Η Θεοκρατική Οργάνωσις του Ιεχωβά Σήμερα

 1, 2. Σε ποιες περιπτώσεις ο Κορέ, η Μαριάμ, ο Ααρών, οι Ισραηλίτες και το σύμμικτο πλήθος απέτυχαν να δείξουν εκτίμησι για τη θεοκρατική τάξι;

Ο ΚΟΡΕ δεν την εκτιμούσε. Η Μαριάμ και ο Ααρών δεν την εκτιμούσαν πάντοτε. Οι Ισραηλίτες στην έρημο συχνά απέτυχαν να την εκτιμήσουν. Το σύμμικτο πλήθος από μη Ισραηλίτες που συνώδευε τους Ισραηλίτες, δεν την εκτιμούσε πάντοτε. Ο Αχάν έχασε την εκτίμησι γι’ αυτή. Το ίδιο και ο Βασιλεύς Σαούλ. Το ίδιο και ο Βασιλεύς Οζίας. Βέβαια οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι της εποχής του Ιησού δεν την εκτιμούσαν, όπως δεν την εκτιμά και ο κλήρος των ημερών μας.

² Όταν ο Κορέ και οι σύντροφοι του στην έρημο θέλησαν να εξυψωθούν ως την ιερατεία και κατηγόρησαν τον Μωυσή και τον Ααρών ότι ανελάμβαναν μεγάλη εξουσία, απέδειξαν ότι δεν εκτιμούσαν τη θεοκρατική οργάνωσι. Η γη τους κατέπιε. (Αριθμοί 16:1-33) Όταν η Μαριάμ και ο Ααρών μίλησαν εναντίον του δούλου του Ιεχωβά Μωυσέως, απέτυχαν προς στιγμήν να εκτιμήσουν τη θεοκρατική οργάνωσι, έλαβαν αυστηρή επίπληξι από τον Κύριο, αλλά επαναφέρθηκαν στη θεία εύνοια όταν υπέμειναν τη διόρθωσι. (Αριθμοί 12:1-15) Όταν οι Ισραηλίτες ηλικίας είκοσι ετών και πάνω αρνήθηκαν να μπουν στη Γη της Επαγγελίας επειδή οι κατάσκοποι ανέφεραν την παρουσία γιγάντων, εστασίασαν εναντίον της θεοκρατικής οργανώσεως και έδειξαν έλλειψι πίστεως στον μέγαν Θεοκράτην Ιεχωβά. Το αποτέλεσμα ήταν ότι πέθαναν στην έρημο χωρίς να εισέλθουν ποτέ στη Γη της Επαγγελίας. (Αριθμοί 13:25-33· 14:1-38) Όταν το σύμμικτο πλήθος που είχε συνοδεύσει τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο, επεθύμησε να φάγη κρέας και παραπονέθηκε εναντίον της προμηθείας τού μάννα από τον Ιεχωβά και έσπειρε διχόνοια, κατέδειξε έλλειψι εκτιμήσεως για τη θεοκρατική τάξι, και επέφερε πληγήν επάνω του και επάνω σε άλλους.—Έξοδος 12:38· Αριθμοί 11:4-34.

 3. Με ποιους τρόπους ο Αχάν, ο Βασιλεύς Σαούλ, ο Βασιλεύς Οζίας και οι Γραμματείς και Φαρισαίοι απεδείχθησαν μη θεοκρατικοί, και πώς ο κλήρος του «Χριστιανισμού» δείχνει το ίδιο πράγμα σήμερα;

³ Όταν ο Αχάν με απληστία έλαβε πράγματα του αναθέματος, όταν ο Βασιλεύς Σαούλ ανέλαβε ιερατικά καθήκοντα, όταν ο Βασιλεύς Οζίας διεξεδίκησε αλαζονικά για τον εαυτό του την υπηρεσία του Ααρωνικού ιερατείου, όλοι τους απέδειξαν ότι δεν διέκριναν και δεν εσέβοντο τη θεοκρατική οργάνωσι του Ιεχωβά. (Ιησούς του Ναυή 6:17-19· 7:1, 19-25· 1 Σαμουήλ 13:9-14· 2 Χρονικών 26:16-21) Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι των ημερών του Ιησού ήσαν επίσης μη θεοκρατικοί, διότι αντικαθιστούσαν τον λόγον του Θεού με τις παραδόσεις των ανθρώπων και απέρριπταν τον Ιησούν ως Μεσσίαν. (Ματθαίος 15:1-9· Ιωάννης 19:13-18) Σε τούτο προεικόνιζαν τους κληρικούς του «Χριστιανισμού», οι οποίοι απορρίπτουν τη Γραφή και διδάσκουν ανθρωποποίητα δόγματα και σύμβολα πίστεως και συμμαχούν με τους πολιτικούς του κόσμου τούτου, προτιμώντας αυτό από το να υποστηρίξουν τον Χριστόν, τον ενθρονισμένον Βασιλέα. Αυτοί αρνούνται να δουν το σημείο της ενθρονίσεώς του στον ουρανό, και ιδιαίτερα κλείνουν σφικτά τα μάτια τους στη μορφή του σημείου που αφορά την ορατή θεοκρατική οργάνωσι, που θα ίδρυε ο Ιεχωβά προς χρήσιν του σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες του παλαιού τούτου, κόσμου, όπως προελέχθη: «Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, δια να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ; Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον, όταν έλθη ο κύριος αυτού, θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.»—Ματθαίος 24:45-47.

 4. Ποια αρχή λησμονούν οι φιλόδοξοι, και ποιες ορατές θεοκρατικές διευθετήσεις υπήρξαν ή υπάρχουν;

⁴ Εκείνοι που έχουν έλλειψι εκτιμήσεως για τη θεοκρατική τάξι και ενεργούν για ν’ αποκτήσουν προσωπική δύναμι και εξύψωσι, λησμονούν την αρχή που αναγράφεται στον Ψαλμό 75:5-7: «Μη υψόνετε εις ύψος το κέρας υμών· μη λαλείτε με τράχηλον σκληρόν. Διότι ούτε εξ ανατολών, ούτε εκ δυσμών, ούτε εκ της ερήμου, έρχεται η ύψωσις· αλλ’ ο Θεός είναι ο Κριτής· τούτον ταπεινόνει, και εκείνον υψόνει.» Το ορατό αρχηγείον της τυπικής θεοκρατικής οργανώσεως του Θεού στον Ισραήλ, αναφέρεται ότι ήταν στα «πλάγια του βορρά». (Ψαλμός 48:2· Ησαΐας 14:13) Επομένως, όχι από την ανατολή ή τη δύσι ή τον νότον, αλλ’ από τον Ιεχωβά μέσω του αγωγού του επρόκειτο να έλθη η κατάλληλη ύψωσις. Αυτός ειργάζετο μέσω αυτής της μιας θεοκρατικής οργανώσεως, όχι μέσω πολλών. Στον ωρισμένο καιρό αυτή αντικαταστάθηκε από ένα νέο σύστημα, και για μια νέα, ορατή θεοκρατική οργάνωσι ο Χριστός «έδωκε δόματα εν ανθρώποις», αυτά δε τα «δόματα» ή δώρα ήσαν άνθρωποι που υπηρετούσαν υπό διάφορες ιδιότητες στη μία θεοκρατική διάταξι. Προήγοντο στις θέσεις των από τον Ιεχωβά, και όλοι ήσαν ενωμένοι με μία μόνη ελπίδα, μία πίστι, ένα βάπτισμα. Τίποτε από συμβιβασμό πίστεων σ’ αυτή την ορατή θεοκρατική οργάνωσι. (Εφεσίους 4:4-13) Όπως είχε προλεχθή, μετά τον θάνατο των αποστόλων και των συνεργατών των, λύκοι βαρείς διεσκόρπισαν και εδίχασαν το ποίμνιο σε διαιρετικές φατρίες και διέρρηξαν την ορατή οργάνωσι. (Πράξεις 20:29, 30· 2 Πέτρου 2:1) Στον σημερινό μας καιρό η ορατή θεοκρατική οργάνωσις αποκατεστάθη με τον διορισμό του «πιστού και φρονίμου δούλου».

«Ο ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΙΜΟΣ ΔΟΥΛΟΣ»

 5. Ποια είναι η σημασία των όρων «δούλος» και «οικετεία», όπως χρησιμοποιούνται εις Ματθαίον 24:45;

⁵ «Τις άρα εστίν ο πιστός και φρόνιμος δούλος ον κατέστησεν ο κύριος επί της οικετείας αυτού του δούναι αυτοίς την τροφήν εν καιρώ;» (Κείμενον) Ο δούλος και η οικετεία (οικιακοί υπηρέται) είναι τα ίδια πρόσωπα, μόνο από διάφορες απόψεις. Υπό τον όρον «δούλος» οι σημερινοί κεχρισμένοι ακόλουθοι του Χριστού θεωρούνται ως τάξις, ως ένας σύνθετος δούλος ή σύνθετος υπηρέτης. Ο ίδιος ο Θεός εξηγεί έτσι το πράγμα: «Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει ο Ιεχωβά, και ο δούλος μου, τον οποίον έκλεξα.» (Ησαΐας 43:10, Α.Σ.Μ.) Σημειώστε ότι πολλοί μάρτυρες καλούνται ένας δούλος. Υπό τον όρον «οικετεία», εκείνοι που αποτελούν την τάξι του δούλου, θεωρούνται ως άτομα. Αναφέρονται ως «θεραπεία» (σώμα θεραπόντων) εις Λουκάν 12:42. Η μετάφρασις του Μώρντοκ από τη Συριακή χρησιμοποιεί τον όρον «οικιακοί» εις Ματθαίον 24:45, και μια άλλη μετάφρασις από τη Συριακή, του Α. Σ. Λιούις, αποδίδει «σύντροφοι», δηλαδή, σύντροφοι δούλοι. Αυτοί είναι οικιακοί δούλοι στον οίκον του Θεού και, ως ενωμένη τάξις ή κοινωνία, ορίζονται «ο πιστός και φρόνιμος δούλος». Παρόμοια, όταν μερικοί οικιακοί υπηρέται γίνωνται πονηροί και αρχίζουν να κτυπούν τους συνδούλους των, αυτοί οι κακοποιοί γίνονται η προφητευμένη τάξις του «κακού δούλου».—Ματθαίος 24:48-51.

 6. Ποιες διαφορετικές απόψεις των κεχρισμένων ακολούθων του Χριστού λαμβάνονται εις Ματθαίος 24:45-51 και Ματθαίος 25:14-30, και τι υποδηλώνεται από το ότι ο «πιστός και φρόνιμος δούλος είναι μόνο ένας;

⁶ Το Ματθαίος 24:45-51 δείχνει τα προνόμια της υπηρεσίας που χορηγούνται στους πιστούς ως τάξιν και την τιμωρία που επιβάλλεται στους απίστους ως τάξιν. Το Ματθαίος 25:14-30 δείχνει την πολιτεία του Κυρίου με τους πιστούς και απίστους δούλους ως άτομα. Ως άτομον ο καθένας πρέπει ν’ αγωνισθή ν’ ανταποκριθή στις απαιτήσεις του Κυρίου. Ενωμένοι ως μια πιστή ομάς δούλων, περιλαμβάνουν μια ορατή θεοκρατική οργάνωσι και στην παραβολή του Ιησού που εξετάζομε εδώ, εξεικονίζονται ως ένας «πιστός και φρόνιμος δούλος», και αυτή η τάξις του συνθέτου δούλου πρέπει να φροντίση να κάμη κατάλληλη προμήθεια για όλα τα μέλη της ατομικώς, για τους οικιακούς υπηρέτας. Πριν από την έλευσι του Κυρίου, του Ιησού Χριστού, έπρεπε να προμηθεύη για όλα τα μέλη της την «τροφήν εν καιρώ». Πρέπει επίσης να σημειωθή ότι ο Θεός δεν έχει πολλές τάξεις φρονίμου δούλου, πολλές θεοκρατικές οργανώσεις, μεταξύ των οποίων διαμερίζεται το έργον. «Διεμερίσθη ο Χριστός;» Όχι! Είναι «έν σώμα».—1 Κορινθίους 1:13· 12:12-13.

 7. Ποιους αποδεικνύουν τα πράγματα ως τον «πιστόν και φρόνιμον δούλον»;

⁷ Αλλά πάλι ερωτούμε, «Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, δια να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ;» Στο 1878, σαράντα χρόνια πριν από την έλευσι του Κυρίου στο ναό για κρίσι, υπήρχε μια τάξις ειλικρινών αφιερωμένων Χριστιανών, που είχαν απομακρυνθή από της ιεραρχικές και κληρικές οργανώσεις και που ζητούσαν να επιστρέψουν στην αληθινή Χριστιανοσύνη, όπως εφαρμοζόταν αυτή από τους πρώτους Χριστιανούς προτού οι βαρείς λύκοι διαρπάσουν το ποίμνιο μετά τον θάνατο των αποστόλων. Άρχισαν μια εκστρατεία για την αποκατάστασι των θεμελιωδών αληθειών με σκοπό τη διάθρεψι των πνευματικώς πεινασμένων και την αντικατάστασι των ειδωλολατρικών διδασκαλιών που είχαν υιοθετηθή από την αποστάτιδα «Χριστιανοσύνη». Ήταν ο κατάλληλος καιρός για μια τέτοια πνευματική τροφή, ώστε να ετοιμασθή ο δρόμος πριν από την έλευσι του Χριστού στο ναό για κρίσι. (Μαλαχίας 3:1· 4:5, 6) Αυτός ο όμιλος πιστών σπουδαστών άρχισε την έκδοσι της Σκοπιάς, η οποία τότε εκαλείτο «Η Σκοπιά της Σιών και Κήρυξ της Παρουσίας του Χριστού», στο πρώτο δε τεύχος, του Ιουλίου 1879, ο αναγγελλόμενος σκοπός της ήταν το να προμηθεύση «τροφήν εν καιρώ» στο «μικρόν ποίμνιον». Τα πράγματα δείχνουν ότι το έκαμε αυτό από το 1879 και στο εξής. Στο 1884 ίδρυσαν ένα νόμιμο σωματείο για να αντιπροσωπεύη μ’ ένα μεθοδικό ή νόμιμο τρόπο την κοινωνία των μαρτύρων ή διακόνων. Έως την ημέρα αυτή το νόμιμο σωματείο, η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, εχρησιμοποιήθηκε ως μια αντιπροσωπεία για να ετοιμάζη τα δημοσιεύματα και να διευθύνη και να ενοποιή τη δράσι του κηρύγματος της κοινωνίας των μαρτύρων που είναι εξαπλωμένη σε όλη τη γη. Όταν ο Χριστός ήλθε για κρίσι στο 1918, βρήκε μερικούς που ήσαν ενωμένοι μ’ αυτόν τον όμιλο, οι οποίοι ενόμιζαν ότι ο Κύριος είχε αναβάλει την έλευσί του και οι οποίοι κατέθλιβαν τους συνδούλους των εν Χριστώ. Αυτοί εξεβλήθησαν ως η τάξις του «κακού δούλου». Εκείνοι που υπηρετούσαν πιστά τον Θεό, ανεγνωρίσθησαν ως η τάξις του «πιστού και φρονίμου δούλου».

 8. Ποιος προβιβασμός γίνεται σ’ αυτή την τάξι του πιστού δούλου;

⁸ Ποια είναι υ απόφασις του Κυρίου σχετικά με τον φρόνιμον δούλον; «Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.» Πριν από αυτόν τον προβιβασμό, ο δούλος επιστατούσε μόνο στους οικιακούς υπηρέτας του Κυρίου ή στο σώμα των θεραπόντων, για τα τους δίδη την πνευματική τους τροφή εν καιρώ. Τώρα, λόγω πιστότητος σ’ αυτή τη μία υπηρεσία, δίδονται στον δούλο πολύ περισσότερα προς εκτέλεσιν. Όπως ακριβώς οι δούλοι ατομικώς στην παραβολή των ταλάντων βλέπομε ότι ανταμείβονται με περισσότερα προνόμια αν είναι πιστοί και ότι αφαιρούνται απ’ αυτούς όλα τα προνόμια αν είναι άπιστοι, έτσι και στην εξεικόνισι αυτή που αφορά τις τάξεις, η τάξις του πιστού και φρονίμου δούλου διορίζεται επί όλων των υπαρχόντων του κυρίου, ενώ η τάξις του κακού δούλου αποβάλλεται εντελώς. Ενώ άλλοτε ο φρόνιμος δούλος ήταν υπεύθυνος για τη διατροφή μόνο των κεχρισμένων μελών του σώματος του Χριστού, τώρα πρέπει να αναδεχθή την εντολή: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.»—Ματθαίος 24:14.

 9. Ποιοι περιλαμβάνονται σε ‘όλα τα υπάρχοντά του’, ποια πρόσθετη ευθύνη σημαίνει αυτό για τον δούλον, και πώς αντιμετωπίζεται αυτή;

⁹ Σ’ αυτόν ανατίθενται όλα τα συμφέροντα της Βασιλείας επάνω στη γη, από τα οποία πρωταρχικό είναι η πλημμύρα νέων αληθειών που έρχονται σε ύπαρξι λόγω της εκπληρώσεως πολλών προφητειών. Το άγγελμα γίνεται πληρέστερο και τελειότερο, ζωτικώτερο για τους κρίσιμους καιρούς στους οποίους ζούμε, αποτελεσματικώτερο για τη διαίρεσι των λαών των εθνών ή στην τάξι των προβάτων ή στην τάξι των εριφίων. Αυτά τα πρόβατα που συνάγονται τώρα είναι τα «άλλα πρόβατα» του Κυρίου, που ανήκουν σ’ αυτόν, και αφού όλα τα υπάρχοντα του Κυρίου πρέπει να τύχουν φροντίδος από τον φρόνιμον δούλον, αυτή η πιστή κεχρισμένη τάξις πρέπει να επεκτείνη το πρόγραμμά της παροχής τροφής, για να εφοδιάση όχι μόνο τους οικιακούς υπηρέτας, αλλά και τα «άλλα πρόβατα» επίσης με την «τροφήν εν καιρώ». (Ιωάννης 10:16) Αυτό το εκτελεί πιστά ο φρόνιμος δούλος. Μέσω της νομίμου αντιπροσωπείας του, της Εταιρίας Σκοπιά, προμηθεύει την πνευματική τροφή σε μορφή εντύπων, διευθετεί συναθροίσεις, οργανώνει την υπηρεσιακή δράσι, αποστέλλει ειδικούς ταξιδεύοντας αντιπροσώπους και ιεραποστόλους, κάνει διευθετήσεις για μεγάλες συνελεύσεις, και με πολλούς άλλους τρόπους προμηθεύει τα μέσα για τους οικιακούς υπηρέτας και τα άλλα πρόβατα, ώστε να τρέφωνται, να ενισχύωνται και να κατευθύνονται με ικανότητα σε ενωμένη δράσι προς αίνον του Ιεχωβά.

ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΤΙΜΗΘΟΥΝ

10. Πώς πολιτεύεται ο Θεός με τούς επίγειους δούλους του, όπως φανερώνεται στην περίπτωσι του Δαβίδ;

¹⁰ Ο Ιεχωβά Θεός πολιτεύεται με τον λαό του ως μια τάξι δούλου. Δεν τρέφει τον καθένα ατομικώς, ούτε διορίζει ένα άτομο για την επιστασία τους. Κανένας σπουδαστής του λόγου του Θεού δεν αποκαλύπτει ατομικώς το θέλημα του Θεού ούτε ερμηνεύει τον λόγον του. (2 Πέτρου 1:20, 21) Ο Θεός ερμηνεύει και διδάσκει, μέσω του Χριστού του Πρωτίστου Δούλου, ο οποίος με τη σειρά του χρησιμοποιεί τον φρόνιμον δούλον ως τον ορατόν αγωγόν, την ορατή θεοκρατική οργάνωσι. Ο Δαβίδ επλησίαζε τον Θεό μέσω της ιερατικής οργανώσεως που αντιπροσωπεύετο από τον Αβιάθαρ ο οποίος είχε το εφόδ· και ένας σημερινός δούλος πρέπει ομοίως να αποβλέπη στην ορατή οργάνωσι του Θεού για πνευματική τροφή που είναι επίκαιρη και για οδηγίες σχετικές με την υπηρεσία της Βασιλείας. (1 Σαμουήλ 23:6, 9-11· 30:7, 8) Όπως ακριβώς φανερώνεται στην παραβολή των ταλάντων, όπου διαφορετικά ποσά είχαν παραδοθή σε διάφορους δούλους ατομικώς με βάσι τις ικανότητές των, έτσι στους οικιακούς υπηρέτας ανατίθενται προνόμια υπηρεσίας με βάσι τις ικανότητές των και την αφοσίωσί των και την προθυμία των να υποταχθούν και να συμμορφωθούν με τις οδηγίες του αγίου πνεύματος. Ο Ιεχωβά μέσω του Χριστού διορίζει τους οικιακούς υπηρέτας στις υπηρεσιακές των θέσεις στο σώμα του φρονίμου δούλου.—1 Κορινθίους 12:18.

11. Πώς δείχνομε εκτίμησι της σχέσεώς μας με την ορατή θεοκρατική οργάνωσι, ιδιαίτερα όσον αφορά την πνευματική τροφή;

¹¹ Πρέπει να δείξωμε ότι κατανοούμε αυτά τα πράγματα, εκτιμώντας τη σχέσι μας με την ορατή θεοκρατική οργάνωσι, ενθυμούμενοι την τελική τύχη εκείνων που είναι όμοιοι με τον Κορέ και τον Αχάν και τον Σαούλ και τον Οζία και άλλους που ελησμόνησαν τη θεοκρατική τάξι. Είμεθα διωρισμένοι ως άτομα να ετοιμάσωμε την τροφή για την πνευματική τράπεζα; Όχι; Τότε ας μην προσπαθούμε να αναλάβωμε τα καθήκοντα του δούλου. Πρέπει να τρώγωμε και να χωνεύωμε και να αφομοιώνωμε ό,τι τίθεται μπροστά μας, χωρίς να απορρίπτωμε τμήματα της τροφής επειδή μπορεί να μην ταιριάζουν στην ιδιοτροπία της διανοητικής μας γεύσεως. Οι αλήθειες που πρέπει να διακηρύττωμε είναι εκείνες που παρέχονται μέσω της οργανώσεως του φρονίμου δούλου, όχι μερικές προσωπικές γνώμες αντίθετες σε ό,τι έχει προμηθεύσει ο δούλος ως τροφήν εν καιρώ. Ο Ιεχωβά και ο Χριστός διευθύνουν και διορθώνουν τον δούλον καθώς χρειάζεται, και όχι εμείς ως άτομα. Αν δεν αντιλαμβανώμεθα ένα σημείο στην αρχή, πρέπει να συνεχίσωμε την προσπάθειά μας να το κατανοήσωμε, αντί να εναντιωθούμε και να το απορρίψωμε και να λάβωμε αλαζονικά τη στάσι ότι είναι πιθανώτερον να έχωμε εμείς δίκαιο παρά ο φρόνιμος δούλος. Πρέπει με πραότητα να συμβαδίσωμε με τη θεοκρατική οργάνωσι του Κυρίου και να περιμένωμε για περισσότερη διευκρίνισι, αντί να αρνούμεθα να προχωρήσωμε με την πρώτη μνεία ενός νοήματος που είναι ανούσιο για μας και να προβαίνωμε σε σοφιστείες και σε επίδειξι της κριτικής μας και της γνώμης μας ωσάν αυτές να είναι πιο αξιόλογες από την προμήθεια της πνευματικής τροφής από τον δούλον. Εκείνοι που είναι θεοκρατικοί θα εκτιμήσουν την ορατή οργάνωσι του Κυρίου και δεν θα είναι τόσο ανόητοι ώστε να αντιτάξουν στον αγωγόν του Ιεχωβά τη δική τους ανθρώπινη λογίκευσι και αίσθησι και τα προσωπικά τους αισθήματα.

12. Λόγω της πείρας μας από το παρελθόν, με ποια διάθεσι μπορούμε να δεχόμεθα τις προμήθειες του δούλου;

¹² Τώρα μερικοί μπορεί να ρωτήσουν, Πρέπει να δεχώμεθα ως από τον Κύριο και ως αληθινή την τροφή που παρέχεται μέσω του φρονίμου δούλου, ή πρέπει να αναβάλλωμε την αποδοχή της ώσπου να την δοκιμάσωμε εμείς οι ίδιοι; Αν την κατανόησι της Γραφής που έχομε σήμερα, την αποκτήσαμε με το να τρεφώμεθα στην τράπεζα που ετοιμάζει ο δούλος, αν έτσι ελευθερωθήκαμε από ψευδείς διδασκαλίες και οικοδομηθήκαμε στην καθαρή και αμόλυντη λατρεία του Θεού και ελάβαμε ελπίδα ενός νέου κόσμου, θα πρέπει να έχωμε κάποια εμπιστοσύνη στις προμήθειες του δούλου. Αφού έχομε τραφή ώσπου εφθάσαμε στη σημερινή μας πνευματική δύναμι και ωριμότητα, γινόμαστε ξαφνικά εξυπνότεροι από τον πρώην προμηθευτή μας και εγκαταλείπομε τη διαφωτιστική καθοδηγία της οργανώσεως που μας περιποιήθηκε σαν μητέρα; «Μη απορρίψης τον νόμον της μητρός σου.» (Παροιμίαι 6:20-23) Και αν ο ουράνιος Πατήρ δεν θα έδινε λιθάρι ή φίδι ή σκορπιό σ’ ένα τέκνο που ζήτησε απ’ αυτόν ψωμί ή ψάρι ή αυγό, πρέπει τάχα να λαμβάνωμε την πνευματική τροφή που αυτός παρέχει μέσω του δούλου μέσα στα χέρια μας σαν να επρόκειτο να συντριβούμε από ένα λιθάρι ή να δαγκωθούμε από ένα φίδι ή να κεντηθούμε από ένα σκορπιό; (Ματθαίος 7:7-11· Λουκάς 11:9-13) Πρέπει να είμεθα γεμάτοι δισταγμό και υποψία για κάθε νέα προμήθεια; «Ο διστάζων ομοιάζει με κύμα θαλάσσης κινούμενον υπό ανέμων και συνταραττόμενον. Διότι ας μη νομίζη ο άνθρωπος εκείνος, ότι θέλει λάβει τι παρά του Ιεχωβά.» (Ιάκωβος 1:6, 7, Μ.Ν.Κ.) Ακόμη και οι Βεροιείς στην αρχή εδέχθηκαν το κήρυγμα του Παύλου «μετά πάσης προθυμίας» και έπειτα προχώρησαν «εξετάζοντες καθ’ ημέραν τας γραφάς, αν ούτως έχωσι ταύτα». (Πράξεις 17:11) Αυτή ήταν η πρώτη πραγματική επαφή που είχαν οι Βεροιείς με το κήρυγμα του Παύλου, και όμως το δέχθηκαν με προθυμία και έπειτα εμελέτησαν τη Γραφική υποστήριξι για τον εαυτό τους. Πόσο πιο πρόθυμα μπορούμε να δεχώμεθα τις προμήθειες του δούλου με εμπιστοσύνη, αφού, ανόμοια με τους Βεροιείς, έχομε από το παρελθόν πλούσια πείρα των πολυτίμου προμηθειών που προέρχονται από τον δούλο. Αφού λάβωμε αυτά τα εφόδια τροφής, επαληθεύομε εμείς οι ίδιοι τη Γραφικότητά τους για να κάμωμε το άγγελμα κτήμα μας, μ’ ένα πνεύμα πραότητος και εμπιστοσύνης και όχι μαχητικότητος.

Η ΜΩΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΟΛΟΓΙΑΣ

13. Γιατί μερικοί συνηθίζουν να διατυπώνουν θεωρίες;

¹³ Υπάρχουν μερικοί που φαίνεται ότι υπεραγαπούν να διατυπώνουν θεωρίες. Αρέσκονται να είναι το ομιλητικό κέντρον μικρών ομίλων, εκφράζοντας τις θεωρίες των για το πώς ή πότε αυτό ή εκείνο πρόκειται να συμβή. Πιθανόν να μην είναι εσκεμμένως στασιαστικοί όσον αφορά τα όσα προμηθεύει ο δούλος, αλλ’ αν μπορούν να προσφέρουν μόνο εκείνα που έχει ήδη προμηθεύσει ο δούλος, δεν προεξέχουν αυτοί. Πώς μπορούν να λάμψουν προσωπικώς αν αντανακλούν απλώς τα όσα όλοι οι άλλοι μάρτυρες του Ιεχωβά αντανακλούν; Ζητούν, λοιπόν, κάτι το πιο εντυπωσιακό, κάποιο «νέο φως» για να θαμπώσουν ανίδεους ακροατάς. Καθώς προσφέρουν στους χάσκοντας ακροατάς τη σειρά των νέων θεωριών των, οι ακροαταί με την εκστατική τους προσοχή τρέφουν το εγώ των θεωριολόγων. Όταν αρχίζη κάποιος άλλος να μιλή και να έρχεται στο προσκήνιο, ο κατασκευαστής των θεωριών χάνει το ενδιαφέρον για τον όμιλο που συνομιλεί και αποσύρεται. Αυτοί οι κατασκευασταί θεωριών πιθανόν να αναγνωρίζουν ότι μερικές από τις προηγούμενες θεωρίες των ήσαν εσφαλμένες, αλλά δεν δείχνουν ότι έχουν μάθει το μάθημα από τα λάθη αυτά με το να παύσουν να παράγουν νέες θεωρίες. Η έντονη επιθυμία τους να θεωρούνται ως ανεξάρτητοι και βαθείς στοχασταί, είναι ισχυρότερη από την επιθυμία τους να είναι θεοκρατικοί.

14. Τι υποστηρίζουν μερικοί κατασκευασταί θεωριών, αλλά ως προς τι τους τυφλώνει η έπαρσίς των;

¹⁴ Μερικοί από τους κατασκευαστάς θεωριών είναι πιο στασιαστικοί από άλλους και διαφωνούν δογματικώς με τις προμήθειες του φρονίμου δούλου, εξυψώνοντας τον εαυτό τους πιο πάνω από τον καθωρισμένον αγωγόν του Κυρίου. Υποστηρίζουν ότι η θεοκρατική οργάνωσις δεν είχε πάντοτε δίκαιο, και ότι αυτοί κάποτε είχαν ιδέες που η οργάνωσις τις απέρριψε, αλλά τώρα τις διδάσκει, και με τούτο υπονοούν ότι οι τωρινές θεωρίες των θα γίνουν ομοίως δεκτές εν καιρώ. Ουδέποτε αναφέρουν τις πολυάριθμες θεωρίες που παρουσίασαν στο παρελθόν και που δεν έγιναν ποτέ αποδεκτές. Αυτό θα έφθειρε την εκστρατεία τους που αποβλέπει να κάμη πολλούς να καταβροχθίζουν τις τωρινές ιδέες των. Εκείνο ως προς το οποίο τους τυφλώνει η έπαρσίς των, είναι ότι η ορατή θεοκρατική οργάνωσις ποτέ δεν έχει αξιώσει το αλάθητον, ότι γνωρίζει πως το άγγελμα συνεχώς θα καθαρίζεται με την εξάλειψι πεπλανημένων ιδεών, ότι περιμένει να γίνουν φανερές νέες αλήθειες καθώς εκπληρώνονται περισσότερες προφητείες, ότι βαθμιαίως το φως θα λάμπη ολοένα περισσότερο ως την τελεία ημέρα, και ότι η διευκρίνισις θα έλθη μέσω του φρονίμου δούλου και όχι μέσω αυτοεξυψωμένων θεωριολόγων. (Παροιμίαι 4:18· Ησαΐας 6:5-7· Μαλαχίας 3:1-3) Είναι μια συνεχής πρόοδος, διότι ο δούλος πρόκειται να «δίδη εν καιρώ την διωρισμένην τροφήν». (Λουκάς 12:42) Αναμφιβόλως μερικοί έχουν ιδέες που δημοσιεύονται αργότερα· αν εγίνετο αυτό ενωρίτερα, πιθανόν να ήταν πρόωρο, πιθανόν να μην ήταν «εν καιρώ». Περιμένετε τον Κύριο.

15. Ποια βλάβη μπορεί να προέλθη από αστήρικτες θεωρίες, και πώς τα θεοκρατικά άτομα αντιδρούν σ’ αυτές;

¹⁵ Αλλά είτε αυτοί διατυπώνουν θεωρίες στασιαστικα είτε μόνο απερίσκεπτα, μπορούν να προξενήσουν βλάβη. Θέτουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο να φυσιωθούν με μια συναίσθησι ατομικής σπουδαιότητος, ή μπορεί να κάμουν τους αδυνάτους να προσκόψουν στην πίστι. Μπορούν να εμποδίσουν την ενότητα του φρονήματος και να παρεμβάλουν κώλυμα στο να βλέπουν όλοι αρμονικά. Ελκύουν την προσοχή στο πλάσμα μάλλον παρά στον Δημιουργό και την ορατή του οργάνωσι. Οι αστήρικτες θεωρίες των μπορεί να διαδοθούν, να εγείρουν ερωτήματα και αμφιβολίες, και να θέσουν σε κίνδυνο την ενότητα της δράσεως. Τα θεοκρατικά άτομα θα αποφύγουν τις θεωρίες και τους κατασκευαστάς των. Θα πίνουν βαθιά από τα ύδατα της αληθείας, χωρίς να τα θολώνουν με φουσκωμένες ατομικές γνώμες και θεωρίες. Με το να πίνουν όλοι το ίδιο νερό της αληθείας, όλοι θα βλέπουν αρμονικά, θα εργάζονται ώμος προς ώμον, και θα προχωρούν προς το νέο κόσμο ο ένας στο πλευρό του άλλου, συμβαδίζοντας με τον «πιστόν και φρόνιμον δούλον». Εκείνοι που ετοιμάζουν και διατυπώνουν τις δικές των προσφιλείς θεωρίες και στρώνουν μια δική τους μικρή πνευματική τράπεζα, ή που κάθονται στην τράπεζα του Κυρίου αλλά προμηθεύουν παράπλευρα μικρά δικά τους πιάτα φαγητού και προσπαθούν να κάμουν άλλους να τα γευθούν, είναι εκείνοι που δεν συμβαδίζουν με τη θεοκρατική οργάνωσι κι εν τούτοις μέσα στην τυφλή τους έπαρσι νομίζουν ότι ο δούλος και οι οικιακοί υπηρέται και τα άλλα πρόβατα είναι έξω από το σωστό δρόμο.

16. Ποια Γραφική συμβουλή, που πρέπει να προσέξωμε παραβλέπουν οι κατασκευασταί θεωριών;

¹⁶ Ο δούλος και οι οικιακοί υπηρέται και τα άλλα πρόβατα συμβαδίζουν ο ένας με τον άλλον και με τον Θεό και τον Χριστό. Δεν βρίσκονται έξω από το σωστό δρόμο και δεν πρέπει ούτε καν να σκέπτονται αλλαγή για να συμβαδίσουν μ’ έναν ασήμαντο αριθμό αυτοεξυψωμένων προσώπων που παραβλέπουν τη Γραφική συμβουλή πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα. «Εάν τις ετεροδιδασκαλή, και δεν ακολουθή τους υγιαίνοντας λόγους του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και την διδασκαλίαν την κατ’ ευσέβειαν, είναι τετυφωμένος, και δεν εξεύρει ουδέν, αλλά νοσεί περί συζητήσεις και λογομαχίας· εκ των οποίων προέρχεται φθόνος, έρις, βλασφημίαι, υπόνοιαι πονηραί, μάταιαι συνδιαλέξεις ανθρώπων διεφθαρμένων τον νουν, και απεστερημένων της αληθείας.» «Την παρακαταθήκην φύλαξον, αποστρεφόμενος τας βεβήλους ματαιολογίας, και τας αντιλογίας της ψευδωνύμου γνώσεως· την οποίαν τινές επαγγελλόμενοι, επλανήθησαν κατά την πίστιν.» «Κράτει το υπόδειγμα των υγιαινόντων λόγων, τους οποίους ήκουσας παρ’ εμού, μετά πίστεως και αγάπης της εν Χριστώ Ιησού.» «Ταύτα υπενθύμιζε, διαμαρτυρόμενος ενώπιον του Κυρίου, να μη λογομαχώσι, το οποίον δεν είναι εις ουδέν χρήσιμον, αλλά φέρει καταστροφήν των ακουόντων. Τας δε βεβήλους ματαιοφωνίας φεύγε· διότι θέλουσι προχωρήσει εις πλειοτέραν ασέβειαν· και ο λόγος αυτών θέλει κατατρώγει ως γάγγραινα.» «Ανατρέπουσι την πίστιν τινών.» «Τας δε μωράς και απαιδεύτους φιλονεικίας παραιτού, εξεύρων ότι γεννώσι μάχας.» «Να προσέχητε τους ποιούντας τας διχοστασίας και τα σκάνδαλα εναντίον της διδαχής την οποίαν σεις εμάθετε, και απομακρύνεσθε απ’ αυτών.»—Ρωμαίους 16:17· 1 Τιμόθεον 1:4, 7· 6:3-5, 20, 21· 2 Τιμόθεον 1:13· 2:14, 16-19, 23-26· Τίτον 3:9-11.

ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΜΕ ΑΠΟΤΟΜΑ ΤΟ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ ΤΩΝ ΠΙΣΤΕΩΝ

17. Σε ποιες δύο μεγάλες διαιρέσεις πέφτουν οι εκκλησίες του «Χριστιανισμού», και προμηθεύει καμμιά απ’ αυτές «τροφήν εν καιρώ»;

¹⁷ Πολλοί στον «Χριστιανισμό» θα πουν με θυμό ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά ‘το παίρνουν πολύ επάνω τους’. Αυτή τη διαμαρτυρία έκαμε στον Μωυσή ο Κορέ. (Αριθμοί 16:3) Εν τούτοις, τα γεγονότα δείχνουν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι εκείνοι που κηρύττουν για την ίδρυσι της Βασιλείας, και προειδοποιούν όλα τα έθνη για την εγγύτητα του Αρμαγεδδώνος. Η οργάνωσίς των λειτουργεί θεοκρατικά και παράγει την πνευματική τροφή που είναι επίκαιρη. Ποια από τις παραδεδεγμένες θρησκευτικές οργανώσεις του «Χριστιανισμού» προμηθεύει νέα πνευματική τροφή γι’ αυτούς τους κρίσιμους καιρούς; Δεν προσφέρουν οι ‘θεμελιωτισταί’ τις ίδιες ακόμη ξερές φλούδες, δεν επαναλαμβάνουν τα ίδια σύμβολα πίστεως που έχουν ηλικία αιώνων, και δεν ξαναδιδάσκουν μονότονα κατ’ επανάληψιν τα ολίγα βασικά των δόγματα που έχουν δανεισθή από την ειδωλολατρία; Αληθινά, «η θρησκεία των είναι εμπαιγμός, απλή παράδοσις που μανθάνεται με την μηχανική επανάληψι.» (Ησαΐας 29:13, Μ.Μ.) Οι νεωτεριστικές εκκλησίες παρήγαγαν νέες διδασκαλίες που να ταιριάζουν με τους καιρούς, αλλά οι νέες προσφορές των δεν είναι κατάλληλες για το κήρυγμα του ευαγγελίου. Αντί τούτου, υπονομεύουν τη Βίβλο, απορρίπτοντάς την ως μύθον και θρύλον, το πολύ-πολύ θεωρώντας την μόνο ως καλή φιλολογία, και προσφέρουν επιστήμη και εξέλιξι, ψυχολογία και ψυχιατρική, σε μια προσπάθεια να είναι δημοφιλείς σ’ ένα υλιστικό πολιτισμό. Ο Θεός λέγει απότομα ότι «αι τράπεζαι είναι πλήρεις εμετού» στον «Χριστιανισμό». Ανάμεσά τους βασιλεύει πάνω απ’ όλα η πνευματική πείνα. Τι αντίθεσις μεταξύ της καταστάσεως των ακολούθων των και της καταστάσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά!—Ησαΐας 28:8· 65:13-15· Ιερεμίας 2:13· Αμώς 8:11, 12.

18. Τι πρέπει να θυμηθούν εκείνοι που καταδικάζουν ως μισαλλόδοξη την απροκάλυπτη ομιλία;

¹⁸ Οι θρησκείες του «Χριστιανισμού», αντικαθιστώντας με αρχαίους ειδωλολατρισμούς και νεώτερες φιλοσοφίες τις αλήθειες που περιέχονται στη Γραφή, μοιάζουν με τον αποστάτη Ισραήλ που ωμολογούσε ότι ήταν λαός του Ιεχωβά: «Ο βους γνωρίζει τον κτήτορα αυτού, και ο όνος την φάτνην του κυρίου αυτού· ο Ισραήλ δεν γνωρίζει, ο λαός μου δεν εννοεί.» (Ησαΐας 1:3) Τοποθετούν τον εαυτό τους σε μια θέσι για δριμεία κατάκρισι, εναντίον της οποίας κραυγάζουν θεωρώντας την μισαλλόδοξη. Αλλά δεν λέγει ο ίδιος ο Θεός εδώ ότι έχουν λιγώτερη νόησι από τον βουν και τον όνον; Ο λόγος Του τους αποκαλεί «κύνας αλάλους» και «κύνας αδηφάγους». Ο Χριστός Ιησούς τούς αποκαλούσε μωρούς και ψεύστας και υιούς του Διαβόλου. Σαρκασμός και χλευασμός και περίγελως χρησιμοποιούνται εναντίον των ψευδών θρησκευομένων. Σημειώστε τα λόγια του Ιώβ προς μερικούς απ’ αυτούς: «Πόσον εβοήθησας τον αδύνατον! έσωσας βραχίονα ανίσχυρον! Πόσον συνεβούλευσας τον άσοφον! και εντελή σύνεσιν έδειξας!» Ως ένα άλλο παράδειγμα χλευαστικής ειρωνείας, προσέξτε τα λόγια του Ηλία προς τους ψευδείς λάτρεις όταν ο Θεός των δεν έδινε απάντησι έπειτα από ώρες επικλήσεως: «Επικαλείσθε μετά φωνής μεγάλης· διότι θεός είναι· ή συνομιλεί, ή ασχολείται, ή είναι εις οδοιπορίαν, ή ίσως κοιμάται, και θέλει εξυπνήσει.» (1 Βασιλέων 18:21-28· Ιώβ 12:2, 7, 8· 26:2, 3· Ησαΐας 56:10, 11· Ματθαίος 23:17· Ιωάννης 8:44) Αυτό πρέπει να κλείση το στόμα εκείνων που κακολογούν με ζέσι τους μάρτυρας του Ιεχωβά επειδή μιλούν απροκάλυπτα για τις ψευδείς θρησκείες. Αν καταδικάζουν τέτοια απροκάλυπτη ομιλία, πρέπει να καταδικάσουν επίσης τη Γραφή και τον Θεό τον ίδιο!

19. Γιατί, λοιπόν, δεν μπορεί ένας Χριστιανός να ενωθή σε μια κίνησι συμβιβασμού των πίστεων και τι θα ήταν ανάγκη να ανεχθή χωρίς διαμαρτυρία αν το έπραττε αυτό;

¹⁹ Όλα τα προηγούμενα αποδεικνύουν καθαρά ότι οι Χριστιανοί δεν μπορούν να ενωθούν με κινήσεις συμβιβασμού των πίστεων. Το ίδιο ακριβώς όπως και ο Άβελ δεν μπορούσε να ενωθή με τον Κάιν, ή ο Ισραήλ με την Αίγυπτο ή με τους Χαναανίτες, ή ο Ιησούς με τους γραμματείς, τους Φαρισαίους και τους Σαδδουκαίους, ή οι Χριστιανοί των πρώτων αιώνων με τη συγχώνευσι ειδωλολατρίας και αποστάτιδος Χριστιανοσύνης που είχε πραγματοποιήσει ο Κωνσταντίνος. Το να εισέλθη ένας Χριστιανός στην ποίμνη των αναμίκτων πίστεων θα εσήμαινε ότι πρέπει να ανεχθή ειδωλολατρικές διδασκαλίες κάτω από Χριστιανική επιγραφή, να ανεχθή το δόγμα των ^‘τριών θεών εν ενί’ να ανεχθή ισχυρισμούς ότι ο Θεός δαιμονιωδώς βασανίζει ψυχές σε πύρινες λίμνες, να ανεχθή τη βλασφημία ότι ο Θεός αντί χρημάτων θα ελευθερώση από ένα φλεγόμενο καθαρτήριο ψυχές που υποφέρουν, να ανεχθή τα διάφορα τυχερά παιχνίδια, να δεχθή την άποψι ότι ο Ιησούς δεν ήταν ο Μεσσίας αλλά ένας αγύρτης, να ανεχθή τη διαβολική διδασκαλία της εξελίξεως, να ανεχθή την υποκρισία του κλήρου και την ανάμιξί του στην πολιτική, να ανεχθή θρησκευτική εκμετάλλευσι του πολέμου και ευλογία από μέρους ιεροκηρύκων του φόνου Χριστιανών από Χριστιανούς—και ούτω καθεξής ένα ατέλειωτο ρεύμα βλασφημιών θα έπρεπε να ανεχθή ο Χριστιανός σιωπώντας. Θα έπρεπε να βυθισθή στην αμαρτία, να κλείση τα μάτια στο άδικο, να φράξη τα αυτιά στη βλασφημία, να κάμη τη γλώσσα του βουβή ώστε να ανέχεται σιωπηλά το κακό. Φοβούμενος μήπως προσβάλη ανθρώπους με λόγο ή έργο, θα προσέβαλλε τον Θεό ανεχόμενος εν ονόματι της ανεξιθρησκείας κάθε σατανική παγίδα που παρουσιάσθηκε στο δρόμο του. Θα ήταν επίσης ακατάλληλος και ακάθαρτος για την υπηρεσία του Ιεχωβά και θα γινόταν αληθινή γι’ αυτόν η παροιμία: «“Ο κύων επέστρεψεν εις το ίδιον αυτού εξέραμα”· και, Ο χοίρος λουσθείς επέστρεψεν εις το κύλισμα του βορβόρου.» Το να επιστρέψωμε στην ακαθαρσία του κόσμου τούτου αφού αποχωρισθήκαμε και καθαρισθήκαμε απ’ αυτόν, θα μας καθιστούσε ακαταλλήλους για οποιοδήποτε περαιτέρω έλεος από μέρους του Ιεχωβά. (Εβραίους 10:26· 2 Πέτρου 2:20-22· Αποκάλυψις 18:4) Με την παρ’ αξίαν, λοιπόν, χάριν του Ιεχωβά, ας εκτιμήσωμε την ορατή θεοκρατική οργάνωσι που αυτός ίδρυσε στην εποχή μας, και ας προσκολληθούμε σ’ αυτήν.