Μακάριοι Είσθε Όταν σας Διώξωσιν οι Άνθρωποι
«Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης· διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών.»—Ματθ. 5:10.
1, 2. Ποια προειδοποίησι έδωσε ο Ιησούς στους ακολούθους του και πώς έχουν εκπληρωθή τα λόγια του στη ζωή των μαρτύρων του Ιεχωβά;
ΚΑΝΕΝΟΣ ανθρώπου χείλη δεν εζήτησαν ποτέ από τους ακολούθους του μια υπηρεσία όπως εκείνη την οποία εζήτησαν τα χείλη του Ιησού Χριστού. Ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας Ουίνστον Τσώρτσιλ προειδοποίησε το λαό του στις αρχές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου να περιμένη «αίμα, μόχθο, δάκρυα και ιδρώτα.» Ο Χριστός όμως εξέθεσε μια πιο θλιβερή προειδοποίησι. Οι ακόλουθοί του έπρεπε να περιμένουν ότι θα εδιώκοντο, ότι θα παρεδίδοντο σε δικαστήρια συναγωγών, θα εσύροντο ενώπιον βασιλέων και αρχόντων και ότι μερικοί από αυτούς θα εθανατώνοντο. «Θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων διά το όνομά μου,» είπε ο Ιησούς, «Εάν τις θέλη να έλθει οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν, και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού, και ας με ακολουθή. Διότι όστις θέλει να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν· και όστις απολέσει την ζωήν αυτού ένεκεν εμού, θέλει ευρεί αυτήν.»—Λουκ. 21:12-17· Ματθ. 16:24, 25.
2 Αυτά τα λόγια χαρακτηρίζουν τη ζωή των Χριστιανών από τον πρώτον αιώνα και έπειτα. Σήμερα είμεθα μάρτυρες της εκπληρώσεώς των στη ζωή των μαρτύρων του Ιεχωβά σ’ όλο τον κόσμο. Έχουν απαγορευθή σε πολλά έθνη. Υπέστησαν λυσαλέο διωγμό. Οι κατοικίες χιλιάδων επυρπολήθησαν και εκατοντάδες Αίθουσές των Βασιλείας κατεστράφησαν. Οι γυναίκες των εδάρησαν αγρίως, κα οι άνδρες των πέθαναν από τον ξυλοδαρμό ή θανατώθηκαν με άμεσο τρόπο. Απομάκρυναν με άδικο τρόπο τα παιδιά των απ’ αυτούς. Αυτά συμβαίνουν διότι επιμένουν να λατρεύουν τον Θεό με τον τρόπο που ο Ιησούς και οι απόστολοί του τον ελάτρευαν, δηλαδή, με το να παραμένουν ουδέτεροι από τις πολιτικές υποθέσεις αυτού του κόσμου.—Ιωάν. 17:16· Ιακ. 1:27.
3. (α) Ποια στάσις των μαρτύρων του Ιεχωβά προς τον διωγμό έχει προξενήσει έκπληξι στους παρατηρητάς; (β) Ποια ερωτήματα είναι ορθό να τεθούν σχετικά με τον διωγμό, και γιατί;
3 Ωστόσο αυτός ο διωγμός δεν τους επίκρανε εναντίον του Θεού ή των διωκτών των. Δεν επανεστάτησαν εναντίον των διωκτών των για να τους ανταποδώσουν κακό αντί κακού, ούτε και θα το κάμουν. Ούτε ο διωγμός έκαμε τους μάρτυρας του Ιεχωβά να παύσουν να υπηρετούν τον Θεό, ούτε και θα παύσουν. Οι παρατηρηταί έχουν εκπλαγή απ’ αυτή τη στάσι των μαρτύρων του Ιεχωβά απέναντι στο διωγμό και στους διώκτας των. Μερικοί απορούν γιατί δεν είναι πιο επιθετικοί, κάνοντας να εγερθούν σοβαρά ερωτήματα, όπως: Ποια έπρεπε να είναι η στάσις του Χριστιανού απέναντι στον διωγμό; Πώς τον βλέπετε σεις; Παραξενεύεσθε απ’ αυτόν; Σας φοβίζει ή σας θλίβει; Είναι χωρίς σημασία αυτά τα παθήματα; Ποια πρέπει να είναι η κατάλληλη στάσις του Χριστιανού απέναντι στους διώκτας του; Οι απαντήσεις σ’ αυτά και σε άλλα ερωτήματα θα εξηγήσουν γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν παραμείνει ειρηνικοί και θριαμβευταί μπροστά στους διώκτας των.
ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΣΤΑΣΙΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΔΙΩΓΜΟ
4. Με τον διωγμό υπ’ όψιν τι γνωρίζουν οι Χριστιανοί για τον Θεό; Για ποιο πράγμα μπορούν να είναι βέβαιοι οι Χριστιανοί παρ’ όλον τον διωγμό;
4 Οι Χριστιανοί γνωρίζουν ότι δεν εσμικρύνθη η χειρ του Θεού. Πιστεύουν ότι μπορεί να προστατεύση, να απελευθερώση και να διατηρήση εκείνους που αγαπά. «Ιδού!» είπε ο προφήτης Ησαΐας, «η χειρ του Ιεχωβά δεν εσμικρύνθη, ώστε να μη δύναται να σώση· ουδέ το ωτίον αυτού εβάρυνε, ώστε να μη δύναται να ακούση.» (Ησ. 59:1, ΜΝΚ) Ένα πράγμα είναι βέβαιο. Ως αφιερωμένοι δούλοι του Ιεχωβά οι Χριστιανοί βρίσκονται κάτω από τη φροντίδα του Θεού και δεν είναι απολύτως στο έλεος του Διαβόλου. Αν ήσαν, δεν θα βρίσκονταν εδώ σήμερα ως μάρτυρες του Ιεχωβά. Βρίσκονται στη γη ως δούλοι του Θεού κάτω από την προστασία του, όπως είχε προστατευθή αυτός ο ίδιος ο Ιώβ. (Ιώβ 2:4-7) Μπορεί, όμως, να επιτρέψη ο Θεός να δοκιμασθή ο Χριστιανός να πάθη, ή ακόμη και να πεθάνη. Αλλά, άσχετα με το τι επιτρέπει ο Ιεχωβά, αν είμεθα πιστοί, είμεθα βέβαιοι για την αγάπη του, για την οποία είμεθα βέβαιοι για την αγάπη του, για την οποία είμεθα ευγνώμονες.—Ρωμ. 8:38, 39
5. Ποια στάσι απέναντι στον διωγμό πρέπει να έχη ο Χριστιανός, σύμφωνα με τον Ιησού; Και γιατί;
5 Στην επί του Όρους Ομιλία του ο Ιησούς είπε: «Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης· διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι είσθε, όταν σας ονειδίσωσι και διώξωσι, και είπωσιν εναντίον σας πάντα κακόν λόγον ψευδόμενοι, ένεκεν εμού. Χαίρετε και αγαλιάσθε διότι ο μισθός σας είναι πολύς εν τοις ουρανοίς· επειδή ούτως εδίωξαν τους προφήτας τους προ υμών.» (Ματθ. 5:10-12) Επομένως, ο διωγμός είναι μια αιτία χαράς, αγαλλιάσεως, σύμφωνα με τον Ιησού, εφόσον η βασιλεία των ουρανών ανήκει σ’ αυτό το είδος ανθρώπων· εφόσον η αμοιβή των είναι μεγάλη στους ουρανούς. Τα παθήματα των Χριστιανών τους έφεραν επίσης στη διακεκριμένη και ευγενή παράταξι των προφητών και του Ιησού Χριστού καθώς και των αποστόλων του—ανθρώπων οι οποίοι υπέστησαν παθήματα για την πίστι των στον Θεό. Το να καταταγή κανείς σ’ αυτή την τάξι ανθρώπων δεν είναι πράγματι μικρή τιμή και είναι μια πραγματική αιτία για χαρά, για αγαλλίασι!
6. Ποιο παράδειγμα για τα παθήματα έθεσε ο Ιησούς;
6 Η στάσις του Χριστιανού απέναντι στον διωγμό πρέπει να είναι σύμφωνη με το παράδειγμα που έδωσε ο Χριστός. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Διότι εις τούτο προσεκλήθητε, επειδή και ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς, διά να ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού· όστις αματρίαν δεν έκαμεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού. Όστις λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει, πάσχων δεν ηπείλει, αλλά παρέδιδεν εαυτόν εις τον κρίνοντα δικαίως· όστις τας αμαρτίας ημών αυτός εβάστασεν εν τω σώματι αυτού επί του ξύλου, διά να ζήσωμεν εν τη δικαιοσύνη αποθανόντες κατά τας αμαρτίας· ‘με του οποίου την πληγήν ιατρεύθητε.’» (1 Πέτρ. 2:21-24) Αυτό το μη βίαιο παράδειγμα ήταν παραγωγικό και γεμάτο σημασία.
7. (α) Ήσαν ασήμαντα τα παθήματα του Χριστού; (β) Γιατί δεν λυπούνται τον Χριστό σήμερα εξαιτίας των παθημάτων του; (γ) Ποιο μάθημα λέγει ο Παύλος ότι πρέπει ν’ αντλήσωμε απ’ αυτό;
7 Μέσω παθημάτων ο Θεός έκαμε τέλειον τον Αρχηγό της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. «Καίτοι ων υιός, έμαθε την υπακοήν αφ’ όσων έπαθε. Και γινόμενος τέλειος κατεστάθη αίτιος σωτηρίας αιωνίου εις πάντας τους υπακούωντας εις αυτόν.» (Εβρ. 5:8, 9· 2:10) Η πιστότης του μέχρι θανάτου εσφράγισε την καταστροφή του Σατανά και του πονηρού του συστήματος πραγμάτων και άνοιξε τον δρόμο για μια κυβέρνησι ουρανίας βασιλείας. Επρομήθευσε ένα αντίλυτρο μέσω του οποίου το ανθρώπινο γένος μπορεί ν’ αποκτήση αιώνια ζωή σε μια παραδεισιακή γη. (Λουκ. 23:43) Είναι αλήθεια ότι ο Χριστός υπέστη παθήματα, αλλά ποιος σήμερα, έστω και για μια στιγμή, θα τον λυπηθή για την πίστι που εξεδήλωσε στον Θεό και η οποία έφερε αυτά τα οφέλη και ωδήγησε στο θρίαμβό του και σε αθανασία στους ουρανούς; Μιλώντας για τον Χριστό ο Παύλος έγραψε: «Υπέρ της χαράς, της προκειμένης εις αυτόν, υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθισεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού.» «διότι,» λέγει ο απόστολος, «συλλογίσθητε τον υπομείναντα υπό των αμαρτωλών τοιαύτην αντιλογίαν εις εαυτόν, διά να μη αποκάμητε χαυνούμενοι κατά τας ψυχάς σας.»—Εβρ. 12:2, 3· 1 Τιμ. 6:13-16.
8. Ποια στάσι, είπε ο Πέτρος, πρέπει να έχουν οι Χριστιανοί απέναντι στα παθήματα και γιατί;
8 Ο απόστολος Πέτρος επίσης ενεθάρρυνε τους Χριστιανούς να χαίρωνται όταν διώκωνται για λόγους δικαιοσύνης. Ο Πέτρος γράφει: «Αγαπητοί, μη παραξενεύεσθε διά τον βασανισμόν τον γινόμενον εις εσάς προς δοκιμασίαν, ως εάν συνέβαινεν εις εσάς παράδοξόν τι· αλλά καθότι είσθε κοινωνοί των παθημάτων του Χριστού, χαίρετε, ίνα και όταν η δόξα αυτού φανερωθή, χαρήτε αγαλλιώμενοι, εάν ονειδίζεσθε διά το όνομα του Χριστού, είσθε μακάριοι· διότι Πνεύμα της δόξης και το του Θεού αναπαύεται εφ’ υμάς· κατά μεν αυτούς βλασφημείται, κατά δε υμάς δοξάζεται. Διότι μηδείς υμών ας μη πάσχη ως φονεύς, ή κλέπτης, ή κακοποιός, ή ως περιεργαζόμενος τα αλλότρια· αλλ’ εάν πάσχη ως Χριστιανός, ας μη αισχύνηται, αλλ’ ας δοξάζη τον Θεόν κατά τούτο.» (1 Πέτρ. 4:12-16) Είναι αυτή η δική σας στάσις;
9. Ποιες αμοιβές βλέπει κανείς συχνά όταν διώκεται χάριν δικαιοσύνης;
9 Όταν υποφέρετε, συχνά προκύπτει ένα θαυμάσιο αίσθημα της ευνοίας του Θεού μέσω του πνεύματός του, μια κατανόησις ότι σας έχει ζητήσει να παίξετε ένα πολύ σπουδαίο ρόλο στη διεκδίκησι του ονόματός του, του Λόγου του και του σκοπού του. Αυτή η κατανόησις φέρνει βαθιά χαρά. Μπορεί επίσης να προκύψη ένα θαυμάσιο αίσθημα πίστεως, το οποίο μπορεί να κάμη ένα Χριστιανό καλύτερο δούλο, ένα πιο δραστήριο μάρτυρα, ένα πιο γαλήνιο άτομο. Όλα εξαρτώνται από το πώς ο Χριστιανός αντιμετωπίζει τον διωγμό και τι κάνει μ’ αυτόν. Ο πόνος είναι ωφέλιμος όταν προκύπτη απ’ αυτόν διόρθωσις του εσφαλμένου. Αυτό είναι καλό. Αλλά τα μη παραγωγικά παθήματα, που προκύπτουν από αδικοπραγία, είναι δυσάρεστα πράγματι! Το αποτέλεσμά των μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερη δυστυχία.
10. Ποιος είναι ο σκοπός του να υπομένη κανείς διωγμό;
10 Ποιος, λοιπόν, είναι ο σκοπός του να υπομένωμε τον διωγμό; Ο Πέτρος απαντά: «Διά το οποίον αγαλλιάσθε, αν και τώρα ολίγον, (εάν χρειασθή,) λυπηθήτε εν διαφόροις πειρασμοίς, ίνα η δοκιμή της πίστεώς σας πολύ τιμιωτέρα ούσα παρά το χρυσίον το φθειρόμενον, διά πυρός δε δοκιμαζόμενον, ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν, όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός· τον οποίον αν και δεν είδετε, αγαπάτε· εις τον οποίον, αν και τώρα δεν βλέπητε αυτόν, πιστεύοντες όμως, αγαλλιάσθε με χαράν ανεκλάλητον και ένδοξον, απολαμβάνοντες το τέλος της πίστεώς σας, την σωτηρίαν των ψυχών.» (1 Πέτρ. 1:6-9) Ο Πέτρος λέγει ότι ο διωγμός γίνεται για να δοκιμασθή η ποιότης της πίστεως του Χριστιανού, ώστε να μπορή να βρεθή πιστός και να λάβη το τελικό αποτέλεσμα της πίστεως, δηλαδή, την σωτηρία της ψυχής του. Έτσι ο διωγμός εξυπηρετεί έναν αξιόλογο σκοπό.
ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΕΧΑΙΡΟΝΤΟ ΟΤΑΝ ΕΔΙΩΚΟΝΤΟ
11. Γιατί οι απόστολοι εχαίροντο όταν υφίσταντο διωγμό;
11 Δεν είναι περίεργο ότι οι απόστολοι εχαίροντο όταν εμαστιγώνοντο, όταν εφυλακίζοντο και εδιώκοντο με διαφόρους τρόπους διότι εκπροσωπούσαν τον Χριστό. Μπορούσαν να μετέχουν στα παθήματα του Χριστού και να βλέπουν το πώς όλα συνεργούν για τη σωτηρία των. Διότι ο Χριστιανός που πάσχει δεν πρέπει να είναι ένας Χριστιανός που παραπονείται, αλλά μάλλον ένας Χριστιανός που ψάλλει. Λίγο μετά τον θάνατο του Ιησού, οι απόστολοι είχαν συλληφθή από τις αρχές και μαστιγωθή και διαταχθή να μη μιλήσουν πια για το όνομα του Ιησού. Ύστερα απ’ αυτή την πείρα που εδοκίμασαν, οι απόστολοι έφυγαν από το δικαστήριο του Σάνχεδριν «χαίροντες, ότι υπέρ του ονόματος αυτού ηξιώθησαν να ατιμασθώσι. Και πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.» (Πράξ. 5:41, 42) Ο Παύλος, επίσης, είπε ότι εχαίρετο στα παθήματα του, διότι αυτές οι δοκιμασίες τον εδίδαξαν να εμπιστεύεται στον Θεό. Ο Χριστιανός που διώκεται είναι συνήθως πιο ζηλωτής, πιο αποφασισμένος, πιο ενθουσιώδης και πιο ειλικρινής Χριστιανός.
12. Ποια πείρα δοκίμασαν ο Παύλος και ο Σίλας, και ποια ήταν η στάσις των απέναντι στα παθήματα;
12 Κάποτε έδειραν τον Παύλο και τον σύντροφό του Σίλα με λουρίδες και έβαλαν τα πόδια των σ’ ένα ειδικό ξύλο βασανισμού. Αλλά στο μέσον της νυκτός τους άκουσαν να προσεύχωνται κα να αινούν τον Θεό με ύμνους. Ναι, οι άλλοι φυλακισμένοι τους άκουαν να ψάλλουν. Η φυλάκισις τούς έφερνε χαρά. Η χαρά των είχε σχέσι με το μέλλον, διότι τότε ο Θεός θα δώση την αμοιβή σε όλους εκείνους οι οποίοι εδιώχθησαν χάριν δικαιοσύνης. Και αυτή τη διαβεβαίωσι καμμιά φυλακή, κανένα κρατητήριο, ούτε ακόμη και η απειλή του θανάτου δεν μπορούν ν’ αφαιρέσουν από τον Χριστιανό. «Ιδού, μακαρίζομεν τους υπομένοντας.»—Ιακ. 5:11.
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΧΑΡΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΔΙΩΓΜΟ
13-15. (α) Πώς υπέφεραν παθήματα οι μάρτυρες του Ιεχωβά της εποχής μας, και τι λέγουν για τη στάσι των; (β) Γιατί χαίρονται κάτω από τα παθήματα;
13 Γι’ αυτό οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα μπορούν να χαίρωνται όταν διώκωνται. Στο περιοδικό της Νοτίου Αφρικής Περσονάλιτυ, που γράφει κυρίως για τον λαό, ο Νελ Κάουαρντ, περιέγραψε τη φλογερή πίστι των μαρτύρων του Ιεχωβά καθώς και την ευτυχία των παραθέτοντας αποσπάσματα από συγγράμματα ανθρώπων οι οποίοι είχαν έλθει σε επαφή μαζί τους στη διάρκεια των σκοτεινών και τρομερών ετών του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τα Ναζιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως ήσαν γεμάτα από Μάρτυρας. Κανένας απ’ αυτούς τους συγγραφείς δεν ήταν μάρτυς του Ιεχωβά τον καιρό εκείνο. Ο Λοχαγός Σ. Π. Μπεστ, γράφει στο βιβλίο του Βένλο Ίνσιντεντ: «Το σθένος των Μαρτύρων του Ιεχωβά ήταν πάρα πολύ αξιοσημείωτο και προκαλούσε τον φθονερό θαυμασμό ακόμη και των δεσμοφυλάκων των. Πολλοί απ’ αυτούς ήσαν φυλακισμένοι από το 1933 και είχαν υποστή ξυλοδαρμούς, βασανισμούς και πείνα. Ωστόσο, όλοι εκείνοι τους οποίους συνήντησα ήσαν έντιμοι, ευγενικοί και πολύ γενναίοι άνδρες—φανατικοί αν θέλετε—αλλά είχαν μέσα τους κάτι από την ιερή φλόγα η οποία είχε εμπνεύσει τους πρώτους Χριστιανούς.»
14 Ένας κρατούμενος του στρατοπέδου συγκεντρώσεως του Νταχάου ωμίλησε για «τους θαυμασίους Μάρτυρας του Ιεχωβά (οι οποίοι) έδειξαν τέτοιο θάρρος, τόλμη, αρετή . . . ώστε πολλοί απ’ αυτούς είναι άξιοι ειδικού χαιρετισμού. Ήσαν βράχοι μέσα σε μια θάλασσα από βούρκο.» Και οι λόγοι του διοικητού Χες, Ναζί προϊσταμένου του Άουσβιτς, αξίζει ν’ αναφερθούν: «Ως άνθρωποι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ήσαν ήσυχοι, εργατικοί άνδρες και γυναίκες. Όλοι όσοι έβλεπαν τους καταδικασμένους να πεθαίνουν αισθάνονταν βαθιά συγκίνησι, και αυτό επηρέαζε ακόμη και το εκτελεστικό απόσπασμα.» Ο Κάουαρντ λέγει: «Η έντονη ευτυχία των Μαρτύρων του Ιεχωβά πηγάζει από την τελεία ελευθερία από φόβο. Δεν φοβούνται τον θάνατο όπως τον φοβούνται πολλοί Χριστιανοί άλλων θρησκευτικών δογμάτων παρά το γεγονός ότι η Εκκλησία των διδάσκει ζωή μετά θάνατον. . . .Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν φοβούνται, διότι γνωρίζουν χωρίς αμφιβολία την απάντησι σ’ όλα αυτά τα ερωτήματα.»
15 Ο ίδιος θαυμασμός προέρχεται και από άλλους οι οποίοι παρέστησαν μάρτυρες του διωγμού των μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ευρώπη, στην Αφρική και στην Ασία σε ακόμη πιο πρόσφατα χρόνια. Εκθέσεις από στρατόπεδα φυλακών της Σιβηρίας λέγουν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά πηγαίνουν κάθε μέρα στην εργασία ψάλλοντας ύμνους της Βασιλείας. Γιατί χαίρονται; Ο Πέτρος απαντά: «Εάν ονειδίζεσθε διά το όνομα του Χριστού, είσθε μακάριοι· διότι το Πνεύμα της δόξης και το του Θεού αναπαύεται εφ’ υμάς· κατά μεν αυτούς βλασφημείται, κατά δε υμάς δοξάζεται.» (1 Πέτρ. 4:14) Αυτό το σημείο από τον Θεό είναι εκείνο που τους κάνει να είναι ευτυχείς κάτω από διωγμό.
ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΗ Η ΧΑΡΑ
16-18. (α) Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά αισθάνονται ζωηρή συγκίνησι κάτω από διωγμό; Περιγράψτε. (β) Εφόσον δεν αισθάνονται ευχαρίστησι για τα παθήματα, ποια είναι η αιτία της χαράς των;
16 Οι Χριστιανοί δεν επιθυμούν να διώκωνται. Θα προτιμούσαν μάλλον μια ειρηνική ζωή. Αλλ’ αυτός ο πονηρός κόσμος φέρνει διωγμό εναντίον των διότι παραμένουν σταθεροί σε Χριστιανικές αρχές. Η σταθερή στάσις των, όμως, έχει καταλήξει σε ευτυχία. Αισθάνονται ενθουσιασμό στο γεγονός ότι μπορούν να σταθούν με το μέρος του Ιεχωβά και να μη φέρουν κανένα ονειδισμό επάνω σ’ αυτόν και στην οργάνωσί του. Χαίρονται στη διακράτησι ακεραιότητος. Παραδείγματος χάριν, το γεγονός ότι οι διώκται έχουν πυρπολήσει πολλά από τα σπίτια των και τις Αίθουσές των Βασιλείας δεν είναι αιτία χαράς. Αλλά το να διαπιστώνουν ότι έχουν το πνεύμα του Θεού μέσα των διότι παρέμειναν πιστοί στον Θεό παρά τις απώλειες είναι μια αιτία μεγάλης χαράς.
17 Όταν μια σύζυγος ή ένας σύζυγος δέρνωνται βάναυσα από τους διώκτας των για λόγους δικαιοσύνης, όπως συνέβαινε στη Γερμανία του Χίτλερ και στις χώρες που είχε κατακτήσει, αυτή η βαρβαρότης δεν έφερνε χαρά στους Χριστιανούς. Οι Χριστιανοί δεν χαίρονται με τα βάναυσα παθήματα άλλων. Ωστόσο, αισθάνονται χαρά όταν διαπιστώνουν ότι τέτοιες κακές πράξεις δεν έχουν πικράνει τους διωκομένους, ότι οι σύζυγοι άνδρες και γυναίκες παρέμειναν πιστοί στον Θεό κάτω από δοκιμασίες ότι δεν αμφέβαλαν για την αγάπη και το έλεος του Θεού, αλλά στην πραγματικότητα πλησίασαν περισσότερο τον Ιεχωβά ως αποτέλεσμα των παθημάτων των. Αυτό είναι εκείνο που κάνει τους Χριστιανούς να επιθυμούν να αγάλλωνται από χαρά, διότι βλέπουν σ’ αυτή την ασυμβίβαστη στάσι για τη δικαιοσύνη το πνεύμα του Θεού να εργάζεται επάνω σ’ αυτά τα άτομα.
18 Ο Θεός γνωρίζει ότι οι Χριστιανοί δεν χαίρονται όταν οι θυγατέρες των βιάζωνται και κράζουν για βοήθεια και δεν υπάρχει κανείς να τις βοηθήση, όπως συνέβη στη Μαλάουη πριν από λίγα χρόνια, αλλά οι συνθήκες έχουν αλλάξει τώρα. Ωστόσο είναι μια αιτία χαράς το ότι κάτω από τέτοιες δοκιμασίες το παιδί εξακολουθεί να πιστεύη στον Ιεχωβά, και ότι εξακολουθεί να εμπιστεύεται σ’ αυτόν, οι πόνοι αυτοί καθ’ εαυτούς δεν προκαλούν ευχαρίστησι, αλλά το να γνωρίζη κανείς ότι ο Θεός έχει καλέσει μερικούς να τον εκπροσωπήσουν κάτω από δύσκολες περιστάσεις και ότι μπορούν να μένουν σταθεροί και πιστοί σ’ αυτόν, οτιδήποτε κι αν συμβή—αυτό είναι εκείνο που φέρνει πραγματική χαρά στον Χριστιανό. Και, στην πραγματικότητα, ο Θεός, επίσης, πρέπει να είναι ευχαριστημένος απ’ αυτούς.—Παροιμ. 27:11.
ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΑΣΙΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΤΑΣ
19, 20. (α) Ποια πρέπει να είναι η στάσις του Χριστιανού απέναντι των διωκτών; (β) Πώς ο Χριστιανός αποφεύγει να νικηθή από το κακό;
19 Ποια, λοιπόν, πρέπει να είναι η στάσις του Χριστιανού απέναντι των διωκτών; Πρέπει να είναι μια στάσις κατανοήσεως. Ο Χριστιανός οφείλει να κατανοήση ότι οι διώκται κινούνται από τον Σατανά ή Διάβολο και την πονηρή του οργάνωσι για να κάμουν αυτές τις κακές πράξεις. Πολλές φορές οι διώκται αισθάνονται ότι έχουν εξαπατηθή. Ο Ιησούς είπε: «Θέλουσι σας κάμει αποσυναγώγους· μάλιστα έρχεται ώρα, καθ’ ην πας όστις σας θανατώση θέλει νομίσει ότι προσφέρει λατρείαν εις τον Θεόν. Και ταύτα θέλουσι σας κάμει, διότι δεν εγνώρισαν τον Πατέρα, ουδέ εμέ.» (Ιωάν. 16:2, 3· 1 Κορ. 2:8) Επομένως, η Χριστιανική στάσις πρέπει να είναι μια στάσις συγχωρήσεως και επιθυμίας να βοηθήση τον διώκτη να κατανοήση τη θέσι του Χριστιανού ενώπιον των ανθρώπων και του Θεού.
20 Ο Ιησούς παρήγγειλε: «Αγαπάτε τους εχθρούς σας, . . . και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι· διά να γείνητε υιοί του Πατρός σας του εν τοις ουρανοίς.» (Ματθ. 5:44, 45) Και ο Ιησούς επίσης ζούσε μ’ αυτόν τον τρόπο. Όταν τον είχαν καθηλώσει επί του ξύλου, προσηύχετο υπέρ των διωκτών του: «Πάτερ, συγχώρησον αυτούς· διότι δεν εξεύρουσι τι πράττουσι.» (Λουκ. 23:34) Οι μαθηταί του Ιησού έκαναν το ίδιο. Όταν ο Στέφανος ελιθοβολείτο μέχρι θανάτου, προσηύχετο: «Κύριε, μη λογαριάσης εις αυτούς την αμαρτίαν ταύτην.» (Πράξ. 7:60) Ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει: «Ευλογείτε τους καταδιώκοντας υμάς· ευλογείτε, και μη καταράσθε. . . .Εις μηδένα μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού· προνοείτε τα καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων. Ει δυνατόν, όσον το αφ’ υμών, ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων. Μη εκδικήτε εαυτούς αγαπητοί· αλλά δότε τόπον τη οργή· διότι είναι γεγραμμένον, Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις· εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει ο Ιεχωβά. . .Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα διά του αγαθού το κακόν.» (Ρωμ. 12:14, 17-21, ΜΝΚ) Αυτή η στάσις και διαγωγή οδηγεί στην επιδοκιμασία του Θεού. Είναι η Χριστιανική οδός.
21. (α) Ποια θα είναι η στάσις του Χριστιανού αν καταστραφή η ιδιοκτησία του ή αν υποστή βλάβη ο ίδιος; (β) Αν το κακό γίνεται χειρότερο, πώς θα βλέπη ο Χριστιανός τα πράγματα;
21 Δεν υπάρχει λόγος για ανταπόδοσι με εκδικητικό τρόπο αν οι άνθρωποι καταστρέφουν την ιδιοκτησία του Χριστιανού ή προξενούν σ’ αυτόν βλάβη. Η ιδιοκτησία ανήκει στον Θεό και αυτός είναι συνεργάτης του Θεού. Τα δικαστήρια του νόμου είναι πιθανόν να προστατεύσουν τον Χριστιανό και ν’ αντικαταστήσουν την απώλεια της περιουσίας του. Αλλ’ αν δεν το κάμουν αυτό, τότε ο Χριστιανός οφείλει να υποστή την απώλεια. Ο Χριστιανός δεν πρέπει να ζητή να βλάψη ή να θανατώση κανένα. Η εκδίκησις ανήκει στον Θεό· αυτός θ’ ανταποδώση. Αυτή είναι η Χριστιανική στάσις.
ΑΝΤΟΧΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΔΙΩΓΜΟ
22, 23. (α) Τι θα κάμη ο Χριστιανός για να υπομένη κάτω από διωγμό; (β) Πώς νουθετείται να ενεργήση όταν απειλήται από αχαλίνωτες οχλαγωγίες;
22 Για να υπομένη τον διωγμό ο Χριστιανός οφείλει να έχη πλήρη εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά. Ο Θεός θα τον ενισχύση και θα τον κάμη στον τέλος ευτυχισμένο. (2 Τιμ. 4:17) Δεν πρέπει ποτέ να παραλείπη να προσεύχεται στον Ιεχωβά για τον εαυτό του καθώς και για τους Χριστιανούς αδελφούς του για να μπορέσουν κι αυτοί να υπομείνουν στις δοκιμασίες. Όταν προσεύχεται δεν πρέπει να μέμφεται τον Ιεχωβά για τον διωγμό, διότι ο Ιεχωβά δεν διώκει κανένα αθώο. Ο Σατανάς και η πονηρή οργάνωσίς του είναι εκείνοι οι οποίοι διώκουν. Εν τούτοις, ο Θεός έχει επιτρέψει τον διωγμό για ν’ αποδειχθή ενώπιον όλης της δημιουργίας η Χριστιανική νομιμοφροσύνη στην παγκόσμιο κυριαρχία του. Με το να υπομένη διωγμό ο Χριστιανός υποστηρίζει μ’ αυτό τον τρόπο το όνομα και τον Λόγο του Ιεχωβά.
23 Ο Χριστιανός δεν επιζητεί τον διωγμό, ούτε τα μαρτύρια, ούτε επιθυμεί να προκαλέση τον ασεβή να βιαιοπραγήση. Νουθετούνται να είναι «φρόνιμοι ως οι όφεις, και απλοί ως αι περιστεραί.» (Ματθ. 10:16) Σε μια περίπτωσι ο Ιησούς απέφυγε την οχλαγωγία. Κάποτε μπορεί να παραστή ανάγκη όταν ο Χριστιανός διάκονος απειλήται, να μετακινηθή σε μια πιο ευνοϊκή περιοχή.—Ιωάν. 10:31-39.
24. Τι θα φροντίζη να κρατή πάντοτε μπροστά του ο Χριστιανός, και γιατί;
24 Ο Χριστιανός πρέπει να θυμάται πάντα ότι δεν υφίσταται τον διωγμό με τις δικές του δυνάμεις και ότι ο Θεός δεν θα τον αφήση να πειρασθή πέραν από όσο μπορεί να σηκώση, και ότι ο Ιεχωβά θα δώση έκβασι για να μπορή να υπομένη. (2 Κορ. 4:9, 10· 1 Κορ. 10:13) Για μερικούς, η πιστότης μέχρι θανάτου μπορεί να είναι η έκβασις, αλλά ο Ιεχωβά θα δώση σ’ αυτούς τις αναγκαίες δυνάμεις για να μπορούν να υπομείνουν σοβαρές δοκιμασίες. Ο Χριστιανός, με το να κάνη τον Ιεχωβά φρούριό του, θα βρίσκη δύναμι στην ώρα της ανάγκης. Η ελπίδα της αναστάσεως, η ελπίδα της αιωνίου ζωής ενισχύουν την πίστι. Ενίσχυαν και την πίστι του Ιησού και θα ενισχύουν και την πίστι όλων εκείνων οι οποίοι ελπίζουν στον Ιεχωβά: «Υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν, υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού.» (Εβρ. 12:2) Κρατείτε πάντοτε την υπόσχεσι του Ιεχωβά μπροστά σας για να μπορήτε να κάνετε το ίδιο.—Ναούμ 1:7· Παροιμ. 18:10.
25. Σε τι πρέπει ν’ αποβλέπη με χαρά εκείνος που διακρατεί ακεραιότητα;
25 Ο δοκιμασίες του διωγμού δεν διαρκούν παρά λίγο και δεν μπορούν να παραβληθούν με την αμοιβή που υπόσχεται ο Ιεχωβά. Ο Παύλος είπε: «Φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς.» Διότι η θλίψις «εργάζεται εις ημάς, καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης.» (Ρωμ. 8:18· 2 Κορ. 4:17) Ώστε υπομένετε όλες τις δοκιμασίες σεις που έχετε το προνόμιο να υποφέρετε χάριν της δικαιοσύνης, διότι μεγάλη είναι πράγματι η αμοιβή σας! «Μακάριος ο άνθρωπος όστις υπομένει πειρασμόν· διότι αφού δοκιμασθή, θέλει λάβει τον στέφανον της ζωής, τον οποίον υπεσχέθη ο Ιεχωβά εις τους αγαπώντας αυτόν.» (Ιακ. 1:12, ΜΝΚ· Αποκάλ. 2:10) Είθε αυτό να είναι η μακαρία ανταμοιβή σας.