Χριστιανική Ηθική

«Το φρόνημα της σαρκός είναι θάνατος· το δε φρόνημα του πνεύματος, ζωή και ειρήνη.»—Ρωμ. 8:6.

 1. Αποστέλλοντας τον αγαπητό του Υιό στη γη, ποια μεγάλη αλλαγή εγκαθίδρυσε ο Ιεχωβά, και γιατί;

ΕΠΕΙΔΗ οι φυσικοί απόγονοι του Αβραάμ συνεχώς απεμακρύνοντο από τον δίκαιο κανόνα που είχε θέσει για να διέπεται η διαγωγή των, ο Ιεχωβά τούς απέρριψε από του να είναι το ειδικόν απόκτημά του, και προέβη στο να συνάξη μαζί εκείνους οι οποίοι θα εσχημάτιζαν ένα νέο έθνος προς αίνον του. Δεν συνεκέντρωσε μέσω ενός κοινού ανθρωπίνου δούλου όπως ο Μωυσής το νέο έθνος των λάτρεών του, αλλά αυτή τη φορά απέστειλε τον ίδιο τον Υιόν του από τον ουρανό «με ομοίωμα σαρκός αμαρτίας.» (Ρωμ. 8:3) Με τον Ιησούν επρομήθευσε το μέσον της απολυτρώσεως ανθρώπων από τη δύναμι της αμαρτίας και του θανάτου καθώς κι ένα τέλειο υπόδειγμα στα βήματα του οποίου θα μπορούσαν ν’ ακολουθήσουν άλλοι.—1 Πέτρ. 2:21.

 2. Τι εσήμαινε το ότι ο Ιησούς ήταν «με ομοίωμα σαρκός αμαρτίας» και γιατί αυτό ήταν κατάλληλο για τον σκοπό του Θεού;

² Το ότι ο Υιός του ήταν «με ομοίωμα σαρκός αμαρτίας» δεν σημαίνει ότι «οι δύο απολύτως αντίθετες αρχές της ανθρωπίνης αγνοίας και ατέλειας, και της θείας πανσοφίας και τελειότητος,» συνηντήθησαν στον Ιησού Χριστό, όπως ισχυρίζεται ο Ρωμαιο-Καθολικός Θωμάς Ακυινάτης. Όχι, διότι ο Ιησούς δεν ήταν Θεάνθρωπος. «Εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους,» αλλά ως τέτοιος μας βεβαιώνεται ήταν «άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών.» (Φιλιππησ. 2:7· Εβρ. 7:26) Ως τέλειος άνθρωπος ο Ιησούς ήταν σε θέσι να υποβληθή στην ίδια δοκιμή υπακοής και ακεραιότητος που είχαν υποβληθή ο Αδάμ και η Εύα. Η πορεία που θ’ ακολουθούσε θ’ απεδείκνυε τη στάσι του απέναντι στον δίκαιο κανόνα του Ιεχωβά.

 3. Κάτω από ποιου είδους κυριαρχία υπετάχθη το ανθρώπινο γένος πριν από την εμφάνισι του Ιησού;

³ Όταν ενεφανίσθη ο Ιησούς, το ανθρώπινο γένος ήταν από μακρόν χρόνον κάτω από την τυραννική εξουσία της αμαρτίας. ‘Βασιλεύει η αμαρτία εν τω θνητώ αυτών σώματι,’ είναι ο τρόπος που το εκφράζει ο Χριστιανός απόστολος Παύλος. (Ρωμ. 6:12) Και δεν υπάρχει ανάγκη ν’ αποδειχθή ότι τα θνητά σώματα, με τα αισθήματα ή τις αισθήσεις των, μπορούν να κυριαρχούν και κυριαρχούν επάνω στις σκέψεις και στις πράξεις πλείστων ανθρώπων. Σκεφθήτε απλώς την ισχυρή επίδρασι που μεταφέρουν στην ανθρωπίνη ζωή τα όργανα των αισθήσεων που διέπουν την αφή, τη γεύσι, την όσφρησι, την όρασι και την ακοή!

 4. Πώς οι σαρκικές αισθήσεις τυραννούν τους ατελείς ανθρώπους;

⁴ Όταν οι σαρκικές αισθήσεις αφεθούν αχαλίνωτες, είναι ικανές να παράγουν τον λαίμαργο, τον μέθυσο, και τον φίλο της χλιδής και των ανέσεων. Υπάρχει το μάτι που ζηλεύει και θέλει όλα όσα βλέπει και οδηγεί ως δούλο τον κάτοχο του στην οδό του υλισμού. (Εκκλησ. 4:8) Όταν επιτραπή στην αίσθησι της αφής να κυριαρχήση στη σκέψι μας, μπορεί να μας οδηγήση σε χυδαίες και ακάθαρτες πράξεις. (Ματθ. 5:30) Ακόμη και το αυτί μπορεί να μας παροδηγήση με το να ζητή μόνο τους ευχάριστους ήχους και ν’ αποκλείη τους πιο αυστηρούς φθόγγους, οι οποίοι μπορεί να έρχωνται σε μορφή σοβαράς συμβουλής και υγιούς παιδείας.—Ζαχ. 7:11.

 5. Ποιος ήταν ο σκοπός του Θεού εφοδιάζοντας τα ανθρώπινα πλάσματά του μ’ αυτές τις αισθητήριες δυνάμεις;

⁵ Φυσικά, ο πάνσοφος Δημιουργός δεν μας έχει εφοδιάσει μ’ αυτές τις αισθητήριες δυνάμεις με τον σκοπό να καθορίζουν αυτές την πορεία της ζωής μας. Ο Ιεχωβά, γνωρίζοντας πλήρως την ισχυρή επιρροή, η οποία θα ήταν δυνατόν να ασκηθή επάνω σε άνδρες και γυναίκες από τις σαρκικές αισθήσεις, έκαμε προμήθεια ώστε η διάνοια που θα τρέφεται με θεία σοφία να μπορή να ενεργή ως αντιστάθμισμα. Έτσι στον Λόγο του συμβουλεύει: «Υιέ μου, πρόσεχε εις την σοφίαν μου, κλίνον το ωτίον σου εις την σύνεσίν μου· δια να τηρής φρόνησιν, και τα χείλη σου να φυλάττωσι γνώσιν.»—Παροιμ. 5:1, 2.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟΝ ΟΡΘΟ ΔΡΟΜΟ

 6. (α) Με ποια προηγουμένη πείρα υπ’ όψιν επλησίασε ο Πειραστής τον τέλειο άνθρωπο Ιησού; (β) Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

⁶ Ο πειραστής Σατανάς εγνώριζε καλά πώς οι άνθρωποι θα μπορούσαν να επηρεασθούν μέσω των σαρκικών των αισθήσεων, κι έτσι, ζητώντας να κάμη τον Ιησού να διαρρήξη την ακεραιότητα απέναντι του Θεού του, εισηγήθη στον πεινασμένο Υιό του Θεού ν’ αντλήση από τις θαυματουργικές δυνάμεις του Πατρός του για τον κατευνασμό της ορέξεώς του. Θα έδειχνε τώρα ο Ιησούς ενδιαφέρον για τη σάρκα, δηλαδή, θα έδινε προσοχή στις απαιτήσεις της με σκοπό να υπακούση σ’ αυτήν; Ή, θα έδειχνε ενδιαφέρον για το πνεύμα, δηλαδή, θα έδινε προσοχή στην πνευματική κατεύθυνσι από τον Πατέρα του στον ουρανό; Προς λύπην του Σατανά εξέλεξε το τελευταίο, κι εδήλωσε: «Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον δια στόματος Ιεχωβά.» (Ματθ. 4:4, ΜΝΚ) Ο Ιησούς υπετάχθη στον ορθόν ηθικόν κανόνα.

 7. Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι είχε ακριβή κατανόησι των ανθρωπίνων αδυναμιών;

⁷ Ο Ιησούς, δείχνοντας ότι εγνώριζε την επικίνδυνη επιρροή που μπορούν να έχουν επάνω στη ζωή μας τα μέλη και όργανα των ανθρωπίνων σωμάτων μας, προειδοποίησε: «Εγώ σας λέγω, ότι πας ο βλέπων γυναίκα δια να επιθυμήση αυτήν, ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού. Εάν δε ο οφθαλμός σου ο δεξιός σε σκανδαλίζη, έκβαλε αυτόν, και ρίψον από σου· διότι σε συμφέρει να χαθή έν των μελών σου, και να μη ριφθή όλον το σώμα σου εις την γέενναν [από όπου δεν μπορεί να υπάρξη ανάστασις]. Και εάν η δεξιά σου χειρ σε σκανδαλίζη, έκκοψον αυτήν, και ρίψον από σου· διότι σε συμφέρει να χαθή έν των μελών σου, και να μη ριφθή όλον το σώμα σου εις την γέενναν.»—Ματθ. 5:28-30.

 8. Γιατί μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι ο Ιησούς δεν εδίδασκε εδώ αυτοακρωτηριασμό;

⁸ Είναι έκδηλο ότι ο Ιησούς δεν εδίδασκε εδώ αυτοακρωτηριασμό, κάτι που θα ήταν σε αντίθεσι με τις αρχές του νόμου του Θεού στους Ιουδαίους. Αλλά εγνώριζε ότι το μάτι μπορούσε να διεγείρη ένα πνεύμα απληστίας και το χέρι μπορεί να χρησιμοποιηθή για να χειρισθή ζητήματα για ιδιοτελή ικανοποίησι. Συγχρόνως, ο Ιησούς εγνώριζε ότι το μάτι και το χέρι είναι χρήσιμα για πολλές ευσεβείς ενέργειες, όταν ελέγχωνται από μια διάνοια, η οποία τρέφεται με ευσεβή διδασκαλία. Αντί τα σαρκικά μέλη να κατευθύνουν τη σκέψι, θα έπρεπε η διάνοια να έχη αυτά τα μέλη κάτω από έλεγχο.

 9. Σε μια άλλη περίπτωσι, πώς ο Ιησούς έκαμε γνωστά τα χειρότερα είδη μολύνσεως και την πηγή των;

⁹ Σε μια άλλη ευκαιρία, ο Ιησούς εβεβαίωσε τους ακολούθους του ότι «δεν μολύνει τον άνθρωπον το εισερχόμενον εις το στόμα, αλλά το εξερχόμενον εκ του στόματος, τούτο μολύνει τον ανθρώπου.» (Ματθ. 15:11) Απαντώντας στην παράκλησί των για διευκρίνισι, ο Ιησούς εξήγησε: «Δεν εννοείτε έτι, ότι παν το εισερχόμενον εις το στόμα καταβαίνει εις την κοιλίαν, και εκβάλλεται εις αφεδρώνα; Τα δε εξερχόμενα εκ του στόματος, εκ της καρδίας εξέρχονται, και εκείνα μολύνουσι τον άνθρωπον. Διότι εκ της καρδίας εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχείαι, πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι. Ταύτα είναι τα μολύνοντα τον άνθρωπον.»—Ματθ. 15:17-20.

10. Πώς φθάνουν τα κακά πράγματα στην καρδιά, και με ποιο τρομερό αποτέλεσμα;

¹⁰ Τα κακά πράγματα, με τη σειρά των, μεταφέρονται στην καρδιά και τη διάνοια του ανθρώπου μέσω των αισθητηρίων οργάνων του, όπως είναι το μάτι, το χέρι, η γλώσσα, και άλλα. Δεν σημαίνει ότι αυτά τα όργανα είναι κακά αυτά καθ’ εαυτά, αλλά, μάλλον, σφετερίζονται τον έλεγχο της ικανότητος σκέψεως και αποβάλλουν από τη διάνοια την καλή συμβουλή του Θεού. Κατόπιν το πλάσμα είναι εύκολο να οδηγηθή σε ανήθικη πορεία, μια πορεία που προκαλεί το νόμο, διότι «το φρόνημα της σαρκός είναι έχθρα εις τον Θεόν· επειδή εις τον νόμον του Θεού δεν υποτάσσεται.»—Ρωμ. 8:7.

11. Πώς ο Βιβλικός συγγραφεύς Ιάκωβος εξηγεί τον τρόπο λειτουργίας που οδηγεί στο θάνατο, και τι, επομένως, γίνεται ζωτικό για κάθε θεοσεβή άνθρωπο;

¹¹ Ο Ιάκωβος, ένας από τους θεοπνεύστους Βιβλικούς συγγραφείς, περιγράφει τον τρόπο λειτουργίας που οδηγεί σ’ αυτή την άνομη και θανατηφόρο πορεία: «Πειράζεται δε έκαστος, υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας παρασυρόμενος και δελεαζόμενος. Έπειτα η επιθυμία αφού συλλάβη, γεννά την αμαρτίαν η δε αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατον.» (Ιάκ. 1:14, 15) Έτσι ο πονηρός τρόπος έχει την ρίζα του στην καρδιά (την έδρα της στοργής) που επηρεάζεται από τα μέλη του σώματος τα οποία αγαπούν την αίσθησι. Πόσο ζωτικό είναι, λοιπόν, να προφυλάττωμε τις καρδιές μας και να τις εκτρέφωμε με τις πολύτιμες σκέψεις του Θεού μας, σκέψεις που αυτός με γενναιοφροσύνη διέθεσε για μας στον γραπτό του Λόγο!

ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

12. Ποια είναι η συμβουλή του αποστόλου Παύλου, και εξαιτίας ποιων τάσεων της σαρκός;

¹² Γι’ αυτούς, οι οποίοι θα ήθελαν να παραμείνουν μακριά από τις μολύνσεις και ανηθικότητες που τώρα κάνουν τόσο θραύσι σ’ αυτό τον κόσμο, ο απόστολος Παύλος συνέστησε να γεμίζωμε τη διάνοια με καλά πράγματα, στα οποία περιλαμβάνονται «όσα [είναι] καθαρά.» (Φιλιππησ. 4:8) Αυτό φυσικά σημαίνει να διαθέτη κανείς ολοένα περισσότερο χρόνο για τη μελέτη της Γραφής, διότι το περιεχόμενο αυτού του μοναδικού Βιβλίου είναι ‘ωφέλιμον προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης.’ (2 Τιμ. 3:16) Εξαιτίας των κακών τάσεων της σαρκός, όλοι έχομε ανάγκη συνεχούς εφαρμογής αυτού του ελέγχου και της εκπαιδεύσεως.

13. Με ποιον τρόπο είναι κατάλληλο να είμεθα νήπια, αλλά με ποιο τρόπο είναι προτιμότερο να είμεθα ενήλικοι;

¹³ Τονίζοντας και πάλι την ανάγκη μιας διανοίας η οποία τρέφεται καλά, ο απόστολος προσφέρει αυτή την έξοχη συμβουλή: «Αδελφοί, μη γίνεσθε παιδία κατά τας φρένας· αλλά γίνεσθε νήπια μεν εις την κακίαν, τέλειοι όμως εις τας φρένας.» (1 Κορ. 14:20) Είναι γεγονός ότι έχομε γεννηθή σ’ αυτόν τον κόσμο με το μειονέκτημα της ατελείας και της δυστροπίας που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας, αλλά δεν είναι ανάγκη ν’ αναπτυχθούμε σε ανδρική ηλικία με τους τρόπους αυτού του πονηρού κόσμου. Μπορούμε ν’ απογαλακτισθούμε από τις κατευθύνσεις του κόσμου με το να δεχθούμε την καθοδηγία του γεμάτου από πνεύμα Λόγου του Θεού.

14. Εναντίον ποιων προειδοποιεί ο απόστολος Παύλος τους ομοίους με αυτόν Χριστιανούς, και γιατί;

¹⁴ Ο απόστολος εγνώριζε, επίσης, την επίδρασι που έχουν οι κακές συναναστροφές στο να μας κατευθύνουν είτε προς «το φρόνημα της σαρκός» είτε «το φρόνημα του πνεύματος.» Προειδοποίησε τους ομοίους με αυτόν Χριστιανούς: «Μη πλανάσθε· ‘Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί’.» (1 Κορ. 15:33) Πόσο αληθεύει αυτό, είτε είμεθα σε σωματική συντροφιά ανθρώπων των οποίων θεός είναι η κοιλία των, είτε είμεθα σε συντροφιά μαζί τους μέσω της εντύπου σελίδος ή της κινηματογραφικής οθόνης! (Φιλιππησ. 3:19) Φυσικά, αν υπακούωμε στην προτροπή να παύσωμε να συναναστρεφώμεθα εκείνους για τους οποίους η όρεξις για σαρκική ικανοποίησι έχει γίνει Θεός, τότε δεν μπορούμε να διαβάζωμε αυτά που έχουν να μας πουν ή να παρατηρούμε τις πράξεις των, από φόβο μήπως κάποια σκέψις των γίνη δική μας.

15. Εξηγήστε γιατί είναι επικίνδυνο να θεωρή κανείς τον εαυτό του αρκετά ισχυρό για να εκτεθή σε κακές συναναστροφές;

¹⁵ Ούτε θα έπρεπε να εκτρέφωμε ποτέ τη σκέψι ότι είμεθα αρκετά ισχυροί πνευματικώς για να εκτεθούμε σε κοσμικές συναναστροφές χωρίς κίνδυνο. Οι απόστολοι όχι μόνο προειδοποίησαν τους νεωτέρους ομοίους με αυτούς Χριστιανούς να φεύγουν από την ειδωλολατρία και τις νεανικές επιθυμίες, αλλά και αυτοί οι ίδιοι απέφευγαν αυτούς τους κινδύνους, και ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε: «Ο νομίζων ότι ίσταται, ας βλέπη μη πέση.» (1 Κορ. 10:12) Ακόμη και στην ωριμότητα ο απόστολος εξακολουθούσε ν’ αναγνωρίζη τους ιδικούς του περιορισμούς, και ομιλώντας για το βραβείο της πιστότητος, λέγει: «Αδελφοί, εγώ δεν στοχάζομαι εμαυτόν ότι έλαβον αυτό.» Όχι, και αυτός ο ίδιος ώφειλε να είναι προσεκτικός στις παρακινήσεις για απιστία και ανηθικότητα.—Φιλιππησ. 3:13.

16. Ποια συμβουλή δίνει ο απόστολος Πέτρος, που εγείρει ποιες κατάλληλες ερωτήσεις;

¹⁶ Ο Πέτρος, ένας άλλος απόστολος του Ιησού, είχε αποκτήσει πείρα του γεγονότος ότι ένας, ο οποίος παίρνει απόφασι να υποταχθή στην κατεύθυνσι του πνεύματος του Θεού μάλλον και όχι στην κατεύθυνσι της σαρκός και των επιθυμιών της, θα γίνη ως ένας ξένος στους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν το πνεύμα της σαρκός. Γι’ αυτό, μπορούσε κατάλληλα να παροτρύνη τους ομοίους με αυτόν λάτρεις του Θεού ‘ως ξένους και παρεπίδημους, να απέχουν από των σαρκικών επιθυμιών, αίτινες στρατεύονται κατά της ψυχής.’ (1 Πέτρ. 2:11) Οι επιθυμίες της σαρκός, επομένως, πρέπει να είναι πάντοτε ύποπτες. Μήπως βρίσκονται σε σύγκρουσι με τις δίκαιες αρχές; Μήπως παρεμποδίζουν την υπηρεσία σας στον Ιεχωβά; Μήπως αποτελούν ένα κίνητρο για σεξουαλική χαλαρότητα; Για την προστασία μας, αυτές οι επιθυμίες είναι ανάγκη να τηρούνται κάτω από στενή επιτήρησι.

17. Τι σημαίνει για ένα «να κρατή το εαυτού σκεύος,» και πού οδηγεί η αποτυχία να το πράξη;

¹⁷ Το να εξασφαλίζη ένας τον έλεγχο των μελών του σώματος και να κατευθύνη το σώμα του σε αρμονία με τον ορθό κανόνα διαγωγής που ετέθη από τον Θεό αναφέρεται, επίσης, ως «να κρατή το εαυτού σκεύος.» Έτσι ο Παύλος με σοβαρότητα υπενθυμίζει σ’ εκείνους, οι οποίοι ήθελαν να εξακολουθήσουν ως γνήσιοι ακόλουθοι του Χριστού: «Τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας [αδελφοί και αδελφές], να απέχησθε από της πορνείας· να εξεύρη έκαστος υμών να κρατή το εαυτού σκεύος εν αγιασμώ και τιμή· ουχί εις πάθος επιθυμίας, καθώς και τα έθνη τα μη γνωρίζοντα τον Θεόν.» (1 Θεσ. 4:3-5) Η αποτυχία να κρατήσουν στη διάνοια αυτές τις συμβουλές, που εγράφησαν με την κατεύθυνσι του πνεύματος, άφησε την πλειονότητα των ανθρώπων ανοικτή στις πονηρές μεθόδους του Διαβόλου, ο οποίος ζητεί ν’ αποκτήση λαβή επάνω των, όπως ακριβώς εζήτησε ν’ αποκτήση λαβή επάνω στον Ιησού, με το να κάμη έκκλησι στις σαρκικές των επιθυμίες.

ΤΑ ΕΘΝΗ ΧΛΕΥΑΖΟΥΝ ΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ

18. Σε τι επιμένουν τα άθεα έθνη, και ποια είναι η καρποφορία αυτής της πορείας;

¹⁸ Σ’ όλον τον κόσμο στη διάρκεια των τελευταίων ολίγων δεκαετηρίδων, το έγκλημα και η ανηθικότης έχουν αυξηθή σε απέραντο βαθμό. Η καρποφορία είναι καταφανής με τη μεγάλη αύξησι της κοινωνικής νόσου, του ψεύδους, της κλοπής, του φόνου και της διαστροφής του φύλου. Όπως ακριβώς στις ημέρες των αποστόλων, οι άνθρωποι των εθνών περιπατούν «εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοποσίαις, κώμοις, συμποσίοις και αθεμίτοις ειδωλολατρείαις,» και πέφτουν σ’ αυτό που ο απόστολος Πέτρος ονομάζει, «εκχείλισιν της ασωτείας.» (1 Πέτρ. 4:3, 4) Σε πολλές χώρες, ακόμη κι ένα πλήθος ανθρώπων, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί, συμμετέχουν στη γενική πρόκλησι του δικαίου κανόνος του Θεού. Επιμένουν να κάνουν όπως ακριβώς τους αρέσει. Θέλουν ν’ απαλλαγούν από αυτά που θεωρούν ως κανόνες ηθικής του παλαιού συρμού.

19-21. Πώς επηρεάζεται η σημερινή γενεά των αγοριών και κοριτσιών από τη στάσι αυτού του κόσμου απέναντι στη Χριστιανική ηθική;

¹⁹ Πρόσφατες συνεντεύξεις μ’ ένα αντιπροσωπευτικό τμήμα Άγγλων αγοριών και κοριτσιών απεκάλυψε το γεγονός ότι ένα σε κάθε πέντε αγόρια και ένα σε κάθε δέκα κορίτσια είχαν πείρα σεξουαλικών σχέσεων σε ηλικία δεκαπέντε ετών. Σε μια πόλι της βορείου Αγγλίας ανεφέρθη ότι 700 κορίτσια έπασχαν από γονόρροια. Σε μια μεγάλη βιομηχανική περιοχή της χώρας τα αφροδίσια νοσήματα αυξήθηκαν την τελευταία δεκαετία κατά 58 τοις εκατό στους νέους και κατά 346 τοις εκατό στις νέες. Σ’ όλη την Αγγλία τα δύο τρίτα όλων των βρεφών, που γεννώνται από κορίτσια κάτω των είκοσι ετών, έχουν συλληφθή από εξώγαμες σχέσεις.

²⁰ Στη Σουηδία οι έρευνες δείχνουν ότι 80 τοις εκατό των αγοριών και 67 τοις εκατό των κοριτσιών ηλικίας κάτω των δεκαοκτώ ετών είχαν σεξουαλικές σχέσεις, και το ήμισυ σχεδόν όλων των πρωτοτόκων παιδιών γεννώνται εξώγαμα. Ουσιαστικώς 90 τοις εκατό της Σουηδικής κοινωνίας παραδέχονται τώρα ότι η κατάστασις της μνηστείας περιλαμβάνει και το προνόμιο των σεξουαλικών σχέσεων. Στην Τσεχοσλοβακία ένα σε κάθε τρία πρωτότοκα παιδιά έχει συλληφθή πριν από τον γάμο. Στη Δυτική Γερμανία και τη Δανία αναφέρεται ότι ο αριθμός είναι ένα σε κάθε δύο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με την καλύτερη εθνική στατιστική που υπάρχει, 40 ως 65 τοις εκατό όλων των κοριτσιών έχουν σεξουαλικές σχέσεις προτού νυμφευθούν.

²¹ Σε πολλές χώρες ένας μεγάλος αριθμός παρανόμων γεννήσεων προλαμβάνεται με εκτρώσεις. Στην Ουγγαρία οι νόμιμες εκτρώσεις υπερβαίνουν στην πραγματικότητα τις γεννήσεις ζώντων τέκνων. Σε μερικά μέρη της Ελλάδος υπολογίζεται ότι το ποσοστό ανέρχεται σε 50 εκτρώσεις για κάθε 100 γεννήσεις ζώντων. Στην Ιαπωνία ένα εκατομμύριο μητέρες κάθε χρόνο δίδουν διέξοδο σε ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες με νόμιμη έκτρωσι. Στις Ηνωμένες Πολιτείες 1.200.000 και πλέον εκτρώσεις ή απόπειρες εκτρώσεων λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο.

22-24. Τι κάνουν οι κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» σχετικά με τις ηθικές συνθήκες που χειροτερεύουν μεταξύ των εθνών;

²² Ο χλευασμός του Χριστιανικού κανόνος ηθικής δεν περιορίζεται μόνο σ’ αυτούς που ομολογούν ότι είναι αθεϊσταί στην Ανατολή και στη Δύσι. Ενθαρρύνεται ακόμη και προωθείται από τους κληρικούς και άλλους επαγγελματίας οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί. Υπάρχει, παραδείγματος χάριν, ο Ουνιταριανός λειτουργός στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο οποίος ισχυρίζεται ότι «το κράτος δεν πρέπει ν’ απαγορεύη ή να τιμωρή εκούσιες προγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ενηλίκων ατόμων.» Κατόπιν υπάρχει ο καθηγητής της ηθικής σε μια Επισκοπελιανή θεολογική σχολή, ο οποίος δηλώνει: «Καμμιά σεξουαλική σχέσις μεταξύ ατόμων, τα οποία είναι σε θέσι να συμφωνήσουν από κοινού, δεν θα έπρεπε ν’ απαγορεύεται, εκτός από την περίπτωσι αποπλανήσεως ανηλίκων ή προσβολής κατά της δημοσίας τάξεως.»

²³ Μια ομάς ερεύνης του Βρεττανικού Συμβουλίου Εκκλησιών έκαμε μια ειδική έκθεσι για «Σεξ και Ηθική,» και αρνήθηκε να καταδικάση τη μοιχεία και υιοθέτησε την άποψι ότι η συμπτωματική σεξουαλική σχέσις μπορεί να είναι «ελαφρώς ευχάριστη ή μετριοπαθώς θεραπευτική.» Στο θέμα του αυνανισμού λέγουν στην ίδια έκθεσι: «Δεν μας είναι καθόλου σαφές ότι πρέπει να προκύψη κάποια βλάβη όταν χρησιμοποιήται, ελλείψει άλλου μέσου, ως ανακούφισις από σωματικές εντάσεις.»

²⁴ Στη Σουηδία ο εκδότης ενός θρησκευτικού περιοδικού εδήλωσε ότι «υπάρχουν πολλά νεαρά ζεύγη που δεν έχουν ακόμη νυμφευθή, τα οποία συζούν και δεν ενεργούν ανήθικα,» και ταυτοχρόνως υπέδειξε ότι δεν θα είχε αντίρρησι σ’ αυτό που ωνόμασε «προγαμιαία μονογαμία,» που σημαίνει στην πραγματικότητα να ζουν μαζί ως άνδρας και γυναίκα χωρίς τα οφέλη του γάμου.

25. Με ποιους τρόπους καταπνίγουν οι άνθρωποι την αλήθεια με άδικο τρόπο, και με ποιο αποτέλεσμα γι’ αυτούς τους ιδίους;

²⁵ Σε όλα τα έθνη, σήμερα, η αλήθεια για τον καθαρό, δίκαιο ηθικό κανόνα του Θεού καταπνίγεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Από μερικούς χλευάζεται ως κάτι του παλαιού συρμού, μη πρακτικό γι’ αυτόν τον σύγχρονον αιώνα. Από άλλους συσκοτίζεται με θρησκευτικές παραδόσεις, οι οποίες τείνουν να την υποτιμήσουν. Σε άλλες πάλι χώρες απορρίπτεται καθαρά ως ένας έγκυρος οδηγός. Γι’ αυτό, ο απόστολος Παύλος δηλώνει ότι η οργή του Θεού είναι επάνω σε ‘ανθρώπους, οίτινες κατακρατούσι την αλήθειαν εν αδικία.’ Περαιτέρω ο Παύλος λέγει: «Δια τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας· διότι και αι γυναίκες αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν· ομοίως δε και οι άνδρες αφήσαντες την φυσικήν χρήσιν της γυναικός, εξεκαύθησαν εις την επιθυμίαν αυτών προς αλλήλους.»—Ρωμ. 1:18, 26, 27.

26. Σε τι οδηγεί, λοιπόν, τα έθνη «το φρόνημα της σαρκός»;

²⁶ Όλ’ αυτά τα έθνη προτίμησαν να ‘φρονούν τα της σαρκός’ μάλλον παρά να ‘φρονούν τα του πνεύματος’ κι έτσι πρέπει να είναι προετοιμασμένοι να παραιτηθούν από τη ζωή και την ειρήνη. Θάνατος είναι η τελική των μοίρα. Με το ν’ ακολουθούν τις υπαγορεύσεις της σαρκός ετέθησαν σ’ εχθρότητα με τον Θεό, τη μόνη πηγή ζωής και ειρήνης. Ο καιρός της ανοχής από τον Θεό των ρυπαρών κι εξευτελιστικών ενεργειών των παρέρχεται. Η καταστροφή μιας ανηθίκου γενεάς από τον μεγάλο κατακλυσμό της εποχής του Νώε στέκει ως ένα πρότυπο του τι θα κάμη ο Ιεχωβά στη διεφθαρμένη γενεά της εποχής μας.

ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ

27. Ποια εσφαλμένη πορεία πρέπει ν’ αποφύγουν τελείως τώρα όλοι οι επιδοκιμασμένοι από τον Ιεχωβά, και πώς μπορούν να βοηθηθούν να το πράξουν;

²⁷ Πόσο ζωτικό είναι, λοιπόν, ν’ αποχωρισθούμε από την ανήθικη στάσι και τις συνήθειες αυτών των καταδικασμένων εθνών! Αυτός είναι ο μόνος τρόπος ν’ αποφύγωμε να συμμερισθούμε τη συμφορά των. Και αυτό σημαίνει ότι οφείλομε να καθαρίσωμε τις διάνοιές μας από κάθε νοσηρή ιδέα που συνηθίζαμε να συμμεριζώμεθα με ανθρώπους του κόσμου, που διακρατούσαν το φρόνημα της σαρκός. Ο απόστολος Παύλος εγνώριζε ότι πολλοί, οι οποίοι είχαν μεταστραφή στη Χριστιανοσύνη, ‘περιεπάτησαν ποτέ κατά το πολίτευμα του κόσμου τούτου,’ και προηγουμένως διέπρατταν σεξουαλικές φαυλότητες και άλλα αμαρτήματα. Τώρα, προτρέπει, «μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν, και ευάρεστον και τέλειον.»—Εφεσ. 2:2· Ρωμ. 12:2.

28. Ποιο καλό παράδειγμα μπορούν να σταθούν και να εξετάσουν σε κάθε κατάστασι και κάτω από κάθε περίστασι;

²⁸ Ως ακόλουθοι του Χριστού οφείλομε ν’ ακολουθήσουμε προσεκτικά τα βήματά του, με το να κάνωμε και να λέγωμε και να σκεπτώμεθα όπως έκαμε εκείνος όταν ήταν εδώ στη γη. Καθώς αντιμετωπίζομε κάθε δύσκολη κατάστασι, καθώς κάθε ζήτημα απαιτεί μια ορθή απόφασι εκ μέρους μας, η οδός της επιτυχίας είναι να ρωτήσουμε, «Πώς θ’ αντιδρούσε ο Ιησούς; Πώς θ’ απεφάσιζε;» Παραδείγματος χάριν, όταν έλεγε το παρήγορο άγγελμα της Βασιλείας στη γυναίκα της Σιχάρ, μήπως προσπάθησε να εκμηδενίση ή να μειώση την αποτυχία της να διάγη μια αγνή ζωή; Όχι παρέμεινε σταθερά στον δίκαιο κανόνα του Θεού—Ιωάν. 4:16-18.

29. Πώς ο Ιησούς εξέφρασε σαφώς τις απαιτήσεις του Ιεχωβά για τα νυμφευμένα άτομα;

²⁹ Σημειώστε, επίσης, πόσο θετικά ωμίλησε ο Ιησούς για τα νυμφευμένα άτομα ότι «δεν είναι πλέον δύο, αλλά μία σαρξ. Εκείνο λοιπόν το οποίον ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος ας μη χωρίζη.» Δεν υπάρχει εδώ περιθώριο χρησιμοποιήσεως στρεψοδικών για αιτίες διαζυγίου. «Σας λέγω . . . ότι όστις χωρισθή την γυναίκα αυτού, εκτός δια πορνείαν, και νυμφευθή άλλην, γίνεται μοιχός.» (Ματθ. 19:6-9) Επί πλέον, ο Ιησούς λέγει, «πας όστις νυμφεύεται γυναίκα κεχωρισμένην από ανδρός [για οποιονδήποτε άλλο λόγο εκτός πορνείας], μοιχεύει.» (Λουκ. 16:18) Ο Ιησούς με κανένα τρόπο δεν υπεστήριξε ποτέ οποιαδήποτε παρέκκλισι από τον ορθόν κανόνα του Ιεχωβά για τη συζυγική πιστότητα.

30. Πώς μπορεί να προσκολληθή ένας στις δύο μεγάλες εντολές της ζωής;

³⁰ Συνοψίζοντας το σύνολον του Μωσαϊκού νόμου και των διδασκαλιών των προφητών τού Θεού, ο Ιησούς ετόνισε την τήρησι των δύο μεγάλων εντολών: «‘Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου’ . . . ‘Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν’.» (Ματθ. 22:37, 39, ΜΝΚ) Ο τρόπος για ν’ αγαπά ένας τον Θεό και να εκδηλώνη αυτή την αγάπη δεν είναι με το ν’ αγνοή και να παραβαίνη τον δίκαιο κανόνα του για την ανθρωπίνη διαγωγή. Όχι· μάλλον είναι με την αυστηρή προσκόλλησι στον τρόπο της ζωής που έδωσε παράδειγμα ο Χριστός Ιησούς. Είναι με το να προσέχωμε περισσότερο στην καθοδήγησι του αγίου πνεύματος του Θεού παρά στις επιθυμίες της ατελούς μας σαρκός.

31. Πώς καθορίζομε ποιος είναι ο πλησίον μας;

³¹ Και για να μη έχωμε κατά κάποιο τρόπο μια πολύ περιορισμένη άποψι για εκείνον, ο οποίος αποτελεί τον πλησίον μας, ο Ιησούς ελάλησε την παραβολή του Καλού Σαμαρείτου. Στο τέλος έθεσε την εξής κατάλληλη ερώτησι: «Τις λοιπόν εκ των τριών τούτων σοι φαίνεται ότι έγεινε πλησίον του εμπεσόντος εις τους ληστάς;» (Λουκ. 10:36) Έτσι το ζήτημα είναι να γίνωμε εμείς πλησίον σε όλα τα όμοια με εμάς πλάσματα, όλους εκείνους οι οποίοι έχουν ανάγκη της βοηθείας μας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Με το να ενδίδωμε στην πορνεία ή τη μοιχεία, τι είδους πλησίον είμεθα στον πατέρα, ή τον αδελφό, ή τον σύζυγο κάποιας γυναίκας; Και τι είδους πλησίον γινόμεθα στο άτομο του οποίου κλέπτομε τον αυτοσεβασμό με τέτοιες παράνομες σεξουαλικές σχέσεις; Ασφαλώς οι απαντήσεις είναι καταφανείς.

32. Μπορεί να υπάρξη καμμιά αμφιβολία σχετικά με τον πραγματικών ηθικόν κανόνα για τους Χριστιανούς;

³² Ο ίδιος ο Υιός του Θεού, όταν ήταν εν σαρκί, κατέδειξε με τον τρόπο της ζωής του τον ηθικό κανόνα που έπρεπε να τηρούν οι ακόλουθοί του. Είναι ανωφελές για οποιονδήποτε να λέγεται «Χριστιανός» και ν’ ακολουθή μια διαφορετική πορεία. Γίνεται απλώς υποκριτής. Το να διδάσκη και να πράττη αυτά που είναι αντίθετα με τη διδασκαλία που έλαβε ο Ιησούς από τον ουράνιο Πατέρα του σημαίνει να δείξη εχθρότητα στον Θεό, και το τέλος μιας τέτοιας πορείας μπορεί να είναι μόνο θάνατος.

33. Πώς γίνονται άγιοι οι ακόλουθοι του Ιησού, όπως ο Θεός των είναι άγιος;

³³ Εξ άλλου, αν φθάσαμε να γνωρίσωμε τον νουν του Θεού και του Χριστού, οφείλομε να προσέξωμε σοφά την εξής ειλικρινή παρότρυνσι: «Μη συμμορφούμενοι με τας προτέρας επιθυμίας τας οποίας είχετε εν αγνοία υμών· αλλά καθώς είναι άγιος εκείνος, όστις σας εκάλεσεν, ούτω και σεις γίνεσθε άγιοι εν πάση διαγωγή· διότι είναι γεγραμμένον, ‘Άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος’.» (1 Πέτρ. 1:14-16) Παρά την κληρονομημένη μας αμαρτία από τον Αδάμ και τις αδυναμίες της σαρκός, μπορούμε να γίνωμε άγιοι. Ο Θεός δεν μας ζητεί το αδύνατο. Και αν, με τη βοήθειά του, εξακολουθούμε να έχωμε το «φρόνημα του πνεύματος,» μπορούμε ν’ απολαμβάνωμε ειρήνη με τον Θεό τώρα και ν’ αποκτήσωμε ζωή και ειρήνη στη Νέα του Τάξι.

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 279]

Ο Κατακλυσμός, υπόδειγμα του τι θα κάμη ο Θεός στην ανήθικη αυτή γενεά