μικρών των πιστευόντων εις εμέ, συμφέρει εις αυτόν καλήτερον να περιτεθή μύλου πέτραν περί τον τράχηλον αυτού, και να ριφθή εις την θάλασσαν.» (Μάρκ. 9:38-42) Μια τέτοια εγωκεντρική στάσις όπως εκδηλώθηκε από τους αποστόλους θα μπορούσε να οδηγήση στο να σκανδαλισθούν οι νέοι και οι ταπεινοί. Ο Θεός δεν θα έπαιρνε στα ελαφρά μια τέτοια επιβλαβή πορεία.

Αν επιθυμούμε να έχωμε μια στάσι επιδοκιμασμένη από τον Ιεχωβά Θεό, πρέπει επομένως να αναγνωρίσωμε τον φθόνο όπως πράγματι είναι—αμάρτημα κατά του Θεού και των συνανθρώπων, εκδήλωσις αστόργου πνεύματος. Λόγω της κακής καρποφορίας που φέρνει ο φθόνος, έχομε σοβαρούς λόγους να τον μισούμε. Αυτό το μίσος μπορεί να μας προστατεύση από το να γίνωμε φθονεροί εμείς οι ίδιοι και από το να διεγείρωμε ανταγωνισμό και φθόνο στους άλλους.

Επιτυχία στην Υπηρεσία του Ιεχωβά Παρά τα Εμπόδια

Αφήγησις υπό Φλωρεντίνο Μπάντα

ΟΤΑΝ ήμουν ένας νεαρός, δυο πράγματα με απασχολούσαν σχετικά με τη θρησκεία. Δεν μπορούσα να παραδεχθώ τη διδασκαλία ότι ο άνθρωπος έχει μια αθάνατη ψυχή. Και μου ήταν αποκρουστική η ενασχόλησις των εκκλησιών με το χρήμα· έβλεπα ότι πάντοτε εισέπρατταν χρήματα. Αποφάσισα λοιπόν, λίγο ή πολύ, ν’ αποφύγω τη θρησκεία.

Στο έτος 1923 έφυγα από το Μεξικό και μετανάστευσα στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου υπάρχουν πολυάριθμα θρησκευτικά δόγματα. Κατά καιρούς, διερχόμενος από εκκλησίες έμπαινα μέσα μόνο για να ιδώ τι κάνει εκεί ο κόσμος. Βέβαια, πότε πότε περνούσε και ο δίσκος των εισπράξεων! Εγώ έλεγα μέσα μου, «Εκμεταλλευταί!»

ΕΥΡΕΣΙΣ ΜΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Έμενα στο Χιούστον του Τέξας το 1928, και κάποτε πέρασα από το σπίτι μερικών γνωστών μου την ώρα που έφευγαν. «Πού πηγαίνετε;» τους ρώτησα. Εκείνοι μου είπαν: «Πηγαίνομε σε μια συνάθροισι. Μήπως θα ήθελες να έλθης μαζί μας;» Εγώ ρώτησα: «Περί τίνος πρόκειται; Διότι αν πρόκειται για πολιτικά ή θρησκεία, δεν μου αρέσουν.» Εκείνοι απήντησαν: «Πρόκειται για μελέτη της Αγίας Γραφής.»

«Α,» είπα εγώ, «για θρησκεία! Ίσως καμμιά άλλη φορά.» Και έφυγα.

Πέρασαν λίγες μέρες, και συνήντησα πάλι αυτούς τους γνωστούς μου· μου επανέλαβαν την πρόσκλησι να παρακολουθήσω τη συνάθροισι. Αυτή τη φορά, από ευγένεια, δέχθηκα.

Μας υποδέχθηκαν ευγενικά οι Σπουδασταί των Γραφών, όπως ήσαν τότε γνωστοί οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Δυσκολεύθηκα όμως να καταλάβω τις Γραφικές συζητήσεις. Παρά τα εμπόδιο αυτό, βρήκα κάτι το σπάνιο. Ξέρετε τι; Σ’ αυτή τη συνάθροισι δεν εισεπράχθησαν χρήματα!

Όταν αναχωρούσαμε, κάποιος με ρώτησε, «Πώς σου φάνηκαν αυτά;» Επειδή πολύ λίγα είχα καταλάβει, η απάντησίς μου ήταν: «Είσθε πολύ κάλοι άνθρωποι.» Την επόμενη φορά δεν ήταν ανάγκη να με προσκαλέσουν. Πήγα μόνος μου, και μάλιστα δεκαπέντε λεπτά πριν από την έναρξι της συναθροίσεως! Αφού δεν καταλάβαινα πολλά πράγματα από την Αγία Γραφή, γιατί ήμουν τόσο πρόθυμος και ακριβής στην ώρα μου; Ήθελα να ιδώ αν θα γινόταν εισπράξις χρημάτων προτού αρχίση η συνάθροισις. Αλλά δεν έγινε καμμιά.

Στη διάρκεια των τεσσάρων συναθροίσεων που παρακολούθησα εκείνον τον μήνα, δεν ανεκάλυψα να εισπράττωνται χρήματα. Ρώτησα λοιπόν έναν από τους Σπουδαστάς των Γραφών; «Αυτή είναι η μόνη συνάθροισις που έχετε;»