‘Ρίψατε τα Δίκτυα Υμών προς Αλίευσιν’

«Είπε προς τον Σίμωνα, Επανάγαγε το πλοίον εις τα βαθέα, και ρίψατε τα δίκτυα υμών δια να οψαρεύσητε.»—Λουκ. 5:4.

 1. Πώς οι άνθρωποι παρομοιάζονται με ιχθείς από τον Σολομώντα και τον Αμώς;

Η ΣΥΝΗΘΗΣ έκφρασις «Κουτός σαν ψάρι!» δεν συναντάται στα Ιερά Συγγράμματα. Εν τούτοις, η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί πραγματικά ψάρια για να περιγράψη ανθρώπους. Ο καταπληκτικά σοφός Βασιλεύς Σολομών της Ιερουσαλήμ, ο οποίος μέσα στις τρεις χιλιάδες παροιμίες του ωμίλησε για κέδρους και ύσσωπον, για θηρία και πτηνά, και για άλλα κινούμενα είδη και ψάρια, είπε: «Ουδέ ο άνθρωπος γνωρίζει τον καιρόν αυτού· καθώς οι ιχθύες οίτινες πιάνονται εν κακώ δικτύω, και καθώς τα πτηνά τα οποία πιάνονται εν παγίδι, ούτω παγιδεύονται οι υιοί των ανθρώπων εν καιρώ κακώ, όταν εξαίφνης επέλθη επ’ αυτούς.» (Εκκλησ. 9:12· 1 Βασ. 4:32, 33) Σ’ αυτούς οι οποίοι κατεπίεζαν τον λαό του τον ένατον αιώνα π.Χ., ο προφήτης Αμώς είπε: «Κύριος ο Ιεχωβά ώμοσεν εις την αγιότητα αυτού, ότι, ιδού, ημέραι έρχονται εις ημάς, καθ’ ας θέλουσι σας πιάσει με άγκιστρα, και τους απογόνους σας με καμάκια αλιευτικά.» (Αμώς 4:1, 2, ΜΝΚ) Χωρίς αμφιβολία οι εχθροί του Ιεχωβά Θεού θα συλληφθούν ως άτυχοι ιχθείς αιφνιδίως σ’ ένα καιρό που δεν υπελόγιζαν.

2, 3. (α) Πού και γιατί εχρησιμοποίησε ο Ιησούς ένα πλοιάριο ως εξέδρα ομιλητού; (β) Τι είπε στην παραβολή του για το δίκτυον;

² Κάποτε μετά τον εορτασμό του πάσχα του έτους 31 της Κοινής μας Χρονολογίας, ένα αλιευτικό πλοιάριο, που ήταν αγκυροβολημένο όχι μακριά από την παραλία της Θαλάσσης της Γαλιλαίας στη Μέση Ανατολή, εχρησιμοποιείτο για έναν άλλο σκοπό και όχι για αλίευσι ψαριών. Ο Ιησούς Χριστός το εχρησιμοποίησε ως μια εξέδρα ομιλητού, από την οποία έδωσε μια σειρά προφητικών παραβολών σ’ ένα μεγάλο πλήθος το οποίον κυριολεκτικά τον ανάγκασε να εξέλθη στην παραλία. Όταν ετελείωσε τη θαυμάσια ομιλία του, απέλυσε τα πλήθη, εξήλθε στην ακτή και εισήλθε σ’ ένα σπίτι. Εκεί οι μαθηταί του τού εζήτησαν να εξηγήση την παραβολή που είχε αναφέρει σχετικά με τα ζιζάνια, τα οποία είχαν σπαρή από έναν εχθρό στον αγρό του σίτου. Ο Ιησούς όχι μόνον έδωκε την επιθυμητή εξήγησι αλλ’ επίσης προσέθεσε έναν αριθμό νέων παραβολών, περιλαμβανομένης και της παραβολής για το δίκτυον:

³ «Πάλιν, ομοία είναι η βασιλεία των ουρανών με δίκτυον, το οποίον ερρίφθη εις την θάλασσαν, και συνήγαγεν από παντός είδους· το οποίον, αφού εγεμίσθη, ανεβίβασαν επί τον αιγιαλόν, και καθίσαντες, συνέλεξαν τα καλά εις αγγεία, τα δε αχρεία έρριψαν έξω. Ούτω θέλει είσθαι εν τη συντελεία του αιώνος· θέλουσιν εξέλθει οι άγγελοι, και θέλουσιν αποχωρίσει τους πονηρούς εκ μέσου των δικαίων, και θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.»—Ματθ. 13:47-50.

 4. (α) Ποιους εξεικονίζουν οι «καλοί» ιχθείς οι οποίοι τοποθετούνται σε αγγεία; (β) Ποιους εξεικονίζουν οι «αχρείοι» ιχθείς οι οποίοι απορρίπτονται;

⁴ Οι παραβολές του Ιησού για τη βασιλεία των ουρανών έχουν όλες να κάμουν με άτομα, τα οποία θα είναι κληρονόμοι μαζί του στην ουράνια βασιλεία. Συνεπώς, οι «καλοί» ιχθείς που συλλέγονται σε αγγεία για επωφελή χρήσι εξεικονίζουν εκείνους από το ανθρώπινον γένος, που αποδεικνύονται κατάλληλοι για να βασιλεύσουν με τον Χριστό στη βασιλεία των ουρανών. (Αποκάλ. 7:1-8· 14:1-5) Η βασιλεία του Θεού στους ουρανούς εγκατεστάθη κατά το τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914. Οι πιστοί απόστολοι και πολλοί άλλοι από τους πιστούς μαθητάς του Ιησού Χριστού είχαν αποθάνει, πριν από τη χρονολογία εκείνη. Ποιοι, λοιπόν, είναι εκείνοι οι συμβολικοί ιχθείς που πιάνονται και κατόπιν διαλέγονται και τοποθετούνται, σαν να λέμε, μέσα σε αγγεία κατά την συντέλεια του συστήματος πραγμάτων, στο οποίον τώρα βρισκόμεθα; Είναι απλώς το υπόλοιπον των κληρονόμων της Βασιλείας, οι οποίοι σήμερα αποτελούν την τάξιν «του πιστού και φρονίμου δούλου» επάνω στη γη. (Ματθ. 24:45-47) Οι «αχρείοι» συμβολικοί ιχθείς που ρίπτονται μέσα στη συμβολική πύρινη κάμινο για να καταστραφούν είναι οι Χριστιανοί εκείνοι, οι οποίοι αποδεικνύονται άπιστοι στην ουράνια κλήσι, γινόμενοι έτσι «πονηροί,» και οι οποίοι αξίζει να καταστραφούν.

 5. Ποιους εξεικονίζουν εκείνοι που αλιεύουν με το δίχτυ, και γιατί;

⁵ Στην εκπλήρωσι της παραβολής του δικτύου, ποιοι είναι εκείνοι που εκτελούν την αλίευσι και το τράβηγμα του δικτύου προς την παραλία και κατόπιν εξάγουν τους ιχθείς; Αυτοί είναι οι άγγελοι. Βεβαίως οι Χριστιανοί επάνω στη γη δεν είναι εκείνοι που διαχωρίζουν τα καλά από τα αχρεία ψάρια, και ρίπτουν τα τελευταία μέσα στη συμβολική πύρινη κάμινο. Οι κεχρισμένοι Χριστιανοί δεν είναι εκείνοι που εξουσιοδοτούνται να προσδιορίσουν ποιος είναι κατάλληλος για την ουράνια βασιλεία του Θεού, και ποιοι, εξ άλλου, θα έπρεπε να καταστραφούν αιωνίως. Αυτοί δεν είναι οι κριταί εκείνων που γίνονται κεχρισμένοι δούλοι του Θεού. (Ρωμ. 14:4) Οι άγγελοι οι οποίοι συνοδεύουν τον δοξασμένον Ιησούν Χριστόν, όταν έρχεται στην ουράνια βασιλεία του κατά το τέλος των Καιρών των Εθνών, είναι εκείνοι που εκτελούν το διαχωριστικό αυτό έργο υπό την διεύθυνσι του Χριστού. (Ματθ. 13:40, 41· 24:30, 31· 25:31, 32) Τι, λοιπόν, είναι το δίκτυον;

 6. Τι εξεικονίζει, λοιπόν, το δίχτυ;

⁶ Καθώς η παραβολή του Ιησού το προσδιορίζει, ένα δίχτυ συνάγει ψάρια και θαλάσσια πλάσματα αδιακρίτως. Στους Ιουδαίους, οι οποίοι ήσαν σε μια εθνική διαθήκη με τον Ιεχωβά Θεό, είχε απαγορευθή να τρώγουν ωρισμένα ψάρια και θαλάσσια πλάσματα. (Λευιτ. 11:9-12) Έτσι οι Ιουδαίοι αλιείς έπρεπε να διαλέγουν όσα έφερνε επάνω ένα δίχτυ. Όσα ήσαν απηγορευμένα από τον νόμο του Θεού θα τα απέρριπταν. Όταν ληφθούν όλ’ αυτά υπ’ όψιν, το δίχτυ συμβολίζει ένα όργανον στα χέρια των αγίων αγγέλων υπό την διεύθυνσι του Ιησού Χριστού. Το δίχτυ συμβολίζει την επίγεια οργάνωσι, η οποία ομολογεί ότι είναι εκκλησία του Θεού και είναι στη νέα διαθήκη με τον Θεό μέσω του Μεσίτου Ιησού Χριστού. Έτσι αυτή ισχυρίζεται ότι είναι ο πνευματικός Ισραήλ, το άγιον έθνος, το οποίον είναι χρισμένο με το πνεύμα του Θεού για να συμβασιλεύση με τον Ιησού Χριστό στην ουράνια βασιλεία. Περιλαμβάνει τους αληθείς οπαδούς και τους ψευδείς ή απίστους οπαδούς. Λογικώς περιλαμβάνει τον «Χριστιανικό κόσμο» με τις εκατοντάδες χιλιάδων των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών, που ανήκουν σ’ εκατοντάδες δογμάτων τα οποία ονομάζονται Χριστιανικά.

 7. Για να συνάγη το δίχτυ κάθε είδους ιχθείς, ποιοι πρέπει να χρησιμοποιούνται κάτω από τους αγγέλους, και πώς έχουν συναχθή «καλοί» ιχθείς;

⁷ Είναι αληθές ότι το συμβολικό δίχτυ είναι στα χέρια των αγγέλων ως μια ομάς εργατών. Αλλά για να συναγάγη το «δίκτυον» συμβολικά ψάρια όλων των ειδών, πρέπει άτομα, που ανήκουν στην οργάνωσι του δικτύου, να εργασθούν. Πρέπει να εκτελέσουν επάνω στη γη ένα έργο συνάξεως εν ονόματι της Χριστιανοσύνης. Οι ουράνιοι άγγελοι εκτελούν μόνον ένα αόρατο έργο, αλλά τα ωργανωμένα μέλη του «δικτύου» εκτελούν το άμεσο ορατό έργο. Μόνον ο μικρότερος αριθμός της οργανώσεως αυτής του «δικτύου» αλιεύουν πράγματι σύμφωνα με τις οδηγίες του Θεού μέσω του Χριστού και σύμφωνα με τις αρχές της Βίβλου. Ως αποτέλεσμα, μόνον αυτοί οι εργάται συναθροίζουν μέσα στο δίχτυ αληθείς Χριστιανούς «ιχθείς,» κατάλληλους για την ουράνια Βασιλεία. Το γεγονός αυτό οι ουράνιοι άγγελοι υπό τον Χριστόν το κάνουν φανερό στην «συντέλειαν του συστήματος πραγμάτων,» στην οποία ευρισκόμεθα αφότου ετελείωσαν οι Καιροί των Εθνών το 1914. Αυτοί συνήθροισαν τους καλούς «ιχθείς» μέσα στα συμβολικά αγγεία.

 8. Πώς οι «καλοί» ιχθείς πήγαν σ’ αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη στη διάρκεια του 1914-1918;

⁸ Πολλά χρόνια προτού η «συντέλεια του συστήματος πραγμάτων» αρχίση το 1914, οι «ιχθείς» της αληθινής Χριστιανικής ποιότητος άρχισαν να συναθροίζωνται μακριά από τον «Χριστιανικό κόσμο.» Εδώ και εκεί γύρω στην υδρόγειο σφαίρα, διεμόρφωσαν εκκλησίες χωριστές από τον «Χριστιανικό κόσμο.» Αλλά συγχρόνως ήλθε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος διεξήχθη κατά τα έτη 1914-1918 ως επί το πλείστον από τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου.» Στη διάρκεια του πολέμου αυτού, οι χωριστές αυτές εκκλησίες από αληθώς αφιερωμένους, βαπτισμένους Χριστιανούς εισήλθαν σε δουλεία στον «Χριστιανικό κόσμο.» Έτσι, εφόσον ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι το ισχυρότερο μέρος της θρησκευτικής Βαβυλώνος της Μεγάλης, αυτοί εισήλθαν σ’ αιχμαλωσία ομοία μ’ εκείνη των Ιουδαίων, οι οποίοι επήγαν σ’ εξορία στην αρχαία Βαβυλώνα, όταν η Ιερουσαλήμ κατεστράφη το έτος 607 πριν από τη κοινή μας χρονολογία. Αλλά θα έμεναν εκεί;

 9. Γιατί η «συντέλεια του συστήματος πραγμάτων» δεν ήταν ο καιρός για να παραμείνουν σ’ αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη οι «καλοί» ιχθείς;

⁹ Όχι! Οι Καιροί των Εθνών είχαν λήξει το 1914, το έτος που εξερράγη ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, και ως αποτέλεσμα έγινε έναρξις της «συντελείας του συστήματος πραγμάτων.» Η παραβολή του Ιησού για το δίκτυον εσημείωσε την περίοδο αυτή ως τον χρόνον για τον χωρισμό εκείνων, οι οποίοι ωμολογούσαν ότι είναι κεχρισμένοι κληρονόμοι «της βασιλείας των ουρανών.» Ήταν ο ωρισμένος καιρός για να ενασχοληθούν οι ουράνιοι άγγελοι υπό τον Χριστόν στο να σύρουν εκείνο το συμβολικό δίχτυ στην παραλία και ν’ απορρίψουν τους «αχρείους» και θέσουν τους «καλούς,» επιδοκιμασμένους από τον νόμο του Θεού, εντός εκκλησιαστικών «αγγείων.» Αυτό είναι εκείνο που έκαναν.

10. (α) Πότε άρχισαν οι «καλοί» ιχθείς να εξέρχωνται απ’ αυτή τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία και πώς; (β) Ποια πείρα έχουν ήδη οι «αχρείοι» ιχθείς, και γιατί;

¹⁰ Από την άνοιξι του έτους 1919 και έπειτα έγινε μια έξοδος των αληθινών Χριστιανών, που ήσαν εξόριστοι στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Η πρόσκλησις ήλθε από τον ουρανό: «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.» (Αποκάλ. 18:4) Η θρησκευτική Βαβυλών η Μεγάλη είναι η παγκόσμιος αυτοκρατορία της ψευδούς Βαβυλωνιακής θρησκείας και περιλαμβάνει τον «Χριστιανικό κόσμο,» ο οποίος προσπάθησε ν’ αναμίξη τη Χριστιανοσύνη με τη Βαβυλωνιακή θρησκεία. Έτσι, η πρόσκλησις από τον ουρανό έπρεπε να περιλάβη την έξοδό των από τον «Χριστιανικό κόσμο.» Οι εκατοντάδες των εκατομμυρίων των «αχρείων» συμβολικών ιχθύων, που μένουν μέσα στον «Χριστιανικό κόσμο,» σύντομα πρέπει να ριφθούν μέσα στη συμβολική «κάμινον του πυρός» και να καταστραφούν τελείως. Ήδη, κατευθύνονται προς τα εκεί, αφού οι υποκριτικοί Χριστιανοί δίνουν διέξοδο ‘στον κλαυθμό των και τον τριγμό των οδόντων των.’ (Ματθ. 13:50) Γιατί; Επειδή δεν εξήλθαν από τη Μεγάλη Βαβυλώνα καθώς οι αληθινοί άνθρωποι του Θεού θα έπρεπε να κάμουν· κι έτσι συμμετέχουν στις αμαρτίες της και ήδη αισθάνονται τα προκαταρκτικά των καταστρεπτικών της πληγών. Συντόμως αυτοί θ’ απολεσθούν μαζί με τη Μεγάλη Βαβυλώνα και τους πολιτικούς της εραστάς στον ωρισμένο καιρό του Θεού.

11. Ποια αναλογία καθ’ ομολογίαν Χριστιανών εξήλθαν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, και πώς συνήχθησαν «εις αγγεία»;

¹¹ Στο παρελθόν, σε αξιοσημείωτη αντίθεσι με τους εραστάς εκείνους της Μεγάλης Βαβυλώνας, οι κεχρισμένοι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά ανταπεκρίθησαν στην ουρανία κλήσι, το 1919. Ήσαν μόνο μια μικρή μειονότης καθ’ ομολογίαν Χριστιανών, ένα απλό υπόλοιπο της αληθινής Χριστιανικής εκκλησίας που ο Ιησούς Χριστός οικοδομούσε στη διάρκεια αυτών των παρελθόντων δεκαεννέα αιώνων. (Ματθ. 16:18· Πράξ. 2:1-42) Κάτω από αγγελική διεύθυνσι συνελέγοντο, σαν να λέμε, «εις αγγεία,» μέσα σ’ εκκλησίες ελευθερωμένων Χριστιανών, για να φυλάσσοννται για την υπηρεσία του Ιεχωβά, του Θεού και Πατρός του Ιησού Χριστού.

12. Γιατί δεν είχε ληφθή αμέσως στον ουρανό αυτό το υπόλοιπο των «καλών» συμβολικών ιχθύων;

¹² Μολονότι, αυτό το υπόλοιπο των «καλών» συμβολικών ιχθύων έχουν ελπίδα συμμετοχής στη «βασιλεία των ουρανών,» δεν ελήφθησαν αμέσως στον ουρανό, πράγμα που ανέμεναν. Σ’ αυτήν «την συντέλειαν του συστήματος πραγμάτων» είχαν να κάμουν ένα έργο επί της γης προτού επέλθη το πλήρες τέλος στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και τους πολιτικούς της εραστάς και στις δυνάμεις αυτών.

13. (α) Εκτός από την επίδοσι μαρτυρίας, τι άλλο επιτυγχάνεται από το κήρυγμα της Βασιλείας; (β) Από το 1919 κι έπειτα, γιατί ήταν ανάγκη να προχωρήση το έργο των αποστολικών ημερών;

¹³ Κάθε γωνία της γης τώρα γνωρίζει ποιο είναι το αληθινό Χριστιανικό έργο του υπολοίπου, διότι, αυτοί έχουν προαγάγει το έργο των ως τα άκρα της γης, προς εκπλήρωσιν των λόγων του Ιησού: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.» (Ματθ. 24:14) Η επίδοσις μαρτυρίας σ’ όλα τα έθνη δεν είναι το μόνο πράγμα που εκτελούν οι κήρυκες της Βασιλείας. Υπάρχει, επίσης, ένα έργο διαχωρισμού που προκύπτει από αυτό το κήρυγμα της Βασιλείας, και τούτο κάτω από αγγελική διεύθυνσι. (Ματθ. 24:30, 31, 40-42) Το διαχωριστικό έργο δεν είχε όλο συντελεσθή στο έτος της απελευθερώσεως το 1919. Όχι, αλλά για ν’ απολυτρωθή από τη γη ο από πριν καθωρισμένος αριθμός των 144.000 κληρονόμων της Βασιλείας, περισσότεροι από τους «καλούς» συμβολικούς ιχθείς εχρειάζοντο να συναχθούν και να τεθούν στα εκκλησιαστικά «αγγεία.» Το έργο που άρχισε ο Ιησούς Χριστός στις ημέρες των δώδεκα αποστόλων του ήταν ανάγκη να συνεχισθή μέσα σ’ αυτή τη «συντέλεια του συστήματος πραγμάτων,» δηλαδή, το αλιευτικό έργο. Ήταν εγγυημένη μια μεγάλη αλίευσις!

ΜΙΑ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΑΛΙΕΥΣΙΣ!

14. (α) Τι ήσαν μερικοί από τους μαθητάς του Ιωάννου του Βαπτιστού από επαγγελματική άποψι, και πώς ο Ιησούς συνήντησε τέσσερες απ’ αυτούς στη Θάλασσα της Γαλιλαίας; (β) Ποιος ήταν ο καλύτερος χρόνος για την εργασία των;

¹⁴ Πριν από δεκαεννέα αιώνες, ένας αριθμός των αποστόλων του Ιησού ήσαν επαγγελματίαι αλιείς στη Θάλασσα της Γαλιλαίας. Ήσαν μαθηταί του Ιωάννου του Βαπτιστού, λίγες δε ημέρες μετά το βάπτισμά του στο νερό, ο Ιησούς Χριστός εγνωρίσθη μαζί τους στην κοιλάδα του άνω Ιορδάνου ποταμού στο τέλος του έτους 29 της κοινής μας χρονολογίας. (Ιωάν. 1:35-44) Μερικούς μήνες αργότερα, το επόμενον έτος, ο Ιησούς ήλθε σ’ επαφή με αυτούς τους επαγγελματίας αλιείς ακριβώς εκεί στη Θάλασσα της Γαλιλαίας. Τότε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε φυλακισθή από τον Βασιλέα Ηρώδη και ο Ιησούς είχε αρχίσει ν’ αναλαμβάνη αυτός το άγγελμα του Ιωάννου του Βαπτιστού και να διακηρύττη: «Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 4:12-17) Μια μέρα ο Ιησούς εκήρυττε τη βασιλεία του Θεού σε πλήθη λαού στην παραλία της Θαλάσσης της Γαλιλαίας, κοντά στη θέσι όπου τέσσερες επαγγελματίαι αλιείς διευθετούσαν τα δίχτυα των. Την εποχή εκείνη, ο πιο δημοφιλής τρόπος για τους Ιουδαίους να ψαρεύουν ήταν με δίχτυα διαφόρων ειδών, τέσσερα από τα οποία μνημονεύονται στην Αγία Γραφή. (Αββακ. 1:15, 16· Εκκλησ. 9:12· Ψαλμ. 35:7, 8) Το διάστημα της νύχτας εθεωρείτο ο καλύτερος καιρός για ψάρεμα, μετά τη δύσι και πριν από την ανατολή του ηλίου.

15, 16. (α) Ποια ήταν η περίπτωσις που ο Ιησούς είπε στον Σίμωνα και σ’ εκείνους που ήσαν μαζί του στο πλοίο να ρίξουν τα δίκτυα των για αλίευσι; (β) Ποιο ήταν το άμεσο αποτέλεσμα απ’ αυτό που είχε τότε συμβή;

¹⁵ «Ενώ δε,» καθώς μας αφηγείται, ο Λουκάς στα εδάφια 5:1-10, «ο όχλος συνέθλιβεν αυτόν δια να ακούη τον λόγον του Θεού, αυτός ίστατο πλησίον της λίμνης Γεννησαρέτ [Γαλιλαίας]· και είδε δύο πλοία ιστάμενα παρά την λίμνην· οι δε αλιείς αποβάντες απ’ αυτών εξέπλυναν τα δίκτυα. Εμβάς δε εις έν των πλοίων, το οποίον ήτο του Σίμωνος, παρεκάλεσεν αυτόν να απομακρύνη αυτό ολίγον από της γης. Και καθίσας εδίδασκεν εκ του πλοίου τους όχλους. Καθώς δε έπαυσε λαλών, είπε προς τον Σίμωνα, Επανάγαγε το πλοίον εις τα βαθέα, και ρίψατε τα δίκτυα υμών δια να οψαρεύσητε. Και αποκριθείς ο Σίμων είπε προς αυτόν, Διδάσκαλε, δι’ όλης της νυκτός κοπιάσαντες δεν επιάσαμεν ουδέν· αλλ’ όμως επί τω λόγω σου θέλω ρίψει το δίκτυον. Και αφού έκαμον τούτο, συνέκλεισαν πλήθος πολύ ιχθύων, και διεσχίζετο το δίκτυον αυτών.

¹⁶ «Και έκαμον νεύμα εις τους συντρόφους τους εν τω άλλω πλοίω, δια να έλθωσι να βοηθήσωσιν αυτούς· και ήλθον, και εγέμισαν αμφότερα τα πλοία, ώστε εβυθίζοντο. Ιδών δε ο Σίμων Πέτρος, προσέπεσε προς τα γόνατα του Ιησού, λέγων, Έξελθε απ’ εμού, διότι είμαι ανθρωπος αμαρτωλός, Κύριε. Επειδή έκπληξις κατέλαβεν αυτόν και πάντας τους μετ’ αυτού, δια την άγραν των ιχθύων την οποίαν συνέλαβον ομοίως δε και τον Ιάκωβον και Ιωάννην, τους υιούς του Ζεβεδαίου, οίτινες ήσαν σύντροφοι του Σίμωνος.»

17, 18. (α) Τι παρεδέχθησαν ότι συνέβη οι τέσσερες αλιείς σύντροφοι; (β) Γιατί ο Ιησούς δεν ενήργησε όπως ο Σίμων τού εζήτησε να κάμη, αλλά τι έκαμε;

¹⁷ Υπήρχαν και άλλοι μαζί με τον Σίμωνα Πέτρον στο πλοίο του, ιδιαιτέρως ο αδελφός του Ανδρέας, και πιθανώς ο πατέρας των Ιωάννης. Ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης ήσαν μαζί με τον πατέρα των Ζεβεδαίον και εμίσθωναν άνδρες για να εργάζωνται στο πλοίο. Ο Πέτρος, ο Ανδρέας, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης εννοούσαν ότι ο Ιησούς είχε εκτελέσει ένα θαύμα, προκαλώντας αιφνίδια μια τεράστια σύλληψι ιχθύων από μια περιοχή υδάτων όπου δεν υπήρχε τίποτε όλη τη νύχτα.

¹⁸ Αυτό αύξησε την εκτίμησί των προς τον Ιησούν Χριστό, τον οποίον ήδη εγνώριζαν προσωπικώς. Ο Πέτρος, αισθανόμενος τώρα περισσότερο παρά ποτέ την αμαρτωλότητά του, επειδή είχε ένα τέτοιο άγιο άνθρωπο του Θεού επάνω στο πλοίο του, εζήτησε από τον Κύριον Ιησούν να φύγη μακριά απ’ αυτόν. Αλλά ο Ιησούς δεν ήταν διατεθειμένος να μείνη μόνος εγκαταλείποντας το πλοίο. Ο καιρός είχε έλθει για να έχη σταθερούς, τακτικούς ακολούθους με μια κατά γράμμα έννοια. Έτσι ο Ιησούς καθησύχασε τον φόβο του Πέτρου λόγω της αμαρτωλότητός του, καθώς η αφήγησις μας λέγει: «Και είπε προς τον Σίμωνα ο Ιησούς, Μη φοβού, από του νυν ανθρώπους θέλεις αγρεύει.» Με τη δήλωσι αυτή ο Ιησούς παρέβαλλε τους ανθρώπους με ιχθείς. Αλλά, μαζί με ποιους ο Πέτρος επρόκειτο να πιάνη ανθρώπους ζωντανούς ως ιχθείς; Προφανώς μαζί με τον ίδιο τον Ιησού Χριστό, διότι τότε ο Ιησούς εζήτησε από τον Πέτρο να τον ακολουθήση σε αλιεία για μεγαλύτερη αλίευσι, δηλαδή, για «ανθρώπους.» Ο Ιησούς, επίσης, εκάλεσε τον αδελφό του Πέτρου Ανδρέα να τον ακολουθήση στη νέα αυτή επιχείρησι. Και οι δύο τον ακολούθησαν.

19. Στο μεταξύ, τι άρχισαν να κάνουν ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, και για πόσο καιρό συνέχισαν σ’ αυτό;

¹⁹ Στο μεταξύ, καθώς τα δίχτυά τους άρχισαν να σχίζωνται με τη θαυματουργική αλίευσι ιχθύων, που σχεδόν υπερεφόρτωνε τα πλοία των, οι σύντροφοι του Πέτρου στην αλιευτική επιχείρησι της Γαλιλαίας, δηλαδή, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, μαζί με τον πατέρα των Ζεβεδαίον στο πλοίο, άρχισαν να επιδιορθώνουν τα δίχτυά των. Κατόπιν ο Ιησούς, ακολουθούμενος από τον Πέτρο και Ανδρέα, κατήλθε στην παραλία της λίμνης και εφώναξε τον Ιάκωβο και Ιωάννη στο πλοίο των κι επροσκάλεσε κι αυτούς, επίσης, να τον ακολουθήσουν σε μια μεγαλύτερη αλιευτική επιχείρησι. Αυτοί υπήκουσαν, διότι η αφήγησις μας πληροφορεί: «Και αφού έφεραν τα πλοία επί την γην, αφήσαντες άπαντα ηκολούθησαν αυτόν.»—Λουκ. 5:10, 11.

20. Πώς περιγράφουν ο Ματθαίος και ο Μάρκος την κλήσι των τεσσάρων αλιέων;

²⁰ Ο απόστολος Ματθαίος και ο μαθητής Μάρκος περιγράφουν αυτή την κλήσι των τεσσάρων αλιέων με ένα πιο περιεκτικό τρόπο, αλλά ο Ματθαίος και ο Μάρκος δείχνουν ότι ο Ιησούς εξέδωκε άμεση πρόσκλησι και στους τέσσερες να γίνουν αλιείς ανθρώπων. Ο Μάρκος στα εδάφια 1:16-20 λέγει: «Περιπατών δε παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας, είδε τον Σίμωνα και Ανδρέαν τον αδελφόν αυτού, ρίπτοντας δίκτυον εις την θάλασσαν· διότι ήσαν αλιείς· και είπε προς αυτούς ο Ιησούς, Έλθετε οπίσω μου, και θέλω σας κάμει να γείνητε αλιείς ανθρώπων. Και ευθύς αφήσαντες τα δίκτυα αυτών, ηκολούθησαν αυτόν. Και προχωρήσας εκείθεν ολίγον, είδεν Ιάκωβον τον του Ζεβεδαίου, και Ιωάννην τον αδελφόν αυτού, και αυτούς εν τω πλοίω επισκευάζοντας τα δίκτυα. Και ευθύς εκάλεσεν αυτούς· και αφήσαντες τον πατέρα αυτών Ζεβεδαίον εν τω πλοίω μετά των μισθωτών, υπήγον οπίσω αυτού.»—Ματθ. 4:18-20.

21. (α) Πώς ο Ιησούς, ένας επαγελματίας ξυλουργός, ήταν εξηρτισμένος για να διδάξη τους τέσσερες εκείνους ν’ αλιεύουν ανθρώπους; (β) Ποιο παράδειγμα τους εβεβαίωσε να μην ανησυχούν για το πώς θα εξασφαλίσουν τα αναγκαία για τη ζωή ως αλιείς ανθρώπων;

²¹ Ο Ιησούς ο ίδιος εκεί έπιασε τέσσερες ανθρώπινους ιχθείς. Μολονότι ήταν κατ’ επάγγελμα ξυλουργός στη μεσόγειο πόλι Ναζαρέτ και όχι επαγγελματίας αλιεύς, εγνώριζε όμως πώς να πιάνη συμβολικούς ιχθείς ανθρωπίνου είδους. Εδώ άρχισε να κάνη το έργο αυτό, ύστερ’ από έξη μήνες και πλέον αφού εβαπτίσθη στον Ιορδάνη Ποταμό και εχρίσθη με το άγιο πνεύμα του Θεού. Ως ένας έμπειρος άνδρας, εγνώριζε, επίσης, πώς να διδάσκη άλλους να αλιεύουν ανθρώπους και να τους πιάνουν ζωντανούς. Με αυτόν τον σκοπό υπ’ όψιν εκάλεσε τους τέσσερες επαγγελματίες αλιείς να τον ακολουθήσουν προσωπικώς και να λάβουν εκπαίδευσι. Γι’ αυτόν τον λόγο έπρεπε να εγκαταλείψουν την αλιευτική τους επιχείρησι στη Θάλασσα της Γαλιλαίας. Ένας συνήθως αλιεύς μπορεί να πωλή τους ιχθείς που πιάνει κι έτσι ν’ αποκτά τα έξοδα μιας επιγείου ζωής. Εν τούτοις, ένας αλιεύς ανθρώπων δεν μπορεί να πωλή ανθρώπους κι έτσι να έχη τα αναγκαία προς ζωήν από αυτούς. Ώστε πώς επρόκειτο ο Πέτρος, ο Ανδρέας, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης να έχουν τα προς το ζην ως αλιείς ανθρώπων, με το ν’ ακολουθούν συνεχώς τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον μέγιστον Αλιέα από όλους; Αλλά γνωρίζομε ότι ο Ιησούς ο ίδιος είχε εγκαταλείψει κάθε τι τον καιρό που επήγε στον Ιωάννη τον Βαπτιστή για να βαπτισθή και ουδέποτε ξανάρχισε το ξυλουργικό του έργο, κι εν τούτοις ο Ιεχωβά Θεός έλαβε φροντίδα γι’ αυτόν, ως ένα Αλιέα ανθρώπων.

ΚΑΜΜΙΑ ΑΝΑΓΚΗ Ν’ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΖΗΝ

22. (α) Γιατί δεν υπήρχε κανένας λόγος ν’ αμφιβάλλουν ότι θα επιτύχη η αλίευσις ανθρώπων; (β) Γιατί αυτή η αλίευσις ανθρώπων δεν εναυάγησε εξαιτίας του θανάτου του Ιησού;

²² Δεν υπήρχε λόγος αυτοί οι πρώην αλιείς ν’ αμφιβάλλουν ότι θα είχαν επιτυχία στην αλίευσι ανθρώπων εφόσον θα ενεργούσαν κάτω από τη διεύθυνσι του Αρχιαλιέως, Ιησού Χριστού. Με την παρότρυνσί του, ο Πέτρος και ο Ανδρέας, είχαν με πίστι ρίψει τα δίχτυα τους στη θάλασσα της Γαλιλαίας για ψάρεμα, σε μέρος που φαινομενικά ήσαν άγονα ύδατα, και όμως ανέβασαν τα δίχτυα τους με τέτοια συγκομιδή, ώστε εχρειάσθη να φωνάξουν για βοήθεια τους συντρόφους των Ιάκωβο και Ιωάννη. Κατόπιν τα δίχτυα τους άρχισαν να σχίζωνται και η ποσότης των ψαριών που ανεβιβάσθη απειλούσε να βυθίση τα δύο πλοία. Αφού, λοιπόν, ο Ιησούς μπορούσε να πραγματοποιήση μια τέτοια επιτυχή αλίευσι στην περίπτωσι θαλασσίων πλασμάτων με πτερύγια και λέπια, θα μπορούσε παρομοίως να κάμη επιτυχείς αλιεύσεις στην περίπτωσι ανθρωπίνων συμβολικών ιχθύων. Ο θάνατος του Ιησού επί του ξύλου του μαρτυρίου τρία περίπου έτη αργότερα δεν έβλαψε ούτε έθεσε τέρμα σ’ αυτό το σπουδαιότερο έργο της αλιείας ανθρώπων. Την τρίτη ημέρα ανέστη εκ νεκρών και ήταν τότε σε θέσι ν’ αναζωογονήση τις αλιευτικές εργασίες των πιστών του ακολουθών.

23. (α) Μήπως λόγω της αναστάσεως του Ιησού στο πνευματικό βασίλειο, ευρέθησαν οι απόστολοι σε πιο δύσκολη κατάστασι για την αλίευσι ανθρώπων; (β) Πώς επτά μαθηταί συνέβη να παρευρεθούν στη Θάλασσα της Γαλιλαίας ύστερ’ από την ανάστασι του Ιησού;

²³ Είναι αλήθεια ότι ο Ιησούς απουσίαζε από κοντά τους εν σαρκί, εφόσον είχε αναστηθή εκ νεκρών ως ένας αθάνατος πνευματικός Υιός του Θεού και επομένως ήταν περιωρισμένος στο αόρατο πνευματικό βασίλειο. Αλλά τώρα ήταν σε καλύτερη θέσι για να κάμη αυτό το έργο της αλιεύσεως ανθρώπων μια πλήρη επιτυχία σε παγκόσμιο κλίμακα. Έδωσε ενθαρρυντική βεβαίωσι γι’ αυτό σε μια περίπτωσι ύστερ’ από μια εβδομάδα και πλέον αφού ανέστη εκ νεκρών, τη δεκάτη έκτη ημέρα του σεληνιακού μηνός Νισάν του έτους 33 της Κοινής μας Χρονολογίας. Μέσω αγγέλων, οι οποίοι ενεφανίσθησαν σε ωρισμένους μαθητάς το πρωί της αναστάσεώς του είπε στους πιστούς αποστόλους του να εγκαταλείψουν την Ιερουσαλήμ και την επαρχία της Ιουδαίας και να μεταβούν προς βορράν στην επαρχία της Γαλιλαίας. Εκεί θα ενεφανίζοντο ορατώς και θα τους έδινε περαιτέρω οδηγίες. (Ματθ. 26:32· 28:7-10, 16· Μάρκ. 16:6, 7) Έτσι, συνέβη ώστε σε μια ευκαιρία επτά από τους μαθητάς του Ιησού ευρέθησαν μαζί κοντά στη Θάλασσα της Γαλιλαίας, η οποία ωνομάζετο, επίσης, Θάλασσα της Τιβεριάδος.

24, 25. (α) Ύστερ’ από μια περίοδο αλιεύσεως, τι υπεχρεώθησαν ν’ απαντήσουν οι επτά σε κάποιον που τους ερωτούσε από την παραλία; (β) Τι τους είπε να κάμουν, και πώς κατόπιν εξήλθαν στην παραλία;

²⁴ Όταν ο Πέτρος είπε ότι επήγαινε να ψαρεύση, οι έξη άλλοι είπαν ότι θα επήγαιναν μαζί του. Όλη τη νύχτα προσπαθούσαν να πιάσουν μερικά ψάρια αλλά δεν έπιασαν απολύτως τίποτε. Έπειτα, την αυγή, μια μορφή εστέκετο στην παραλία. Η φωνή του έφθασε σ’ αυτούς μέσ’ από τα νερά στο μικρό τους πλοίο: «Παιδία, μήπως έχετε τι προσφάγιον;» Απήντησαν Όχι! Μήπως, λοιπόν, τους είπε να εγκαταλείψουν την προσπάθεια;

²⁵ Σ’ αυτό το σημείον διαβάζομε: «Ο δε είπε προς αυτούς, Ρίψατε το δίκτυον εις τα δεξιά μέρη του πλοίου, και θέλετε ευρεί. Έρριψαν λοιπόν, και δεν ήδυνήθησαν πλέον να σύρωσιν αυτό από του πλήθους των ιχθύων. Λέγει λοιπόν προς τον Πέτρον ο μαθητής εκείνος, τον οποίον ηγάπα ο Ιησούς, ο Κύριος είναι. Ο δε Σίμων Πέτρος ακούσας ότι είναι ο Κύριος, εζώσθη το επένδυμα, (διότι ήτο γυμνός,) και έρριψεν εαυτόν εις την θάλασσαν. Οι δε άλλοι μαθηταί ήλθον με το πλοιάριον (διότι δεν ήσαν μακράν από της γης, αλλ’ έως διακοσίας πήχας,) σύροντες το δίκτυον των ιχθύων. Καθώς λοιπόν απέβησαν εις την γην, βλέπουσιν ανθρακίαν κειμένην, και οψάριον επικείμενον, και άρτον. Λέγει προς αυτούς ο Ιησούς, Φέρετε από των οψαρίων, τα οποία επιάσατε τώρα. Ανέβη Σίμων Πέτρος, και έσυρε το δίκτυον επί της γης, γέμον ιχθύων μεγάλων εκατόν πεντήκοντα τριών· και ενώ ήσαν τόσοι δεν εσχίσθη το δίκτυον.»

26. (α) Γιατί μπορούσε να εγερθή τότε το ερώτημα όσον αφορά το ποιος είναι αυτός; (β) Πώς αυτή ήταν η τρίτη φορά που ενεφανίζετο στους μαθητάς του ύστερ’ από την ανάστασί του;

²⁶ Κατά τον χρόνον αυτής της εμφανίσεως του Ιησού αυτός δεν ήταν με το ίδιο υλοποιημένο σώμα όπως προηγουμένως. Γι’ αυτό διαβάζομε: «Λέγει προς αυτούς ο Ιησούς, Έλθετε, γευματίσατε. Ουδείς όμως των μαθητών ετόλμα να εξετάση αυτόν, Συ τις είσαι· εξεύροντες ότι είναι ο Κύριος. Έρχεται λοιπόν ο Ιησούς και λαμβάνει τον άρτον, και δίδει, εις αυτούς, και το οψάριον ομοίως. Αυτή ήτο ήδη τρίτη φορά καθ’ ην ο Ιησούς εφανερώθη εις τους μαθητάς αυτού, αφού ηγέρθη εκ νεκρών.» (Ιωάν. 21:1-14) Δηλαδή, αυτή ήταν η τρίτη φορά κατά την οποίαν ο Ιησούς ενεφανίσθη στους αποστόλους του όταν όλοι τους ή πλέον από το ήμισυ αυτών ήσαν μαζί. Κατά την πρώτη φορά, το βράδυ της Κυριακής της αναστάσεώς του, ο Ιησούς υλοποιήθη και έφαγε λίγο ψάρι ψητό για να δείξη στους αποστόλους του ότι δεν ήταν πνεύμα αυτό που έβλεπαν.—Λουκ. 24:22-43· Ιωάν. 20:19-25.

27. Γιατί ήταν κατάλληλο να καταδείξη ο Ιησούς δυο φορές την δύναμί του με θαυματουργικές αλιεύσεις;

²⁷ Ήταν πολύ κατάλληλο, ότι δύο φορές ο Ιησούς Χριστός θα έπρεπε να καταδείξη τη δύναμί του γεμίζοντας τα δίχτυα των αποστόλων του με θαυματουργικές αλιεύσεις ιχθύων. Αυτός είναι «ο έσχατος Αδάμ,» και ο πρώτος Αδάμ στον κήπο της Εδέμ ήταν ένας, ο οποίος από ωρισμένες απόψεις «είναι τύπος του μέλλοντος.» (1 Κορ. 15:45· Ρωμ. 5:14) Στον πρώτον Αδάμ και τη σύζυγό του είχε δοθή η εντολή από τον Θεό τον Δημιουργό ‘να εξουσιάζουν επί των ιχθύων της θαλάσσης,’ και επί όλων των άλλων κατωτέρων ζώων της γης. (Γεν. 1:26-28) Στον Ψαλμό 8:4-8 προελέχθη ότι ‘στον έσχατον Αδάμ,’ Ιησούν Χριστόν, επρόκειτο ομοίως να δοθή η εξουσία επί των ιχθύων, και κατεγράψαμεν αποδείξεις ότι αυτός ήσκησε τέτοια εξουσία, για να προαγάγη τα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού. (Εβρ. 2:5-9) Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν όταν ο Ιησούς, αντιμετωπίζοντας την πληρωμή φόρου του ναού, είπε στον Σίμωνα Πέτρο: «Ύπαγε εις την θάλασσαν, και ρίψον άγκιστρον, και το πρώτον οψάριον, το οποίον αναβή, λάβε, και ανοίξας το στόμα αυτού, θέλεις ευρεί στατήρα· εκείνον λαβών δος εις αυτούς δι’ εμέ και σε.»—Ματθ. 17:24-27.

28. (α) Εξαιτίας αυτών των θαυματουργικών αλιεύσεων ιχθύων, τι ήταν λογικό να πιστεύσυυν αυτοί όσον αφορά την αλίευσι ανθρώπων; (β) Γιατί ύστερ’ απ’ αυτή τη δεύτερη αλίευσι δεν υπήρχε ανάγκη να τους προσκαλέση ο Ιησούς να γίνουν αλιείς ανθρώπων;

²⁸ Οι απόστολοι, ενθυμούμενοι ότι ο Ιησούς τούς είχε προσκαλέσει να γίνουν αλιείς ανθρώπων, πρέπει να είχαν ενισχύσει την πίστι των για ένα τέτοιο έργο με τις δύο θαυματουργικές αλιεύσεις ιχθύων. Κάτω από την προσταγή του Αρχιαλιέως, Ιησού Χριστού, δεν είχαν ρίψει ματαίως τα δίχτυα τους για αλιεία. Ήταν λογικό γι’ αυτούς να σκέπτωνται ότι, όταν, αλιεύοντας ανθρώπους, θα έρριπταν τα δίχτυα τους με την προσταγή του, δεν θα τα ανέβαζαν κενά· θα υπήρχαν εκείνοι που θα ήθελαν να συναχθούν για τη βασιλεία των ουρανών. Εν τούτοις, μετά τη δεύτερη θαυματουργική αλίευσι ιχθύων στη Θάλασσα της Γαλιλαίας ο Ιησούς δεν εχρειάζετο να επαναλάβη την πρόσκλησί του σ’ αυτούς για να τον ακολουθήσουν και να μεταμορφωθούν από αλιείς ιχθύων σε αλιείς ανθρώπων. Γι’ αυτό ο αναστημένος Ιησούς τώρα εστράφη σε μια άλλη μορφή ομιλίας, επειδή η ιδιότης της αγάπης έπρεπε τώρα να εξετασθή. Έτσι ο Ιωάννης 21:15-17 μάς λέγει:

29. Ποιες ερωτήσεις και απαντήσεις αντήλλαξαν τότε ο Ιησούς και ο Πέτρος;

²⁹ «Αφού λοιπόν εγευμάτισαν, λέγει προς τον Σίμωνα Πέτρον ο Ιησούς, Σίμων Ιωνά, αγαπάς με περισσότερον τούτων; Λέγει προς αυτόν, Ναι, Κύριε, συ εξεύρεις ότι σε αγαπώ. Λέγει προς αυτόν, Βόσκε τα αρνία μου. Λέγει προς αυτόν πάλιν δευτέραν φοράν. Σίμων Ιωνά, αγαπάς με; Λέγει προς αυτόν, Ναι, Κύριε· συ εξεύρεις ότι σε αγαπώ. Λέγει προς αυτόν, Ποίμαινε τα πρόβατά μου. Λέγει προς αυτόν την τρίτην φοράν, Σίμων Ιωνά, αγαπάς με; Ελυπήθη ο Πέτρος ότι είπε προς αυτόν την τρίτην φοράν, Αγαπάς με; και είπε προς αυτόν, Κύριε, συ εξεύρεις τα πάντα· συ γνωρίζεις ότι σε αγαπώ. Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς, Βόσκε τα πρόβατά μου.»

30, 31. (α) Γιατί είναι δύσκολο να γνωρίζωμε τι εννοούσε ο Ιησούς με την αντωνυμία «τούτων» στην πρώτη του ερώτησι στον Πέτρο; (β) Επομένως, πώς αποδίδουν την ερώτησι μερικοί σύγχρονοι μεταφρασταί;

³⁰ Οι αλιείς δεν αγαπούν τα ψάρια, αλλά οι ποιμένες αγαπούν τα πρόβατα, ιδιαιτέρως στη χώρα όπου ο Ιησούς επέρασε την επίγεια ζωή του. Επίσης, ένας ποιμήν θεωρούσε τον εαυτό του υπεύθυνο για τα πρόβατα που ευρίσκοντο κάτω από την φροντίδα του. Αλλά τι ακριβώς είχε υπ’ όψι του ο Ιησούς, όταν ερώτησε τον Πέτρο: «Αγαπάς με περισσότερον τούτων;» δεν είναι βέβαιο. Στο Ελληνικό Κείμενο η δεικτική αντωνυμία «τούτων» είναι στη γενική του πληθυντικού, και στην Ελληνική γλώσσα αυτή η περίπτωσις της αντωνυμίας είναι η ιδία και για τα τρία γένη, το αρσενικό, το θηλυκό και το ουδέτερο. Παραδείγματος χάριν, η μετάφρασις της Καινής Διαθήκης υπό Κ. Σ. Ούεστ (1961, στην Αγγλική) λέγει: «Έχεις αγάπη για μένα . . . περισσοτέραν από αυτούς (τους ιχθείς);» Έτσι ο Ιησούς ερωτούσε αν ο Πέτρος αγαπούσε αυτόν περισσότερο από αυτό το επάγγελμα του αλιέως στη Θάλασσα της Γαλιλαίας. Η ιδία σκέψις υποδεικνύεται και από την μετάφασι της Γραφής υπό Γ. Μ. Λάμσα (1957, στην Αγγλική), η οποία λέγει: «Με αγαπάς περισσότερο από αυτά τα πράγματα;»

³¹ Η μετάφρασις της Βίβλου υπό Τζαίημς Μόφφατ (1922, στην Αγγλική) προκαλεί μια διαφορετική σκέψι, διότι λέγει: «Με αγαπάς περισσότερον από όσον με αγαπούν οι άλλοι;» (Επίσης, Μία Αμερικανική Μετάφρασις· Τζαίημς Μώρντοκ) Τη νύχτα της προδοσίας του Ιησού στους εχθρούς του ο Σίμων Πέτρος εκαυχήθη για την ανωτερότητα της αγάπης του όσο τον αγαπούσαν οι άλλοι απόστολοι, αλλά σε λίγο απέτυχε ν’ αποδείξη την ανώτερη αγάπη του. (Ματθ. 26:31-35, 55, 56, 69-75) Αλλά στη θάλασσα της Γαλιλαίας ο Πέτρος δεν εκαυχήθη για την ανωτερότητα της αγάπης του προς τον Χριστό. Αλλά Η Νέα Αγγλική Βίβλος (Καινή Διαθήκη 1961) λέγει: «Με αγαπάς περισσότερο από κάθε τι άλλο;»

32. Για να κερδίση ανθρώπους, τίνος ιδιότητες έπρεπε να εκδηλώνη ο Πέτρος, και για να κρατήση αυτούς που εκερδήθησαν, ποια ιδιότητα ώφειλε να δείξη ο Πέτρος;

³² Οτιδήποτε και αν σημαίνη εδώ η αντωνυμία «τούτων,» ο Ιησούς επροχώρησε να υποδείξη στον Πέτρο πώς μπορούσε να δείξη την αγάπη του στη γη για τον αόρατο αναστημένο Κύριόν του, δηλαδή, με το να εκδηλώνη στοργική φροντίδα για τα «πρόβατα» του Κυρίου στη γη. Προς τον σκοπό του να κερδίση ανθρώπους για τον Θεό ο Πέτρος ώφειλε να εκδηλώνη τις ιδιότητες ενός αλιέως· αλλά για να κρατήση μέσα στην οργάνωσι εκείνους οι οποίοι είχαν οδηγηθή εκεί, ώφειλε ο Πέτρος να δείχνη την στοργική αγάπη ενός υποποιμένος για τα πρόβατα του Κυρίου του.