Το Νέο Διεθνές Λεξικό της Θεολογίας της Καινής Διαθήκης αναφέρει: «Η ιδέα της παρουσίας τώρα συνδέεται με την προσδοκία της εκκλησίας για την εμφάνιση του Χριστού στο τέλος του αιώνα». Από την αρχή μέχρι το τέλος τους, οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές παροτρύνουν τους Χριστιανούς να ζουν με την προσδοκία της παρουσίας του Χριστού.—Ματθαίος 24:3, 27, 37, 39· Ιακώβου 5:7, 8· 2 Πέτρου 3:3, 4· 1 Ιωάννου 2:28· Αποκάλυψις 1:7· 22:7.

 6. (α) Τι θα σήμαινε η παρουσία του Χριστού για το κακό αυτό σύστημα πραγμάτων; (β) Πώς θα επηρέαζε η παρουσία του Χριστού τους χρισμένους Χριστιανούς οι οποίοι είχαν πεθάνει πιστοί καθώς και εκείνους οι οποίοι θα εξακολουθούσαν να είναι ζωντανοί πάνω στη γη;

⁶ Η παρουσία του Χριστού δε θα σήμαινε τίποτα λιγότερο από ‘τη συντέλεια του συστήματος πραγμάτων’. (Ματθαίος 24:3· Μάρκος 13:4) Θα σήμαινε ότι το τωρινό κακό σύστημα πραγμάτων θα είχε μπει στον ‘καιρό του τέλους’ ή στις ‘έσχατες ημέρες’ του. (Δανιήλ 12:4, 9· 2 Τιμόθεον 3:1-5) Θα σήμαινε ότι ο Χριστός θα είχε λάβει από τον Πατέρα του τη διαταγή να ασκήσει Βασιλική εξουσία πάνω από τη γη ‘ανάμεσα στους εχθρούς του’. (Ψαλμός 110:2· 2:6-9· Αποκάλυψις 11:15-18) Προτού κρίνει τον κόσμο γενικά, ο Χριστός θα επιθεωρούσε τη δική του εκκλησία και θα ανάσταινε τους χρισμένους Χριστιανούς που είχαν πεθάνει πιστοί. (1 Κορινθίους 15:21, 23· 1 Θεσσαλονικείς 2:19· 3:13· 4:13-17· 2 Θεσσαλονικείς 2:1) Εκείνοι οι χρισμένοι Χριστιανοί που θα ήταν ακόμη ζωντανοί πάνω στη γη και που θα ενεργούσαν πιστά σαν «δούλος» του Χριστού με το να κρατιούνται πνευματικά άγρυπνοι και να παρέχουν την πνευματική ‘τροφή στον κατάλληλο χρόνο’, θα διορίζονταν από τον Χριστό ‘πάνω σε όλα τα υπάρχοντά του’, δηλαδή στα συμφέροντα της Βασιλείας πάνω στη γη. (Ματθαίος 24:45-47· Λουκάς 12:42-44) Αυτός ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» θα έπρεπε να λάβει μέρος και να προΐσταται στο παγκόσμιο έργο κηρύγματος ‘αυτών των καλών νέων της Βασιλείας, και τότε θα ερχόταν το τέλος’.—Ματθαίος 24:14.

 7. Ακόμη και στη διάρκεια της παρουσίας του Χριστού, για ποιο άλλο σημείο θα έπρεπε να παραμένουν άγρυπνοι και γιατί θα έπρεπε να συνεχίσουν να προσεύχονται να ‘έρθει’ η Βασιλεία του Θεού;

⁷ Οι αληθινοί Χριστιανοί έπρεπε να ‘συνεχίσουν να είναι άγρυπνοι’ για όλα αυτά τα πράγματα τα οποία θα αποδείκνυαν ότι θα ζούσαν στο καιρό της παρουσίας τού Χριστού και ‘της συντέλειας του συστήματος πραγμάτων’. Αλλά ακόμη και στη διάρκεια ‘του καιρού του τέλους’, θα έπρεπε να παραμείνουν άγρυπνοι για ‘το σημάδι του Γιου του ανθρώπου’, τον ‘ερχομό’ του για να εκτελέσει κρίση ενάντια στο κακό σύστημα πραγμάτων του Σατανά. (Ματθαίος 24:30, 44· Μάρκος 13:26, 35· Λουκάς 12:40· 21:27· 2 Θεσσαλονικείς 1:7-10) Έτσι, παρ’ ότι θα ήταν ‘παρών’ και η Βασιλεία του ήδη θα είχε εγκαθιδρυθεί, τόσο αυτός όσο και η Βασιλεία του θα έπρεπε ακόμη να ‘έρθουν’ και να ‘συντρίψουν και να βάλουν τέλος’ στα έθνη και στα βασίλεια του κόσμου του Σατανά. (Δανιήλ 2:44) Αυτό εξηγεί γιατί, αφού περιγράφει τα στοιχεία του «σημείου» της παρουσίας του, ο Χριστός πρόσθεσε: «Όταν ίδητε ταύτα γινόμενα, εξεύρετε ότι είναι πλησίον η βασιλεία του Θεού». (Λουκάς 21:31) Ναι, ακόμη και στη διάρκεια της παρουσίας του Χριστού, οι Χριστιανοί θα έπρεπε ακόμη να προσεύχονται για να έρθει η Βασιλεία του Θεού, και θα εξακολουθούσαν να έχουν ανάγκη να ‘συνεχίσουν να προσέχουν’ και να ‘συνεχίσουν να είναι άγρυπνοι’ για τον προσδιορισμένο καιρό ‘του τέλους’ και της ‘απολύτρωσής’ τους.—Μάρκος 13:7, 29, 32-37· Λουκάς 21:9, 28.

Ποιος Έχει Αποδειχτεί ‘Άγρυπνος’;

 8. Ανακεφαλαιώστε τα πράγματα για τα οποία έπρεπε να κρατηθούν άγρυπνοι οι Χριστιανοί.

⁸ Μόλις είδαμε ότι οι Χριστιανοί έπρεπε να ζουν με την προσδοκία του τέλους ‘των προσδιορισμένων καιρών των εθνών’. Έπρεπε να προσέχουν για ‘το σημάδι της παρουσίας του Χριστού και της συντέλειας του συστήματος πραγμάτων’. Έπρεπε να αναμένουν την ανάσταση των χρισμένων Χριστιανών οι οποίοι είχαν πεθάνει πιστοί και τη σαφή κατανόηση για το ποια θα ήταν η τάξη ‘του πιστού και φρόνιμου δούλου’, ο οποίος θα διοριζόταν πάνω στα γήινα συμφέροντα της Βασιλείας του Χριστού. Τέλος, ο «δούλος» αυτός θα συνέχιζε να παρέχει την πνευματική τροφή, ενώ θα έθετε την ηγεσία στο κήρυγμα ‘αυτών των καλών νέων της βασιλείας σε όλη την κατοικημένη γη’ πριν από ‘το τέλος’. ‘Το σημάδι του Γιου του ανθρώπου’ θα εμφανιζόταν με τον ‘ερχομό’ του για να καταστρέψει το κακό σύστημα πραγμάτων του Σατανά.

 9. Ποιος αποδείχτηκε ότι πρόσμενε άγρυπνος για το τέλος ‘των προσδιορισμένων καιρών των εθνών’, και πώς βοήθησε η Σκοπιά του Πύργου της Σιών να κρατηθούν οι Χριστιανοί πνευματικά άγρυπνοι;

⁹ Ποιος αποδείχτηκε ότι ήταν ‘άγρυπνος’ για όλα αυτά τα πράγματα; Από το 1876 ακόμη, ο Κάρολος Τ. Ρώσσελ από το Πίτσμπουργκ της Πενσυλβανίας, με προσήλωση αγρυπνούσε για το τέλος ‘των προσδιορισμένων καιρών των εθνών’ ή ‘των καιρών των εθνών’. (Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου) Το έτος εκείνο δημοσίευσε ένα άρθρο με τον τίτλο «Καιροί των Εθνών: Πότε Τελειώνουν;» Σ’ αυτό δήλωνε ότι «οι επτά καιροί θα τελειώσουν το 1914 μ.Χ.». Από το 1880 και μετά, η ίδια αυτή πληροφορία δημοσιευόταν στις στήλες της Σκοπιάς του Πύργου της Σιών. Το τεύχος Μαρτίου 1880 ανέφερε: «‘Οι Καιροί των Εθνών’ επεκτείνονται μέχρι το 1914, και η ουράνια βασιλεία δε θα έχει εξουσιάσει πλήρως μέχρι τότε». Είναι αλήθεια ότι οι Βιβλικοί σπουδαστές που έγραψαν τα άρθρα εκείνα, τον καιρό εκείνο δεν απολάμβαναν την ακριβή Βιβλική και ιστορική κατανόηση τού τι θα σήμαινε στην πραγματικότητα το τέλος εκείνων των ‘προσδιορισμένων καιρών των εθνών’, όπως ακριβώς κατανοούμε αυτά τα πράγματα εμείς σήμερα.a Αλλά το σημαντικό σημείο είναι ότι αυτοί ήταν ‘άγρυπνοι’ και βοήθησαν για να κρατηθούν και οι συγχριστιανοί τους πνευματικά άγρυπνοι.

10. Πώς έγινε σαφής η αληθινή σημασία της «παρουσίας» του Χριστού;

¹⁰ Ο ίδιος εκείνος όμιλος Βιβλικών σπουδαστών που συναναστρεφόταν με τον Κάρολο Ρώσσελ και το περιοδικό Η Σκοπιά του Πύργου της Σιών βοήθησαν επίσης τους ειλικρινείς Χριστιανούς να κατανοήσουν ότι η «παρουσία» τού Χριστού θα έπρεπε να γίνει κατανοητή σαν αόρατη, και ότι ο Χριστός δε θα επέστρεφε στη γη για να βασιλέψει σαν σαρκικός βασιλιάς. Αυτοί συνεχώς εφιστούσαν την προσοχή των ‘οικιακών’ του Κυρίου τους στα παγκόσμια γεγονότα σε σχέση με το «σημείον» της παρουσίας του Χριστού και ‘του καιρού του τέλους’.

11. (α) Τι δεν ήταν πλήρως κατανοητό τον καιρό εκείνο σχετικά με τις γήινες βασιλείες και σχετικά με το ότι θα «αρπάζονταν» οι χρισμένοι Χριστιανοί; (β) Ποια καλύτερη κατανόηση έχουμε εμείς σήμερα για τα εδάφια Δανιήλ 2:44 και 1 Θεσσαλονικείς 4:15-17;

¹¹ Θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι νόμιζαν πως η εγκαθίδρυση της Βασιλείας στους ουρανούς θα σήμαινε για τις γήινες βασιλείες και την άμεση καταστροφή τους και ότι οι χρισμένοι Χριστιανοί θα «αρπάζονταν» για να ενωθούν με τους νεκρούς χρισμένους Χριστιανούς που θα έπρεπε να αναστηθούν στον καιρό της παρουσίας του Χριστού. (2 Θεσσαλονικείς 2:1) Αλλά ποιος μπορεί να τους μεμφθεί που δεν είχαν πλήρη κατανόηση τον καιρό εκείνο ότι θα έπρεπε να λάβει χώρα ένα μεγάλο έργο σύναξης ανάμεσα στην αρχή και στο τέλος της εκπλήρωσης του Δανιήλ 2:44, ή ότι το γεγονός ότι θα «αρπάζονταν» που αναφέρεται στην 1 Θεσσαλονικείς 4:15-17 αναφέρεται στην άμεση ανάσταση των χρισμένων που πεθαίνουν μετά από την αρχή της πρώτης ανάστασης;—1 Κορινθίους 15:36, 42-44· Ρωμαίους 6:3.

12. (α) Τι περίμενε ο Χριστός ότι θα έβρισκε να κάνει ο πιστός του «δούλος» όταν θα έφτανε για να επιθεωρήσει το σπιτικό του, και ποιον βρήκε να το κάνει αυτό (β) Τι έχει συνεχίσει να κάνει η τάξη του πιστού «δούλου» από τότε και μετά;

¹² Σήμερα κατανοούμε τα πράγματα αυτά, χάρη στο αυξανόμενο φως το οποίο χύνεται πάνω στο Λόγο του Θεού μέσω της τάξης του ‘πιστού και φρόνιμου δούλου’. (Παροιμίαι 4:18) Σχετικά με το «δούλο» αυτό, ο Ιησούς δήλωσε: «Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, διά να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ; Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον όταν έλθη ο κύριος αυτού θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας λέγω ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού». (Ματθαίος 24:45-47) Όταν ο ενθρονισμένος Κύριος Ιησούς επιθεώρησε το σπιτικό του το 1919, βρήκε την ομάδα των Χριστιανών που ήταν συνταυτισμένοι με το περιοδικό Σκοπιά να αγωνίζονται όσια για να ‘κρατηθούν άγρυπνοι’ με τη βοήθεια της πνευματικής ‘τροφής στον κατάλληλο καιρό’. Μέχρι αυτή τούτη τη μέρα, η τάξη εκείνη του «δούλου» έχει συνεχίσει πιστά να παρέχει την πνευματική τροφή ώστε να κατασταθούν ικανοί οι ‘οικιακοί’ του Κυρίου και οι σύντροφοί τους να ‘συνεχίσουν να προσέχουν, να παραμένουν άγρυπνοι’.—Μάρκος 13:33.

Αγρύπνια ή Νωθρότητα;

13. Ποιες ερωτήσεις θα πρέπει να κάνουν στον εαυτό τους εκείνοι που επικρίνουν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά;

¹³ Είναι εύκολο στις καθιερωμένες εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου και στους άλλους ανθρώπους να επικρίνουν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά επειδή, κατά καιρούς, οι εκδόσεις τους έχουν δηλώσει ότι ορισμένα πράγματα θα μπορούσαν να συμβούν σε ορισμένες ημερομηνίες. Δε βρίσκεται όμως αυτή η πορεία δράσης σε αρμονία με την παραγγελία του Χριστού να ‘παραμένουν άγρυπνοι’; (Μάρκος 13:37) Από την άλλη, έχουν οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου ενθαρρύνει το να παραμένουν οι Χριστιανοί άγρυπνοι με το να τους διδάσκουν ότι η Βασιλεία είναι «η κυριαρχία του Θεού μέσα στην καρδιά μας»; Δεν έχουν, απεναντίας, ενθαρρύνει την πνευματική νωθρότητα με το να θεωρούν την προσδοκία για «το τέλος» σαν «χωρίς νόημα» ή σαν «έναν ασήμαντο μύθο»; Έχουν προάγει τη Χριστιανική αγρύπνια οι αποστάτες οι οποίοι ισχυρίζονται ότι «οι έσχατες ημέρες» άρχισαν την Πεντηκοστή και καλύπτουν όλη τη Χριστιανική Εποχή; Δεν έχουν, απεναντίας, προκαλέσει πνευματική υπνηλία;

14. Ποια παραδείγματα υπάρχουν από πιστούς δούλους του Ιεχωβά στο παρελθόν, οι οποίοι είχαν τον υπερβολικό ζήλο να δουν να εκπληρώνονται οι σκοποί του Θεού;

¹⁴ Είναι αλήθεια ότι ορισμένες προσδοκίες που φαινόταν να υποστηρίζονται από τη Βιβλική χρονολογία δεν υλοποιήθηκαν στον αναμενόμενο καιρό. Όμως δεν είναι προτιμότερο να κάνει κανείς ορισμένα λάθη, επειδή έχει υπερβολικό ζήλο να δει να εκπληρώνονται οι σκοποί του Θεού παρά να παραμένει πνευματικά κοιμισμένος σχετικά με την εκπλήρωση της Βιβλικής προφητείας; Μήπως ο Μωυσής δεν έκανε λάθος 40 ετών στον υπολογισμό του προσπαθώντας να ενεργήσει πριν από τον καιρό ώστε να εξαλείψει τις καταθλίψεις του Ισραήλ; (Γένεσις 15:13· Πράξεις 7:6, 17, 23, 25, 30, 34) Δε λαχταρούσαν οι απόστολοι του Χριστού παραπάνω από το κανονικό να δουν τη Βασιλεία να εγκαθιδρύεται, για να μην αναφερθούμε καθόλου στην πλήρη τους παρανόηση σχετικά με το τι πραγματικά είναι η Βασιλεία; (Πράξεις 1:6· παράβαλε Λουκάς 19:11· 24:21.) Δεν ήταν οι χρισμένοι Χριστιανοί στη Θεσσαλονίκη ανυπόμονοι να δουν ‘την παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού’ και ‘τη μέρα του Ιεχωβά’;—2 Θεσσαλονικείς 2:1, 2.

15. Ποια παραδείγματα δείχνουν ότι δεν είναι αντίθετο με τη Γραφή το να χρησιμοποιεί κανείς χρονολογίες στην προσπάθειά του να καθορίσει πότε πρόκειται να εκπληρωθούν οι σκοποί του Θεού, και ποια ήταν η κραυγή πολλών πιστών δούλων του Ιεχωβά, στο παρελθόν και τώρα;

¹⁵ Δεν υπάρχει τίποτα κατά βάση μη Γραφικό στη χρησιμοποίηση χρονολόγησης στις προσπάθειες να μάθει κανείς ‘τον προσδιορισμένο καιρό’ για την εκπλήρωση των σκοπών του Θεού. (Αββακούμ 2:3) Ο Δανιήλ υπολόγισε πότε επρόκειτο να τελειώσει η ερήμωση της Ιερουσαλήμ. (Δανιήλ 9:1, 2) Το πιστό Ιουδαϊκό υπόλοιπο του πρώτου αιώνα προσδοκούσε τον ερχομό του Μεσσία, επειδή είχαν υπολογίσει το τέλος μιας χρονικής περιόδου, που βασιζόταν πάνω στην προφητεία. (Δανιήλ 9:25· Λουκάς 3:15) Οι Χριστιανοί στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού μπόρεσαν να ζουν με την προσδοκία της κυριαρχίας της Βασιλείας του Θεού πολύ πριν από το 1914, επειδή υπολόγισαν πότε επρόκειτο να τελειώσουν ‘οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών’. (Λουκ. 21:24· Δαν. 4:16, 17) Ώστε είναι κατανοητό το γιατί έγιναν προσπάθειες να χρησιμοποιηθούν άλλες ενδείξεις για τον Βιβλικό χρόνο προκειμένου να προσπαθήσουν να βρουν πότε θα γίνονταν πραγματικότητα οι από μακρού αναμενόμενες ελπίδες. Οι πιστοί δούλοι του Ιεχωβά στο παρελθόν ανέκραξαν: ‘Για πόσο ακόμη, Ιεχωβά’—Ησαΐας 6:11· Ψαλμός 74:10· 94:3.

Γιατί ‘Να Παραμένουμε Έτοιμοι’;

16. (α) Θα πρέπει το εδάφιο Μάρκος 13:32 να κατανοηθεί ότι εννοεί ότι δεν πρέπει να δείχνουμε κανένα ενδιαφέρον σχετικά με το πότε έρχεται το τέλος; (β) Ποιο ‘σημάδι’ είναι φανερό τώρα, όμως ποιο άλλο ‘σημάδι’ προσμένουμε;

¹⁶ Εφόσον ο Ιησούς δήλωσε καθαρά ότι κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να ξέρει ‘την ημέρα εκείνη’ ή την ‘ώρα’ που ο Πατέρας θα διέτασσε τον γιο του να ‘έρθει’ ενάντια στο κακό σύστημα πραγμάτων του Σατανά, μερικοί μπορεί να ρωτήσουν: ‘Γιατί είναι τόσο επείγον να ζει κανείς με την προσδοκία του τέλους;’ Είναι επείγον, γιατί ουσιαστικά στην ίδια σχεδόν πρόταση, ο Ιησούς πρόσθεσε: «Προσέχετε, αγρυπνείτε . . . αγρυπνείτε». (Μάρκος 13:32-35) Το ‘σημάδι’ της παρουσίας του Ιησού είναι φανερό από το 1914 και μετά. Τώρα περιμένουμε ‘το σημάδι του Γιου του ανθρώπου’, όταν ‘έρχεται’ σαν Εκτελεστής του Ιεχωβά.

17, 18. (α) Γιατί ο Ιησούς διέταξε τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα να φύγουν τρέχοντας από την Ιερουσαλήμ αμέσως μόλις θα έβλεπαν το σημάδι της επικείμενης καταστροφής (β) Γιατί θα ήταν επικίνδυνο να απομακρύνει κανείς με εκλογικεύσεις το επείγον των καιρών μας;

¹⁷ Όταν ο Ιησούς έδωσε στους Ιουδαίους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα ένα σημάδι από το οποίο θα γνώριζαν ότι είχε φτάσει ο καιρός για να φύγουν τρέχοντας από την Ιερουσαλήμ, επέμενε πάνω στην ανάγκη να ενεργήσουν αμέσως. (Λουκάς 21:20-23) Γιατί να υπάρχει όλη αυτή η αίσθηση του επείγοντος, εφόσον από την εμφάνιση του σημαδιού το 66 μ.Χ. μέχρι την τελική καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. πέρασαν σχεδόν τέσσερα χρόνια; Επειδή ο Ιησούς γνώριζε ότι αν θα καθυστερούσαν, θα συνέχιζαν να αναβάλουν τη φυγή τους και τελικά θα τους πρόφταναν τα Ρωμαϊκά στρατεύματα.

¹⁸ Παρόμοια σήμερα, θα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο για τους Χριστιανούς το να απομακρύνουν με εκλογικεύσεις το επείγον των καιρών μας και να υιοθετούν κάποια στάση επανάπαυσης που να αντανακλά την αμφιβολία σχετικά με την εγγύτητα του τέλους.

19. Ποια προειδοποίηση έδωσαν ο Πέτρος και ο Ιησούς;

¹⁹ Η παρουσία του Χριστού βρίσκεται τώρα στο 71ο της έτος, και ο ‘ερχομός’ για ‘τη μέρα του Ιεχωβά’ όπου θα είναι εκτελεστής ενάντια στον κόσμο του Σατανά πλησιάζει γοργά. Ο απόστολος Πέτρος λέει ότι αυτή η μέρα ‘θα έρθει σαν κλέφτης’, και προσθέτει ότι θα πρέπει ‘να προσμένουμε και να κρατούμε γερά στη διάνοιά μας την παρουσία της μέρας του Ιεχωβά’. (2 Πέτρου 3:10-12) Ο Ιησούς επίσης μας προειδοποίησε: «Προσέχετε δε εις εαυτούς μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη . . . ως παγίς . . . Αγρυπνείτε».—Λουκάς 21:34-36.

20. Για ποιο πράγμα θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες, και πώς θα μας διαφυλάξει η σωστή Χριστιανική προσδοκία;

²⁰ Πόσο ευτυχισμένοι και πόσο ευγνώμονες θα πρέπει να είναι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά που έχουν κρατηθεί πνευματικά άγρυπνοι από την τάξη του πιστού και επαγρυπνούντος «δούλου»! Η σωστή Χριστιανική προσδοκία θα μας διαφυλάξει στη διάρκεια των επικίνδυνων αυτών «εσχάτων ημερών» και θα μας παρακινήσει να συμμετέχουμε με ζήλο στο κήρυγμα ‘αυτών των καλών νέων της βασιλείας’. Συνεπώς θα συνεχίσουμε να βοηθάμε τους άλλους να κρατιούνται άγρυπνοι και να επιζήσουν μέσα στο νέο σύστημα πραγμάτων όπου ‘θα κατοικεί δικαιοσύνη’.—2 Τιμόθεον 3:1-5· Ματθαίος 24:14· 2 Πέτρου 3:13.

[Υποσημειώσεις]

Μπορείτε να Θυμηθείτε;

◻ Γιατί θα πρέπει οι Χριστιανοί να μην αγνοούν το στοιχείο του χρόνου στη Βιβλική χρονολόγηση;

◻ Ποια ειδική σημασία προσέλαβε η λέξη «παρουσία»;

◻ Γιατί είναι ακόμη κατάλληλο να προσευχόμαστε να έρθει η Βασιλεία του Θεού;

◻ Πώς θα απαντούσατε σ’ εκείνους που επικρίνουν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά πάνω σε θέματα χρονολογίας;

◻ Γιατί είναι επικίνδυνο να απομακρύνουμε με εκλογικεύσεις το επείγον των καιρών μας;

[Πλαίσιο στη σελίδα 18]

Πράγματα για τα Οποία θα Έπρεπε να Κρατηθούν Άγρυπνοι οι Χριστιανοί

Το τέλος ‘των προσδιορισμένων καιρών των εθνών’—Λουκάς 21:24.

‘Το σημάδι’ για την παρουσία του Χριστού ‘και τη συντέλεια του συστήματος πραγμάτων’.—Ματθαίος 24:3–25:46.

Ο σαφής προσδιορισμός της τάξης ‘του πιστού και φρόνιμου δούλου’.—Ματθαίος 24:45-47.

Το ‘σημάδι του Γιου του ανθρώπου’, όταν αυτός ‘έρχεται’ για να εκτελέσει τις κρίσεις του Ιεχωβά.—Ματθαίος 24:30.

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Ο Κ. Τ. Ρώσσελ και οι σύντροφοί του συνέχισαν να είναι άγρυπνοι