Με Όλη την Καρδιά για τα Συμφέροντα του Νέου Κόσμου
«Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου.»—Μάρκ. 12:30, ΜΝΚ.
1. Τι ζητεί ο Ιεχωβά από τα πλάσματά του;
Ο ΙΕΧΩΒΑ τονίζει στον λόγω του ότι είναι Θεός που απαιτεί αποκλειστική αφοσίωσι. Ζητεί ζήλο και ολοκάρδια υπηρεσία από τα πλάσματά του. Λόγω του επιμάχου ζητήματος που περιλαμβάνει το όνομά του και την υπεροχή του, δεν μπορεί να ανεχθή αδιαφορία ή χλιαρότητα από μέρους εκείνων που θέλουν να μιλούν γι’ αυτόν. Ο ίδιος είναι ζηλωτής για τον νέο του κόσμο, ο οποίος θα υπερασπίση την τιμή του. Ο νέος αυτός κόσμος αποτελεί το αντικείμενον του ενδιαφέροντός του και ο Ιεχωβά με όλη του την καρδιά υποστηρίζει τα συμφέροντα του νέου κόσμου. Η με όλη την καρδιά εκδήλωσις είναι χαρακτηριστικό του Ιεχωβά.
2. Γιατί μπορούμε να πούμε ότι ο Ιησούς Χριστός εξεδηλώνετο στο έργο του με όλη του την καρδιά;
2 Ο Χριστός Ιησούς ήταν ένα τέλειο παράδειγμα ολοκαρδίου εκδηλώσεως στη διακονία του στις πράξεις του, στην αφοσίωσί του. Είναι θαυμαστό να αναμετρήσωμε τον μεγάλο όγκο έργου που συνεσώρευσε στα τριάμισυ έτη της διακονίας του. Υπηρέτησε ένα έθνος δύο εκατομμυρίων και πλέον ανθρώπων· κάθε μέρα τα πλήθη συνεχώς προσήρχοντο σ’ αυτόν, και αυτός με όλη του την καρδιά τα υπηρετούσε, μερικές φορές αναβάλλουντας το να φάγη ή να κοιμηθή. Συχνά, όταν ετελείωνε μια μακρά ημέρα υπηρεσίας, δαπανούσε χρόνο για να διδάξη και εκπαιδεύση τους μαθητάς του συνεχίζοντας μάλιστα το έργο αυτό με μια ολόκληρη νύχτα στην προσευχή. Αληθινά εξέχυνε την ψυχή του στον θάνατο. Σε όλη αυτή τη δράσι υπήρξε ποτέ αμελής; Μήπως εκηλίδωσε ποτέ το έργο του; Η αφήγησις του Μάρκου 7:37 λέγει ότι τα πλήθη «εξεπλήττοντο καθ’ υπερβολήν, λέγοντες, Καλώς έπραξε τα πάντα». Τι έξοχο παράδειγμα ολοκαρδίου εκδηλώσεως στην υπηρεσία! Καλά έλεγε: «Το εμόν φαγητόν είναι να πράττω το θέλημα του πέμψαντός με, και να τελειώσω το έργον αυτού.» Ηυφραίνετο στο έργο του όπως όταν απολαμβάνη κανείς ένα καλό φαγητό. Η αιτία: Ο νόμος του Θεού ήταν στην καρδιά του. «Πας δε τετελειοποιημένος θέλει είσθαι ως ο διδάσκαλος αυτού»—τουλάχιστον στην επιμέλειά του και στην αφοσίωσι στα συμφέροντα του νέου κόσμου του Ιεχωβά.—Ιωάν. 4:34· Λουκ. 6:40.
3. (α) Μπορεί ο άνθρωπος να εκδηλώνεται στις επιδιώξεις του με όλη του την καρδιά; Γιατί; (β) Ποια συμβουλή δίνει ο Παύλος σ’ εκείνους που θα ήθελαν να είναι Χριστιανοί με όλη των την καρδιά;
3 Ο άνθρωπος αντανακλά την ικανότητα να εκδηλώνεται με όλη του την καρδιά, στις επίγειες επιδιώξεις του. Παρατηρήστε το παιδί στο παιχνίδι. Πώς βάζει όλη του την καρδιά σ’ αυτό, λησμονώντας ακόμη και τον κίνδυνο, το κρύο, τη ζέστη ή τον κόπο! Είναι γεμάτο ενδιαφέρον και προσοχή και καθόλου ανυπόμονο να εγκαταλείψη το παιχνίδι, παρά μόνο όταν πρέπει. Τι θα πούμε για τους ενηλίκους; Όταν πρόκειται για τα πράγματα στα οποία βρίσκουν ενδιαφέρον, δεν υπάρχει μισή καρδιά στις επιδιώξεις των. Ο φίλαθλος είναι ένα καλό παράδειγμα: Είτε στο κυνήγι, είτε στο ψάρεμα, είτε στον αθλητισμό, η καρδιά του τον οδηγεί στη δράσι. Συχνά οι σωματικές του δυνάμεις δαπανώνται βαριά και ενίοτε μόλις ανταποκρίνονται στη θέρμη της επιθυμίας και της δράσεως αλλ’ αυτός ανυπόμονα, ακόμη και ασθμαίνοντας, επιδιώκει το αντικείμενον του ενδιαφέροντός του. Κάποτε ένας δρομεύς σ’ έναν αγώνα κατέθεσε το παν στο άθλημά του και έφθασε στο τέρμα νικητής, αλλά τότε κατέπεσε νεκρός από εξάντλησι. Ολόκληρη η καρδιά του ήταν στην προσπάθειά του, ακόμη και με δαπάνη της ίδιας της ζωής του. Ο Παύλος εσημείωσε τον ζήλο και την έντασι των αθλητών στους αγώνες της εποχής του και εστηρίχθη στο γεγονός αυτό για να εξηγήση τη Χριστιανική πορεία. Είπε: «Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες από τοσούτον νέφους μαρτύρων, ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα αποβλέποντες εις τον Ιησούν τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως.» Ναι, θέσατε κατά μέρος κάθε τι που θα μπορούσε να σας αποσπάση από το να είσθε με όλη σας την καρδιά στον αγώνα και να είσθε απορροφημένοι στο να παρατηρήτε το τέλειο παράδειγμα πίστεως που εδόθη από τον Ιησούν.—Εβρ. 12:1, 2.
4. Ποια σχέσις υπάρχει μεταξύ ολόκαρδης αφοσιώσεως και πίστεως;
4 Εδώ ο απόστολος Παύλος επέσυρε την προσοχή μας στον ρόλο που παίζει η πίστις στο να είμεθα Χριστιανοί με όλη μας την καρδιά. Αυτό δεν είναι ένα μυστικό αίσθημα όπως δεν είναι και η πίστις. Η πίστις αποδεικνύεται από ό,τι κάνει ο δούλος του Ιεχωβά. Η διαμένουσα ενεργός πίστις αποκαλύπτει την αφοσίωσι του δούλου προς τον Κύριό του με όλη του την καρδιά. Αν ένας αληθινά έχη πίστι στον Ιεχωβά και στις πολύτιμες επαγγελίες του, θα καταδεικνύη την πίστι του με ό,τι κάνει, με τη στάσι του απέναντι των σκοπών και των συμφερόντων του Ιεχωβά, μάλιστα όπως ο Ιησούς Χριστός ετελειοποίησε την πίστι μας.—Ιάκ. 2:17.
ΠΙΣΤΙΣ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
5. Γιατί ο Άβελ είναι ένα παράδειγμα για τους Χριστιανούς σήμερα;
5 Το ‘μέγα νέφος μαρτύρων που μας περικυκλώνει’, όπως αναφέρεται από τον Παύλο στην προς Εβραίους επιστολή του, περιλαμβάνει πολλούς μάρτυρας του Ιεχωβά των αρχαίων χρόνων. Αυτοί δεν είχαν πίστι με μισή καρδιά ή κλονιζόμενη πίστι στις επαγγελίες του Ιεχωβά για ένα Νέο Κόσμο. Αναμφισβήτητα επίστευαν με όλη τους την καρδιά, εκδηλώνοντας την τελεία των πίστι με ό,τι έπρατταν. Ο Άβελ, παραδείγματος χάριν, με πολύ ολιγώτερες πληροφορίες από μέρους του Ιεχωβά από όσες έχομε εμείς τώρα όσον αφορά τον νέο κόσμο, εξεδήλωσε την πίστι του φέρνοντας με όλη του την καρδιά την πιο καλή προσφορά που διέθετε, τα ‘πρωτότοκα των προβάτων του’ για θυσία ενώπιον του Ιεχωβά. Ο Κάιν έφερε προσφορά με μισή καρδιά από τους ‘καρπούς της γης’. Ποια προσφορά βρήκε ευπρόσδεκτη ο Ιεχωβά; Την ολόκαρδη προσφορά πίστεως που έκαμε ο Άβελ, τα καλύτερα από τα πρόβατά του. Από την πρώτη, λοιπόν, γενεά της ανθρώπινης οικογενείας η αληθινή ιστορία δείχνει την ευαρέσκεια του Ιεχωβά σ’ εκείνο που προσφέρεται με όλη την καρδιά, όχι με μισή καρδιά.—Γέν. 4:3-5· Εβρ. 11:4.
6. Πώς ο Ενώχ υπηρέτησε τα συμφέροντα του Νέου Κόσμου;
6 Μολονότι η αφήγησις της Γραφής για τον Ενώχ είναι σύντομη, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν δούλος του Ιεχωβά, ο οποίος έδειξε την πίστι του με όλη του την καρδιά με τις πράξεις του, υπηρετώντας ως προφήτης του Ιεχωβά μεταξύ πονηρών ανθρώπων. Προείπε την καταστροφή των ασεβών που προηγείται της ιδρύσεως του νέου κόσμου, υπηρετώντας έτσι τα συμφέροντα του Νέου Κόσμου.—Γέν. 5:22· Εβρ. 11:5· Ιούδ. 14, 15.
7. Με ποιες ενέργειες ο Νώε και η οικογένειά του κατέδειξαν την πίστι των;
7 Πολύ περισσότερα αναφέρονται για την ολόκαρδη υπηρεσία του Νώε προς τον Ιεχωβά. Ποτέ δεν ήλθε αμφιβολία στη διάνοιά του για ό,τι προείπε ο Ιεχωβά, και αυτό τον υπεκίνησε να κάμη εκδήλωσι της πίστεώς του με τις πράξεις του, δείχνοντας ‘θεοσεβή φόβο και κατασκευάζοντας κιβωτό για τη σωτηρία του οίκου του’. Είναι αλήθεια ότι κανείς δεν είχε ποτέ ιδεί έναν κατακλυσμό ή ακούσει προηγουμένως για μια κιβωτό, αλλά ο Νώε και η οικογένειά του ποτέ δεν αμφισβήτησαν ούτε για μια στιγμή εκείνο που είχε ειπεί ο Ιεχωβά. Επεδόθησαν πλήρως στην κατασκευή της κιβωτού σύμφωνα με τις οδηγίες του Ιεχωβά. Ήταν ανάγκη να επιδοθούν, διότι επρόκειτο για ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα κατασκευής που έπρεπε να συμπληρωθή μέσα σ’ ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα. Η κιβωτός είχε μήκος 450 ποδών, πλάτος 75 ποδών και ύψος 45 ποδών, με τρία πατώματα και πολλά δωμάτια μέσα. Εγίνετο, επίσης, κήρυγμα, και όλα αυτά ανάμεσα σ’ έναν πληθυσμό πονηρών ανθρώπων και υλοποιημένων αγγέλων. Ένας παλαιός κόσμος ετελείωνε· ένας άλλος κόσμος επρόκειτο γρήγορα να έλθη σε ύπαρξι. Η πληρότης του έργου των θα τους έφερνε ανταμοιβή· η πελώρια κιβωτός επέπλεε επί πολλούς μήνες αφότου επήλθε ο κατακλυσμός, και αυτοί επέζησαν. Έτσι ήλθε σε ύπαρξι ένας άλλος κόσμος, αλλά δεν είχε φθάσει ακόμη ο ωρισμένος καιρός του Ιεχωβά για αποκατάστασι των παραδεισιακών συνθηκών στη γη. Θα παρείχοντο στους ανθρώπους περαιτέρω ευκαιρίες για να θέσουν την πίστι των σε πράξι με όλη των την καρδιά.—Γέν. 6:9 έως 8:5· 2 Πέτρ. 2:5· 3:6.
8. (α) Πώς ο Αβραάμ ήταν με όλη του την καρδιά υπέρ του νέου κόσμου; (β) Γιατί ο Ιεχωβά δεν επαισχύνεται να ονομάζεται Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ;
8 Ο Αβραάμ έπρεπε να έχη ολόκαρδη αφοσίωσι. Δεν ήταν μικρό πράγμα το να συσκευάση όλα τα υπάρχοντά του και να μετακινηθή σε ξένο έδαφος με οικογένεια, δούλους, κτήνη και αποκτήματα, αποχαιρετώντας συγγενείς και αφήνοντας πίσω μια καλή κληρονομία. Η πίστις του ετέθη στην πιο αυστηρή δοκιμασία, όταν ο Ιεχωβά διέταξε τον Αβραάμ να προσφέρη τον Ισαάκ, τον γυιό που τόσο φιλόστοργα αγαπούσε, ως ολοκαύτωμα. Αδίστακτα ο Αβραάμ επροχώρησε να θυσιάση τον Ισαάκ, βέβαιος στην καρδιά του ότι ο Ιεχωβά μπορούσε να τον εγείρη εκ νεκρών. Με αυτές τις πράξεις η πίστις του ετελειώθη. Ο Ιεχωβά παρενέβη μέσω του αγγέλου του, διαφυλάττοντας τον Ισαάκ και δίνοντας στον Αβραάμ την επαγγελία ότι οι απόγονοί του μέσω του Ισαάκ θα εγίνοντο αναρίθμητοι, όπως οι κόκκοι της άμμου κοντά στη θάλασσα. Ο Αβραάμ έζησε για να δη τους γυιούς του Ισαάκ, και αυτοί όλοι κατοικούσαν σε σκηνές, περιμένοντας «την πόλιν την έχουσαν τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός.» Μολονότι δεν ανέμεναν να ιδούν την εγκαθίδρυσι του νέου κόσμου στην εποχή των, εξεδηλώνοντο με όλη των την καρδιά σε πράξεις σύμφωνες με το θέλημα του Ιεχωβά, υποκινούμενοι σε όλα από τη σταθερή των πίστι στις επαγγελίες του Ιεχωβά. «Εν πίστει απέθανον ούτοι πάντες, μη λαβόντες τας επαγγελίας, αλλά μακρόθεν ιδόντες αυτάς, και πεισθέντες, και εγκολπωθέντες, και ομολογήσαντες ότι είναι ξένοι και παρεπίδημοι επί της γης. . . . δια τούτο ο Θεός δεν επαισχύνεται αυτούς, να λέγηται Θεός αυτών· διότι ητοίμασε δι’ αυτούς πόλιν.» Θα μπορούσαν να έχουν επιστρέψει στον τόπο απ’ τον οποίον εξήλθον αν απέβλεπαν με μισή καρδιά στις επαγγελίες του Ιεχωβά, αλλά δεν συνέβαινε αυτό. Υπηρετούσαν με όλη των την καρδιά εκεί που τους διώριζε ο Ιεχωβά.—Γέν. 22:1-19· Εβρ. 11:8-20· Ιάκ. 2:21-23.
9. Εξηγήστε τις διαθέσεις του Ιακώβ και του Ησαύ απέναντι των συμφερόντων του Νέου Κόσμου, και τα αποτελέσματα.
9 Οι πιο φημισμένοι δίδυμοι της Γραφής παρουσιάζουν μια αντίθεσι διαθέσεων απέναντι των συμφερόντων του Νέου Κόσμου. Οι δίδυμοι γυιοί του Ισαάκ είχαν διαφορετικές διαθέσεις. Σε ό,τι αφορούσε τις επαγγελίες του Ιεχωβά, ο Ιακώβ ενδιεφέρετο με όλη του την καρδιά, αλλ’ ο Ησαύ έδειξε περισσότερο ενδιαφέρον για το εγώ του, για το κυνήγι και την υπαίθρια ζωή. Η επαγγελία του Ιεχωβά προς τον Αβραάμ και το σπέρμα του και μια συμμετοχή απογόνου σ’ αυτήν εθεωρήθησαν ως μικρής αξίας σε σύγκρισι με ψωμί και μαγειρευμένη φακή· ο Ησαύ, λοιπόν, έδειξε ότι τα πρωτοτόκια κατεφρονούντο στα μάτια του πωλώντας τα στον Ιακώβ για λίγη τροφή. Και, ανόμοια με τον Ιακώβ, έλαβε γυναίκες μέσα από τους απίστους, φέρνοντας έτσι πολλή πικρία στους γονείς του. Ο Ιακώβ ενδιεφέρετο με όλη του την καρδιά για την επαγγελία του Ιεχωβά και εξέλεξε προσεκτικά συζύγους που επίστευαν στον Ιεχωβά και που θα μπορούσαν να συνεργασθούν στη διατήρησι θεοκρατικής εκπαιδεύσεως στον οικογενειακό κύκλο. Η πίστις υπεκίνησε τον Ιακώβ να υπηρετή με ζέσι τον Ιεχωβά και ο Ιεχωβά μετέβαλε το όνομά του σε Ισραήλ, αυτός δε έγινε η κεφαλή του έθνους μέσω του οποίου ήλθε το σπέρμα της επαγγελίας. Αλλ’ οι απόγονοι του Ησαύ στον Εδώμ εναντιώθηκαν στους σκοπούς και στον λαό του Ιεχωβά, συνετάχθησαν με τους εχθρούς του Ιεχωβά και κατεδικάσθησαν σε καταστροφή ως λαός. Στη διάρκεια της φιλοπόλεμης διακυβερνήσεως των Μακκαβαίων πριν από τον καιρό του Χριστού, αυτοί καθυπετάχθησαν τελείως, για να μην εγερθούν ποτέ πάλι ως έθνος.—Γέν. 25:27-34· 26:34, 35· 32:28· Ιερεμ. 29:7-22.
10. Ποια σοφή εκλογή έκαμε ο Μωυσής στην Αίγυπτο;
10 Ο υλισμός εξωστράκισε την αγνή λατρεία από τη ζωή μερικών ανθρώπων, αλλά ο Μωυσής δεν ήταν ανάμεσα σ’ αυτούς. Γεννημένος σ’ έναν καιρό στενοχωρίας για το έθνος του, όταν τα αρσενικά βρέφη κατεδικάζοντο να πεθαίνουν μόλις εγεννώντο, ο Μωυσής διεφυλάχθη και ο Ιεχωβά τον εχρησιμοποίησε για τον σκοπό του. Τα πρώτα χρόνια του Μωυσέως εδαπανήθησαν με τη μητέρα του, η οποία ενήργησε ως «τροφός» για την Αιγυπτία πριγκίπισσα. Κατά τον καιρόν αυτόν ο Μωυσής έλαβε εκπαίδευσι όσον αφορά τις επαγγελίες και το θέλημα του Ιεχωβά. Αργότερα «εδιδάχθη ο Μωυσής πάσαν την σοφίαν των Αιγυπτίων· και ήτο δυνατός εν λόγοις και εν έργοις.» Ποια μάθησις είχε το μεγαλύτερο αποτέλεσμα επάνω του; «Δια πίστεως ο Μωυσής, αφού εμεγάλωσεν, ηρνήθη να λέγηται υιός της θυγατρός του Φαραώ, προκρίνας μάλλον να κακουχήται με τον λαόν του Θεού, παρά να έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας· κρίνας τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν μεγαλήτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς· διότι απέβλεπεν εις την μισθαποδοσίαν.» Μολονότι ένοιωθε τον εαυτό του όχι καλά εξηρτισμένον για να μιλήση ενώπιον του Φαραώ, επεδόθη πλήρως στα καθήκοντα που συνεδέοντο με τις δέκα πληγές που επήλθαν στην Αίγυπτο, μην αφήνοντα αμφιβολία στις διάνοιες των Αιγυπτίων ότι ήταν με όλη του την καρδιά με το μέρος του Ιεχωβά.—Πράξ. 7:22· Εβρ. 11:24-26.
11, 12. Ποιες ολόκαρδες υπηρεσίες εξετέλεσε ο Μωυσής με τον Ισραήλ;
11 Μετά την απελευθέρωσι από την Αίγυπτο, ο Μωυσής εξέχει ως ηγέτης και προφήτης στον Ισραήλ. Ήταν ζηλωτής υπέρ της υποθέσεως του Ιεχωβά. Κάθε φορά που ο Ισραήλ εξεδήλωνε ένα πνεύμα φιλονεικίας ή στασιασμού, ο Μωυσής κατεδείκνυε πόσο ήταν με όλη του την καρδιά αφωσιωμένος στη δικαιοσύνη. Πώς μπορούσε να μην είναι ωργισμένος όταν το έθνος έκαμε τον χρυσούν μόσχον για να τον λατρεύη αντί να λατρεύη τον Ιεχωβά ή όταν ο Κορέ και οι άνθρωποί του εστασίασαν εναντίον των θεοκρατικών διορισμών σε υπηρεσία που είχαν γίνει από τον Ιεχωβά; Όταν ο Ισραήλ ενώθηκε στην ανήθικη λατρεία του Βέελ-φεγώρ, ο Μωυσής ο δίκαια διέταξε τον φόνο όλων των ανθρώπων που ήσαν αναμεμιγμένοι σ’ αυτήν. Ωδήγησε ως στρατηγός τα στρατεύματα του Ισραήλ σε επιτυχείς εκστρατείες εναντίον των βασιλέων των Αμορραίων Σηών και Ωγ.
12 Ο Μωυσής προσέφερε με χαρά την ενεργητικότητά του για να καθίση ως κριτής και να βοηθήση τους αδελφούς του Ισραηλίτας. Ήταν σθεναρός και γνήσιος στη νομιμοφροσύνη του προς τον Ιεχωβά, αποδεικνύοντας την πίστι του με τα έργα του. Ήταν ένα τέτοιο παράδειγμα ολόκαρδης υπηρεσίας, ώστε όλο το έθνος έπρεπε να ωφεληθή με το να τον βλέπη μόνο να υπηρετή τον Ιεχωβά. Η ολόκαρδη αφοσίωσίς του απεδείχθη επίσης με τους ισχυρούς λόγους νουθεσίας που εξεφώνησε προς το έθνος, όπως αναγράφεται στο Δευτερονόμιον. Οι εκφράσεις του στο Δευτερονόμιον 31:1-8 αποδεικνύουν τη δύναμι της πίστεώς του στον Ιεχωβά έπειτα από πολλά χρόνια υπηρεσίας. Με την ολόκαρδη αφοσίωσί του ο Μωυσής απεδείχθη κατάλληλος να είναι προφήτης του Ιεχωβά· ακόμη και ένας από τους Ψαλμούς (ο 90ός) αποδίδεται σ’ αυτόν, και ίσως ο ενενηκοστός πρώτος ψαλμός εγράφη επίσης απ’ αυτόν. Τι θα είχε χάσει αν είχε εκλέξει τους θησαυρούς της Αιγύπτου!
13. Πώς ήλθε ευλογία σε μια μη Ισραηλίτιδα, η οποία ήταν με όλη της την καρδιά υπέρ του Ιεχωβά;
13 Για τους μη Ισραηλίτας η απαίτησις του Ιεχωβά ήταν η ίδια. Ευπρόσδεκτη πίστις επεδεικνύετο με ολόκαρδες ενέργειες. Λεπτομερής εξέτασις των λόγων της Ραάβ στο Ιησούς του Ναυή 2:9-13 θ’ αποδείξη στον καθένα την ακλόνητη πίστι της στη δύναμι του Ιεχωβά και τη βεβαιότητά της για την καταστροφή της Ιεριχούς. Επροστάτευσε τους κατασκόπους, τους εβοήθησε να διαφύγουν και τους έδωσε ακριβείς πληροφορίες για τα αισθήματα του λαού όσον αφορά την έλευσι του έθνους Ισραήλ, μήνυμα, που, όταν το αφηγήθησαν στον Ιησού του Ναυή, μπόρεσε μόνο αυτό να έχη ως αποτέλεσμα την ενθάρρυνσι των στρατευμάτων του Ισραήλ. Προσεκτικά συνεμορφώθη η Ραάβ προς τους όρους για απελευθέρωσι όπως περιεγράφησαν από τους εκπροσώπους του Ιεχωβά και έτσι δεν απωλέσθη όταν ανετράπη η Ιεριχώ. Δεν ήταν μόνο η πίστις της εκείνη που έσωσε τη ζωή της, αλλά και πράξεις: «Ομοίως δε και Ραάβ η πόρνη δεν εδικαιώθη εξ έργων, ότε υπεδέχθη τους απεσταλμένους, και εξέβαλεν αυτούς δι’ άλλης οδού;» Κάτι περισσότερο από ζωή εκέρδισε η Ραάβ. Εγκατέλειψε την πορνεία, έγινε σύζυγος του Σαλμών και έλαβε το προνόμιο να γίνη πρόγονος του Χριστού.—Ιάκ. 2:25· Ματθ. 1:5· Εβρ. 11:31.
14. (α) Ποια γεγονότα στη ζωή του Γεδεών δείχνουν τη διάθεσι του Ιεχωβά απέναντι εκείνων που τον υπηρετούν με μισή καρδιά; (β) Πώς ο Γεδεών απεδείχθη θεοκρατικός;
14 Οι ολόκαρδα αφωσιωμένοι δούλοι του Ιεχωβά είναι θεοκρατικοί. Ο Γεδεών εβεβαιώθη ότι ο Ιεχωβά ήταν μαζί του και άφοβα προέβη σε προετοιμασίες για μάχη με τον Μαδιάμ. Ο Ιεχωβά κατέστησε σαφές ότι αυτός ήταν ο Ελευθερωτής, αφαιρώντας εκείνους που προσήλθαν με μισή καρδιά και ήσαν φοβισμένοι. Τριάντα δύο χιλιάδες άνδρες είχαν συγκεντρωθή. Πρώτα, 22.000 απεσύρθησαν· έπειτα 9.700 εθεωρήθησαν ακατάλληλοι. Μόνο 300 τελείως άγρυπνοι άνδρες παρέμειναν. Ο Γεδεών δεν εδίστασε. Ακολουθώντας ευσυνείδητα την καθοδηγία του Ιεχωβά, ο Γεδεών και οι 300 άνδρες με μεγάλες κενές υδρίες, δαυλούς και σάλπιγγες περιεκύκλωσαν από τρεις πλευρές το μεγάλο εχθρικό στρατόπεδο 120.000 και πλέον πολεμιστών. Αυτός δεν ήταν τόπος για ανθρώπους με μισή καρδιά ή για ελλιπείς πίστεως ανθρώπους· ο Ιεχωβά τούς είχε αφαιρέσει. Το στρατήγημα του Ιεχωβά να οδηγήση το μικρό στράτευμα να σαλπίση με τις σάλπιγγες και να κραυγάση, «Ρομφαία του Ιεχωβά και του Γεδεών», ενέσπειρε φόβο στις καρδιές των εχθρών, κάνοντάς τους να φύγουν ατάκτως τη νύχτα. Ο Γεδεών με τους τριακοσίους του προώθησαν την καταδίωξι και, μολονότι αποκαμωμένοι, δεν έπαυσαν να προχωρούν ώσπου οι βασιλείς του Μαδιάμ συνελήφθησαν και η νίκη ήταν πλήρης. Οι αφωσιωμένοι με όλη τους την καρδιά δεν παραιτούνται προτού η μάχη τελειώση. Το ότι ο Ιεχωβά έδωσε στον Γεδεών αυτή την εξέχουσα νίκη δεν μετέβαλε την ολόκαρδη αφοσίωσι του Γεδεών στον Ιεχωβά ούτε τον έκαμε να χάση την ισορροπία του. Παρέμεινε θεοκρατικός στην άποψί του. Είχε χρησιμοποιηθή από τον Ιεχωβά να κάμη το έργο του Ιεχωβά. Αργότερα οι άνδρες του Ισραήλ εζήτησαν από τον Γεδεών να γίνη άρχων των, αλλ’ αυτός το απέρριψε, λέγοντας: «Ο Ιεχωβά θέλει είσθαι άρχων εφ’ υμάς.»—Κριτ. 8:23, ΜΝΚ· Εβρ. 11:32.
ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΟΛΟΚΑΡΔΗΣ ΑΦΟΣΙΩΣΕΩΣ
15. (α) Πώς ο Βαράκ ήταν ολόκαρδα αφωσιωμένος στον Ιεχωβά; (β) Ποια παραδείγματα πιστών γυναικών υπάρχουν στις ημέρες του Βαράκ;
15 Καταδυνάστευσις επί είκοσι χρόνια δεν απεμάκρυνε τον Βαράκ και τη Δεβόρρα από την αγάπη για τον Ιεχωβά. Υπέμειναν ως πιστοί στην υπεροχή του Ιεχωβά, περιμένοντας τον καιρό της απελευθερώσεως από τον βασιλέα της Χαναάν Ιαβείν και τον Στρατηγό Σισάρα. Ο Βαράκ με δέκα χιλιάδες Ισραηλίτας, μολονότι αντιμετώπιζε πολύ μεγαλύτερον εχθρικό στρατό και υπερτέρους εξοπλισμούς, ανταπεκρίθη με όλη του την καρδιά στους λόγους του Ιεχωβά μέσω της προφήτιδος Δεβόρρας: «Σηκώθητι· διότι αύτη είναι η ημέρα, καθ’ ην ο Ιεχωβά παρέδωκε τον Σισάρα εις την χείρά σου· δεν εξήλθεν ο Ιεχωβά έμπροσθέν σου;» Με την υπέρτατη δύναμί του ο Ιεχωβά μπορούσε ασφαλώς να έχη νικήσει τα στρατεύματα της Χαναάν χωρίς καμμιά ενέργεια από μέρους του Βαράκ, αλλ’ ο Ιεχωβά ήθελε να δη τον λαό του να μη διστάζη σε τίποτε όταν ηγέρθη ένα ζήτημα που περιελάμβανε το όνομά του, ώστε να είναι «λαός προσφέρων την ζωήν αυτού εις θάνατον.» Ο Ιεχωβά, λοιπόν, επολέμησε για τους δούλους του, κατακλύζοντας τα πολεμικά άρματα και παρασύροντάς τα. Αυτή η μάχη έδωσε επίσης σε μια άλλη γυναίκα, την Ιαήλ, μια ευκαιρία να δείξη την ολόκαρδη αφοσίωσί της στην υπηρεσία του Ιεχωβά με το να θανατώση μόνη άφοβα τον Σισάρα.—Κριτ. 4:14, 21, ΜΝΚ· 5:18· Εβρ. 11:32.
16. Αναφέρατε γεγονότα στη ζωή του Σαμψών που αποδεικνύουν την αποκλειστική του αφοσίωσι.
16 Ένας άλλος μαχητής υπέρ της υποθέσεως του Ιεχωβά ήταν ο Σαμψών. Οι Φιλισταίοι ήσαν οι καταθλιπτικοί εχθροί του λαού του Ιεχωβά, ο δε Ιεχωβά ήγειρε τον Σαμψών για να αρχίση «να ελευθερόνη τον Ισραήλ εκ της χειρός των Φιλισταίων». Το πνεύμα του Ιεχωβά τον ωδήγησε να λάβη σύζυγο από μέσα από τους Φιλισταίους για να μπορή να έχη την ευκαιρία να καταστρέψη πολλούς από τους ασεβείς ανθρώπους, πράγμα που το έκαμε. Αργότερα, εμπιστευόμενος πλήρως στον Ιεχωβά, επέτρεψε να δεσμευθή και παραδοθή στα χέρια των Φιλισταίων. Με τη βοήθεια του πνεύματος του Ιεχωβά διέσπασε τα δεσμά του και εφόνευσε χιλίους εχθρούς με το ένα του χέρι. Το βιβλίο των Κριτών αναγράφει τα πολλά κατορθώματα του Σαμψών εναντίον των ασεβών Φιλισταίων, τα οποία απεκορυφώθησαν με το να επιφέρη την πτώσι του οίκου της ψευδούς λατρείας του Δαγών επάνω σε χιλιάδες και να μην αφήση τους Φιλισταίους να αποδώσουν τη σύλληψί του στον δαιμονικό τους θεό. Το σοβαρό φυσικό μειονέκτημα της τυφλώσεώς του δεν τον απεθάρρυνε. Ο Ιεχωβά εχρησιμοποίησε τον πιστό του δούλο ως το τέλος.—Κριτ. 13:5· 16:30· Εβρ. 11:32.
17. Γιατί έκαμε ο Ιεφθάε την ευχή του;
17 Ο Ιεφθάε είναι εξέχων ως μαχητής με όλη του την καρδιά υπέρ του νέου κόσμου. Το ότι ήταν γιος πόρνης και καταφρονημένος από τους άλλους δεν τον απεθάρρυνε ώστε να μην υπηρετή τον Ιεχωβά. Δεν ήταν αυτό το σπουδαίο ζήτημα. Το πρώτο του ενδιαφέρον ήταν να αποσείση την κυριαρχία του Αμμών από τους λάτρεις του Ιεχωβά. Κάτω από το πνεύμα του Ιεχωβά ο Ιεφθάε επροχώρησε σε μάχη, αλλά προτού εμπλακή με τον εχθρό έκαμε την περίφημη ευχή του, την ευχή ενός ανθρώπου που ενδιεφέρετο τελείως για τη νίκη προς τιμήν του ονόματος του Ιεχωβά: «Εάν τωόντι παραδώσης τους υιούς Αμμών εις την χείρά μου, τότε ό,τι εξέλθη εκ των θυρών του οίκου μου εις συνάντησίν μου, όταν επιστρέφω εν ειρήνη από των υιών Αμμών, θέλει είσθαι του Ιεχωβά, και θέλω προσφέρει αυτό εις ολοκαύτωμα.»—Κριτ. 11:30, 31, ΜΝΚ.
18. Πώς ο Ιεφθάε και η θυγατέρα του είναι παραδείγματα για τις θεοκρατικές οικογένειες σήμερα;
18 Με τη νίκη κερδισμένη, στη θριαμβευτική του επιστροφή, ποιος θα εξήρχετο να τον συναντήση παρά η θυγατέρα του, το μόνο του τέκνο. Προφανώς ο Ιεφθάε ανέθρεψε τη θυγατέρα του να είναι με όλη την καρδιά της αφωσιωμένη στον Ιεχωβά όπως και ο ίδιος, διότι και αυτή επίσης έδειξε το πρώτο ενδιαφέρον για τη νίκη του Ιεχωβά και εξέφρασε την ισχυρή της επιθυμία να συμμορφωθή με την ευχή. Είχε γίνει κάτι αφιερωμένο στον Ιεχωβά και έτσι έπρεπε να παραδοθή στους ιερείς στη σκηνή της Σηλώ, όπου δεν επετρέπετο να έχη σύζυγο ή οικογένεια, αλλά υπηρετούσε παράπλευρα στους Γαβαωνίτας στη λατρεία του Ιεχωβά. Αυτό το πνεύμα της αυτοθυσίας από μέρους του Ιεφθάε και του μόνου του τέκνου εξέχει στη Γραφή ως παράδειγμα ολόκαρδης αφοσιώσεως στον Ιεχωβά για όλους τους θεοκρατικούς γονείς και τέκνα από εκείνο τον καιρό.—Κριτ. 11:34-39.
19. Με ποια γεγονότα στη ζωή απεδείχθη ο Δαβίδ εντελώς υπέρ του Ιεχωβά;
19 Ο Δαβίδ υψώθη από ποιμαινόπαις σε βασιλέα. Μήπως το ότι απέκτησε υπεροχή και εξουσία τον απεμάκρυνε από την ολόκαρδη αφοσίωσί του στον Ιεχωβά Θεό; Ως νεανίας επολέμησε τον Γολιάθ, εν ονόματι του Ιεχωβά των δυνάμεων, έχοντας πίστι στην καρδιά του αντί να έχη ασπίδα και δόρυ στο χέρι. Αργότερα υπέμεινε κινδύνους από τις φονικές επιδιώξεις του Βασιλέως Σαούλ και κινδύνους στη χώρα των Φιλισταίων. Ωδήγησε τον αγώνα σε πολλές σκληρές μάχες, καταβάλλοντας τους Ιεβουσαίους και εγκαθιστώντας τον εαυτό του στην Ιερουσαλήμ και έπειτα αποκτώντας κυριαρχία πάνω σε μακροχρονίους εχθρούς, τους Φιλισταίους, και επεκτείνοντας τα όρια του έθνους μέσω στρατιωτικών νικών. Στον εσωτερικό τομέα επήλθε μάχαιρα μέσα στον οίκο του όταν ο Αβεσσαλώμ επαναστάτησε· επίσης εδοκίμασε προβλήματα με τη σύζυγό του Μιχάλ, θυγατέρα του Σαούλ. Η ολόκαρδη πίστις του Δαβίδ και η αγάπη του για τη λατρεία και την υπεράσπισι του Ιεχωβά, το μεγάλο του ενδιαφέρον για την κιβωτό του Ιεχωβά και η προετοιμασία υλικού για την οικοδόμησι του ναού στην Ιερουσαλήμ, την οποίαν ο Ιεχωβά προσδιώρισε για τον Σολομώντα, τον αποκαλύπτουν ως ένα ένθερμον αληθινόν λάτρην σ’ όλη τη ζωή του. Οι ψαλμοί που συνέταξε αντανακλούν την αφοσίωσί του. Τα τελικά του λόγια προς τον Σολομώντα, τον διάδοχό του στο θρόνο, να φυλάττη τις εντολές του Ιεχωβά, δείχνουν την κατάστασι της καρδιάς του ως εντελώς υπέρ του Ιεχωβά. Σε όλες τις πείρες του ο Δαβίδ απεδείχθη αποκλειστικά αφωσιωμένος στον Ιεχωβά και σταθερός υμνητής.—1 Βασ. 2:3· Ψαλμ. 108:1, 3· Εβρ. 11:32.
20. Ποιος είναι ένα εξέχον παράδειγμα εκδαπανήσεως μιας ολόκληρης ζωής στην υπηρεσία του Ιεχωβά, και ποιες δοκιμασίες διήλθε επιτυχώς;
20 Προφήται υπήρξαν πολλοί πριν από τις ημέρες του Χριστού. Μεταξύ των πιο εξεχόντων είναι ο Σαμουήλ. Ιδού ένα παράδειγμα μάρτυρος του Ιεχωβά, ο οποίος υπηρέτησε αποκλειστικά από τον καιρό που απεγαλακτίσθη ως τον θάνατό του. Στη νεότητά του υπηρέτησε μαζί με τον αρχιερέα Ηλί στη σκηνή της Σηλώ, αλλά δεν ακολούθησε το κακό παράδειγμα των γυιών του Ηλί, οι οποίοι συνεκοιμώντο με τις γυναίκες που υπηρετούσαν στην είσοδο της σκηνής του μαρτυρίου. Παρέμεινε ηθικώς καθαρός. Ο Σαμουήλ απεκήρυξε τις ειδωλολατρικές πράξεις μεταξύ του υπό διαθήκην λαού του Ιεχωβά, προσέφερε κατάλληλες θυσίες και εξακολούθησε να κρίνη τον Ισραήλ όλες τις ημέρες της ζωής του, περιοδεύοντας τακτικά στο έθνος ως ένας υπηρέτης περιοχής. Αυτός ήταν εκείνος που εθλίβη στην καρδιά όταν ο λαός εζήτησε βασιλέα, απορρίπτοντας τον Ιεχωβά ως άρχοντά των. Ο Σαμουήλ ήταν εκείνος, ο οποίος, χωρίς φόβο του τι θα έκανε ο απειθής βασιλεύς Σαούλ, αντέστη σ’ αυτόν με τα λόγια: «Μήπως ο Ιεχωβά αρέσκεται εις τα ολοκαυτώματα και εις τας θυσίας, καθώς εις το να υπακούωμεν της φωνής του Ιεχωβά; Ιδού, η υποταγή είναι καλητέρα παρά την θυσίαν· η υπακοή, παρά το πάχος των κριών· διότι η απείθεια είναι καθώς το αμάρτημα της μαγείας . . . επειδή συ απέρριψας τον λόγον του Ιεχωβά, δια τούτο και αυτός απέρριψε σε από του να ήσαι βασιλεύς.» Αργότερα, απέναντι της δυνατότητος να τον φονεύση ο Σαούλ, ο Σαμουήλ έκαμε το θέλημα του Ιεχωβά χρίοντας τον Δαβίδ ως βασιλέα. Αυτό το είδος προφήτου αφωσιωμένου με όλη του την καρδιά ευαρεστούσε τον Ιεχωβά.—1 Σαμ. 2:22· 7:16· 15:22, 23, ΜΝΚ· Εβρ. 11:32.
21. Ποιο απαράμιλλο υπόμνημα διαφυλάττεται για μελέτη τώρα, και ποια επίδρασι πρέπει να έχη επάνω μας το να μάθωμε γι’ αυτό;
21 Πίστις και ολόκαρδη αφοσίωσις στον Ιεχωβά έπρεπε να βρεθούν στους αρχαίους άνδρας που απεδείχθησαν ευπρόσδεκτοι στον Ιεχωβά. Με το πνεύμα του Ιεχωβά συνέβαλαν στο να συνταχθή ένα υπόμνημα δια μέσου των αιώνων που δεν το φθάνει καμμιά άλλη ομάς ανθρώπων, ούτε οι κραταιοί άνδρες της Αιγύπτου, ούτε οι ιερείς της Βαβυλώνος, ούτε οι άρχοντες της Περσίας και της Ελλάδος. Μόνο οι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά θα μπορούσαν να περιγραφούν ως εκείνοι οι οποίοι «δια της πίστεως κατεπολέμησαν βασιλείας, ειργάσθησαν δικαιοσύνην, επέτυχον τας επαγγελίας, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, έγειναν ισχυροί εν πολέμω, έτρεψαν εις φυγήν στρατεύματα αλλοτρίων· έλαβον γυναίκες τους νεκρούς αυτών αναστηθέντας· άλλοι δε εβασανίσθησαν μη δεχθέντες την απολύτρωσιν, δια να αξιωθώσι καλητέρας αναστάσεως· άλλοι δε εδοκίμασαν εμπαιγμούς και μάστιγας, έτι δε και δεσμά και φυλακήν· ελιθοβολήθησον, επριονίσθησαν, επειράσθησαν, με σφαγήν μαχαίρας απέθανον, περιεπλανήθησαν με δέρματα προβάτων, με δέρματα αιγών· υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, των οποίων δεν ήτο άξιος ο κόσμος· πλανώμενοι εν ερημίαις και όρεσι και σπηλαίοις και ταις τρύπαις της γης.» Ναι, όπως έγραψε ο Παύλος, θα έλειπε ο χρόνος για να μιλήση λεπτομερώς για όλα τα κατορθώματα και τις πράξεις πίστεως που αναγράφονται για μας στις Εβραϊκές Γραφές. Αλλά το υπόμνημα είναι εκεί, και για ένα αγαθόν σκοπό: για να υποκινηθούμε από αυτά τα παραδείγματα αφωσιωμένων με όλη τους την καρδιά ανθρώπων, οι οποίοι πριν από αιώνες ενήργησαν με πλήρη πίστι στην εγκαθίδρυσι του δικαίου νέου κόσμου που τώρα είναι πολύ πλησίον, και για να μάθωμε ότι οι άνδρες και γυναίκες αμέριστης πίστεως, που αγαπούν τον Ιεχωβά με όλη τους την καρδιά, είναι εκείνοι που κερδίζουν την επιδοκιμασία του μεγάλου Θεού της αναστάσεως και Δοτήρος της ζωής.—Εβρ. 11:32-38· 1 Κορ. 10:11.