48. (α) Τι μπορεί να λεχθή για την άρνησι του Θεού να δεχθή οποιοδήποτε αντίλυτρο υπέρ του Αδάμ; (β) Τι μπορεί να λεχθή γι’ αυτό σχετικά με τους απογόνους του Αδάμ και της Εύας;

⁴⁸ Επειδή ο Αδάμ, παρά τη σαφή προειδοποίησι του Θεού, εκουσίως επέφερε θάνατο επάνω σε όλους τους απογόνους του, ήταν ένας εκούσιος φονεύς, και η Εύα συμμετέσχε μαζί του στην εκούσια παράβασι. Έτσι ο Ιεχωβά, ενεργώντας σε αρμονία με τον μεταγενέστερο νόμο του σχετικά με τις Ισραηλιτικές «πόλεις καταφυγίου», αρνήθηκε να δεχθή οποιοδήποτε αντίλυτρο υπέρ του Αδάμ και υπέρ της Εύας και δεν επέτρεψε να έλθουν κάτω από τη διακονία του Αρχιερέως του Ιησού Χριστού. Όσον αφορά, όμως, την ανθρώπινη οικογένεια που προήλθε από αυτούς, ο Θεός μπορούσε δικαίως να δεχθή υπέρ αυτών την απολυτρωτική θυσία του Αρχιερέως του Ιησού Χριστού, διότι η αμαρτωλότης των, η οποία ήταν αξία θανάτου, ήταν μόνον τυχαία, χωρίς να την έχουν θελήσει οι ίδιοι, αλλά οφειλομένη μόνο στο ότι ήσαν απόγονοι του Αδάμ.

49. Τι μπορεί να λεχθή σχετικά με τα οφέλη του αντιλύτρου και τον Κάιν τον γυιό του Αδάμ;

⁴⁹ Στην περίπτωσι του Κάιν, του πρώτου γυιού του Αδάμ, ο Θεός δικαίως αρνείται τα οφέλη του αντιλύτρου τού Χριστού για τον Κάιν διότι ο Ιεχωβά Θεός απ’ ευθείας ειδοποίησε τον Κάιν κι εν τούτοις αυτός από κακία εδολοφόνησε τον ευσεβή αδελφό του Άβελ. Για τον Κάιν καθώς και για τους γονείς του Αδάμ και Εύα λογικώς δεν αναμένομε ανάστασι εκ νεκρών.

Η Γενεά Μας του Εικοστού Αιώνος και η Ανάστασις

 1, 2. (α) Πρόκειται όλοι οι άνθρωποι της γενεάς μας του εικοστού αιώνος να έλθουν κάτω από την προμήθεια του Θεού για ανάστασι; (β) Τι δείχνει η παραβολή του Ιησού για κείνους που παρωμοίασε με «ερίφια»;

ΠΟΛΛΑ άτομα από τη γενεά μας του εικοστού αιώνος που πεθαίνουν, έρχονται κάτω από την προμήθεια που έκαμε ο Ιεχωβά Θεός για ανάστασι κάτω από τη βασιλεία του Υιού του Ιησού Χριστού.

² Εν τούτοις, μεταξύ της γενεάς μας υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι θα έχουν την ίδια τελική τύχη με τον Σατανά ή Διάβολο και τους δαίμονές του. Αυτοί θα είναι εκείνοι, τους οποίους ο Ιησούς Χριστός παρωμοίασε με ερίφια. Έδωσε μια προφητεία για τη συντέλεια αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων και ετερμάτισε αυτή την προφητεία με την παραβολή του περί προβάτων και εριφίων. Αυτή η παραβολή ή εξεικόνισις βρίσκεται στο κατά Ματθαίον 25:31-46. Στη γενεά μας αυτά τα συμβολικά «ερίφια» είναι άνθρωποι από όλα τα σύγχρονα έθνη και αποχωρίζονται από τη δικαία τάξι ανθρώπων που ο Ιησούς παρωμοίασε με πρόβατα. Τόσο τα «πρόβατα» αυτά όσο και τα «ερίφια» είναι επίγειες τάξεις ανθρώπων· δηλαδή, δεν έχουν κλήσι από τον Ιεχωβά Θεό για την ουράνια κληρονομία με τον Υιό του Ιησού Χριστό, αλλά είναι επιγείου φρονήματος.—Ματθ. 25:31-33.

 3. Από ποιους διακρίνει ο Ιησούς τόσο τα «πρόβατα» όσο και τα «ερίφια», και πώς;

³ Ο Ιησούς διακρίνει τόσο τα «πρόβατα» όσο και τα «ερίφια» από τους πνευματικούς «αδελφούς» του, τους 144.000 συγκληρονόμους του, που έχουν ουράνια κληρονομία μαζί του. Ο Ιησούς είπε ότι «πρόβατά» του είναι εκείνοι που έχουν την ευλογία του ουρανίου Πατρός του. Η αιτία τούτου είναι ότι έκαμαν καλό στους πνευματικούς αδελφούς του, ακόμη και «εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων.» (Ματθ. 25:34-40) Η αιτία, για την οποία ο Ιησούς αποκαλεί τα «ερίφια» καταραμένη τάξι, είναι διότι παρέλειψαν να κάμουν καλό στους πνευματικούς αδελφούς του, ούτε και «εις ένα τούτων των ελαχίστων.» Έτσι τα «ερίφια» παρέλειψαν να κάμουν οποιοδήποτε καλό για Εκείνον που οι αδελφοί αυτοί αντιπροσώπευαν, δηλαδή, τον Κύριο Ιησού Χριστό.

 4. Όταν απέπεμπε τα συμβολικά «ερίφια», σε ποιους ανεφέρθη ο Ιησούς, και από ποια άποψι;

⁴ Στην παραβολή του ο Ιησούς ετόνισε απ’ ευθείας το γεγονός ότι ο Σατανάς ή Διάβολος και οι δαιμονικοί του άγγελοι θα ριφθούν «εις την λίμνην του πυρός και του θείου», που συμβολίζει τον ‘δεύτερο θάνατο’. Ο Ιησούς το έκαμε αυτό, όταν είπε στην τάξι των ‘εριφίων’: «Υπάγετε απ’ εμού, οι κατηραμένοι, εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον δια τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού.»—Ματθ. 25:41-45· Αποκάλ. 20:10, 14.

 5. Πότε θα πη ο Βασιλεύς Ιησούς Χριστός τα λόγια αυτά στα συμβολικά «ερίφια»;

⁵ Ο Βασιλεύς Ιησούς Χριστός βασιλεύει στους ουρανούς από του τέλους των «Καιρών των Εθνών» το 1914 μ.Χ. (Λουκ. 21:24) Πότε, λοιπόν, θα πη αυτά τα λόγια στους ανθρώπους, τους οποίους κατατάσσει ως «ερίφια»; Αυτό θα γίνη κατά την καταστροφή της Βαβυλώνος της Μεγάλης και τη μάχη του Αρμαγεδδώνος που ακολουθεί αμέσως την καταστροφή της Βαβυλώνος της Μεγάλης, δηλαδή, κατά τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος.» (Αποκάλ. 17:1, 2, 15, 16· 16:14, 16· 17:14) Στα «ερίφια» που θα εκτελεσθούν τότε θα περιλαμβάνωνται όλα εκείνα τα άτομα επάνω στη γη, που δεν συγκαταλέγονται μεταξύ της ευλογημένης τάξεως των «προβάτων».

 6. Πώς τα συμβολικά «πρόβατα» καταδεικνύουν ότι είναι τέτοια;

⁶ Τα «πρόβατα» είναι η τάξις των ανθρώπων, οι οποίοι καταδεικνύουν την υποστήριξί τους στον Βασιλέα Ιησού Χριστό με το να κάνουν θετικά καλό στους πνευματικούς αδελφούς και συγκληρονόμους του. Τα «πρόβατα» εγκατέλειψαν τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη (την παγκόσμιο αυτοκρατορία της ψευδούς Βαβυλωνιακής θρησκείας). Αφιέρωσαν τη ζωή τους στον Θεό μέσω του Χριστού και βαπτίσθηκαν στο νερό και από τότε συμμετέχουν μαζί με τους πνευματικούς αδελφούς του Χριστού στο να δίδουν την τελική παγγήινη μαρτυρία για τη βασιλεία του Θεού, όπως προελέχθη προηγουμένως στην προφητεία του Ιησού, εις Ματθαίον 24:14. Αυτά τα «πρόβατα» δεν πορεύονται με τους «βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης» και με τους στρατούς των στον Αρμαγεδδώνα για να πολεμήσουν εναντίον του Θεού.

 7, 8. Ποιοι περιλαμβάνονται στα «ερίφια», τα οποία εκτελούνται ως ‘κατηραμένα’;

⁷ Αντιθέτως, στα «ερίφια», τα οποία πρόκειται να εκτελεσθούν ως ‘κατηραμένα’ άτομα, θα περιλαμβάνωνται οι θρησκευόμενοι, οι οποίοι παραμένουν μέσα στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη μέχρι της παντοτινής καταστροφής της· επίσης, οι θρησκευόμενοι που αποτελούν το σύγχρονο αντίστοιχο του συνθέτου ‘ανθρώπου της ανομίας’ (ΜΝΚ ) ‘του υιού της απωλείας’· ομοίως και τα συμβολικά «ζιζάνια», «οι υιοί του πονηρού» (Ματθ. 13:25-30, 38-42)· επίσης, εκείνοι οι πολιτικοί «βασιλείς», οι στρατιωτικοί διοικηταί των, οι ιππείς των, οι ελεύθεροι και οι δούλοι, οι μεγάλοι και οι μικροί, οι οποίοι όλοι βαδίζουν προς τον Αρμαγεδδώνα, όχι όμως στο πλευρό του Βασιλέως των βασιλέων και Κυρίου των κυρίων.—Αποκάλ. 19:18-21.

⁸ Στα «ερίφια» θα περιλαμβάνωνται, επίσης, οι σύζυγοι, άνδρες ή γυναίκες, που έχουν πιστούς γαμηλίους συντρόφους, αλλά οι οποίοι, παρά το καλό παράδειγμα των πιστών γαμηλίων συντρόφων των, εξακολουθούν να παραμένουν άπιστοι κατά την ημέρα και ώρα της εκτελέσεως της θείας κρίσεως εναντίον του εχθρικού τούτου κόσμου· επίσης, τα τέκνα ενός πιστού γονέως ή τα τέκνα πιστών γονέων (πατέρα και μητέρας), τα οποία τέκνα κάποτε ήσαν «άγια» ως ανήλικα, ως ανεύθυνα παιδιά, αλλά τα οποία μεγάλωσαν και έφθασαν σε υπεύθυνη ηλικία και αρνήθηκαν να γίνουν αφιερωμένοι, βαπτισμένοι πιστοί ως τον καιρό που αρχίζει η θεία εκτέλεσις εναντίον των ‘εριφίων’.—1 Κορ. 7:12- 16.

 9. Ποια, λοιπόν, θα είναι εκείνα τα «ερίφια», σε διάκρισι από ποιους;

⁹ Με άλλα λόγια, κατά τον καιρό της εκτελέσεως της θείας κρίσεως τα «ερίφια» θα είναι όλα εκείνα τα άτομα, νέοι και γέροι, τα οποία δεν έγιναν πρόβατα και τα οποία δεν συνήχθησαν στη «μία ποίμνη» υπό τον ‘ένα ποιμένα’, όπου βρίσκεται το μικρό υπόλοιπο των πνευματικών αδελφών του Ποιμένος.—Ιωάν. 10:16· Αποκάλ. 7:9- 17.