Νομιμοφροσύνη στην Οργάνωσι του Ιεχωβά

«Κλίνον, ω Ιεχωβά, το ωτίον σου· επάκουσόν μου, διότι πτωχός και πένης είμαι εγώ. Φύλαξον την ψυχήν μου, διότι είμαι νομιμόφρων.»​—Ψαλμ. 86:1, 2, ΜΝΚ.

 1. Πώς ένας καταδεικνύει νομιμοφροσύνη στον Θεό;

ΝΟΜΙΜΟΦΡΟΣΥΝΗ σημαίνει να είναι κανείς πιστός, να προσκολλάται στενά σε απαρέγκλιτη υπακοή, με αφοσίωσι τόσο ισχυρή, ώστε να ενεργή σαν ένα δυνατό συγκολλητικό μέσον που κρατεί ένα άτομο στερεό και ασφαλές σε κάθε είδους διαιρετικές ταραχές. Η νομιμοφροσύνη στον Θεό αποδεικνύεται από τον λαό του, όταν με στοργή εμμένη σ’ αυτόν και στην οργάνωσί του και όταν είναι εύκολο και όταν είναι δύσκολο, ναι, ανάμεσ’ από τις καλές και από τις κακές περιστάσεις.

2, 3. Γιατί τυγχάνει ενθυμήσεως ο Αβραάμ από τους Βιβλικούς συγγραφείς, και γιατί ήταν νομιμόφρων στον Ιεχωβά;

² Ένας μπορεί να χρησιμοποιήση τον πιστόν άνθρωπον Αβραάμ για να διευκρινίση τη νομιμοφροσύνη στον Θεό και στην οργάνωσί του. Στο 1943 π.Χ. ο Ιεχωβά συνήψε μια σπουδαία διαθήκη με τον Αβραάμ. (Γέν. 12:4, 7) Ο Αβραάμ ήταν εβδομήντα πέντε ετών τότε, και στα επόμενα εκατό χρόνια απεδείχθη πιστός σε κάθε είδους δοκιμασίες. Προσεκολλήθη στενά στον Ιεχωβά· πραγματικά, τόσο στενά ώστε στη Γραφή έφθασε να ονομάζεται «φίλος του Ιεχωβά». (Ιάκ. 2:23, ΜΝΚ) Έπειτα από εκατό χρόνια πιστής υπηρεσίας ο Αβραάμ πέθανε ηλικίας εκατόν εβδομήντα πέντε ετών (1843 π.Χ.), η δε Γραφή, στη Γένεσι 25:8 (ΜΝΚ), αναφέρει: «Και εκπνεύσας απέθανεν ο Αβραάμ εν γήρατι καλώ, γέρων, και πλήρης ικανοποιήσεως· και προσετέθη εις τον λαόν αυτού.» Ο Αβραάμ ήταν πολύ ευχαριστημένος ότι παρέμεινε νομιμόφρων στον Θεό του ως την τελευταία ημέρα. Ήταν αρκετά εξέχων ώστε να τυγχάνη ενθυμήσεως δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα, όταν μνημονεύεται δύο φορές στην προς Εβραίους επιστολή, κεφάλαιο 11, για πιστότητα στον Θεό.

³ Έπειτα σκεφθήτε σοβαρά το σημείο που εξαίρεται σ’ αυτό το ίδιο κεφάλαιο για τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και τον Ιακώβ: «Δια τούτο ο Θεός δεν επαισχύνεται αυτούς, να λέγηται Θεός αυτών.» (Εβρ. 11:16) Σκεφθήτε τη νομιμοφροσύνη που εξησκείτο από αυτούς τους ανθρώπους για να λάβουν τέτοια αναγνώρισι από τον Κυρίαρχον Κυβερνήτην του σύμπαντος.

 4. Γιατί μπορούμε να πούμε ότι οι σημερινοί μάρτυρες του Ιεχωβά είναι όμοιοι με τον Αβραάμ;

⁴ Και το ίδιο συνέβη με πολλούς συγχρόνους μάρτυρας του Ιεχωβά από πολλά μέρη της γης. Οι Μάρτυρες αυτοί είναι πολύ γνωστοί σε όλο τον κόσμο διότι είναι στενά προσκολλημένοι στις Βιβλικές αρχές. Δεν θα μετακινηθούν από το να τηρούν τις αρχές της Βίβλου του Θεού, ακόμη και αν αυτό σημαίνη θάνατο γι’ αυτούς από μέρους των εχθρών τους. Διωγμός από τον Καίσαρα ή από στενούς φίλους, απώλεια μελών της οικογενείας, ή το δελεαστικό δόλωμα του υλισμού αντιμετωπίζονται με την ίδια ισχυρή φρουρά, την πίστι βασισμένη στον λόγον του Θεού. Εκθέσεις όλων των ειδών από παντού ουδέποτε αποτυγχάνουν να μεγαλύνουν αυτό το σημείο, ότι αυτοί οι Μάρτυρες είναι πιστοί στον Θεό των.

 5. Ποιος είναι υπεύθυνος να διδάσκη νομιμοφροσύνη στους μάρτυρας του Ιεχωβά, και πώς γίνεται αυτό;

⁵ Από πού έρχεται αυτό το πνεύμα της αφοσιώσεως; Ποιος λαμβάνει την ηγεσία στο να δίνη το παράδειγμα της απαρέγκλιτης υπακοής; Από πού οι Μάρτυρες λαμβάνουν την τροφή των που παράγει θάρρος; Εδώ είμεθα σοφοί ν’ αφήσωμε τη Γραφή να μας δώση την απάντησι του Ιησού σ’ αυτές τις ερωτήσεις. «Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, δια να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ; Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον, όταν έλθη ο κύριος αυτού, θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.» (Ματθ. 24:45-47) Ασφαλώς δεν πρόκειται να είναι δύσκολο να εύρωμε αυτόν τον πιστό, μακάριο, υπεύθυνο «δούλο» στους συγχρόνους καιρούς.

6, 7. Από πού έλαβε ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» τη διδασκαλία του και τα παράδειγμα του;

⁶ Στην αρχή αυτός ο «δούλος» επηρεάσθη από τον Χριστό Ιησού και επέδειξε τις ίδιες ιδιότητες, μία από τις οποίες ήταν η διάθεσις που αναφέρει ο Δαβίδ, στον Ψαλμό 40:8: «Χαίρω, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημά σου.» Αξιόπιστος; Ναι! Ως ο Διδάσκαλος, «ο Ιησούς Χριστός είναι ο αυτός χθες και σήμερον, και εις τους αιώνας». (Εβρ. 13:8) Αυτός ο «δούλος» εξεπαίδευσε εκείνους που ήσαν υπό την φροντίδα του ν’ αντιμετωπίσουν εναντίωσι από ισχυρές Ιουδαϊκές αρχές, οι οποίες διέτασσαν τους Χριστιανούς αποστόλους «να μη λαλώσι καθόλου, μηδέ να διδάσκωσιν εν τω ονόματι του Ιησού», με αυτή την άμεση απάντησι: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.» (Πράξ. 4:18· 5:29) Οι «υπηρέται» του πνευματικού οίκου του Κυρίου Ιησού Χριστού ετρέφοντο καλά, και οι εκκλησίες των πιστών υπηρετών ήσαν πολυάσχολες τρέφοντας άλλους. Αι μεν λοιπόν εκκλησίαι εστερεούντο εις την πίστιν, και ηυξάνοντο τον αριθμόν καθ’ ημέραν.»​—Πράξ. 16:5.

⁷ Υπήρχε μια μόνο θέσις αναγνωρισμένη από τον Χριστό Ιησού. Θα μπορούσε να εγκαταλείψη κανείς αυτή τη θέσι, αλλά θα μπορούσε άρα γε να εύρη κανείς έναν άλλον πιστόν «δούλον» να δίνη τη ζωοπάροχη τροφή υπό την διεύθυνσι του Χριστού Ιησού; Όχι! Ο Πέτρος απήντησε σε μια τέτοια ερώτησι με τα εξής λόγια: «Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου έχεις.»​—Ιωάν. 6:68.

 8. (α) Πώς ακριβώς αυτός ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» οικοδομεί την πίστι του λαού του Θεού; (β) Πόσο ενεργητικός είναι αυτός ο δούλος φροντίζοντας για τις ευθύνες του;

⁸ Όταν ερχώμεθα στην εποχή μας, βρίσκομε αυτή την ίδια ισχυρή ακλόνητη πίστι των πρώτων Χριστιανών στην κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά. Βλέπομε, επίσης, αυτούς ν’ αυξάνουν σε αριθμούς. Είναι ένας ευτυχισμένος λαός. Εκείνοι που δίνουν το παράδειγμα γι’ αυτούς τους ανθρώπους είναι οι κεχρισμένοι Χριστιανοί που είναι ακόμη στη γη και οι οποίοι, συνεργαζόμενοι υπό την διεύθυνσι του Ιησού Χριστού, αποτελούν τον σύνθετον «πιστόν και φρόνιμον δούλον.» Συλλογισθήτε για μια στιγμή την οργάνωσί των σήμερα. Το ότι υποστηρίζουν τις Βιβλικές αρχές παγκοσμίως επειδή κηρύττουν τα «αγαθά νέα», έφερε τους Χριστιανούς αυτούς στα δικαστήρια χιλιάδες φορές, όπου λέγουν όπως έλεγαν και οι αρχαίοι αδελφοί των: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.» Το να κηρύττουν «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» είναι ευθύνη των, και έτσι πηγαίνουν να κηρύττουν σε οικογένειες παντού στη γη, τώρα σε 194 χώρες και νήσους της θαλάσσης. Οι επίσκοποι στις εκκλησίες λαμβάνουν ειδική εκπαίδευσι για να καταρτισθούν να εποικοδομήσουν την πίστι των μελών των εκκλησιών. Ιεραπόστολοι εκπαιδεύονται και αποστέλλονται στις τέσσερες γωνίες της υδρογείου. Κάθε εκκλησία λαμβάνει υποβοήθησι από έναν ώριμο επισκεπτόμενο διάκονο κάθε λίγους μήνες, ο οποίος διδάσκει τα άτομα στην εκκλησία πώς να είναι καλύτεροι διάκονοι. Διευθετούνται συνελεύσεις για τακτική διατροφή από τον λόγον του Θεού και γι’ απόλαυσι συναναστροφής με πολλούς άλλους. Πέντε συναθροίσεις με πρόγραμμα οικοδομητικό της πίστεως έχουν διευθετηθή για κάθε εκκλησία. Βιβλία και φυλλάδια πάνω σε πολλά θέματα έχουν εκτυπωθή και διανεμηθή σε 162 και πλέον γλώσσες, Η Γραφή έχει εκδοθή σε μερικές γλώσσες στην πιο κατάλληλη μορφή που μπορεί να βοηθήση την οικογένεια να την χρησιμοποιή πρόθυμα κάθε μέρα.​—Ματθ. 24:14.

 9. (α) Γιατί το περιοδικό Η Σκοπιά είναι ένα τέτοιο εξέχον παράδειγμα πιστότητας; (β) Ποια είναι τα αποτελέσματα;

⁹ Επί ογδόντα χρόνια και πλέον ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» εκδίδει το περιοδικό Η Σκοπιά, σε 66 τώρα γλώσσες και με περισσότερα από 4.400.000 αντίτυπα κάθε τεύχους. Η πιστότης του περιοδικού αυτού στον λόγον του Θεού ενέπνευσε τους συνδρομητάς του ν’ αποβλέπουν στην τακτική του επίσκεψι σαν σ’ ένα πλούσιο πνευματικό γεύμα. Το πρώτο του τεύχος, Ιουλίου 1879, (Τόμ. 1, Αριθ. 1, σελίς 1), έλεγε: «Δουλεύει όχι σε άνθρωπο, όχι σε κόμμα, και όχι σε σύμβολο πίστεως, αλλά στη Γραφή», και εμμένει ακόμη στη Γραφή. Όπως ο Αβραάμ, αυτή η τάξις του «δούλου» είναι ικανοποιημένη με πολλά έτη υπηρεσίας στον Θεό. (Γέν. 25:8) Συνδεθήτε μαζί της και λατρεύσατε πράγματι τον Θεό!

10. Θα γίνη αυτή η οργάνωσις τόσο μεγάλη, ώστε να χάσωμε την αναγκαία προσωπική επαφή, και γιατί απαντάτε έτσι;

¹⁰ Ενώ αυτή η κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι μια οργάνωσις που αυξάνει γοργά, έχοντας μάλιστα αποκτήσει 86.345 νέους βαπτισμένους διακόνους στο ένα έτος 1959 (Βιβλίον του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1960, σελίς 34), τα άτομα δεν χάνονται μέσα στο πλήθος. Επιμελής προσοχή δίδεται στα άτομα μέσω μιας τακτικής οικιακής Γραφικής μελέτης. Η προσωπική υποβοήθησις περαιτέρω φέρει σ’ επαφή τα άτομα αυτά με τη θεοκρατική οργάνωσι και τα διδάσκει πώς ν’ απολαμβάνουν την πραγματική από σπίτι σε σπίτι διακονία. Οι επίσκοποι σε κάθε εκκλησία καταβάλλουν έκτακτες προσπάθειες για να γνωρισθούν με τον καθένα στην εκκλησία. Ο Ιεχωβά μέσω του λόγου του λέγει ότι έτσι πρέπει να γίνεται: «Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν», και, «ταύτα παράδος εις πιστούς ανθρώπους, οίτινες θέλουσιν είσθαι ικανοί και άλλους να διδάξωσι.» (1 Τιμ. 4:16· 2 Τιμ. 2:2) Η ίδια αποτελεσματική διοργανωτική διευθέτησις που λειτουργούσε στον καιρό του Παύλου βρίσκεται σε ανθηρή κατάστασι σήμερα στην εκκλησία των μαρτύρων του Ιεχωβά. (Εφεσ. 4:11, 12) Βλέπομε χιλιάδες νέων που εκζητούν αυτή την οργάνωσι και παλαιών που εμμένουν σ’ αυτήν.

11. Ποιο γεγονός επηρεάζει την άποψί μας γι’ αυτή την οργάνωσι, και για ποια δύο εδραιωμένα σημεία ενδιαφερόμεθα στη μελέτη μας τώρα;

¹¹ Πώς, λοιπόν, θα θεωρήσωμε την οργάνωσι; Μπορούμε να είμεθα ανεξάρτητοι και να φρονούμε ότι ο Θεός θα πολιτευθή μαζί μας ή θα μας χρησιμοποιήση χωριστά από την οργάνωσί του; Αν πρόκειται να είμεθα νομιμόφρονες σ’ αυτήν, πρέπει να την αναγνωρίζωμε ως οργάνωσιν Θεού, μια οργάνωσι που ο Θεός διευθέτησε για να κάμη να εκτελεσθή ένα έργον, να επιτύχη να γίνη κάτι, και να εμμένωμε σ’ αυτό ώσπου ο Ιεχωβά να πη ότι ετελείωσε. Αν ο Ιεχωβά οικοδόμησε την οργάνωσι, τότε αυτός είναι Εκείνος, που έχει διευθετήσει τις διάφορες θέσεις ευθύνης σ’ αυτήν. Δεν άφησε αμφιβολία γι’ αυτό, όπως εκτίθεται στις Πράξεις 20:28 (ΜΝΚ): «Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς, και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το πνεύμα το άγιον σας έθεσεν επισκόπους, δια να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε δια του αίματος του ιδίου αυτού Υιού.» Το Εφεσίους 4:11, 12 μάς λέγει περισσότερα για το έργο αυτής της οργανώσεως. Τα βιβλία της Γραφής, 1 Τιμόθεον, 2 Τιμόθεον και Τίτον, πολιτεύονται κυρίως με επισκόπους και τα καθήκοντά των στην εκκλησία. Αυτό σημαίνει, λοιπόν, ότι έχομε δύο πράγματα υπ’ όψιν εδώ. Το ένα είναι η θέσις ευθύνης που έχει διευθετηθή από τον Ιεχωβά. Το άλλο είναι το ατελές ανθρώπινο πλάσμα, που έχει το προνόμιο να υπηρετή σ’ αυτή τη θέσι.

12. (α) Δώστε ένα παράδειγμα ατόμων που έρχονται αντιμέτωπα με αυτά τα γεγονότα. (β) Πώς βλέπει ο Ιεχωβά αυτά τα ζητήματα;

¹² Είναι εύκολο να λησμονήσωμε τη θέσι και να δούμε μόνο το άτομο. Ο Ααρών και η Μαριάμ έκαμαν αυτό το λάθος. Εκύτταξαν τον Μωυσή τον αδελφό των και ελησμόνησαν ποιός έθεσε τον Μωυσή στη θέσι της ευθύνης του. Ενόμισαν ότι μπορούσαν να ενεργήσουν εξίσου καλά με τον Μωυσή. Δεν ήταν δύσκολο να εύρουν κάτι το εσφαλμένο στον Μωυσή. Αυτός ήταν ατελής. Παρετηρήσατε, όμως, πώς είδε το ζήτημα ο Ιεχωβά; Για τον Μωυσή, ο Ιεχωβά είπε: «Εν όλω τω οίκω μου ούτος είναι πιστός.» Για τον Ααρών και τη Μαριάμ, λέγεται: «Και εξήφθη η οργή του Ιεχωβά κατ’ αυτών.» (Αριθμ. 12:7, 9, ΜΝΚ) Σ’ αυτό η Γραφική αφήγησις φθάνει με συμβουλή από τον Ιεχωβά. «Τους δοξάζοντάς με θέλω δοξάσει, οι δε καταφρονούντές με θέλουσιν ατιμασθή.» (1 Σαμ. 2:30) Όλοι οι επίσκοποι των εκκλησιών σήμερα έχουν ελαττώματα. Δεν θα χρειασθή να τα αναζητήσετε πολύ για να τα εύρετε· κανείς επίσκοπος δεν είναι τέλειος. (Ρωμ. 5:12) Αυτοί λαμβάνουν ενθαρρυντική συμβουλή όπως ακριβώς και οι υπόλοιποι από μας, για να βοηθηθούν να προχωρήσουν σε μεγαλύτερη ωριμότητα. Περισσότερα απαιτούνται απ’ αυτούς, και έτσι μερικές φορές τα σφάλματά των μπορεί να μεγεθύνωνται. (Λουκ. 12:48) Βρίσκονται κάτω από λεπτομερή εξέτασι πάντοτε.

13. Μπορούμε πάντοτε να καθορίζωμε την ορθή πορεία που πρέπει να λάβωμε; Πώς;

¹³ Οι πράοι και οι νομιμόφρονες θα συνεργασθούν στενά επειδή κατανοούν ότι ο Θεός έχει την οργάνωσί του να εργάζεται για την εκτέλεσι των βουλών του. Εκείνοι που είναι πράοι σαν πρόβατα θα προσέξουν τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου: «Ενθυμείσθε τους προεστώτάς σας, οίτινες ελάλησαν προς εσάς τον λόγον του Θεού· των οποίων μιμείσθε την πίστιν, έχοντες προ οφθαλμών το αποτέλεσμα του πολιτεύματος αυτών. Πείθεσθε εις τους προεστώτάς σας, και υπακούετε· διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας, ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον δια να κάμνωσι τούτο μετά χαράς, και μη στενάζοντες· διότι τούτο δεν σας ωφελεί.» (Εβρ. 13:7, 17) Λόγω αγάπης αυτοί οι νομιμόφρονες, πράοι, προβατοειδείς συγκεντρώνουν την προσοχή των στα μεγάλα πράγματα που ανήκουν στο έργον του Θεού. Οι μύωπες μπορεί να μη βλέπουν αυτά τα μεγάλα πράγματα, αλλά εξακολουθητική μελέτη γρήγορα φέρνει περισσότερη ωριμότητα και την όρασι με την οποία πρέπει να κυττάζωμε επάνω κι εμπρός. Αυτό ακριβώς ο Παύλος ετόνισε ένθερμα στους Φιλιππησίους 1:9, 10, λέγοντας: «Και τούτο προσεύχομαι, να περισσεύση η αγάπη σας έτι μάλλον και μάλλον εις επίγνωσιν και εις πάσαν νόησιν δια να διακρίνητε τα διαφέροντα, ώστε να ήσθε ειλικρινείς και απρόσκοποι μέχρι της ημέρας του Χριστού.»

14. (α) Γιατί λέγετε ότι οι επίσκοποι διορίζονται από το πνεύμα του Θεού; (β) Θα φροντίση το ένα εκείνο άτομο για όλα τα καθήκοντα σε μια εκκλησία; Ποια, λοιπόν, είναι η ευθύνη του;

¹⁴ Οι επίσκοποι διορίζονται από τον Θεό, διότι το εδάφιο Πράξεις 20:28 λέγει ότι το άγιο πνεύμα τοποθετεί αυτά τα άτομα στη θέσι της ευθύνης των ως επισκόπων. Όταν ο Θεός καθιστά σαφές μέσω του λόγου του ποιο είναι το έργον και τα καθήκοντα που περιλαμβάνονται, ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» μέσω της θεοκρατικής οργανώσεως μπορεί να εύρη το άτομο που ανταποκρίνεται στις Γραφικές απαιτήσεις και μπορεί να το διορίση για να φροντίζη για το ιδιαίτερο έργο. Μόνο αφιερωμένοι αδελφοί διορίζονται αφού έγινε εξέτασις με προσευχή. Εκείνο που είναι ουσιώδες είναι το έργον, και ο διοριζόμενος πρέπει να είναι παραγωγικός και να εκπληρώνη τον σκοπό του Θεού. Το ποίμνιο πρέπει να ποιμαίνεται με τον τρόπο που ο Θεός προτίθεται να γίνη αυτό. Ο επίσκοπος σ’ αυτή την ειδική θέσι πρέπει να εκτελή το έργον, που περιγράφεται πολύ απλά. «Να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού.» (Πράξ. 20:28) Έπειτα υπάρχουν βοηθητικοί διακονικοί υπηρέται προσδιωρισμένοι γι’ αυτόν τον επίσκοπο, και αυτοί δε επίσης έχουν το καθήκον να βοηθούν στο να λαμβάνεται φροντίδα για όλο το έργο που περιλαμβάνεται στην ποίμανσι της εκκλησίας. (Εφεσ. 4:11, 12) Υπάρχουν πάρα πολλές λεπτομέρειες, για τις οποίες πρέπει να λαμβάνεται φροντίδα, όταν πρόκειται για ποίμανσι της εκκλησίας του Θεού σήμερα. Οι πέντε συναθροίσεις, που γίνονται από τις εκκλησίες κάθε εβδομάδα, πρέπει να προετοιμάζωνται, με συμμετοχή διαφόρων στην εκκλησία. Αυτό σημαίνει μελέτη και τη δοκιμή των μερών του προγράμματος έτσι ώστε αυτά θα είναι διδακτικά και εποικοδομητικά. Το έργο τής από σπίτι σε σπίτι διακονίας απαιτεί έναν συστηματικό τρόπο επισκέψεως όλων των οικογενειών της κοινότητος, και τούτο σημαίνει την καταγραφή σε χάρτη της περιοχής της εκκλησίας. Τα δελτία συνδρομών για τα περιοδικά Η Σκοπιά και Ξύπνα! πρέπει να είναι αξιόπιστα για να εξασφαλίζουν πρόθυμη υπηρεσία. Υπάρχει ανάγκη επισκέψεως των ασθενών και αδυνάτων στην εκκλησία. Η Αίθουσα Βασιλείας, είτε ιδιόκτητη είτε ενοικιασμένη, απαιτεί καθαρισμό και διατήρησι. Ένα άτομο, ο επίσκοπος της εκκλησίας, δεν θα μπορούσε ποτέ να τα κάμη όλα· έτσι και άλλοι βοηθούν πρόθυμα σ’ αυτές τις λεπτομέρειες, έχοντας υπ’ όψι ότι ο διορισμός προέρχεται από τον Θεό και αποτελεί μέρος του ποιμαντικού έργου. Ο Ιεχωβά περιμένει η οργάνωσις, η εκκλησία του, να το κάμη αυτό.

15. (α) Ποιοι είναι μερικοί από τους διορισμούς που γίνονται από τον επίσκοπο της εκκλησίας; (β) Πρέπει να τους θεωρούμε αυτούς ως ολιγώτερο σπουδαίους επειδή γίνονται από τον επίσκοπο;

¹⁵ Σε κάθε εκκλησία μαρτύρων του Ιεχωβά υπάρχει εκπαιδευτική προμήθεια για την υποβοήθησι όλων των μελών σε μεγαλύτερη ωριμότητα. Οι πιο ώριμοι προσδιορίζονται από τον επίσκοπο για να βοηθούν άλλους που θέλουν υποβοήθησι στη μελέτη, στην προετοιμασία ομιλιών από σπίτι σε σπίτι ή σε κάποιο μέρος της δράσεως κηρύγματος. Και αυτό, επίσης, αποτελεί μέρος του ποιμαντικού έργου, που πραγματικά διευθετείται από τον Ιεχωβά. Και σκεφθήτε πόσο θαυμαστό είναι για κάποιον να χρησιμοποιήται να βοηθήση σε τούτο ή ν’ αναγνωρίζεται από τον Θεό ως ένας άξιος ποιμάνσεως και να λαμβάνη εκπαίδευσι. Μ’ αυτή την ίδια διάθεσι ποτέ δεν πρέπει να καταφρονή κανείς το προνόμιο του ν’ αναλάβη επίβλεψι μιας μικρής ομάδος Γραφικής μελέτης βιβλίου, που συνέρχεται σ’ ένα σπίτι για να λάβη οδηγίες διακονίας αγρού και να επισκέπτεται τις οικογένειες σ’ αυτό το μέρος. Όχι, ο Ιησούς είπε: «Όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών.» (Ματθ. 18:20) Πρέπει να υπάρχη η ίδια πρόθυμη, ένθερμη και στοργική φροντίδα για όλους τους διορισμούς μας που ο Θεός μέσω του λόγου του προτρέπει τους επισκόπους να χρησιμοποιούν στην ποίμανσι του ποιμνίου. Προσέξτε τι λέγει ο Πέτρος: «Ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστικώς, αλλ’ εκουσίως· μηδέ αισχροκερδώς, αλλά προθύμως· μηδέ ως κατακυριεύοντες την κληρονομίαν του Θεού, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου.» (1 Πέτρ. 5:2, 3) Η ευθύνη, η φροντίδα, η προθυμία, η θέρμη και η αγάπη δεν εξασθενούν επειδή προσδιωρισθήκαμε από τον επίσκοπο της εκκλησίας να φροντίζωμε για κάποιες από τις λεπτομέρειες της ποιμάνσεως του ποιμνίου. Ούτε ελαττώθηκαν στην περίπτωσι του Ιησού, όταν εξεπαίδευσε και απέστειλε τους εβδομήντα μαθητάς να κηρύξουν.​—Λουκ. 10:1-24.

16. Ποια διάθεσις συμβάλλει σε ευτυχία και εκτέλεσι έργου στην εκκλησία;

¹⁶ Η νομιμοφροσύνη στον Ιεχωβά και, φυσικά, στην οργάνωσί του καταδεικνύεται με ενέργεια. Ένας που έχει λόγους να είναι νομιμόφρων στην οργάνωσί του Θεού θα εύρισκε εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να κρατήση το στόμα του κλειστό ή να είναι απλώς ένας θεατής εκείνων που κηρύττουν τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού. Μάλλον, προετοιμαζόμεθα για συμμετοχή με κάποιον τρόπο στην ποίμανσι του ποιμνίου κάνοντας όπως προέτρεψε ο Πέτρος: «Αναζωσθέντες τας οσφύας της διανοίας σας, εγκρατεύεσθε, και έχετε τελείαν ελπίδα εις την χάριν την ερχομένην εις εσάς όταν αποκαλυφθή ο Ιησούς Χριστός.» (1 Πέτρ. 1:13) Σκεφθήτε τι θα μπορούσε να επιτελεσθή σε μια εκκλησία και τις ενθουσιώδεις εποικοδομητικές συνθήκες που θα επικρατούσαν, αν οι βοηθοί του επισκόπου της εκκλησίας και όλοι όσοι λαμβάνουν κάποιον διορισμό για να συμμετέχουν στην ποίμανσι του ποιμνίου θ’ ανταπεκρίνοντο όπως ο Παύλος εγνώριζε ότι θ’ ανταπεκρίνετο ο αδελφός μας Φιλήμων: «Πεποιθώς εις την υπακοήν σου, έγραψα προς σε, εξεύρων ότι και πλειότερον αφ’ ό,τι λέγω θέλεις κάμει.»​—Φιλήμ. 21.

17. Τι είδους διάθεσι προς την εκκλησιαστική οργάνωσι σημαίνει η συμμετοχή στην ποίμανσι της εκκλησίας;

¹⁷ Αντί να ζητούμε την ευκολώτερη δυνατή πορεία στη μελέτη ή στη συμμετοχή σε κάποια δράσι της εκκλησίας, γιατί να μην συμμορφονώμεθα μάλλον με το «ταύτα μελέτα, εις ταύτα μένε, δια να ήναι φανερά εις πάντας η προκοπή σου»; (1 Τιμ. 4:15) Αναζητείτε ευκαιρίες για ν’ αυξήσετε σε μεγαλύτερη ωριμότητα στην οργάνωσί του Θεού, μάλλον παρά να ικανοποιήτε τις εύκολα πραγματοποιούμενες επιθυμίες της σαρκός. Αν ο καθένας στην εκκλησία θ’ απεφάσιζε να πηγαίνη σύμφωνα με τις αρέσκειες του και να εκλέξη τον πιο πρόσφορο τομέα για να κηρύττη ή την πιο εύκολη ομάδα Γραφικής μελέτης της εκκλησίας για να συνδεθή μ’ αυτήν, θα ήταν δύσκολο για τον επίσκοπο να ποιμάνη το ποίμνιο. Πόσο διαφορετικό είναι, όταν ο καθένας θέτη τον λόγο και το έργο του Θεού πρώτα και είναι πρόθυμος να συμμετάσχη στην εποικοδόμησι της οργανώσεως! Μια τέτοια πορεία συνιστάται στο Εφεσίους 4:15: «Αληθεύοντες εις την αγάπην, να αυξήσωμεν εις αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, ο Χριστός.»

18. Πως είναι δυνατόν να μάθωμε τον νουν του Ιεχωβά, και ποιο εκκλησιαστικό πρόγραμμα αντανακλά τούτο σ’ εμάς;

¹⁸ Πιστή παρακολούθησις των συναθροίσεων είναι σημείο νομιμοφροσύνης, αφού συνερχόμεθα με άλλους της οργανώσεως του Θεού για να εξετάσωμε οικοδομητικές της πίστεως πληροφορίες από τη Γραφή. Οι συναθροίσεις που γίνονται σε κάθε εκκλησία είναι ένα πολύ θετικό μέρος της οργανώσεως του Θεού σε δράσι. Οι νομιμόφρονες Χριστιανοί έχουν πρώτα στο πρόγραμμά τους την προμήθεια για παρακολούθησι αυτών των συναθροίσεων. Ο Παύλος μάς λέγει γιατί: «Μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους· και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.» (Εβρ. 10:25) Έχομε την ευκαιρία να συμμετέχωμε με το να εκφραζώμεθα σ’ αυτές τις συναθροίσεις. Αυτό μας οικοδομεί σιγά-σιγά για να μπορούμε να εξηγούμε αυτά τα Γραφικά σημεία ώσπου να γίνουν μέρος των σκέψεών μας. Το να είμεθα με την οργάνωσι μέσω συναθροίσεων, συνελεύσεων, διακονικής δράσεως στον αγρό, συναναστροφής με άλλους πιο πεπειραμένους και μελέτης των πολλών δημοσιεύσεων καταλήγει στο να μιλούμε όμοια με την οργάνωσι. Διαρκώς πλησιέστερα ελκυόμεθα σ’ αυτήν, ενεργώντας, μιλώντας και χαίροντας μαζί της σε όλη τη δράσι της. Επειδή η οργάνωσις ακολουθεί τον διδάσκαλό της Χριστό Ιησού, ελκυόμεθα πλησιέστερα στη σκέψι του. Θα φθάσωμε τότε να έχωμε τον νουν του Χριστού. (1 Κορ. 2:16) Επειδή ο Ιησούς αντανακλά το θέλημα του Πατρός του (Ιωάν. 5:30), μπορούμε να μάθωμε τον νουν του Ιεχωβά και να μάθωμε να περιπατούμε στις κατευθύνσεις του. (Ησ. 2:1-4) Πώς αλλιώς θα μπορούσε να επιτελεσθή αυτό; Μόνο με το να προσκολλώμεθα στα όργανα που χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά, όπως ακριβώς τονίζεται στην προς Κολοσσαείς επιστολή 3:10: «Ενδύθητε τον νέον [άνθρωπον], τον ανακαινιζόμενον εις επίγνωσιν κατά την εικόνα του κτίσαντος αυτόν.»

19. Πώς η οργάνωσις του Θεού χρειάζεται την προστασία μας;

¹⁹ Έπειτα έχομε την ευθύνη να προστατεύσωμε την οργάνωσι. Αποτελούμε μέρος αυτής. Την αναγνωρίζομε παγκόσμια ως Θείας δημιουργίας. Εργάζεται και χρησιμοποιείται από τον «πιστόν και φρόνιμον δούλον» φροντίζοντας για παγγήινα συμφέροντα. (Ματθ. 24:45-47) Μας παρέχει τροφήν εν καιρώ. Δεν κηρύττει απεργία. Δεν είναι διηρημένη, αλλά παραμένει ισχυρή και στερεή καθώς οδηγεί στη δράσι της Βασιλείας. Μας προσέχει ημέρα και νύχτα. Δεν την θεωρούμε ως ένα πελώριο σωματείο ή γίγαντα προς εκμετάλλευσιν. Όταν βλέπωμε άλλους να προσπαθούν να επωφεληθούν απ’ αυτήν, δεν θα υψώσωμε τους ώμους με ένα «Ω, τι με νοιάζει;» Με την αύξησι της οργανώσεως, μεγάλες ποσότητες ιδιοκτησίας, μηχανών, Αιθουσών Βασιλείας, εφοδίων συνελεύσεων, δημοσιευμάτων και προμηθειών χρησιμοποιούνται, και εδώ δεν ακολουθούμε κοσμικές συνήθειες να παίρνουμε αυτά τα πράγματα για τον εαυτό μας και να συμπεραίνωμε ότι η οργάνωσις είναι μεγάλη και ουδέποτε θα τα στερηθή. Το ίδιο αληθεύει για την καθαρότητα της οργανώσεως. Δεν θα υψώσωμε τους ώμους και να σκεφθούμε, «Γιατί να ερεθισθούμε για κάποιον που διαπράττει κάποια ακάθαρτη πράξι; Γιατί να πληγώσωμε τα αισθήματα κάποιου; Η οργάνωσις είναι μεγάλη· δεν πειράζει.» Αλλά πειράζει. Η οργάνωσις είναι του Θεού. Με βαθιά ριζωμένο ενδιαφέρον βλέπομε τον εαυτό μας να πληγώνεται και, περισσότερο ακόμη, βλέπομε τη διευθέτησι του Θεού να διαφθείρεται με την ακάθαρτη αυτή πράξι.

20. Ποιους λόγους για ευτυχία έχομε τώρα;

²⁰ Κυττάξτε ολόγυρα στην κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ζώντας σ’ αυτόν τον τεταμένο καιρό με μεγαλύτερα εμπόδια για την ενότητα του κόσμου παρά οποτεδήποτε προηγουμένως, έχομε ειρήνη που αναπηδά από αγάπη, τόσο βαθιά ριζωμένη ώστε ισχυρά έθνη δεν μπορούν να την ξερριζώσουν. Ο υλισμός και ο εθνικισμός δεν μπορούν να διασπάσουν τη θεοκρατική κοινωνία ή ν’ απομακρύνουν τη στοργή της για τον πλάστη της, Ιεχωβά Θεό. Βλέπομε ανθρώπους που διατρέφονται με εποικοδομητική πνευματική τροφή, που φέρνει αύξησι και ωριμότητα. Καθώς ο Ιησούς ωδήγησε τον Πέτρο, ‘τα αρνία βόσκονται.’ (Ιωάν. 21:15-17) Η οργάνωσις είναι ώριμη και γίνεται περισσότερο ώριμη κάθε μέρα. Έχομε γνώσι ασφαλούς διδασκαλίας, χωρίς ανάγκη να είμεθα αβέβαιοι για τη σχέσι μας προς τον Θεό ή ταλαντευόμενοι για το ποιο είναι το θέλημά του. Υπάρχει τροφή, πνευματική τροφή σε αφθονία. Έχομε τον άριστο εφοδιασμό για να εργασθούμε μ’ αυτόν, σε δημοσιεύματα, Γραφές, οδηγίες και ενθαρρυντική συμβουλή. Ασφαλώς στη θεοκρατική κοινωνία υπάρχει μια ανθηρή, γεμάτη ευημερία, ευτυχισμένη, σώα και ασφαλής θέσις για να ζη κανείς, ο δε Ησαΐας 32:18 την περιγράφει καλά: «Ο λαός μου θέλει κατοικεί ειρηνικήν κατοικίαν, και οικήματα ασφαλή, και ησύχους τόπους ευπορίας.» Αυτή η κατάστασις πρόκειται να συνεχισθή για πάντα. Ναι, όπως ο Αβραάμ, μπορούμε να είμεθα ικανοποιημένοι. Σ’ αυτή την κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά περιβαλλόμεθα από λαό νομιμόφρονα στον Θεό· αυτοί είναι φίλοι του και αυτός δεν αισχύνεται να ονομάζεται Θεός των. Προσκολληθήτε, λοιπόν, στον Ιεχωβά, ζήτε σύμφωνα με τον λόγον του, εργάζεσθε με τον λαό του, ναι, ζήτε με την οργάνωσι του Ιεχωβά για πάντα.

[Εικόνα στη σελίδα 690]

‘Διατί δεν εφοβήθητε να λαλήσητε εναντίον του θεράποντος μου Μωυσέως;’