Ζήτε Έχοντας υπ’ Όψιν τη Ζωή στη Νέα Τάξι του Θεού
«Αγωνίζου τον καλόν αγώνα της πίστεως, κράτει την αιώνιον ζωήν, εις την οποίαν και προσεκλήθης.»—1 Τιμ. 6:12.
1. Γιατί θα ήταν μωρό πράγμα ν’ αρχίση κανείς να ζη για τις απολαύσεις αυτού του κόσμου;
ΑΠΟ ό,τι εξετάσαμε στο προηγούμενο άρθρο, πόσο μωροί, πόσο αναίσθητοι θα ήμεθα αν αρχίζαμε να ζούμε για κοσμικές συναναστροφές, για την απόλαυσι του ποτού, για ευκαιρίες να παίζωμε με τη σεξουαλική ανηθικότητα, ή για την αθέμιτη ικανοποίησι της πορνείας και της μοιχείας! Γιατί να δυσαρεστούμε τον Ιεχωβά όταν με τη διαγωγή μας μπορούμε να τον τιμήσωμε και ν’ αποδείξωμε τον Διάβολο ψεύτη; Γιατί να προξενήσωμε εξασθένησι της υγείας με αυτές τις καταχρήσεις, και πιθανώς να προσβληθούμε κι από κάποιο αηδιαστικό νόσημα που μπορεί να φέρη πρόωρο θάνατο, όταν μπορούμε να συμβάλωμε στη φυσική και διανοητική υγεία μας με καθαρή ζωή; Γιατί να κινδυνεύσωμε ν’ αποκοπούμε από τη Χριστιανική εκκλησία, και ακόμη ν’ αποκοπούμε αιώνια με τον θάνατο, χάριν ολίγων στιγμών παράνομης ιδιοτελούς απολαύσεως, όταν έχωμε ενώπιόν μας αιώνια ζωή στη νέα τάξι του Θεού ως αμοιβή για κείνους που τηρούν ακεραιότητα;
2. Ποια Γραφική αρχή επηρεάζει το αποτέλεσμα της διαγωγής μας, και τι πρέπει να κάνωμε αν θέλωμε ζωή στη νέα τάξι του Θεού;
2 Ναι, γιατί; Δεν υπάρχει λογική αιτία να το κάνωμε αυτό, όπως κι αν το βλέπωμε. Εξαρτάται από το τι θέλομε. Η Γραφή είναι πολύ σαφής: Ό,τι σπείρομε, εκείνο θα θερίσωμε. Αν σπείρωμε στη σάρκα, θα θερίσωμε πόνους και θλίψεις που προέρχονται από τη στιγμιαία σαρκική ικανοποίησι, και στο τέλος, θάνατο. Αντιθέτως, αν σπείρωμε στο πνεύμα, θα έχωμε τα οφέλη μιας καθαρής ζωής τώρα και αιωνίου ζωής ως της βεβαίας ελπίδος μας μετέπειτα. (Γαλ. 6:7, 8) Το ερώτημα εμπρός στον καθένα μας είναι: Για ποιο πράγμα ζούμε; Αν θέλωμε ζωή στη νέα τάξι του Θεού, πρέπει να ζούμε γι’ αυτήν τώρα!
3. Πώς ο Παύλος περιγράφει μερικούς της εποχής του, οι οποίοι απομακρύνθηκαν από τη Χριστιανική πορεία;
3 Ο Παύλος, στην επιστολή προς Φιλιππησίους 3:17-19, προέτρεπε τους συγχριστιανούς του να μιμούνται αυτόν και τους άλλους που ακολουθούσαν μια πιστή πορεία, αλλά κατόπιν, προειδοποιώντας, είπε τα εξής: «Διότι περιπατούσι πολλοί, τους οποίους σας έλεγον πολλάκις, τώρα δε και κλαίων λέγω, ότι είναι οι εχθροί του σταυρού του Χριστού· των οποίων το τέλος είναι απώλεια, των οποίων ο Θεός είναι η κοιλία, και η δόξα αυτών είναι εν τη αισχύνη αυτών, οίτινες φρονούσι τα επίγεια.»
4. Αν θέλωμε ζωή στη νέα τάξι του Θεού, σε τι πρέπει να συγκεντρώνωνται, οι διάνοιές μας;
4 Το ζήτημα είναι, Πού είναι η διάνοιές μας; Πού είναι τα συμφέροντα της καρδιάς μας; Τι επιδιώκομε; Πρέπει να βλέπωμε την πραγματικότητα. Ο Παύλος, στην επιστολή 1 Τιμόθεον 6:19, έδωσε οδηγίες σ’ εκείνους που επεδίωκαν επίγεια συμφέροντα κι επιθυμίες, να ‘θησαυρίζουν για τον εαυτό τους θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, για ν’ απολαύσουν την αιώνιο ζωή.’ Την πραγματική ζωή! Αυτήν πρέπει ν’ αποκτήσωμε! Αυτό σημαίνει να ζούμε για τη νέα τάξι του Θεού κι όχι για την ικανοποίησι σαρκικών επιθυμιών. Το εδάφιο προς Ρωμαίους 8:6 το διατυπώνει καλά: «Επειδή το φρόνημα της σαρκός είναι θάνατος· το δε φρόνημα του πνεύματος, ζωή και ειρήνη.»
5. Πώς ο Μωυσής έδωσε το ορθό παράδειγμα ζωής για τη Νέα τάξι;
5 Ο Μωυσής έδωσε ένα καλό παράδειγμα για να ζούμε έχοντας υπ’ όψι τη νέα τάξι του Θεού. Προέκρινε «μάλλον να κακουχήται με τον λαόν του Θεού, παρά να έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας· κρίνας τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν μεγαλύτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς· διότι απέβλεπεν εις την μισθαποδοσίαν.» (Εβρ. 11:25, 26) Απορρίπτομε εμείς, σαν τον Μωυσή, την «πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας,» αποβλέποντας «εις την μισθαποδοσίαν» στη νέα τάξι του Θεού, έστω και αν, κατά καιρούς, ονειδιζόμεθα και καταφρονούμεθα; Έστω και αν πρέπει να δαμάζωμε τα σώματά μας και να θέτωμε τις σαρκικές μας επιθυμίες σε υποταγή; Έστω και αν πρέπη σθεναρά να αγωνιζώμεθα για να διατηρηθούμε ισχυροί πνευματικώς;
6. Με το ν’ απέχωμε από τις συνήθειες αυτού του κόσμου εμείς ως Χριστιανοί μήπως στερούμεθα από κάτι πολύτιμο;
6 Φυσικά, το να είναι κανείς Χριστιανός και ν’ απέχη από τις συνήθειες αυτού του κόσμου θα τον κάμη αντιδημοφιλή στον κόσμο. Οι άλλοι μπορεί να λέγουν ότι εμείς στερούμε τον εαυτό μας, απαρνούμεθα τον εαυτό μας χωρίς λόγο. Αλλά, μήπως πραγματικά χάνομε τίποτα που είναι πραγματικής αξίας; Όχι, στην κυριολεξία αποκτούμε τα πάντα! Δεν στερούμε τον εαυτό μας από κάτι που χρειαζόμεθα πραγματικά για να έχωμε αληθινή ευτυχία. Ο Χριστιανικός τρόπος ζωής δεν αποτελεί μια λυπηρή, δυστυχισμένη ζωή. Η μεγαλύτερη χαρά μας προέρχεται από το να ευαρεστούμε τον ουράνιο Πατέρα μας. Επίσης, όταν υπηρετούμε τον Ιεχωβά, απαλλάσσομε τον εαυτό μας από τη φοβερή οδύνη και θλίψι που προέρχονται από την παρακοή. Γιατί να περνούμε τη ζωή μας αποβλέποντας σε διεγέρσεις και συγκινήσεις, απλώς για να υποφέρωμε βασανιστικές τύψεις συνειδήσεως, ξέροντας πολύ καλά ότι αυτά τα πράγματα δεν φέρνουν πραγματική ευτυχία, αλλά μόνον οδηγούν στον θάνατο. Ακόμη και η απόλαυσίς των πληρώνεται με πολύ σκληρές πείρες ενόσω ζούμε ακόμη.
7. Πώς η πίστις στις υποσχέσεις του Θεού μάς βοηθεί να ζούμε για τη νέα τάξι του Θεού;
7 Όταν σκεφθήτε κατά βάθος το ζήτημα, τι μπορεί να παραβληθή με τη ζωή στη νέα τάξι του Θεού; Επί του παρόντος, μπορούμε να λάβωμε μόνο διανοητικές αναλαμπές για το πώς θα είναι τότε η ζωή, αλλά πώς αυτές δημιουργούν μέσα μας μια ζωηρή επιθυμία να είμεθα εκεί! Το ζήτημα είναι, Βλέπετε σεις τον εαυτό σας εκεί; Αν τον βλέπετε με πίστι, αυτό θα είναι μια μεγάλη βοήθεια για ν’ αντισταθήτε στις επιθυμίες της σαρκός. Τίποτα δεν θα θέλατε να θέση σε κίνδυνο την προσδοκία σας να είσθε εκεί στην πραγματικότητα. Θυμηθήτε ότι η πίστις ορίζεται ως «βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων.» Σκεφθήτε επίσης ότι η πίστις περιλαμβάνει όχι μόνον το ότι ο Θεός υπάρχει, αλλά και ότι «γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.» (Εβρ. 11:1, 6) Η ελπίδα μας να ζήσωμε στη νέα τάξι του Θεού πρέπει να είναι τόσο ισχυρή στη διάνοιά μας ώστε να φανταζώμεθα τον εαυτό μας ότι βρίσκεται ακριβώς εκεί, όχι καθ’ υπόθεσιν, αλλά με βεβαιότητα, με μια ισχυρή, ένθερμη ελπίδα να είμεθα εκεί με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά. Αλλά, και πάλι, τι θέλομε; Για ποιο πράγμα ζούμε; Αν ζούμε έχοντας υπ’ όψι τη νέα τάξι του Θεού, δεν υπάρχει καμμιά σύγκρισις με τα καμώματα και τις συγκινήσεις αυτού του άδικου κόσμου.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΓΙΑ Ν’ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΗ ΤΗ ΖΩΗ
8. Γιατί μπορεί να λεχθή ότι ο Θεός εδημιούργησε τα ανθρώπινα πλάσματα για ν’ απολαμβάνουν τη ζωή;
8 Όταν ο Ιεχωβά εδημιούργησε τον άνθρωπο και τη σύντροφό του γυναίκα, δεν τους προώριζε να ζουν αυστηρή ζωή χωρίς ευχαρίστησι. Αντιθέτως, ο Θεός προώρισε όπως ο Αδάμ και η Εύα, καθώς και όλοι ο απόγονοί των, απολαμβάνουν τη ζωή, και αυτό είναι εκείνο που προώρισε ο Θεός να γίνη όταν ολόκληρη η γη καταστή παράδεισος υπό τη βασιλεία του. Σκεφθήτε για μια στιγμή τις μεγαλειώδεις συνθήκες και το περιβάλλον του Κήπου της Εδέμ που συντελούσε στη χαρά και την ευχαρίστησι του πρώτου ανθρωπίνου ζεύγους. Τα σώματά των ήσαν έτσι καμωμένα ώστε ν’ αντιλαμβάνωνται τα αισθήματα που μεταβιβάζονται με το νευρικό σύστημα. Η τροφή από τα φυτά της γης δημιουργήθηκε με μεγάλη ποικιλία γεύσεων και οσμών, η δε γλώσσα και η μύτη έγιναν έτσι ώστε να τις απολαμβάνουν. Το φαγητό για ικανοποίησι του οργανισμού θα ήταν πλήρως απολαυστικό και όχι απλώς ένας μόχθος τρεις φορές την ημέρα για να γεμίση η κοιλιά. Τ’ αυτιά θα συνελάμβαναν τους μελωδικούς ήχους της γης, περιλαμβανομένων και των λέξεων επικοινωνίας που παράγονται από τα όργανα της λαλιάς από συνανθρώπινα πλάσματα. Τα μάτια θα έβλεπαν τις αντανακλάσεις της γύρω των ωραιότητος σε όλα τα χρώματα του ηλιακού φάσματος. Ο Ιεχωβά ήθελε να βλέπη και να εκτιμά ο άνθρωπος την απέραντη ομορφιά και το σχεδίασμα της δημιουργίας του.
9. Γιατί ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να ξεπερνά τα όρια που του ετέθησαν για την ικανοποίησι όλων των καταλλήλων επιθυμιών;
9 Επίσης, ο Ιεχωβά, για ν’ αυξήση την απόλαυσι του ανθρώπου τον έκαμε ώστε να μπορή να αισθάνεται, ν’ απολαμβάνη τη λεπτή αίσθησι της αφής. Ο Ιεχωβά, στη σχέσι των πραγμάτων μεταξύ των και με όλα όσα είναι ολόγυρά των, έκαμε τα πάντα έτσι ώστε όλες οι αισθήσεις και οι κατάλληλες επιθυμίες του ανθρώπου να ικανοποιούνται πλήρως. Δεν θα υπήρχαν απογοητεύσεις, ούτε έλλειψις ικανοποιήσεως, κι εν τούτοις ούτε διαστροφή αυτών των αισθήσεων με μια ακατάλληλη χρήσι των. Η αναπαραγωγή με σεξουαλικές σχέσεις μέσα στα όρια του γάμου θα ήταν ευχάριστη έλκοντας πλησιέστερα τον άνδρα και τη γυναίκα του σωματικώς και συναισθηματικώς. Ο Ιεχωβά έδωσε στον άνθρωπο εγκέφαλο, με τον οποίο να σκέπτεται· θα μπορούσε έτσι ο άνθρωπος να εκτιμά, να μελετά να συνάγη συμπεράσματα. Ήταν ένα ηθικό πλάσμα. Ο άνθρωπος, έχοντας τις ιδιότητες του Θεού εμφυτευμένες μέσα του, ήταν αληθινά πλασμένος κατ’ εικόνα του Θεού, του Πλάστου του.—Γεν. 1:26-31· 2:7-15.
10. Μολονότι ο πρώτος άνδρας και η γυναίκα έχασαν το δικαίωμα να ζουν στον παράδεισο, τι προώρισε ο Θεός για τη γη;
10 Αλλ’ ενώ τα σημερινά ανθρώπινα πλάσματα απέχουν από τις τέλειες εκείνες συνθήκες και το τέλειο εκείνο περιβάλλον όπου τοποθετήθηκε το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος όταν δημιουργήθηκε, πρέπει να ενθυμούμεθα ότι ο σκοπός του Θεού για τη γη δεν άλλαξε επειδή μερικοί από τους πνευματικούς και τους επίγειους γυιους του εστασίασαν εναντίον της κυριαρχίας του. Ο Ιεχωβά εφρόντισε μέσω του Υιού του Χριστού Ιησού ν’ αποκαταστήση τον παράδεισο στη γη και να δώση ζωή μέσα στον παράδεισο σε κάθε απόγονον του Αδάμ που θα ήταν εκεί ευπειθής και πρόθυμος να προσαρμοσθή. Ο Ιησούς είπε: «Εγώ ήλθον διά να έχωσι ζωήν, και να έχωσιν αυτήν εν αφθονία.»—Ιωάν. 10:10.
ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
11. Στη νέα τάξι του Θεού, τι θα καταστήση δυνατή την εξάλειψι της ανθρωπίνης ατελείας και του θανάτου;
11 Τι απερίγραπτο δώρο θα είναι να έχη κανείς τέλεια υγεία και πραγματική ευτυχία στη νέα τάξι του Θεού! Η αμαρτία δεν θα μάχεται πια με την καρδιά μας και τη διάνοιά μας. Αντιθέτως, θα υπάρχη τέλειος έλεγχος των ικανοτήτων μας, φυσικών και διανοητικών· κι ωστόσο θα φροντίση ο Θεός ώστε να ικανοποιήται κάθε φυσιολογική και κατάλληλη επιθυμία του ανθρώπου. Δεν θα εξαντλήται πια η δύναμίς μας, η διανοητική μας ευκινησία και η εγκαρτέρησις. Δεν θα καταλήγη πια στον θάνατο μιας ολόκληρης ζωής γνώσις, επιδεξιότητες και πείρες, όταν ο «χρυσούς λύχνος» του εγκεφάλου συντρίβεται πάλι στο χώμα και ο άνθρωπος δεν υπάρχη. (Εκκλησ. 12:6) Αντί να βλέπωμε ανθρώπους να βαδίζουν προς τον θάνατο, τι συγκίνησις θα είναι να υποδεχώμεθα από τον τάφο τους προσφιλείς νεκρούς μας που είναι στη μνήμη του Θεού, τις χιλιάδες των εκατομμυρίων που θα σηκωθούν και πάλι στη ζωή! Τι ευχαρίστησις θα είναι να τους διδάσκωμε τους σκοπούς του Θεού, καθώς θα μας λέγουν τις παληές των πείρες! Θα θέλατε σεις ν’ ανταλλάξετε το προνόμιο της συναναστροφής μ’ αυτούς, περιλαμβανομένων και όλων των πιστών ανδρών ως τον Άβελ, με τις τωρινές κοσμικές συναναστροφές; Μη γένοιτο!
12, 13. Ποια πρόβλεψι έκαμε ήδη ο Ιεχωβά για τη γη, και ποιες ευλογίες μπορούμε μ’ εμπιστοσύνη ν’ αναμένωμε στη νέα τάξι του Θεού;
12 Στη νέα τάξι του Θεού, τι ευχαρίστησις θα είναι να λατρεύωμε και να υπηρετούμε τον Θεό μας εν πνεύματι και εν αληθεία, να μαθαίνωμε γι’ αυτόν κάθε μέρα, να ψάλλωμε ύμνους στο όνομά του, να θαυμάζωμε τη δημιουργία του, να βλέπωμε τους σκοπούς του εκπληρωμένους, να βλέπωμε τις αρχές του σ’ ενέργεια για την εκπλήρωσι του καλού! Δεν θα υπάρξη τέλος των πραγμάτων που θα μαθαίνωμε καθ’ όσον θα μας διδάσκη. Με τον Υιό του Χριστό Ιησού έχει ήδη ιδρύσει μια τέλεια κυβέρνησι για την ευλογία όλης της ανθρωπότητος. Με τη διακυβέρνησί της η πείνα και η δίψα μας για δικαιοσύνη θα χορτασθούν πλήρως. Δεν θα υπάρχουν πια αδικίες και κακοήθειες. (Ησ. 9:6, 7) Τι ευχαρίστησις θα είναι να κάνωμε άλλο ένα βήμα κάθε μέρα, όχι μόνο για ν’ αναπτύσσωμε τις διάνοιες και τις ικανότητές μας, αλλά και για να τις χρησιμοποιούμε για να τελειοποιήσωμε αυτή τη γη και να τη μεταβάλωμε σε μια θαυμάσια παραδεισιακή κατοικία!
13 Ναι, η γη θα δοθή στα τέκνα των ανθρώπων για να την κληρονομήσουν. Οπουδήποτε κι αν παρατηρήτε τότε, από την ανατολή ως τη δύσι, από τον βορρά ως τον νότο, θα βλέπετε ότι η γη δεν είναι παρά ένας μεγάλος παράδεισος. Οι πεδιάδες της, οι κοιλάδες της, ο λόφοι και τα βουνά της, και οι θάλασσές της θα είναι όλα υπό την επίβλεψι του ανθρώπου. Με την καθοδηγία του Θεού τι ευχαρίστησις θα είναι να εργαζώμεθα με τα χέρια μας και με τις διανοητικές μας ικανότητες για να μετατρέψωμε αυτή τη γη σε μεγάλη κατοικία που προώρισε ο Δημιουργός για τον άνθρωπο! Θα θέλατε ν’ ανταλλάξετε αυτή την ευτυχή προσδοκία για μια νύχτα ευωχίας μέθης; Τι μωρός θα ήταν κανείς αν το έκανε αυτό!
14, 15. Ποιες χαρές θ’ απολαμβάνη ο άνθρωπος σχετικά με τα φυτά και τα ζώα στη γη;
14 Τι τεράστιες δυνατότητες είναι εμπρός μας! Ιδέτε με το μάτι της διανοίας σας ποιες είναι αυτές. Τι θαυμάσιο θα είναι να περιποιήται κανείς τα φυτά και τα ζώα, όπως ο Θεός αρχικά ανέθεσε στον άνθρωπο να κάνη! Η απέραντη ποικιλία των φυτών θα προμηθεύη στον άνθρωπο την πιο εκλεκτή τροφή, ίνες για ύφανσι, δομικά υλικά και άλλα ωφέλιμα προϊόντα. Θα υπάρχουν ατέλειωτα ενδιαφέροντα πράγματα να μάθη κανείς για τη φυτική ζωή της γης. Τι γοητευτικό είναι να παρακολουθή κανείς τα φυτά να μεγαλώνουν, να βλέπη τους διάφορους τρόπους με τους οποίους πολλαπλασιάζονται οι σπόροι! Θαυμάζομε πώς ο Ιεχωβά έκαμε το καθένα απ’ αυτά.
15 Και τα ζώα—τι ευχαρίστησις θα είναι να τα περιποιήται κανείς, να τα μελετά, να εργάζεται μαζί τους, να τ’ απολαμβάνη! Πόσο φυσικό είναι, ν’ αγαπά κανείς τα ζώα από την παιδική του ηλικία! Πηγαίνομε σε ζωολογικούς κήπους ή σε ειδικά πάρκα για να τα βλέπωμε σήμερα, αλλά τότε θα μπορούμε να τα βλέπωμε στους φυσικούς των τόπους κατοικίας. Θα γνωρίζωμε τους τρόπους των. Δεν θα θέλωμε να τα κακοποιούμε ή να τα κακομεταχειριζώμεθα. Όταν θα τα βλέπωμε να παίζουν και να κτίζουν τις σπηλιές και τις φωλιές τους, ν’ ανατρέφουν τα νεογνά τους, πόσο θα θαυμάζωμε το έργο των χειρών του Ιεχωβά, του μεγάλου Δημιουργού!
16. Ποιοι είναι μερικοί τομείς γνώσεως που μπορούν να εξερευνηθούν, και τι πρέπει να κάνωμε για να μετάσχωμε σ’ αυτή την κληρονομιά;
16 Και, καθώς θ’ αναπτύσσετε σεις τη δική σας κληρονομιά, οι γείτονές σας θα κάνουν το ίδιο. Πραγματικά, όλοι οι κάτοικοι της γης θα είναι γείτονές σας. Και τι ευκαιρίες θα έχετε ν’ αγαπάτε ‘τον πλησίον σας σαν τον εαυτό σας’! Η αγάπη θα είναι το κίνητρο κι έτσι δεν θα υπάρχη καμμιά επιθυμία να βλάπτη κανείς τους άλλους, αντιθέτως, θα κάνη το καλό. Τόσο πολλά καλά πράγματα θα γίνωνται στο νέο σύστημα πραγμάτων ώστε δεν θα υπάρχη καθόλου έδαφος μονοτονίας. Κανένας δεν θα είναι οκνηρός. Καθώς θα διδάσκωμε τους άλλους, θα υπάρχουν ατελείωτα νέα πράγματα να μαθαίνωμε και ν’ απολαμβάνωμε. (Ησ. 11:9) Σκεφθήτε τους τομείς ερεύνης. Η προχωρημένη γνώσις της φυσικής και της χημείας θα κάμη ικανό τον άνθρωπο να χρησιμοποιή πλήρως τους πόρους αυτής της γης, κι αυτό χωρίς τα προβλήματα της μολύνσεως και της διαθέσεως των καταλοίπων που αντιμετωπίζονται στην παρούσα γενεά. Αρχιτέκτονες, σχεδιασταί και οικοδόμοι θα μπορούν να χρησιμοποιούν στο πλήρες τα ταλέντα των. Θα υπάρχη και χρόνος για να τελειοποιήσουν τις επιδεξιότητες σ’ εκείνα που ονομάζονται σήμερα καλές τέχνες και να τις απολαμβάνουν στο πλήρες: Ωραιότατη μουσική χωρίς χροιές ανηθικότητος, Βαβυλωνιακής θρησκείας ή μυθολογίας· έργα ζωγραφικής ή γλυπτικής που να έχουν σημασία και ν’ αντανακλούν την επιδεξιότητα μάλλον και όχι προϊόντα διεστραμμένων διανοιών. Αλλά τώρα, θα θέλαμε μήπως να τα χάσωμε όλ’ αυτά για μια νύχτα πορνείας ή παιχνιδιού με σεξουαλική ανηθικότητα; Μερικοί τα έχασαν! Αλλ’ αυτό δεν το θέλει ο πιστός δούλος του Θεού! Γνωρίζει ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν εμπαίζεται, και για να ζήση κανείς στη νέα τάξι του Θεού πρέπει να μισή το κακό, καθώς και ν’ αγαπά το καλό και το δίκαιο.
17, 18. (α) Γιατί δεν μπορούμε να χαλαρώσωμε την επαγρύπνισί μας ούτε για μια στιγμή στην επιδίωξι του σκοπού μας να ζήσωμε στη νέα τάξι του Θεού; (β) Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν συμβούλευε ότι ένα μέρος του σώματός μας πρέπει ν’ αποκόπτεται αν μας κάνη να προσκόπτωμε;
17 Πρέπει ν’ αποδεικνύωμε την αγάπη και την αφοσίωσί μας στον Ιεχωβά, παρ’ όλα όσα μπορεί ο Διάβολος να μας κάμη, και τούτο παρά τις αδυναμίες της σαρκός. Πρέπει να βαδίζωμε στη στενή και τεθλιμμένη οδό που οδηγεί σε αιώνια ζωή. Δεν μπορούμε ούτε για μια στιγμή να βγούμε απ’ αυτόν τον δρόμο και να πάμε στον φαρδύ δρόμο με όλα τα εκατομμύρια των ανθρώπων που βαδίζουν εκεί προς τον θάνατό τους.—Ματθ. 7:13, 14.
18 Τι σημασία έχει αν χρειασθή να βγάλωμε ένα μάτι ή να κόψωμε ένα χέρι, συμβολικά μιλώντας, αν αυτά μας κάνουν να προσκόπτωμε, προκειμένου ν’ αποκτήσωμε ζωή αιώνιο στη Νέα Τάξι πραγμάτων; Ο Ιησούς προειδοποίησε ότι οποιοσδήποτε έγγαμος παρατηρήση γυναίκα με τρόπο ώστε να την επιθυμήση, διέπραξε πράγματι μοιχεία με αυτήν στην καρδιά του. Κατόπιν είπε ότι πρέπει κανείς να βγάλη ένα μάτι αν αυτό το μάτι τον κάνη να προσκόψη, ή να κόψη το χέρι αν το χέρι τον κάνη να προσκόψη. Καλύτερα να γίνη αυτό, και να φθάση κανείς στο νέο σύστημα πραγμάτων χωρίς αυτά τα μέλη που τον πειράζουν, όπως θα λέγαμε, αν αυτά κάνουν ώστε ολόκληρο το σώμα να ριφθή στη Γέεννα, για να καταστραφή για πάντα. Συνεπώς, μήπως τα μάτια μας κατά καιρούς στρέφονται προς την κατεύθυνσι των ανήθικων οδών και στάσεων; Μήπως υπάρχει καμμιά όρεξις για ανήθικες πληροφορίες, είτε από βιβλία, είτε από κινηματογραφικές ταινίες, ή, μήπως βλέπομε άτομα του ετέρου φύλου με ανήθικα κίνητρα; Τότε πρέπει να γίνουν δραστικές αλλαγές, που να παραβάλλωνται με το να βγάλωμε το μάτι από το σώμα και να το πετάξωμε. Μήπως το χέρι έχει την τάσι να μπαίνη σε κακά μέρη κατά καιρούς, κάνοντας κακά πράγματα; Τότε πρέπει ν’ ακινητοποιήται όταν αντιμετωπίζη πειρασμόν, ακριβώς σαν να το απέκοπτε ένας χειρούργος από το σώμα.—Ματθ. 5:27-30.
19. Πώς ο Παύλος έδωσε το παράδειγμα αγώνος για την απόκτησι αιώνιας ζωής;
19 Ο Παύλος το διετύπωσε αλλιώς στην επιστολή 1 Κορινθίους 9:24-27: «Δεν εξεύρετε ότι οι τρέχοντες εν τω σταδίω, πάντες μεν τρέχουσιν, εις όμως λαμβάνει το βραβείον; ούτω τρέχετε, ώστε να λάβητε αυτό. Πας δε ο αγωνιζόμενος, εις πάντα εγκρατεύεται· εκείνοι μεν, διά να λάβωσι φθαρτόν στέφανον, ημείς δε άφθαρτον. Εγώ λοιπόν ούτω τρέχω, ουχί ως αβεβαίως· ούτω πυγμαχώ, ουχί ως κτυπών τον αέρα· αλλά δαμάζω το σώμα μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας, εγώ γείνω αδόκιμος.»
20. Ποιες συστάσεις γίνονται που θα μας υποβοηθήσουν να σπεύδωμε προς τον στόχο της ζωής στη νέα τάξι του Θεού;
20 Αν πραγματικά επιδιώκωμε ζωή στη νέα τάξι του Θεού, πρέπει ν’ αποδείξωμε την ειλικρίνειά μας μαθαίνοντας τον Θείο νόμο τώρα και ζώντας σύμφωνα με αυτόν. Δεν μπορούμε να εξαπατούμε τον Θεό, ούτε και τους εαυτούς μας δεν είναι καλό να εξαπατούμε. Πρέπει να προχωρούμε χωρίς υποκρισία. Πρέπει να προσέχωμε τον εαυτόν μας και με ποιον κάνομε συντροφιά. Οι σύντροφοί μας πρέπει να είναι εκείνοι που εργάζονται επίσης για να είναι στη Νέα Τάξι μαζί μας. Πρέπει ν’ αποδείξωμε την ειλικρίνειά μας με την αφοσίωσί μας στην κήρυξι των αγαθών νέων, με την προσωπική μας μελέτη, με την παρακολούθησι των συναθροίσεων. Η υπηρεσία του Θεού πρέπει να γεμίζη ολόκληρη τη ζωή μας, και τότε δεν θα στρέφωμε καμμιά ενέργεια, καμμιά επινόησι της καρδίας μας στο να ικανοποιήσωμε τις επιθυμίες της σαρκός. Θα ζούμε πραγματικά για τη νέα τάξι του Θεού.—Κολ. 3:23-25.
ΑΝΑΓΚΗ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΚΑΙ ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΕΩΣ
21, 22. (α) Γιατί η υπομονή είναι ουσιώδης αν πρόκειται να φθάσωμε στο στόχο μας; (β) Γιατί δεν πρέπει ν’ αποθαρρυνώμεθα αν είναι πολλά τα εμπόδια; Ποιος θα μας βοηθήση;
21 Φυσικά, δεν εφθάσαμε ακόμη ως εκεί, αλλά γνωρίζομε ότι είναι πολύ κοντά. Γνωρίζομε επίσης ότι οι καιροί στους οποίους ζούμε τώρα είναι πολύ δύσκολοι. Όχι μόνο πρέπει να καταβάλωμε σκληρόν αγώνα σήμερα, αλλά και αύριο το ίδιο θ’ απαιτηθή. Με άλλα λόγια, χρειάζεται υπομονή. Ο Ιησούς είπε: «Διά της υπομονής αποκτήσατε τας ψυχάς σας.» Ο Ιάκωβος μάς παρηγορεί με αυτά τα λόγια: «Μακάριος ο άνθρωπος όστις υπομένει πειρασμόν· διότι, αφού δοκιμασθή, θέλει λάβει τον στέφανον της ζωής, τον οποίον υπεσχέθη ο Ιεχωβά εις τους αγαπώντας αυτόν.»—Λουκ. 21:19· Ιακ. 1:12, ΜΝΚ.
22 Κατά καιρούς μπορεί να φρονούμε ότι αυτό είναι αδύνατον. Οι δυσκολίες μπορεί να φαίνωνται υπέρμετρες. Έχομε πειρασμούς, έχομε εναντιώσεις, έχομε στενοχώριες, έχομε ασθένειες, όλα εκείνα που είναι κοινά στους ατελείς ανθρώπους, και κατά περιόδους όλα αυτά φαίνονται να παρεμβαίνουν στο δρόμο μας, ακόμη και να έρχονται όλα διά μιας, ώστε να αισθανώμεθα ότι δεν μπορούμε ν’ ανθέξωμε. Από ανθρώπινη άποψι, θα ήμεθα αβοήθητοι, απελπισμένοι. Αλλά προσέξτε πώς απήντησε ο Ιησούς στους αποστόλους του όταν έγινε φανερό σ’ αυτούς ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να εισέλθη κανείς στη Βασιλεία, φαινομενικά αδύνατο: «Εκείνοι δε σφόδρα εξεπλήττοντο λέγοντες προς εαυτούς, Και τις δύναται να σωθή; Εμβλέψας εις αυτούς ο Ιησούς λέγει, Παρά ανθρώποις είναι αδύνατον, αλλ’ ουχί παρά τω Θεώ· διότι τα πάντα είναι δυνατά παρά τω Θεώ.»
23. (α) Τι είπε ο Ιησούς για την αμοιβή εκείνων που ακολουθούν τα ίχνη του πιστά; (β) Για να μας βοηθήση ο Θεός, τι πρέπει να κάνωμε εμείς;
23 Τότε ήταν που υποκινήθηκε ο Πέτρος να πη: «Ιδού, ημείς αφήκαμεν πάντα και σε ακολουθήσαμεν. Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν, Αληθώς σας λέγω, δεν είναι ουδείς όστις, αφήσας οικίαν, ή αδελφούς, ή αδελφάς, ή πατέρα, ή μητέρα, ή γυναίκα, ή τέκνα, ή αγρούς, ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, δεν θέλει λάβει εκατονταπλασίονα τώρα εν τω καιρώ τούτω, οικίας και αδελφούς και αδελφάς και μητέρας και τέκνα και αγρούς, μετά διωγμών, και εν τω ερχομένω αιώνι ζωήν αιώνιον.» (Μάρκ. 10:26-30) Στους ανθρώπους είναι αδύνατον, αλλά στον Θεό είναι όλα δυνατά. Μπορούμε να το επιτύχωμε, θα το επιτύχωμε στη Νέα Τάξι με τη βοήθεια του Θεού! Μπορούμε ν’ αποκομίσωμε την ανταμοιβή της αιωνίου ζωής, αν το θέλωμε. Αλλ’ ο Θεός δεν θα μας αναγκάση· δεν θα μας οδηγήση παρά τη θέλησί μας· ούτε θα θέση το πνεύμα του σ’ εμάς για να μας ευλογήση αν έχωμε την τάσι να κάνωμε το κακό. Πρέπει, να βαδίζωμε προς την ορθή κατεύθυνσι για να μας ενισχύη το πνεύμα του. Πρέπει να μελετούμε τον λόγο του για να γνωρίζωμε πώς να κατευθύνουμε τα βήματά μας αν πρόκειται να βαδίσωμε στον δρόμο που οδηγεί στη ζωή. Σημειώστε τη νουθεσία που δίνεται στον Ψαλμό 119:144: «Τα μαρτύριά σου είναι δικαιοσύνη εις τον αιώνα· συνέτισόν με, και θέλω ζήσει.» Όπως ο Δαβίδ, μπορούμε κι εμείς να έχωμε πλήρη εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά. Αυτός είπε στον Ψαλμό 16:8: «Ενώπιόν μου είχον τον Ιεχωβά διά παντός· διότι είναι εκ δεξιών μου, διά να μη σαλευθώ.»
24. Εν περιλήψει, για ποιο πράγμα πρέπει να ζούμε, αν θέλωμε να ζήσωμε στη νέα τάξι του Θεού;
24 Ας μη αποκάμνωμε στον αγώνα για τη ζωή στη νέα τάξι του Θεού. Ας μη πωλήσουμε τα πρωτοτόκιά μας, για να το πούμε έτσι, για ένα πινάκιο φακής. (Εβρ. 12:16, 17) Για ποιο πράγμα ζούμε; Για κοσμικούς φίλους; Κανένας απ’ αυτούς δεν μπορεί να μας βοηθήση ν’ αποκτήσωμε ζωή, αλλά μπορούν να μας φέρουν στον θάνατο! Μήπως ζούμε για τις τέρψεις του ποτού; Το οινόπνευμα, ή τα ναρκωτικά ή άλλα διεγερτικά, μπορεί να μας βοηθούν να διαφεύγωμε την καθημερινή πραγματικότητα του Αρμαγεδδώνος! Μήπως ζούμε για να έχωμε ευκαιρίες να παίζωμε με την ανηθικότητα, να επιδιδώμεθα στην πορνεία και τη μοιχεία; Θυμηθήτε ότι η πόρνη είναι εκείνη που πειράζει με αυτά τα λόγια: «Τα κλοπιμαία ύδατα είναι γλυκέα,» αλλ’ η παροιμία τελειώνει λέγοντας ότι εκείνος που υποκύπτει σ’ αυτήν «αγνοεί ότι εκεί είναι οι νεκροί.»—Παροιμ. 9:13-18.
25. Γιατί είναι ουσιώδες να ζούμε τώρα για τη νέα τάξι του Θεού;
25 Πόσο σαφές λοιπόν είναι ότι δεν μπορούμε να ζούμε για κείνα τα πράγματα που καταδικάζονται από τον Ιεχωβά, αν θέλωμε ν’ αποκτήσωμε την «πραγματική ζωή»! Πρέπει να ζούμε για τη νέα τάξι του Θεού τώρα, αν περιμένωμε να ζήσωμε στη νέα τάξι του Θεού τότε, για ν’ απολαμβάνωμε αιώνια τις ευλογίες που ο Θεός μας, ο Ιεχωβά, επιφυλάσσει για κείνους που τον αγαπούν αληθινά, με κάθε άγρυπνη κι επιμελή φροντίδα, ζήτε τη ζωή σας τώρα σαν να εξηρτάτο από αυτήν η μέλλουσα ζωή σας—διότι πραγματικά εξαρτάται!
[Εικόνα στη σελίδα 269]
Η προσήλωσις της διανοίας στην ελπίδα ζωής μέσα στη νέα τάξι του Θεού σάς βοηθεί ν’ αντισταθήτε στις σαρκικές επιθυμίες και ν’ αποκτήσετε αιώνια ζωή