Προς Τίνα Θέλομεν Υπάγει Εκτός από τον Ιησού Χριστό;
«Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου έχεις· και ημείς επιστεύσαμεν και εγνωρίσαμεν ότι συ είσαι ο Χριστός ο Υιός (ο άγιος, Κείμενον) του Θεού.»—Ιωάν. 6:68, 69
1, 2. (α) Έχοντας υπ’ όψιν αυτά που είπε ο Ιησούς Χριστός, γιατί δεν υπάρχει αβεβαιότης σχετικά με το ποιον πρέπει ν’ ακολουθούν οι Χριστιανοί; (β) Τι είχε πει ο Ιησούς νωρίτερα σχετικά με την απόκτησι ζωής, και για ποιες δύο τάξεις;
Σ’ ΑΥΤΗ την περίοδο, η οποία απαιτεί τη λήψι ζωτικών αποφάσεων, δεν υπάρχει αβεβαιότης στις σκέψεις των πλήρως αφιερωμένων Χριστιανών σχετικά με το ποιον πρέπει ν’ ακολουθήσουν. Η οδός έχει καταδειχθή με σαφήνεια σ’ αυτούς. Ομιλώντας σ’ εκείνους οι οποίοι είχαν μείνει μαζί του στις δοκιμασίες του, ο Ιησούς είπε τα εξής: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού.» (Ιωάν. 14:6) Σ’ εκείνη την περίπτωσι, είπε επίσης τα εξής: «Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή, και ο Πατήρ μου είναι ο γεωργός. . . . Ο μένων εν εμοί και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν.»—Ιωάν. 15:1, 5.
2 Πόσο αληθινά απεδείχθησαν αυτά τα λόγια του Ιησού στη ζωή των αποστόλων και των άλλων πρώτων μαθητών! Και σήμερα, επίσης, αποδεικνύονται αληθινά. Μολονότι απευθύνοντο σ’ εκείνους οι οποίοι επρόκειτο ν’ αποκτήσουν μια θέσι στην ουράνια βασιλεία του Θεού, δηλώνουν αλήθειες από τις οποίες όλοι οι αληθινοί ακόλουθοι του Χριστού σήμερα μπορούν να ωφεληθούν. Νωρίτερα, στην αρχή της διακονίας του, ο Ιησούς είπε: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν. 3:16) Και αυτά τα λόγια εφαρμόζονται με την ίδια ισχύ σ’ όλα τα πρόβατα για τα οποία μίλησε ο Ιησούς στο εδάφιο Ιωάννης 10:16: «Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης· και εκείνα πρέπει να συνάξω, και θέλουσιν ακούσει την φωνήν μου, και θέλει γείνει μία ποίμνη, είς ποιμήν.»
3. (α) Ποιος είναι ένας τρόπος με τον οποίον ο Ιησούς είναι με τους ακολούθους του από την ανάληψί του στον ουρανό; (β) Με ποιον άλλο τρόπο είναι, επίσης, μαζί τους;
3 Μέσω του Ιησού Χριστού, ο Ιεχωβά Θεός έχει λάβει άφθονη πρόνοια για να οδηγήση τους αφιερωμένους δούλους του στο προοδευτικό φως της αληθείας, με αιώνια ζωή υπ’ όψιν. Λίγο πριν ανεβή ο Ιησούς στον ουρανό, ενίσχυσε την πίστι 500 περίπου μαθητών του, οι οποίοι, ήσαν συγκεντρωμένοι στη Γαλιλαία, με τα εξής λόγια: «Ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος.» (Ματθ. 28:20· 1 Κορ. 15:6) Πώς είναι μαζί τους; Μέσω του αγίου πνεύματός του· αλλά, επίσης, και μ’ έναν άλλο τρόπο. Όταν μιλούσε για την παρουσία του και τη συντέλεια του αιώνος, ο Ιησούς διαβεβαίωσε τους ακολούθους του ότι θα διώριζε ένα ‘πιστό και φρόνιμο δούλο’ ο οποίος θα φρόντιζε τα συμφέροντά του και θα έτρεφε τους ακολούθους του στη διάρκεια της Χριστιανικής εποχής με τροφή στον κατάλληλο καιρό. Αν αποδεικνυόταν πιστός, αυτός ο «δούλος» θα διωριζόταν από τον Ιησού, στη δευτέρα του έλευσι, επί πάντων των υπαρχόντων του. Πράγματι, μέσω αυτού του ‘πιστού και φρονίμου δούλου,’ ο Ιησούς θα ήταν με τους ακολούθους του.—Ματθ. 24:45-47.
«Ο ΣΤΥΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΔΡΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ»
4. (α) Επειδή ο Ιησούς εξεπλήρωσε την υπόσχεσί του, τι μπορεί να λεχθή σχετικά με την εκκλησία του; (β) Ποια ενθαρρυντική προφητεία εκπληρώνεται, στους αληθινούς ακολούθους του Ιησού σήμερα;
4 Επειδή ο Ιησούς βρίσκεται με τους κεχρισμένους ακολούθους του, η Χριστιανική εκκλησία είναι πράγματι, όπως την περιγράφει ο απόστολος Παύλος, «ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας.» (1 Τιμ. 3:15) Έχει αποδείξει ότι έχει το πνεύμα του Θεού με το να παράγη τους καρπούς του πνεύματός του. (Γαλ. 5:22, 23.) Απ’ αυτές και πολλές άλλες απόψεις, οι Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά βρίσκονται σε ζωηρή αντίθεσι με όλα τα άλλα πολλά δόγματα που συνθέτουν τον Χριστιανικό κόσμο, τον κατ’ όνομα πνευματικό Ισραήλ. Επειδή ο Ιησούς Χριστός είναι μαζί τους, τα ενθαρρυντικά λόγια που βρίσκονται στα εδάφια Ησαΐας 65:13, 14 εκπληρώνονται σ’ αυτούς: «Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· ιδού, οι δούλοι μου θέλουσι φάγει, σεις δε θέλετε πεινάσει· ιδού, οι δούλοί μου θέλουσι πίει, σεις δε θέλετε διψήσει· ιδού, οι δούλοι μου θέλουσιν ευφρανθή, σεις δε θέλετε αισχυνθή· ιδού, οι δούλοι μου θέλουσιν αλαλάζει εν ευθυμία, σεις δε θέλετε βοά εν πόνω καρδίας και ολολύζει υπό καταθλίψεως πνεύματος,»
5, 6. (α) Η ‘τάξις του ‘δούλου’ εξέφρασε ενωρίς την πίστι της με ποιες δύο μεγάλες αλήθειες; (β) Γιατί αυτοί που ανήκουν στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν τη διδασκαλία του αντιλύτρου; (γ) Με ποιον τρόπο η διδασκαλία των Σπουδαστών των Γραφών σχετικά με τη δευτέρα έλευσι του Ιησού είναι μοναδική;
5 Στην πραγματικότητα, αυτή η αντίθεσις άρχισε να φαίνεται από την αρχή της σύγχρονης ιστορίας του λαού του Ιεχωβά. Αυτοί οι αντιπρόσωποι του ‘πιστού και φρονίμου δούλου’ κάτω από την κατεύθυνσι του Ιησού Χριστού, εξέφρασαν την ισχυρή τους πίστι στην Αγία Γραφή, στην οποία περιλαμβάνεται και η αφήγησις της Γενέσεως περί δημιουργίας, ως τον θεόπνευστο Λόγο του Ιεχωβά Θεού, πράγμα το οποίο έκανε και ο Ιησούς Χριστός. (Ματθ. 4:4-10· 19:4-6) Ιδιαιτέρως ετονίσθη η θεμελιώδης διδασκαλία του αντιλύτρου που επρομήθευσε ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, μέσω του θυσιαστικού του θανάτου. (1 Τιμ. 2:5, 6) Κανείς στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη δεν μπορεί να εκτιμήση αυτή τη διδασκαλία, επειδή όλοι πιστεύουν σε αντιγραφικές δοξασίες, όπως η Τριάδα, η αθανασία της ψυχής, τα αιώνια βάσανα, ή επειδή αρνούνται ότι ο Ιησούς είχε μια προανθρώπινη ύπαρξι ως ο Λόγος και ότι γεννήθηκε από μια παρθένο.—Ματθ. 1:23· Ιωάν. 1:1.
6 Πολύ σχετική με την πίστι στη διδασκαλία του αντιλύτρου είναι η κατάλληλη κατανόησις του σκοπού και του τρόπου της δευτέρας ελεύσεως και της «παρουσίας» του Χριστού. Εκείνοι οι ζηλωτές «Σπουδασταί των Γραφών,» όπως ήσαν τότε γνωστοί οι Μάρτυρες, ήσαν οι μόνοι που ανεγνώριζαν σαφώς τη διαφορά μεταξύ του ανθρώπου Ιησού Χριστού, ο οποίος προμήθευσε την τιμή του αντιλύτρου, και του ενδόξου αναστημένου πνευματικού πλάσματος, ο οποίος έρχεται πάλι αοράτως για να κυβερνήση ως Βασιλεύς στη βασιλεία του Θεού.—Ματθ. 24:3· 1 Πέτρ. 3:18.
7. Ποια εδάφια και αιτίες δείχνουν ότι υπάρχουν δύο διαφορετικοί προορισμοί για κείνους που ωφελούνται από το αντίλυτρο του Χριστού;
7 Επίσης, στην αρχή της σύγχρονης ιστορίας τους, αυτοί οι Σπουδασταί των Γραφών διέκριναν ότι υπάρχουν δύο προορισμοί για κείνους που ωφελούνται από το αντίλυτρο του Χριστού, ένας ουράνιος και ένας επίγειος προορισμός. Κάτω από την κατεύθυνσι του Ιησού Χριστού, μπόρεσαν να εναρμονίσουν τα εδάφια, που μιλούν για μια ουράνια αμοιβή για τους ακολούθους του Χριστού, μ’ εκείνα που μιλούν για τις ευλογίες ενός επιγείου παραδείσου. Καμμιά άλλη ομάδα που ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανική δεν έχει ξεκαθαρίσει αυτό το ζήτημα, και ωστόσο σ’ εκείνους που διδάσκονται από τον πιστό και φρόνιμο δούλο, αυτό έχει σαφώς διευκρινισθή εδώ και 100 χρόνια! Η Αγία Γραφή καθαρά δηλώνει ότι το σπέρμα του Αβραάμ θα ευλογούσε—ποιον; Όχι τους ιδίους, αλλά όλες τις οικογένειες του ανθρωπίνου γένους. (Γεν. 22:17, 18· Γαλ. 3:16, 29) Οι 144.000, που βρίσκονται μαζί με το Αρνίον στο Όρος Σιών, θα βασιλεύσουν με τον Χριστό ως βασιλείς και ιερείς πάνω σε ποιους; Όχι πάνω στους εαυτούς των, αλλά πάνω σε όλο το υπόλοιπο του ανθρωπίνου γένους που θα ζη σε μια παραδεισιακή γη.—Αποκ. 14:1· 20:4, 6· 21:4.
ΚΑΤΕΝΟΗΣΑΝ ΤΑ ΠΕΡΙ ΙΕΧΩΒΑ
8. Τι αντελήφθησαν οι πρώτοι Σπουδασταί των Γραφών σχετικά με τα όνομα και τις βασικές ιδιότητες του Ιεχωβά;
8 Επειδή ο Ιησούς Χριστός χρησιμοποιούσε αυτή την τάξι του ‘δούλου,’ η κατανόησίς τους για τον Λόγο του Θεού άρχισε να γίνεται πιο σαφής και πιο ακριβής. Κατενόησαν ότι «Ιεχωβά» ήταν ένα όνομα γεμάτο σημασία για τον μόνο αληθινό Θεό και ότι εφαρμόζετο μόνο στον Δημιουργό, τον Ύψιστο. (Ψαλμ. 83:18· 100:3) Είναι απλώς αδύνατον για κάποιον που εμμένει στο Πιστεύω του Αθανασίου σχετικά με την Τριάδα, ν’ αντιληφθή αυτή την αλήθεια. Επίσης, απέκτησαν μια μοναδική κατανόησι για τις κυριώτερες ή εξέχουσες ιδιότητες του Ιεχωβά Θεού: τη σοφία, τη δύναμι, τη δικαιοσύνη και την αγάπη. Τα ‘πιστεύω’ του Χριστιανικού κόσμου, που διδάσκουν καθαρτήριο, αιώνια βάσανα και ότι ο Θεός προσπαθεί να μεταστρέψη τον κόσμο, δεν συμβιβάζονται μ’ έναν τέτοιο μεγαλειώδη Θεό.—Ρωμ. 11:33· Γεν. 18:14· Δευτ. 32:4·1 Ιωάν. 4:8.
9. Τι έμαθαν επίσης σχετικά με το γιατί ο Θεός επέτρεψε την ανομία; (Ιώβ, κεφάλαια 1 και 2· Ιεζ. 23:49)
9 Καθώς το φως του Λόγου του Θεού λάμπει ολοένα και πιο ζωηρά, σε αρμονία με την αρχή που εκφράζεται στο εδάφιο Παροιμίαι 4:18, ο λαός του Ιεχωβά διέκρινε καθαρά γιατί ο Ιεχωβά Θεός έχει επιτρέψει κάθε είδος ανομίας και παθημάτων. Κανείς άλλος, απ’ αυτούς που ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί δεν μπόρεσε να το εξηγήση αυτό. Γιατί ο Ιεχωβά Θεός έχει επιτρέψει αυτές τις συνθήκες; Λόγω του επιμάχου ζητήματος σχετικά με την ορθότητα και την αξιότητα της παγκοσμίου κυριαρχίας του Ιεχωβά, ζήτημα το οποίο ήγειρε η ανταρσία του Σατανά· επίσης, και λόγω του σχετικού ζητήματος ως προς το αν ο άνθρωπος μπορή να διακρατήση ακεραιότητα παρ’ όλα όσα θα μπορούσε να του επιφέρη ο Διάβολος.
«ΕΚ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ»
10, 11. (α) Πώς το εδάφιο Ιωάννης 17:16 απεδείχθη αληθινό για τον λαό του Θεού; (β) Η ουδέτερη στάσις τους κάνει ποια λόγια του Ιησού να εφαρμόζωνται κατά μοναδικό τρόπο σ’ αυτούς;
10 Μια ακόμη απόδειξις για το ότι ο Ιησούς Χριστός βρίσκεται με την τάξι του ‘πιστού και φρονίμου δούλου’ του, καταφαίνεται από το ότι αυτή η τάξις μπόρεσε να κατανοήση τη μεγάλη διαφορά μεταξύ της οργανώσεως του Ιεχωβά και της οργανώσεως του Σατανά του Διαβόλου. Δεν υπάρχει περίπτωσις ν’ ασχοληθούν με τις προσπάθειες που γίνονται για τη συνένωσι όλων των θρησκειών! Δεν συμμαχούν με την ψευδή θρησκεία, ούτε με κανένα άλλο μέρος του κόσμου του Σατανά. (2 Κορ. 4:4· 6:14-16) Σ’ αυτούς, και μόνο σ’ αυτούς, εφαρμόζονται τα λόγια του Ιησού, που βρίσκονται στο εδάφιο Ιωάννης 17:16: «Εκ του κόσμου δεν είναι, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.» Συνεπώς, η ουδετερότης τους ως προς τις παγκόσμιες διενέξεις και την πολιτική έχει πράγματι χαρακτηρίσει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ως μοναδικούς. Ιδιαίτερα αυτό συνέβη με την έναρξι του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μολονότι η ουδέτερη στάσις τους έγινε, και γίνεται, αιτία να υποστούν πολλοί από τους αδελφούς μας σκληρό διωγμό, φυλάκισι και μερικές φορές ακόμη και θάνατο, έχει παρ’ όλα αυτά επανειλημμένως φέρει καλό σ’ αυτούς, με αποτέλεσμα να διαφυλαχθή η ζωή τους, όπως στη Βόρειο Ιρλανδία, στον Λίβανο, στη Ροδεσία και σε άλλες χώρες που πλήττονται από πόλεμο.
11 Αυτή η ουδέτερη στάσις τους χαρακτήρισε τους Μάρτυρες ως αληθινούς Χριστιανούς. Πώς συμβαίνει αυτό; Κατά το ότι μεταξύ τους, και μόνο μεταξύ τους, αληθεύουν τα λόγια του Ιησού, όπως καταγράφονται στα εδάφια Ιωάννης 13:34, 35: «Εντολήν καινήν σας δίδω, Να αγαπάτε αλλήλους, καθώς εγώ σας ηγάπησα και σεις να αγαπάτε αλλήλους. Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.» Επειδή έχουν αυτή την αγάπη, δεν αναμιγνύονται σε διαμάχες μεταξύ φυλών, εθνών, φυλετικών ομάδων ή πολιτικών κομμάτων.
12. Ποια αρχή κατέστησε ικανούς τους Χριστιανούς να εναρμονίσουν τα φαινομενικώς αντιφατικά εδάφια σχετικά με την υποταγή στον Καίσαρα;
12 Ο λαός του Ιεχωβά, επειδή δεν είναι μέρος του κόσμου, εναρμονίζεται επακριβώς με την αρχή που ανηγγέλθη από τους αποστόλους στους Ιουδαίους ηγέτες: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.» (Πράξ. 5:29) Συγχρόνως, ακολουθούν τη συμβουλή που βρίσκεται στην προς Ρωμαίους επιστολή, κεφάλαιο 13, σχετικά με την υποταγή στις ανώτερες εξουσίες. Πώς μπορούν να συμβιβάζουν αυτές τις φαινομενικά αντίθετες απαιτήσεις; Εφαρμόζοντας την αρχή της σχετικής υποταγής. Ναι, αυτοί οι Χριστιανοί υπακούουν σ’ εκείνους που βρίσκονται στην εξουσία, είτε είναι γονείς, στην περίπτωσι των παιδιών· είτε είναι σύζυγοι, στην περίπτωσι των γυναικών· είτε είναι εργοδότες ή κυβερνητικοί αξιωματούχοι, όταν η υπακοή σ’ αυτούς δεν παραβιάζη καμμιά από τις εντολές του Θεού. Και επειδή υπακούουν, όχι απλώς από φόβο αλλά λόγω συνειδήσεως, όπως εντέλλονται από το εδάφιο Ρωμαίους 13:5, εκτιμώνται παγκοσμίως ως ειρηνικοί, νομοταγείς πολίτες, και επίσης ως έντιμοι, πληρωτές των φόρων τους. Πράγματι, επιμελείς, εκτεταμένες και επίμονες προσπάθειες καταβάλλονται σε κάθε επίπεδο για να ενσταλάξουν ευθείες ηθικές αρχές στις διάνοιες και στις καρδιές όλων εκείνων που συνταυτίζονται μ’ αυτούς τους Χριστιανούς. Οι προσπάθειες αυτού του είδους από τους πιστούς μάρτυρες του Ιεχωβά είναι μοναδικές μεταξύ ομάδων που ομολογούν ότι είναι Χριστιανικές. Εκείνο που έχει αξία είναι η ποιότης, όχι η ποσότης.
13. Ποια Γραφική στάσι λαμβάνουν εκείνοι που συναναστρέφονται με τον ‘δούλο’ σχετικά με τη χρήσι του αίματος;
13 Κάτι άλλο που δείχνει ότι αυτοί οι Χριστιανοί δεν είναι μέρος του κόσμου, είναι η στάσις τους ως προς τη χρήσι του αίματος. Σήμερα μόνο ο λαός που φέρει το όνομα του Ιεχωβά έχει αντιληφθή σαφώς, και υπακούει, στη Γραφική προσταγή να ‘απέχουν από . . . αίματος,’ μια εντολή που περιλαμβάνει την ιερότητα της ζωής. Θεωρούν πρωτίστης αξίας την πνευματική τους ευημερία. (Γεν. 9:4-6· Πράξ. 15:28, 29) Η στάσις τους σχετικά με το αίμα τούς έκανε μη δημοφιλείς σε πολλούς, διότι είναι προσκολλημένοι σ’ αυτή την εντολή ακόμη και με κίνδυνο της τωρινής ζωής τους. Ωστόσο, συχνά η στάσις τους τούς έχει διαφυλάξει από τις δυσμενείς παρενέργειες που τόσο συχνά συνοδεύουν τις μεταγγίσεις αίματος. Με πόση σαφήνεια, και πόσο συχνά, ο Λόγος του Θεού δηλώνει το ζήτημα αυτό και ωστόσο ποιοι, εκτός από τον λαό του Ιεχωβά τον αποδέχονται ολοκάρδια; Κανείς!
ΑΠΟΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
14. Σε ποια προσδοκία αποβλέπει ο ‘πιστός και φρόνιμος δούλος’;
14 Ως πιστοί φρουροί, η τάξις του ‘πιστού και φρονίμου δούλου,’ και στο παρελθόν και στο παρόν, αποβλέπει να δη τι επιφυλάσσει ο Ιεχωβά Θεός. Από την πλεονεκτική τους θέσι, έχουν διακρίνει τη συνεχώς αυξανομένη απόδειξι της πλησιάζουσας μεγάλης θλίψεως που θα σημειώση το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων σε εκπλήρωσι των προφητικών λόγων του Ιησού που βρίσκονται στο ευαγγέλιο του Ματθαίου, κεφάλαια 24 και 25, στο ευαγγέλιο του Μάρκου, κεφάλαιο 13, και στο ευαγγέλιο του Λουκά, κεφάλαιο 21. Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι στη νέα τάξι, που ακολουθεί τη μεγάλη θλίψι, επιφυλάσσονται μεγαλειώδεις ευλογίες για το ανθρώπινο γένος. Ένας κατά γράμμα επίγειος παράδεισος, γεμάτος με ανθρώπους τους οποίους ο Ιησούς Χριστός έχει απολυτρώσει! Τι μεγαλειώδης προσδοκία! Πράγματι, όλοι εκείνοι που αγαπούν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη επιθυμούν την έλευσι της ανεμπόδιστης διακυβερνήσεως της βασιλείας του Θεού και προσεύχονται γι’ αυτήν, όπως ακριβώς ο Ιησούς μάς δίδαξε να προσευχώμεθα.—Ματθ. 6:10· Αποκ. 20:6· 21:4.
15. (α) Το γεγονός ότι η τάξις του ‘δούλου’ δεν ήταν ποτέ τέλεια, κατέστησε αναγκαίο γι αυτούς να κάνουν τι; (β) Τι απαιτεί αυτό απ’ εκείνους που συναναστρέφονται μ’ αυτόν τον ‘δούλο’;
15 Λόγω αυτής της ελπίδος, ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» έχει αφυπνίσει όλο τον λαό του Θεού σχετικά με τα σημεία των καιρών που δείχνουν την έλευσι της διακυβερνήσεως της Βασιλείας του Θεού. Σχετικά μ’ αυτό, όμως, πρέπει να σημειωθή ότι αυτός ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» δεν ήταν ποτέ θεόπνευστος, ούτε τέλειος. Εκείνα τα συγγράμματα που έγραψαν ωρισμένα μέλη της τάξεως του ‘δούλου,’ τα οποία απετέλεσαν το Χριστιανικό μέρος του Λόγου του Θεού, ήσαν θεόπνευστα και αλάθητα, αλλά δεν αληθεύει αυτό και με τα άλλα συγγράμματα που εγράφησαν κατόπιν. Εκείνα που εξεδόθησαν στις ημέρες του Καρόλου Τέηζ Ρώσσελ, του πρώτου προέδρου της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, δεν ήσαν τέλεια· ούτε τα συγγράμματα που εγράφησαν στις ημέρες του Τζ. Φ. Ρόδερφορδ, του επομένου προέδρου, ήσαν τέλεια. Το αυξανόμενο φως σχετικά με τον Λόγο του Θεού καθώς επίσης και τα γεγονότα της ιστορίας, επανειλημμένως έχουν καταστήσει αναγκαίες προσαρμογές του ενός ή του άλλου είδους, μέχρι τον καιρό μας. Αλλ’ ας μη λησμονούμε ποτέ ότι τα ελατήρια αυτού του ‘δούλου’ ήσαν πάντοτε αγνά, ανιδιοτελή· πάντοτε ήσαν καλοπροαίρετα. Επί πλέον, τα λόγια που βρίσκονται στα εδάφια Ρωμαίους 8:28 είναι κατάλληλα επίσης: «Πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν [πάντα συνεργεί ο Θεός εις το αγαθόν, Κείμενον] εις τους αγαπώντας τον Θεόν.» Στην πραγματικότητα, όποιες προσαρμογές έχουν γίνει σε ζητήματα κατανοήσεως, έχουν δώσει την ευκαιρία σ’ εκείνους τους οποίους υπηρετεί αυτός ο «δούλος», να δείξουν πιστότητα και αγάπη, το είδος της αγάπης που ο Ιησούς είπε ότι θα χαρακτήριζε τους ακολούθους του. (Ιωάν. 13:34, 35· παράβαλε με 1 Πέτρου 4:8.) Για κείνους που πραγματικά αγαπούν το νόμο του Θεού, δεν υπάρχει πρόσκομμα.—Ψαλμ. 119:165.
Η ΣΥΝΕΤΗ ΠΟΡΕΙΑ
16. Έχοντας υπ’ όψιν όλα τα ανωτέρω, σε ποιο αναπόφευκτο συμπέρασμα καταλήγομε;
16 Η ανωτέρω ανασκόπησις της ιστορίας του ‘πιστού και φρονίμου δούλου’ του Ιεχωβά, όπως παραβάλλεται με την ιστορία του Χριστιανικού κόσμου, σε ποιο συμπέρασμα μας φέρνει; Σ’ αυτό: ότι ο Ιησούς Χριστός εκπλήρωσε την υπόσχεσί του. Είναι μαζί με τη Χριστιανική εκκλησία, όπως αντιπροσωπεύεται από τον ‘δούλο’ από τότε που ανέβηκε στον ουρανό μέχρι σήμερα. Το πνεύμα του Ιεχωβά επαναπαύεται πράγματι πλουσίως επάνω σ’ αυτόν τον ‘δούλο’ και σ’ εκείνους που συναναστρέφονται μαζί του, καθώς εξακολουθούν να υπακούουν στις εντολές να κηρύξουν τα αγαθά νέα της Βασιλείας και να μαθητεύσουν. (Ματθ. 10:7· 24:14· 28:19, 20) Το να παραμένη κανείς με τον Ιησού Χριστό σημαίνει να παραμένη μ’ εκείνους τους οποίους αυτός ευαρεστείται να χρησιμοποιή. Έξω από την αληθινή Χριστιανική εκκλησία, ποια άλλη οργάνωσις υπάρχει; Μόνο η οργάνωσις του Σατανά, που αποτελείται από το πολιτικό «θηρίον» του και τη Βαβυλωνιακή του παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας.—Αποκ. 13:1, 14, 15· 17:3-6.
17, 18. (α) Γιατί ήταν ανόητο εκ μέρους μερικών να εγκαταλείψουν τον Ιησού λόγω αυτών που είπε σχετικά με τη βρώσι της σαρκός του και την πόσι του αίματός του; (β) Έτσι, ποια είναι η συνετή πορεία για μας σήμερα;
17 Όταν ο Ιησούς είπε στους μαθητές του ότι δεν θα είχαν ‘ζωήν εν εαυτοίς’ παρά μόνο αν έτρωγαν τη σάρκα του και έπιναν το αίμα του, χωρίς αμφιβολία, όλοι τους εξεπλάγησαν. Πολλοί απ’ αυτούς προσεβλήθησαν και έπαυσαν ν’ ακολουθούν πια τον Ιησού. Απλώς λόγω αυτής της δηλώσεως του Ιησού, που ήταν δύσκολη στην κατανόησί της, προσεβλήθησαν τόσο ώστε τον εγκατέλειψαν. Αλλά πόσο ανόητο ήταν αυτό! Λαμβάνοντας αυτή την πορεία, αγνόησαν όλες τις θαυμάσιες αλήθειες που ο Ιησούς τους είχε πει μέχρι τότε. Και τι θα λεχθή για όλα εκείνα τα εκπληκτικά θαύματα που είχε κάνει ο Ιησούς, τα οποία απεδείκνυαν ότι αυτός ήταν ο προειπωμένος Μεσσίας, ο Υιός του Θεού;—Παράβαλε με Λουκάν 7:20-23.
18 Πολύ κατάλληλα, λοιπόν, ο Ιησούς ρώτησε τους αποστόλους του: «Μήπως και σεις θέλετε να υπάγητε;» Ο Πέτρος έδωσε την ορθή απάντησι: «Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου έχεις· και ημείς επιστεύσαμεν και εγνωρίσαμεν ότι συ είσαι ο Χριστός ο Υιός (ο άγιος, Κείμενον) του Θεού.» (Ιωάν. 6:67-69) Και αυτό αληθεύει μέχρι σήμερα· έχοντας υπ’ όψιν όλα τα προηγούμενα, η συνετή πορεία είναι να εξακολουθήσωμε πράγματι να συναναστρεφώμεθα με τον ‘πιστό και φρόνιμο δούλο’. Αυτός ο «δούλος,» αφ’ ενός, κάνει τους «λόγους ζωής αιωνίου» κατανοητούς για μας και, αφ’ ετέρου, μας βοηθεί να εφαρμόζωμε αυτούς τους «λόγους» στη ζωή μας, και για την παρούσα και για την αιώνια ευημερία μας. Δεν πρέπει να είμεθα ευγνώμονες στον Ιεχωβά Θεό και στον Ιησού Χριστό για το ότι υπάρχει αυτός ο «δούλος» ανάμεσά μας;
19. Με ποιους διάφορους τρόπους μπορούμε να δείξωμε ότι είμεθα ευγνώμονες στον Ιεχωβά Θεό για της υπηρεσίες του ‘πιστού και φρονίμου δούλου’;
19 Πώς μπορούμε να εκφράσωμε την ευγνωμοσύνη μας; Με πολλούς τρόπους. Μπορούμε να τη δείξωμε με το να συνεργαζώμεθα με τον ‘πιστό δούλο’ στο κήρυγμα και στη μαθήτευσι. Μπορούμε να δείξωμε την ευγνωμοσύνη μας, επίσης, με το ‘να τρώγωμε’ την πνευματική τροφή που μας παρέχει αυτός ο «δούλος» υπό τη μορφή βιβλίων και περιοδικών, καθώς επίσης και με το να παρακολουθούμε τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις. Κάτι που δεν πρέπει, επίσης, να παραβλέπωμε είναι το προνόμιό μας να προσευχώμεθα στον Ιεχωβά ώστε το πνεύμα του να καθοδηγή και να ενισχύη αυτή την τάξι του ‘δούλου’ για το έργο που Αυτός της έχει αναθέσει. Και, σύμφωνα με τα μέσα που διαθέτομε, αποτελεί επίσης προνόμιό μας να συμβάλλωμε μ’ ένα υλικό τρόπο στην αντιμετώπισι των εξόδων που επιφέρει η παγκόσμια δραστηριότης αυτού του ‘δούλου’. Ναι, με κάθε τρόπο μπορούμε να δείξωμε ότι εκτιμούμε τον τρόπο με τον οποίο ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποιεί και ευλογεί τον ‘πιστό και φρόνιμο δούλο,’ κι έτσι να δείξωμε, επίσης, μ’ αυτό τον τρόπο, ότι έχομε μια ζώσα, ενεργό πίστι που αποδεικνύεται από τα έργα της.—Ιακ. 2:17, 26.
[Πλαίσιο στη σελίδα 24]
ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ—Που Τονίζουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά
● Διεκδίκησις του ονόματος και της κυριαρχίας του Ιεχωβά
● Η ‘παρουσία’ του Χριστού με Βασιλική δύναμι στον ‘έσχατο καιρό’
● Το αντίλυτρο του Ιησού διανοίγει την οδό προς την ανάστασι και την αιώνιο ζωή
● Ξεχωριστές ταυτότητες του Πατρός, του Υιού και του αγίου πνεύματος· όχι Τριάδα
● Η δημιουργία σε αντίθεσι με την εξέλιξι
● Η ανθρώπινη ψυχή δεν είναι αθάνατη
● Χωρισμός από την πολιτική και τη βία του κόσμου.
● Σεβασμός για το νόμο του Θεού σχετικά με το αίμα και την ηθική
● Ο Χριστιανικός κόσμος αποτελεί το κυριώτερο τμήμα της ‘Βαβυλώνος της Μεγάλης’
● Ανάπτυξις αγάπης και Χριστιανική προσωπικότητα
● Η υποχρέωσης του Χριστιανοί να κηρύττη και να μαθητεύη
● Βάπτισμα μέσω ολικής καταδύσεως στο ύδωρ σε συμβολισμό αφιερώσεως