Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Ποια είναι η σημασία του εδαφίου Ματθαίος 10:41; Υπάρχει κάποια διαφορά στις αμοιβές που αναφέρονται εκεί;​—Ρ. Δ., Η.Π.Α.

Ο Ιησούς Χριστός εδήλωσε, όπως αναγράφεται στα εδάφια Ματθαίος 10:40-42: «Όστις δέχεται εσάς, εμέ δέχεται· και όστις δέχεται εμέ, δέχεται τον αποστείλαντά με. Ο δεχόμενος προφήτην εις όνομα προφήτου, μισθόν προφήτου θέλει λάβει και ο δεχόμενος δίκαιον εις όνομα δικαίου, μισθόν δικαίου θέλει λάβει. Και όστις ποτίση ένα των μικρών τούτων ποτήριον μόνον ψυχρού ύδατος εις όνομα μαθητού, αληθώς σας λέγω, δεν θέλει χάσει τον μισθόν αυτού.»

Ο Ιησούς είχε σταλή από τον Πατέρα του, τον Ιεχωβά Θεό. Επομένως, ένα άτομο, που εδέχετο ευνοϊκά τους μαθητάς του Χριστού, εδέχετο τον Χριστόν καθώς και τον Θεό, ο οποίος απέστειλε τον Χριστό. Βέβαια το άτομο αυτό επρόκειτο να ευλογηθή· δεν θα έμενε δίχως αμοιβή.

Ομοίως, ένα άτομο που δέχεται ευνοϊκά ένα προφήτη του Θεού, επειδή αυτός ήταν ένας προφήτης, θα είχε αμοιβή. Θα ελάμβανε «μισθόν προφήτου.» Πώς αυτό; Λάβετε υπ’ όψιν τον μισθό που έλαβε η φιλόξενη χήρα, η οποία έδωσε στον Ηλία τροφή και νερό. Επειδή ‘εδέχθη προφήτην’, ευλογήθηκε πολύ. Η προμήθειά της από άλευρον και έλαιον επολλαπλασιάσθη θαυματουργικά από αυτόν τον προφήτη, ο οποίος ενήργησε με το πνεύμα του Θεού. Ακόμη και ο γυιός της αποκατεστάθη θαυματουργικά και απεδόθη σ’ αυτήν ύστερ’ από ένα πρόωρο θάνατο! (1 Βασιλέων, κεφάλαιον 17) Αυτά τα θαύματα έγιναν από τον Ιεχωβά μέσω του προφήτου του Ηλία. Είναι φανερό ότι η χήρα εδέχθη τον Ηλία «εις όνομα προφήτου.» Συνεπώς, έλαβε «μισθόν προφήτου.»

Δεν πρέπει να παραβλέψωμε το γεγονός ότι ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος είπε τα λόγια που κατεγράφησαν στα εδάφια Ματθαίος 10:40-42, ήταν ο μέγιστος από όλους τους προφήτας. (Δευτ. 18:15-19· Πράξ. 3:19-23) Αυτοί, που τον εδέχθησαν διότι ήταν ένας προφήτης, ευλογήθηκαν πνευματικώς με όσα τους είπε. Μερικοί από αυτούς έλαβαν, επίσης, θαυματουργικές θεραπείες, ακόμη δε και ανάστασι. (Ματθ. 4:23· Λουκ. 8:40-42, 49-56· Ιωάν. 11:38-44) Από τότε, ως δώρα για τη Χριστιανική εκκλησία, ο Ιησούς Χριστός έδωσε «άλλους δε προφήτας.» Μεταξύ αυτών ήσαν ο Άγαβος. Πνευματικά οφέλη ασφαλώς απήλαυσαν άτομα που τους εδέχθησαν ευμενώς και τα οποία συνταυτίσθηκαν μαζί τους στη Χριστιανική εκκλησία. Αυτοί οι άνθρωποι εχρησιμοποιήθησαν για να προφέρουν νέες προφητείες. (Εφεσ. 4:11, 12· Πράξ. 11:27, 28· 21:10, 11) Εν τούτοις, σ’ εκπλήρωσι των εδαφίων Ιωήλ 2:28, 29, ακόμη και σήμερα αφιερωμένοι δούλοι του Ιεχωβά, μολονότι δεν είναι θεόπνευστοι, βοηθούνται από το πνεύμα ή ενεργό δύναμι του Θεού να εξηγήσουν Γραφικές προφητείες σ’ αυτούς που τους δέχονται ευνοϊκά και μ’ εκτίμησι. Αυτά τα άτομα αμείβονται έτσι πνευματικώς.​—1 Κορ. 2:10.

Ο Ιησούς Χριστός έκαμε, επίσης, μνεία για το ότι κάποιος, δεχόμενος ένα δίκαιον, λαμβάνει «μισθόν δικαίου.» Όταν κάποιος δεχθή φιλόξενα ένα δίκαιο, μπορεί ως αντάλλαγμα ν’ αναμένη στοργική μεταχείρισι, όχι με άδικο τρόπο, αλλά σε αρμονία με τη δικαιοσύνη του Θεού. Το είδος του δικαίου ανθρώπου, που ανέφερε ο Ιησούς, δεν ήταν ένα άτομο, το οποίο απλώς είχε θέσει δικούς του κανόνας και περνούσε μια ζωή που θα μπορούσε να θεωρήται μάλλον ως μια «καλή ζωή.» Έλεγε για τον άνθρωπο, ο οποίος προσκολλάται στις δίκαιες εκφράσεις και εντολές του Ιεχωβά. (Ματθ. 4:4· Εκκλησ. 12:13, 14) Εκείνοι, οι οποίοι πραγματικά ανταπεκρίνοντο στις απαιτήσεις του Θεού στις ημέρες του Ιησού έγιναν ακόλουθοί του. Αν κάποιο άτομο είχε το προνόμιο να φιλοξενήση στο σπίτι του ένα τέτοιον πιστό, θα μπορούσε ν’ αποκομίση πνευματικά οφέλη, «μισθόν δικαίου.» Ο επισκέπτης, χωρίς αμφιβολία, θα εμοιράζετο μαζί με τον οικοδεσπότη αλήθειες του Λόγου του Θεού που οικοδομούν πίστι, όπως ακριβώς έκανε και ο Ιησούς. (Λουκ. 10:5-7· 19:1-10) Το ίδιο αληθεύει και για τις ημέρες μας.

Υπάρχουν άτομα, που δέχονται με καλωσύνη τους δικαίους ‘μικρούς τούτους’, οι οποίοι είναι κεχρισμένοι μαθηταί ή πνευματικοί αδελφοί του Ιησού Χριστού και κάνουν σ’ αυτούς καλό. (Αποκάλ. 14:1-4· Λουκ. 12:32) Με το να δείχνουν αυτή την καλωσύνη, προσφέρουν στους κεχρισμένους ακολούθους του Ιησού «ποτήριον . . . ψυχρού ύδατος», ως να ελέγαμε. Κάνουν καλό στους πνευματικούς αδελφούς του Χριστού, όχι απλώς διότι δείχνουν ανθρωπιστική καλωσύνη σε όλους τους ανθρώπους, αλλά διότι αυτοί είναι μαθηταί του Χριστού. Επομένως, αυτοί που κάνουν έτσι το καλό αμείβονται· ‘δεν θέλουσι χάσει τον μισθόν των’. Μολονότι δεν λαμβάνουν αμέσως κάποια θαυματουργική ωφέλεια, έχουν το προνόμιο ν’ ακούσουν τους κεχρισμένους μαθητάς του Ιησού Χριστού να τους εξηγούν τις Γραφές. Συνεπώς, αυτοί οι ακροαταί απολαμβάνουν σημαντικά μ’ ένα πνευματικό τρόπο. Εκείνοι μεταξύ αυτών, οι οποίοι εκδηλώνουν αγάπη για τη δικαιοσύνη και οι οποίοι κάνουν καλό στους αδελφούς του Χριστού από σεβασμό του γεγονότος ότι αυτοί είναι οι πνευματικοί αδελφοί ή κεχρισμένοι μαθηταί του, δείχνουν πραγματικά μια ευνοϊκή διάθεσι και προσφέρουν υποστήριξι στον Βασιλέα Ιησού Χριστό τον ίδιο. (Ματθ. 25:34-40) Αν αυτά τα άτομα συνεχίσουν ν’ ακολουθούν μια τέτοια πορεία ενεργείας, θα λάβουν αιώνια οφέλη, διότι δική των θα είναι η προσδοκία αιωνίου ζωής στην υποσχεμένη νέα τάξι πραγμάτων του Ιεχωβά.​—2 Πέτρ. 3:13· Σοφον. 2:2, 3.

● Εφόσον εκείνοι, που κατεστράφησαν στον Κατακλυσμό, κι εκείνοι, που απωλέσθησαν στα Σόδομα και στα Γόμορρα, αναφέρονται μαζί στα εδάφια 2 Πέτρου 2:4-6 και Λουκάς 17:26-30, θα μπορούσε αυτό να σημαίνη ότι εκείνοι που απωλέσθησαν στον Κατακλυσμό θα αναστηθούν;​—Ι. Μ., Αγγλία.

Για να καθορίσωμε αν αυτό είναι εκείνο, που εννοείται στα εδάφια 2 Πέτρου 2:4-6 και Λουκάς 17:26-30, θα ήταν καλά να διαβάσωμε αυτά τα εδάφια προσεκτικά και να εξετάσωμε τα συμφραζόμενα.

Όταν εξετάζωμε τη Δευτέρα Επιστολή Πέτρου, κεφάλαιον 2, βρίσκομε ότι ο απόστολος Πέτρος προειδοποιούσε ότι ψευδείς Χριστιανοί θα ενεφανίζοντο στις εκκλησίες. (2 Πέτρ. 2:1-3) Αυτοί οι «ψευδοδιδάσκαλοι» θα ωδηγούσαν μερικούς μακριά από την αληθινή πίστι, αλλά η ίδια τους η καταστροφή ήταν βέβαιο ότι θα ήρχετο. Για να βεβαιώση το σημείο, ότι ο Θεός θα τους τιμωρούσε, ο απόστολος ανεφέρθη σε μερικά παραδείγματα. Έδειξε ότι «ο Θεός δεν εφείσθη αγγέλους αμαρτήσαντας» και ότι «τον παλαιόν κόσμον δεν εφείσθη» στις ημέρες του Νώε. Επίσης, τιμωρώντας τα Σόδομα και τα Γόμορρα με καταστροφή, ο Θεός έθεσε ένα «παράδειγμα των μελλόντων να ασεβώσι.» (2 Πέτρ. 2:4-6) Ο απόστολος, λοιπόν, έδιδε παραδείγματα για να δείξη ότι ο Θεός τιμωρεί τους ασεβείς λόγω της αδικοπραγίας των. Δεν εξήταζε [ο απόστολος] προοπτικές για ανάστασι.

Παρομοίως, ο Ιησούς, καθώς δείχνεται στα εδάφια Λουκάς 17:26-30, εχρησιμοποίησε τους ανθρώπους, που απωλέσθησαν στον Κατακλυσμό και κείνους, που απέθαναν όταν κατεστράφησαν τα Σόδομα, ως παραδείγματα. Παραδείγματα τίνος; Παραδείγματα για να δείξη ότι οι άνθρωποι γενικώς δεν θα ήσαν άγρυπνοι όσον αφορά τη δευτέρα του παρουσία διότι θα ήσαν εντελώς βυθισμένοι στις καθημερινές υποθέσεις της ζωής: στο να τρώγουν, να πίνουν, να νυμφεύωνται, ν’ αγοράζουν, να πωλούν, να φυτεύουν και να οικοδομούν. Αυτό θα συνέβαινε «καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε» και «καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Λωτ.» Ο Ιησούς κατέληξε: Ωσαύτως θέλει είσθαι καθ’ ην ημέραν ο Υιός του ανθρώπου θέλει φανερωθή.» Ο Ιησούς μετεχειρίσθη μια παρομοία παραβολή στα εδάφια Ματθαίος 24:37-39, μολονότι εκεί ανέφερε τις ημέρες του Νώε μόνον. Ούτε και στα εδάφια αυτά εξήταζε το αν οι άνθρωποι που αναφέρονται θα ετύγχανον αναστάσεως ή όχι.

Εν τούτοις, στη Δευτέρα Πέτρου, κεφάλαιο τρίτο, ο απόστολος συνεκέντρωσε την προσοχή στην καταστροφή, που θα έλθη στη διάρκεια της δευτέρας παρουσίας του Χριστού. Έκαμε τον συλλογισμό: «Ο τότε κόσμος [η ανθρωπίνη κοινωνία έξω από την κιβωτό του Νώε] απωλέσθη κατακλυσθείς υπό του ύδατος· οι δε σημερινοί ουρανοί και η γη, δια του αυτού λόγου είναι αποτεταμιευμένοι, φυλαττόμενοι δια το πυρ εις την ημέραν της κρίσεως και της απώλειας των ασεβών ανθρώπων.» (2 Πέτρ. 3:6, 7) Σημειώστε ότι λέγει, πως ο προκατακλυσμιαίος κόσμος «απωλέσθη». Τι σημαίνει αυτό; Ας δούμε· μήπως η Γραφή λέγει σε οποιοδήποτε άλλο μέρος ότι εκείνοι που απωλέσθησαν στον Κατακλυσμό θα λάβουν ανάστασι; Μήπως λέγει ότι θα είναι παρόντες στην Ημέραν της Κρίσεως; Όχι! Αλλ’ εδώ, στη Δευτέρα Πέτρου, η καταστροφή, που υπέστησαν στον Κατακλυσμό, παραβάλλεται μ’ εκείνη των «ασεβών ανθρώπων», που καταστρέφονται στο τέλος αυτού του παρόντος συστήματος πραγμάτων, σχετικά με τους οποίους ο Ιησούς είπε ότι θα είναι τα συμβολικά «ερίφια» και ότι «θέλουσιν απέλθει . . . εις κόλασιν [αποκοπήν, ΜΝΚ] αιώνιον.» Προφανώς, λοιπόν, οι άνθρωποι εκείνοι, που κατεστράφησαν στις ημέρες του Νώε, απεκόπησαν διαπαντός.​—Ματθ. 25:31-46.