Η Γενεά Μας του Εικοστού Αιώνος και η Ανάστασις

 1, 2. (α) Πρόκειται όλοι οι άνθρωποι της γενεάς μας του εικοστού αιώνος να έλθουν κάτω από την προμήθεια του Θεού για ανάστασι; (β) Τι δείχνει η παραβολή του Ιησού για κείνους που παρωμοίασε με «ερίφια»;

ΠΟΛΛΑ άτομα από τη γενεά μας του εικοστού αιώνος που πεθαίνουν, έρχονται κάτω από την προμήθεια που έκαμε ο Ιεχωβά Θεός για ανάστασι κάτω από τη βασιλεία του Υιού του Ιησού Χριστού.

² Εν τούτοις, μεταξύ της γενεάς μας υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι θα έχουν την ίδια τελική τύχη με τον Σατανά ή Διάβολο και τους δαίμονές του. Αυτοί θα είναι εκείνοι, τους οποίους ο Ιησούς Χριστός παρωμοίασε με ερίφια. Έδωσε μια προφητεία για τη συντέλεια αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων και ετερμάτισε αυτή την προφητεία με την παραβολή του περί προβάτων και εριφίων. Αυτή η παραβολή ή εξεικόνισις βρίσκεται στο κατά Ματθαίον 25:31-46. Στη γενεά μας αυτά τα συμβολικά «ερίφια» είναι άνθρωποι από όλα τα σύγχρονα έθνη και αποχωρίζονται από τη δικαία τάξι ανθρώπων που ο Ιησούς παρωμοίασε με πρόβατα. Τόσο τα «πρόβατα» αυτά όσο και τα «ερίφια» είναι επίγειες τάξεις ανθρώπων· δηλαδή, δεν έχουν κλήσι από τον Ιεχωβά Θεό για την ουράνια κληρονομία με τον Υιό του Ιησού Χριστό, αλλά είναι επιγείου φρονήματος.—Ματθ. 25:31-33.

 3. Από ποιους διακρίνει ο Ιησούς τόσο τα «πρόβατα» όσο και τα «ερίφια», και πώς;

³ Ο Ιησούς διακρίνει τόσο τα «πρόβατα» όσο και τα «ερίφια» από τους πνευματικούς «αδελφούς» του, τους 144.000 συγκληρονόμους του, που έχουν ουράνια κληρονομία μαζί του. Ο Ιησούς είπε ότι «πρόβατά» του είναι εκείνοι που έχουν την ευλογία του ουρανίου Πατρός του. Η αιτία τούτου είναι ότι έκαμαν καλό στους πνευματικούς αδελφούς του, ακόμη και «εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων.» (Ματθ. 25:34-40) Η αιτία, για την οποία ο Ιησούς αποκαλεί τα «ερίφια» καταραμένη τάξι, είναι διότι παρέλειψαν να κάμουν καλό στους πνευματικούς αδελφούς του, ούτε και «εις ένα τούτων των ελαχίστων.» Έτσι τα «ερίφια» παρέλειψαν να κάμουν οποιοδήποτε καλό για Εκείνον που οι αδελφοί αυτοί αντιπροσώπευαν, δηλαδή, τον Κύριο Ιησού Χριστό.

 4. Όταν απέπεμπε τα συμβολικά «ερίφια», σε ποιους ανεφέρθη ο Ιησούς, και από ποια άποψι;

⁴ Στην παραβολή του ο Ιησούς ετόνισε απ’ ευθείας το γεγονός ότι ο Σατανάς ή Διάβολος και οι δαιμονικοί του άγγελοι θα ριφθούν «εις την λίμνην του πυρός και του θείου», που συμβολίζει τον ‘δεύτερο θάνατο’. Ο Ιησούς το έκαμε αυτό, όταν είπε στην τάξι των ‘εριφίων’: «Υπάγετε απ’ εμού, οι κατηραμένοι, εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον δια τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού.»—Ματθ. 25:41-45· Αποκάλ. 20:10, 14.

 5. Πότε θα πη ο Βασιλεύς Ιησούς Χριστός τα λόγια αυτά στα συμβολικά «ερίφια»;

⁵ Ο Βασιλεύς Ιησούς Χριστός βασιλεύει στους ουρανούς από του τέλους των «Καιρών των Εθνών» το 1914 μ.Χ. (Λουκ. 21:24) Πότε, λοιπόν, θα πη αυτά τα λόγια στους ανθρώπους, τους οποίους κατατάσσει ως «ερίφια»; Αυτό θα γίνη κατά την καταστροφή της Βαβυλώνος της Μεγάλης και τη μάχη του Αρμαγεδδώνος που ακολουθεί αμέσως την καταστροφή της Βαβυλώνος της Μεγάλης, δηλαδή, κατά τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος.» (Αποκάλ. 17:1, 2, 15, 16· 16:14, 16· 17:14) Στα «ερίφια» που θα εκτελεσθούν τότε θα περιλαμβάνωνται όλα εκείνα τα άτομα επάνω στη γη, που δεν συγκαταλέγονται μεταξύ της ευλογημένης τάξεως των «προβάτων».

 6. Πώς τα συμβολικά «πρόβατα» καταδεικνύουν ότι είναι τέτοια;

⁶ Τα «πρόβατα» είναι η τάξις των ανθρώπων, οι οποίοι καταδεικνύουν την υποστήριξί τους στον Βασιλέα Ιησού Χριστό με το να κάνουν θετικά καλό στους πνευματικούς αδελφούς και συγκληρονόμους του. Τα «πρόβατα» εγκατέλειψαν τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη (την παγκόσμιο αυτοκρατορία της ψευδούς Βαβυλωνιακής θρησκείας). Αφιέρωσαν τη ζωή τους στον Θεό μέσω του Χριστού και βαπτίσθηκαν στο νερό και από τότε συμμετέχουν μαζί με τους πνευματικούς αδελφούς του Χριστού στο να δίδουν την τελική παγγήινη μαρτυρία για τη βασιλεία του Θεού, όπως προελέχθη προηγουμένως στην προφητεία του Ιησού, εις Ματθαίον 24:14. Αυτά τα «πρόβατα» δεν πορεύονται με τους «βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης» και με τους στρατούς των στον Αρμαγεδδώνα για να πολεμήσουν εναντίον του Θεού.

 7, 8. Ποιοι περιλαμβάνονται στα «ερίφια», τα οποία εκτελούνται ως ‘κατηραμένα’;

⁷ Αντιθέτως, στα «ερίφια», τα οποία πρόκειται να εκτελεσθούν ως ‘κατηραμένα’ άτομα, θα περιλαμβάνωνται οι θρησκευόμενοι, οι οποίοι παραμένουν μέσα στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη μέχρι της παντοτινής καταστροφής της· επίσης, οι θρησκευόμενοι που αποτελούν το σύγχρονο αντίστοιχο του συνθέτου ‘ανθρώπου της ανομίας’ (ΜΝΚ ) ‘του υιού της απωλείας’· ομοίως και τα συμβολικά «ζιζάνια», «οι υιοί του πονηρού» (Ματθ. 13:25-30, 38-42)· επίσης, εκείνοι οι πολιτικοί «βασιλείς», οι στρατιωτικοί διοικηταί των, οι ιππείς των, οι ελεύθεροι και οι δούλοι, οι μεγάλοι και οι μικροί, οι οποίοι όλοι βαδίζουν προς τον Αρμαγεδδώνα, όχι όμως στο πλευρό του Βασιλέως των βασιλέων και Κυρίου των κυρίων.—Αποκάλ. 19:18-21.

⁸ Στα «ερίφια» θα περιλαμβάνωνται, επίσης, οι σύζυγοι, άνδρες ή γυναίκες, που έχουν πιστούς γαμηλίους συντρόφους, αλλά οι οποίοι, παρά το καλό παράδειγμα των πιστών γαμηλίων συντρόφων των, εξακολουθούν να παραμένουν άπιστοι κατά την ημέρα και ώρα της εκτελέσεως της θείας κρίσεως εναντίον του εχθρικού τούτου κόσμου· επίσης, τα τέκνα ενός πιστού γονέως ή τα τέκνα πιστών γονέων (πατέρα και μητέρας), τα οποία τέκνα κάποτε ήσαν «άγια» ως ανήλικα, ως ανεύθυνα παιδιά, αλλά τα οποία μεγάλωσαν και έφθασαν σε υπεύθυνη ηλικία και αρνήθηκαν να γίνουν αφιερωμένοι, βαπτισμένοι πιστοί ως τον καιρό που αρχίζει η θεία εκτέλεσις εναντίον των ‘εριφίων’.—1 Κορ. 7:12- 16.

 9. Ποια, λοιπόν, θα είναι εκείνα τα «ερίφια», σε διάκρισι από ποιους;

⁹ Με άλλα λόγια, κατά τον καιρό της εκτελέσεως της θείας κρίσεως τα «ερίφια» θα είναι όλα εκείνα τα άτομα, νέοι και γέροι, τα οποία δεν έγιναν πρόβατα και τα οποία δεν συνήχθησαν στη «μία ποίμνη» υπό τον ‘ένα ποιμένα’, όπου βρίσκεται το μικρό υπόλοιπο των πνευματικών αδελφών του Ποιμένος.—Ιωάν. 10:16· Αποκάλ. 7:9- 17.

10. Ποια μεταχείρισι θα έχουν τα τέκνα των ομοίων με ερίφια ανθρώπων, και πώς αυτό εξεικονίσθη προφητικώς;

¹⁰ Τα μη αφιερωμένα τέκνα των ομοίων με ερίφια ανθρώπων δεν θα εξαιρεθούν από την εκτέλεσι και την καταδίκη στη Γέεννα απλώς και μόνο διότι είναι ανήλικα, ανεύθυνα τέκνα. Το σκληρό αυτό γεγονός εξεικονίζεται από τις διαταγές που απηύθυνε ο Ιεχωβά Θεός προς τους εκτελεστάς του, όταν η αποστατημένη Ιερουσαλήμ επρόκειτο να καταστραφή. Στους εκτελεστάς του είπε: «Διέλθετε κατόπιν αυτού [του ανθρώπου ο οποίος έθεσε σημείον στους ανθρώπους που επρόκειτο να σωθούν] δια της πόλεως, και πατάξατε· ας μη φεισθή ο οφθαλμός σας, και μη ελεήσητε· γέροντας, νέους, και παρθένους, και νήπια, και γυναίκας, φονεύσατε μέχρις εξαλείψεως.» Και αυτό το έκαμαν, όπως εξεικονίσθη από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, το 607 π.Χ.—Ιεζ. 9:5-7.

11. Ποια πνευματική τάξις θα εκτελεσθή μαζί μ’ αυτά τα «ερίφια»;

¹¹ Μαζί με τα «ερίφια» κατά τον Αρμαγεδδώνα θα εκτελεσθή και το υπόλοιπο της τάξεως του ‘κακού δούλου’, της τάξεως του ‘πονηρού δούλου και οκνηρού’, που ήσαν κάποτε πνευματικοί αδελφοί του Χριστού, αλλά οι οποίοι έπαυσαν να είναι διότι έγιναν άπιστοι και προδόται. Δεν θα έχουν ουράνια ανάστασι.—Ματθ. 24:48-51· 25:24-30.

12, 13. (α) Πού πηγαίνουν τα «ερίφια» που εκτελούνται; (β) Η τιμωρία των με κάτι αιώνιο τι σημαίνει, και πώς αυτό καταδεικνύεται από τους λόγους του Ιησού;

¹² Πού πηγαίνουν τα εκτελεσθέντα «ερίφια», όταν αποπέμπωνται από την παρουσία του Βασιλέως; Όχι στον Άδη ή Σιεόλ, όπου βρίσκονται ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ και άλλοι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά Θεού. Όχι· πηγαίνουν στο συμβολικό «πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον δια τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού.» (Ματθ. 25:41) Αυτό το «πυρ το αιώνιον» ασφαλώς δεν βρίσκεται στον Άδη ή Σιεόλ. Ακόμη και η παραβολή του Ιησού για τον πλούσιο και τον πτωχό Λάζαρο δεν αποδεικνύει ότι το πυρ της Γεέννης ή η ‘λίμνη η καιομένη με πυρ και θείον’ βρίσκεται στον Άδη ή Σιεόλ. (Λουκ. 16:19-31)a Τι σημαίνει, λοιπόν, αυτή η τιμωρία με κάτι το αιώνιο; Σημαίνει ακριβώς το αντίθετο της αιωνίου ζωής. Με άλλα λόγια, σημαίνει την αιώνια τιμωρία της ατελεύτητης καταστροφής. Το ότι σημαίνει μια τέτοια ατελεύτητη καταστροφή φαίνεται από τα τελευταία λόγια του Ιησού σχετικά με την άδικη τάξι των «εριφίων».

¹³ «Και θέλουσιν απέλθει ούτοι μεν εις κόλασιν [αποκοπήν, ΜΝΚ] αιώνιον [ή αιώνια τιμωρία]· οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον.»—Ματθ. 25:46.

14. Πού δεν θα πάνε αυτά τα ερίφια, και τι δεν θα έχουν;

¹⁴ Αυτά τα «ερίφια» που εκτελούνται κατά την καταστροφή της Βαβυλώνος της Μεγάλης ή στη μάχη του Αρμαγεδδώνος δεν απέρχονται «εις ζωήν αιώνιον» σε οποιαδήποτε μορφή, ούτε και σε αιώνιο συνειδητό βασανισμό. Εφόσον καταστρέφονται σαν με πυρ, δεν θα έχουν ανάστασι.

15. Ποιοι από αυτούς που βαδίζουν προς την «αιώνια ζωή» δεν θα χρειασθούν ανάστασι, και γιατί όχι;

¹⁵ Η τάξις των δικαίων ‘προβάτων’ μεταξύ των ανθρώπων βρίσκεται στην οδό της αιωνίου ζωής στη νέα διάταξι πραγμάτων του Θεού υπό τον Χριστό. Ένας «όχλος πολύς» από αυτά θα επιζήσουν από τον επικείμενο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος. Και εφόσον έτσι εισέρχονται στη χιλιετή βασιλεία του Ιησού Χριστού επί της γης, δεν θα χρειασθούν ανάστασι. (Αποκάλ. 7:9-17) Με τη δίκαιη πορεία που θ’ ακολουθήσουν τότε κάτω από τη Μεσσιανική βασιλεία θ’ αποφύγουν την εκτέλεσι στη «λίμνη του πυρός», τον «δεύτερο θάνατο», και ποτέ δεν θα πεθάνουν ως ανθρώπινα πλάσματα. Ποτέ δεν θα μεταβούν στον Άδη ή Σιεόλ για να χρειασθούν ανάστασι.

16. Ώστε, στην αρχή της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού, ποιοι δεν θα υπάρχουν επί της γης, και γιατί όχι;

¹⁶ Εν τούτοις, δεν θα συμβή το ίδιο με την τάξι των «εριφίων» της γενεάς του εικοστού μας αιώνος. Κατά την καταστροφή της Βαβυλώνος της Μεγάλης στη μάχη του Αρμαγεδδώνος θα εκτελεσθούν με μια αιώνια τιμωρία και ποτέ δεν θ’ αναστηθούν εκ νεκρών διότι θα μεταβούν στον ‘δεύτερο θάνατο’. Επομένως, στην αρχή της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού, δεν θα υπάρχη τάξις «εριφίων» που να επεμβαίνη στη δικαία εκείνη διακυβέρνησι.

17. (α) Ποιοι δεν θα είναι τότε σε θέσι να επέμβουν στο αόρατο βασίλειο, και γιατί όχι; (β) Για ποιο γεγονός θα ετοιμασθή η τάξις των «προβάτων» επί της γης;

¹⁷ Ούτε και θα υπάρχη ένας αόρατος Διάβολος με τους αοράτους δαιμονικούς αγγέλους του που να επεμβαίνουν στη λειτουργία της βασιλείας του Χριστού. Γιατί όχι; Διότι αμέσως μετά τη μάχη του Αρμαγεδδώνος θα δεσμευθούν σε κατάστασι αδρανείας και θα ριφθούν στην άβυσσο και θ’ απομονωθούν από κάθε επαφή με άλλους στο ζωντανό σύμπαν. (Αποκάλ. 20:1-3) Έτσι, δίχως πονηρή επέμβασι τα «πρόβατα», που επιζούν από τον Αρμαγεδδώνα, θα ετοιμασθούν για την ερχομένη ανάστασι των επιγείων νεκρών από τη θάλασσα και από τον Άδη ή Σιεόλ.

[Υποσημειώσεις]

Βλέπε, επίσης, Η Σκοπιά 15ης Μαΐου 1951, σελίδες 147-157 και 1ης Ιουνίου 1951, σελίδες 165-176.

Ώστε το ότι ο «πλούσιος» βρίσκεται ‘βασανιζόμενος εν τη φλογί’, εξεικονίζεται από το ότι αυτό γίνεται στον Άδη ή Σιεόλ. Όταν ομιλή προς τον Αβραάμ δια μέσου ενός χάσματος, εξεικονίζει ότι βρίσκεται εκεί που είναι και ο νεκρός Αβραάμ.