πλήρως τη συνέλευσί των. Ο ουρανός ήταν αίθριος σε όλη τη συνέλευσι.

Την Κυριακή 280 Αφρικανοί αδελφοί βαπτίσθηκαν σ’ έναν ποταμό, και 17 Ευρωπαίοι αδελφοί σε μια δεξαμενή του Σώλσμπαιρυ. Ενώ ο Αδελφός Χένσελ μιλούσε στο ακροατήριο των Ευρωπαίων αδελφών το πρωί, εγώ έκαμα τη δημοσία ομιλία στους Αφρικανούς και παρευρέθησαν 11.000 άτομα. Αργότερα την ίδια μέρα, όταν ο Αδελφός Χένσελ κι εγώ μιλήσαμε πάλι στους Αφρικανούς, υπήρχαν τουλάχιστον 15.000 άτομα συνηθροισμένα.

Το απόγευμα της Κυριακής έγινε η δημοσία συνάθροισις για τους Ευρωπαίους και παρευρέθησαν 250 άτομα, πράγμα που ήταν εξαίρετο. Όλοι έμειναν ευχαριστημένοι από τα αποτελέσματα, διότι σχεδόν οι μισοί από τους Αφρικανούς ακροατάς και 100 Ευρωπαίοι περίπου παρευρέθησαν στις δημόσιες συναθροίσεις λόγω της πολύ εντατικής διαφημίσεως των διαλέξεων.

Ένα πράγμα που έκαμε εντύπωσι στους Αφρικανούς, στην αστυνομία και στους Ευρωπαίους που παρατηρούσαν την Αφρικανική συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά ήταν ότι εδώ στο γήπεδο είχαν συγκεντρωθή Αφρικανοί από διάφορες φυλές και από όλα τα μέρη της χώρας, κι εν τούτοις δεν υπήρχαν έριδες, ούτε διαμάχες, ούτε αιματοχυσίες. Σε πολλούς οι οποίοι δεν ήσαν μάρτυρες του Ιεχωβά αυτό εφαίνετο σχεδόν απίστευτο.

Στη Νότιο Ροδεσία οι Αφρικανοί μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζονται από πολλούς Ευρωπαίους ως πολύ καλοί άνθρωποι για να χρησιμοποιηθούν ως υπάλληλοι. Ως παράδειγμα ας λεχθή ότι ο προϊστάμενος ενός Αφρικανοί αδελφού, μηχανικός των σιδηροδρόμων, προσπάθησε ν’ απαλλαγή από τον αδελφό, το δε ζήτημα ήλθε υπό την προσοχή του σταθμάρχου. Η μόνη δικαιολογία που δόθηκε για την απαίτησι απολύσεώς του ήταν ότι αυτός ήταν ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Ο σταθμάρχης ανέφερε το ζήτημα στον επιθεωρητή των σιδηροδρόμων και ερώτησε τι έπρεπε να κάμη. Ο επιθεωρητής απήντησε: «Έχομε εκατοντάδες μάρτυρας του Ιεχωβά που εργάζονται εδώ στο Μπουλαβάγιο και είναι οι καλύτεροι άνθρωποι. Μην απολύσετε αυτό το παιδί.» Εκράτησαν λοιπόν τον αδελφό και τον έθεσαν υπό την επίβλεψι ενός άλλου προϊσταμένου.

Στο Σαμπάνι οι αδελφοί δίνουν τεράστια μαρτυρία για την αλήθεια. Ο διευθυντής ενός μεταλλειακού συγκροτήματος είπε: «Πριν από ένα χρόνο δεν ήθελα ν’ αφήσω τους εκπροσώπους της Εταιρίας Σκοπιά να μπουν στην περιοχή, αλλά τώρα καταλαβαίνομε ότι οι δικοί σας είναι οι καλύτεροι άνθρωποι που έχομε. Τους τοποθετούμε βαθμιαίως στις πιο υπεύθυνες θέσεις.» Ο διευθυντής του μεταλλείου προσφάτως εξέδωκε ένα δελτίο προς όλους τους Ευρωπαίους υπαλλήλους, όπου έλεγε ότι σε όλους τους Αφρικανούς που είναι μάρτυρες του Ιεχωβά κι εργάζονται υπό τας διαταγάς των, πρέπει να δίδεται άδεια απουσίας για να πηγαίνουν στις συναθροίσεις των και όταν ακόμη είναι απασχολημένοι στις «βάρδιες» τους. Όταν κανείς συγκρίνη τους 10.315 μάρτυρας στη Νότιο Ροδεσία τώρα με τους 3.044 του 1947, θα εκτιμήση πόσο μεγάλη αύξησις έγινε εκεί.

Το έργον αυξάνει τόσο γοργά εδώ, ώστε εκρίθη σκόπιμο ν’ αγορασθή ένα σπίτι σ’ ένα ωραίο μέρος του Σώλσμπαιρυ,—που μπορεί να ονομασθή η βασιλούπολις της Κεντρώας Αφρικής—για τη στέγασι των ιεραποστόλων και του τμήματος. Ελήφθη φροντίδα ώστε οι Ευρωπαίοι αδελφοί να έχουν μεγαλύτερη προσωπική επίβλεψι στις Αφρικανικές ομάδες και να γίνεται επιμελέστερη εκπαίδευσις στους Αφρικανούς περιοδεύοντας εκπροσώπους της Εταιρίας Σκοπιά, που είναι γνωστοί ως υπηρέται περιοχής. Αν και υπάρχει εξαιρετική ειρήνη και ενότης μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά, οι Αφρικανοί αδελφοί μας φροντίζουν ωστόσο πολύ να βελτιώνωνται συνεχώς. Η προοπτική θεοκρατικής επεκτάσεως στη Νότιο Ροδεσία είναι πολύ ενθαρρυντική.

«Συγκεχωρημέναι Είναι εις σε αι Αμαρτίαι Σου»

«ΣΗΚΩΘΗΤΙ, και σήκωσον το κλινίδιόν σου, και ύπαγε εις τον οίκον σου.» Πόσο οι λόγοι αυτοί, που ελέχθησαν τόσο απλά και εύκολα ηλέκτρισαν τα πλήθη που ήσαν συγκεντρωμένα στην Καπερναούμ για ν’ ακούσουν τον Ιησούν να κηρύττη! Ομολογουμένως ποτέ άλλοτε δεν είχαν ιδεί κάτι σαν αυτό. Καθώς τα βλέμματα όλων ήταν προσηλωμένα σ’ αυτόν τον παραλυτικό στον οποίον ελέχθησαν τα λόγια του Ιησού, ο παραλυτικός «παρευθύς εγερθείς ενώπιον αυτών, εσήκωσε το κλινίδιον εφ’ ου κατέκειτο, και ανεχώρησεν εις τον οίκον αυτού, δοξάζων τον Θεόν. Και έκστασις κατέλαβεν άπαντας, και εδόξαζον τον Θεόν· και επλήσθησαν φόβου, λέγοντες, Ότι είδομεν παράδοξα σήμερον.»—Λουκάς 5:24-26.

Δεν εδημιουργήθη, όμως, σε όλο το πλήθος εκείνο η ίδια ευνοϊκή εντύπωσις. Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι που ήσαν παρόντες αντέτειναν μεταξύ τους και διελογίζοντο μάλιστα ότι ο Ιησούς ήταν ένοχος βλασφημίας. Γιατί ν’ αντιταχθή κανείς σε μια τέτοια πράξι ελέους; Προφανώς η άποψίς των ήταν εντελώς εσφαλμένη.

Ο αφηγητής μας, ο Λουκάς, τονίζει ότι εκείνοι που είχαν φέρει τον παραλυτικό στον Ιησούν, το έκαμαν με μεγάλες δυσκολίες. «Και ιδών [ο Ιησούς] την πίστιν αυτών, είπε προς αυτόν, Άνθρωπε, συγκεχωρημέναι είναι εις σε αι αμαρτίαι σου.» Α! αυτό ήταν που ήγειρε την αντίρρησι των ιδιορρύθμων εκείνων ηγετών και ρυθμιστών της θρησκευτικής λατρείας. «Και ήρχισαν να διαλογίζωνται οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι, λέγοντες, Τις είναι ούτος, όστις λαλεί βλασφημίας; τις δύναται να συγχωρή αμαρτίας ειμή μόνος ο Θεός; Νοήσας δε ο Ιησούς τους διαλογισμούς αυτών, απεκρίθη και είπε προς αυτούς, Τι διαλογίζεσθε εν ταις καρδίαις σας; τι είναι ευκολώτερον, να είπω, Συγκεχωρημέναι είναι εις σε αι αμαρτίαι σου, ή να είπω, Σηκώθητι και περιπάτει; αλλά δια να γνωρίσητε ότι εξουσίαν έχει ο Υιός του ανθρώπου επί της γης να συγχωρή αμαρτίας, είπε προς τον παραλυτικόν. Προς σε λέγω, Σηκώθητι, και σήκωσον το κλινίδιόν σου, και ύπαγε εις τον οίκον σου.»—Λουκάς 5:20-24.

Ίσως μερικοί από τους θρησκευομένους εκείνους που αμφισβήτησαν τη νομιμότητα της εξουσίας του Ιησού να είχαν υπ’ όψι τους λόγους του ιδίου του Ιεχωβά Θεού που εκτίθενται στο Λευιτικόν 17:11 (ΑΣ): «Διότι η ζωή της σαρκός είναι εν τω αίματι· και εγώ έδωκα αυτό εις εσάς, δια να κάμνητε εξιλέωσιν υπέρ των ψυχών σας επί του θυσιαστηρίου· διότι το αίμα τούτο κάμνει εξιλασμόν υπέρ της ψυχής.» Μπορεί να είχαν υπ’ όψι όλες τις λεπτομέρειες των θυσιών της ημέρας του εξιλασμού που έπρεπε να επαναλαμβάνωνται κάθε χρόνο για τη συγχώρησι των αμαρτιών των, και