δυνατά, θα διαπιστώσωμε ότι αισθανόμεθα καλύτερα και ότι, συγχρόνως απολαμβάνομε την υμνολογία μας. Είναι γεγονός ότι η μουσική προσφέρει πολλά οφέλη και βοηθεί στην αποκατάστασι της διανοίας και του σώματος καθώς και των συναισθημάτων. Ιδιαίτερα αυτοί που έχουν καλές φωνές πρέπει να φροντίζουν να ψάλλουν δυνατά και τότε, πολύ πιθανόν, και οι άλλοι θα ψάλλουν δυνατά επίσης. Και, βεβαίως, όλοι πρέπει να ακούουν προσεκτικά τη συνοδεία της μουσικής, είτε από τους δίσκους είτε από ένα πιανίστα, ώστε η υμνολογία να γίνεται όσο το δυνατόν ωραιότερη.

Ο λαός του Ιεχωβά έχει αποκτήσει ένα καλό όνομα σχετικά με τη διαγωγή του. Έχει αποκτήσει επίσης μια καλή φήμη σχετικά με τη γνώσι που έχει της Αγίας Γραφής και τον ζήλο του να κηρύττη τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού και να μαθητεύη ανθρώπους απ’ όλα τα έθνη. (Ματθ. 28:19, 20) Δεν θα έπρεπε επίσης να διακρίνεται και στην υμνολογία των ύμνων της Βασιλείας στις Αίθουσες της Βασιλείας, όπως διεκρίνετο με το μουσικό μέρος της λατρείας των δούλων του Ιεχωβά στους αρχαίους καιρούς; Πολλοί έχουν ελκυσθή στη λατρεία του Ιεχωβά από την ειλικρινή και φιλική υποδοχή που τους έγινε όταν επισκέφθηκαν μια απ’ αυτές τις αίθουσες. Και ασφαλώς το κήρυγμα και η διδασκαλία μέσω διαλέξεων, επιδείξεων και άλλων, είναι ανωτέρας ποιότητος.

Η πείρα μιας γυναίκας, που βαπτίσθηκε το 1973 στη Συνέλευσι «Θεία Νίκη» στο Στάδιο Γιάνκη της πόλεως Νέας Υόρκης, δείχνει ότι και η υμνολογία των μπορεί να βοηθήση ανθρώπους να γνωρίσουν τον Ιεχωβά Θεό. Η γυναίκα αυτή είχε επισκεφθή για πρώτη φορά την τοπική Αίθουσα Βασιλείας μόνη της και είχε παρακολουθήσει δύο συναθροίσεις. Καθώς η εκκλησία έψαλλε τον Ύμνο αρ. 119 «Τηρείτε τα βλέμματά σας στο βραβείο,» εντυπωσιάσθηκε τόσο πολύ από τα λόγια και τον τρόπο που τα έψαλλαν, ώστε επείσθη ότι εκεί ήταν ο τόπος που θα ήθελε να βρίσκεται. Κατόπιν πλησίασε ένα Μάρτυρα και ζήτησε μια Γραφική μελέτη, και προχώρησε κατ’ ευθείαν να γίνη μια Χριστιανή μάρτυς του Ιεχωβά.

Ας αποφασίση, λοιπόν, κάθε αφιερωμένος Χριστιανός μάρτυς του Ιεχωβά να κάνη το μέρος του ώστε η υμνολογία στην Αίθουσα Βασιλείας να είναι τέτοια που αντανακλά την εκτίμησι για τις θαυμαστές ιδιότητες του Ιεχωβά και όλα όσα έχει κάμει γι’ αυτούς υλικώς και πνευματικώς. Με ‘πάντα τα εντός μας’ ας ‘ψάλλωμεν εις τον Ιεχωβά!’

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Σε περιπτώσεις μοιχείας, μήπως υπάρχουν περιστάσεις στις οποίες το ένοχο μέρος θα μπορούσε να λάβη διαζύγιο και να θεωρήται από την εκκλησία ως ελεύθερο να ξανανυμφευθή;—Τζαμέικα.

Θα μπορούσαν να υπάρξουν περιστάσεις που θα επέτρεπαν στην εκκλησία, μέσω των διωρισμένων πρεσβυτέρων της, να λάβουν τέτοια θέσι. Προτού όμως εξετάσωμε αυτές τις περιστάσεις, πρέπει πρώτα ν’ ανασκοπήσωμε τις βασικές Γραφικές αρχές που σχετίζονται με το διαζύγιο.

Τα λόγια του Ιησού στο κατά Ματθαίον 5:31, 32 και 19:9 τονίζουν ότι η διάπραξις «πορνείας» από ένα γαμήλιο σύντροφο αποτελεί τον μόνο λόγο διαζυγίου που ισχύει στα όμματα του Θεού. Τα λόγια του δείχνουν επίσης ότι ο Θεός παρέχει στον αθώο σύντροφο το δικαίωμα να τερματίση τον γάμο και να πραγματοποιήση διάλυσι του γαμήλιου δεσμού.

Πρέπει να σημειωθή, όμως, ότι δεν είναι μόνον η πράξις πορνείας εκείνη που προκαλεί τη χαλάρωσι αυτών των δεσμών. Ο αθώος σύντροφος μπορεί να προτιμήση να συγχωρήση την άδικη πράξι του μοιχού συντρόφου. Σε μια τέτοια περίπτωσι οι γαμήλιοι δεσμοί παραμένουν άθικτοι. Έτσι, λοιπόν, ο αποφασιστικός παράγων είναι, σε όλες τις περιπτώσεις, η απόφασις του αθώου συντρόφου ή να συγχωρήση ή να αρνηθή συγχώρησι στον μοιχό σύντροφο.

Τι θα συνέβαινε, λοιπόν, αν—μετά τη διάπραξι πορνείας από τον ένα σύντροφο—ο αθώος σύντροφος ηρνείτο κατόπιν να δεχθή πάλι τον μοιχό, αρνούμενος ίσως και να συγκατοικήση με αυτόν, ή αν παρέμεναν κάτω από την ίδια στέγη, ηρνείτο να έχη σεξουαλικές σχέσεις με τον ένοχο και ωστόσο δεν επιζητούσε νόμιμο διαζύγιο από τα δικαστήρια της χώρας; Τι θα εγίνετο αν αυτή η κατάστασις συνεχίζετο για πολύν καιρό, για ένα χρόνο ή ακόμη και χρόνια, στερώντας έτσι τον σύντροφο που διέπραξε το αδίκημα από το να έχη έντιμες σεξουαλικές