Έχετε Προσπαθήσει να Κάνετε Βελτιώσεις;
«ΙΔΟΥ, τι καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί· είναι ως η δρόσος του Αερμών, η καταβαίνουσα επί τα όρη της Σιών.» (Ψαλμ. 133:1, 3) Είναι πράγματι απόλαυσις να βλέπη κανείς τα μέλη μιας οικογενείας ή μιας Χριστιανικής εκκλησίας να συγκατοικούν με ομόνοια, να συνεργάζωνται αρμονικά. Αλλά μια τέτοια κατάστασις δεν είναι πάντοτε εύκολο να διατηρηθή, λόγω της ανθρώπινης φύσεως. Μερικές φορές απαιτείται πραγματικά προσπάθεια.
Για παράδειγμα, αναφέρομε ένα αληθινό περιστατικό από τη ζωή: Ανάμεσα στους μουσικούς που έπαιζαν τακτικά σε μια 10-μελή ορχήστρα, υπήρχε ένας πνευματώδης Σκωτσέζος που έπαιζε βιόλα κι ένας σοβαρός Γερμανός που έπαιζε βιολοντσέλο. Οι αντίθετοι χαρακτήρες τους δημιουργούσαν κατά περιόδους συγκρούσεις και στη συνέχεια δημιουργήθηκε σιγά-σιγά ένας φραγμός ανάμεσά τους. Προφανώς η αιτία για τα παράπονα του βιολιστή ήταν ο βιολοντσελλίστας. Για ένα διάστημα ο βιολοντσελλίστας παρέβλεψε το ζήτημα, λέγοντας στον εαυτό του, ‘Στο κάτω-κάτω, ο Ιησούς είπε ότι αν ο αδελφός σου σε πείραξε πήγαινε σ’ αυτόν. Έτσι, αν τον έχω πειράξει ας έλθη να με βρη.’ Αλλά όταν κάποτε ο βιολοντσελλίστας διάβαζε την Αγία Γραφή του συνάντησε τα λόγια του Ιησού: «Εάν λοιπόν προσφέρης το δώρον σου εις το θυσιαστήριον και εκεί ενθυμηθής ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σου, άφες εκεί το δώρον σου έμπροσθεν του θυσιαστηρίου, και ύπαγε πρώτον φιλιώθητι με τον αδελφόν σου, και τότε . . . πρόσφερε το δώρον σου.»—Ματθ. 5:23, 24.
Αυτά τα λόγια ξάφνιασαν τον βιολοντσελλίστα. Δεν μπορούσε να αφήση πια το φορτίο της συμφιλιώσεως στον αδελφό του, το βιολιστή, αλλά αυτός ο ίδιος αισθάνθηκε υποχρεωμένος να κάνη το πρώτο βήμα. Έτσι, πήγε αμέσως στον προσβεβλημένο αδελφό του και τον βρήκε να κάνη τι; Βρισκόταν στο μέσον μιας επιστολής παραπόνων προς τον πρόεδρο της οργανώσεώς τους, εκθέτοντας τα παράπονά του κατά του βιολοντσελλίστα! Συζήτησαν ειλικρινά και συμφιλιώθηκαν πράγμα που ωδήγησε σε διαρκείς καλές σχέσεις. Πόσο ευγνώμων ήταν ο βιολοντσελλίστας που είχε συναντήσει αυτό το εδάφιο εκείνο το πρωί και ενήργησε αμέσως σύμφωνα μ’ αυτό!
Η ΥΠΟΧΡΕΩΣΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΩΜΕ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙΣ
Επειδή όλοι μας είμαστε ατελείς, είναι φυσικό να δημιουργούνται διαφορές. Ίσως στην περίπτωσί σας να μην είσθε σεις εκείνος που έχει πειράξει κάποιον άλλο αλλά κάποιος άλλος να σας έχη πειράξει. Το ερώτημα είναι: Τι θα κάνετε γι’ αυτό; θα προσπαθήσετε να κάνετε βελτιώσεις;
Μήπως έχετε παύσει να μιλάτε σ’ εκείνον που σας πείραξε ή μήπως του συμπεριφέρεστε ψυχρά; Μένετε άγρυπνος τη νύχτα σκεπτόμενος πόσο αγενής ήταν ο γείτονάς σας σ’ εσάς; Ίσως διερωτάσθε γιατί δεν ενδιαφέρεται να έλθη σ’ εσάς και να σας ζητήση συγγνώμη για το κακό που σας έκανε. Αν συμβαίνη αυτό, ίσως να βλάψετε τον εαυτό σας πολύ περισσότερο απ’ όσο σας έβλαψε ο γείτονάς σας. Μπορεί μάλιστα εκείνος να μην έχη καθόλου αντιληφθή ότι σας πείραξε τόσο πολύ. Πράγματι, ίσως νομίζει ότι εκείνο που έκανε ή είπε δεν ήταν βέβαια και τόσο ευγενικό όπως θα έπρεπε, αλλά ίσως να μην περνάη καθόλου από το μυαλό του το αντίχτυπο που είχε αυτό στη ζωή σας.
Γιατί να αφήσετε να συνεχισθή μια τέτοια τεταμένη σχέσις, που σας κάνει να χάνετε τη χαρά σας; Μην ξεχνάτε, για τους δούλους του Θεού ‘η χαρά του Κυρίου είναι η ισχύς τους.’ (Νεεμ. 8:10) Αν έχετε θέσει το ζήτημα στον Θεό με προσευχή κι έχετε προσπαθήσει να συγχωρήσητε και να ξεχάσετε, αλλά δεν μπορέσατε, ή αν φαίνεται ότι συνεχίζονται οι αιτίες για παράπονα, τότε πρέπει να πάτε στον αδελφό σας και να προσπαθήσετε να κάνετε βελτιώσεις. Ο Λόγος του Θεού λέει ότι σεις πρέπει να κάνετε το πρώτο βήμα: «Ύπαγε και έλεγξον αυτόν ... εάν σου ακούσει, εκέρδησας τον αδελφόν σου.» (Ματθ. 18:15-17) Μολονότι αυτό εφαρμόζεται σε πολύ σοβαρά ζητήματα, ωστόσο αποτελεί μια γενική αρχή που ακολουθούν οι Χριστιανοί και σε ζητήματα μικρότερης σπουδαιότητας.
ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΚΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟ ΒΗΜΑ
Μπορεί να λεχθή ότι βασικά πρόκειται για ζήτημα επικοινωνίας. Η επικοινωνία έχει σταματήσει μεταξύ των δύο σας και το πρόβλημα είναι η αποκατάστασις. Όταν η διάσπασις της επικοινωνίας αφορά δυο Χριστιανούς, τότε ο ένας ή ο άλλος πρέπει να θέλη να προσπαθήση πρώτος.
Είναι αλήθεια ότι δεν είναι εύκολο να κάνετε σεις το πρώτο βήμα. Τι θα σας βοηθήση να ενεργήσετε έτσι; Ένα πράγμα είναι η ταπεινότης. Γιατί ταπεινότης; Επειδή τις περισσότερες φορές η υπερηφάνεια είναι εκείνη που μας εμποδίζει να αποκαταστήσουμε τη διακεκομμένη επικοινωνία. Απαιτείται ταπεινότης να πάτε σε κάποιον που σας έχει πειράξει και να προσπαθήσετε να του εξηγήσετε γιατί έφταιξε, και πόσο σας πλήγωσε. Σε πολλούς καυγάδες ερωτευμένων ποτέ δεν επήλθε συμφιλίωσις ακριβώς επειδή εκείνος που πληγώθηκε ήταν πολύ υπερήφανος για να το πη.
Ένα άλλο πράγμα που θα σας βοηθήση είναι η συμπάθεια, η οποία ορίζεται σαν «η πλήρης είσοδος, μέσω της φαντασίας, στα αισθήματα ή ελατήρια κάποιου άλλου.» Με άλλα λόγια φαντασθήτε τον εαυτό σας στη θέσι του άλλου. Υποθέστε ότι είχατε κάνει κακό σε κάποιον αλλά δεν το καταλάβατε. Δεν θα θέλατε κάποιος να σας επιστήση την προσοχή σ’ αυτό;
Για να χρησιμοποιήσουμε ένα υπερβολικά απλό παράδειγμα: Υποθέστε ότι είχατε δανεισθή ένα χρηματικό ποσόν, ίσως μόνο πέντε δολλάρια, επειδή συνέβη να μη φθάσουν τα λεφτά σας. Αλλά κατόπιν ξεχάσατε τελείως το ζήτημα και ποτέ δεν επιστρέψατε τα χρήματα. Δεν θα εκτιμούσατε αν ο άλλος σας υπενθύμιζε διακριτικά το ζήτημα; Φυσικά! Ο Ιησούς είπε ότι αν σφάλωμε σε κάποιον, στην πραγματικότητα, χρεωστούμε σ’ αυτόν. Έτσι, αν κάποιος είχε σφάλει σ’ εσάς, δεν θα πρέπει να τον πλησιάσετε και να του δώσετε το πλεονέκτημα της αμφιβολίας, και ίσως εκείνος τακτοποιήση τα ζητήματα μεταξύ σας; Είναι πιθανόν ότι θα αισθανθή πολύ ευγνώμων που ενεργήσατε έτσι.
Πάνω απ’ όλα, η ανιδιοτελής, βασισμένη σε αρχές αγάπη θα σας βοηθήση να κάνετε βελτιώσεις. Δεν θέλετε να βλέπετε τον αδελφό σας να γίνεται ιδιοτελής, απρόσεκτος, να ακολουθή μια οδό που μπορεί κάλιστα να οδηγήση σε όλο και περισσότερες δυσκολίες για τον εαυτό του και τους άλλους, έτσι δεν είναι; (Λευιτ. 19:17) Αν έχετε στην καρδιά σας τα καλύτερα πνευματικά του συμφέροντα, θα σας υποκινήση να έλθετε στη θέσι του και να τον βοηθήσετε όσο μπορείτε. Όπως το περιγράφει ο απόστολος, η ανιδιοτελής αγάπη μακροθυμεί, δεν αποβλέπει στα δικά της συμφέροντα, δεν διαλογίζεται το κακό, δεν χαίρει στην αδικία αλλά στην αλήθεια. Ανέχεται, πιστεύει, ελπίζει και υπομένει τα πάντα, και επιπλέον, ουδέποτε εκπίπτει. Μια τέτοια αγάπη θα σας υποκινήση να προσπαθήσετε να κάνετε βελτιώσεις.—1 Κορ. 13:4-8.
ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΕΠΙΤΥΧΕΤΕ
Το πόσο επιτυχείς θα είναι οι προσπάθειες σας, εξαρτάται πάρα πολύ από το πώς θα το χειρισθήτε. Είναι, πολύ σημαντικό να σας διακατέχη το πνεύμα της αγάπης, όχι για να αποδείξετε στον άλλο ότι σφάλλει και ότι εσείς έχετε δίκιο, αλλά για να επιτύχετε συμφιλίωσι· όπως το τοποθετεί το εδάφιο, να μπορέσετε να τον ‘κερδήσετε.’ Προσέξτε να είσθε ήρεμος, να έχετε κάτω από έλεγχο τον εαυτό σας, και περιμένετε ώσπου να κατασιγάση ο εκνευρισμός σας. Αν δεν συμβαίνη αυτό και λάβετε μια αρνητική, συναισθηματικά έντονη απάντησι, θα φταίτε μόνο εσείς. Ναι, υπάρχει ανάγκη να ελέγχη κανείς τα αισθήματα του, να είναι ήρεμος.
Υπάρχει επίσης και η ανάγκη να είναι διακριτικός. Ένα παράδειγμα παίρνομε από τον προφήτη Νάθαν, ο οποίος πλησίασε το Βασιλιά Δαβίδ με διακριτικό τρόπο για να του πη πώς ένοιωσε ο Ιεχωβά για το αμάρτημα του με τη Βηθ-σαβεέ. Άρχισε χρησιμοποιώντας ένα παράδειγμα το οποίο ο Δαβίδ μπορούσε να δη αντικειμενικά. Αν ο Νάθαν αποκάλυπτε αμέσως πόσο αξιοκατάκριτη ήταν η αμαρτία του Δαβίδ στα μάτια του Θεού, μπορεί να είχε λάβει από τον Δαβίδ μια απάντησι που να δικαιολογούσε τον εαυτό του, ή ίσως να του έλεγε να κοιτάξη τη δουλειά του ή ακόμη να τον απειλούσε ότι θα του κάνη κακό!—2 Σαμ. 12:1-15.
Μπορείτε να μάθετε επίσης από τη Βασίλισσα Εσθήρ. Προετοιμάσθηκε καλά προτού κάνη τη σοβαρή αίτησί της στο σύζυγο της, το Βασιλιά Ασσουήρη. (Εσθήρ 5:3-8· 7:1-10) Είναι αλήθεια ότι η θέσις σας δεν μοιάζει καθόλου με τη δική της· δεν διακυβεύεται η ζωή σας και η ζωή όλου του λαού σας. Αλλά η βασική αρχή είναι η ίδια, δηλαδή, αν παρουσιάζετε την περίπτωσί σας με τον πιο ευνοϊκό τρόπο.
Για παράδειγμα αναφέρομε άλλη μια πραγματική ιστορία: Υπήρχε ένας μαέστρος ορχήστρας που είχε μια πολύ επιδέξια και εξαιρετικά πιστή πιανίστα, αλλά η οποία δυστυχώς ήταν πολύ ευαίσθητη και νευρική. Όταν της εγίνετο κάποια υπόδειξις είχε την τάσι να «εκρήγνυται». Έτσι, όταν ο μαέστρος είχε κάτι να υποδείξη υπό μορφή εκπαιδευτικής κριτικής, συζητούσε πρώτα διάφορα πράγματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος, και ύστερα, όταν και οι δύο εφαίνετο να βρίσκωνται σε μια φιλική και ήρεμη διάθεσι, ο μαέστρος διακριτικά και ευγενικά εξέθετε το ζήτημα που χρειαζόταν να φέρη στην προσοχή της.
Αλλά υποθέστε μέχρι ποιου βαθμού υπεισέρχονται αρχές στο ζήτημα και μέχρι ποιου βαθμού θα μπορούσατε ν’ αφήσετε την ‘αγάπη να καλύψη πλήθος αμαρτιών.’ Αν πρόκειται πράγματι για ένα σοβαρό ζήτημα, θα χρειασθή να ακολουθήσετε τις περαιτέρω υποδείξεις του Ιησού, να πάρετε μαζί σας δύο μάρτυρες. Αλλά τις περισσότερες φορές, αυτό μπορεί να μην είναι απαραίτητο.—Ματθ. 18:16· 1 Πέτρ. 4:8.
Φυσικά, όλα αυτά εφαρμόζονται εξ ίσου όταν πρόκειται για το άλλο άτομο, αν έχετε λόγους να πιστεύετε ότι εσείς πειράξατε κάποιον άλλον, όπως στην περίπτωσι του βιολοντσελλίστα που είχε πειράξει τον βιολιστή. Στην πραγματικότητα, αν αυτή είναι η περίπτωσις, η προηγούμενη συμβουλή θα εφαρμοζόταν με ακόμη μεγαλύτερη δύναμι. Υποθέστε ότι κάποιος σας έβλαψε. Δεν θα αισθανόσασταν ανακούφισι αν σας πλησίαζε, προλαμβάνοντας έτσι την ανάγκη του να τον πλησιάσετε εσείς για να τακτοποιηθή το ζήτημα;
Σε τέτοιες περιπτώσεις θα σας βοηθήση ιδιαίτερα μια ευαίσθητη συνείδησις. Αυτό σημαίνει να έχωμε έντονη την αίσθησι του ορθού και του εσφαλμένου, και την επιθυμία να κάνωμε ο,τι είναι ορθό. Όταν βλάπτωμε κάποιον χρεωστούμε σ’ αυτόν και πρέπει να θέλωμε να είμαστε έντιμοι στην πληρωμή των χρεών μας, τακτοποιώντας τα ζητήματα μεταξύ μας.—Ματθ. 6:12.
Αλλά ίσως οι προσπάθειες σας να αποτύχουν. «Αδελφός δυσαρεστηθείς υποτάσσεται δυσκολότερα παρά οχυρά πόλις,» λέει η παροιμία. (Παρ. 18:19) Ίσως επειδή έχει παρεξηγήσει τα ελατήριά σας, να μην υπάρχη τίποτε που μπορείτε σεις να κάνετε για να τον βοηθήσετε να υποχωρήση. Αν συμβαίνη αυτό, τότε, θα εξαρτηθή από τη σοβαρότητα του ζητήματος αν θα θελήσετε να ασχοληθήτε με το ζήτημα περισσότερο, ίσως με τη βοήθεια ενός πρεσβυτέρου από τη Χριστιανική εκκλησία.
Πρέπει πράγματι να προσπαθούμε να κάνωμε βελτιώσεις, αν υπάρχη κάποια μνησικακία μεταξύ ημών και ενός συγχριστιανού μας. Στο κάτω-κάτω, δεν έχουν οι Χριστιανοί αρκετά πράγματα να πολεμήσουν προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν επιτυχώς τον ασεβή κόσμο, τις επινοήσεις του Διαβόλου και τις δικές τους κληρονομημένες αδυναμίες, χωρίς να μάχωνται ο ένας με τον άλλον; Όταν υπάρχουν παράπονα, και η προσευχή και οι προσπάθειες για συγχώρησι και για να ξεχασθή το ζήτημα αποτυγχάνουν να καλυτερεύσουν την κατάστασι, τότε απλώς πρέπει να κάνωμε κάτι. Αν σεις βλάψατε κάποιον, εφαρμόστε τα εδάφια Ματθαίος 5:23, 24. Αν κάποιος άλλος έχη πειράξει εσάς, και πρόκειται για μια σοβαρή προσβολή, εφαρμόστε τα εδάφια Ματθαίος 18:15-17. Ενεργώντας έτσι, θα κάνετε το μέρος σας για να προωθήσετε το ευχάριστο θέαμα να βλέπετε αδελφούς να συγκατοικούν με αγάπη, ειρήνη και ενότητα. θα αποδείξετε επίσης ότι είσθε ένας από τους μαθητές του Χριστού.—Ιωάν. 13:34, 35.