Έχει ο Θεός ένα Υιόν;

ΟΤΑΝ οι Μουσουλμάνοι εμμένουν στα λόγια του Κορανίου (5:76-79), ότι «δεν υπάρχει, παρά ένας Θεός», οι Χριστιανοί συμφωνούν με την καρδιά τους, διότι η ίδια η Γραφή διακηρύσσει, στο εδάφιο 1 Κορινθίους 8:6, ότι «εις ημάς είναι είς Θεός ο Πατήρ, εξ ου τα πάντα.» Στο Κοράνιο ο Θεός λέγεται «Αλλάχ», διότι στην Αραβική η λέξις Αλλάχ σημαίνει «ο Θεός». Η Γραφή μάς δίδει τ’ όνομά του, με το να λέγη «Ιεχωβά ο Θεός ημών είναι είς Ιεχωβά.»​—Μάρκ. 12:29, ΜΝΚ.

Αλλ’ όταν οι Χριστιανοί χρησιμοποιούν την έκφρασι «ο Υιός του Θεού», οι Μουσουλμάνοι διαμαρτύρονται με βίαιο τρόπο, λέγοντας, «Ο Θεός δεν έχει υιόν.» Παραθέτουν από το Κοράνιο, που λέγει, στα Σουρά (Κεφάλαια) 4:169· 6:101· 19:36: «Ο Θεός είναι μόνον ένας Θεός! Μη γένοιτο για τη δόξα Του να έχη ένα υιόν!» «Πώς θα έχη υιόν, όταν δεν έχη σύζυγο;» «Δεν αρμόζει στον Θεό να γεννήση ένα υιόν.»

Φυσικά, θα ήταν ανόητο για οποιονδήποτε να περιορίση τη δύναμι του Θεού λέγοντας, ‘Ο Θεός δεν μπορεί να έχη υιόν.’ Το Κοράνιο, αληθινά, διακηρύσσει, «Πράγματι, ο Θεός είναι Παντοδύναμος.» (2:19) Είναι ο Δημιουργός του σύμπαντος, του ουρανού και της γης και των πλασμάτων που υπάρχουν σ’ αυτά. Καθώς ο Θεός είπε στον Αβραάμ, σ’ αυτόν τον άνδρα πίστεως που τον παραδέχονται τόσο οι Χριστιανοί όσο και οι Μουσουλμάνοι, «Είναι τι αδύνατον εις τον Ιεχωβά;» Ένα άτομο, που πράγματι είναι σε υποταγή στον Παντοδύναμο Θεό, πρέπει να συμφωνή με τον προφήτη που είπε, «παρά τω Θεώ όμως τα πάντα είναι δυνατά.»​—Γέν. 18:14, ΜΝΚ· Ματθ. 19:26.

Κανένας Μουσουλμάνος δεν αρνείται ότι ο Θεός είναι εκείνος, που εδημιούργησε τους ανθρώπους και τους επροίκισε με τη δύναμι να έχουν υιούς. Μάλιστα, ο Θεός εδημιούργησε τον Αδάμ με τη δύναμι ν’ αποκτήση υιούς. Τώρα μήπως ήταν ένας τυφλός εκείνος, που επενόησε και έκαμε την πρώτη φωτογραφική μηχανή; Ή μήπως ήταν ένας κωφός εκείνος που εσκέφθη και έδωσε σχήμα στο τηλέφωνο; Όχι, διαλογίζεται ο Σερ Ισαάκ Νεύτων, ο Άγγλος μαθηματικός, φυσικός και αστρονόμος. Αυτός είπε, «Εφευρέθη μήπως το μάτι χωρίς επιδεξιότητα στην οπτική, ή το αυτί χωρίς γνώσι των ήχων;» Προς υποστήριξιν της προφανούς απαντήσεως, η Γραφή λέγει: «Εννοήσατε, οι άφρονες μεταξύ του λαού· και οι μωροί, πότε θέλετε φρονιμεύσει; Ο φυτεύσας το ωτίον, δεν θέλει ακούσει; ο πλάσας τον οφθαλμόν, δεν θέλει ιδεί;» (Ψαλμ. 94:8, 9) Εκείνος, που έδωσε στον άνθρωπο τη δύναμι να έχη υιούς, δεν μπορεί Αυτός να έχη έναν υιό; «Πράγματι, ο Θεός είναι Παντοδύναμος.» Η λογική απάντησις είναι ένα αναμφισβήτητο Ναι, και γι’ αυτό ο Αβραάμ επίστευσε, όταν ο Θεός τού είπε ότι θ’ αποκτούσε υιόν. Ένα λογικευόμενο άτομο με τη στοιχειώδη διόρασι απλώς, πρέπει να συμφωνήση: Ο Θεός μπορεί να έχη υιόν.

ΑΔΑΜ, «Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

Η λέξις «υιός» σημαίνει «ένα ανθρώπινο πλάσμα άρρεν θεωρούμενο εξ απόψεως σχέσεως προς τους γονείς του, ή προς ένα έκαστον απ’ αυτούς· ένας άρρην απόγονος.» Κάθε αρσενικό παιδί ή άτομο κατ’ ανάγκην είναι ο υιός κάποιου, ο οποίος ως πατέρας εδημιούργησε ή παρήγαγε τη ζωή του. Έτσι, επειδή ο Αβδουλλάχ εγέννησε ή παρήγαγε τη ζωή εκείνου, που έγινε ο προφήτης Μωάμεθ, ο Μωάμεθ λέγεται ότι είναι «ο υιός του Αβδουλλάχ.» Τώρα, τι θα πούμε για τον πρώτο πρόγονο του Μωάμεθ και όλων μας, τον πρώτο άνθρωπο Αδάμ​—ποιος ήταν ο πατέρας του; Ο Αδάμ δεν είχε ανθρώπινο πατέρα, αλλ’ εν τούτοις έπρεπε να είναι ο υιός κάποιου. Τίνος; Ο Θεός ήταν ο πατήρ του. Συνεπώς ο Αδάμ πρέπει να ήταν ο υιός του Θεού. Ορθώς, το Βιβλίο, που περιέχει την πιο αρχαία ιστορία του ανθρωπίνου γένους, λέγει, στο εδάφιο Λουκάς 3:38, ότι ο Αδάμ ήταν «ο υιός του Θεού.»

Πολύ πριν από τη δημιουργία του ανθρωπίνου υιού του Αδάμ, ο Θεός είχε ήδη αναριθμήτους πνευματικούς υιούς, αγγέλους, οι οποίοι όλοι απέκτησαν τη ζωή τους από τον Πατέρα χωρίς σεξουαλική αναπαραγωγή και γέννησι. Ο Ιεχωβά ρώτησε τον Ιώβ: «Τις ούτος όστις σκοτίζει την βουλήν μου δια λόγων ασυνέτων; Ζώσον ήδη την οσφύν σου ως ανήρ· διότι θέλω σε ερωτήσει, και φανέρωσόν μοι. Πού ήσο ότε εθεμελίονον την γη; απάγγειλον εάν έχης σύνεσιν. Τις έθεσε τα μέτρα αυτής, εάν εξεύρης; ή τις ήπλωσε στάθμην επ’ αυτήν; Επί τίνος είναι εστηριγμένα τα θεμέλια αυτής; ή τις έθεσε τον ακρογωνιαίον λίθον αυτής, ότε τα άστρα της αυγής έψαλλον ομού, και πάντες οι υιοί του Θεού ηλάλαζον;» (Ιώβ 38:1-7) Έτσι, η Γραφή λέγει ότι ο Ιεχωβά Θεός έχει πολλούς υιούς, τόσο αγγελικούς όσο και ανθρωπίνους. (Γεν. 6:4· Ιώβ 1:6· Λουκ. 3:38) Μήπως το αρνείσθε; «Γνωρίζεις αυτό, διότι τότε εγεννήθης; ή διότι ο αριθμός των ημερών σου είναι πολύς;»​—Ιώβ 38:21.

Περισσότερο από 1.500 χρόνια προτού ο υιός του Αβδουλλάχ γεννηθή στη Μέκκα, το έτος 570 μ.Χ. περίπου, η Γραφή ανέγραψε ότι ο Θεός έχει ένα Υιόν, που προεξέχει μεταξύ όλων των άλλων υιών του Θεού. Υποθέστε τώρα, ότι υπάρχει αμφισβήτησις στην πόλι σας σχετικά με τη γενεαλογική γραμμή ενός ανθρώπου, επειδή μερικοί λέγουν ότι αυτός είναι ο υιός του «Τάδε», ενώ άλλοι το αποκρούουν έντονα. Το ζήτημα τίθεται επί τάπητος προς τακτοποίησιν. «Ναι, είναι ο υιός του “Τάδε”,» λέγει ένας πολύ ηλικιωμένος άνθρωπος, που είναι σεβαστός λόγω του ότι τηρούσε τα αρχεία του χωριού προτού γεννηθή οποιοσδήποτε από εκείνους που φέρουν αντίρρησι. «Όχι», ισχυρίζεται ένας σύμβουλος, του οποίου ο πάππος έπαιζε μαζί με τον παλαιό ιστορικό, «ο “Τάδε” δεν είχε υιό.» Τίνος τη μαρτυρία θα εδέχεσθε ως αυθεντική; Του συμβούλου, επειδή απλώς συμβαίνει να είναι άνθρωπος επιρροής ή ίσως επειδή είναι συγγενής σας; Ασφαλώς όχι! Θα επιστεύατε μάλλον το λόγο και την γραπτή απόδειξι του παλαιού ιστορικού· δεν είν’ έτσι; Λογικό! Η Γραφή είναι προγενέστερο απ’ όλα τα άλλα βιβλία· πρέπει να δεχθούμε την απάντησί της στο ερώτημα, Έχει ο Θεός Υιόν;

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ;

Ο Θεός, καθώς και σεις συμφωνείτε, έχει πολλούς υιούς. Μήπως, όμως, υπάρχει ένας εξέχων, που θα μπορούσαμε κατάλληλα να τον ονομάσωμε ο Υιός του Θεού; Και γιατί; Αν αυτό σας ενοχλή ή σας απογοητεύη, μην έχετε προκατάληψι αν το βιβλίο που θεωρείτε ως ιερό δεν δίδη ειδικά το όνομα του αληθινού Αλλάχ ή το όνομα του Υιού του. Σχετικά μ’ αυτά τα ζωτικά ερωτήματα η Αγία Γραφή μπορεί να κάμη πρόκλησι προς όλα τα άλλα ιερά βιβλία με την ερώτησι: «Τις συνήγαγε τον άνεμον εν ταις χερσίν αυτού; τις εδέσμευσε τα ύδατα εν ιματίω; τις εστερέωσε πάντα τα άκρα της γης; τι το όνομα αυτού; και τι το όνομα του υιού αυτού, εάν εξεύρης;»​—Παροιμ. 30:4.

Αυτός ο εξέχων Υιός είναι εκείνος, για τον οποίον το Κοράνιο λέγει ότι ο Θεός απεφάσισε: «Θέλει ονομασθή, Μεσσίας Ιησούς, ο υιός της Μαρίας, ένδοξος στον κόσμο αυτόν και στον επόμενο.» (3:40) Ναι, ως άνθρωπος ήταν ο υιός της Μαρίας, αλλά ποιος ήταν ο πατήρ, ο υπεύθυνος για την εγκυμοσύνη της Μαρίας, ώστε το παιδί να εγίνετο υιός του; Μερικοί σκοντάπτουν εδώ, παίρνοντας μια σαρκική άποψι. Φαντάζονται ότι ένας μόνο τρόπος υπήρχε για τη Μαρία να συλλάβη και ότι αυτός ήταν με το να έχη σεξουαλικές σχέσεις, και ότι ‘ο Θεός δεν είναι άνθρωπος ώστε να έχη σεξουαλικές σχέσεις με γυναίκα’. Αλλ’ ακόμη και το Κοράνιο διδάσκει ότι ο Ιησούς συνελήφθη με μια ενέργεια του θείου θελήματος.

Ποίου η ενέργεια είχε ως αποτέλεσμα τη ζωή του Αδάμ, που ήταν του Θεού Υιός; Του Θεού. Συνεπώς, το Κεφάλαιο 3:52 λέγει: «Αληθώς, ο Ιησούς είναι όπως ο Αδάμ στα όμματα του Θεού.» Κανείς από τους δύο δεν είχε ανθρώπινο πατέρα. Έτσι, όπως ο Αδάμ ήταν ένας υιός του Θεού, το ίδιο είναι και ο Ιησούς.

Αλλ’ ο Ιησούς δεν έγινε για πρώτη φορά υιός του Θεού, όταν εγεννήθη από την αγνή παρθένο Μαρία. Ήταν ο πιο εξέχων μεταξύ των πνευματικών υιών του Θεού, που ‘ηλάλαζον’ από χαρά κατά τη δημιουργία της γης, καθώς διαβάζομε στις Παροιμίες 8:22-31. (Ιωάν. 1:2, 3) Αφού ο Αδάμ εδημιουργήθη, αμάρτησε και έχασε την υιότητά του. «Ότε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός.» (Γαλ. 4:4) Σημειώστε ότι εκείνος, τον οποίον εξαπέστειλε ο Θεός, ήταν ο Υιός του, και γι’ αυτόν, λέγει το Κοράνιο ότι ο Θεός «μετέφερε μέσα στη Μαρία.» Συνεπώς, εκείνος, που ως τότε είχε διατελέσει πνευματικός Υιός του Θεού, τώρα έγινε ο ανθρώπινος Υιός του. «Και αυτός ο Ιησούς ήρχιζε να ήναι ως τριάκοντα ετών, ων (καθώς ενομίζετο) υιός Ιωσήφ», αλλά στο βάπτισμά του φωνή Θεού «έγεινε . . . εκ του ουρανού, λέγουσα, Συ είσαι ο Υιός μου ο αγαπητός.» (Λουκ. 3:21-23) Απέδειξε τον εαυτό του ως άνθρωπο αμέμπτου ακεραιότητος ως την ημέρα του θανάτου του, που υπέστη ως άνθρωπος. Το Κοράνιο (3:48) λέγει: «Ο Θεός είπε, ‘Ω, Ιησού! αληθινά θα σε κάμω να πεθάνης, και θα σε πάρω ψηλά προς τον εαυτό μου και θα σε ελευθερώσω’.» Έτσι, τρεις ημέρες μετά τον θάνατό του αυτός ο «Υιός . . . όστις εγεννήθη εκ σπέρματος Δαβίδ κατά σάρκα, . . . απεδείχθη Υιός Θεού εν δυνάμει, κατά το πνεύμα της αγιωσύνης, δια της εκ νεκρών αναστάσεως, Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» (Ρωμ. 1:3, 4) Μάλιστα, ένας πνευματικός Υιός πάλι, αλλά τώρα, λόγω της αποδεδειγμένης, αμέμπτου ακεραιότητός του, ο Ιησούς Χριστός διωρίσθη από τον Ιεχωβά ως Διεκδικητής του και ως ο Μέγας Χορηγός ζωής προς το ανθρώπινο γένος.

ΙΗΣΟΥΣ, «Ο» ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Έχει ο Θεός Υιόν; Το Βιβλίο, το αρχαιότερο ιστορικό βιβλίο επάνω στη γη, ο αληθινός Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, λέγει Ναι! Στην αυθεντική της αναγραφή, κατονομαζόμενοι μάρτυρες προσδιορίζουν αυτόν τον εξέχοντα Υιόν ως Ιησούν Χριστόν. Ο Σολομών κατέγραψε την προανθρώπινη αυτοβιογραφία του Ιησού ως πνευματικού υιού. (Παροιμ. 8:22-31) Ο Ησαΐας επροφήτευσε ότι ο Θεός θα μετεχειρίζετο μια παρθένο για να τον φέρη σε ύπαρξι ως ανθρώπινον υιό. (Ησ. 7:14) Ο Γαβριήλ είπε στη Μαρία να του δώση το όνομα Ιησούς. (Λουκ. 1:26-33) Ο Συμεών και η Άννα εδόξασαν τον Θεό ένεκα της θαυματουργικής αυτής γεννήσεως. (Λουκ. 2:25-38) Τριάντα χρόνια αργότερα ο Ιωάννης ο Βαπτιστής άκουσε πράγματι τον Θεό ν’ αναγνωρίζη τον Ιησούν ως Υιόν του. (Ματθ. 3:17· Ιωάν. 1:29-34) Ο Ιάκωβος και ο Πέτρος επιστοποίησαν ότι μαζί μ’ ένα τρίτο σύντροφο άκουσαν τον Θεό να επαναλαμβάνη, «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην· αυτού ακούετε.» (Ματθ. 17:5) Ο Καϊάφας εκήρυξε τον Ιησούν ένοχο διότι παρεδέχθη με όρκο ότι ήταν ο Υιός του Θεού. (Μάρκ. 14:61-64) Ο επιστήθιος φίλος του Ιησού Ιωάννης έγραψε ολόκληρο βιβλίο για ν’ αποδείξη ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός ο Υιός του Θεού, και ότι ο Ιωάννης ήταν μάρτυς αυτών των πραγμάτων. (Ιωάν. 20:31) Στο συμβολικό δράμα ο Αβραάμ έδειξε πώς ο Θεός θ’ άφηνε τον Υιό του ν’ αποθάνη. (Γαλ. 3:16) Η μητέρα του Ιησού και δύο άλλες γυναίκες που έφεραν το όνομα Μαρία τον είδαν να πεθαίνη ως τον αθώον Αμνόν του Θεού. (Ιωάν. 19:25) Ο Παύλος έγραψε ότι εγνώρισε πεντακοσίους μάρτυρας της αναστάσεως του Ιησού. (1 Κορ. 15:6) Ο Στέφανος είδε σε όραμα τη δόξα του Θεού και του αναστημένου Ιησού στα δεξιά του Θεού (Πράξ. 7:55), όπου ο Δαβίδ είπε ότι θα ανέμενε έως τον ωρισμένο καιρό του Θεού για να τον εξαποστείλη ως Βασιλέα, που θα ‘κατεκυρίευε’ εν μέσω των εχθρών του. (Ψαλμ. 110:1, 2) Όλ’ αυτά έχουν καταγραφή από αρχαίους ιστορικούς αληθινών γεγονότων. Αν, ύστερ’ από πεντακόσια χρόνια, κάποιοι συγγραφείς ήθελαν αρνηθή ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού, θα έπρεπε μήπως εμείς να παραμερίσωμε τη συντριπτική μαρτυρία αξιοπίστων μαρτύρων, των οποίων τα ονόματα δίδονται από κατονομαζομένους συγγραφείς της Αγίας Γραφής; Ποτέ! Ασφαλώς, το ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού, έγινε παραδεκτό από τους Ρωμαίους στρατιώτας, που τον εσταύρωσαν καθώς και από τους δαίμονας τους ιδίους! Και αυτοί ήσαν εχθροί του!

ΦΙΛΙΩΘΗΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΜΕΝΟ ΤΩΡΑ ΥΙΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Αυτά, όμως, συνέβησαν πριν από πολύν καιρό. Όσον αφορά τον Υιόν του Θεού στην εποχή μας, ο Δαβίδ προείπε ότι ο Ιεχωβά θα έλεγε: «Εγώ, εγώ ο ίδιος εγκατέστησα τον βασιλέα μου επί [την ουρανίαν] Σιών, το όρος το άγιόν μου. Εγώ θέλω αναφερθή εις το πρόσταγμα του Ιεχωβά· Αυτός είπε προς εμέ [τον Ιησού Χριστό]: “Υιός μου είσαι συ· εγώ σήμερον έγινα πατήρ σου· Ζήτησον παρ’ εμού, και θέλω σοι δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου, και ιδιοκτησίαν σου τα πέρατα της γης· θέλεις ποιμάνει αυτούς με σιδηρούν σκήπτρον, ως σκεύος κεραμέως θέλεις συντρίψει αυτούς.” Τώρα λοιπόν, βασιλείς, συνετίσθητε· διδάχθητε, κριταί της γης. Δουλεύετε τον Ιεχωβά εν φόβω, και αγάλλεσθε εν τρόμω. Φιλείτε τον Υιόν, μήποτε οργισθή, και απολεσθήτε εκ της οδού, διότι ταχέως εξάπτεται ο θυμός αυτού. Μακάριοι πάντες οι καταφεύγοντες εις αυτόν.»​—Ψαλμ. 2:6-12, ΜΝΚ.

Εχθρός ή φίλος, τι θα είσθε, όταν ο Υιός θα χειρισθή το ‘σιδηρούν σκήπτρον’ του; Θα εκλέξετε μήπως να ‘συντριφθήτε’ επειδή απλώς οι πατέρες σας εγκολπώθηκαν μια ωρισμένη θρησκεία, ή επειδή ανήκετε σε μια ωρισμένη φυλή; Εκείνοι, που δέχονται και ακολουθούν τον Ιησού, γίνονται φίλοι του. Ασπάζονται τον Υιόν με το να υποτάσσονται στη βασιλεία του. Είναι στη γραμμή προς απόλαυσιν ευλογιών στον Παράδεισο. Σεις, μάλιστα, σεις μπορείτε να είσθε ένας απ’ αυτούς!

Το ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού είναι μια αλήθεια τόσο αδιάσειστη όσο ένας βράχος. Θα οικοδομήσετε επάνω σ’ αυτόν με σοφία; Οι φίλοι του στην Αφρική, στην Αραβία, στην Ανατολή και στη Δύσι, σε 194 ως τώρα χώρες, οικοδομούν έτσι και βρίσκουν καταφύγιο σ’ αυτόν. Η ελπίς της αιωνίου ζωής μέσω του Υιού κάνει αυτούς τους φίλους ευτυχείς. (Ιωάν. 3:16-18) Οι εχθροί του με πείσμα σκοντάφτουν επάνω στον Υιό του Θεού όπως σ’ ένα λίθον προσκόμματος και ογκώδη βράχον αντιθέσεως. Αλλά είναι καταδικασμένοι να κονιορτοποιηθούν, όταν ο Υιός θα υπακούση στην εντολή του Πατρός του στον Ψαλμό 110. Μη προσκόψετε πάνω σ’ αυτόν τον Λίθο και συντριβήτε απ’ αυτόν. (Λουκ. 20:18) Γιατί να κάμετε τον Θεό να θυμώση μαζί σας ώστε ν’ «απολεσθήτε εκ της οδού»; (Ψαλμ. 2:12) Εξασκήστε διόρασι και ζήστε!

Κάμετε μια απροκατάληπτη εξέτασι της Βίβλου. Μελετήστε την προσεκτικά, με τη βοήθεια Γραφικών εντύπων και τη διδακτική οργάνωσι των μαρτύρων του Ιεχωβά. Φύγετε από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμιο αυτή αυτοκρατορία που περιλαμβάνει τις ψευδείς θρησκείες τόσο εντός όσο και εκτός του «Χριστιανικού κόσμου».

Εν ονόματι του Θεού, του Ιεχωβά, του Οικτίρμονος, του Ευσπλαγχνικού, του Πατρός του Ιησού Χριστού, απομακρυνθήτε τώρα ‘από την εξουσία του σκότους και στραφήτε προς τη βασιλεία του αγαπητού του Υιού’.​—Κολ. 1:13.