με την πάροδο του χρόνου. Αν, λοιπόν, η ποσότης ήταν πολύ μεγαλύτερη από την ανάγκη, δεν θα εσπαταλάτο. Αυτό το θαύμα μας λέγει, επίσης, ότι ο Ιησούς επεδοκίμαζε τα ποτά που είχαν υποστή ζύμωσι, ειδ’ άλλως δεν θα έκανε τον οίνον.—Ιωάν. 2:1-11.

Στην Κανά, επίσης, ήταν που κάποιος ακόλουθος του βασιλέως παρεκάλεσε τον Ιησούν να θεραπεύση τον γυιό του «διότι έμελλε να αποθάνη» στην Καπερναούμ. Ο Ιησούς όχι μόνο απέδωσε το παιδί στον γονέα του, αλλά κι απέστειλε έναν πιο εξαίρετο πατέρα στο παιδί. Αντί να πάη στην Καπερναούμ με τον άνθρωπον αυτόν, ο Ιησούς του είπε: «Ύπαγε, ο υιός σου ζη, Και επίστευσεν ο άνθρωπος εις τον λόγον τον οποίον είπε προς αυτόν ο Ιησούς, και ανεχώρει.» Ο πατέρας έμαθε αργότερα ότι ο γυιός του έγινε καλά τη στιγμή που ο Ιησούς εξέφρασε τα λόγια του, μολονότι ο Ιησούς απείχε περίπου είκοσι πέντε μίλια από την Καπερναούμ. Έτσι ο Ιησούς κατέδειξε ότι η δύναμις του Θεού να θεραπεύη δι’ αυτού δεν δεσμεύεται από την απόστασι. Ως αποτέλεσμα τούτου «επίστευσεν αυτός και όλη η οικία αυτού.»—Ιωάν. 4:46-53.

Στην Ιερουσαλήμ, σε μια λίμνη που ελέγετο Βηθεσδά, ο Ιησούς εθεράπευσε έναν άνθρωπο, που ήταν ασθενής επί τριάντα οκτώ χρόνια. Οι Ιουδαίοι παρεπονέθησαν ότι ο Ιησούς το έκαμε αυτό το Σάββατο. Ο Ιησούς απήντησε στα παράπονά των υπαινισσόμενος την αδιάκοπη δράσι του Θεού όλες τις μέρες εξίσου. «Ο Πατήρ μου εργάζεται έως τώρα, και εγώ εργάζομαι,» είπε. (Ιωάν. 5:17) Γιατί δεν έπρεπε να γίνεται ένα καλόν το σάββατο; Μήπως ο ήλιος παύει να λάμπη; Μήπως σταματούν τα ποτάμια; Μήπως το χορτάρι παύει να μεγαλώνη; Μήπως δεν ωριμάζουν οι καρποί και δεν κελαϊδούν τα πουλιά; Δεν έχει ενασχόλησι ο Θεός; Σε όλο το βασίλειο του Θεού το σάββατο είναι μια μέρα ενεργού ελέους. Γιατί, λοιπόν, ο Κύριος του σαββάτου δεν θα έκανε έργα ελέους το σάββατο;

Ο Ιησούς διατάσσει τα ψάρια της θαλάσσης κι έρχονται. Περιπατεί πάνω στα ύδατα και καταπαύει σφοδρές θύελλες. Αποδεικνύει ότι έχει εξουσία, ότι ‘εξουσιάζει επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού, και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.’ Αυτός είναι αληθινά ο Υιός του ανθρώπου.—Γέν. 1:28· Λουκ. 5:4-7· Μάρκ. 6:48· Ματθ. 8:23-27· 28:18· 8:20.

Τα θαύματα του Ιησού αποτελούν φωτεινές εκδηλώσεις τρυφερής συμπαθείας στα ανθρώπινα παθήματα, αστραπές φωτός αγάπης και συμπαθείας. Αποτελούν μέρος της διδασκαλίας του, αποδείξεις των ευλογιών που θα επέλθουν στον νέο κόσμο, στον οποίον δεν θα υπάρχη πια λύπη ή θάνατος. Είναι τα μέσα για να εντυπωθή σε ανθρώπους η αλήθεια ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός.—Αποκάλ. 21:4.

Ο απόστολος Παύλος γράφει: «Έχοντες λοιπόν αρχιερέα μέγαν, όστις διήλθε τους ουρανούς, Ιησούν τον Υιόν του Θεού, ας κρατώμεν την ομολογίαν. Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα ημών, χωρίς αμαρτίας. Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος, δια να λάβωμεν έλεος, και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας.»—Εβρ. 4:14-16.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Στο κεφάλαιο έκτο, σελίς 58, παράγραφος 15 του βιβλίου Από τον Απολεσθέντα Παράδεισο στον Αποκαταστημένο Παράδεισο, γίνεται η δήλωσις ότι «κανένας από τους πρωτοτόκους γυιούς του λαού Ισραήλ δεν πέθανε από τη δεκάτη αυτή πληγή» στην Αίγυπτο. Μήπως αυτό σημαίνει ότι μόνο άρρενες ανεγνωρίζοντο ως τα πρωτότοκα;—Φ. Δ., Ηνωμ. Πολιτ.

Είναι φανερό ότι τα πρωτότοκα που κατονομάζονται στις Γραφές σημαίνουν τα άρρενα μόνο. Ο Φαραώ ο ίδιος ήταν ένας πρωτότοκος. Εν τούτοις, δεν περιελήφθη στη θανάτωσι επειδή είχε δική του οικογένεια, ήταν δε προωρισμένον να πεθάνη όχι η κεφαλή της οικογενείας, αλλά ο πρωτότοκος γυιός της οικογενείας. Συνεπώς, όχι ο Φαραώ, αλλά ο πρωτότοκος του γυιός απωλέσθη στη μοιραία νύχτα του Πάσχα.—Έξοδ. 12:12, 29.

Είναι πιθανόν ότι δεν είχε κάθε Αιγυπτιακή οικογένεια ένα κατά γράμμα πρωτότοκο γυιό. Αλλά ο όρος πρωτότοκος θα μπορούσε να περιλαμβάνη τον κυριώτερον στο σπίτι που κατείχε τη θέσι ενός πρωτοτόκου.