Η «Λίμνη του Πυρός» και ο Σκοπός Της

ΤΙ ΕΙΝΑΙ η «λίμνη του πυρός»; Βρίσκομε αυτή την έκφρασι που χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή μόνο στο βιβλίο της Αποκαλύψεως, και εκεί αναφέρεται σε περιωρισμένο βαθμό στα κεφάλαια 19 έως 21. Ένας πιθανός υπαινιγμός σ’ αυτήν βρίσκεται επίσης στο κατά Ματθαίον 25:41.

Ποιος ή τι πηγαίνει στη «λίμνη του πυρός»; Μεταξύ των πραγμάτων που αναφέρονται είναι το «θηρίον» και ο «ψευδοπροφήτης.» Ο Θάνατος και ο Άδης ρίπτονται σ’ αυτή τη «λίμνη». Διαβάζομε επίσης ότι ο Διάβολος (και μαζί με αυτόν οι σύντροφοί του δαίμονες) ρίπτεται στη «λίμνη» μετά την τελική του επίθεσι κατά της κυριαρχίας του Θεού.—Αποκάλ. 19:20· 20:10, 14.

ΣΥΜΒΟΛΟΝ

Εξετάζοντας αυτά τα εδάφια βλέπομε αμέσως ότι η «λίμνη του πυρός» δεν είναι μια κατά γράμμα φλογερή λίμνη. Το «θηρίον» είναι συμβολικό, όπως φαίνεται προηγουμένως στην Αποκάλυψι κεφάλαιον 13, και η «εικών» του περιγράφεται στο κεφάλαιον 17, όπου διαβάζομε ότι οι επτά κεφαλές του «θηρίου» συμβολίζουν επτά βασιλείες ‘όμοιες με όρη.’ Οι Βιβλικοί σχολιασταί υπονοούν ότι αυτές είναι οι επτά παγκόσμιες δυνάμεις της Βιβλικής ιστορίας. Οι πέντε που είχαν πέσει ήσαν η Αίγυπτος, η Ασσυρία, η Βαβυλών, η Μηδοπερσία και η Ελλάς. Εκείνη που ήταν στον καιρό που έγραψε ο απόστολος Ιωάννης ήταν η Ρώμη. Η εβδόμη αποδείχθηκε, από ιστορικά γεγονότα, ότι είναι η Αγγλοαμερικανική Παγκόσμιος Δύναμις.—Αποκάλ. 17:9, 10· παράβαλε με Δανιήλ κεφάλαιον 8.

Ομοίως ο «ψευδοπροφήτης» δεν είναι ένα άτομο. Αλλά είναι ένα σύστημα ή μια οργάνωσις. Ένας «προφήτης» ισχυρίζεται ότι έχει εμπνευσμένες πληροφορίες για την κατεύθυνσι των άλλων. Ένας «ψευδοπροφήτης» θα παραπλανούσε τους άλλους, για να τους απομακρύνη από τον Θεό και να τους φέρη προς την ψευδή λατρεία. Τι κάνει αυτός ο «ψευδοπροφήτης» για να εκπληρώση αυτόν τον σκοπό; Δείχνεται με μια άλλη μορφή στην Αποκάλυψι 13:11-17 ως ένα δικέρατο «θηρίον.» Ως τέτοιο περιγράφεται ότι εκτελεί ενώπιον του επτακεφάλου «θηρίου» τα σημεία με τα οποία πλανά «τους λαβόντας το χάραγμα του θηρίου, και τους προσκυνούντας την εικόνα αυτού.»—Αποκάλ. 19:20.

Εφόσον το «θηρίον» και ο «ψευδοπροφήτης» είναι συμβολικά, η «λίμνη του πυρός» είναι και αυτή κατ’ ανάγκην συμβολική.

Περαιτέρω επιβεβαιωτικόν του συμπεράσματος τούτου είναι το γεγονός ότι το αφηρημένο πράγμα «ο θάνατος» ρίχνεται επίσης στη «λίμνη του πυρός.» Ο θάνατος δεν μπορεί να καή κατά γράμμα.

Επίσης, οι δαίμονες ρίχνονται στη «λίμνη.» Αυτοί είναι άγγελοι, πνευματικά όντα. Επειδή είναι πνευματικοί, δεν μπορούν να υποστούν βλάβη από κατά γράμμα πυρ, που είναι φυσικόν προϊόν χημικής καύσεως. Πραγματικά, διαβάζομε συχνά για πνευματικά όντα που εμφανίζονται στους ανθρώπους με μορφή φλογός.—Έξοδ. 3:1-5· Πράξ. 7:30· Κριτ. 13:20· Ψαλμ. 104:4· Δαν. 7:9, 10.

Τι συμβολίζει λοιπόν η «λίμνη του πυρός»; Η Αγία Γραφή λέγει ότι είναι, δηλαδή ότι σημαίνει ή συμβολίζει, τον «δεύτερο θάνατο.» (Αποκάλ. 20:14) Αυτό δεν μπορεί να σημαίνη ότι οτιδήποτε πηγαίνει εκεί μέσα πεθαίνει δεύτερη φορά, διότι ο «θάνατος» και ο Άδης» δεν πέθαναν ούτε εκμηδενίσθηκαν στο παρελθόν. Η έκφρασις «δεύτερος θάνατος» διακρίνει αυτόν τον θάνατο ο οποίος είναι διαρκής και αιώνιος και από τον οποίον δεν υπάρχει ανάστασις, από τον θάνατο που ήλθε στην ανθρώπινη φυλή από τον Αδάμ. Ο Αδαμιαίος θάνατος είναι ένα «είδος» θανάτου, ένας θάνατος τον οποίο όλοι οι άνθρωποι κληρονομούν όχι από δικό τους προσωπικό σφάλμα. Ο «δεύτερος θάνατος» είναι ένα άλλο «είδος» θανάτου. Εκείνοι που πηγαίνουν στον «δεύτερο θάνατο» είναι άξιοι αυτού λόγω της δικής των εσκεμμένης εκλογής της αμαρτίας και της εχθρότητος προς τον Θεόν. Αυτό είναι φανερό από την ενέργεια εκείνων για τους οποίους η Αγία Γραφή λέγει ότι καταδικάζονται στον «δεύτερο θάνατο.»

Περαιτέρω απόδειξις ή μαρτυρία για το τι παριστάνει η «λίμνη του πυρός» και ποιοι τελικά λαμβάνουν την κρίσι αυτού του θανάτου βρίσκεται στην Αποκάλυψι 21:7, 8. Η προφητεία, αφού περιγράφει τα αγαθά αποτελέσματα που θα επιφέρη στη γη η νέα Ιερουσαλήμ, παραθέτει τα λόγια του Θεού λέγοντας: «Ο νικών θέλει κληρονομήσει τα πάντα, και θέλω είσθαι εις αυτόν Θεός, και αυτός θέλει είσθαι εις εμέ υιός. Οι δε δειλοί και άπιστοι και βδελυκτοί και φονείς και πόρνοι και μάγοι και ειδωλολάτραι, και πάντες οι ψεύσται, θέλουσιν έχει την μερίδα αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη με πυρ και θείον· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος.» Όλοι εκείνοι που εκλέγουν ένα τέτοιο τρόπο ζωής και καταφρονούν τη θεία πρόνοια της εξιλεωτικής θυσίας του Χριστού για την αποκατάστασι από μια τέτοια ξεπεσμένη κατάστασι θα εκλείψουν έτσι για πάντα.

Η πύρινη κρίσις του Θεού λοιπόν επέρχεται σε όλους εκείνους που είναι δεδηλωμένοι εχθροί του. Για κείνους που είναι από το πλήθος του «Γωγ και του Μαγώγ» οι οποίοι ακολουθούν τον Διάβολο στην ανανεωμένη επίθεσί του εναντίον της θείας κυριαρχίας στο τέλος των χιλίων ετών, διαβάζομε: «Και κατέβη πυρ εκ του ουρανού και κατέφαγεν αυτούς.» Αυτοί πηγαίνουν στον «δεύτερο θάνατο.» Η «λίμνη του πυρός» επίσης καίει όλους εκείνους που δεν υπακούουν στα ‘γεγραμμένα εν τοις βιβλίοις’ της διδασκαλίας στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού. Κανενός απ’ αυτούς το όνομα δεν βρίσκεται γραμμένο στο ‘βιβλίον της ζωής.’ (Αποκάλ. 20:9, 12, 15) Η ίδια ποινή του «δευτέρου θανάτου» εκτελείται και στον Σατανά και τους δαίμονές του, οι οποίοι ρίπτονται στην «λίμνην του πυρός.» Όλοι είναι αιωνίως νεκροί.

Δεν υπάρχει σπινθήρ ζωής στον «δεύτερο θάνατο,» που είναι η αιώνια τιμωρία εκείνων οι οποίοι θεληματικά απειθούν στον Θεό. Δεν υπήρχε κανένα ίχνος ζωής στο πρώτο είδος θανάτου, που ήλθε στους απογόνους του Αδάμ από την πρώτη του αμαρτία. Το πρώτο εκείνο είδος θανάτου θα ήταν διαρκές αν δεν υπήρχε η αγάπη και η παρ’ αξίαν αγαθότης του Ιεχωβά Θεού που προμήθευσε τη θυσία του Χριστού. Ο «δεύτερος θάνατος» είναι διαρκής, διότι δεν υπάρχει απολυτρωτική θυσία για κείνους που πηγαίνουν εκεί. Ο απόστολος Παύλος έγραψε:

«Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών· αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως, και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους.»—Εβρ. 10:26, 27.

ΟΧΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΒΑΣΑΝΑ

Εκείνοι που είναι στη «λίμνη του πυρός» δεν έχουν ζωή. Τα ονόματά των δεν είναι γραμμένα σε κανένα ‘βιβλίο ζωής.’ Και η ζωή είναι ζωή, είτε την περνά κανείς με ευχαρίστησι είτε με πόνους και στεναγμούς. Επομένως, δεν υπάρχει συνειδητότης ή αίσθημα πόνου ή βασάνων στη «λίμνη του πυρός,» διότι δεν υπάρχει διόλου ζωή εκεί. Γιατί λοιπόν η Γραφή λέγει για τον Διάβολο, για το «θηρίο» και για τον «ψευδοπροφήτη» ότι ‘βασανίζονται ημέραν και νύκτα εις τους αιώνας των αιώνων’ σ’ αυτή τη «λίμνη»;—Αποκάλ. 20:10.

Διότι αυτοί βρίσκονται στον βασανισμό του περιορισμού. Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, οι δαίμονες τον παρακαλούσαν να μη τους διατάξη να απέλθουν στην «άβυσσον.» (Λουκ. 8:31) Σε μια παράλληλη αφήγησι του ιδίου περιστατικού, οι δαίμονες παρεκάλεσαν τον Ιησούν: «Ήλθες εδώ προ καιρού να μας βασανίσης;» (Ματθ. 8:29) Αυτό το ρίψιμο στην «άβυσσο» θα είναι ένας ‘βασανισμός’ διότι θα είναι ένας περιορισμός.

Ο Σατανάς και οι δαίμονές του λοιπόν θα υποφέρουν βασανισμό περιορισμού με το να ριφθούν στην «άβυσσο» λίγο πριν από τη χιλιετή βασιλεία του Χριστού. Αυτοί θα περιορισθούν από κάθε δράσι στη διάρκεια αυτών των χιλίων ετών. Κατόπιν θα λυθούν μετά το τέλος των χιλίων ετών. (Αποκάλ. 20:7· παράβαλε με Αποκάλυψιν 11:7· 17:8.) Μετά την τελική επίθεσι κατά της θείας κυριαρχίας, ο Διάβολος και οι δαίμονές του θα ριφθούν στη «λίμνη του πυρός,» όπου θα υποστούν τον βασανισμό του αιωνίου περιορισμού, χωρίς διακοπή, στον «δεύτερο θάνατο.» Αυτοί θα εξαφανισθούν πλήρως, για να μην εμφανισθούν ποτέ πάλι. Επίσης, όλα όσα έχουν κάμει, όλα τα έργα των, θα εκλείψουν από το σύμπαν.—1 Ιωάν. 3:8.

Η αλήθεια ότι αυτό το ρίψιμο στη «λίμνη του πυρός» δεν σημαίνει συνειδητούς πόνους βασάνων καταδεικνύεται στο ότι το «θηρίον» και ο «ψευδοπροφήτης,» που συμβολίζουν και οι δύο συστήματα ή οργανώσεις, λέγεται ότι ‘βασανίζονται ημέραν και νύκτα.’ Αλλά τα συστήματα ή οι οργανώσεις δεν μπορούν να υφίστανται πόνους. Η «λίμνη του πυρός» τα εκμηδενίζει, τα καταστρέφει. Αυτά περιορίζονται από το να λειτουργούν, για πάντα. Ποτέ δεν θα εγερθούν οι πονηρές αυτές οργανώσεις για να κυριαρχήσουν ή να παρενοχλήσουν την ανθρωπότητα.

Επίσης, ο θάνατος και ο άδης, ο κοινός τάφος της ανθρωπότητος, εξαφανίζονται στη «λίμνη του πυρός,» διότι ο Αδαμιαίος θάνατος θα εξαλειφθή πλήρως και ο Άδης θα έχη εκκενωθή και δεν θα λαμβάνη πια τέτοιους νεκρούς. (Αποκάλ. 20:14) Βέβαια, αυτά τα δύο άψυχα πράγματα δεν μπορούν να αισθανθούν ή να υποστούν συνειδητά βάσανα, αλλά μπορούν να περιορισθούν, ν’ απομακρυνθούν για πάντα.

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ

Η «λίμνη του πυρός,» που σημαίνει, ή συμβολίζει, τον «δεύτερον θάνατον,» καίεται επίσης με θείον. (Αποκάλ. 21:8) Το θείον αναφλέγεται σε χαμηλή θερμοκρασία και καίεται γρήγορα, και έχει την τάσι να καίη εντελώς πράγματα που δεν θα μπορούσαν αλλιώς να καούν τόσο εύκολα. Το θείον το χρησιμοποιούσαν στην αρχαιότητα για απολυμάνσεις. Έτσι, η ‘λίμνη που καίεται με πυρ και θείον’ κατάλληλα παριστάνει μια πλήρη και αιώνια καταστροφή παγκοσμίως κάθε πράγματος και κάθε προσώπου που εμόλυνε τον κόσμο με βδελυρές πράξεις, προκαλώντας την κυριαρχία του Θεού και φέροντας μομφή στο όνομά του. Η «λίμνη του πυρός» ή ο «δεύτερος θάνατος,» μολονότι μπορεί πάντοτε να χρησιμοποιήται από τον Θεό για τους εκουσίως απειθείς, δεν θ’ αποτελή καμμιά απειλή για κείνους οι οποίοι θ’ αποδειχθούν αιώνια πιστοί στη δοκιμασία όταν λυθή ο Σατανάς στο τέλος των χιλίων ετών της βασιλείας του Χριστού. Οι πιστοί που θα επιζήσουν από εκείνη την δοκιμασία θα έχουν τη θεία εγγύησι προστασίας και τη διατήρησι της ζωής των για πάντα.—Ρωμ. 8:21.

Έτσι, η «λίμνη του πυρός» αποτελεί ένα ουσιώδη παράγοντα στους σκοπούς του Θεού. Δεν είναι κάτι αντίθετο με την προσωπικότητα του Ιεχωβά Θεού, ο οποίος ποτέ δεν διανοήθηκε ούτε θα επιδοκίμαζε ποτέ τον αιώνιο συνειδητό βασανισμό οποιουδήποτε. (Ιερ. 19:5· 32:35) Είναι, όμως, σε αρμονία με την προσωπικότητα της δικαιοσύνης και του ελέους του να ξεκαθαρίση ο Θεός τους πονηρούς ταραχοποιούς για πάντα. Διότι είναι ουσιώδες να εκτελήται κρίσις στο σύμπαν χάριν της ειρήνης και της τάξεως υπέρ εκείνων οι οποίοι θέλουν να κάνουν ό,τι είναι ορθόν.—Ψαλμ. 145:20.

Ο Ιεχωβά δεν είναι ένας άρχων ο οποίος πρόκειται ν’ αφήση τα εγκλήματα και τους εγκληματίες να εξακολουθήσουν να επικρατούν, αφαιρώντας όλη την ειρήνη και τη χαρά της ζωής από τους νομοταγείς ανθρώπους. Ούτε είναι σκληρός ο Θεός, ώστε να μη υπάρχη βοήθεια για κείνους οι οποίοι θέλουν ν’ αλλάξουν τρόπο ζωής. (1 Τιμ. 2:3, 4) Δίνει πλήρη και καλή ευκαιρία σε όλους. Εκείνοι που πηγαίνουν στη «λίμνη του πυρός,» η οποία είναι ο «δεύτερος θάνατος,» πραγματικά εκλέγουν τον αιώνιο θάνατο μάλλον παρά τη ζωή, από δική τους ελεύθερη θέλησι, διότι ιδιοτελώς παραβαίνουν τους νόμους του Παγκοσμίου Κυριάρχου, ο οποίος δίκαια απαιτεί σεβασμό και αποκλειστική αφοσίωσι. Αυτή η εκκαθάρισις των σκληρών στασιαστών αποτελεί τον μόνο τρόπο με τον οποίον το σύμπαν μπορεί να έχη ειρήνη. Είθε όλοι όσοι θέλουν ζωή να μάθουν τις οδούς του Ιεχωβά για να γραφούν τα ονόματά τους στο «βιβλίον της ζωής» για αιώνια ευτυχία.