«Θέλω»

Η ΦΗΜΗ είχε ήδη φθάσει σε κάποια πόλη της Γαλιλαίας ότι ο Ιησούς είχε θεραπεύσει τους αρρώστους και είχε βγάλει δαιμόνια. Εκεί ένας άνδρας γεμάτος λέπρα ήρθε σ’ αυτόν.

Ο λεπρός έπεσε με το πρόσωπο στη γη κι άρχισε να ικετεύει τον Ιησού γονατιστός, λέγοντας, «Εάν θέλης, δύνασαι να με καθαρίσης.» «Ο δε Ιησούς,» λέει η Γραφή, «σπλαγχνισθείς, εξέτεινε την χείρα και ήγγισεν αυτόν και λέγει προς αυτόν· Θέλω, καθαρίσθητι. Και ως είπε τούτο, ευθύς έφυγεν απ’ αυτού η λέπρα, και εκαθαρίσθη.»—Μάρκ. 1:40-42· Λουκ. 5:12, 13.

Εδώ ήταν ένας άνθρωπος που είχε προσβληθεί από λέπρα—μια απεχθή αρρώστια τις μέρες εκείνες. Από φόβο μήπως μεταδοθεί και σ’ αυτούς, οι άνθρωποι γενικά απόφευγαν τους λεπρούς. Αλλά τι έκανε ο Ιησούς; Άπλωσε το χέρι του και ακούμπησε τον λεπρό. Δεν φοβόταν. Μάλλον σπλαγχνίσθηκε τον άνθρωπο.

Όσο πολυάσχολος κι αν ήταν ο Ιησούς, ποτέ δεν αποτύγχανε να καταλαβαίνει τα αισθήματα, τις ανάγκες και τις περιστάσεις των ατόμων. Υπάρχουν πολλά τέτοια πολύτιμα παραδείγματα που ο Ιησούς έδειξε προσωπικό ενδιαφέρον στους άλλους. Αυτή η ιδιότητα του Ιησού μάς τον κάνει πολύ αγαπητό, μας παρηγορεί και μας δυναμώνει. Τα αισθήματά του για τ’ άτομα που χρειάζονται βοήθεια ακόμη και σήμερα δεν θα μπορούσαν να είχαν εκφρασθεί πιο εύγλωττα απ’ αυτά που είπε στο λεπρό—«Θέλω.»

Μ’ αυτό, ο Ιησούς αντανακλούσε λαμπρά την προσωπικότητα του Πατέρα του, του Ιεχωβά Θεού. Σαν Θεός της αιωνιότητας και της τελειότητας, δεν του έλειπε τίποτα. Κι όμως, προτίμησε να μοιρασθεί την αγάπη του και τη σοφία του με άλλους. Γι’ αυτό, δημιούργησε στον ουρανό και στη γη συνειδητή, νοήμονα ζωή με την ικανότητα να αγαπά. Και όχι μόνο προμηθεύει γενναιόδωρα για τα πλάσματά του μ’ ένα συλλογικό τρόπο αλλά ενδιαφέρεται πολύ και προσωπικά για μας, ακούοντας τις προσευχές μας κι εξετάζοντας ατομικά τις καρδιές μας.—Ρωμ. 8:26, 27,

Με το να δείχνουν ανιδιοτελές προσωπικό ενδιαφέρον για τους άλλους, οι αληθινοί ακόλουθοι του Ιησού αποδεικνύουν ότι είναι μιμητές του Ιεχωβά Θεού και ότι κάνουν το θέλημα του Θεού, μερικές φορές μάλιστα χωρίς να το έχουν υπ’ όψη τους.

‘ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΑΝΑΕΠΙΣΚΕΦΘΩ’

Ο Ιησούς έδωσε εντολή στους μαθητές του να κηρύξουν τ’ αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού. (Ματθ. 24:14· 28:19, 20· Πράξ. 1:8) Επειδή οι Μάρτυρες του Ιεχωβά παίρνουν πολύ σοβαρά την αποστολή τους, επισκέπτονται κάθε πόρτα, πρόθυμοι να μοιρασθούν το Βιβλικό άγγελμα μ’ εκείνους που θέλουν ν’ ακούσουν.

Οι πιο πετυχημένοι ευαγγελιστές είναι εκείνοι που δείχνουν προσωπικό ενδιαφέρον στους άλλους στον τομέα τους. Ένα τέτοιο προσωπικό ενδιαφέρον θα ωθήσει φυσικά τον κήρυκα του «ευαγγελίου» ν’ ακούει τι λένε οι άνθρωποι για να ξέρει όσο μπορεί περισσότερα γι’ αυτούς. Ένας καλός γιατρός δεν δίνει μια συνταγή σ’ έναν άρρωστο πριν τον εξετάσει προσεκτικά. Έτσι, αν η καρδιά του Χριστιανού είναι γεμάτη από επιθυμία να βοηθήσει τους ανθρώπους, κι αυτός επίσης, θα θέλει να τους γνωρίσει. Μόνο τότε θα μπορέσει ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά να βοηθήσει τ’ άτομα αποτελεσματικά.

Γι’ αυτό, η καλύτερη προετοιμασία που μπορούν να κάνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά για το έργο κηρύγματος, δεν είναι τόσο η αποστήθιση μερικών παρουσιάσεων αλλά η προετοιμασία της καρδιάς τους. Αν η καρδιά μας αισθάνεται γνήσιο ενδιαφέρον για τους ανθρώπους που συναντάμε, ποτέ δεν θα μας λείψουν τα λόγια. Θα πούμε και θα κάνουμε πράγματα που θα τους βοηθήσουν πνευματικά.

Αν δείχνουμε προσωπικό ενδιαφέρον για τους άλλους στη διακονία μας, αυτό θα μας βοηθήσει να σκεπτόμαστε για τ’ άτομα που συναντούμε, ακόμη κι όταν φύγουμε από την πόρτα τους. Θα μας κάνει να θέλουμε να τους ξαναεπισκεφτούμε.

Μια νεαρή Μάρτυς του Ιεχωβά στο Κοννέκτικατ (Ηνωμένες Πολιτείες) είπε στη μητέρα της για την πείρα που είχε μια μέρα όταν συνάντησε μια νέα κυρία στο έργο κηρύγματος από σπίτι σε σπίτι. «Με κοίταξε μ’ εκείνα τα μεγάλα γαλανά της μάτια και είπε, ‘Δεν πιστεύω στον Θεό’. Είμαι βέβαιη» είπε το κορίτσι, «ότι κάτι υπάρχει εκεί, Μητέρα, και θέλω να την ξαναεπισκεφτώ.»

Και πράγματι η Μάρτυς ξαναγύρισε. Άρχισε μια Γραφική μελέτη. Ύστερα από έξι μήνες, η νεαρή κυρία άρχισε να συμμετέχει στο κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι και σύντομα κατόπιν βαπτίσθηκε σαν Χριστιανή. Σήμερα, αυτή η πρώην άθεη είναι σύζυγος ενός περιοδεύοντος επισκόπου των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Επειδή μιμούμεθα τον Ιεχωβά και τον Ιησού με το να δείχνουμε προσωπικό ενδιαφέρον στους άλλους, οι άνθρωποι ελκύονται σ’ εμάς και στην αλήθεια του Λόγου του Θεού που διδάσκουμε.

‘ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ’

Αυτό που ενώνει τους μαθητές του Ιησού στη Χριστιανική εκκλησία είναι το στοργικό ενδιαφέρον του ενός προς τον άλλον. (Ιωάν. 13:35· Γαλ. 6:10) Ο απόστολος Παύλος παράβαλε τη Χριστιανική εκκλησία με το ανθρώπινο σώμα για να περιγράψει την αλληλοεξάρτηση και το αμοιβαίο ενδιαφέρον ανάμεσα στα μέλη της. Έγραψε:

«Και δεν δύναται ο οφθαλμός να είπη προς την χείρα· Δεν έχω χρείαν σου· ή πάλιν η κεφαλή προς τους πόδας· Δεν έχω χρείαν υμών. . . . Διά να μη ήναι σχίσμα εν τω σώματι, αλλά να φροντίζουσι τα μέλη το αυτό υπέρ αλλήλων.»—1 Κορ. 12:14-25.

Το αρχαίο κείμενο χρησιμοποιεί τη φράση «να μεριμνώσι» υπέρ αλλήλων που κατά γράμμα σημαίνει ‘να είναι ανήσυχα το ένα για το άλλο.’ Αυτό τονίζει τη θέρμη του προσωπικού ενδιαφέροντος που τα μέλη της εκκλησίας θα πρέπει να έχουν το ένα για το άλλο. Ο Παύλος χρησιμοποιεί ένα ακαταμάχητο επιχείρημα στο σημείο αυτό, λέγοντας: «Και είτε πάσχει εν μέλος, πάντα τα μέλη συμπάσχουσιν· είτε τιμάται εν μέλος, πάντα τα μέλη συγχαίρουσι.»—1 Κορ. 12:26.

Δείχνοντας προσωπικό ενδιαφέρον για τους άλλους, βγάζουμε στην επιφάνεια το καλό που έχουν μέσα τους οι άνθρωποι. Διακρίνουμε μια πιθανότητα να έχουν κάτι καλό μέσα τους και το καλλιεργούμε αυτό.

Η Γραφή μάς λέει ότι ο Βαρνάβας έδειξε προσωπικό ενδιαφέρον για τον Ιωάννη, που επονομάσθηκε Μάρκος, σαν συνιεραπόστολο. Ο Βαρνάβας διέκρινε ότι είχε κάποια καλή δυνατότητα ο Μάρκος παρ’ όλον ότι είχε προκαλέσει δυσκολία στον Παύλο και στον Βαρνάβα στη διάρκεια του πρώτου τους ιεραποστολικού ταξιδιού. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο Μάρκος βοηθήθηκε ν’ αναπτυχθεί πνευματικά και να γίνει ένας έξοχος δούλος του Θεού. (Πράξ. 13:5, 13· 15:36-39· 2 Τιμ. 4:9-11) Τελικά ο Μάρκος ευλογήθηκε από τον Θεό με το έξοχο προνόμιο να είναι ο θεόπνευστος συγγραφέας του βιβλίου της Γραφής που φέρνει τ’ όνομά του.

Με τον ίδιο τρόπο, στις Ηνωμένες Πολιτείες, ένας Χριστιανός πρεσβύτερος ενδιαφέρθηκε προσωπικά για ένα νεαρό αγόρι στην εκκλησία. Προσκαλούσε τον νεαρό να πηγαίνει και να τον βοηθάει στο χτίσιμο της Αίθουσας Βασιλείας, που είναι το μέρος συναθροίσεων των Μαρτύρων. Στο δρόμο προς το σπίτι τους, συνήθιζαν να παίρνουν κάποιο αναψυκτικό και να μιλούν μεταξύ τους. Το αγόρι μεγάλωσε τώρα και υπηρετεί σαν επίσκοπος περιοχής. Αλλά θυμάται ακόμη αυτό το προσωπικό ενδιαφέρον που έδειξε ο πρεσβύτερος γι’ αυτόν σαν ένα από τα κυριότερα σημεία στην πνευματική του ανάπτυξη.

Σαν γνήσιοι Χριστιανοί, μπορούμε να δοκιμάσουμε ένα νέο σπινθήρα χαράς και σκοπού στη ζωή με το να δείχνουμε προσωπικό ενδιαφέρον για τους άλλους—για άτομα με τα οποία μοιραζόμαστε το Γραφικό άγγελμα, καθώς και με τους πνευματικούς αδελφούς μας κι αδελφές μας στην εκκλησία, περιλαμβανομένων των νέων, των ηλικιωμένων, των αρρώστων, των χηρών, των ορφανών και των μελών της ίδιας μας της οικογένειας. Έτσι μπορούμε να γεμίσουμε τη ζωή μας μ’ ευτυχία.

Συγχρόνως, είμαστε βέβαιοι ότι ο Θεός θ’ ανταμείψει κι εμάς επίσης με πολλούς τρόπους. Όπως μας διαβεβαίωσε ο Ιησούς: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.» (Πράξ. 20:35) Έτσι λοιπόν όλοι όσοι αγαπούν τον Θεό ας μιμηθούν τον ουράνιο Πατέρα τους με το να δείχνουν προσωπικό ενδιαφέρον για τους άλλους. Ο Ιησούς έδωσε το παράδειγμα σ’ αυτό όταν είπε στο λεπρό, «Θέλω.»