Μήπως Ζείτε για Ό,τι Μπορείτε ν’ Αποκομίσετε από τη Ζωή Τώρα;
«Τι το όφελος εις εμέ, αν οι νεκροί δεν ανασταίνωνται; ‘Ας φάγωμεν και ας πίωμεν· διότι αύριο αποθνήσκομεν.’ Μη πλανάσθε· ‘φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί’.»—1 Κορ. 15:32, 33
1. Πώς δείχνουν τα ανθρώπινα πλάσματα ότι εκτιμούν το δώρον της ζωής, κι ωστόσο τι θ’ αντιμετωπίσουν μελλοντικά όλοι οι ζώντες;
ΖΩΗ τι πολύτιμο αγαθό! Ο ανθρώπινος νους και το σώμα είναι θαυμαστά πλασμένα. Κανένας που είναι, στα λογικά του δεν θέλει να τερματίση τη ζωή του, αλλά θέλει να μείνη ζωντανός, έστω και αν αντιμετωπίζη αυξανόμενα προβλήματα και πιέσεις του κόσμου σήμερα. Υπάρχει πολύ ισχυρή επιθυμία να διατηρήσωμε αυτό το πολύτιμο δώρο της ζωής, να συνεχίσωμε να μαθαίνωμε και ν’ απολαμβάνωμε τα πράγματα που μας περιβάλλουν. Καταβάλλονται αποφασιστικές προσπάθειες για την απώθησι του θανάτου και την απόκτησι ενός καλού μέτρου υγείας κι ευτυχίας. Εν τούτοις, ο θάνατος επίμονα και σκληρά παραμονεύει κάθε άνθρωπο σε όλη τη σύντομη διάρκεια της ζωής του, που είναι περίπου εβδομήντα χρόνια. Ο τάφος απαιτεί τους δικαίους καθώς και τους αδίκους, τους ασκητικούς καθώς και τους ασώτους.—Ψαλμ. 89:48.
2. Ποια στάσι ακολούθησαν πολλοί, και πώς αυτό επέδρασε στον τρόπο της διαγωγής των;
2 Καθώς αντιμετωπίζει κανείς τις ειρωνείες της ζωής και τη σκληρή πραγματικότητα του θανάτου, θα μπορούσε από την άποψι του σαρκικού ανθρωπίνου διαλογισμού να δη ένα παράδοξο πράγμα: Το να ζη κανείς μια ηθικώς καλή ζωή θα φαινόταν σαν κάτι χωρίς σημασία, χωρίς ωφέλεια. Σε ολοένα αυξανόμενους αριθμούς ανθρώπων, η ζωή μετά θάνατον δεν είναι παρά ένας μύθος. Αν αυτή η ζωή είναι το παν, τότε γιατί να μην αποκομίσετε απ’ αυτήν ό,τι μπορείτε, ενόσω ζήτε; Αν η καλύτερη κρίσις λέγη, ‘Να ελέγχης τον εαυτό σου και ν’ απέχης από πράγματα επιβλαβή, μολονότι πολύ απολαυστικά’, ο σαρκικός συλλογισμός στηρίζεται στο επιχείρημα ότι είναι καλύτερο ν’ απολαύσης αυτά και ν’ αφήσης τα συναισθήματα να εκδηλώνωνται πλήρως, αντί να ζης μια ζωή αυταπαρνήσεως και απογοητεύσεως, διότι θα υποστής απλώς θάνατο, φθορά και θα λησμονηθής από τις μελλοντικές γενεές, όπως και κάθε άλλος. Τι αξία λοιπόν έχει η αυταπάρνησις; Μπορεί, βέβαια, να υπάρχουν ωρισμένα οφέλη υγείας, και ν’ αποφεύγωνται μερικά προβλήματα, αν κάνετε ό,τι είναι ηθικώς καλό. Υπάρχουν και υπομνήσεις, ότι το ήδη σύντομο χρονικό διάστημα της ζωής μπορεί να συντομευθή ακόμη περισσότερο από τις κακές συνήθειες στις οποίες επιδίδεσθε· αλλά καλύτερο είναι να τις απολαμβάνετε ενόσω μπορείτε, στοχάζονται μερικοί, παρά να ζήσετε λίγα ακόμη χρόνια σε βαθειά γηρατιά και αθλιότητα.
3. (α) Ποια ερωτήματα παρουσιάζονται εξ αιτίας της διαμάχης μεταξύ της φιλοσοφίας αυτού του κόσμου και της Γραφής; (β) Πώς ο Παύλος τακτοποιεί τα πράγματα ως προς το να ζη κανείς μόνο για ιδιοτελείς απολαύσεις;
3 Παρ’ όλα αυτά, η Γραφή λέγει: «Ο πιστός άνθρωπος θέλει, έχει πολλήν ευλογίαν.» (Παροιμ. 28:20) Είναι αυτό πραγματικά αληθινό; Είναι η Γραφή ρεαλιστική στο να εκθέτη υψηλούς ηθικούς κανόνες που να διέπουν τη διαγωγή του ανθρώπου; Αν κανείς κάνη το καλύτερο που μπορεί για ν’ ανταποκριθή σ’ αυτούς τους κανόνες, αυτό θα τον ωφελήση πραγματικά; Εκτός αυτού, όταν έλθη ο θάνατος, μπορεί κανείς μ’ εμπιστοσύνη να ελπίζη σε μια καλύτερη μετέπειτα ζωή λόγω των πιστών του πράξεων; Αν ο άνθρωπος ήταν απλώς ένα προϊόν εξελίξεως, χωρίς να είναι υπεύθυνος σε κανένα παρά μόνο στην κοινωνία, της οποίας αποτελεί μέρος, για το πώς συμπεριφέρεται, τότε η επίκρισις των κανόνων και των επαγγελιών της Γραφής θα είχε κάποια βαρύτητα. Αυτό είναι το σημείο που τονίζει ο απόστολος Παύλος γράφοντας στους Χριστιανούς της Κορίνθου: «Αν οι νεκροί δεν ανασταίνωνται, ‘ας φάγωμεν και ας πίωμεν· διότι αύριον αποθνήσκομεν’.» Ο Παύλος γρήγορα συνεχίζει αναφερόμενος σ’ αυτή την καθαρά ιδιοτελή αντίληψι με την προειδοποίησι: «Μη πλανάσθε· φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί. Συνέλθετε εις εαυτούς κατά το δίκαιον, και μη αμαρτάνετε· διότι τινές έχουσιν αγνωσίαν Θεού· προς εντροπήν σας λέγω τούτο.»—1 Κορ. 15:32-34.
4. (α) Ποια ήταν η φιλοσοφία των Επικουρείων; (β) Πώς ο Αβραάμ και άλλοι πιστοί άνδρες έδειξαν ότι δεν είχαν αυτή τη στάσι για τη ζωή και το μέλλον;
4 Ο Παύλος, όταν ήταν στην Ελλάδα, αντιμετώπισε αυτή τη φιλοσοφία των Επικουρείων, οι οποίοι επίστευαν ότι πρέπει να ζη κανείς με τέτοιον τρόπο ώστε ν’ αποκομίζη τον μεγαλύτερο βαθμό απολαύσεως από τη ζωή, αλλά να το κάνη αυτό με κάποια μετριοπάθεια για ν’ αποφεύγη ταλαιπωρίες που έρχονται από καταχρήσεις. Αυτοί δεν ενδιεφέροντο για το μέλλον, αλλά μόνο για ν’ απολαμβάνουν τέρψεις ως τον θάνατο. Αλλά τέτοιο δεν ήταν το φρόνημα των πιστών ανδρών όπως ο Αβραάμ. Ο Παύλος έγραψε για τους πιστούς αυτούς: «Εν πίστει απέθανον ούτοι πάντες, μη λαβόντες τας επαγγελίας, αλλά μακρόθεν ιδόντες αυτάς, και πεισθέντες, και εγκολπωθέντες, και ομολογήσαντες ότι είναι ξένοι και παρεπίδημοι επί της γης.» Αυτοί δεν έχασαν την πίστι των και δεν ανεμίχθησαν στις διεφθαρμένες πράξεις του περιβάλλοντός των. Στη μνήμη του Θεού αυτοί είναι πολύ ζώντες και σε λίγο θα τους αναστήση ο Θεός σε πραγματική ζωή σε μια παραδεισιακή γη υπό την διακυβέρνησι της Βασιλείας.—Εβρ. 11:13· Ματθ. 22:31, 32· Ιωάν. 6:39, 40.
5. Πώς η Γραφή αντιπαραβάλλει τ’ αποτελέσματα της ζωής για ικανοποίησι της σαρκός με τη ζωή που έχει υπ’ όψιν το πνεύμα;
5 Είναι εύκολο ν’ απατηθούμε αν έχωμε αναπτύξει μια επιθυμία στην καρδιά να κάνωμε ό,τι είναι εσφαλμένο ή αν μας λείπη η θέλησις να εγκρατευώμεθα για ν’ αποκτήσωμε τα διαρκή οφέλη μιας ορθής πορείας ενεργείας. Η λογίκευσις είναι μια κοινή συνήθεια. Και πάλι ο Παύλος συμβουλεύει με τα εξής λόγια: «Μη πλανάσθε,» και κατόπιν προσθέτει: «Ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει· διότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού, θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν· αλλ’ ο σπείρων εις το πνεύμα, θέλει θερίσει εκ του πνεύματος ζωήν αιώνιον.» (Γαλ. 6:7, 8) Εκείνοι που συνταυτίσθηκαν με τους μάρτυρας του Ιεχωβά και οι οποίοι συνεμόρφωσαν τη ζωή τους με ό,τι διδάσκει η Γραφή μπορούν να πιστοποιήσουν ότι ευλογήθηκαν πλούσια και τώρα ακόμη. Επειδή δεν ζουν μια έκλυτη ζωή, αποφεύγουν τις τρομερές συνέπειες μιας τέτοιας πορείας, που συχνά εμπερικλείουν κι έναν πρόωρο θάνατο. Εκτός απ’ αυτό, αιώνια ζωή επιφυλάσσεται γι’ αυτούς εφόσον συνεχίζουν πιστά αυτή την πορεία.—Ρωμ. 6:23.
6. Γιατί έχει γίνει πιο επείγον σήμερα το να είμεθα άγρυπνοι και να προσέχωμε την πορεία της ενεργείας μας;
6 Καθώς παραβάλλομε τη Γραφή με τα γύρω μας φυσικά γεγονότα, δεν μπορεί να υπάρξη αμφιβολία ότι έχομε προχωρήσει πολύ στον έσχατο καιρό του ασεβούς αυτού συστήματος. Οι Χριστιανοί μπορούν να βεβαιώσουν ότι η Γραφή είναι αληθής όταν μας λέγη ότι είναι ακόμη πιο δύσκολο σ’ αυτόν τον καιρό να μείνη κανείς στη στενή οδό που οδηγεί στη ζωή. Τα θέλγητρα της συγχρόνου εποχής στον κόσμο είναι ισχυρά και ο Διάβολος δεν έχει χάσει την πανουργία του στο ν’ απατά και να παρασύρη τους απερίσκεπτους. Πάντοτε παρουσιάζεται ο κίνδυνος να μεταπέσωμε σε παληούς τρόπους σκέψεως και διαγωγής ή ν’ αφήσωμε ν’ αναπτυχθούν νέες επιθυμίες που είναι δυσάρεστες στον Ιεχωβά. Η καρδιά είναι απατηλή, η σάρκα είναι ασθενής, η εγκράτεια δεν είναι εύκολη. Ο Ιησούς, στην προφητεία του για το τέλος αυτού του συστήματος, προειδοποίησε: «Προσέχετε δε εις εαυτούς, μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθει αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη· διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης.»—Λουκ. 21:34, 35.
7. Πώς ο τρόπος σκέψεως και η στάσις αυτού του κόσμου αρχίζουν ύπουλα με σκοπό να επηρεάσουν ένα Χριστιανό; Για ποιο πράγμα πρέπει συνεχώς να υπενθυμίζωμε τον εαυτό μας;
7 Για να βεβαιωθούμε ότι δεν παραπλανώμεθα ή δεν συλλαμβανόμεθα σαν σε μια παγίδα, πρέπει να διερωτώμεθα αναζητώντας ερωτήματα για να δοκιμάσωμε τα βαθύτερα κίνητρα μας, τις κρυφές μας επιθυμίες, τις κρυμμένες μας συμπάθειες. Για ποιο πράγμα ζούμε; Άλλο είναι να λέμε ότι ζούμε έχοντας υπ’ όψι τη ζωή στη νέα διάταξι του Θεού, και άλλο είναι να ζούμε πραγματικά σε αρμονία με τις απαιτήσεις του Θεού κάθε μέρα. Οι Χριστιανοί δεν μπορούν ν’ αφήσουν την ύπουλη Επικούρειο φιλοσοφία αυτού του κόσμου να τους απατήση και, προτού το καταλάβουν, ν’ αρχίσουν να ζουν για τις σημερινές απολαύσεις, από φόβο μήπως πεθάνουν αύριο. Ή, αμφιβάλλοντας αν θα μπορέσουν να το κάμουν αυτό στη Νέα Τάξι, μπορεί ν’ αρχίσουν να γεύωνται τις απολαύσεις αυτού του κόσμου, μη θέλοντας να τις χάσουν εντελώς. Πρέπει συνεχώς να διερωτώμεθα: Για ποιο πράγμα ζούμε; Για τις απολαύσεις αυτού του κόσμου, ή για την «πραγματική ζωή» στη Θεία νέα διάταξι;—1 Τιμ. 6:17-19.
ΜΗΠΩΣ ΖΗΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΤΟΥ;
8, 9. (α) Γιατί πολλοί επιδίδονται στα ποτά ως το σημείο να μεθούν; (β) Ποια κακά αποτελέσματα προέκυψαν από τη μέθη;
8 Εκατομμύρια συγχρόνων Επικουρείων ξεπέρασαν τη μετριοπάθεια στα ποτά ως το σημείο της μέθης. Έχουν γευθή τις επιδράσεις της υπερβολικής ποσότητος οινοπνεύματος, κι αυτές είναι εκείνες που θέλουν, άσχετα με τη δαπάνη ή τους κινδύνους της υγείας, της εργασίας και της οικογενείας. Τα εμπόδια και οι απογοητεύσεις εξαφανίζονται για να φέρουν μια παράδοξη αφροντισιά. Η σκληρή πραγματικότης παραχωρεί τη θέσι της σ’ έναν κόσμο ονείρων. Οι φροντίδες εξαφανίζονται. Οι διενέξεις εκμηδενίζονται· η ευθύνη παραμερίζεται. Πηγαίνει κανείς, πράγματι, σε «ταξίδι» διακοπών, μακριά από τις φορτικές μέριμνες της ζωής. Αλλ’ είναι αυτό, πράγματι, τρόπος ζωής; Λαμβάνοντας υπ’ όψι την αναισθησία στην οποία βρέθηκε, την επαίσχυντη διαγωγή και ομιλία της οποίας δυνατόν να υπήρξε ένοχος, τον τρομερό πόνο του σώματος όταν συνέρχεται και τη βλάβη των σχέσεών του με τους άλλους, η λογική απάντησις θα έπρεπε να είναι ένα έντονο, Όχι!—Παροιμ. 20:1· 23:20-35.
9 Είναι πολύ λογικό ότι ο Θεός απαγορεύει τη μέθη. Σε κατάστασι μέθης η διάνοια δεν λειτουργεί ορθά και συχνά κάνει κανείς επαίσχυντα πράγματα. Υπάρχει μια υπερβολική αντίληψις του τι μπορεί ο μεθυσμένος να κάμη, επειδή η αλήθεια είναι ότι τα αντανακλαστικά του και η κρίσις του έχουν υποστή μεγάλη βλάβη. Δεκάδες χιλιάδων άτομα πεθαίνουν κάθε χρόνο, επειδή ένας μεθυσμένος ενόμιζε ότι ήταν αρκετά νηφάλιος ώστε να οδηγήση το αυτοκίνητό του στο σπίτι του, ή συνεπλάκη για κάποιο ασήμαντο ζήτημα. Εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από κίρρωσι του ήπατος, από τρομώδη παράλυσι κι από άλλα νοσήματα που συνδέονται με το οινόπνευμα. Σε πολλές χώρες, ο αλκοολισμός κατατάσσεται ως ο υπ’ αριθμόν 3 φονεύς, μετά την καρδιοπάθεια και τον καρκίνο.
10. (α) Μολονότι μπορεί κανείς να μη μέθα, ποιος κίνδυνος υπάρχει στην κατάχρησι οινοπνευματωδών ποτών; (β) Τι πρέπει, να σκεφθή κανείς προτού προσφέρη οινοπνευματώδη ποτά στους επισκέπτας του;
10 Αλλά, μολονότι μπορεί κανείς να μη μεθά, μπορεί όμως να είναι πολύ έκδοτος στα ποτά, κι εδώ είναι ο μεγάλος κίνδυνος για τους Χριστιανούς. Όλοι οι αλκοολικοί δεν είναι μέθυσοι. Ο αλκοολισμός είναι μια νοσηρή μανία για οινόπνευμα. Μια καλή δοκιμή είναι να ρωτήση κανείς τον εαυτό του, Μήπως ζω γι’ αυτή την απόλαυσι και λαχταρώ από μέρα σε μέρα το ωραίο ανακουφιστικό αίσθημα που επιτυγχάνω ως αποτέλεσμα της πόσεως οινοπνευματωδών ποτών; Μολονότι η πόσις αποτελεί προσωπικό ζήτημα ενόσω δεν μεθά κανείς, υπάρχει ωστόσο η πιθανότης να γίνη το οινόπνευμα ένα ψυχολογικό στήριγμα στο οποίον στηρίζεται, μια φαινομενική ανάγκη, που δεν μπορεί να κάμη χωρίς αυτήν. Επίσης, υπάρχει η πιθανότης να κάμη άλλους να προσκόψουν με αδιάκριτη χρήσι οινοπνεύματος. Όταν φίλοι σάς επισκέπτωνται ένα βράδυ, μήπως επιμένετε να σας συντροφεύσουν σ’ ένα ποτό, έστω κι αν αυτοί δεν προτιμούν να πιουν; Αυτό μπορεί να είναι μια εσφαλμένη φιλοξενία, και ίσως, στο κάτω-κάτω, μια προσπάθεια να κάμετε τους άλλους να ενωθούν μαζί σας και να παρασυρθούν από αδυναμία. Κανένας δεν πρέπει ποτέ να εξαναγκάζη ή να προσπαθή να πείση κάποιον να πιη, αν δεν θέλη να το κάμη. (Ρωμ. 14:17-21) Οι συναναστροφές δεν γίνονται ανιαρές αν δεν προσφερθούν ποτά τέτοιας φύσεως. Αν, βέβαια, πίνη κανείς σε μέτριο μόνο βαθμό, και αν θέλη να πίνη κάτι και δεν ζη με σκοπό να έχη μια υπερβολική απόλαυσι από οινοπνευματώδη ποτά, θα έχη πολλές ευλογίες.
ΜΗΠΩΣ ΖΗΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΟΣΜΙΚΩΝ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΩΝ;
11. Ποια επιθυμία για συναναστροφή ενεφύτευσε ο Ιεχωβά στον άνθρωπο, και τι πρέπει να έχωμε υπ’ όψι για την ικανοποίησι αυτής της επιθυμίας;
11 Όταν ο Ιεχωβά εδημιούργησε τον άνθρωπο, του ενεφύτευσε μια σφοδρή επιθυμία για συναναστροφή. Αν ο άνθρωπος μείνη μόνος για κάποιο διάστημα, εκ φύσεως επιθυμεί ζωηρά να είναι με συνανθρώπους του, να μιλή μαζί τους, να τρώγη μαζί τους, να παίζη μαζί τους, να εργάζεται μαζί τους και για να είναι μαζί με άλλους ο οποίοι, όπως αυτός χρειάζονται συναναστροφή. Η απομόνωσις αποτελεί μια απάνθρωπη τιμωρία. Οι Χριστιανοί, όμως, πρέπει να είναι εκλεκτικοί στις συναναστροφές των. Ο Παύλος δεν παρέθεσε στην τύχη αυτά τα λόγια, «Φθείρουσιν τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί,» όταν αντέκρουσε τη δημοφιλή Επικούρειο φιλοσοφία της εποχής: «Φάγωμεν, πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν.» Πού μπορεί ένας Χριστιανός να βρη αυτόν τον συλλογισμό παρά σε συναναστροφές μ’ εκείνους που τον πιστεύουν και τον εφαρμόζουν; Οι Χριστιανοί πρέπει ν’ αναγνωρίσουν ότι υπάρχουν σήμερα δυο διακεκριμένες σφαίρες επιρροής—Η θεοσεβής, Θεοκρατική, Χριστιανική σφαίρα, κι εκείνη που είναι κοσμική και μη Χριστιανική.
12. Τι αναγνωρίζεται ως προς τη συναναστροφή με τον κόσμο, και πού είναι ανάγκη να σταματά η συναναστροφή με κοσμικούς ανθρώπους;
12 Οι Χριστιανοί, φυσικά, περιστοιχίζονται από κοσμικόφρονα άτομα κι από την ατμόσφαιρα αυτού του κόσμου. Ο Ιησούς, όταν προσευχήθηκε στον Ιεχωβά υπέρ των ακολούθων του, είπε: «Δεν παρακαλώ να σηκώσης αυτούς εκ του κόσμου, αλλά να φυλάξης αυτούς εκ του πονηρού. Εκ του κόσμου δεν είναι, καθώς εγώ δεν είμαι εκ τον κόσμου.» (Ιωάν. 17:15, 16) Θα έπρεπε να ζη κανείς ως ερημίτης, εντελώς απομονωμένος από την ανθρώπινη κοινωνία, αν ήθελε ν’ αποφύγη κάθε επαφή με κοσμικούς ανθρώπους. (1 Κορ. 5:9-13) Εν τούτοις, εκτός από την επικοινωνία που είναι απολύτως αναγκαία στις κοσμικές μας εργασίες, στο σχολείο, όταν είναι κανείς στη διακονία του αγρού, ή σε άλλες περιπτώσεις, δεν πρέπει να υπάρχη καμμιά επιθυμία να εκθέτωμε τους εαυτούς μας στον φθοροποιό τρόπο σκέψεως και συχνά στη διεστραμμένη διαγωγή των κοσμικών ανθρώπων.—Δευτ. 7:3, 4.
13. (α) Πώς θα μπορούσε να συλλογισθή ένας αδελφός αν έχη εργασία που απαιτεί επαφή με κοσμικούς ανθρώπους; (β) Πώς θα μπορούσε μια αδελφή να διαλογισθή αν ένας άπιστος άνθρωπος δείξη ενδιαφέρον γι’ αυτήν; (γ) Γιατί είναι ορθή η συμβουλή της Γραφής για γάμο ‘μόνον εν Κυρίω’;
13 Στη διάνοια αυτή είναι μια λογική και σωστή συμβουλή, αλλ’ ο κίνδυνος εγείρεται όταν παρουσιάζωνται καταστάσεις στις οποίες οι κοσμικές συναναστροφές φαίνονται επιθυμητές στην καρδιά. Λόγου χάριν, ένας αδελφός μπορεί να έχη μια κοσμική εργασία και θεωρεί αναγκαίο να συναναστρέφεται ελεύθερα με κοσμικούς, να τους προσκαλή για διασκέδασι και λοιπά. Μπορεί να θεωρή λογικό ότι αυτή η συναναστροφή είναι ζωτική στη διεξαγωγή της εργασίας του, η οποία, χρησιμοποιείται για τη συντήρησι του εαυτού του και της οικογενείας του. Σκεφθήτε, επίσης, την κατάστασι μιας αδελφής στην εκκλησία που μπορεί να θέλη να παντρευθή. Μπορεί να μην υπάρχουν πολλοί αδελφοί στον κύκλο των Χριστιανών φίλων της που να μπορούν να νυμφευθούν. Γνωρίζει καλά ότι περνούν τα χρόνια της. Ένας άνδρας που γνώρισε για λίγους μήνες στον τόπο της κοσμικής της εργασίας μπορεί να εξεδήλωσε ενδιαφέρον γι’ αυτήν. Αν αυτή ελκυσθή προς αυτόν, αμέσως ο νους και η καρδιά αρχίζουν τους διαλογισμούς. Αυτός μπορεί να είναι ένας καλός, έντιμος άνθρωπος. Δεν πίνει ποτά, ούτε καπνίζει. Είναι ανεκτικός όταν πρόκειται για θρησκεία. Μπορεί και ν’ ακούσατε να λέγουν ότι αυτός είναι καλύτερος από μερικούς Χριστιανούς αδελφούς τους οποίους αυτή γνωρίζει. Ή μπορεί ν’ αναφερθή και μια μεμονωμένη περίπτωσις όπου μια άλλη αδελφή παντρεύθηκε έναν άπιστο, και με τον καιρό αυτός βοηθήθηκε να γίνη Χριστιανός. Ίσως να μπορή να γίνη το ίδιο και σ’ αυτή την περίπτωσι. Εν τούτοις, η σκληρή πείρα πολλών συμφωνεί με τη Γραφή εδώ στο ν’ αποδείξη ότι οι ελπίδες να γίνη αυτό είναι ελάχιστες. Αντιθέτως, υπάρχει μεγάλη πιθανότης να κάμη ο άπιστος τη Χριστιανή να συμβιβασθή και να χάση τη ζωή. Το να υπακούη κανείς στην εντολή της Γραφής να νυμφεύεται ‘μόνον εν Κυρίω’ μπορεί ν’ απαιτή αυτοκυριαρχία και υπομονή, αλλά μπορούμε πάντοτε να είμεθα βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά γνωρίζει τι είναι καλό για τον λαό του. Αυτός όχι μόνο θέλει να τους προστατεύση από τις πολλές θλίψεις με το ν’ ακολουθήσουν μια ασύνετη πορεία, αλλά θέλει επίσης να είναι ο λαός του ευτυχής.—1 Κορ. 7:39, 40.
14. Ποια Ελκυστικά πράγματα του κόσμου αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα οι νέοι;
14 Οι νέοι έχουν ένα μεγάλο πειρασμό να συναναστρέφονται με κοσμικούς νέους της ηλικίας των. Συχνά πιέζονται να μετάσχουν σε αθλητικές ομάδες, συλλόγους και ομίλους. Υπάρχει επιθυμία να γίνουν δεκτοί και συχνά, για να γίνουν δεκτοί, πρέπει να δείξουν ότι θα κάμουν τολμηρά και μάλιστα αντιγραφικά πράγματα. Εύκολο είναι να υποκύψη κανείς σε κοσμικούς εξωφρενισμούς στις χτενισιές και στο ντύσιμο, ή να πειρασθή να πάρη ένα χαρτόδετο μυθιστόρημα από ένα περίπτερο μ’ ένα θελκτικό εξώφυλλο που ελκύει σε σαρκικές επιθυμίες. Υπάρχει επίσης το δέλεαρ της τηλεοράσεως ή του κινηματογράφου, που παρουσιάζουν βιαιότητες, εξαίρουν τον σαδισμό ή εξυμνούν τον σεξουαλισμό. Υπάρχουν και συγγραφείς βιβλίων για τη φιλοσοφία, την ανώτερη κριτική, και λοιπά, με τους οποίους δεν θέλομε να ταυτισθούμε. Αν διαβάσωμε αυτά τα βιβλία, είναι το ίδιο σαν να καθήσωμε εμπρός τους και να τους αφήσωμε να γεμίσουν τις διάνοιές μας με τις δικές τους ιδέες για τη ζωή.—1 Κορ. 3:18-20· 1 Τιμ. 6:20, 21.
15. Ποια ορθή συμβουλή δίδεται στις Γραφές για συναναστροφή και πώς η προσοχή σ’ αυτήν είναι μια ωφέλεια και προστασία για τους Χριστιανούς;
15 Οι πιστοί Χριστιανοί πιστεύουν τη Γραφή όταν λέγη: «Όστις λοιπόν θελήση να είναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.» (Ιακ. 4:4) Διακρίνουν την ορθή λογική στην εντολή: «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους· διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος; Τίνα δε συμφωνίαν ο Χριστός με τον Βελίαλ [ή Σατανάν]; ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστον; Διά τούτο ‘εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε,’ λέγει ο Ιεχωβά, ‘και μη εγγίσητε ακάθαρτον’ και ‘εγώ θέλω σας δεχθη’.» (2 Κορ. 6:14, 15, 17, ΜΝΚ) Προσέχοντας αυτή τη συμβουλή, δεν αφήνουν τον εαυτό τους να δελεασθή στο να έχουν στενή συναναστροφή με απίστους, και απαλλάσσονται από πολλές θλίψεις. Ευχαριστούνται να συναναστρέφωνται με τους Χριστιανούς αδελφούς των, και ν’ αναπτύσσουν διαρκείς και ειλικρινείς φιλίες με αυτούς. Εδώ η συναναστροφή οικοδομεί αντί να κρημνίση. Βοηθεί το άτομο να προχωρήση στον στόχο της «πραγματικής ζωής» στη νέα τάξι του Θεού.—Εβρ. 11:24, 25.
ΜΗΠΩΣ ΖΗΤΕ ΓΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΝΑ ΠΑΙΖΕΤΕ Ή ΝΑ ΔΙΑΠΡΑΤΤΕΤΕ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ;
16. (α) Τι σημαίνει, το να ‘παίζωμε με την ανηθικότητα’; (β) Γιατί το ‘ραντεβού’ μ’ ένα άτομο του ετέρου φύλου δεν είναι απλή ψυχαγωγία;
16 Το ‘να παίζη κανείς’ σημαίνει να διασκεδάζη, σαν με κάποιο παιγνιδάκι· να περνά τον καιρό του με αθλήματα ή παιγνίδια. Το να παίζη κανείς με τη σεξουαλική ανηθικότητα είναι να παίζη χωρίς να διαπράττη πραγματική πορνεία ή μοιχεία. Τα σεξουαλικά όργανα δεν είναι παιγνίδια, αλλ’ είναι δοσμένα από τον Ιεχωβά για αναπαραγωγή, για χρήσι από τους νυμφευμένους με τους συντρόφους των. Η Γραφή καταδικάζει τη χαλαρή διαγωγή, και είναι φανερό ότι το να παίζη κανείς με σεξουαλική ανηθικότητα αποτελεί χαλαρή διαγωγή, που μπορεί να καταλήξη σε αποκοπή. (Γαλ. 5:19· Μάρκ. 7:21-23) Ένα άτομο απατά τον εαυτό του αν νομίζη ότι μια τέτοια ακάθαρτη διαγωγή είναι παραδεκτή ενόσω αποφεύγεται η σαρκική επιμιξία. Το ‘ραντεβού’ μ’ ένα άτομο του ετέρου φύλου δεν αποτελεί απλή ψυχαγωγία αλλά πρέπει να γίνεται με τον γάμο υπ’ όψι. Αν ένα άτομο δεν έχη υπ’ όψι τον γάμο, ή είναι ακόμη σε νεανική ηλικία και δεν μπορεί ν’ αναλάβη τις ευθύνες του γάμου, τότε πρέπει να εξετάση τα κίνητρά του, για ποιον λόγο επιθυμεί να έχη ‘ραντεβού’ μ’ ένα άτομο του ετέρου φύλου. Προς ποια κατεύθυνσι πηγαίνει, ή, για να το πούμε αλλιώς, για ποιο πράγμα αρχίζει να ζη;
17. Ποια πράγματα, που πρέπει ν’ αποφεύγωνται από τους Χριστιανούς, συμβάλλουν στο να παίζωμε με σεξουαλική ανηθικότητα;
17 Το να παίζη κανείς με σεξουαλική ανηθικότητα συχνά αρχίζει από κακή συναναστροφή. Αυτή η συνήθεια είναι κοινή μεταξύ των κοσμικών. Ο πειρασμός ενώ είναι ανάμεσά τους, είναι και ολόγυρά σας. Η συνομιλία των, ο κινηματογράφος, τα βιβλία, τα πορνογραφικά έντυπα, τα αισχρά αστεία, τα εφαρμοστά ή αποκαλυπτικά ενδύματα, όλα αυτά συντείνουν στη δημιουργία και την καλλιέργεια κακών επιθυμιών στην καρδιά. Το να χαριεντίζεται κανείς με τη σύντροφο κάποιου άλλου μπορεί να φαίνεται σαν αθώο, αλλ’ αυτό συχνά οδηγεί σε σοβαρές συνέπειες.—Εφεσ. 5:3-5.
18. Ποια ερωτήματα παρουσιάζονται για να τα εξετάση ο καθένας σταθμίζοντας τα κίνητρά του στη συναναστροφή με το έτερο φύλο;
18 Ιδού μερικά ερωτήματα για να τα εξετάση ο καθένας σταθμίζοντας τα κίνητρά του, αλλά χωρίς να θεωρήται ότι θέτει κανόνες η Εταιρία Σκοπιά: Αν και δεν είσθε νυμφευμένος, μήπως κρατείτε τα χέρια επειδή απολαμβάνετε ένα συγκινητικό αίσθημα; Μήπως χορεύετε επειδή απολαμβάνετε να έχετε το σώμα ενός ατόμου του ετέρου φύλου σε επαφή με το δικό σας σώμα; Μήπως καληνυχτίζετε με φιλιά επειδή το βρίσκετε διεγερτικό, μολονότι δεν είσθε νυμφευμένος; Επιστολές που λαμβάνει η Εταιρία δείχνουν ότι το να παίζη κανείς με σεξουαλική ανηθικότητα συχνά αρχίζει με τέτοιους τρόπους.
19. Γιατί δεν μπορεί κανείς να μεμφθή τον Θεό που εδημιούργησε τον άνδρα και τη γυναίκα με γεννητικά όργανα όταν αυτά χρησιμοποιούνται για ν’ αμαρτήση απέναντί του;
19 Η Γραφή πολύ ειλικρινά λέγει: «Καλόν είναι εις τον άνθρωπον να μη εγγίση εις γυναίκα.» (1 Κορ. 7:1) Δεν μπορούμε να κατηγορήσωμε τα σεξουαλικά όργανα που έθεσε ο Θεός στον άνδρα και στη γυναίκα, αν αυτά χρησιμοποιούνται για αμαρτία. Αυτά είναι έτσι δημιουργημένα ώστε να παραμένουν ήρεμα ώσπου να λάβουν ωθήσεις από τη διάνοια και την καρδιά για να τα διεγείρουν. Αν ένας άνδρας και μια γυναίκα προτιμούν να νυμφευθούν και έλθουν σε γάμου κοινωνίαν, είναι πολύ κατάλληλο ν’ απολαμβάνουν τη συντροφιά μεταξύ των με το να είναι ο ένας κοντά στον άλλον με περιπτύξεις αγάπης. Αυτό φέρνει και στους δυο ευχαρίστησι, κι ένα τέτοιο πλησίασμα αγάπης μπορεί, αν έτσι εκλέξουν, να οδηγήση σε σεξουαλική ένωσι μεταξύ των. Εν τούτοις, ένας άγαμος άνδρας ή γυναίκα δεν μπορούν ν’ αναμένουν ν’ αρχίσουν αυτή την κλιμακωτή αντίδρασι χωρίς σοβαρές συνέπειες. Η ικανότης ανταποκρίσεως υπάρχει στο σώμα. Υπνώττει ώσπου να διεγερθή. Η συγκίνησις της επαφής, αντί να ικανοποιήση, μπορεί εύκολα να δημιουργήση μια επιθυμία για στενώτερη επαφή: σε φιλήματα, σε παιξίματα με τα ιδιαίτερα μέρη του σώματος και σε πορεία προς τη διάπραξι πορνείας ή μοιχείας. Όλα αυτά μπορεί να μη αναπτυχθούν σε μια περίπτωσι, αλλ’ η επιθυμία μπορεί να ενταθή όταν κανείς σκέπτεται την ευχαρίστησι που απήλαυσε και περιμένει άλλη μια ευκαιρία για να τη λάβη πάλι, κάνοντας μάλιστα τεχνάσματα κι ελιγμούς για να προκαλέση την ευκαιρία.
20. Πώς μπορεί ένα άτομο να «νεκρώση» τα μέλη του σώματός σου εν σχέσει με τις κακές συνήθειες;
20 Πολύ συνετά, η Γραφή συμβουλεύει τους Χριστιανούς: «Νεκρώσατε λοιπόν τα μέλη σας τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν, και την πλεονεξίαν, ήτις είναι ειδωλολατρία· διά τα οποία έρχεται η οργή του Θεού.» (Κολ. 3:5, 6) Ο γιατρός σας κάνει μια ένεσι με παυσίπονο για να νεκρώση τα νεύρα όταν πρόκειται να χειρουργήση κάποιο μέρος του σώματος. Μπορούμε εμείς να νεκρώσωμε τα μέλη του σώματός μας εν σχέσει με τις επιθυμίες και τις ορμές με τον τρόπο που εξουδετερώνομε κι εκμηδενίζομε τις κακές επιθυμίες της καρδιάς και της διανοίας, και με τον τρόπο που καλλιεργούμε τις ορθές επιθυμίες, η κυριώτερη από τις οποίες είναι, να πράττωμε το θέλημα του Θεού.—1 Θεσσ. 4:3-7· 1 Πέτρ. 4:2-5.
21. Τι πρέπει να είναι αποφασισμένοι να πράξουν ο Χριστιανοί ενώπιον της στάσεως και των συνηθειών αυτού τον κόσμου;
21 Ας λέγουν οι σύγχρονοι Επικούρειοι ότι η Χριστιανική πορεία δεν είναι πρακτική ούτε ρεαλιστική, αν το θέλουν, αλλά σ’ εμάς είναι πρακτική όταν η εφαρμογή των Βιβλικών αρχών στη ζωή μας φέρνει ευτυχία στο σπίτι, μας απαλλάσσει από τα θανατηφόρα αποτελέσματα των αφροδισίων νοσημάτων και του αλκοολισμού, μας κρατεί κοντά σ’ εκείνους που παρέχουν εποικοδομητική συναναστροφή και μας βοηθεί να έχωμε μια καθαρή συνείδησι και ορθή στάσι ενώπιον του Θεού. Εκτιμούμε το δώρον της ζωής και θέλομε να το απολαμβάνωμε για πάντα με ειρήνη και ευτυχία. Δεν θέλομε να το χάσωμε για λίγες φευγαλέες στιγμές σαρκικής ικανοποιήσεως. Έχομε πλήρη εμπιστοσύνη ότι ο Θεός θα μας δώση αιώνια ζωή στη νέα Του τάξι ως αμοιβή της πιστότητός μας. Η αγάπη για τον συνάνθρωπό μας μάς ωθεί να λέμε στους άλλους γι’ αυτή τη μεγαλειώδη ελπίδα ενώ καταβάλλομε αποφασιστικές προσπάθειες να ζούμε έχοντας υπ’ όψι τη νέα τάξι του Θεού.
[Εικόνα στη σελίδα 263]
Πολλοί ζουν για την απόλαυσι του ποτού. Για ποιο πράγμα ζήτε εσείς;
[Εικόνα στη σελίδα 264]
Η συναναστροφή με κοσμικούς για εμπορικούς λόγους παρουσιάζει ύπουλο κίνδυνο. Τέτοιες συντροφιές μπορεί να φαίνονται επιθυμητές στην καρδιά
[Εικόνα στη σελίδα 266]
Τα ‘ραντεβού’ των νέων μπορεί να φαίνονται αθώα, αλλά μπορούν εύκολα να οδηγήσουν σε ανηθικότητα