‘Ζητείτε τα Προς την Ειρήνην’
«Άρα λοιπόν ας ζητώμεν τα προς την ειρήνην, και τα προς την οικοδομήν αλλήλων.»—Ρωμ. 14:19.
1. (α) Τι αναγκάσθηκε ν’ αναγνωρίση ο εικοστός αιών; (β) Ποιο ερώτημα όμως είναι ανάγκη να θέσωμε;
Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΙΣ ειρήνης αποτελεί το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του αιώνος μας. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η ειρήνη αποτελεί ανάγκη για την επιβίωσι της ανθρώπινης φυλής. Αλλά επιθυμούν τα έθνη και οι λαοί συνολικά την ειρήνη τόσο πολύ, ώστε να είναι πρόθυμοι να πληρώσουν το υψηλό τίμημα που στοιχίζει η αναμόρφωσις της ζωής των, των σκοπών τους και των αρχών τους; Ασφαλώς όχι, αν κρίνωμε από τις προσπάθειες που καταβάλλουν για να την επιτύχουν. Εξετάστε την απόδειξι:
2. (α) Πώς ο κόσμος ζητεί ειρήνη και ποιο είναι το αποτέλεσμα; (β) Πώς ένας Γάλλος επιστήμων λέγει ότι πρέπει να στερεωθή η ειρήνη;
2 Ο κόσμος ζητεί ειρήνη με το ατομικό συμφέρον, με την ισορροπία δυνάμεων, με αμοιβαίες συμφωνίες και διεθνείς συμμαχίες. Προσπαθεί να χειρισθή ανθρώπινα μέσα για να προλάβη τον πόλεμο. Η αντίληψις που έχει ο κόσμος για την ειρήνη, στην πραγματικότητα, είναι μια κατάστασις ενόπλου προπαρασκευής. Ο κόσμος ελπίζει ότι ο φόβος θα περιορίση τις διαμάχες και τη βιαιότητα. Μια τέτοια ειρήνη είναι επιφανειακή, πλαστό κατασκεύασμα. Με καμμιά έννοια δεν εκπροσωπεί αναζήτησι πραγματικής ειρήνης, όπως είπε ο Γάλλος επιστήμων Λεκόμτ ντι Νουγί: «Ήλθε ο καιρός να γνωρίσουν τα έθνη καθώς και τα άτομα τι επιθυμούν. Αν οι πολιτισμένες χώρες επιθυμούν ειρήνη, πρέπει να ερευνηθή από τη βάσι του. Το παλαιό στήριγμα που μας κληροδότησαν οι περασμένες γενεές τρίζει απ’ όλες τις πλευρές. Δεν μπορεί να στερεωθή με πρόχειρα κατασκευάσματα, με τεμάχια σπάγγων, με δοχεία κολλητικής ουσίας και με συνθήκες που υπογράφονται με σοβαρότητα από υψηλά τιμώμενα πρόσωπα. Επί πλέον, η στερέωσις δεν είναι αρκετή. Η ειρήνη πρέπει να στερεωθή και με εσωτερική μεταμόρφωσι του ανθρώπου και όχι με την ανέγερσι εξωτερικών κτισμάτων.»
3. (α) Τι λέγει ο προφήτης Ησαΐας για την προέλευσι της ειρήνης; (β) Γιατί τα έθνη δεν μπορούν να ισχυρισθούν ότι αποβλέπουν σε τέτοια ειρήνη, αλλά ποιος μπορεί και γιατί;
3 Αλλά ειρήνη με μια τέτοια μεταμορφωτική δύναμι δεν προέρχεται από τα πολιτικά τεχνάσματα των ανθρώπων, αλλά από τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά Θεού. Σημειώστε τι έγραψε ο προφήτης Ησαΐας γι’ αυτή την ειρήνη επτά αιώνες π.Χ. Πρώτα λέγει ότι μια πραγματική ειρήνη ποτέ δεν μπορεί να έλθη στη γη «εωσού το πνεύμα [του Ιεχωβά] εξ ύψους εκχυθή εφ’ ημάς.» Ο Ησαΐας προχωρεί και λέγει: «Το δε έργον της δικαιοσύνης θέλει είσθαι ειρήνη· και το αποτέλεσμα της δικαιοσύνης, ησυχία και ασφάλεια εις τον αιώνα.» (Ησ. 32:15-17) Ποια έθνη της γης μπορούν να ισχυρισθούν ότι σε όλες τις σύγχρονες διασκέψεις των για ειρήνη το πρώτο τους ενδιαφέρον ήταν η δικαιοσύνη του Θεού; Ποτέ δεν απέβλεψαν τόσο υψηλά. Γι’ αυτό και δεν απεκόμισαν ποτέ την ειρήνη για την οποία μίλησε ο προφήτης του Θεού. Αλλά ο λαός του Θεού, οι μάρτυρές του, έχουν επιδείξει ένα γνήσιο ενδιαφέρον για τη δικαιοσύνη του Θεού. Διότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός της ειρήνης· η ειρήνη αποτελεί καρπόν του πνεύματός του. (2 Κορ. 13:11· Γαλ. 5:22) Δίκαια οι μάρτυρές του απεκόμισαν την ειρήνη του Θεού ‘την υπερέχουσαν πάντα νουν,’ που ‘διεφύλαξε τις καρδιές των και τα διανοήματά των διά του Χριστού Ιησού.’ (Φιλιππ. 4:7) Αυτή την ειρήνη πρέπει τώρα να λάβουν υπ’ όψιν όλοι όσοι αγαπούν δικαιοσύνη και θέλουν να ζήσουν αιώνια.
ΕΠΩΦΕΛΗΘΗΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ Ο ΙΕΧΩΒΑ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΙ ΤΟΥ
4. Ποια κατάστασις πραγμάτων επικρατεί στην οργάνωσι του Ιεχωβά, και πώς αυτό προελέχθη;
4 Ο Ιεχωβά έχει δώσει άφθονη ειρήνη στην οργάνωσί του λόγω του ενδιαφέροντος της για τη δικαιοσύνη. Αυτή η ειρήνη είναι φανερή από την κατάστασι της γαλήνης, της ηρεμίας και των αρμονικών σχέσεων που υπάρχουν μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτοί δεν στενοχωρούνται ούτε διαπληκτίζονται για το πώς ο Ιεχωβά θέτει σε λειτουργία την οργάνωσί του. Αυτό το κλίμα της ειρήνης είχε προλεχθή στον Ησαΐα κεφάλαιο 60:17: «Και θέλω καταστήσει τους αρχηγούς σου ειρήνην, και τους επιστάτας σου δικαιοσύνην.» Χωρίς τη δικαιοσύνη του Θεού δεν μπορεί να υπάρξη πραγματική ή διαρκής ειρήνη.
5. Πώς η οργάνωσις του Ιεχωβά διατηρεί την ειρηνική της ενότητα;
5 Όταν ο Ιεχωβά δίνη μια διευκρινισμένη ενόρασι σ’ ένα σημείο διδασκαλίας ή μια νέα πορεία που πρέπει ν’ ακολουθήται, τότε μ’ ένα εύτακτο τρόπο αποστέλλονται οδηγίες στα διάφορα τμήματα της οργανώσεως. Η όλη οργάνωσις κινείται ομαλά μέσα σε μια προσαρμοσμένη πορεία σε στενώτερη αρμονία με το αποκαλυμμένο θέλημα του Ιεχωβά. Η προσαρμογή πραγματοποιείται ειρηνικά, χωρίς να διαμάχωνται μεταξύ τους τα διάφορα δομικά στοιχεία. Έτσι η οργάνωσις προχωρεί και εκτελεί το έργο του Ιεχωβά.
6, 7. (α) Τι μπορεί να κατανοηθή για την ειρήνη στην οργάνωσι του Ιεχωβά; (β) Τι υποχρέωσι έχει το κάθε μέλος ως προς την τήρησι της ειρήνης, όπως νουθετούν ο Πέτρος και ο Ιωάννης;
6 Από την Αγία Γραφή και από προσωπική πείρα, κατανοείται ότι η ειρήνη της οργανώσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά δεν αποτελεί θεωρία αλλά πραγματικότητα, ένα αποτέλεσμα του θείου θελήματος, έναν καρπό του αγίου πνεύματος του Θεού. Έχει κατεβή από τον Θεό αντί να παραχθή από τις αβοήθητες προσπάθειες των ανθρώπων. Μολονότι αυτό είναι έτσι, θα μπορούσε κάποιος να ρωτήση: Πώς συμβάλλει ο καθένας ατομικά μέσα στην οργάνωσι για την ειρήνη της;
7 Η προσωπική ειρήνη δεν έρχεται αυτομάτως απλώς διότι ένα άτομο μπήκε μέσα στην ειρηνική οργάνωσι του Ιεχωβά. Ο καθένας πρέπει να κάμη το μέρος του, όπως εδήλωσε ο απόστολος Πέτρος: «Όστις θέλει να αγαπά την ζωήν, και ίδη ημέρας αγαθάς, ας παύση την γλώσσαν αυτού από κακού, και τα χείλη αυτού από του να λαλώσι δόλον. Ας εκκλίνη από κακού, και ας πράξη αγαθόν· ας ζητήση ειρήνην, και ας ακολουθήση αυτήν.» (1 Πέτρ. 3:10, 11) Από τα θεόπνευστα λόγια του Πέτρου είναι φανερό ότι αν θέλωμε ν’ απολαύσωμε την ειρήνη της οργανώσεως του Ιεχωβά, η ειρήνη πρέπει ν’ αποτελή μια ενεργό πραγματικότητα στο ατομικό επίπεδο. Δεν πρέπει ν’ αποτελή απλώς μια ευρεία οργανωτική ιδιότητα. Ο απόστολος Ιωάννης επίσης υπογραμμίζει αυτό το σημείο λέγοντας: «Τεκνία μου, μη αγαπώμεν με λόγον, μηδέ με γλώσσαν, αλλά με έργον και αλήθειαν.» (1 Ιωάν. 3:18) Μόνον λόγια δεν είναι αρκετά· χρειάζονται έργα και αλήθεια.
8. Τι ερωτήματα μπορούν να τεθούν για ν’ αποκαλύψουν αν τηρούμε την ειρήνη στην καθημερινή μας ζωή;
8 Στις σχέσεις μας με τους άλλους μέσα στην εκκλησία, επιδιώκομε τα πράγματα που συντελούν στην ειρήνη; Μπορούμε ν’ απαντήσωμε ρωτώντας τον εαυτό μας αν η διαγωγή μας ή η χρήσις της γλώσσης μας προξενούν έντασι στις σχέσεις με κάποιον ή φιλονεικίες, ή μήπως φιλοξενούμε μνησικακία. Πώς είναι η κατάστασις στην οικογένειά μας; Μήπως υπάρχουν εκεί αφύσικες τάσεις, διαπληκτισμοί και επικριτική διάθεσις; Μήπως υπάρχουν απότομοι τρόποι; Πιθανώς όλοι έχομε αδυναμίες σε τέτοια πράγματα κατά καιρούς. Αλλά η απόφασίς μας πρέπει να είναι για ειρήνη, και ασφαλώς μπορούμε όλοι να βελτιωθούμε σ’ αυτά τα πράγματα.
9. Σε ποια γεγονότα για ειρήνη εφιστούν την προσοχή μας ο απόστολος Παύλος και ο μαθητής Ιάκωβος;
9 Επειδή η οργάνωσις του Ιεχωβά είναι ειρηνική, πρέπει να υπάρχη μια ακούραστη εργασία για ειρήνη από όλους όσοι είναι μέσα σ’ αυτήν. Ο απόστολος Παύλος το εδήλωσε αυτό σαν μια άμεση εντολή: «Άρα λοιπόν ας ζητώμεν τα προς την ειρήνην, και τα προς την οικοδομήν αλλήλων.» (Ρωμ. 14:19) Η ειρήνη δεν μπορεί να παραβλέπεται. Αποτελεί ένδειξι θείας σοφίας η οποία ασκείται από τον αφοσιωμένο λαό του Θεού. Ο μαθητής Ιάκωβος το εδήλωσε σαφώς αυτό λέγοντας: «Η άνωθεν όμως σοφία, πρώτον μεν είναι καθαρά, έπειτα ειρηνική,. . . Και ο καρπός της δικαιοσύνης σπείρεται εν ειρήνη υπό των ειρηνοποιών.» (Ιακ. 3:17, 18) Το κέντρον είναι και εδώ το ατομικό επίπεδο.
ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΕΥΣΙ ΠΡΟΣ ΑΛΛΗΛΟΥΣ
10, 11. (α) Πότε τίθεται σε δοκιμασία η ικανότης μας να παραμείνωμε ειρηνικοί; (β) Πώς οι συνήθεις υποθέσεις της ζωής παρέχουν ευκαιρίες για να εργαζώμεθα ειρηνικά;
10 Πραγματική ειρηνικότης είναι πολύ περισσότερο από απλή ευγένεια όταν τα πράγματα πηγαίνουν κατά τον δικό μας τρόπο ή συμπίπτουν με τα συναισθήματα και τις προτιμήσεις μας. Κάτω από τέτοιες συνθήκες η ειρήνη μας δεν τίθεται σε δοκιμασία. Αλλά τι κάνομε όταν βρισκώμεθα κάτω από κάποια πίεσι; Επιδιώκομε τότε ειρήνη; Διαφυλάττομε την ειρηνική μας αταραξία όταν διατελούμε υπό έντασιν;
11 Οι συνήθεις σχέσεις μεταξύ ατόμων μέσα και έξω από την εκκλησία παρέχουν πολλές ευκαιρίες να εργαζώμεθα ειρηνικά μεταξύ μας. Η συνεχής επαφή με τους άλλους, καθώς είμεθα ατελείς, μερικές φορές προκαλεί πιέσεις για διατάραξι της ειρήνης. Τέτοιες προκλήσεις μάς θέτουν σε δοκιμασία για ν’ αποδειχθή αν πράγματι επιζητούμε ειρήνη. Λόγου χάριν, πολλά πράγματα σήμερα κάνουν τους ανθρώπους να φιλονεικούν, και είναι συνήθως μικροπράγματα που είναι ασήμαντα. Όταν βλέπετε τον εαυτό σας να εμπλέκεται σε μια πιθανή φιλονεικία, τι κάνετε για να την απομακρύνετε; Αν συγκρατούμε τα αισθήματα μας και διατηρούμε ειρήνη επιτυχώς κάτω απ’ αυτές τις μικρές καθημερινές πιέσεις, θέτομε πραγματικά ένα θεμέλιο για τη διατήρησι της ειρήνης κάτω από μεγαλύτερες πιέσεις. Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Ο εν τω ελαχίστω πιστός, και εν τω πολλώ πιστός είναι.» (Λουκ. 16:10) Δεν μπορούμε να χειρισθούμε μια μεγάλη απειλή κατά της ειρήνης αν συνηθίζωμε να μαχώμεθα για μικρά πράγματα.
12. Ποιες είναι μερικές από τις καταστάσεις που μπορούν να καταστρέψουν την ειρήνη;
12 Ποιες είναι μερικές από τις καταστάσεις που μπορούν να καταστρέψουν την ειρήνη των οικογενειών μας και της εκκλησίας; Όταν εκτίζετο η Αίθουσα Βασιλείας σας, πιθανώς διαφορές για κάποια οικοδομική λεπτομέρεια να έκαμαν να λεχθούν σκληρά λόγια. Τέκνα μερικές φορές ερεθίζονται όταν οι γονείς γελώντας εκθέτουν τα νεανικά τους χαρακτηριστικά στους άλλους, κάνοντας τα ασυναισθήτως να φαίνωνται ανόητα. Γυναίκες κάποτε κάνουν μικρά αστεία δημοσία για τις ιδιαίτερες αδυναμίες των ανδρών τους, και τους κάνουν ασυναίσθητα να ντροπιάζονται. Μια πραγματική αιτία εντάσεως είναι όταν οι σύζυγοι παραλείπουν να ελέγχουν τα τέκνα των ή δεν έρχονται σε βοήθεια των γυναικών των σε στιγμές εντάσεως.
13. Ποια ερωτήματα θα κάνωμε καλά να θέσωμε στον εαυτό μας;
13 Μήπως βλέπετε τον εαυτό σας σε καμμιά απ’ αυτές τις καταστάσεις, ή άλλες παρομοίου είδους; Τι κάνετε σεις χάριν της ειρήνης; Όταν η ειρήνη δοκιμάζεται, είναι πάντοτε στη διάνοιά σας το σφάλμα του άλλου προσώπου; Μήπως περιμένετε να κάμη ο άλλος το πρώτο βήμα προς την επανόρθωσι και τη διατήρησι της ειρήνης; Η υπερνίκησις των μικρών καθημερινών πιέσεων αυξάνει την ειρηνική ζωή και την ευχάριστη εργασία μέσα στην οργάνωσι του Ιεχωβά.
14, 15. (α) Τι καθιστά ικανή την επιτυχή επιδίωξι ειρήνης; (β) Ποια είναι η αρχή που τίθεται από τον απόστολο Ιωάννη για την επιδίωξι ειρήνης από μας, και πώς τονίζει ο Ιησούς τη σπουδαιότητα του να έχωμε ειρήνη με τον αδελφό μας;
14 Θυμηθητε ότι η ειρήνη προέρχεται από θεία σοφία, πράγμα που σημαίνει να ζούμε σύμφωνα με τις θείες αρχές, εφαρμόζοντας στην πράξι τη δικαιοσύνη. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι το να προσπαθούμε απλώς να είμεθα τυπικά ευγενικοί στην κατάλληλη ώρα, πράγμα που είναι ένα είδος διπλωματίας για ν’ αποφεύγωμε προβλήματα, δεν είναι πραγματικά η αληθινή Χριστιανική ειρήνη. Η ειρήνη που δίνει ο Ιεχωβά αντανακλά κάτι πολύ βαθύτερο.
15 Η αρχή αυτή υπογραμμίζεται για μας στα εδάφια 1 Ιωάννου 4:20, 21, που λέγουν: «Εάν τις ειπή, Ότι αγαπώ τον Θεόν, και μισή τον αδελφόν αυτού, ψεύστης είναι· διότι όστις δεν αγαπά τον αδελφόν αυτού τον οποίον είδε, τον Θεόν, τον οποίον δεν είδε, πώς δύναται να αγαπά; Και ταύτην την εντολήν έχομεν απ’ αυτού, Όστις αγαπά τον Θεόν, να αγαπά και τον αδελφόν αυτού.» Η κεντρική αρχή εδώ είναι αυτή: Αν θέλωμε να έχωμε ειρήνη με τον Θεό πρέπει να έχωμε ειρήνη μεταξύ μας. Ο Ιησούς επεξήγησε αυτό το σημείο στην επί του Όρους Ομιλία του λέγοντας: «Εάν λοιπόν προσφέρης το δώρον σου εις το θυσιαστήριον, και εκεί ενθυμηθής, ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σού, άφες εκεί το δώρον σου έμπροσθεν του θυσιαστηρίου, και ύπαγε, πρώτον φιλιώθητι με τον αδελφόν σου, και τότε ελθών πρόσφερε το δώρον σου.» (Ματθ. 5:23, 24) Με άλλα λόγια, το αν η λατρεία μας είναι ευπρόσδεκτη στον Ιεχωβά ή όχι, εξαρτάται απ’ αυτό ακριβώς το σημείο του να έχωμε ειρήνη με τον αδελφό μας.
16. (α) Γιατί δεν είναι πάντοτε εύκολη η επιδίωξις ειρήνης; (β) Πώς ο Ιησούς αποδείχθηκε ειρηνοποιός; Παραθέστε παραδείγματα.
16 Εν τούτοις, η επιδίωξις ειρήνης δεν είναι πάντοτε εύκολη· πραγματικά μπορεί να είναι κατά καιρούς μια υπόθεσις πολύ δύσκολη. Συχνά πρόκειται για το ποιος πρέπει να κάμη το πρώτο βήμα και πώς. Ο Ιησούς είπε: «Εάν λοιπόν προσφέρης το δώρον σου εις το θυσιαστήριον, και εκεί ενθυμηθής, ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σου,» εσύ πρέπει να κάνης το πρώτο συμφιλιωτικό βήμα. Ο Παύλος το αναπτύσσει αυτό λέγοντας: «Οφείλομεν δε ημείς οι δυνατοί να βαστάζωμεν τα ασθενήματα των αδυνάτων και να μη αρέσκωμεν εις εαυτούς· αλλ’ έκαστος ημών ας αρέσκη εις τον πλησίον δια το καλόν προς οικοδομήν. Επειδή και ο Χριστός δεν ήρεσεν εις εαυτόν.» (Ρωμ. 15:1-3) Εκείνος που είναι πνευματικώς ισχυρός λοιπόν πρέπει ν’ αναλαμβάνη την πρωτοβουλία. Όταν ο Πέτρος αποδείχθηκε αδύνατος και απαρνήθηκε τον Χριστό, ποιος ήταν εκείνος που έκαμε το πρώτο βήμα για να θέση τέρμα στη διατάραξι της ειρήνης; Ήταν ο Χριστός και πόσο ευγενικά το έκαμε αυτό! (Ιωάν. 21:15-17) Όταν ο Θωμάς αμφέβαλλε, ο Χριστός ικανοποίησε, όχι τον εαυτό του αλλά τον Θωμά με το να εμφανισθή σ’ αυτόν αποκαθιστώντας την πίστι του, πράγμα που επανέφερε τον Θωμά σε μια ειρηνική σχέσι με τον Χριστό. (Ιωάν. 20:24-29) Τι ωραίο παράδειγμα έδωσε ο Χριστός για όλους μας! Αυτό ήταν αγάπη στην πράξι.—Λουκ. 22:24-27.
17. Πόσο πρέπει να επιμένη κανείς στην αποκατάστασι των σχέσεων και στην ειρήνευσι;
17 Πόσο πρέπει να επιμένη κανείς προσπαθώντας ν’ αποκαταστήση μια ειρηνική σχέσι με τον αδελφό του; Ο Παύλος απαντά: «Ει δυνατόν, όσο το αφ’ υμών, ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων.» (Ρωμ. 12:18) Λέγει επίσης: «Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν· διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρό.» (Γαλ. 6:9, 10) Εν τούτοις, αν ο αδελφός μας αρνήται να δεχθή την αγάπη μας και την ευσυνείδητη προσπάθειά μας να ειρηνεύσωμε, τότε αυτός φέρει την ευθύνη.
ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ
18. Ποιο είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο να οικοδομούμε ειρηνικές σχέσεις με τους άλλους;
18 Η επιθυμία μας να έχωμε ειρήνη με τον Ιεχωβά πρέπει να είναι εκείνο που μάς υποκινεί ν’ αρχίσωμε ν’ αναπτύσσωμε ειρήνη μεταξύ μας. Χωρίς το θεμέλιο μιας ειρηνικής σχέσεως με τον Ιεχωβά από το οποίο να κινούμεθα, τι θα επιτύχουν οι προσπάθειές μας; Τίποτε. Αν λοιπόν διαπιστώνωμε ότι είναι δύσκολο να συμβαδίζωμε με τους άλλους, ότι έχομε πάντοτε παράπονα πότε με τον ένα και πότε με τον άλλο, ότι η ζωή μας έχει στίγματα από μικρές προστριβές και φραγμούς λόγω επιφυλάξεων, τότε ο τόπος από τον οποίο θα ξεκινήσωμε αναζητώντας λύσεις είναι η σχέσις μας με τον Ιεχωβά. Η ενοχλητική δοκός μπορεί να είναι στο δικό μας μάτι, και το ξυλάριον στου αδελφού μας.—Ματθ. 7:1-5.
19. Τι πρέπει να έχωμε όλοι υπ’ όψιν, και πώς το τονίζει αυτό ο απόστολος;
19 Όλοι μας έχομε την ατομική μας προσωπικότητα, που βαρύνεται με ατέλεια. Αλλά παρά τις διαφορές και τις ιδιορρυθμίες μας έχομε αγαπήσει τον Ιεχωβά και τη δικαιοσύνη του, και αυτό είναι το μεγάλο πράγμα! Ο Παύλος έγραψε: «Υποφέροντες αλλήλους, και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονον κατά τίνος· καθώς και ο Χριστός συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σεις. Και η ειρήνη του Θεού ας βασιλεύη εν ταις καρδίαις υμών, εις την οποίαν και προσεκλήθητε εις εν σώμα· και γίνεσθε ευγνώμονες.» (Κολ. 3:13, 15) Ο Παύλος εδώ ανεγνώρισε ότι θα υπήρχαν αιτίες για παράπονα. Αλλ’ ανόμοια με τους άλλους ανθρώπους γενικά εμείς έχομε συμφιλιωθή με τον Θεό. Αυτός μάς συγχώρησε γενναιόδωρα. Αποκτήσαμε μια αγαθή συνείδησι και κάναμε ένα ειρηνικό ξεκίνημα με την αφιέρωσί μας στον Ιεχωβά και το βάπτισμά μας. Αν ο δίκαιος Θεός μπορεί να είναι τόσο πρόθυμος να συγχωρήση και να λησμονήση, γιατί να μην μπορούμε κι εμείς να είμεθα ακόμη περισσότερο συγχωρητικοί μεταξύ μας;
20. Ποιο είναι το κύριο στοιχείο για να έχωμε ειρηνικές σχέσεις με τους αδελφούς μας;
20 Το κύριο στοιχείο είναι η ειρήνη με τον Ιεχωβά την οποία απολαμβάνομε διά του Χριστού, που μας κάνει να κυριαρχούμε στις διαθέσεις και τα αισθήματα μας ώστε να μπορούμε κι εμείς να συγχωρούμε και να λησμονούμε. Τότε δεν θα έχωμε μια πληγωμένη μνήμη στην καρδιά μας που γεννά ψυχρότητα απέναντι ενός αδελφού που νομίζομε ότι έχει παρεκτραπή. Αν διατηρούμε άθικτη την ειρήνη μας με τον Θεό, τότε δεν θ’ αφήνωμε τον εαυτό μας να ερεθίζεται. Ούτε θ’ ανταποδίδωμε τα ίσα, ούτε θα εγείρωμε σιωπηρώς φραγμό στη διάνοιά μας μεταξύ του αδελφού μας και του εαυτού μας.
ΜΕ ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ ΝΑ ΚΡΙΝΕΤΕ ΤΑ ΕΛΑΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ
21. Γιατί η ταπεινότης είναι πολύ ουσιώδης όταν ζητούμε να είμεθα ειρηνικοί;
21 Συνήθως δημιουργούνται προστριβές για μικροπράγματα και αυξάνουν σε έκτασι. Για να φέρωμε ένα παράδειγμα: Σας συνέβη ποτέ να σκεφθήτε ότι η ιδέα σας για τον τρόπο χειρισμού ενός ζητήματος είναι καλύτερη από εκείνην του συντρόφου σας και ν’ αφήσετε τον εαυτό σας να εξαφθή προσπαθώντας ν’ αποδείξετε μια άποψι; Γιατί να εμμένετε με τόση έκτασι στη δική σας προτίμησι ώστε ν’ αρχίση να διακινδυνεύη η ειρήνη; Η Γραφή λέγει ότι δεν πρέπει να φρονούμε περισσότερο από όσο πρέπει να φρονούμε για τον εαυτό μας, αλλά ‘να φρονούμε ώστε να σωφρονούμε.’ (Ρωμ. 12:3) Αν είμεθα άνθρωποι που προσπαθούμε να κάνωμε το έργο του Ιεχωβά, τότε ας θυμούμεθα ότι υπάρχουν συνήθως διάφοροι κατάλληλοι τρόποι να κάνωμε ένα δεδομένο έργο. Το να κάνωμε ένα θεοκρατικό έργο εξαρτάται περισσότερο από το ειρηνικό πνεύμα εκείνων που εργάζονται παρά από το βαθμό της αποδοτικότητος των προς τούτο διευθετήσεων.
22. Πώς θα ήταν δυνατόν να κρίνωμε εσφαλμένα τα ελατήρια των άλλων, και γιατί αυτό είναι επικίνδυνο;
22 Μπορεί να έχωμε τάσι ν’ αμφισβητούμε την ορθότητα των ελατηρίων των ανθρώπων απλώς διότι δεν ανταποκρίνονται με τον τρόπο που νομίζομε ότι έπρεπε ν’ ανταποκριθούν. Λόγου χάριν, ίσως κάποιος να μη μάς χαιρέτισε μέσα στην Αίθουσα Βασιλείας όταν νομίζαμε ότι έπρεπε να μας χαιρετίση. Τόν χαιρετίσαμε εμείς, αλλ’ εκείνος δεν είπε τίποτα. Μήπως αρχίζομε να γυροφέρνωμε στο μυαλό μας το πράγμα και να αισθανώμεθα σαν λίγο προσβεβλημένοι και αρχίζομε να αναχαιτίζωμε τα αισθήματά μας, φανταζόμενοι πως κάτι έχει εναντίον μας ή δεν μας αγαπά; Μήπως επιτρέπομε κανένα φραγμό επιφυλακτικότητος και ψυχρότητος ν’ αρχίση ν’ αναπτύσσεται; Αν δεν προσέχωμε τα ελατήριά μας, η τάσις είναι να κάνωμε σιωπηρές κρίσεις, σχεδόν ασυναίσθητα, αμφιβάλλοντας για τη Χριστιανικότητα του αδελφού μας. Αυτό θα εσήμαινε σαν να κρίνωμε το ελατήριό του ως αμφισβητήσιμο. Οι πράξεις του αδελφού σας είναι ατελείς, βέβαια, αλλά θα θέλατε σεις να κρίνωνται τα ελατήρια σας από τις ελαττωματικές σας πράξεις; Η προφύλαξις λοιπόν είναι σαφής: Προσπαθήστε να δικαιολογήσετε την πράξι του αδελφού σας αντί να του βρήτε σφάλματα. Έτσι αποφεύγετε να καλλιεργήτε μέσα σας ένα φιλοκατήγορο πνεύμα.—Ματθ. 7:1, 2.
ΖΗΤΕΙΤΕ ΕΙΡΗΝΗ ΔΙΑΤΗΡΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΙ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΣΤΗ ΖΩΗ
23. Αν ζητούμε ειρήνη, γιατί είναι ουσιώδες να προσέχωμε τη συμβουλή που δίδεται προς Εβραίους 13:17;
23 Αν ζητούμε ειρήνη πρέπει να προσέχωμε τη συμβουλή της επιστολής προς Εβραίους 13:17 και να είμεθα ευπειθείς και υποτακτικοί στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας. Μπορεί να έχωμε γνωρίσει ένα πρεσβύτερο από πολλά χρόνια, και μπορεί να έχωμε ιδεί όλες τις ατέλειές του και λίγες ιδιοτροπίες. Αλλά παρ’ όλα τα σφάλματά του ο Ιεχωβά έκρινε κατάλληλο να τον θέση σε υπηρεσία. Τώρα μήπως πρόκειται ν’ αμφισβητήσωμε την κρίσι του Ιεχωβά; Μήπως πρόκειται να υπονομεύσωμε την οργάνωσι μ’ ένα φιλοκατήγορο πνεύμα; Πόσο καλύτερο είναι να συνεργαζώμεθα με προθυμία και να χαιρώμεθα που ο Ιεχωβά έχει κάμει αυτή τη διευθέτησι.
24. Γιατί είναι επείγον να κάνωμε τώρα αυτό που λέγει το εδάφιο 2 Κορινθίους 13:11;
24 Στη νέα διάταξι οι διενέξεις δεν θα επιτρέπεται να καταστρέφουν την ειρήνη, και επομένως γιατί να επιτρέπωμε τώρα να το κάνουν αυτό; Τι λέγει το εδάφιο 2 Κορινθίους 13:11; «Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε, τελειοποιείσθε, παραμυθείσθε, φρονείτε το αυτό, ειρηνεύετε· και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ’ υμών.» Αν ακολουθούμε τώρα αυτή την καλή συμβουλή, η λατρεία μας θα είναι αγνή και ευπρόσδεκτη ενώπιον του Θεού.
25. Ποια άποψις του Ιεχωβά θα μάς βοηθήση να τηρήσωμε ειρήνη με τους αδελφούς μας;
25 Το εδάφιο Εφεσίους 4:32 για να μας βοηθήση να διατηρήσωμε την άποψι του Ιεχωβά στη ζωή λέγει τα εξής: «Γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχνοι, συγχωρούντες αλλήλους, καθώς ο Θεός συνεχώρησεν εσάς διά του Χριστού.» Πώς μπορείτε σεις να τρέφετε απέχθεια σ’ έναν αδελφό για τον οποίο ο Ιεχωβά έδειξε αγάπη; Σε κάποια κατάστασι εντάσεως θυμηθήτε ότι υπάρχουν δύο πλευρές και ότι κάποια ατέλειά σας συντείνει στην έντασι. Πρέπει να υπάρχη έλξις και από τα δύο άκρα για να διατηρήται τεντωμένο το σχοινί. Ο αδελφός σας επιθυμεί τη ζωή ακριβώς όσο και σεις την επιθυμείτε. Χρειάζεσθε την υποστήριξί του όπως κι αυτός τη δική σας.
26. Ποια σημεία πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν και να εφαρμόζωμε για να έχωμε ειρήνη με τον Θεό μας και μεταξύ μας;
26 Να θυμάστε τα μεγάλα πράγματα όταν αρχίζη να προβάλλη κάποια έντασις για ένα μικρό πράγμα. Ρωτήστε τον εαυτό σας. Γιατί είμεθα διάκονοι του Ιεχωβά; Πού πηγαίνομε; Ποιος είναι ο σκοπός μας στη ζωή; Να έχετε πάντοτε μπροστά σας αυτά τα πολύ σπουδαία θέματα. Να ξέρετε ότι ο Ιεχωβά αγαπά τον λαό του· όλοι είναι πολύτιμοι σ’ αυτόν. Να διευκολύνετε την οδό του αδελφού σας, ακριβώς όπως και σεις θα θέλατε να διευκολύνη αυτός τη δική σας οδό. Για να κερδίσετε το βραβείο της αιωνίου ζωής πρέπει να έχετε ειρήνη με την Πηγή της ζωής, με τον Ιεχωβά. Αλλ’ αυτή η ειρήνη εξασφαλίζεται μόνον αν σεις έχετε ειρήνη με τον αδελφό σας. Σε όλα λοιπόν τα πράγματα να ζητήτε ειρήνη, για τη δόξα του Ιεχωβά και για την αιώνια ευτυχία σας.
[Εικόνα στη σελίδα 524]
Όταν βλέπετε τον εαυτό σας να εμπλέκεται σε μια πιθανή φιλονεικία, μήπως ρίχνετε λάδι στη φωτιά; Ή μήπως επιδιώκετε ειρήνη συγκρατώντας τα αισθήματά σας;