Διακράτησις Ακεραιότητος Απέναντι Βαναύσου Διωγμού

ΚΑΘΕ χρόνο αυξάνουν οι αποδείξεις που καταδεικνύουν ότι οι θεσμοί του κόσμου τούτου καταρρέουν. Το έγκλημα αυξάνει σε συγκλονιστικούς βαθμούς, οι πολιτικές αναστατώσεις είναι στην ημερησία διάταξι, τα προβλήματα γάμων αυξάνουν, η εξουσία των γονέων πάνω στους νεαρούς μειώνεται, και τα δαιμονικά όπλα, που θα μπορούσαν να εξοντώσουν το ανθρώπινο γένος τελειοποιούνται.

Όλ’ αυτά εκπληρώνουν τις Γραφικές προφητείες επακριβώς. Δείχνουν ότι ζούμε αναμφιβόλως στα τελευταία χρόνια του παρόντος συστήματος πραγμάτων. Η Αποκάλυψις 12:12 λέγει για την εποχή μας: «Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.» Επειδή ο καιρός του πρόκειται σύντομα να λήξη, αυτός ο εχθρός του Θεού «ως λέων ωρυόμενος, περιέρχεται ζητών τίνα να καταπίη.»​—1 Πέτρ. 5:8.

Στον παρόντα καιρόν του τέλους η μανία του Σατανά στρέφεται ειδικά εναντίον εκείνων, οι οποίοι δεν θέλουν να υποταχθούν στην εξουσία του, των λάτρεων του Παγκοσμίου Κυριάρχου, Ιεχωβά Θεού. Επειδή αυτοί αρνούνται να συνεργασθούν με τον Σατανά και την ορατή του οργάνωσι στην εναντίωσί των κατά του Θεού, ο Σατανάς ασκεί πίεσι σ’ αυτούς για να τους εξαναγκάση να συμβιβάσουν την πίστι των.

Γι’ αυτό, εκείνος που ετάχθη με τον Ιεχωβά Θεό και τον Υιόν Του, Ιησού Χριστό, θα είναι στόχος διωγμού εμπνευσμένου από δαιμονικές δυνάμεις. Ο Ιησούς επληροφόρησε τους Χριστιανούς ότι το ν’ ακολουθήσουν τα ίχνη του θα εσήμαινε δοκιμασίες στη σάρκα. Είπε: «Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν.» (Ιωάν. 16:33) Ο απόστολος Παύλος επίσης είπε: «Πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού, θέλουσι διωχθή.»​—2 Τιμ. 3:12.

Ότι είναι άδικος αυτός ο διωγμός μπορεί να παρατηρηθή από τη σημασία του όρου. Διωγμός σημαίνει πρωτίστως την επιβολή μιας βλάβης ως ποινής λόγω προσχωρήσεως σε κάποια γνώμη ή πορεία διαγωγής, που δεν μπορεί κατάλληλα να θεωρηθή ως εγκληματική, όπως λόγου χάριν ένας τρόπος λατρείας. Ο απόστολος Πέτρος ετόνισε ότι οι Χριστιανοί θα ‘έπασχαν αγαθοποιούντες’, και όχι για το ότι διέπραξαν κάποιο κακό.​—1 Πέτρ. 3:17.

Όλοι οι διωγμοί δεν είναι της ιδίας φύσεως. Μερικοί Χριστιανοί διώκονται με τη στροφή εναντίον των της οικογενείας ή των φίλων των. Άλλοι ρίχνονται σε φυλακές. Μερικοί υπεβλήθησαν σε βαριές διανοητικές πιέσεις όπως είναι η «πλύσις του εγκεφάλου». Υπάρχουν πολλοί που υπεβλήθησαν σε κτηνώδη φυσικό διωγμό, με γρονθοκοπήματα ή με όπλα εστραμμένα εναντίον των, κι εστερήθησαν από τροφή, νερό και υγειονομική βοήθεια. Μερικοί θανατώνονται λόγω της πίστεως των. Ο κτηνώδης αυτός διωγμός έγινε στα χρόνια μας στη Ρωσία, στη Γερμανία, στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλα μέρη του κόσμου.

ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ

Είναι ζωτικό για κείνους που υπηρετούν τον Θεό να εκτιμούν πλήρως γιατί ο παντοδύναμος Ιεχωβά θα επέτρεπε να επέλθη διωγμός εναντίον εκείνων, τους οποίους αγαπά. Εξ άλλου, ότι μπορούσε να το εμποδίση αυτό είναι αναμφισβήτητο. Αλλά δεν εκλέγει το πράξη αυτό, για πολύ σπουδαίους λόγους.

Στον παρόντα καιρό ο Θεός καλεί ένα λαό για τ’ όνομά του. Αυτούς τους συνάγει σε μια ποίμνη για να εποικοδομήση την πίστι των ώστε να μπορούν να τον λατρεύουν κατάλληλα. Επίσης, ο Θεός εκπαιδεύει τον λαό του για ζωή μέσα στον νέο του κόσμο. Δεν θέλει κανένα που να είναι άπιστος σ’ αυτόν στον νέο εκείνο κόσμο. Έτσι, θα καθορίση τώρα, πριν από το τέλος του παλαιού αυτού κόσμου, ποιοι θα τηρήσουν ακεραιότητα σ’ αυτόν και θα είναι άξιοι να ζήσουν στον νέο του κόσμο. Ο Θεός δεν θέλει κανένα, που δεν είναι σε αρμονία με αυτόν, να διαταράττη τη θαυμαστή ειρήνη που θα επιβάλη στον αποκαταστημένο εκείνο παράδεισο. Επομένως, ενώ ο Θεός δεν κάνει τον διωγμό, επιτρέπει να επέρχεται διωγμός εναντίον εκείνων που ομολογούν ότι τον αγαπούν για να δοκιμάση την πιστότητά των. Εκείνοι που δεν αγαπούν αληθινά τον Θεό θ’ αποβληθούν από την οργάνωσί του.​—Ματθ. 25:31-33· 2 Κορ. 13:5.

Εν τούτοις, ο μεγαλύτερος λόγος, για τον οποίον επιτρέπει διωγμόν, είναι σχετικός με το ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας που ήγειρε ο Σατανάς. Η ακεραιότης του ανθρώπου κάτω από δοκιμασίαν αμφισβητήθηκε από τον Σατανά. Αυτός επροκάλεσε τον Θεό, ισχυριζόμενος ότι κανείς άνθρωπος δεν θα παρέμενε πιστός αν επετρέπετο στον Σατανά να τον δοκιμάση. Έτσι, ο Θεός επιτρέπει να έλθη αυτή η δοκιμασία. Κάθε άνθρωπος που διακρατεί ακεραιότητα υπό δοκιμασίαν αποδεικνύει τον Διάβολο ψεύτη και δείχνει ότι κρατεί ψηλά το μέρος του Θεού στο ζήτημα αυτό και υποστηρίζει το δικαίωμα του Θεού να διακυβερνά το σύμπαν.​—Ιώβ, κεφάλαια 1 και 2.

Ο διωγμός όχι μόνο θα δοκιμάση τον λαό του Θεού ως προς την ακεραιότητά του, αλλά και θα τον ενισχύση, διότι κάθε δοκιμασία, την οποία υποφέρει με πιστότητα, φέρνει νίκη στον Χριστιανό, η οποία ενισχύει την απόφασι και την ικανότητά του ν’ ανθέξη σε περαιτέρω δοκιμασίες. Όπως είπε ο Χριστιανός απόστολος Πέτρος: «Εις τον οποίον [Διάβολον] αντιστάθητε μένοντες στερεοί εις την πίστιν, εξεύροντες ότι τα αυτά παθήματα γίνονται εις τους αδελφούς σας τους εν τω κόσμω. Ο δε Θεός πάσης χάριτος . . . αφού πάθητε ολίγον, αυτός να σας τελειοποιήση, στηρίξη, ενισχύση, θεμελιώση.»​—1 Πέτρ. 5:9, 10.

ΤΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΣΑΤΑΝΑΣ

Ο Σατανάς θέλει να κάμη τον Χριστιανό να συμβιβάση την πίστι του στον Θεό, υποστηρίζοντας έτσι το δικό του μέρος στην πρόκλησι. Όταν εδοκίμασε τον Ιησού, είπε: «Ταύτα πάντα θέλω σοι δώσει, εάν πεσών προσκυνήσης με.» (Ματθ. 4:9) Ο Σατανάς εγνώριζε ότι μια πράξις λατρείας θα έκανε συμβιβασμό της πίστεως του Ιησού και θα υπεστήριζε την πρόκλησί του ότι ο άνθρωπος δεν θα παρέμενε πιστός κάτω από δοκιμασία.

Ο Χριστιανός δεν πρέπει ν’ αυταπατάται και να νομίζη ότι το πιο σπουδαίο πράγμα είναι ν’ απαλλαγή από διωγμό για να μπορέση να εξακολουθήση να κηρύττη τ’ αγαθά νέα της Βασιλείας, κι επομένως να συμβιβάζεται για να πραγματοποιήση την απαλλαγή του. Κάθε συμβιβασμός αποτελεί ρήγμα στην ακεραιότητα του Χριστιανού που θα προκαλούσε έναρξι της πτώσεως του. Όταν αυτός ο συμβιβασμός συνίσταται σε μια ‘προσκύνησι’ του Σατανά ή οποιουδήποτε μέρους της οργανώσεώς του, εκείνος που παρέβη έτσι την ακεραιότητα του στον Θεό δεν μπορεί πια ν’ αντιπροσωπεύη τα συμφέροντα της Βασιλείας του Ιεχωβά στη γη.​—Έξοδ. 20:5· Ματθ. 4:10.

Μερικοί αναφέρουν την απάρνησι του Χριστού εκ μέρους του Πέτρου και ρωτούν πώς θα μπορούσε να του συγχωρηθή τόσο γρήγορα αυτή η εγκατάλειψις. Πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν ότι, μολονότι ηρνήθη ότι εγνώριζε τον Χριστό, ο Πέτρος δεν ησχολήθη με πράξι ειδωλολατρίας. Δεν υπεκλίθη ενώπιον εικόνος, είτε υπό μορφήν αφώνου ειδώλου είτε υπό άλλη μορφή. Δεν απηρνήθη τον Θεό, αλλά προσωρινά κατελήφθη από ανθρώπινη αδυναμία, από την οποία γρήγορα ανένηψε. Η κατάστασις θα ήταν διαφορετική αν ο Πέτρος επεδίδετο σε μια πράξι ειδωλολατρίας.​—Ματθ. 26:69-75· Ιωάν. 21:15-17.

ΣΤΑΣΙΣ ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟΝ

Ο διωγμός ποτέ δεν είναι ευχάριστος, αλλ’ ο Χριστιανός μπορεί να τον υπομείνη και να ενισχυθή απ’ αυτόν αν διακρατήση την ορθή στάσι. Ο Πέτρος είπε: «Αλλ’ εάν και πάσχητε δια την δικαιοσύνην, είσθε μακάριοι», και «Αλλ’ εάν πάσχη [τις] ως Χριστιανός, ας μη αισχύνηται, αλλ’ ας δοξάζη τον Θεόν κατά τούτο.»​—1 Πέτρ. 3:14· 4:16.

Γιατί πρέπει ο Χριστιανός να είναι ευτυχής, όταν είναι υπό διωγμόν; Διότι γνωρίζει ότι πράττει το ορθόν, ότι διακρατεί ακεραιότητα, ότι ευαρεστεί τον Θεό και υποστηρίζει το μέρος Του στο επίμαχο ζήτημα. Πώς ο Θεός και οι πιστές αγγελικές του δυνάμεις πρέπει να χαίρουν, όταν βλέπουν ατελείς ανθρώπους να μένουν σταθεροί και να διακρατούν ακεραιότητα κάτω από βάναυσο διωγμό!

Η ορθή αυτή στάσις διανοίας πολύ εβοήθησε τους πρώτους Χριστιανούς στις δοκιμασίες των. Σε μια περίπτωσι οι απόστολοι εδάρησαν και προσετάχθησαν να παύσουν να ομιλούν για τ’ όνομα του Ιησού. Ποια ήταν η στάσις των; Στις Πράξεις 5:41 μας λέγεται: «Εκείνοι λοιπόν ανεχώρουν από προσώπου του συνεδρίου χαίροντες, ότι υπέρ του ονόματος αυτού ηξιώθησαν να ατιμασθώσι.»

Σε μια άλλη περίπτωσι ο Παύλος και ο Σίλας ερρίφθησαν στη φυλακή, στην εσωτέρα μάλιστα, και τα πόδια των εδέθησαν σε ξύλα. Ποια ήταν η στάσις των; «Κατά δε το μεσονύκτιον ο Παύλος και ο Σίλας προσευχόμενοι ύμνουν τον Θεόν και ηκροάζοντο αυτούς οι δέσμιοι.» (Πράξ. 16:25) Με την κατάλληλη στάσι διανοίας, εκτιμώντας τον λόγο του διωγμού των, μπορούσαν να ψάλλουν αίνους στον Ιεχωβά!

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ

Η πορεία ενεργείας ενός Χριστιανού μπορεί να επηρεάση άλλους. Αν συμβιβάση την πίστι του, μπορεί να επηρεάση άλλους ενάντια. Ο συμβιβαζόμενος δεν θα διενοείτο να λάβη όπλον και να φονεύση τους Χριστιανούς αδελφούς του. Αλλά το αποτέλεσμα είναι χειρότερο, όταν, με τη συμβιβαστική του πορεία, κάνη κάποιον άλλο να προκαλέση ρήγμα στην ακεραιότητά του, με αποτέλεσμα να χάση εκείνος ευκαιρίες για αιώνια ζωή στον νέο κόσμο του Θεού.

Μια πορεία συμβιβασμού μπορεί να σημαίνη προσωρινή χαλάρωσι των δυσκολιών, αλλά κερδίζεται έτσι πραγματικά τίποτε το αξιόλογο; Όχι, διότι, αν και μπορεί ένας να επιτύχη προσωρινή ανακούφισι, μπορεί να χάση την αιώνια ζωή στον αποκαταστημένο παράδεισο του Θεού. Επίσης, εκείνος που συμβιβάζεται δεν αποκτά ειρήνη, διότι τώρα η συνείδησίς του θα κατατρύχεται, ειδικά αν έκαμε κάποιον άλλον να προσκόψη. Και το σπουδαιότερο, εκλέγοντας τη φιλία του κόσμου ο συμβιβαζόμενος προκαλεί την έχθραν του Θεού.​—Ιάκ. 4:4.

Πρέπει ν’ αποβλέπη κανείς σ’ εκείνους μεταξύ του λαού του Ιεχωβά, οι οποίοι παραμένουν σταθεροί, όπως οι πιστοί επίσκοποι της ορατής οργανώσεως του Θεού. Αλλά και αν ακόμη ένας επίσκοπος συνθηκολογήση, αυτό δεν πρέπει ν’ αποτρέψη τον Χριστιανό από το να διακρατήση ακεραιότητα. Πρέπει να παραμείνη, όχι διότι αυτό κάνει και κάποιος άλλος, αλλά λόγω της εντόνου αγάπης του στον Θεό και σε ό,τι είναι ορθό, ακριβώς όπως οι Λευίται τηρούσαν ακεραιότητα, όταν οι άλλοι Ισραηλίται έκαναν τον χρυσούν μόσχον, και όπως οι ένδεκα απόστολοι του Ιησού παρέμειναν στην υπηρεσία του Θεού μετά τον συμβιβασμό του Ιούδα.​—Εβρ. 13:7· Έξοδ. 12:26· Πράξ. 1:13-17.

Στην περίπτωσι των επισκόπων, βαρύτερη ευθύνη επικάθηται σ’ αυτούς. Επειδή η πορεία της ενεργείας των μπορεί να επηρεάση πολλούς άλλους, η ευθύνη των για αίμα θα είναι βαρύτερη αν εξασθενήσουν και πέσουν. Εν τούτοις, αν παραμείνουν πιστοί υπό δοκιμασίαν, τότε στους Χριστιανούς αδελφούς των θ’ αποδείξουν ότι είναι «ως σκέπη από του ανέμου, και ως καταφύγιον από της τρικυμίας· ως ποταμοί ύδατος εν ξηρά γη.»​—Ησ. 32:2.

ΤΙ ΘΑ ΚΑΜΩΜΕ ΟΤΑΝ ΔΙΩΚΩΜΕΘΑ

Όταν επέρχεται διωγμός, ειδικά βάναυσος φυσικός διωγμός, τι πρέπει να κάμη ο Χριστιανός; Πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να φέρη στον νου του την αιτία του διωγμού αυτού. Κατόπιν πρέπει να φυλαχθή από το να εμπιστεύεται πολύ στη δική του δύναμι ή στη δύναμι άλλων. Αν πρόκειται περί φυσικού διωγμού, η φυσική δύναμις ενός μπορεί γρήγορα να εξαντληθή.

Η ισχυρότερη άμυνα του Χριστιανού είναι η αγάπη του για τον Θεό και η πλήρης εμπιστοσύνη του σ’ Αυτόν. Ακόμη και μετά την εξάντλησι των φυσικών του μέσων τα διανοητικά του μέσα δεν θα εξαντληθούν αν αυτός επιστηρίζεται στον Ιεχωβά. Ο Θεός θα του δώση δύναμι πέρ’ από τη δική του ικανότητα σε καιρούς στενοχωρίας. Ο Ψαλμός 46:1, 2 υπόσχεται: «Ο Θεός είναι καταφυγή ημών και δύναμις, βοήθεια ετοιμότατη εν ταις θλίψεσι. Δια τούτο δεν θέλομεν φοβηθή.»

Συνεχώς σκέπτεσθε τον Θεό και τους σκοπούς του. Εμμένετε στον λόγον του μέσα στη διάνοιά σας, έστω κι αν σας αφαιρεθούν όλες οι Γραφές και τα Γραφικά βοηθήματα. Τηρείτε πάντοτε προ οφθαλμών το όραμα του νέου κόσμου του Θεού. Και το σπουδαιότερο, «αδιαλείπτως προσεύχεσθε.» (1 Θεσ. 5:17) Αυτή η επικοινωνία με τον Θεό είναι απαραίτητη, διότι αλλιώς μπορεί να σκέπτεσθε μόνο για τη στενοχώρια της στιγμής και να ενδώσετε στις κλίσεις της σαρκός. Αν η καρδιά σας είναι ευθεία, ο Ιεχωβά θα σας βοηθήση να ανθέξετε σ’ αυτόν τον διωγμό, διότι «Πιστός . . . είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε.»​—1 Κορ. 10:13.

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΘΗΤΕ ΠΡΙΝ ΕΛΘΗ Ο ΔΙΩΓΜΟΣ

Είναι ανάγκη να γίνη προετοιμασία λόγω του διωγμού. Καλό είναι να σκεπτώμεθα τώρα γιατί επιτρέπεται ο διωγμός και ποια πρέπει να είναι η πορεία της ενεργείας μας, ώστε, όταν έλθη, να είμεθα διανοητικώς προετοιμασμένοι γι’ αυτόν.

Είναι ανάγκη να εποικοδομήσωμε την πίστι μας, το θάρρος και την ακεραιότητά μας από μέρα σε μέρα. Θα εγκαρτερήσωμε ανάλογα με την πίστι μας. Η πίστις θα είναι ανάλογη με την αγάπη μας στον Θεό, η οποία, εν συνεχεία, αυξάνει με τη γνώσι. Χρειάζεται ισχυρή πεποίθησις βασισμένη σε ανάγνωσι της Γραφής, μελέτη, και συναναστροφή με τους άλλους Χριστιανούς. Επίσης, πρέπει να ζούμε την αλήθεια. Πρέπει αυτή να γίνη μέρος της ζωής μας. Με αυτό τον τρόπο θα τεθούμε στην οδό των μικρότερων δοκιμασιών από μέρα σε μέρα. Καθόσον υπερνικούμε αυτές τις δοκιμασίες, θα ενισχυώμεθα να υπομένωμε τις πιο σοβαρές που μπορεί να επέλθουν αργότερα. Εν τούτοις, αν συστελλώμεθα από το να πράττωμε το θέλημα του Θεού στην καθημερινή μας ζωή σήμερα, τότε δεν θα είμεθα προετοιμασμένοι να σταθούμε στις πιο δύσκολες δοκιμασίες αργότερα.

Μάθετε όλα όσα μπορείτε περί Θεού και των βουλών του τώρα. Αφήστε αυτή τη γνώσι να εισχωρήση βαθιά μέσα στην καρδιά σας και να κινητοποιήση όλη την πορεία της ζωής σας. Θυμηθήτε ότι εκείνος που γνωρίζει τον Θεό καλύτερα θα εμπιστευθή σ’ αυτόν περισσότερο σε καιρό δοκιμασίας.

Εφθάσαμε στον καιρό της πιο μεγάλης κρίσεως στην ιστορία του κόσμου, σ’ έναν καιρό κλονισμού και δοκιμασίας για τον λαόν του Θεού. Σε λίγο, ο Σατανάς ή Διάβολος θα κάμη την τελική του γενική επίθεσι εναντίον των λάτρεων του Ιεχωβά. Με πλήρη εμπιστοσύνη κι επάφεσι στον Θεό, οι Χριστιανοί θ’ αντιμετωπίσουν αυτόν τον βάναυσο διωγμό και θα εξέλθουν νικηταί. Θα διακρατήσουν ακεραιότητα, προς τιμήν και δόξαν του Θεού και προς ιδικήν των σωτηρίαν. «Πρόσμενε τον Ιεχωβά, και φύλαττε την οδόν αυτού, και θέλει σε υψώσει δια να κληρονομήσης την γην· όταν εξολοθρευθώσιν οι ασεβείς, θέλεις ιδεί.» (Ψαλμ. 37:34, ΜΝΚ) Τι μεγάλη ενθάρρυνσις είναι αυτή για κείνους που διακρατούν ακεραιότητα παρά τον βάναυσο διωγμό!