Κεφάλαιο 14

Επίγειοι Υπήκοοι της Βασιλείας του Θεού

 1, 2. (α) Πόσος υπολόγιζαν ότι ήταν ο πληθυσμός του κόσμου το 1914 μ.Χ., και σε τι ήταν χωρισμένος; (β) Τι κατάσταση εμφάνιζαν αυτά τα έθνη και οι αυτοκρατορίες πάνω στην παγκόσμια σκηνή, αλλά πώς τα έβλεπε ο Δημιουργός;

ΣΤΟ σημαδεμένο έτος 1914 μ.Χ. ο παγκόσμιος πληθυσμός υπολογιζόταν σε πάνω από ένα δισεκατομμύριο άτομα.a Το 1920 είχε ήδη αυξηθεί και φτάσει το 1.859.892.000 κατοίκους, παρά το γεγονός ότι πολλά εκατομμύρια θανατώθηκαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και από την Ισπανική γρίπη. Αυτός ο παγκόσμιος πληθυσμός ήταν χωρισμένος σε πολλά έθνη και αυτοκρατορίες, και η μεγαλύτερη αυτοκρατορία το 1914 ήταν η Βρετανική Αυτοκρατορία, η οποία περιλάμβανε το ένα τέταρτο της επιφάνειας της γης καθώς και το ένα τέταρτο του πληθυσμού του κόσμου. Αλλά τον καιρό εκείνο υπήρχαν κι άλλες αυτοκρατορίες, όπως η Τουρκική Αυτοκρατορία, η Κινεζική Αυτοκρατορία, η Ολλανδική Αυτοκρατορία, η Γαλλική Αυτοκρατορία, η Γερμανική Αυτοκρατορία, η Αυστρο-Ουγγρική Αυτοκρατορία, και η Πορτογαλική Αυτοκρατορία. Η παρουσία αυτών των εθνών και αυτοκρατοριών στην παγκόσμια σκηνή ήταν ένα εντυπωσιακό θέαμα, αλλά πώς φαίνονταν στον Ιδιοκτήτη της γης, στον Μεγάλο Δημιουργό, στον Ύψιστο Θεό; Μπορεί με μια μόνο ματιά του να τις επιθεωρήσει; Εξυμνώντας την υπερανθρώπινη δύναμη του Δημιουργού ο προφήτης Ησαΐας λέει:

² «Τις εστάθμισε το πνεύμα του Κυρίου ή έγινε σύμβουλος αυτού και εδίδαξεν αυτόν; Μετά τίνος συνεβουλεύθη, και τις εσυνέτισεν αυτόν και εδίδαξεν αυτόν την οδόν της κρίσεως και παρέδωκεν εις αυτόν επιστήμην και έδειξεν εις αυτόν την οδόν της συνέσεως; Ιδού, τα έθνη είναι ως ρανίς από κάδου και λογίζονται ως η λεπτή σκόνη της πλάστιγγος· . . . Αυτός είναι ο καθήμενος επί τον γύρον της γης και οι κάτοικοι αυτής είναι ως ακρίδες».—Ησαΐας 40:13-15, 22.

 3, 4. (α) Μήπως η σύναξη όλων των εθνών μπροστά στον Ιησού Χριστό, τον Κριτή που Εκπροσωπεί τον Θεό, θα είναι κάτι δύσκολο γι’ αυτόν, και σε ποια παραβολή προειπώθηκε ένα τέτοιο πράγμα; (β) Η παραβολή δείχνει τι απαιτείται από τους ανθρώπους που έχουν ποια προοπτική;

³ Λογικά, λοιπόν, είναι πολύ απλό για τον Δημιουργό Θεό να συνάξει όλα τα έθνη μπροστά του και να τα κρίνει και να εκτελέσει πάνω τους την απόφαση. Εξίσου εύκολο είναι να γίνει αυτό και από τον ισχυρό Γιο του Θεού, τον Ιησού Χριστό, τον οποίο ο Ιεχωβά έχει διορίσει να ενεργεί σαν Εκπρόσωπος Κριτής του. (Πράξεις 17:31) Το ότι θα έκανε αυτό ακριβώς το πράγμα στον ορισμένο καιρό, το προείπε ο ίδιος ο Γιος του Θεού στην παραβολή του για τα πρόβατα και τα ερίφια. Με την παραβολή αυτή ο απόστολος Ματθαίος τελειώνει την προφητεία που ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε πάνω στο Όρος των Ελαιών σχετικά με το «σημείο» της παρουσίας του και της «συντελείας του αιώνος». (Ματθαίος 24:3) Στην παραβολή που μόλις προηγήθηκε απ’ αυτήν, δηλαδή, στην παραβολή των «ταλάντων», ο Κύριος Ιησούς έδειξε με παράδειγμα ότι οι πιστοί μαθητές που θα βασίλευαν μαζί του στην ουράνια βασιλεία του πρέπει να εργάζονται όσο βρίσκονται εδώ πάνω στη γη για να αυξήσουν τα «υπάρχοντά» του. Πολύ κατάλληλα, λοιπόν, στην αμέσως επόμενη παραβολή δίνει ένα παράδειγμα για το τι απαιτείται από εκείνους που ζουν σήμερα και που θα γίνουν υπήκοοι της ουράνιας βασιλείας του. Αρχίζει την παραβολή του:

⁴ «Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού, τότε θέλει καθήσει επί του θρόνου της δόξης αυτού, και θέλουσι συναχθή έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη, και θέλει χωρίσει αυτούς απ’ αλλήλων, καθώς ο ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από των εριφίων, και θέλει στήσει τα μεν πρόβατα εκ δεξιών αυτού, τα δε ερίφια εξ αριστερών».—Ματθαίος 25:31-33.

 5, 6. (α) Πώς προσδιόρισε τον εαυτό του ο Ιησούς στην προφητεία του; (β) Γιατί αυτό μας υπενθυμίζει την προφητεία του Δανιήλ, έβδομο κεφάλαιο;

⁵ Πριν απ’ αυτή την παραβολή, ο Ιησούς είχε ήδη ονομάσει τον εαυτό του εφτά φορές «Υιόν του ανθρώπου». (Ματθαίος 24:27, 30, 37, 39, 44· 25:13) Αφού αυτή η ονομασία χρησιμοποιόταν σε σχέση με τη Μεσσιανική βασιλεία, η χρήση της εδώ ήταν πάρα πολύ κατάλληλη. Η χρήση της υπενθύμιζε την προφητεία του Δανιήλ 7:9, 10, 13, 14, όπου διαβάζουμε:

⁶ «Θρόνοι ετέθησαν και ο Παλαιός των ημερών εκάθησε, . . . χίλιαι χιλιάδες υπηρέτουν εις αυτόν και μύριαι μυριάδες παρίσταντο ενώπιον αυτού· το κριτήριον εκάθησε και τα βιβλία ανεώχθησαν. Είδον εν οράμασι νυκτός και ιδού, ως Υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού και έφθασεν έως του Παλαιού των ημερών και εισήγαγον αυτόν ενώπιον αυτού. Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία και η δόξα και η βασιλεία, διά να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη, και αι γλώσσαι· η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού, ήτις δεν θέλει φθαρή».

 7. Πότε ήρθε ο Ιησούς συνοδευόμενος από αγγέλους και κάθησε «επί του θρόνου της δόξης αυτού», και μ’ αυτό ποια αποκατάσταση έγινε;

⁷ Μολονότι αυτό που συνέβη στους ουρανούς ήταν αόρατο στα ανθρώπινα μάτια μας, ωστόσο το 1914, στο τέλος των «Καιρών των Εθνών» (ή, «των προσδιορισμένων Καιρών των Εθνών»), ήταν το έτος που ο «Υιός του ανθρώπου» προσήλθε στον Παλαιό των Ημερών, τον Ιεχωβά Θεό, και εκεί δόθηκε στον «Υιό του ανθρώπου» όλη εκείνη η «εξουσία και η δόξα και η βασιλεία». Τότε, λοιπόν, στο τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914, ο Κύριος Ιησούς σαν ο Γιος του ανθρώπου ήρθε συνοδευόμενος από όλους τους αγγέλους και κάθησε «επί του θρόνου της δόξης αυτού». Μ’ αυτό τον τρόπο η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού γεννήθηκε στους ουρανούς. (Αποκάλυψις 12:5, 10) Αυτή ήταν μια αποκατάσταση της βασιλείας του Δαβίδ, η οποία κάποτε κυβερνούσε στην Ιερουσαλήμ αλλά η οποία είχε ανατραπεί από τον Ναβουχοδονόσορ τον βασιλιά της Βαβυλώνας το 607 π.Χ. Έτσι αυτό που συνέβη το έτος 1914 μ.Χ. ήταν ακριβώς το αντίθετο από εκείνο που συνέβη το 607 π.Χ. Τώρα, για μια ακόμη φορά, βασίλευε ένας απόγονος του Δαβίδ.

 8. Έχοντας υπόψη αυτό που συνέβη το 607 π.Χ., γιατί ήταν κατάλληλο να συναχθούν όλα τα Έθνη μπροστά στον ενθρονισμένο Γιο του ανθρώπου το 1914 μ.Χ.;

⁸ Τον καιρό εκείνο άρχισε η «παρουσία» του Κυρίου Ιησού Χριστού. Επομένως, αυτό που περιγράφεται στην παραβολή των προβάτων και των εριφίων λαβαίνει χώρα στη διάρκεια της παρουσίας του. Αυτό περιλαμβάνει τη σύναξη όλων των εθνών μπροστά του σαν Βασιλιά ο οποίος είναι παρών πάνω στο θρόνο του. Αυτό ήταν πολύ σωστό να γίνει. Γιατί; Επειδή οι ‘προσδιορισμένοι καιροί των Εθνών’ είχαν τελειώσει. (Λουκάς 21:24) Για εφτά προφητικούς «καιρούς» εκείνα τα Έθνη είχαν κυριαρχήσει πάνω σε όλη τη γη χωρίς επέμβαση από οποιαδήποτε Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Σύμφωνα με τη Βίβλο, ένας προφητικός καιρός σημαίνει 360 μέρες ή, με συμβολικό τρόπο, 360 έτη. Τώρα επρόκειτο να υπάρξουν εφτά τέτοιοι προφητικοί «καιροί». Αυτό σήμαινε ένα σύνολο από 2.520 χρόνια (7 × 360 χρόνια). Σε όλο αυτό το διάστημα τα έθνη κυριάρχησαν σ’ όλη τη γη. Στη διάρκεια όλου εκείνου του καιρού είχαν ποδοπατήσει το δικαίωμα της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού να ασκεί παγκόσμια διακυβέρνηση. Μετρώντας προς τα πίσω 2.520 χρόνια από το 1914 μ.Χ. φτάνουμε στο έτος 607 π.Χ. Τότε ήταν που ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσορ έγινε παγκόσμιος άρχοντας ανατρέποντας τη δυναστεία του Βασιλιά Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ.—Ιεζεκιήλ 21:27.

 9. (α) Μήπως το γεγονός ότι το όνειρο του Ναβουχοδονόσορ για τους «επτά καιρούς» συνέβη πάνω από ένα χρόνο μετά την ανάληψη από μέρους του της παγκόσμιας εξουσίας, σημαίνει ότι οι Καιροί των Εθνών δεν μπορούσαν ν’ αρχίσουν παρά μόνο μετά την τυπική εκπλήρωση του ονείρου; (β) Πότε θα τελείωναν οι «επτά καιροί» αν μετρηθούν από την πτώση της Βαβυλώνας στους Μήδους και Πέρσες, και ποιο πράγμα έπρεπε λογικά να συμβεί τότε;

⁹ Έτσι οι «επτά καιροί» της κυριαρχίας των Εθνών άρχισαν το 607 π.Χ., κι ωστόσο ο Βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνας είδε το όνειρό του γι’ αυτούς τους «επτά καιρούς» πάνω από ένα χρόνο μετά από το έτος εκείνο. (Δανιήλ 4:16, 23, 25, 32) Και κάτι άλλο: το όνειρο αυτό είχε μια τυπική εκπλήρωση πάνω στον Ναβουχοδονόσορ όταν παραφρόνησε για εφτά κατά γράμμα «καιρούς» (έτη) και μασούσε χορτάρι σαν ένα βόδι στον αγρό. Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι «επτά καιροί» Εθνικής κυριαρχίας δεν μπορούσαν να έχουν αρχίσει το 607 π.Χ., πριν από το προφητικό όνειρο; Μήπως αυτοί οι Καιροί των Εθνών θα έπρεπε να αρχίσουν αφού ο βασιλιάς είχε αναρρώσει από εκείνα τα εφτά χρόνια της παραφροσύνης του; Όχι! Έτσι, αφού το έτος της ανάρρωσής του δεν είναι γνωστό, δεν απαιτείται αυτοί οι «επτά καιροί» της Εθνικής κυριαρχίας του κόσμου να αρχίσουν από την πτώση της δυναστείας του Ναβουχοδονόσορ το έτος 539 π.Χ. Αν μετρήσουμε τους προφητικούς «επτά καιρούς» (2.520 χρόνια) από την πτώση της Βαβυλώνας στους Μήδους και Πέρσες το 539 π.Χ. τότε εκείνοι οι «επτά καιροί» τελείωσαν το φθινόπωρο του έτους 1982 μ.Χ. Με βάση αυτό, ποιο πράγμα θα ήταν λογικό να περιμένουμε εκείνο το έτος; Το αντίθετο από εκείνο που συνέβη το 539 π.Χ., δηλαδή, την αποκατάσταση του θρόνου της δυναστείας του Βασιλιά Ναβουχοδονόσορ, την αποκατάσταση της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας με έναν απόγονο του Ναβουχοδονόσορ πάνω στο θρόνο!

10. (α) Τι λέει η Βίβλος για την αποκατάσταση της αρχαίας Βαβυλώνας, της δυναστείας του Ναβουχοδονόσορ και της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας; (β) Πότε, επομένως, άρχισαν οι «επτά καιροί», και τι είναι εκείνο που πρόκειται να αποκατασταθεί;

¹⁰ Ωστόσο, αυτό είναι εντελώς αντίθετο με εκείνο που προλέγει ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού. Η αρχαία Βαβυλώνα στον Ευφράτη Ποταμό έχει αφανιστεί για πάντα! Η δυναστεία του Βασιλιά Ναβουχοδονόσορ έχει ανατραπεί για πάντα. Η Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία έχει παύσει αιώνια να είναι η τρίτη παγκόσμια δύναμη. Αλλά τι είναι εκείνο που υποσχέθηκε να αποκαταστήσει ο Ιεχωβά Θεός, του οποίου ο αντιπροσωπευτικός θρόνος ήταν στην Ιερουσαλήμ; Εκείνο που ο Θεός των ουρανών έχει υποσχεθεί να αποκαταστήσει είναι η Μεσσιανική βασιλεία στα χέρια ενός απόγονου του Δαβίδ. (Ιεζεκιήλ 21:27· Λουκάς 1:30-33) Η ερήμωση της Ιερουσαλήμ και της γης του Ιούδα από τους Βαβυλώνιους το 607 π.Χ. σημείωσε την ανατροπή της Μεσσιανικής βασιλείας του Δαβίδ, και επομένως αυτό είναι το γεγονός που σημείωσε την αρχή των «επτά καιρών» της Εθνικής κυριαρχίας του κόσμου της ανθρωπότητας. Αναμφισβήτητα, επομένως, τα 2.520 χρόνια των Καιρών των Εθνών άρχισαν το 607 π.Χ., και επειδή άρχισαν τότε, τελείωσαν στις αρχές του φθινοπώρου του έτους 1914 μ.Χ.

11. Τι έδειξε σχετικά με τους Καιρούς των Εθνών το γεγονός ότι ο Ναβουχοδονόσορ πέρασε εφτά χρόνια παραφροσύνης μετά την ανατροπή του θρόνου του Δαβίδ;

¹¹ Έτσι, το γεγονός ότι ο Βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ πέρασε τα εφτά χρόνια της παραφροσύνης του μετά την ανατροπή του θρόνου του Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ., χρησίμευσε για να δείξει για πόσο διάστημα επρόκειτο να διαρκέσουν εκείνοι οι Καιροί των Εθνών, οι οποίοι ήδη είχαν αρχίσει. Τα παγκόσμια γεγονότα έδειξαν ότι αυτοί διήρκεσαν ως το 1914 μ.Χ.

12. Σύμφωνα με ποια θεία πρόσκληση ήταν καιρός για τον Ιησού Χριστό να ενεργήσει όταν τελείωσαν οι «επτά καιροί» το 1914;

¹² Όταν, μέσα στο έτος εκείνο, τελείωσαν οι «επτά καιροί» τής χωρίς διακοπή κυριαρχίας του κόσμου από τα Έθνη και φέρθηκε ο «Υιός του ανθρώπου» μπροστά στον Παλαιό των Ημερών, τότε ήταν ο κατάλληλος καιρός για τον ουράνιο Γιο του ανθρώπου να ενεργήσει σύμφωνα με την προφητική πρόσκληση που δίνεται στον Ψαλμό Δύο, εδάφια εφτά ως εννέα: «Εγώ θέλω αναγγείλει το πρόσταγμα· ο Κύριος είπε προς εμέ, Υιός μου είσαι συ· εγώ σήμερον σε εγέννησα· ζήτησον παρ’ εμού, και θέλω σοι δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου, και ιδιοκτησίαν σου τα πέρατα της γης· θέλεις ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά· ως σκεύος κεραμέως θέλεις συντρίψει αυτούς».—Βλέπε επίσης Αποκάλυψις 12:5.

«ΚΑΘΩΣ Ο ΠΟΙΜΗΝ ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΑΠΟ ΤΩΝ ΕΡΙΦΙΩΝ»

13. Πότε αρχίζει ο διαχωρισμός των ανθρώπων των εθνών σε σχέση με την «μεγάλη θλίψη», και έτσι ποιο πράγμα δεν περιλαμβάνει;

¹³ Ο χωρισμός των ανθρώπων των εθνών σαν σε «πρόβατα» και «ερίφια» από τον «Υιόν του ανθρώπου» που τώρα βασιλεύει, δε γίνεται μετά τη συντριβή των εθνών στον μεγάλο «καιρόν θλίψεως». Αυτός δε δαπανά ολόκληρη τη Χιλιετή βασιλεία του για να χωρίσει μ’ αυτόν τον τρόπο τους κατοίκους της γης, από τους οποίους η μεγαλύτερη πλειονότητα θα αναστηθεί από τους επίγειους τάφους τους. (Δανιήλ 12:1) Το διαχωριστικό έργο είναι μια δράση που προηγείται από το ξέσπασμα της «μεγάλης θλίψης», στο μεγάλο αποκορύφωμα της οποίας τα έθνη συντρίβονται στον Αρμαγεδδώνα. (Ματθαίος 24:21, 22· Αποκάλυψις 16:14, 16· 19:15) Έτσι η σύναξη όλων των εθνών μπροστά στον Γιο του ανθρώπου για να αρχίσει αυτός το διαχωριστικό του έργο δεν περιλαμβάνει την ανάσταση των επίγειων νεκρών.

14. Μήπως τα έθνη συνάγονται σ’ ένα τόπο συνέλευσης πάνω στη γη για το έργο διαχωρισμού, ή πώς τα χειρίζεται ο ουράνιος Γιος του ανθρώπου;

¹⁴ Η σύναξη των εθνών δε σημαίνει ότι θα φερθούν όλα μαζί σε ένα τόπο συνέλευσης πάνω στη γη, κάτι το μη πρακτικό. Μάλλον, η σύναξη γίνεται όταν ο Δημιουργός του ουρανού και της γης παραδίδει στον Γιο του ανθρώπου όλα τα έθνη σαν κληρονομιά του και όλη τη γη ως τα πέρατά της σαν ιδιοκτησία του. Αυτός δέχεται από το χέρι του Θεού την εξουσία πάνω σ’ όλα εκείνα τα έθνη, και στρέφει την προσοχή του σ’ όλα αυτά και χρησιμοποιεί ‘όλους τους αγγέλους μαζί του’ για να πολιτευθεί μ’ αυτά τα έθνη. Έτσι, μιλώντας συμβολικά, οι «λαοί» όλων των εθνών γίνονται ποίμνη του, μόνο που είναι σαν ποίμνη ανάμικτη από πρόβατα και κατσίκια. Τέτοια ανάμικτα ποίμνια είναι κάτι το συνηθισμένο στη Μέση Ανατολή.

15. (α) Μήπως το γεγονός ότι το διαχωριστικό έργο εξεικονίζεται σαν να γίνεται ανάμεσα σε πρόβατα και κατσίκια είχε σκοπό να δυσφημήσει τα κατσίκια; (β) Στη διάρκεια ποιου καιρού γίνεται το διαχωριστικό έργο;

¹⁵ Ο χωρισμός των κατσικιών από τα πρόβατα δε γίνεται για να δειχτεί ότι τα κατσίκια σαν ζώα είναι αξιοκαταφρόνητα. Στις μέρες του Ιησού στη γη κατά τον εορτασμό του ετήσιου Πασχαλινού δείπνου μπορούσε να χρησιμοποιηθεί είτε ένας νεαρός τράγος είτε ένα αρνί. (Έξοδος 12:1-5) Επίσης, την ετήσια Ημέρα του Εξιλασμού το αίμα του τράγου του Ιεχωβά φερνόταν μέσα από το παραπέτασμα στα Άγια των Αγίων του ναού για να «κάμη εξιλέωσιν . . . υπέρ των υιών Ισραήλ». (Λευϊτικόν 16:7-9, 15-17) Έτσι, στην παραβολή, τα ερίφια απλώς χρησιμοποιούνται για να εξεικονίσουν μια τάξη ανθρώπων, ενώ τα πρόβατα χρησιμοποιούνται για να εξεικονίσουν μια άλλη τάξη. Όπως έρχεται ο καιρός για έναν ποιμένα να χωρίσει τα δύο είδη ζώων, έτσι και στη διάρκεια της παρουσίας του Γιου του ανθρώπου, και πριν από τη «μεγάλη θλίψη», έρχεται ο καιρός να χωρίσει τις δύο τάξεις των ανθρώπων.

16. Τι πρέπει να σημαίνει η λέξη παρουσία έχοντας υπόψη το διαχωριστικό έργο σε εκπλήρωση της παραβολής;

¹⁶ Βέβαια, ο διαχωρισμός των προβάτων και των κατσικιών ενός κατά γράμμα ποιμνίου θα μπορούσε να τελειώσει σε λίγες ώρες μέσα στην ίδια μέρα, αλλά ο διαχωρισμός σε πρόβατα και ερίφια, σ’ ολόκληρη τη γη, ανθρώπων που είναι ελεύθεροι ηθικοί παράγοντες θα χρειαζόταν πολύ μακρύτερο διάστημα. Γι’ αυτό και χρησιμοποιήθηκε η λέξη παρουσία και όχι η λέξη «έλευση» ή «άφιξη».

17. (α) Πάνω σε ποιο σημείο διαφοράς γίνεται ο διαχωρισμός των προβάτων και των κατσικιών; (β) Γιατί ο διαχωρισμός ανθρώπων που είναι ελεύθεροι ηθικοί παράγοντες θα απαιτούσε μακρύτερο διάστημα από ό,τι ο διαχωρισμός των κατά γράμμα ζώων;

¹⁷ Στην παραβολή, ο διαχωρισμός γίνεται με βάση το γεγονός ότι τα ζώα είναι δύο διαφορετικών ειδών, και ένας ποιμένας δε θα ήθελε να ανακατευτεί το γάλα της κατσίκας με το γάλα του προβάτου για οικιακές χρήσεις. Επίσης το τρίχωμα της μιας τάξης ζώων διαφέρει από το τρίχωμα της άλλης τάξης, και αυτά δεν έπρεπε να αναμιγνύονται. (Λευϊτικόν 19:19· Δευτερονόμιον 22:11· Έξοδος 36:14· Παροιμίαι 27:27) Στην εκπλήρωση της παραβολής, ο διαχωρισμός των ανθρώπων βασίζεται στη διαφορά των προσωπικοτήτων και της πορείας ενέργειας. Για να αναπτυχθεί πλήρως μια προσωπικότητα χρειάζεται χρόνος, και μια πορεία ενέργειας οικοδομείται από μια σειρά πράξεων οι οποίες γίνονται τακτικά από ένα άτομο. Χρειάζεται επομένως μακρύτερη περίοδος χρόνου πριν μπορέσει να γίνει κρίση για την κατασταλαγμένη προσωπικότητα και αναλλοίωτη συστηματική διαγωγή ενός ατόμου. Αυτό απαιτεί να αφεθεί χρόνος πριν απαγγελθεί και εκτελεστεί πάνω σε ένα άτομο δίκαιη και αμετάκλητη απόφαση. Δεν είναι ζήτημα μιας μέρας είκοσι τεσσάρων ωρών.

18. (α) Έχοντας υπόψη το τι σημαίνει το δεξί μέρος και τι το αριστερό, ποιο είναι το ερώτημα πάνω στο οποίο καθένας πρέπει να πάρει μια απόφαση; (β) Μήπως το γεγονός ότι η παρουσία του Γιου του ανθρώπου είναι αόρατη επιτρέπει σε κάποιον να δικαιολογηθεί, και γιατί ναι ή όχι;

¹⁸ Στην παραβολή ο όμοιος με ποιμένα Γιος του ανθρώπου βάζει τους όμοιους με πρόβατα στα δεξιά του και τους όμοιους με ερίφια στα αριστερά του. Το δεξί μέρος αποδεικνύεται ότι είναι το μέρος της ευνοϊκής απόφασης, και το αριστερό μέρος είναι το μέρος της δυσμενούς απόφασης. Αυτή η έκβαση κάνει την κατάσταση για τους ανθρώπους όλων των εθνών σήμερα ένα σοβαρό ζήτημα. Το ερώτημα πάνω στο οποίο κάθε άτομο πρέπει να πάρει την απόφασή του είναι, Κερδίζω την εύνοια ή τη δυσμένεια του Γιου του ανθρώπου που τώρα κάθεται πάνω στον ένδοξο ουράνιο θρόνο του, και υπηρετείται από όλους τους αγγέλους; Κάθε άτομο θα κληθεί αναπόφευκτα να δώσει λόγο. Το γεγονός ότι ο Γιος του ανθρώπου που βασιλεύει είναι αόρατος στη διάρκεια της παρουσίας του δε δικαιολογεί κανέναν ώστε να του επιτρέψει να προβάλει τη δικαιολογία, «Δε γνώριζα». Η αόρατη παρουσία του Γιου του ανθρώπου έχει διακηρυχθεί παγκόσμια, και αυτό υποχρεώνει καθέναν να εξετάσει με μεγάλη σοβαρότητα κατά πόσο αυτό που κάνει ή που δεν κάνει φέρνει την εύνοια ή τη δυσμένεια του Βασιλιά και Κριτή.

19. Σε ποιον καιρό τοποθέτησε ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ την εκπλήρωση της παραβολής των προβάτων και των εριφίων κατά τη συνέλευση του Διεθνούς Συλλόγου των Σπουδαστών της Γραφής στο Λος Άντζελες το 1923;

¹⁹ Ποια, όμως, είναι τα συμβολικά πρόβατα και ποια είναι τα συμβολικά ερίφια; Το Σάββατο, 25 Αυγούστου 1923, δόθηκε στους Χριστιανούς σπουδαστές των Αγίων Γραφών μια εντυπωσιακή εξήγηση για το ποιοι ήταν αυτοί. Αυτή ήταν η όγδοη μέρα μιας εννιαήμερης περιφερειακής συνέλευσης που έγινε από τον Διεθνή Σύλλογο των Σπουδαστών της Γραφής στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας, στις ΗΠΑ. Τη μέρα εκείνη ο πρόεδρος του Συλλόγου, ο Ι. Φ. Ρόδερφορδ, απευθύνθηκε σ’ ένα ακροατήριο από 2.500 με θέμα «Η Παραβολή των Προβάτων και των Εριφίων». Η Βιβλική αυτή παρουσίαση δεν τοποθετούσε την εκπλήρωση της παραβολής του Ματθαίος 25:31-46 μετά τον «καιρόν θλίψεως» με τον οποίο τελειώνει το παρόν σύστημα πραγμάτων και στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού. Τοποθετούσε την εκπλήρωση της παραβολής τώρα, από το 1919 μ.Χ., στη διάρκεια της αόρατης «παρουσίας» του Γιου του ανθρώπου που βασιλεύει και μέχρι την καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων. Η ύλη αυτής της ομιλίας της συνέλευσης δημοσιεύθηκε στις σελίδες 307-314 του τεύχους του περιοδικού Σκοπιά και Κήρυξ της του Χριστού Παρουσίας της 15ης Οκτωβρίου 1923 (στην Αγγλική).—Βλέπε παραγράφους 17-21 του εν λόγω άρθρου κάτω από τον τίτλο «Ο Καιρός».

20. Γιατί, επομένως, ήταν καλό για κάθε άτομο να εξετάσει τι είδους προσωπικότητα ανέπτυσσε;

²⁰ Μ’ αυτό τον τρόπο οι αναγνώστες της Σκοπιάς του Πύργου και μέλη του Διεθνούς Συλλόγου των Σπουδαστών της Γραφής ειδοποιήθηκαν για το γεγονός ότι η παραβολή ήταν ήδη στο δρόμο της εκπλήρωσης και η τωρινή γενιά περιλαμβανόταν ζωτικά σ’ αυτό το ζήτημα. Αυτό βοήθησε καθέναν να μελετήσει τι είδους προσωπικότητα ανέπτυσσε και σε ποια πλευρά του Γιου του ανθρώπου που βασίλευε, τον έθετε η πορεία διαγωγής του.

21. Ποιες προσπάθειες έγιναν για να βοηθηθούν οι Ιουδαίοι να γίνουν συμβολικά «πρόβατα», και ως πότε συνεχίστηκε αυτό το ειδικό ενδιαφέρον για τους Ιουδαίους;

²¹ Για μερικά χρόνια έγινε μια ειδική προσπάθεια να βοηθηθούν οι φυσικοί, περιτμημένοι Ιουδαίοι του κόσμου να γίνουν συμβολικά «πρόβατα» και να έρθουν στα δεξιά του Μεσσία που βασίλευε. Αυτή η προσπάθεια έγινε με δημόσιες διαλέξεις πάνω στο θέμα «Οι Ιουδαίοι Επιστρέφουν στην Παλαιστίνη», όπως εκείνες που δόθηκαν σε μεγάλα ακροατήρια από τον πρόεδρο του Διεθνούς Συλλόγου των Σπουδαστών της Γραφής, τον Ι. Φ. Ρόδερφορδ στη διάρκεια του έτους 1925, όπως επίσης και η δημόσια διάλεξη πάνω στο θέμα «Η Παλαιστίνη για τους Ιουδαίους—Γιατί;» που δόθηκε από τον ίδιο τη Δευτέρα το βράδι, 31 Μαΐου 1926, στο φημισμένο Ρόγιαλ Άλμπερτ Χωλλ του Λονδίνου, στην Αγγλία, με καθίσματα για 10.000 και το οποίο ήταν γεμάτο με Ιουδαϊκό ακροατήριο. Εκτός απ’ αυτές τις δημόσιες διαλέξεις εκδόθηκε το βιβλίο Παρηγορία για τους Ιουδαίους, με χρονολογία έκδοσης, Οκτώβριος 1925, και, αργότερα, το βιβλίο με τις 360 σελίδες που είχε τίτλο «Ζωή», το οποίο παρουσιάστηκε για δημόσια διανομή την Κυριακή, 25 Αυγούστου 1929, ύστερα από μια ραδιοφωνική εκπομπή σ’ ολόκληρο το έθνος των ΗΠΑ από το σταθμό WBBR, Στάτεν Άιλαντ, Νέα Υόρκη, πάνω στο θέμα «Υγεία και Ζωή για τους Λαούς». Αυτό το ειδικό ενδιαφέρον για τους φυσικούς περιτμημένους Ιουδαίους συνεχίστηκε ως την έκδοση του βιβλίου Διεκδίκησις, Τόμος Β, το 1932, το οποίο έδειχνε ότι οι προφητείες του Ιεζεκιήλ σχετικά με τον Ισραήλ εφαρμόζονταν στον πνευματικό Ισραήλ σήμερα.

22. Πώς το ενδιαφέρον για τους όμοιους με πρόβατα ανθρώπους υποκινήθηκε σε μεγαλύτερη κλίμακα από τις πληροφορίες που δόθηκαν στη συνέλευση του Κολόμπος το 1931;

²² Ωστόσο, το 1931 είχε διεγερθεί ενδιαφέρον για την τάξη των «προβάτων» σε μια πλατύτερη κλίμακα. Στις 30 Ιουλίου, στη διεθνή συνέλευση του Διεθνούς Συλλόγου των Σπουδαστών της Γραφής στο Κολόμπος, Οχάιο, ο πρόεδρος του Συλλόγου εκφώνησε την ομιλία με θέμα «Ο Άνδρας με το Καλαμάριον του Γραμματέως», ύστερα από την οποία ο Ρόμπερτ Τζ. Μάρτιν ανήγγειλε την έκδοση του νέου βιβλίου που είχε τίτλο «Διεκδίκησις», Τόμος Α΄. Το βιβλίο αυτό έδωσε μια λεπτομερή, εδάφιο προς εδάφιο εξέταση του ένατου κεφαλαίου της προφητείας του Ιεζεκιήλ, η οποία εξέταζε την όραση για τον άντρα που ήταν ντυμένος με λινά και είχε το ‘καλαμάριο του γραμματέα’. Τόσο η ομιλία όσο και το βιβλίο έστρεφαν την προσοχή στο γεγονός ότι έπρεπε να γίνει ένα έργο σημείωσης από το χρισμένο υπόλοιπο των μαθητών του Χριστού για χάρη των ανθρώπων της γης που ήταν όμοιοι με πρόβατα, όχι μόνο των φυσικών Ισραηλιτών αλλά επίσης και ανθρώπων όλων των εθνών. Αυτό ήταν ένα ζωοσωτήριο έργο, αφού όπως δείχνουν οι Άγιες Γραφές μόνο οι σημειωμένοι θα διαφυλαχτούν ζωντανοί μαζί με το χρισμένο υπόλοιπο μέσα από την ερχόμενη «μεγάλη θλίψη». Αυτοί γίνονται επίγειοι υπήκοοι της Βασιλείας.

23. Ποιο ενδιαφέρον υπήρχε επί χρόνια σχετικά με τον «πολύ όχλο» της Αποκάλυψης, έβδομο κεφάλαιο, και πώς η παρουσίαση του βιβλίου Ιεχωβά το 1934 δεν μπόρεσε να αποσαφηνίσει τα ζητήματα;

²³ Για δεκαετίες είχε δειχτεί μεγάλο ενδιαφέρον γι’ αυτό που λέγεται «πολύς όχλος» στην Αποκάλυψη 7:9. Ποιοι λοιπόν ήταν εκείνοι που αποτελούσαν αυτό το μεγάλο πλήθος, τον πολύ όχλο; Στις 19 Νοεμβρίου 1934, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, παρουσιάστηκε στον αφοσιωμένο λαό του Ιεχωβά το βιβλίο με τίτλο «Ιεχωβά». Αυτό το βιβλίο των 384 σελίδων εξέταζε τόσο τον «πολύ όχλο» όσο και την παραβολή των προβάτων και των εριφίων. (Βλέπε σελίδα 159 κάτω από το «Πολύς Όχλος»· επίσης σελίδες 354, και 359 σχετικά με τα «πρόβατα», στην Αγγλική.) Ωστόσο, αυτή η τελευταία έκδοση δεν ταύτιζε «τα πρόβατα» της παραβολής με τον «πολύ όχλο» ούτε τους ταύτιζε μ’ εκείνους που σημειώνονται στα μέτωπά τους από τον συμβολικό άντρα που ήταν ντυμένος με τα λινά και είχε ‘καλαμάριο γραμματέα’ στη μέση του. Ούτε έβγαζε από το μυαλό των Σπουδαστών της Γραφής την επί μακρό υπάρχουσα ιδέα ότι ο «πολύς όχλος» ήταν ένα σώμα γεννημένων από το πνεύμα Χριστιανών μαρτύρων οι οποίοι προορίζονταν για ουράνια ζωή μολονότι δεν ήταν μέρος των 144.000 συγκληρονόμων του Ιησού Χριστού του Βασιλιά. Πίστευαν ότι αυτοί που αποτελούσαν τον «πολύ όχλο» ήταν ακόμη «αιχμάλωτοι» της Βαβυλώνας της Μεγάλης, της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψεύτικης θρησκείας.

24. Σε ποια συνέλευση ήρθε η ικανοποιητική, σύμφωνη με την πραγματικότητα, εξήγηση του «πολλού όχλου», και ποιοι ειδικά προσκλήθηκαν να παρακολουθήσουν εκείνη τη συνέλευση;

²⁴ Πότε, λοιπόν, ήρθε σ’ εκείνους οι οποίοι με τόση θέρμη ήθελαν να μάθουν, μια εξήγηση της όρασης του «πολλού όχλου» που ήταν ικανοποιητική και που συμφωνούσε με την εξέλιξη των γεγονότων; Το έτος 1935, έξι μήνες μετά την έκδοση του βιβλίου Ιεχωβά. Αυτό έγινε στη συνέλευση των μαρτύρων του Ιεχωβά στην πόλη Ουάσινγκτον, στις 30 Μαΐου ως 3 Ιουνίου 1935. Η ανακοίνωση πάνω σ’ αυτό το γεγονός στη σελίδα 127 του τεύχους της Σκοπιάς της 15ης Απριλίου 1935 (στην Αγγλική), έλεγε σαφώς: «Όλα τα άτομα που είναι με το μέρος του Ιεχωβά και της βασιλείας του είναι ευπρόσδεκτα». Επίσης στη συνέχεια έλεγε: «Αυτή είναι μια συνέλευση υπηρεσίας, και αναμένεται όλο το υπόλοιπο και οι Ιωναδαβίτες να συμμετάσχουν στην υπηρεσία.. .. Θα γίνουν διευθετήσεις για όλους που επιθυμούν να συμβολίσουν την αφιέρωσή τους με βάπτισμα σε νερό». Αργότερα ανακοινώσεις της συνέλευσης έλεγαν: «Ως τώρα δεν είχε δοθεί το προνόμιο να παρακολουθήσουν τη συνέλευση πολλοί Ιωναδαβίτες, και η συνέλευση της Ουάσινγκτον μπορεί να είναι μια πραγματική παρηγοριά και ωφέλεια γι’ αυτούς».

25. (α) Πότε αντιλήφθηκαν οι λεγόμενοι Ιωναδαβίτες τον ειδικό λόγο για τον οποίο είχαν προσκληθεί στη συνέλευση της Ουάσινγκτον; (β) Ποια ήταν αυτή η τάξη όπως την προσδιόρισε ο ομιλητής πάνω στο θέμα «Ο Πολύς Όχλος»;

²⁵ Το απόγευμα της Παρασκευής, 31 Μαΐου, εκείνα τα ενδιαφερόμενα άτομα που έβλεπαν ότι υπήρχε κάποια ομοιότητα μεταξύ αυτών και του αρχαίου Ιωναδάβ, του γιου του Ρηχάβ, διαπίστωσαν το λόγο για τον οποίο είχαν ειδικά προσκληθεί να παρακολουθήσουν αυτή τη συνέλευση της Ουάσινγκτον. Γιατί είχε γίνει αυτό; Επειδή τότε ήταν που ο κύριος ομιλητής της συνέλευσης, ο Ι. Φ. Ρόδερφορδ, απευθύνθηκε στο ορατό ακροατήριο του εκεί στην Αίθουσα στην Ουάσινγκτον και σε ένα αναρίθμητο αόρατο ακροατήριο ταυτόχρονα μέσω των ραδιοφωνικών σταθμών “WBBR και WHPH (Πέτερσμπουργκ, Βιρτζίνια) με θέμα «Ο Πολύς Όχλος». Αυτή η εξήγηση της Αποκάλυψης 7:9-15 έδειχνε ότι ο «πολύς όχλος» δεν είναι ένα πλήθος λάτρεων που προορίζονται να αναστηθούν σαν πνεύματα και να πάνε στον ουρανό. Μάλλον, είναι μια επίγεια τάξη λάτρεων του Ιεχωβά στους οποίους μέσα στο Λόγο του Θεού δίνεται η ελπίδα για αιώνια ζωή σε μια Παραδεισιακή γη κάτω από την ουράνια βασιλεία του Ιησού Χριστού και της δοξασμένης εκκλησίας του. Τον καιρό εκείνο αυτοί οι λάτρεις με επίγειες ελπίδες παρομοιάζονταν με τον Ιωναδάβ το γιο τού Ρηχάβ και ονομάζονταν «Ιωναδαβίτες». Όπως είπε αργότερα Η Σκοπιά:

Αυτοί καλούνται και «Ιωναδαβίτες». Αυτοί βαφτίζονται για συμβολισμό, μαρτυρώντας έτσι ότι έχουν αφιερώσει τον εαυτό τους να κάνουν το θέλημα του Θεού και έχουν πάρει τη στάση τους με το μέρος του Ιεχωβά και υπηρετούν αυτόν και τον Βασιλιά του· έτσι έχουν καθαριστεί και είναι τώρα «ενδεδυμένοι στολάς λευκάς». Έτσι ο πολύς όχλος αναγνωρίζεται οριστικά, όχι σαν μια γεννημένη από το πνεύμα τάξη της οποίας οι ελπίδες είναι για κάποια θέση στον ουρανό, αλλά . . . αυτοί «έρχονται εκ της θλίψεως της μεγάλης» . . .—Η Σκοπιά της 15ης Αυγούστου 1935, σελίδα 248, παράγραφος 21 (στην Αγγλική).

26. (α) Πώς πήρε ακόμη μεγαλύτερη δημοσιότητα η ομιλία, και πόσοι βαφτίστηκαν μετά την ομιλία; (β) Έθεσαν οι υποψήφιοι για βάφτισμα τους εαυτούς τους σε κάποια τάξη, και πώς θα έφταναν στο σημείο να γνωρίσουν σε ποια τάξη ανήκαν;

²⁶ Η ύλη αυτής της αξιοσημείωτης ομιλίας δημοσιεύθηκε σ’ ένα άρθρο με δύο μέρη που είχε τίτλο «Ο Πολύς Όχλος» στο τεύχος της Σκοπιάς της 1ης και 15ης Αυγούστου 1935, (στην Αγγλική), για την πληροφόρηση των λάτρεων του Ιεχωβά σ’ ολόκληρη τη γη. Την επόμενη μέρα μετά την ομιλία παρουσιάστηκαν 840 για βάφτισμα στο νερό, για να συμβολίσουν ότι γίνονται μαθητές του Κυρίου Ιησού Χριστού.b (Ματθαίος 28:19, 20) Αυτοί οι 840 υποψήφιοι για βάφτισμα δεν ήταν Γραφικά εξουσιοδοτημένοι να θέσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους είτε στην ουράνια τάξη των συγκληρονόμων του Χριστού είτε στην επίγεια τάξη που αντιπροσωπευόταν από τον «πολύ όχλο». Εκείνο που έπρεπε να γίνει δεν ήταν το δικό τους θέλημα αλλά το θέλημα του Ιεχωβά. Αυτός ήταν Εκείνος που θα εκδήλωνε το κυρίαρχο θέλημα του τοποθετώντας τους σε μια από τις δύο τάξεις ανάλογα με την ευαρέσκειά του. Αν, μετά το βάφτισμά τους, θα γεννούσε κάποιον απ’ αυτούς με το άγιο πνεύμα του για να γίνει πνευματικός γιος του Θεού, τότε αυτόν θα τον έφερνε στην πνευματική τάξη με ουράνια κληρονομιά. Αν δε γεννούσε κάποιον σαν πνευματικό γιο και δεν πολιτευόταν μαζί του όπως πολιτεύεται με τους πνευματικούς γιους, τότε αυτός που δε γεννήθηκε από το πνεύμα θα συγκαταλεγόταν στον επίγειο «πολύ όχλο».

27. Τι προμήθευσε αυτή η νεότερη πληροφορία για τον «πολύ όχλο» σχετικά με την παραβολή των προβάτων και των εριφίων;

²⁷ Η ομιλία στην πόλη της Ουάσινγκτον για τον «πολύ όχλο» και η ύλη που δημοσιεύθηκε κατόπιν πάνω σ’ αυτό το θέμα έδωσε ένα νέο φόντο για την εξέταση της παραβολής των προβάτων και των εριφίων. Βοήθησε να διευκρινιστεί ακόμη πιο καθαρά και πλήρως ποιες είναι οι απαιτήσεις για να είναι κανείς μέλος της τάξης των «προβάτων» από όσο είχε διευκρινιστεί στην ομιλία για την παραβολή των προβάτων και των εριφίων δώδεκα χρόνια προηγουμένως το 1923 στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας.

28. Πώς δείχτηκε ότι οι απαιτήσεις για την τάξη των «προβάτων» ήταν περισσότερες από εκείνες που είχαν αναφερθεί το 1923;

²⁸ Για παράδειγμα, δεν ήταν αρκετό για εκείνους που ανήκαν στην τάξη των «προβάτων» να είναι απλώς φιλόφρονες, με δίκαιη διάθεση, ανθρωπιστές, και να κάνουν κάποια καλοσύνη στο χρισμένο υπόλοιπο των μαθητών του Χριστού. Έπρεπε να είναι και οι ίδιοι μαθητές του Χριστού, βαφτισμένοι στο «όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος», και επίσης να ενεργούν σαν Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά. Ο «πολύς όχλος» της Αποκάλυψης 7:9-17 ταυτίστηκε με την τάξη των «προβάτων» της παραβολής του Ιησού στο Ματθαίος 25:31-46.c

«ΕΛΘΕΤΕ, ΟΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΟΥ»

29. Πώς αυτά που λέει ο Ιησούς για τα «πρόβατα» δείχνουν ποιες είναι οι ζωτικές απαιτήσεις για να πάει κανείς στα δεξιά του Βασιλιά;

²⁹ Οι ζωτικές απαιτήσεις στις οποίες πρέπει να ανταποκρίνονται εκείνοι που αποτελούν την τάξη των «προβάτων» φαίνονται απ’ αυτά που λέει ο Ποιμένας Βασιλιάς σαν αιτία για την οποία χορηγείται στα «πρόβατα» ένα ευλογημένο μέλλον. Η παραβολή παρουσιάζει την τάξη των «προβάτων» να είναι στα δεξιά του βασιλικού Γιου του ανθρώπου καθώς μιλάει σ’ αυτά. «Τότε ο Βασιλεύς θέλει ειπεί προς τους εκ δεξιών αυτού· Έλθετε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου. Διότι επείνασα, και μοι εδώκατε να φάγω, εδίψησα, και με εποτίσατε, ξένος ήμην, και με εφιλοξενήσατε, γυμνός, και με ενεδύσατε, ησθένησα, και με επισκέφθητε, εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς εμέ».—Ματθαίος 25:34-36.

30. Γιατί εκείνα τα «πρόβατα» θα μπορούσαν να κάνουν στον Ιησού μόνο έμμεσα τα πράγματα που αυτός αναφέρει;

³⁰ Αυτοί οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι από ‘όλα τα έθνη’ έκαναν αυτά τα πράγματα στον Κύριο Ιησού με έμμεσο μόνο τρόπο. Ας μη διαφύγει από τη μνήμη μας ότι, όταν ήταν στη γη, ο Ιησούς περιόρισε τα τρία χρόνια και λίγους μήνες της διδασκαλίας και του κηρύγματος του στο έθνος Ισραήλ και στους Σαμαρείτες, πέρα εκεί στη Μέση Ανατολή. (Ματθαίος 15:24· 10:6· Ιωάννης 1:11· 4:3-43· Λουκάς 17:15-18) Έτσι αυτοί οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι είναι όμοιοι με τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα στις Ρωμαϊκές επαρχίες της Μικράς Ασίας, στους οποίους ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Τον οποίον αν και δεν είδετε αγαπάτε, εις τον οποίον, αν και τώρα δεν βλέπητε αυτόν», πιστεύετε σ’ αυτόν. (1 Πέτρου 1:8) Μολονότι οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι οι οποίοι είναι χωρισμένοι στα δεξιά του Ιησού δεν μπόρεσαν ποτέ να τον δουν πάνω στη γη, ωστόσο ήθελαν να κάνουν κάτι για χάρη του και έκαναν προσπάθεια να το κάνουν αυτό, έμμεσα.

31. Θα γίνει με άμεσο τρόπο ανάμεσα στον Βασιλιά και τα «πρόβατα» η συνομιλία η οποία περιγράφεται στην παραβολή, και πώς το δείχνουν αυτό τα εδάφια 1 Τιμόθεον 6:14-16;

³¹ Όταν αυτό το μέρος της προφητικής παραβολής εκπληρωθεί, αυτοί οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι δε θα δουν τον Γιο του ανθρώπου να κάθεται πάνω στον ένδοξο ουράνιο θρόνο του, ούτε θα είναι αυτός ορατός στα γυμνά τους μάτια ούτε και θα τους μιλάει ώστε να ακούνε με τα φυσικά τους αυτιά τα λόγια της εκτίμησής του. Στη διάρκεια της παρουσίας του σαν πνεύματος, τον βλέπουν πάνω στο θρόνο του μόνο με τα μάτια της πίστης, και τον καιρό που θα απαγγείλει την ευνοϊκή του απόφαση γι’ αυτούς, τα λόγια της εύνοιας του θα μεταδίδονται σ’ αυτούς μέσω κάποιου αγωγού που θα έχει διαλέξει. Η εκπλήρωση της συζήτησης στην παραβολή μεταξύ του ενθρονισμένου Γιου του ανθρώπου και των «προβάτων» θα πρέπει να λάβει υπόψη και αυτό που δηλώνεται στην 1 Τιμόθεον 6:14-16: «Μέχρι της επιφανείας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, την οποίαν εν τοις ωρισμένοις καιροίς θέλει δείξει ο μακάριος και μόνος Δεσπότης, ο Βασιλεύς των βασιλευόντων, και Κύριος των κυριευόντων, όστις μόνος [απ’ όλους εκείνους τους οποίους οι άνθρωποι υπηρετούν σαν βασιλιάδες] έχει την αθανασίαν, κατοίκων φως απρόσιτον, τον οποίον ουδείς των ανθρώπων είδεν, ουδέ δύναται να ίδη». Έτσι η συνομιλία μεταξύ του Βασιλιά των βασιλιάδων και των «προβάτων» δε θα γίνει με άμεσο τρόπο.

32, 33. (α) Τι θα πούμε για το αν η πρόσκληση του Βασιλιά στα «πρόβατα» να ‘έρθουν’ είναι μια πρόσκληση για τον ουρανό; (β) Γιατί ονόμασε ο Ιησούς αυτά τα άτομα «άλλα πρόβατα»;

³² Όταν προσκαλεί αυτούς τους όμοιους με πρόβατα ανθρώπους που είναι στα δεξιά του, δεν τους προσκαλεί να πάνε στον ουρανό και να καθήσουν μαζί του στο θρόνο του. Αυτά τα συμβολικά «πρόβατα» δεν είναι μέλη από τους 144.000 γεννημένους από το πνεύμα συγκληρονόμους τού Ιησού Χριστού οι οποίοι συμμετέχουν στην ‘πρώτη ανάσταση’ και βασιλεύουν μαζί του για χίλια χρόνια πάνω στο ανθρώπινο γένος. (Αποκάλυψις 14:1-3· 20:4-6) Επειδή είναι άνθρωποι από ‘όλα τα έθνη’ οι οποίοι συνάγονται στη διάρκεια της παρουσίας του σαν πνεύματος, είναι πολύ περισσότεροι από 144.000, στην πραγματικότητα είναι πολλαπλάσιοι από εκείνους σαν άτομα. Αυτοί αποτελούν τον ‘πολύ όχλο, τον οποίο κανείς δεν μπορούσε να αριθμήσει, από όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες’. (Αποκάλυψις 7:9, 10) Αυτοί που είναι από τον «πολύ όχλο» παρομοιάζονται με «πρόβατα» όταν λέγεται περαιτέρω γι’ αυτούς: «Το Αρνίον το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων». (Αποκάλυψις 7:17) Πραγματικά, είναι μέλη εκείνων των «άλλων προβάτων», τα οποία ο Ιησούς διαφοροποίησε από το «μικρό ποίμνιο» των 144.000 κληρονόμων λέγοντας:

³³ «Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης· και εκείνα πρέπει να συνάξω, και θέλουσιν ακούσει την φωνήν μου, και θέλει γίνει μία ποίμνη, εις ποιμήν».—Ιωάννης 10:16· Λουκάς 12:32.

34. Πότε κάνει νεύμα ο ενθρονισμένος Γιος του ανθρώπου στον «πολύ όχλο» των «άλλων προβάτων» να ‘έρθουν’, και πώς αυτοί είναι οι «ευλογημένοι» από τον ουράνιο Πατέρα του;

³⁴ Στον «πολύ όχλο» αυτών των «άλλων προβάτων» ο ενθρονισμένος Γιος του ανθρώπου λέει να ‘έρθουν’ σ’ αυτόν, δηλαδή, να τον πλησιάσουν τον καιρό που θα τους δίνει την αμοιβή τους. Τους ονομάζει «οι ευλογημένοι του Πατρός μου». (Ματθαίος 25:34) Πραγματικά, καθώς προσπαθούσαν να κάνουν κάτι καλό και υποβοηθητικό στον Κύριο Ιησού Χριστό στη διάρκεια της παρουσίας του, ο ουράνιος Πατέρας του τους ευλόγησε γι’ αυτό. Ωστόσο, είναι «ευλογημένοι» από τον ουράνιο Πατέρα του ιδιαίτερα με το ότι έχει φυλαγμένη γι’ αυτούς μια μεγάλη αμοιβή. Ο ουράνιος Πατέρας προείδε αυτή την τάξη των όμοιων με πρόβατα ανθρώπων σ’ αυτό τον καιρό της παρουσίας του Γιου του, και γι’ αυτό έχει φυλαγμένη γι’ αυτούς μια ευλογημένη αμοιβή. Οι ευλογίες που ήδη λαβαίνουν δεν μπορούν να συγκριθούν με την ευλογία που πρόκειται να απολαύσουν στο μέλλον. Ποια είναι αυτή η ιδιαίτερη ευλογία που είναι φυλαγμένη γι’ αυτούς;

35. (α) Τι δείχνει ο Ιησούς ότι είναι η ειδική ευλογία που φυλάγεται για τον «πολύ όχλο» των «άλλων προβάτων»; (β) Τι, συγκεκριμένα, είναι η «βασιλεία» που αυτοί κληρονομούν, και σε ποιο μέρος την κληρονομούν;

³⁵ Αυτή φαίνεται από τα λόγια του Ιησού σ’ αυτούς: «Κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου». (Ματθαίος 25:34) Ο «πολύς όχλος» των «άλλων προβάτων» δεν προσκαλούνταν μ’ αυτά τα λόγια να καθήσουν δίπλα στον Ιησού Χριστό στον ουράνιο θρόνο του, γιατί αυτοί δεν είναι από τους 144.000 συγκληρονόμους. Πώς, λοιπόν, πρέπει να καταλάβουμε τα λόγια αυτά της πρόσκλησης; Κάτω από τη λέξη «βασιλεία», στη σελίδα 309 του Τόμου 1, το Ελληνο-Αγγλικό Λεξικό των Λίντελ και Σκοτ δηλώνει ότι η λέξη έχει επίσης μια παθητική σημασία, δηλαδή, ότι κάποιος «κυβερνιέται από ένα βασιλιά». Και πραγματικά αυτό συμβαίνει: ο «πολύς όχλος» των «άλλων προβάτων» κληρονομούν μια κατάσταση ‘διακυβέρνησης από ένα βασιλιά’, τον Μεσσιανικό Βασιλιά Ιησού, και κληρονομούν μια χιλιετή «βασιλεία» από τον Βασιλιά των βασιλιάδων, τον Ιησού Χριστό. Πού πρόκειται να κληρονομήσουν αυτή τη χιλιετία στην οποία θα κυβερνιούνται από τον δοξασμένο Γιο του ανθρώπου; Όχι στον ουρανό, στον οποίο σαν πλάσματα από «σάρκα και αίμα» δεν μπορούν να μπουν (1 Κορινθίους 15:50)· αλλά κάτω εδώ στη γη, η οποία είναι η επίγεια επικράτεια της βασιλείας του Χριστού.—Ψαλμός 2:8· Δανιήλ 2:35-45.

36. Από τη θεμελίωση τίνος «κόσμου» ήταν αυτή η «βασιλεία» ετοιμασμένη για τον «πολύ όχλο» των «άλλων προβάτων», και πώς;

³⁶ Αυτή η γη θα είναι ένας έξοχος τόπος για να ζει κανείς κάτω από έναν τέτοιο βασιλιά σαν τον Κύριο Ιησού Χριστό, και τους δοξασμένους 144.000 συμβασιλείς του. Πώς, όμως, με την έννοια αυτή ήταν η «βασιλεία» «ητοιμασμένη» για τον «πολύ όχλο» αυτών των όμοιων με πρόβατα ανθρώπων σ’ όλο το διάστημα «από καταβολής κόσμου»; Με την έννοια ότι ο ουράνιος Πατέρας, ο Δημιουργός, το είχε στο νου του γι’ αυτούς «από καταβολής κόσμου». Αυτό δε σημαίνει από τη θεμελίωση του γήινου πλανήτη μας. Σημαίνει από τη θεμελίωση του κόσμου της ανθρωπότητας. Αυτό συνέβη μετά τη δημιουργία του Αδάμ και της Εύας στην τελειότητά τους στον Κήπο της Εδέμ. Ο Αδάμ δεν καταστάθηκε βασιλιάς και η Εύα δεν έγινε η βασίλισσά του. Ο Αδάμ δεν καταστάθηκε βασιλιάς πάνω σ’ όλα τα ζώα, τα ζώα της ξηράς, τα φίδια, τα ψάρια και τα πουλιά. Στο εδάφιο Ιώβ 41:34 ο Ιεχωβά αποκαλεί τον Λευιάθαν ‘βασιλιά πάνω σ’ όλα τα μεγαλειώδη θηρία’. Πολύ περισσότερο, δεν επρόκειτο ο Αδάμ να είναι βασιλιάς πάνω στους ανθρώπινους απογόνους του. Οι βασιλιάδες ήρθαν σε ύπαρξη πάνω στη γη για πρώτη φορά μετά τον κατακλυσμό των ημερών του Νώε, και άρχισαν με τον Νεβρώδ τον τολμηρό κυνηγό που ίδρυσε τη Βαβέλ ή Βαβυλώνα στην Πεδιάδα της Μεσοποταμίας. (Γένεσις 10:8-10) Οι απόγονοι του Αδάμ δε γεννήθηκαν μέσα σε μια βασιλεία του Αδάμ. Ο Αδάμ και η Εύα δεν ήταν αυτοί που αποτελούσαν έναν «κόσμο».

37. (α) Πότε και πώς θεμελιώθηκε εκείνος ο κόσμος; (β) Πώς συνέβη να είναι ετοιμασμένη η «βασιλεία» από εκείνη τη θεμελίωση;

³⁷ Όμως, όταν ο Αδάμ και η Εύα, έξω από τον Κήπο της Εδέμ από τον οποίο είχαν διωχθεί με καταδικαστική απόφαση καταστροφής, άρχισαν να έχουν παιδιά, τότε θεμελιώθηκε ένας «κόσμος» δηλαδή, ένας κόσμος ανθρωπότητας. Αυτά τα παιδιά, μολονότι γεννημένα μέσα στην αμαρτία και στην ατέλεια και κάτω από καταδίκη θανάτου, είχαν την ευκαιρία που εκφράστηκε στα λόγια του Ιεχωβά προς το φίδι στην Εδέμ μετά το δελεασμό του Αδάμ και της Εύας στην αμαρτία: «Έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματος σου και του σπέρματος αυτής· αυτό [το σπέρμα της γυναίκας] θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού». (Γένεσις 3:14, 15) Όσο ο καιρός περνούσε, ο Ιεχωβά Θεός έδινε περισσότερες πληροφορίες σχετικά μ’ αυτό το μυστηριώδες Σπέρμα που θα νικούσε το συμβολικό Φίδι, τον Σατανά τον Διάβολο. Το νικηφόρο Σπέρμα θα γινόταν Βασιλιάς πάνω σ’ όλη την ανθρωπότητα. Επομένως, όταν άρχισαν να γεννιούνται παιδιά που είχαν την ευκαιρία να έρθουν κάτω από την εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Σπέρματος, τότε άρχισε να ισχύει η υπόσχεση του Ιεχωβά προς τον κόσμο της ανθρωπότητας που μόλις είχε θεμελιωθεί. Έτσι η «βασιλεία» ήταν φυλαγμένη, «ητοιμασμένη» για τους κατοίκους της γης «από καταβολής κόσμου».—Παράβαλε Λουκάς 11:50, 51.

ΟΠΩΣ ΚΑΝΑΤΕ ΣΕ «ΕΝΑ ΤΟΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΟΥ ΤΩΝ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ»

38. Πώς εξηγείται με τα λόγια του βασιλιά η έκπληξη των όμοιων με πρόβατα μελών του «πολλού όχλου» για την πρόσκληση του βασιλιά;

³⁸ Στην προφητική παραβολή, όταν ο Βασιλιάς προσκάλεσε τα «πρόβατα» να ‘κληρονομήσουν τη βασιλεία την ετοιμασμένη’ γι’ αυτούς από τη θεμελίωση του κόσμου, αυτοί εκδήλωσαν έκπληξη. Ο Ιησούς μάς λέει: «Τότε θέλουσιν αποκριθεί προς αυτόν οι δίκαιοι, λέγοντες· Κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα και εθρέψαμεν, ή διψώντα και εποτίσαμεν; πότε δε σε είδομεν ξένον και εφιλοξενήσαμεν, ή γυμνόν και ενεδύσαμεν; πότε δε σε είδομεν ασθενή, ή εν φυλακή, και ήλθομεν προς σε; Και αποκριθείς ο Βασιλεύς θέλει ειπεί προς αυτούς· Αληθώς σας λέγω, καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε».—Ματθαίος 25:37-40.

39. Μήπως ονομάζονταν «δίκαιοι» λόγω των στοχαστικών πράξεων που κάνουν στον Βασιλιά, ή για ποιο λόγο;

³⁹ Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ιησούς αποκαλεί αυτά τα όμοια με πρόβατα άτομα, «δίκαιους». Η δίκαιη εμφάνιση τους μπροστά του δεν οφείλεται αποκλειστικά στο γεγονός ότι έκαναν σ’ αυτόν όλα τα στοχαστικά πράγματα που αναφέρει. Αυτοί οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι δε δικαιώνονται, δηλαδή, δεν ανακηρύσσονται δίκαιοι, με βάση τα δικά τους έργα, όπως δε γίνεται αυτό και με τους 144.000 συγκληρονόμους του Χριστού. Το κύριο πράγμα που λογάριασε είναι αυτό που εκδήλωναν όταν προσπαθούσαν να κάνουν ό,τι μπορούσαν για χάρη του Χριστού ανάλογα με την περίσταση που παρουσιαζόταν, δηλαδή, η πίστη τους σ’ αυτόν σαν τον Μεσσία ή Χριστό του Θεού. Αυτοί αναγνώριζαν ότι δεν είχαν οι ίδιοι δικαιοσύνη που να ευαρεστεί απόλυτα τον Θεό. Σε αρμονία μ’ αυτό επωφελήθηκαν από το εξιλεωτικό αίμα του Ουσιαστικού Αμνού του Θεού, του Ιησού Χριστού. (Ιωάννης 1:29, 36) Για να αποκτήσουν μια δίκαιη στάση μπροστά στον Ιεχωβά Θεό, έπλυναν, σαν να λέγαμε, τα συμβολικά τους ενδύματα. Αυτό φέρεται στην προσοχή μας στην όραση του Ιωάννη για τον «πολύ όχλο».

40. Πώς εκείνοι που αποτελούν τον «πολύ όχλο» των «άλλων προβάτων» καθαρίζουν την κακή τους εμφάνιση μπροστά στον Θεό, και πού και πώς αποδίδουν ιερή υπηρεσία;

⁴⁰ Για να τονίσει ο απόστολος Ιωάννης το γεγονός ότι τα μέλη του «πολλού όχλου» που έχουν διάθεση προβάτου είναι μαθητές του Αρνιού Ιησού Χριστού και λάτρεις στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά Θεού, αναφέρει την εξής συνομιλία που έγινε στην όραση για τον «πολύ όχλο»: «Και απεκρίθη εις εκ των πρεσβυτέρων, λέγων προς εμέ· Ούτοι οι ενδεδυμένοι τας στολάς τας λευκάς τίνες είναι και πόθεν ήλθον; Και είπα προς αυτόν Κύριε, συ εξεύρεις. Και είπε προς εμέ· Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. Διά τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού». (Αποκάλυψις 7:13-15) Είναι σπουδαίο, λοιπόν, το ότι πλένουν την κακή τους εμφάνιση ενώπιον του Θεού στο χυμένο αίμα του Χριστού με το ότι ασκούν πίστη και επίσης αποδίδουν ιερή υπηρεσία στον Θεό στον πνευματικό του ναό με το να κάνουν όσα τους επιτρέπουν οι ευκαιρίες τους για το Αρνίο, τον Ιησού Χριστό. Κατάλληλα, λοιπόν, μπορούσε ο Ιησούς να τους χαρακτηρίσει «δίκαιους».

41. (α) Τι δείχνουν αυτά τα δίκαια «πρόβατα» για την παρουσία με το να ρωτούν επανειλημμένα, «Πότε σε είδομεν»; (β) Από αυτή την άποψη, γιατί η παρουσία θα έπρεπε να είναι μακρόχρονη;

⁴¹ Με το να λένε επανειλημμένα, «Πότε σε είδομεν;» όταν ζητούσαν να μάθουν για τα πράγματα που ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός είπε ότι είχαν κάνει γι’ αυτόν, οι δίκαιοι με διάθεση προβάτου φανερώνουν ότι δεν τον είδαν στη σάρκα. Και έχουν δίκιο, γιατί η βασιλική του παρουσία είναι αόρατη σε ανθρώπινα μάτια αφού είναι εκείνος ‘τον οποίο κανένας από τους ανθρώπους δεν έχει δει ή μπορεί να δει’. Η παρουσία του έπρεπε να είναι μια μακρά αόρατη παρουσία γι’ αυτούς ώστε να μπορούν να κάνουν σ’ αυτόν όλα τα πράγματα που απαριθμεί μ’ έναν έμμεσο τρόπο. Πώς, λοιπόν, έκαναν σ’ αυτόν όλα αυτά τα στοργικά πράγματα; Ο Ιησούς εξηγεί:

42. Με ποιο τρόπο, όπως λέει ο βασιλιάς, τα «πρόβατα» έκαναν έμμεσα τα πράγματα αυτά σ’ αυτόν;

⁴² «Και αποκριθείς ο Βασιλεύς θέλει ειπεί προς αυτούς· Αληθώς σας λέγω, καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε».—Ματθαίος 25:40.

43. Ποιας τάξης το υπόλοιπο έχει ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός πάνω στη γη στη διάρκεια της παρουσίας του, και πώς μίλησε γι’ αυτούς τη μέρα της προφητείας του και τη μέρα της ανάστασής του;

⁴³ Στη διάρκεια του καιρού της αόρατης παρουσίας του σαν ενθρονισμένου Βασιλιά, ο Ιησούς Χριστός, ο Γιος του ανθρώπου, έχει ένα υπόλοιπο των πνευματικών αδελφών του που είναι ορατοί στη σάρκα πάνω στη γη. Προηγουμένως, την ίδια μέρα στην οποία είπε την παραβολή των προβάτων και των εριφίων, ο Ιησούς αναφέρθηκε σ’ αυτούς τους «αδελφούς» όταν είπε: «Σεις όμως μη ονομασθήτε Ραββί· διότι εις είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός· πάντες δε σεις αδελφοί είσθε. Και πατέρα σας μη ονομάσητε επί της γης· διότι εις είναι ο Πατήρ σας, ο εν τοις ουρανοίς. Μηδέ ονομασθήτε καθηγηταί· διότι εις είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός». (Ματθαίος 23:8-10) Πέντε μέρες μετά την αφήγηση της παραβολής ο αναστημένος Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε σε έναν αριθμό γυναικών τη μέρα της ανάστασής του και τους είπε: «Μη φοβείσθε· υπάγετε, απαγγείλατε προς τους αδελφούς μου, διά να υπάγωσιν εις την Γαλιλαίαν και εκεί θέλουσι με ιδεί».—Ματθαίος 28:9, 10.

44. (α) Πώς μίλησε ο Ιησούς γι’ αυτούς τους αδελφούς σε μια άλλη γυναίκα τη μέρα της ανάστασής του; (β) Τι λέει το Εβραίους 2:10-12 σχετικά με τη στάση του Ιησού απέναντι σ’ αυτούς τους αδελφούς;

⁴⁴ Τη μέρα της ανάστασής του εμφανίστηκε επίσης στη Μαρία τη Μαγδαληνή και μίλησε για τους πνευματικούς αδελφούς του, λέγοντας σ’ αυτήν: «Ύπαγε προς τους αδελφούς μου και ειπέ προς αυτούς· Αναβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας, και Θεόν μου και Θεόν σας». (Ιωάννης 20:17) Τελικά θα υπάρχουν 144.000 απ’ αυτούς τους πνευματικούς αδελφούς οι οποίοι θα συμμετέχουν στην ουράνια δόξα με τον Ιησού Χριστό, τον πιο μεγάλο πνευματικό Αδελφό τους. Το γεγονός ότι θα υπάρχουν αυτοί οι πνευματικοί αδελφοί του Χριστού το αναφέρει ο θεόπνευστος συγγραφέας στους Εβραίους 2:10-12, μ’ αυτά τα λόγια: «Διότι έπρεπεν εις αυτόν, διά τον οποίον είναι τα πάντα, και διά του οποίου έγιναν τα πάντα, φέρων εις την δόξαν πολλούς υιούς, να κάμη τέλειον τον αρχηγόν της σωτηρίας αυτών διά των παθημάτων. Επειδή και ο αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός [Πατέρα] είναι πάντες· δι’ ην αιτίαν δεν επαισχύνεται να ονομάζη αυτούς αδελφούς, λέγων· Θέλω απαγγείλει το όνομά σου προς τους αδελφούς μου, εν μέσω εκκλησίας θέλω σε υμνήσει». Αυτοί οι «αδελφοί» είναι μέλη του «σπέρματος» του Αβραάμ του Εβραίου· και για να τους βοηθήσει να αποκτήσουν ουράνια δόξα, ο ουράνιος Γιος του Θεού έγινε άνθρωπος σαν αυτούς. Γι’ αυτό είναι γραμμένο:

45. Για ποιο σκοπό έγινε ο Ιησούς όμοιος με τους πνευματικούς αδελφούς του;

⁴⁵ «Διότι βεβαίως δεν ανέλαβεν αγγέλων φύσιν, αλλά σπέρματος Αβραάμ ανέλαβεν (δε βοηθάει αγγέλους, αλλά βοηθάει το σπέρμα του Αβραάμ, ΜΝΚ). Όθεν έπρεπε να ομοιωθή κατά πάντα με τους αδελφούς, διά να γίνη ελεήμων και πιστός αρχιερεύς εις τα προς τον Θεόν, διά να κάμνη εξιλέωσιν υπέρ των αμαρτιών του λαού».—Εβραίους 2:16, 17.

46. Τους βοηθούς τίνων εκτιμάει ειδικά ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός, και γιατί;

⁴⁶ Όπως ακριβώς ο ίδιος ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός, όταν ήταν πάνω στη γη σαν τέλειος άνθρωπος, προσπάθησε να βοηθήσει τους πνευματικούς αδελφούς του, για τον ίδιο λόγο εκτιμάει όλους εκείνους οι οποίοι καταβάλλουν κάποια προσπάθεια να βοηθήσουν τους πνευματικούς αδελφούς του οι οποίοι γίνονται ουράνιοι συγκληρονόμοι μαζί του. Αυτό που κάνουν αυτοί οι καλοί υποβοηθητικοί άνθρωποι στους «αδελφούς» του το υπολογίζει σαν να γίνεται σ’ αυτόν προσωπικά. Αυτούς που προσφέρουν μια τέτοια βοήθεια τους παρομοιάζει με πρόβατα. Δεν επαινούνται απλώς γιατί είναι φιλάνθρωποι ή ανθρωπιστές με μια γενική έννοια, κάνοντας το καλό σ’ οποιονδήποτε και σε καθέναν, άσχετα με το ποιος είναι αυτός ο οποιοσδήποτε, χωρίς διάκριση. Συχνά άτομα που είναι φιλάνθρωπα ή ανθρωπιστές φοβούνται να κάνουν το καλό συγκεκριμένα στους πνευματικούς αδελφούς του Χριστού όταν αυτοί υποφέρουν πάνω στη γη. Οποιοδήποτε δείγμα συμπάθειας για τους «αδελφούς» του Χριστού προκαλεί την αποδοκιμασία και την επίκριση εκείνων οι οποίοι είναι εναντίον των «αδελφών» του Χριστού και οι οποίοι προκαλούν σ’ αυτούς τους «αδελφούς» του Χριστού πολλά από τα παθήματά τους, φτάνοντας ακόμη και να τους φυλακίσουν.

47. Γιατί, όπως δήλωσε ο Ιησούς, οι πράξεις βοήθειας από μέρους των δίκαιων «προβάτων» έχουν ειδική αξία;

⁴⁷ Αντίθετα, εκείνοι τους οποίους ο Ιησούς στην παραβολή χαρακτηρίζει «πρόβατα» και τους αποκαλεί «δίκαιους» κάνουν άφοβα αυτή τη διάκριση. Με νοημοσύνη και εσκεμμένα κάνουν το καλό στους «αδελφούς» του Χριστού γιατί τους αναγνωρίζουν ότι πραγματικά είναι «αδελφοί» του. Πιστεύουν ότι αυτοί οι «αδελφοί» μιμούνται τον Ιησού Χριστό και κάνουν το έργο που τους έχει δώσει εντολή να κάνουν. Αυτός είναι ο λόγος που οι πράξεις τους βοήθειας στους αδελφούς του Χριστού έχουν ειδική αξία στα μάτια του, γιατί πράξεις αυτού του είδους έχουν γνήσια Χριστιανική υποκίνηση. Αυτή την άποψη των πραγμάτων την έκανε σαφή ο Ιησούς στους αποστόλους του, όταν είπε: «Όστις δεν είναι καθ’ ημών, είναι υπέρ ημών. Διότι όστις σας ποτίση ποτήριον ύδατος εις το όνομά μου, επειδή είσθε του Χριστού, αληθώς σας λέγω, δεν θέλει χάσει τον μισθόν αυτού». (Μάρκος 9:40, 41) «Και όστις ποτίση ένα των μικρών τούτων ποτήριον μόνον ψυχρού ύδατος εις όνομα μαθητού, αληθώς σας λέγω, δεν θέλει χάσει τον μισθόν αυτού».—Ματθαίος 10:42.

ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ «ΑΔΕΛΦΟΥΣ» ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ

48. (α) Δοκίμασαν οι πνευματικοί αδελφοί του Χριστού πάνω στη γη πριν και μετά το 1935 μ.Χ. τις πείρες που αυτός περιγράφει; (β) Έχοντας ποια γνώση και εκτίμηση πρόσφεραν βοήθεια τα «πρόβατα»;

⁴⁸ Τα ιστορικά στοιχεία αποκαλύπτουν ότι στη διάρκεια του έργου κηρύγματος των καλών νέων της βασιλείας του Θεού και της μαθήτευσης ανθρώπων όλων των εθνών μέχρι το έτος 1935 μ.Χ., και μετά απ’ αυτό, οι πνευματικοί «αδελφοί» του Χριστού πείνασαν και δίψασαν κατά γράμμα, είχαν ανάγκη από ρουχισμό, υπήρξαν ξένοι και άστεγοι, αρρώστησαν και ακόμη ρίχτηκαν στις φυλακές άδικα. Σε βοήθειά τους ήρθαν όχι μόνο οι δικοί τους πνευματικοί «αδελφοί», αλλά επίσης και άλλοι που δεν είναι γεννημένοι από το πνεύμα του Θεού σαν «αδελφοί» του Χριστού. Αυτοί οι άλλοι δεν ενήργησαν έτσι με άγνοια για το ποιοι ακριβώς ήταν εκείνοι οι Χριστιανοί που έπασχαν και στερούνταν, και για το πόσο αντιδημοφιλείς ήταν αυτοί που διώκονταν. Αντίθετα, αναγνώριζαν ότι αυτοί ήταν «πρέσβεις» της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, και ήθελαν να δώσουν αδιάσειστη απόδειξη ότι έπαιρναν τη στάση τους με το μέρος της βασιλείας του Θεού.

49, 50. (α) Πώς ανταποκρίνονται στο κήρυγμα της Βασιλείας αυτά τα «πρόβατα» που δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες και με ποιους ενώνονται; (β) Συνεπώς, σε τίνος το όνομα βαφτίζονται αυτοί, και έτσι σε ποιον προσκολλούνται;

⁴⁹ Μ’ αυτό τον τρόπο αυτοί οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι έδειξαν την πίστη τους στον Ιησού Χριστό σαν τον Βασιλιά που βασίλευε. Χαίρονταν που κήρυτταν τα καλά νέα της εγκαθιδρυμένης τώρα βασιλείας του Θεού, και επιθυμούσαν να την υποστηρίξουν πλήρως. Ανταποκρίθηκαν στο έργο μαθήτευσης που έκαναν οι «πρέσβεις» της Βασιλείας και βαφτίστηκαν και οι ίδιοι στο νερό σαν μαθητές του Χριστού, υπακούοντας στις διδασκαλίες του. (2 Κορινθίους 5:20· Ματθαίος 24:14· 28:19, 20) Έτσι με την πορεία που πήραν, και συνεχίζουν να παίρνουν, αυτοί οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι οι οποίοι δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες, εκπληρώνεται τον καιρό αυτό η προφητεία του εδαφίου Ζαχαρίας 2:11: «Και έθνη πολλά θέλουσιν ενωθή μετά του Κυρίου [Ιεχωβά, ΜΝΚ] εν τη ημέρα εκείνη, και θέλουσιν είσθαι λαός μου, και θέλω κατοικήσει εν μέσω σου».

⁵⁰ Αυτοί οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι από «έθνη πολλά», από 203 χώρες και νησιά σύμφωνα με εκθέσεις μέχρι τώρα, βαφτίστηκαν όχι μόνο στο όνομα του Γιου και του αγίου πνεύματος αλλά επίσης στο όνομα του Πατέρα, του Πατέρα του Γιου, ο οποίος είναι ο Ιεχωβά. Δεν πιστεύουν μόνο στον Γιο αγνοώντας τον Πατέρα. Για να σωθούν όχι μόνο ‘πιστεύουν στον Κύριο Ιησού’, αλλά κατ’ ανάγκη αναγνωρίζουν ότι «πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου [Ιεχωβά, ΜΝΚ] θέλει σωθή». (Πράξεις 16:31· Πράξεις 2:21· Ρωμαίους 10:13) Έτσι επικαλούνται το όνομα του Ιεχωβά και βαφτίζονται στο όνομα Αυτού. ‘Ενώνονται’, αφιερώνουν τους εαυτούς τους, στον Ιεχωβά για να γίνουν λαός Του. Εγκαταλείπουν τους ψεύτικους θεούς στους οποίους ήταν προηγουμένως αφιερωμένοι. (Ωσηέ 9:10) Προσκολλούνται αμετάκλητα στον Ιεχωβά Θεό τον Πατέρα μέσω του Ιησού Χριστού.

51, 52. (α) Με το ότι επομένως βαφτίζονται, με ποιους παρομοιάζονται αυτά τα «πρόβατα» στα εδάφια Ζαχαρίας 8:20-23; (β) Ποιος είναι ο «Ιουδαίος» του οποίου το κράσπεδο κρατούν σφιχτά;

⁵¹ Η αφιέρωση του εαυτού τους που κάνουν αυτοί οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι στον Ιεχωβά μέσω του Χριστού εξεικονίστηκε περαιτέρω στην προφητεία του Ζαχαρία μ’ αυτά τα λόγια: «Ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων· Έτι θέλουσιν ελθεί λαοί και οι κατοικούντες πόλεις πολλάς· και οι κάτοικοι της μιας θέλουσιν υπάγει εις την άλλην, λέγοντες, Ας υπάγωμεν σπεύδοντες διά να εξιλεώσωμεν το πρόσωπον του Κυρίου, και να εκζητήσωμεν τον Κύριον των δυνάμεων θέλω υπάγει και εγώ. Και λαοί πολλοί και έθνη ισχυρά θέλουσιν ελθεί διά να εκζητήσωσι τον Κύριον των δυνάμεων εν Ιερουσαλήμ και να εξιλεώσωσι το πρόσωπον του Κυρίου. Ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων Εν ταις ημέραις εκείναις δέκα άνδρες εκ πασών των γλωσσών των εθνών θέλουσι πιάσει σφιγκτά, ναι, θέλουσι πιάσει σφιγκτά το κράσπεδον ενός Ιουδαίου, λέγοντες· Θέλομεν υπάγει με σας· διότι ηκούσαμεν ότι ο Θεός είναι με σας».—Ζαχαρίας 8:20-23.

⁵² Στην εκπλήρωση αυτής της προφητείας, ο άντρας του οποίου το ‘κράσπεδο’ πιάνουν σφιχτά αυτοί οι άνθρωποι «εκ πασών των γλωσσών των εθνών» είναι ένας πνευματικός Ιουδαίος, δηλαδή, ένας από τους 144.000 πνευματικούς Ισραηλίτες οι οποίοι αναφέρονται στην Αποκάλυψη 7:4-8, ακριβώς πριν από την όραση του αποστόλου Ιωάννη για τον αναρίθμητο «πολύ όχλο», τα μέλη του οποίου έρχονται «εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών».

53. (α) Από ποιο έτος ιδιαίτερα, αυτοί οι «δέκα άνδρες» που μιλούν τις γλώσσες πολλών εθνών πιάνουν το κράσπεδο των πνευματικών Ιουδαίων; (β) Ποια διακριτική ονομασία φέρνουν από εκείνο το έτος αυτοί οι πνευματικοί Ιουδαίοι;

⁵³ Στη διάρκεια της παρουσίας του Βασιλιά Ιησού Χριστού από το 1914 μ.Χ., υπάρχει μόνο ένα υπόλοιπο αυτών των πνευματικών Ιουδαίων σε σάρκα πάνω στη γη. Ιδιαίτερα μετά το έτος 1935, μετά την αναγνώριση εκείνων που αποτελούσαν τον «πολύ όχλο» των υμνητών του Θεού και του Αρνιού του, ήταν που «δέκα άνδρες» που μιλούσαν τις γλώσσες πολλών εθνών, άρχισαν να ταπεινώνουν τους εαυτούς τους, πιάνοντας, όπως θα λέγαμε, το ‘κράσπεδο’ ενός ατόμου δείχνοντας προθυμία να ανεβούν μαζί με τον πνευματικό Ιουδαίο στο κέντρο λατρείας του Ιεχωβά των δυνάμεων. Ήδη το έτος 1935 αυτοί οι πνευματικοί Ιουδαίοι είχαν πάρει εδώ και τέσσερα χρόνια τη Βιβλική ονομασία «μάρτυρες του Ιεχωβά», ώστε να μην υπάρχει φόβος να γίνει λάθος για το τι είδους Χριστιανοί ήταν.

54. Πώς προειπώθηκε στα εδάφια Ησαΐας 2:2-4 το γεγονός ότι αυτά τα «πρόβατα» ενώνονται στον Ιεχωβά και επιζητούν να τον λατρεύσουν;

⁵⁴ Το γεγονός ότι σ’ αυτές τις έσχατες μέρες πολλά άτομα που δεν είναι μέρος του υπολοίπου των πνευματικών Ιουδαίων ή Ισραηλιτών επρόκειτο να ενωθούν με αφιέρωση στον Ιεχωβά σαν Θεό και να επιδιώκουν να τον λατρεύουν στον πνευματικό ναό του προειπώθηκε επίσης με τα παρακάτω ωραία λόγια του προφήτη Ησαΐα: «Εν ταις εσχάταις ημέραις το όρος του οίκου του Κυρίου θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων και υψωθή υπεράνω των βουνών και πάντα τα έθνη θέλουσι συρρέει εις αυτό, και πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει και ειπεί, Έλθετε, και ας αναβώμεν εις το όρος του Κυρίου, εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ· και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού. Διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος και λόγος Κυρίου εξ Ιερουσαλήμ. Και θέλει κρίνει αναμέσον των εθνών και θέλει ελέγξει πολλούς λαούς· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών διά υνία, και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον».—Ησαΐας 2:2-4.

55. (α) Στο φως των προηγούμενων προφητειών, τι είναι εκείνο που κάνει ένα άτομο «πρόβατο» με «δίκαιη» στάση μπροστά στον Θεό και στον Χριστό; (β) Πόσο ψηλά ανυψώνουν τη λατρεία του Ιεχωβά;

⁵⁵ Όταν λάβουμε υπόψη όλες αυτές τις Βιβλικές προφητείες που εφαρμόζονται στον τωρινό καιρό, τον καιρό της παρουσίας του Χριστού, μαζί με την παραβολή του Ιησού για τα πρόβατα και τα ερίφια, τι μπορούμε να δούμε; Το εξής: ότι εκείνο που κάνει ένα συμβολικό «πρόβατο», δηλαδή ένα άτομο με «δίκαιη» στάση μπροστά στον Θεό και στον Μεσσιανικό του Βασιλιά, δεν είναι το ότι απλώς κάνει το καλό σε έναν από τους πνευματικούς αδελφούς του Χριστού χωρίς επίγνωση και συμπτωματικά. Αυτοί που ανήκουν στην τάξη των «προβάτων» γνωρίζουν τι κάνουν, έστω κι αν δε βλέπουν με τα κατά γράμμα γυμνά μάτια τους τον Βασιλιά, τον Γιο του ανθρώπου. Δείχνουν την πρέπουσα εκτίμηση στους πνευματικούς «αδελφούς» του, ακόμη και σε «ένα τούτων των αδελφών [του] των ελαχίστων», και γι’ αυτόν τον ειδικό λόγο προσπαθούν να τους βοηθήσουν, όχι μόνο με υλικό τρόπο, αλλά επίσης με πνευματικό τρόπο συμμετέχοντας μαζί τους στο κήρυγμα ‘αυτών των καλών νέων της βασιλείας’ και στο έργο της μαθήτευσης στη Γραφή που καταλήγει στο να κάνουν μαθητές για τον Χριστό. Γνωρίζουν ότι οι «αδελφοί» του Χριστού εξυψώνουν τη λατρεία του Ιεχωβά πάνω από καθετί άλλο, και μαζί μ’ αυτούς ανεβαίνουν στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά για να προσφέρουν λατρεία, ανταποκρινόμενοι στις υψηλές απαιτήσεις που απαιτούνται γι’ αυτό.

56. (α) Αντιμάχονται αυτά τα «πρόβατα» τους «αδελφούς» του Χριστού για οποιαδήποτε αιτία που θα μπορούσε να προκαλέσει διαίρεση; (β) Με ποιους προτιμούν να είναι φίλοι, και πώς διατηρούν τα «ιμάτιά» τους;

⁵⁶ Επειδή οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι επιθυμούν να βοηθήσουν και να κάνουν το καλό στους πνευματικούς «αδελφούς» του Χριστού, δεν τους αντιμάχονται με κανένα τρόπο, εθνικιστικό, φυλετικό, πολιτικό, χρώμα δέρματος, πολιτιστικό, γλωσσικό. Μαζί με τους «αδελφούς» του Χριστού παίρνουν τη στάση τους υπέρ της απόλυτης ουδετερότητας απέναντι στις βίαιες, καταστρεπτικές, αιματηρές συγκρούσεις και διαμάχες αυτού του βαριά οπλισμένου κόσμου. Προτιμούν μάλλον να είναι φίλοι με τους «αδελφούς» του Χριστού, οι οποίοι δεν είναι «εκ του κόσμου», παρά να απολαμβάνουν τη «φιλία του κόσμου». (Ιωάννης 17:14, 16· Ιακώβου 4:4) Έτσι προτιμούν να υποφέρουν μαζί με τους αδελφούς του Χριστού στα χέρια αυτού του εχθρικού κόσμου, για να διατηρήσουν τη Χριστιανική τους ακεραιότητα απέναντι στον Θεό και να αποδειχτούν επίσης ότι είναι πραγματικοί μαθητές του Χριστού. Κρατούν τα «ιμάτιά» τους πλυμένα στο αίμα του Χριστού.

57. (α) Ποια αριθμητική αναλογία δίνει το εδάφιο Ζαχαρίας 8:23 ανάμεσα στον Ιουδαίο και τους μη Ιουδαίους λάτρεις; (β) Το 1935 μ.Χ., πόσος υπολογίστηκε ότι ήταν παγκόσμια ο θρησκευόμενος πληθυσμός, σε σύγκριση με πόσους μάρτυρες του Ιεχωβά;

⁵⁷ Το γεγονός ότι το εδάφιο Ζαχαρίας 8:23 προφήτευσε ότι «δέκα άνδρες εκ πασών των γλωσσών των εθνών» θα έπιαναν σφιχτά το ‘κράσπεδο’ ενός πνευματικού Ιουδαίου ή πνευματικού Ισραηλίτη, δείχνει ότι αυτοί οι άνθρωποι από όλα τα έθνη που ταπεινώνουν τους εαυτούς τους, θα ξεπερνούσαν σε αριθμό το υπόλοιπο των πνευματικών Ιουδαίων ή Ισραηλιτών. Η αναλογία θα ήταν σαν δέκα προς ένα. Και αυτό πραγματικά συμβαίνει από το έτος 1935 μ.Χ. Το ιστορικό εκείνο έτος ο παγκόσμιος πληθυσμός των θρησκευτικών σωμάτων, Χριστιανικών και μη Χριστιανικών, υπολογιζόταν σε 1.849.185.359. (Δη Γουόρλντ Άλμανακ εντ Μπουκ οφ Φακτς, για το 1936, από το Γουόρλντ Τέλεγκραμ της Νέας Υόρκης, σελίδα 419) Το ίδιο εκείνο έτος ο αριθμός των μαρτύρων του Ιεχωβά που ανέφεραν δράση στη διακονία αγρού παγκόσμια ήταν μικρότερος από 60.000. Ποια υπήρξε η αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού από τότε;

58. Σε ποιο βαθμό έχει αυξηθεί ο θρησκευόμενος πληθυσμός παγκόσμια από το 1935, καθώς και ο πληθυσμός του κόσμου γενικά;

⁵⁸ Σύμφωνα με το Δη 1985 Γουόρλντ Άλμανακ εντ Μπουκ οφ Φακτς, σελίδα 357, ο θρησκευτικός πληθυσμός του κόσμου υπολογίζεται σε 2.559.820.865. Αυτό σημαίνει ότι μεταξύ του 1935 και 1985 ο θρησκευτικός πληθυσμός του κόσμου δεν έχει διπλασιαστεί. Τώρα, όσο για τον παγκόσμιο πληθυσμό γενικά, το έτος 1935 υπολογιζόταν ότι ήταν όπως είχε υπολογιστεί το 1927, δηλαδή, 1.960.000.000. Σύμφωνα με το Δη 1985 Γουόρλντ Άλμανακ εντ Μπουκ οφ Φακτς, σελίδα 357, ο πληθυσμός του κόσμου υπολογίζεται σε 4.721.886.000. Έτσι μεταξύ του 1935 και του 1983, ο παγκόσμιος πληθυσμός έχει υπερδιπλασιαστεί.

59. Σε ποιο βαθμό είχε στο διακονικό υπηρεσιακό έτος 1983/1984 αυξηθεί ο αριθμός των μαρτύρων του Ιεχωβά;

⁵⁹ Τι θα πούμε όμως για την αύξηση σε αριθμούς των Μαρτύρων του Ιεχωβά; Το υπηρεσιακό τους έτος αρχίζει την 1η Σεπτεμβρίου του ημερολογιακού έτους. Έτσι, στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους 1983/1984, ο αριθμός των συνταυτισμένων με τους μάρτυρες του Ιεχωβά που ήταν τακτικά δραστήριοι στη διακονία αγρού αναφέρθηκε ότι ήταν 2.680.274, κατά μέσο όρο, μολονότι στη διάρκεια εκείνου του υπηρεσιακού έτους είχε φτάσει ένα ανώτατο όριο 2.842.531 διαγγελέων της Βασιλείας. Τι μεγάλη αύξηση αντιπροσωπεύει αυτό στον αριθμό των μαρτύρων του Ιεχωβά σε σύγκριση με τον αριθμό τους πίσω στο έτος 1935!

60. (α) Με ποιο τρόπο καθορίστηκε πόσοι απ’ αυτούς ήταν πνευματικοί Ιουδαίοι; (β) Απ’ όλα αυτά, τι παρατηρούμε σχετικά μ’ αυτούς που ανεβαίνουν στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά για λατρεία; (γ) Σε ποιο, λοιπόν, ζωτικό καιρό πρέπει να ζούμε;

⁶⁰ Αλλά πόσοι ανάμεσα απ’ αυτούς τους Χριστιανούς μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πνευματικοί Ιουδαίοι; Μόνο 9.081. Αυτοί έδειξαν ότι ανήκαν στους πνευματικούς Ισραηλίτες με το να συμμετάσχουν στα εμβλήματα του ψωμιού και του κρασιού κατά τον ετήσιο εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου, στις 15 Απριλίου 1984, στον οποίο εορτασμό ο αριθμός που παραβρέθηκε παγκόσμια ήταν 7.416.974. Στις 203 χώρες και νησιά της θάλασσας που είναι δραστήριοι μάρτυρες του Ιεχωβά υπήρχαν σε λειτουργία 47.869 εκκλησίες. Από όλα αυτά, τι παρατηρούμε; Το εξής: ότι στη διάρκεια της αόρατης παρουσίας του Χριστού ένας «πολύς όχλος» ατόμων όμοιων με πρόβατα από όλα τα έθνη, τις φυλές, τους λαούς και τις γλώσσες έχουν συγκεντρωθεί στα δεξιά του Βασιλιά και έχουν ενωθεί με το μικρό υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών ανεβαίνοντας στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά για να Τον λατρεύσουν σαν Θεό. Αυτό είναι ένα αξιόλογο χαρακτηριστικό του «σημείου» που αποδεικνύει ότι η αόρατη «παρουσία» του Κυρίου Ιησού είναι σε πρόοδο και ότι ζούμε στην «συντέλεια του αιώνος».—Ματθαίος 24:3.

[Υποσημειώσεις]