Η Μαρία—Ευλογημένη Μεταξύ των Γυναικών
ΘΑ ΗΤΑΝ τιμή για μια γυναίκα ν’ ανήκη στη γενεαλογική γραμμή από την οποία θα προήρχετο ο Μεσσίας. Πόσο ευνοημένη θα ήταν, επομένως, η γυναίκα που θα γινόταν πράγματι μητέρα του Μεσσία! Όπως δείχνει η Αγία Γραφή, μια παρθένος από τον βασιλικό οίκο του Δαυίδ, η Μαρία, ήταν εκείνη που ευλογήθηκε τόσο πολύ μεταξύ των γυναικών.
Ο άγγελος Γαβριήλ ήταν εκείνος που είπε στη Μαρία τον σκοπό που είχε στο νου του ο Θεός γι’ αυτήν. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ο Γαβριήλ χαιρέτησε τη Μαρία με τα εξής λόγια: «Χαίρε, κεχαριτωμένη· ο Κύριος μετά σου.» (Λουκ. 1:28) Με βάσι αυτά τα λόγια, πολλοί άνθρωποι έχουν συμπεράνει ότι ο Γαβριήλ απέδωσε στη Μαρία έναν ειδικό βαθμό αγιότητος.
Αλλά, επέστησαν την προσοχή αυτά τα λόγια του Γαβριήλ στην «αγιότητα» της Μαρίας; Όχι. Παρατηρήστε πώς μεταφράζει τον χαιρετισμό του Γαβριήλ η Καθολική Νέα Αμερικανική Βίβλος: «Χαίρε, ευλογημένη κόρη! Ο Κύριος είναι μαζί σου.» Η Καθολική Βίβλος της Ιερουσαλήμ το αποδίδει με όμοιο τρόπο, και σε μια υποσημείωσι παραθέτει την ακόλουθη εξήγησι: « ‘Ευλογημένη’ δηλαδή, με το να γίνη μητέρα του Μεσσία.» Φυσικά, το γεγονός ότι ο Παντοδύναμος Θεός ευνόησε τη Μαρία με την τιμή να γίνη η επίγεια μητέρα του Υιού του δείχνει ότι αυτή ήταν μια πιστή και ταπεινή δούλη του Θεού.—Λουκ. 1:38, 46-50.
Αλλά, μήπως η Μαρία ήταν κάτι περισσότερο από μια ταπεινή δούλη του Θεού στην οποία εδόθη το μοναδικό προνόμιο να γεννήση τον Υιόν του Θεού; Μήπως, παραδείγματος χάριν, συνέχισε να παραμένη σε μια ειδική κατάστασι «αγιότητος» με το να παραμείνη αειπάρθενος; Πολλοί άνθρωποι, που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί, πιστεύουν ότι η Μαρία παρέμεινε παρθένος σε όλη της τη ζωή. Για ν’ αποδείξουν την άποψί τους αναφέρονται στην απάντησι που έδωσε η Μαρία στον άγγελο Γαβριήλ. Όταν της ελέχθη ότι θα συνελάμβανε και θα γεννούσε υιό, η Μαρία είπε: «Πώς θέλει είσθαι τούτο, επειδή άνδρα δεν γνωρίζω;» (Λουκ. 1:34) Στη Βίβλο της Ιερουσαλήμ, μια υποσημείωσις λέγει τα εξής σχετικά μ’ αυτή τη φράσι: «Αυτή η φράσις σημαίνει ότι η Μαρία ήταν πράγματι παρθένος, και εκφράζει ίσως την πρόθεσί της να παραμείνη παρθένος.»
Για ν’ αντιληφθούμε αν η Μαρία είχε ίσως αποφασίσει να παραμείνη παρθένος προτού ακόμη την επισκεφθή ο άγγελος Γαβριήλ, πρέπει να εξετάσωμε το ζήτημα από την άποψι που επικρατούσε την εποχή που ζούσε. Εκείνον τον καιρό ήταν όνειδος για μια έγγαμη γυναίκα να μη έχη παιδιά. Γι’ αυτό, όταν η Ελισάβετ έμεινε έγκυος στο πρώτο και μοναδικό της παιδί, τον Ιωάννη, είπε: «Ούτως έκαμεν εις εμέ ο Κύριος εν ταις ημέραις, καθ’ ας επέβλεψε να αφαιρέση το όνειδός μου μεταξύ των ανθρώπων.»—Λουκ. 1:25.
Έτσι, αν η Μαρία είχε μνηστευθή τον Ιωσήφ με την πρόθεσι να παραμείνη παρθένος, αυτό θα εσήμαινε ότι θα έκανε τον εαυτό της αντικείμενο ονειδισμού. Πώς θα μπορούσε ο Ιωσήφ να είχε συμφωνήσει για μια διευθέτησι που θα γινόταν αιτία να επωμισθή η σύζυγός του το όνειδος της στειρότητος; Για ποιο λόγο θα ήθελε ο Ιωσήφ να χάση σκόπιμα την ευκαιρία ν’ αποκτήση έναν κληρονόμο που θα συνέχιζε το όνομά του; Οι Εβραϊκές Γραφές, τις οποίες εγνώριζαν και ο Ιωσήφ και η Μαρία, με κανένα τρόπο δεν συνιστούσαν ένα τέτοιο πράγμα. Αντιθέτως, έδειχναν ότι η πατρότης ήταν κάτι το επιθυμητό. Επί παραδείγματι, στον Ψαλμό 127:3 διαβάζομε: «Ιδού, κληρονομιά παρά του Κυρίου είναι τα τέκνα· μισθός αυτού ο καρπός της κοιλίας.» Η μόνη διευθέτησις που ήταν γνωστή στους Ισραηλίτες σύμφωνα με την οποία ένας άνδρας ή μια γυναίκα μπορούσε να μείνη παρθένος, ήταν να παραμείνη άγαμος.—Παράβαλε Ιερεμίας 16:1-4.
Πολλά χρόνια αργότερα, τόσο ο Ιησούς Χριστός όσο και ο απόστολος Παύλος συνέστησαν την εθελουσία αγαμία σαν μια καλύτερη πορεία για κείνους που ήθελαν ν’ αφιερωθούν πληρέστερα στα πνευματικά συμφέροντα. (Ματθ. 19:12· 1 Κορ. 7:28-38) Εν τούτοις, πουθενά η Αγία Γραφή δεν ενθαρρύνει τους γάμους χωρίς συζυγικές σχέσεις, ούτε αποδίδει μια ειδική ιερότητα σ’ αυτούς τους γάμους. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει. Ο θεόπνευστος απόστολος Παύλος έδωσε στα νυμφευμένα άτομα την ακόλουθη συμβουλή: «Ο ανήρ ας αποδίδη εις την γυναίκα την οφειλομένην εύνοιαν· ομοίως δε και η γυνή εις τον άνδρα.»—1 Κορ. 7:3.
Έτσι, αν η Μαρία και ο Ιωσήφ εσκόπευαν να κάμουν ένα γάμο χωρίς να έχουν συζυγικές σχέσεις, θα έκαναν κάτι για το οποίο δεν υπήρχε κανένα Γραφικό προηγούμενο. Στην πραγματικότητα, θα ενεργούσαν αντίθετα με τον σκοπό του Θεού όσον αφορά τον γάμο. Δεν είναι, λοιπόν, πολύ πιο λογικό να συμπεράνωμε ότι δεν είχαν σκεφθή να ζήσουν μαζί ως άγαμοι και ότι δεν έκαμαν κάτι τέτοιο σ’ όλη την έγγαμη ζωή τους;
Φυσικά, ο Ιωσήφ δεν είχε σεξουαλικές σχέσεις με τη σύζυγό του προτού γεννηθή ο Ιησούς. Η Αγία Γραφή στο εδάφιο Ματθαίος 1:25 λέγει τα εξής: «Και δεν εγνώριζεν αυτήν, εωσού εγέννησε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον.» Μήπως νομίζετε ότι αυτό το εδάφιο σημαίνει ότι ο Ιωσήφ δεν είχε αργότερα σχέσεις με τη σύζυγό του; Ή, μήπως αντιθέτως αφήνει να εννοηθή ότι όχι μόνον ήταν δυνατόν, αλλά, στην πραγματικότητα, όπως φαίνεται είχε σχέσεις με τη σύζυγό του μετά τη γέννησι του Ιησού;
Αν θα μπορούσε ν’ αποδειχθή Γραφικώς ότι ο Ιησούς είχε αδελφούς και αδελφές, δεν θα υπήρχε λογικά καμμιά αμφιβολία σχετικά με το αν η Μαρία παρέμεινε παρθένος. Ασφαλώς, οι κάτοικοι της Ναζαρέτ, στην οποία μεγάλωσε ο Ιησούς, έπρεπε να γνωρίζουν καλά τα γεγονότα. Τι είπαν αυτοί; Στα εδάφια Μάρκος 6:2, 3 διαβάζομε ότι εξεπλάγησαν όταν άκουσαν τον Ιησού να ομιλή και είπαν: «Δεν είναι ούτος ο τέκτων, ο υιός της Μαρίας, αδελφός δε του Ιακώβου και Ιωσή και Ιούδα και Σίμωνος; και δεν είναι αι αδελφαί αυτού ενταύθα παρ’ ημίν;»
Αυτά τα λόγια είχαν γραφή αρχικώς στην Ελληνική γλώσσα. Έτσι, εγείρεται το ερώτημα, Πώς κατανοούσαν οι Ελληνόφωνοι τις λέξεις «αδελφοί» και «αδελφές» που υπάρχουν στο κείμενον; Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαιδεία (Τόμ. 9, σελ. 337) παραδέχεται τα εξής: «Οι Ελληνικές λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν για να καθορίσουν τη σχέσι μεταξύ του Ιησού και αυτών των συγγενών, για τον Ελληνόφωνα κόσμο των Ευαγγελιστικών χρόνων έχουν την έννοια αδελφού και αδελφής με πλήρη συγγένεια αίματος και θα ήταν φυσικό να κατανοηθούν από τον Έλληνα αναγνώστη με αυτή την έννοια.»
Έχοντας υπ’ όψιν αυτά που λέγει η Αγία Γραφή για τον γάμο, δεν πρέπει να δεχθούμε τη φυσική σημασία των όρων «αδελφός» και «αδελφή» αντί να ισχυρισθούμε ότι οι αδελφοί και αδελφές του Ιησού ήσαν απλώς συγγενείς του, ίσως εξάδελφοί του; Αν δεχθούμε αυτή τη φυσική σημασία, τότε θα αντιληφθούμε ότι η Μαρία έζησε σαν μια ταπεινή δούλη του Θεού σε αρμονία με τον σκοπό Του σχετικά με τον γάμο.
Η Γραφική άποψις των ζητημάτων ανατρέπει κάθε διαστρεβλωμένη ιδέα που υπάρχει σχετικά με τις γαμήλιες σεξουαλικές σχέσεις. Οι κατάλληλες σεξουαλικές σχέσεις δεν είναι ατιμωτικές. Οι σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ των γαμηλίων συντρόφων δεν έρχονται σε σύγκρουσι με το πνεύμα του Λόγου του Θεού, αλλά οι γάμοι στους οποίους οι δύο σύντροφοι δεν έχουν σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ των. Έτσι, η δοξασία ότι η Μαρία έμεινε αειπάρθενος κακοπαριστά τον σκοπό του Θεού σχετικά με τον γάμο και κάνει να φαίνωνται «άγιοι» οι αφύσικοι γάμοι στους οποίους οι δύο σύντροφοι δεν έχουν σεξουαλικές σχέσεις. Το ότι η Μαρία απέκτησε και άλλα παιδιά δεν μειώνει με κανένα τρόπο το γεγονός ότι ήταν ευλογημένη μεταξύ των γυναικών με το να της δοθή το μοναδικό προνόμιο να γεννήση τον Υιό του Θεού ως άνθρωπο.