Επίγειοι Υπήκοοι της Βασιλείας του Θεού

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ άνθρωποι στις χώρες που είναι γνωστές ως «Χριστιανικές» έκαμαν την προσευχή που λέγεται «Κυριακή Προσευχή,» δηλαδή το «Πάτερ Ημών.» Αυτή η προσευχή σε απλή γλώσσα, όπως αναγράφεται, στο κατά Ματθαίον 6:9-13, ζητεί από τον Θεό τα εξής: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.»

Όπως γνωρίζουν όλοι όσοι είναι εξοικειωμένοι με την Αγία Γραφή, ο ουρανός είναι ο τόπος κατοικίας του Θεού. Όταν το θέλημα του γίνη στη γη όπως γίνεται στον ουρανό, η γη θα έχη ειρήνη και ηρεμία και οι κάτοικοί της θ’ απολαμβάνουν υγεία ζωή και ευτυχία κάτω από τη βασιλεία του Θεού.

Η Βασιλεία πρέπει να ‘έλθη’ εναντίον των βασιλειών αυτού του κόσμου ακριβώς όπως ο λίθος που είδε ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ στο ενύπνιό του, που αναγράφεται στη Βίβλο, ‘ήλθε εναντίον της τρομερής εικόνος που είδε, και πρέπει να συντρίψη αυτές τις βασιλείες, όπως ο λίθος συνέτριψε την εικόνα. (Αποκάλ. 11:15· Δαν. 2:32-35, 44) Αυτό θα καθαρίση τη γη από κάθε τι που εναντιώνεται στην κυριαρχία του Ιεχωβά Θεού και θα προλειάνη το δρόμο ώστε το θέλημα του Θεού να γίνεται στη γη πλήρως και τελείως. Θα επιζήσουν άνθρωποι απ’ αυτή τη ‘συντριβή’; Και αν επιζήσουν, ποιοι θα είναι αυτοί; Ποιες ιδιότητες τους καθιστούν κατάλληλους για να επιζήσουν;

ΤΑ «ΠΡΟΒΑΤΑ» ΚΑΙ ΤΑ «ΕΡΙΦΙΑ»

Μια από τις πιο διαφωτιστικές απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα παρέχεται από την παραβολή του Ιησού για τα πρόβατα και τα ερίφια. Η παραβολή αυτή ήταν μια από τις πολλές που δόθηκαν ως απάντησις στο ερώτημα των αποστόλων, «Ειπέ προς ημάς πότε θέλουσι γείνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;» (Ματθ. 24:3) Η εκπλήρωσις της παραβολής αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά αυτού του ‘σημείου.’ Ο καιρός της εκπληρώσεώς της φαίνεται από τα αρχικά λόγια: «Όταν δε έλθη ο Υιός τον ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού, τότε θέλει καθήσει επί του θρόνου της δόξης αυτού. Και θέλουσι συναχθή έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη· και θέλει χωρίσει αυτούς απ’ αλλήλων, καθώς ο ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από των εριφίων· και θέλει στήσει τα μεν πρόβατα εκ δεξιών αυτού, τα δε ερίφια εξ αριστερών.»—Ματθ. 25:31-33.

Ο Ιησούς διεσαφήνισε ότι τα πρόβατα και τα ερίφια αντιπροσωπεύουν στην εκπλήρωσι δύο τάξεις ανθρώπων. Όταν ένα άτομο κάμη σκέψεις πάνω σ’ αυτό, γίνεται φανερό ότι η ‘έλευσις’ του Χριστού με βασιλική εξουσία και δόξα πρέπει να γίνη κάποτε προτού φέρη τη Βασιλεία εναντίον αυτού του συστήματος πραγμάτων για να το καταστρέψη και προτού αρχίση η χιλιετής ειρηνική βασιλεία του. (Ησ. 9:6, 7· Αποκάλ. 20:4-6) Αλλιώς, πώς θα μπορούσε να γίνη το έργο του διαχωρισμού, για να κριθή ποιοι είναι ενδεδειγμένοι να εξακολουθήσουν να ζουν στη γη και ποιοι είναι άξιοι καταστροφής;

Ο διαχωρισμός γίνεται, όχι σύμφωνα με φυλές ή έθνη. Όχι, πρόκειται για μια κρίσι προσωπικοτήτων. Απαιτείται χρόνος για ν’ αναπτυχθή πλήρως μια προσωπικότης, και μια πορεία ενεργείας αποτελείται από μια σειρά πράξεων που γίνονται κάτι το σύνηθες και τακτικό που πρέπει να κάνη ένα άτομο. Απαιτείται λοιπόν μια περίοδος χρόνου ώσπου να γίνη μια κρίσις σχετικά με την αμετάβλητη προσωπικότητα και στη σταθερή συνήθη πορεία διαγωγής ενός ατόμου. Αυτό απαιτεί την παροχή χρόνου προτού απαγγελθή και εκτελεσθή μια δίκαιη και αμετάβλητη καταδίκη εναντίον ενός ατόμου. ‘Αλλά,’ μπορεί να ρωτήση κάποιος, ‘δεν μπορεί ο Ιησούς Χριστός να κρίνη τις καρδιές χωρίς να ιδή το άτομο να διαπράττη αυτήν ή εκείνη την πράξι’; Μπορεί βέβαια, αλλ’ αφήνει τους ανθρώπους να δείξουν πλήρως ενώπιον όλων των άλλων ποια κρίσις τους αξίζει.

‘ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΥΝ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ’

Τα «πρόβατα» τοποθετούνται στη θέσι της ευνοίας στα δεξιά. Η παραβολή συνεχίζει: «Τότε ο βασιλεύς θέλει ειπεί προς τους εκ δεξιών αυτού, Έλθετε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου.»—Ματθ. 25:34.

Στον ακαθόριστο αριθμό των «προβάτων» δεν λέγεται ότι θα πάνε στον ουρανό, να είναι συγκληρονόμοι με τον Ιησού Χριστό, λαμβάνοντας μέρος στην πρώτη ανάστασι και συμβασιλεύοντας με αυτόν. Αυτοί οι τελευταίοι είναι περιωρισμένοι στον αριθμό των 144.000. (Αποκάλ. 14:1-3· 20:4-6) Τα «πρόβατα» της παραβολής αριθμούνται σε πολύ περισσότερα άτομα. Είναι ταυτόσημα με τον πολύν οχλον, «τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών.» (Αποκάλ. 7:9, 10) Αυτοί αποτελούν μέρος εκείνων των ‘άλλων προβάτων’ τα οποία ο Ιησούς ξεχώρισε από το μικρό ποίμνιο των 144.000 συγκληρονόμων, λέγοντας:

«Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης· και εκείνα πρέπει να συνάξω, και θέλουσιν ακούσει την φωνήν μου, και θέλει γείνει μία ποίμνη, εις ποιμήν.»—Ιωάν. 10:16· Λουκ. 12:32.

Οι προβατοειδείς άνθρωποι ευλογήθηκαν από τον Πατέρα, ιδιαίτερα στο ότι ο Θεός προείδε την τάξι των προβάτων του παρόντος καιρού της παρουσίας του Χριστού και τους επεφύλαξε μια αμοιβή. Το γεγονός ότι κληρονομούν τη βασιλεία δεν σημαίνει ότι θα κληρονομήσουν θέσεις επάνω σε θρόνους του ουρανού. Κάτω από την πρωτότυπη Ελληνική λέξι «βασιλεία,» το Ελληνοαγγλικό Λεξικό του Λίντελ και Σκατ λέγει ότι η Ελληνική λέξις έχει και παθητική έννοια, δηλαδή το «να κυβερνάται κανείς από ένα βασιλέα,» και μπορεί να σημαίνη επίσης «να βασιλεύη.» Ώστε ο ‘πολύς όχλος’ των ‘άλλων προβάτων’ κληρονομούν χίλια χρόνια ειρήνης ακριβώς εδώ επάνω στη γη, στην επίγεια επικράτεια της Βασιλείας.—Ψαλμ. 2:8· Δαν. 2:35-45.

Ποια, λοιπόν είναι ‘η καταβολή του κόσμου’ που αναφέρεται στην παραβολή; Δεν σημαίνει την έναρξι αυτού του πλανήτου, ούτε τον καιρό της δημιουργίας του Αδάμ και της Εύας, διότι ο Θεός δεν έκαμε βασιλεία τότε, με τον Αδάμ ως βασιλέα. Μετά την αμαρτία του Αδάμ εξέφρασε ο Θεός τον σκοπό του να έχη ένα Σπέρμα που θα νικούσε τον συμβολικό όφι, τον Σατανά ή Διάβολο. (Γεν. 3:15· Αποκάλ. 12:9) Αυτό το Σπέρμα θα εγίνετο Βασιλεύς όλου του ανθρωπίνου γένους. Ο Αδάμ και η Εύα είχαν αμαρτήσει εσκεμμένως εναντίον του Θεού και δεν άξιζαν τίποτε άλλο από τον θάνατο. Αλλ’ όταν άρχισαν ν’ αποκτούν τέκνα, αυτά τα τέκνα εκληρονόμησαν την αμαρτία. Γι’ αυτό, υπήρχε μια ευκαιρία ν’ απελευθερωθούν από την αμαρτία και να έλθουν κάτω από την εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Σπέρματος. Η «καταβολή του κόσμου» λοιπόν αναφέρεται στον καιρό που ο Αδάμ και η Εύα απέκτησαν τέκνα, τα οποία θα μπορούσαν να ωφεληθούν απ’ αυτές τις προμήθειες.—Λουκ. 11:50, 51.

ΠΩΣ ΤΑ «ΠΡΟΒΑΤΑ» ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΓΙΑ ΕΠΙΒΙΩΣΙ

Ποια είναι η βάσις πάνω στην οποία τα πρόβατα λαμβάνουν την ευλογία του Πατρός; Τι είναι εκείνο που τα καθιστά κατάλληλα; Ο Ιησούς εξήγησε: «Διότι επείνασα, και μοι εδώκατε να φάγω· εδίψησα, και με εποτίσατε· ξένος ήμην, και με εφιλοξενήσατε· γυμνός, και με ενεδύσατε· ησθένησα, και με επεσκέφθητε· εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς εμέ. Τότε θέλουσιν αποκριθή προς αυτόν οι δίκαιοι, λέγοντες, Κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα, και εθρέψαμεν; ή διψώντα, και εποτίσαμεν; πότε δε σε είδομεν ξένον, και εφιλοξενήσαμεν; ή γυμνόν, και ενεδύσαμεν; πότε δε σε είδομεν ασθενή, ή εν φυλακή, και ήλθομεν προς σε; Και αποκριθείς ο βασιλεύς θέλει ειπεί προς αυτούς, Αληθώς σας λέγω, καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε.»—Ματθ. 25:35-40.

Παρατηρούμε ότι με τον τρόπο που μεταχειρίσθηκαν τους ‘αδελφούς’ του Χριστού τα «πρόβατα» έδειξαν καλωσύνη προς αυτόν. Εδώ πάλι βλέπομε ότι τα «πρόβατα» της παραβολής δεν είναι οι πνευματικοί, κεχρισμένοι συγκληρονόμοι του Χριστού, που είναι στους ουρανούς με αυτόν. Αυτοί οι τελευταίοι καλούνται ‘αδελφοί,’ και αυτό τους ξεχωρίζει από τους προβατοειδείς ανθρώπους που παρέχουν σ’ αυτούς τους ‘αδελφούς’ βοήθεια. Τα «πρόβατα» ρωτούν, «Πότε σε είδομεν;» πράγμα που σημαίνει ότι ο Χριστός είναι αόρατος στη διάρκεια της παρουσίας του, κρίνοντας αυτούς, όχι απ’ αυτά που κάνουν γι’ αυτόν προσωπικά, διότι ασφαλώς ως ουράνιος Βασιλεύς δεν έχει ανάγκη της επιγείου βοηθείας των. Αλλά μπορούν να βλέπουν τους ‘αδελφούς’ του Χριστού, και οι αδελφοί αυτοί του Χριστού που βρίσκονται ακόμη στη γη συχνά βρίσκονται σε ανάγκη.

Πάνω σε ποια βάσι οι προβατοειδείς αυτοί άνθρωποι παρέχουν βοήθεια; Μήπως από μια καθαρά ανθρωπιστική και φιλανθρωπική στάσι; Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στον κόσμο με ανθρωπιστικά αισθήματα που βοηθούν οποιονδήποτε έχει ανάγκη. Αυτό είναι ένα καλό, θαυμάσιο χαρακτηριστικό. Αλλ’ όταν πρόκειται να βοηθήσουν ή να συμπαρασταθούν στους αδελφούς του Χριστού, που είναι «πρέσβεις» του Χριστού, αλλάζει το πράγμα. (2 Κορ. 5:20) Όταν αυτοί οι πρέσβεις αναγγέλλουν τις επερχόμενες κρίσεις του Θεού στον κόσμο, γενικά δεν είναι δημοφιλείς. Συχνά καταδιώκονται. Κάτω από τέτοιες περιστάσεις πολλοί άνθρωποι με ανθρωπιστικά αισθήματα φοβούνται, κάποτε μάλιστα εναντιώνονται και αρνούνται να δώσουν βοήθεια.

Εξ άλλου, εκείνοι τους οποίους ο Ιησούς ορίζει ως «πρόβατα» χαίρουν να βοηθούν οποιονδήποτε μπορούν, αλλά ιδιαίτερα αφιερώνουν τις προσπάθειές τους στο να βοηθούν τους ‘αδελφούς’ του Χριστού με κάθε μέσον που είναι στη διάθεσί τους, Το κάνουν συνειδητά και εσκεμμένα, διότι αναγνωρίζουν αυτούς ως δούλους του Θεού. Αυτό είναι εκείνο που τους κάνει ιδιαίτερα αξίους στα όμματα του Χριστού, σύμφωνα με την αρχή που εξέθεσε ο ίδιος: «Διότι όστις σας ποτίση ποτήριον ύδατος εις το όνομά μου, επειδή είσθε του Χριστού, αληθώς σας λέγω, δεν θέλει χάσει τον μισθόν αυτού.» (Μάρκ. 9:41) «Και όστις ποτίση ένα των μικρών τούτων ποτήριον μόνον ψυχρού ύδατος εις όνομα μαθητού, αληθώς σας λέγω, δεν θέλει χάσει τον μισθόν αυτού.»—Ματθ. 10:42.

Τα «πρόβατα» δεν δίνουν μόνον φυσική και υλική βοήθεια στους πνευματικούς αδελφούς του Ιησού. Οι προβατοειδείς αυτοί άνθρωποι βλέπουν το έργο που κάνουν αυτοί οι λίγοι απομένοντες αδελφοί του Χριστού στη γη και τους συντροφεύουν στο έργο, μετέχοντας μάλιστα και στον διωγμό που υφίστανται. Πραγματικά, αυτοί τώρα κάνουν το μεγαλύτερο μέρος του έργου του κηρύγματος, επειδή είναι πολύ περισσότεροι. Με άλλα λόγια, συνοδεύουν παντού τους «πρέσβεις» του Χριστού, τους συντροφεύουν στις εκκλησίες τους και σε πολλούς δίδονται θέσεις ευθύνης, διότι η προχωρημένη ηλικία ή η έλλειψις υγείας περιορίζουν πολλούς από τους ‘αδελφούς’ του Χριστού.

ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΙΣΘΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ «ΠΡΟΒΑΤΑ»

Στον παρόντα καιρό αυτοί οι προβατοειδείς άνθρωποι έρχονται από ‘πολλά έθνη,’ 208 χώρες και συμπλέγματα νήσων, σε αριθμούς πολλαπλασίους των 144.000, που αποτελούν το σύνολο εκείνων οι οποίοι θα βασιλεύσουν στους ουρανούς με τον Χριστό. Αυτοί αφιερώνονται και βαπτίζονται όχι μόνο στο όνομα του Υιού, αλλά και στο όνομα του Πατρός, του Πατρός του Υιού, ο οποίος είναι ο Ιεχωβά.—Ματθ. 28:18-20.

Δεν είναι μόνο σ’ αυτή την παραβολή που βρίσκομε να περιγράφωνται οι πράξεις αυτής της τάξεως των προβατοειδών ανθρώπων. Πριν από πολλά χρόνια ο προφήτης Ζαχαρίας προείπε την εμφάνισί των, με αυτά τα λόγια: «Έτι θέλουσιν ελθεί λαοί, και οι κατοικούντες πόλεις πολλάς και οι κάτοικοι της μιας θέλουσιν υπάγει εις την άλλην, λέγοντες, Ας υπάγωμεν σπεύδοντες διά να εξιλεώσωμεν το πρόσωπον του Ιεχωβά, και να εκζητήσωμεν τον Ιεχωβά των δυνάμεων· θέλω υπάγει και εγώ. . . . Εν ταις ημέραις εκείναις δέκα άνδρες εκ πασών των γλωσσών των εθνών θέλουσι πιάσει σφιγκτά, ναι, θέλουσι πιάσει σφιγκτά το κράσπεδον ενός Ιουδαίου, λέγοντες· θέλομεν υπάγει με σας· διότι ήκουσαμεν ότι ο Θεός είναι με σας.»—Ζαχ. 8:20-23, ΜΝΚ.

Στην εκπλήρωσι αυτής της προφητείας, ο άνθρωπος του οποίου πιάνουν το κράσπεδο είναι πνευματικός Ιουδαίος, ένας από τους 144.000 πνευματικούς αδελφούς του Χριστού. (Ρωμ. 2:28, 29) Οι «εκ πασών των γλωσσών των εθνών» που πηγαίνουν μ’ έναν απ’ αυτούς περιγράφονται στην Αποκάλυψι 7:9-17, λίγο μετά την περιγραφή της συνάξεως των 144.000.

Πάλι, ο προφήτης Ησαΐας προείπε: «Εν ταις εσχάταις ημέραις το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων και υψωθή υπεράνω των βουνών· και πάντα τα έθνη θέλουσι συρρέει εις αυτό, και πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει και ειπεί, Έλθετε, και ας αναβώμεν, εις το όρος του Ιεχωβά, εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ· και θέλει διδάξει εις ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού.»—Ησ. 2:2, 3, ΜΝΚ.

Οι Βιβλικές αποδείξεις και τα φυσικά γεγονότα δείχνουν ότι είμεθα στις έσχατες ημέρες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ο Ιεχωβά, μέσω του ενθρονισμένου Βασιλέως του, κάνει γνωστό το όνομά του και την κυριαρχία του. Από την ουράνια Ιερουσαλήμ εκδίδεται ο νόμος, και σ’ αυτήν συγκεντρώνονται οι άνθρωποι όλων των εθνών. (Γαλ. 4:26) Ακριβώς όπως ο ναός του Ιεχωβά ευρίσκετο σε μια υψηλή τοποθεσία της πόλεως Ιερουσαλήμ, έτσι και η αγνή λατρεία υψώνεται τώρα με την παγκόσμια δυακήρυξι του αγγέλματος της Βασιλείας. Πολλοί άνθρωποι ακούουν και με προθυμία λέγουν, ‘θα υπάγω και εγώ.’

Έτσι, η αληθινή λατρεία του Θεού επεκτείνεται στη γη, μεταξύ εκείνων που εκτιμούν τη ζωή και θέλουν να ζουν για πάντα. Πουθενά αλλού δεν θα βρήτε να εκφράζεται αυτή η ελπίδα. Εν τούτοις, πρόκειται για μια πολύ βεβαία ελπίδα, μια αληθινή ελπίδα, βασισμένη στον Λόγο του Αιωνίου Θεού. Οι προβατοειδείς άνθρωποι που προλέγονται στην παραβολή, μαζί με τους υπολοίπους των ‘αδελφών’ του Χριστού στη γη, αποτελούν τους μόνους ανθρώπους στη γη που έχουν την ελπίδα της επιβιώσεως από την καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων.

Έχετε έλθει σε επαφή με τους ‘αδελφούς’ του Βασιλέως ή τουλάχιστον με τους συντρόφους των, τους προβατοειδείς ανθρώπους που κάνουν το ίδιο έργο διακηρύξεως και διδασκαλίας του αγαθού αγγέλματος της Βασιλείας; Αν τους αναγνωρίζετε ως μαθητάς του Χριστού, θα ευλογηθήτε με τη συναναστροφή τους μέσα στις Αίθουσες Βασιλείας, μαθαίνοντας τις αλήθειες της Αγίας Γραφής που αυτοί παρουσιάζουν και βοηθώντας τους στο έργο τους.