«Ο Λόγος ο Σος Αλήθεια Εστί»

Τι Μπορεί να Λεχθή για το Καλούμενο «Απόσπασμα του Μάρκου»;

ΕΝΝΕΑ αποσπάσματα από τη συλλογή των Ρόλων της Νεκράς Θαλάσσης αποτελούν μέρος των Ελληνικών Γραφών, όπως υποστηρίζεται από τον Ιησουίτη λόγιο Χοσέ Ο’Κάλλαγκαν. Ένα τεμάχιο, λίγο μεγαλύτερο από ένα δακτυλικό αποτύπωμα, χρονολογείται από αυτόν γύρω στο 50 μ.Χ. Επειδή υποτίθεται ότι αποτελεί μέρος του Μάρκου 6:52, 53, υπήρξε αντικείμενον ιδιαιτέρας προσοχής.

Δημοφιλείς εφημερίδες και περιοδικά ανεφέρθησαν στην εργασία του Ο’Κάλλαγκαν ως τη «Βιβλική ανακάλυψι του αιώνος,» «το πιο εντυπωσιακό Βιβλικό εύρημα που ανεκαλύφθη στα πρόσφατα χρόνια,» και ένα εύρημα που «μπορεί να φέρη επανάσταση στην έρευνα της Καινής Διαθήκης» με τους «συγκλονιστικούς υπαινιγμούς του.» Εν τούτοις, επιφυλακτικοί λόγιοι και εκδοτικοί οίκοι ανέμεναν περισσότερες πληροφορίες πριν υιοθετήσουν τόσο έντονες απόψεις. Εξετάστε τι δείχνουν τα γεγονότα σχετικά με αυτό που εμφανίζεται ως τμήμα από το Ευαγγέλιον του Μάρκου.

Το απόσπασμα (καλούμενον 7Q5)—ένα αντίγραφο φαίνεται εδώ—περιέχει λιγώτερα από μια δωδεκάδα αρκετά ευδιάκριτα Ελληνικά γράμματα. Εν τούτοις το τμήμα του Μάρκου 6:52, 53, που ο Ο’Κάλλαγκαν ισχυρίζεται ότι το απόσπασμα αντιπροσωπεύει εν μέρει, απαιτεί περισσότερα από εκατό γράμματα. Έχομε διαιρέσει τις γραμμές αυτών των εδαφίων όπως το απαιτεί η θεωρία του και δείχνομε πώς τα αποδίδουν τα περισσότερα Ελληνικά κείμενα.

Όπως φαίνεται εύκολα, ένα τεράστιο μέρος των εδαφίων πρέπει προφανώς να συμπληρωθή. Αλλά τι ακριβώς αποκαλύπτει μια μελέτη αυτού του αποσπάσματος;

Η γραμμή 1, όπως παρατηρείται στην εικόνα, είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη.

Στη γραμμή 2, μόνον τα μισά περίπου από τα γράμματα της μιας λέξεως που θεωρείται ότι λέγει «αυτών,» είναι άθικτα· το υπόλοιπον της γραμμής πρέπει να ανασυγκροτηθή κατά μέγα μέρος.

Κατόπιν, στη γραμμή 3, εμφανίζεται αυτό που θεωρείται η μόνη πλήρης λέξις του αποσπάσματος, η λέξις ΚΑΙ. Αν υποτεθή ότι αυτό είναι ένα απόσπασμα αυτού του μέρους του Μάρκου, τα επόμενα δυο γράμματα μετά απ’ αυτό θα ήταν η αρχή της λέξεως «διαπεράσαντες.» Μολονότι αυτά τα δύο γράμματα θα έπρεπε να είναι ΔΙ, όπως σε όλα τα χειρόγραφα των Ελληνικών Γραφών, φαίνονται να είναι ΤΙ σ’ αυτό το απόσπασμα. Το υπόλοιπο της γραμμής λείπει.

Στη γραμμή 4, μόνον δυο πλήρη γράμματα, που λέγουν ότι είναι τα ΝΗ της λέξεως «Γεννησαρέτ,» φαίνονται. Αυτά που φαίνονται σαν τμήματα γραμμών από δυο άλλα γράμματα στις δυο πλευρές αυτών, ο Ο’Κάλλαγκαν λέγει ότι είναι Ν και Σ. Τα άλλα γράμματα στη γραμμή είναι σχισμένα.

Στην γραμμή 5, φαίνεται ένα πλήρες Η, και αρκετό μέρος ενός άλλου γράμματος ώστε να ερμηνευθή ως Σ· το υπόλοιπο της γραμμής λείπει.

Επιπροσθέτως, σύμφωνα με την υποτιθέμενη διάταξι σελίδος του Ο’Κάλλαγκαν, η έκφρασις «επί την γην» (που βρίσκεται ουσιαστικά σε όλα τα Ελληνικά κείμενα) θα έλειπε από το χειρόγραφο, μέρος του οποίου αποτελεί αυτό το απόσπασμα.

Επίσης, η χρονολογία 50 μ.Χ., η οποία βασίζεται στον τύπο γραφής, είναι αμφισβητήσιμη. Άλλοι λόγιοι χρονολογούν το απόσπασμα στο 100 ή ακόμη και στο 150 μ.Χ. Για τους ανωτέρω λόγους και για άλλους, δεν μας εκπλήσσει ότι πολλοί λόγιοι αδυνατούν να ασπασθούν τη θεωρία του Ο’Κάλλαγκαν.

Επί παραδείγματι, ο Πιέρ Μπενουά, διευθυντής της Βιβλικής και Αρχαιολογικής Γαλλικής Σχολής στην Ιερουσαλήμ, εξήτασε τα πραγματικά αποσπάσματα (ο Ο’Κάλλαγκαν εργάσθηκε από φωτοαντίγραφα.) Η γνώμη του Μπενουά ανεφέρθη στους Τάιμς της Νέας Υόρκης: «Η γραφή στα κομμάτια του παπύρου είναι δυσδιάκριτη, είπε ο Πατήρ Μπενουά σε μια συνέντευξι, αλλ’ ακόμη και με το ν’ αφήση ελεύθερη τη φαντασία του ήταν ανίκανος να κάμη τα σημεία που φαίνονται να συμπίπτουν με τα Ελληνικά γράμματα που απαιτούνται για ν’ αποδείξουν τις υποθέσεις του Πατρός Ο’Κάλλαγκαν. Πράγματι, ένα σημάδι, που ενεφανίζετο στα φωτοαντίγραφα σαν πιθανόν τμήμα ενός Ελληνικού γράμματος στη μελέτη του Πατρός Ο’Κάλλαγκαν, απεδείχθη στο πρωτότυπο τεμάχιο ότι ήταν απλώς μια τρύπα στον πάπυρο.»—30 Ιουνίου 1972, σελ. 14.

Είναι άξιον επαίνου ότι μερικοί υποστηρικταί μιας παλαιοτέρας χρονολογίας του τεμαχίου επιθυμούν να αποστομώσουν αυτούς που ισχυρίζονται ότι το ευαγγέλιο του Μάρκου εγράφη πολύν καιρό μετά τον θάνατο του Ιησού. Αλλά μήπως χρειάζεται ένα μικροσκοπικό τεμάχιο ενός σκοτεινού παπύρου για να γίνη αυτό; Τι μπορεί να λεχθή σχετικά με αυτά που λέγει το ίδιο το Ευαγγέλιο του Μάρκου;

Επί παραδείγματι, τι μπορεί να λεχθή για την προφητική περικοπή του Ιησού στον Μάρκο όσον αφορά την πτώσι της Ιερουσαλήμ; Οι Ρωμαίοι δεν είχαν καταστρέψει την Ιερουσαλήμ μέχρι το 70 μ.Χ. Εν τούτοις η αφήγησις του Μάρκου αναφέρει τα λόγια του Ιησού σαν να επρόκειτο να συμβή στο μέλλον. Αν η αφήγησις του Μάρκου είχε γραφή μετά το 70 μ.Χ., γιατί ο Μάρκος δεν περιέλαβε και την εκπλήρωσι; Δεν θα έδειχνε αυτό μήπως ότι ο Ιησούς ήταν ένας αληθινός προφήτης; Έτσι, προφανώς σχετικά με αυτό και μόνον το σημείον, η ίδια αφήγησις του Μάρκου δείχνει ότι είχε γραφή πριν λάβουν χώραν αυτά τα γεγονότα στο 70 μ.Χ.—Μάρκος 13:14-20· συγκρίνατε Λουκάς 21:20-23.

Αλλ’ ακόμη και αν το 7Q5 (ή κάποιο άλλο τεμάχιο σαν αυτό που μπορεί να εμφανισθή αργότερα) αποδειχθή ότι είναι αυτό που υποτίθεται ότι είναι, θα ήταν πιθανόν να επηρεάση αυτούς που δεν πιστεύουν οπωσδήποτε στη Βίβλο; Θυμηθήτε ότι αυτά τα τεμάχια ήσαν σε μια σπηλιά, κοντά στο μέρος στο οποίον ανεκαλύφθη ο Εβραϊκός ρόλος ολοκλήρου του βιβλίου του Ησαΐα το 1947. Απέδειξε ότι το παραδεδεγμένο κείμενο (Μασοριτικό) είχε φθάσει σε μας ουσιαστικά ορθό.

Αλλά τώρα, περίπου είκοσι πέντε χρόνια αργότερα μήπως οι περισσότεροι άνθρωποι, ακόμη και στον Χριστιανικό κόσμο, πιστεύουν πράγματι ότι το βιβλίο του Ησαΐα είναι θεόπνευστο; Εργάσθηκαν οι θρησκευτικοί λόγιοι για να εντυπώσουν αυτό το εξέχον σημείο στις διάνοιες των εκκλησιαζομένων τους;

Όχι! Μάλλον οι περισσότεροι ασχολήθηκαν με τον τύπο γραφής του ρόλου! Η ελεπτολόγησαν μερικές ομολογουμένως μικρές παραδρομές από το αρχικό κείμενο! Αν ένας ολόκληρος ρόλος δεν θα πείση τους ανθρώπους για την αξιοπιστία του Βιβλικού κειμένου, πώς θα μπορέσουν μερικά γριφώδη αποσπάσματα;

Μολονότι οι αληθινοί Χριστιανοί παρακολουθούν με ενδιαφέρον τέτοιες ανακαλύψεις, με βεβαιότητα έχουν υπ’ όψιν τους ότι η πίστις των βασίζεται όχι πάνω σε μερικά αμφισβητήσιμα τεμάχια παπύρου, αλλά στο διαυγές άγγελμα της Βίβλου και του Ζώντος Συγγραφέως της.—2 Τιμ. 3:16, 17.

[Εικόνα στη σελίδα 27]

(1) «Συνήκαν επί τοις άρτοις,

(2) αλλ’ ην αυτών η καρδία

(3) πεπωρωμένη. Και διαπεράσαντες επί την γην

(4) ήλθον εις Γεννησαρέτ και

(5) προσωρμίσθησαν.»