Ο Θεός ο Οποίος Υπόσχεται

ΠΟΙΟΣ είναι ο Θεός ο οποίος υπόσχεται απελευθέρωσι για το ανθρώπινο γένος; Γιατί πρέπει να πιστεύσωμε στην υπόσχεσί του, και πώς μπορούμε να βασισθούμε σ’ αυτή;

Για να μπορή να κάνη μια τέτοια υπόσχεσι αποτελεσματικά, θα έπρεπε να είναι ο Δημιουργός όλων των πραγμάτων, ο Παντοκράτωρ Θεός. Η Γραφή προσδιορίζει την ταυτότητά του ως τέτοιου. Δεν θα έπρεπε να υπάρχη καμμιά αμφιβολία όσον αφορά την προθυμία του ν’ απελευθερώση το ανθρώπινο γένος σε μια δικαία νέα τάξι· αυτό γίνεται καταφανές στην υπόσχεσί του να το κάμη. Αλλά η δική μας επιβεβαίωσις ότι θα το κάνη αυτό πρέπει να προέρχεται από εξέτασι των πράξεων και των ενεργειών του, της εκπληρώσεως άλλων υποσχέσεων που έχει δώσει.

Εκτός από την υπόσχεσί του για απελευθέρωσι του ανθρωπίνου γένους μέσω της Μεσσιανικής βασιλείας του, η πιο σπουδαία υπόσχεσις που έχει κάμει είναι η υπόσχεσις της πρώτης ελεύσεως του Μεσσία. Έχει πράγματι λάβει χώρα όπως το υποσχέθηκε ο Θεός;

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΕΣΣΙΑ

Το ότι έχει λάβει χώρα μπορεί να αποδειχθή από το ιστορικό υπόμνημα. Από τα πολύ παλαιά χρόνια η Γραφή είχε θέσει ωρισμένες απαιτήσεις για τον Μεσσία έτσι ώστε να μπορούν να προσδιορίσουν την ταυτότητά του με αλάνθαστο τρόπο. Μερικές απ’ αυτές τις απαιτήσεις είναι οι εξής:

(1) Έπρεπε να προέρχεται από τη φυλή του Ιούδα και τη γενεαλογική γραμμή του Βασιλέως Δαβίδ:

«Δεν θέλει εκλείψει το σκήπτρον [σύμβολο κυβερνητικής εξουσίας] εκ του Ιούδα, ουδέ νομοθέτης εκ μέσου των ποδών αυτού, εωσού έλθη ο Σηλώ· και εις αυτόν θέλει είσθαι η υπακοή των λαών.» (Γέν. 49:10) «Ώμοσεν ο Ιεχωβά αλήθειαν προς τον Δαβίδ, δεν θέλει αθετήσει αυτήν, Εκ του καρπού του σώματός σου θέλω θέσει επί τον θρόνον σου.»—Ψαλμ. 132:11 (ΜΝΚ)· Ησ. 9:7.

Ο Ιησούς ήταν απ’ αυτή τη γενεαλογική γραμμή, όπως δείχνει η γενεαλογία του που ελήφθη από τα δημόσια μητρώα από τους ιστορικούς Ματθαίο και Λουκά. (Ματθ. 1:3, 6, 16· Λουκ. 3:23, 31, 33) Αυτή τη γενεαλογία, η οποία προήρχετο από τα επίσημα αρχεία των Ιουδαίων, δεν την αμφισβήτησαν οι Ιουδαίοι ηγέται που ζούσαν τον πρώτον αιώνα μ.Χ., μολονότι είχαν επιτεθή εναντίον του σε κάθε σημείο που μπορούσαν να φαντασθούν.

(2) Έπρεπε να γεννηθή στη Βηθλεέμ:

«Και συ, Βηθλεέμ Εφραθά, η μικρά ώστε να ήσαι μεταξύ των χιλιάδων του Ιούδα, εκ σου θέλει εξέλθει εις εμέ ανήρ δια να ήναι ηγούμενος εν τω Ισραήλ.»—Μιχ. 5:2.

Ο Ματθαίος, παραθέτοντας το προηγούμενο εδάφιο, λέγει: «Αφού δε εγεννήθη ο Ιησούς εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας . . .»—Ματθ. 2:1, 5, 6.

(3) Έπρεπε να εμφανισθή στο τέλος εξήντα εννέα εβδομάδων ετών (483 ετών) από τον καιρό της ανοικοδομήσεως των τειχών της Ιερουσαλήμ (το 455 π.Χ.):

«Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε, ότι από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ, έως του Χριστού του Ηγουμένου, θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά, και εβδομάδες εξήκοντα δύο·. . . και μετά τας εξήκοντα δύο εβδομάδας, θέλει εκκοπή ο Χριστός, πλην ουχί δι’ εαυτόν.»—Δαν. 9:25, 26.

Ο Ιησούς παρουσιάσθηκε στον καθωρισμένο χρόνο, το 29 μ.Χ. (483 χρόνια ύστερ’ από το έτος 455 π.Χ.), για να βαπτισθή από τον Ιωάννη. Τότε έγινε ο Μεσσίας (ο Κεχρισμένος), κεχρισμένος με το πνεύμα του Θεού. (Λουκ. 3:21-23) Οι Ιουδαίοι ήσαν ενήμεροι αυτής της χρονικής προφητείας και ‘επρόσμεναν’ τον καιρό που ο Ιωάννης, ο πρόδρομος του Ιησού, άρχισε να κηρύττη.—Λουκ. 3:15.

Εκπληρώνοντας επίσης την προφητική υπόσχεσι, ο Ιησούς ‘εξεκόπη’ με τον θάνατο ως απολυτρωτική θυσία για το ανθρώπινο γένος τριάμισυ περίπου χρόνια ύστερ’ από το βάπτισμά του. Ο Ησαΐας προείπε τον θυσιαστικό θάνατο του Μεσσία.—Ησ. 53:10-12.

Η κοσμική ιστορία αναγνωρίζει ότι ο Ιησούς Χριστός έζησε στη γη και ότι ήταν ένας διακεκριμένος διδάσκαλος. Ο Φλάβιος Ιώσηπος, Ιουδαίος ιστορικός του πρώτου αιώνος ο οποίος δεν ήταν Χριστιανός, έγραψε ότι ο Ιησούς έζησε στη διάρκεια της διακυβερνήσεως του Ποντίου Πιλάτου, ότι υπήρξε ένας διδάσκαλος με μεγάλη επιρροή, και ότι ήταν ο Χριστός· ότι ο Πιλάτος τον κατεδίκασε σε θάνατο και ότι εμφανίσθηκε και πάλι ζων στους μαθητάς του την τρίτη ημέρα.—Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Βιβλίον XVIII, Κεφ. III, Παρ. 3· Ιωάν. 19:15, 16· 20:1, 19· Ματθ. 27:63, 64· Πράξ. 10:40.

Μερικοί πιθανόν να δυσπιστούν στην μαρτυρία των μαθητών του Χριστού σχετικά με την ανάστασί του, αλλά εξετάστε τα εξής γεγονότα: Υπήρξαν πεντακόσιοι και πλέον μάρτυρες. Οι μαθηταί δεν ήσαν άνδρες ισχύος ή επιρροής, για να καταβάλουν ή να δωροδοκήσουν τη στρατιωτική φρουρά που φρουρούσε τον τάφο του Ιησού. Υπήρχε μικρή πιθανότης συμπαιγνίας μεταξύ τόσο πολλών, ιδιαίτερα σχετικά με κάτι που δεν παρουσίαζε προσωπικό ενδιαφέρον κέρδους σ’ αυτούς. Το να δίνουν μαρτυρία για την ανάστασι δεν μπορούσε να έχη ιδιοτελές ελατήριο· τους εξέθετε σε παθήματα και θάνατο. Έδωσαν την μαρτυρία τους σ’ αυτόν τον ίδιο τον τόπο όπου υπήρχαν οι πιο πικροί εχθροί του Μεσσία, όπου ασφαλώς μια απάτη μπορούσε ν’ αποκαλυφθή. Και δεν περίμεναν, αλλά έδωσαν μαρτυρία ακριβώς τότε, όταν ακόμη η οργή των Ιουδαίων ηγετών ήταν στο κορύφωμά της.—1 Κορ. 15:3-8· Πράξ. 2:32· 3:15· 4:10, 18-20· 7:55-58· 8:1.

Ότι αυτοί οι μάρτυρες, με το να δίνουν μαρτυρία για την ανάστασι του Ιησού, δεν κατεσκεύαζαν ένα μύθο μπορεί ν’ αποδειχθή περαιτέρω από το γεγονός ότι η ανάστασις είχε έλθει και σ’ αυτούς ως μια έκπληξις στην απελπισμένη και συντετριμμένη κατάστασί τους. Τον περίμεναν ως ένα ανθρώπινο βασιλέα, και είχαν υποστή πλήγμα όταν πέθανε. (Λουκ. 24:13-43· Ιωάν. 20:24-29) Πραγματικά, η ανάστασις του Ιησού ήταν ακριβώς εκείνο που τους έδωσε το θάρρος να δίδουν μαρτυρία, θάρρος που δεν μπορούσε να συντριβή κάτω από τον πιο βίαιο διωγμό.

Με τόσο έξοχο τρόπο εξεπλήρωσε ο Θεός την υπόσχεσί του για τον Μεσσία σε κάθε λεπτομέρεια των ανωτέρω προφητειών καθώς και πολλών άλλων, ώστε κάθε λογικευόμενο άτομο που εξετάζει τις αποδείξεις πρέπει να πη, ‘ο Θεός πράγματι εκπληρώνει τις υποσχέσεις Του.’

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΛΛΩΝ ΕΞΕΧΟΝΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ

Η εκπλήρωσις από τον Θεό της υποσχέσεώς του ν’ αποστείλη τον Μεσσία του είναι ένα μεγάλο παράδειγμα της αξιοπιστίας του. Αλλά υπάρχουν και αμέτρητα άλλα. Πολλοί άνθρωποι που υπηρέτησαν τον Θεό στο παρελθόν είδαν και δοκίμασαν την πείρα της αξιοπιστίας του Θεού όσον αφορά την τήρησι των υποσχέσεών του, όχι απλώς μια φορά, αλλά σε όλη τη ζωή τους. Ανάμεσα σ’ αυτούς είναι ο Ιησούς του Ναυή, ο Δαβίδ και ο Σολομών.

Ο Ιησούς του Ναυή είπε, στην αποχαιρετιστήριο ομιλία του στον Ισραήλ:

«Σεις γνωρίζετε εν όλη τη καρδία υμών, και εν όλη τη ψυχή υμών, ότι δεν διέπεσεν ουδέ εις εκ πάντων των αγαθών λόγων, τους οποίους Ιεχωβά ο Θεός σας ελάλησε δια σας· πάντες ετελέσθησαν εις εσάς, ουδέ εις εξ αυτών διέπεσε.»—Ιησ. Ναυή 23:14, ΜΝΚ.

Ο Βασιλεύς Δαβίδ εβεβαίωσε: «Τα λόγια του Ιεχωβά είναι λόγια καθαρά.»—Ψαλμ. 12:6, ΜΝΚ.

Ο υιός του, ο Βασιλεύς Σολομών, είπε σε προσευχή του μπροστά σε όλο τον Ισραήλ:

«Ευλογητός ο Ιεχωβά, όστις έδωκεν ανάπαυσιν εις τον λαόν αυτού Ισραήλ, κατά πάντα όσα υπεσχέθη· δεν έπεσεν ουδέ εις εκ πάντων των λόγων των αγαθών, τους οποίους ελάλησε δια χειρός Μωυσέως του δούλου αυτού.» «Ιεχωβά Θεέ του Ισραήλ, δεν είναι θεός όμοιός σου, εν τω ουρανώ και επί της γης· όστις φυλάττεις την διαθήκην και το έλεος . . . όστις εφύλαξας προς τον δούλον σου Δαβίδ τον πατέρα μου όσα ελάλησας προς αυτόν, και ελάλησας δια του στόματός σου, και εξετέλεσας δια της χειρός σου, καθώς την ημέραν αυτήν.»—1 Βασ. 8:56· 2 Χρον. 6:14, 15, ΜΝΚ.

Αυτοί οι άνθρωποι δεν ήσαν ανόητοι. Ήσαν σοφοί άνθρωποι και ηγέται ενός μεγάλου έθνους, και ανεγνώρισαν ότι μόνο με την επίβλεψι και την πιστότητα του Θεού στις υποσχέσεις του μπορούσαν να γίνωνται οι εκπληρώσεις. Δεν προσπαθούσαν να εξαπατήσουν. Η ειλικρίνεια των συγγραφέων των Γραφών, με την οποία εκθέτουν τα δικά των σφάλματα καθώς και τα σφάλματα των αρχόντων των και του έθνους των, πιστοποιεί την αληθινότητά τους.

ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ

Αν ενδιαφερώμεθα σοβαρά για την απελευθέρωσι από τη διαφθορά αυτού του παρόντος συστήματος πραγμάτων, θα προσέξωμε πολύ βαθειά την υπόσχεσι του Θεού. Δεν υπάρχει καμμιά άλλη πηγή που υπόσχεται μια παραδεισιακή γη, αποκατάστασι των προσφιλών μας προσώπων μέσω αναστάσεως, και αιώνια ζωή. Οι υποσχέσεις του ανθρώπου για ένα καλύτερο κόσμο είναι άθλιες σε συμπαραβολή—αλλά και αυτές ακόμη δεν μπορούν να εκπληρωθούν.

Επί πλέον, ο Θεός αγαπά τον άνθρωπο, τη δημιουργία των χειρών του. Υπόσχεται απελευθέρωσι, όχι γιατί είναι υποχρεωμένος να το κάμη αυτό, αλλά από αγάπη. Η αποστολή του Υιού του στη γη ήταν μια πράξις πρωτοβουλίας του Θεού που έθεσε το θεμέλιο για την απελευθέρωσι του ανθρωπίνου γένους. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς είμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών.»—Ρωμ. 5:8.

Γιατί, λοιπόν ν’ αμφιβάλλετε ή ν’ απορρίπτετε μια τέτοια στοργική προμήθεια; Αντιθέτως, αποκτήστε περισσότερη γνώσι για τον Θεό και τις υποσχέσεις του. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα είναι ευτυχείς να σας βοηθήσουν ν’ ακολουθήσετε τη θεόπνευστη συμβουλή «πάντα δοκιμάζετε το καλόν κατέχετε.»—1 Θεσ. 5:21.