Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Μπορεί ένας Χριστιανός να πληρώνη φόρους σε μια κυβέρνησι η οποία ενασχολείται σε πράξεις αντίθετες με τις πεποιθήσεις του»;—Η.Π.Α.

Η Γραφή δείχνει οριστικά ότι είναι κατάλληλο να πληρώνουν οι Χριστιανοί φόρους. Ο Ιησούς, όταν τον ερώτησαν αν είναι νόμιμο να πληρώνουν φόρους στον Καίσαρα ή όχι, απήντησε: «Απόδοτε λοιπόν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα και τα του Θεού εις τον Θεόν.» (Ματθ. 22:17, 21) Ο απόστολος Παύλος συζητώντας την υποταγή στις κυβερνητικές εξουσίες, έγραψε: «Είναι ανάγκη να υποτάσσησθε ουχί μόνον δια την οργήν [που απευθύνεται, εναντίον των παρανόμων ανθρώπων], αλλά και δια την συνείδησιν. Επειδή δια τούτο πληρώνετε και φόρους· διότι υπηρέται του Θεού είναι εις αυτό τούτο ενασχολούμενοι. Απόδοτε λοιπόν εις πάντας τα οφειλόμενα, εις όντινα οφείλετε τον φόρον, τον φόρον.»—Ρωμ. 13:5-7.

Ούτε στα λόγια του Ιησού ούτε στα λόγια του αποστόλου Παύλου υπάρχει έστω και υπαινιγμός ότι, ο δούλος του Θεού έχει οποιαδήποτε ευθύνη όσον αφορά τη χρήσι που κάνουν οι κυβερνητικές εξουσίες με τα χρήματα των φόρων. Η κατάστασις αυτή παραβάλλεται με την πληρωμή ενός ηλεκτρολόγου, ή υδραυλικού ή άλλων εργατών οι οποίοι, προσφέρουν υπηρεσίες.

Οι κυβερνητικές εξουσίες είναι «υπηρέται του Θεού» με την έννοια ότι οι Χριστιανοί ωφελούνται από τις υπηρεσίες των, περιλαμβανομένων των υπηρεσιών του ταχυδρομείου, της προστασίας από πυρκαϊές, της προμηθείας νερού, της παιδείας, των μέσων μεταφοράς, της κατασκευής και συντηρήσεων οδών και λεωφόρων καθώς επίσης και της προστασίας με τα όργανα επιβολής του νόμου και με τα δικαστικά συστήματα. Ακόμη και όταν οι κυβερνήσεις ενασχολούνται σε πράξεις οι οποίες είναι αντίθετες με τις πεποιθήσεις ενός Χριστιανού, αυτός εξακολουθεί να ωφελήται απ’ αυτές τις υπηρεσίες.

Επίσης, όπως ετόνισε ο Ιησούς, το χρήμα ανήκει στον «Καίσαρα.» Αυτό οφείλεται στο ότι η κυβερνητική εξουσία εκδίδει τα χρήματα και καθορίζει μια ειδική αξία σ’ αυτά. Ώστε όταν η κυβέρνησις απαιτή μέρος αυτών των χρημάτων να επιστραφή για τις υπηρεσίες που αποδίδονται, ο Χριστιανός βρίσκεται κάτω από την υποχρέωσι να το κάμη αυτό.

Κυβερνήσεις που κάνουν κακή χρήσι της εξουσίας των θα δώσουν λογαριασμό στον Θεό.—Ρωμ. 12:19.

● Έγινε μήπως ο Ιησούς ακάθαρτος όταν ήγγισε μια νεκρή κόρη, όπως αναφέρεται στο εδάφιο Ματθαίος 9:25, για να την αναστήση;—Αγγλία.

Σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο, ένας Ισραηλίτης ο οποίος ήγγιζε ένα νεκρό ανθρώπινο σώμα γινόταν τελετουργικώς ακάθαρτος επί επτά ημέρες. Για να καθαρισθή και πάλι, ήταν ανάγκη να υποστή μια τελετή αγνισμού. Αυτό περιελάμβανε λούσιμο και πλύσιμο των φορεμάτων του την εβδόμη ημέρα.—Αριθ. 19:11-19.

Ο απόστολος Ματθαίος μάς λέγει ότι ένας Ιουδαίος άρχων, ονόματι Ιάειρος, ήλθε κάποτε στον Ιησού και του είπε για την θυγατέρα του η οποία ήταν άρρωστη και επρόκειτο να πεθάνη: «Η θυγάτηρ μου ετελεύτησε προ ολίγου· αλλά ελθέ και βάλε την χείρα σου επ’ αυτήν και θέλει ζήσει.» (Ματθ. 9:18) Οι αφηγήσεις των ευαγγελίων του Μάρκου και του Λουκά μας βεβαιώνουν ότι όταν έφθασε ο Ιησούς εκεί η κόρη ήταν νεκρή. «Ενώ αυτός ελάλει έτι, έρχονται από του αρχισυναγώγου, λέγοντες, Ότι η θυγάτηρ σου απέθανε τι πλέον ενοχλείς τον διδάσκαλον;» (Μάρκ. 5:35· Λουκ. 8:49) Ώστε αν ο Ιησούς ήγγιζε το νεκρό σώμα της, θα τον έκανε αυτό ακάθαρτον; Όχι, καθόλου.

Ο Ιησούς ανέστησε την κόρη, την επανέφερε στη ζωή. Ο Ματθαίος γράφει: «Εισελθών επίασε την χείρα αυτής· και εσηκώθη το κοράσιον.» (Ματθ. 9:25) Αντί να γίνη ο Ιησούς ακάθαρτος, απεμάκρυνε την πηγή της ακαθαρσίας, το νεκρό σώμα. Το έκαμε αυτό με το να επαναφέρη την κόρη στη ζωή. «Και ευθύς εσηκώθη το κοράσιον και περιεπάτει.» Έτσι, η κόρη δεν ήταν ακάθαρτη και δεν έκανε ακάθαρτο τον καθένα που την ήγγιζε, ο Ιησούς ήταν το μέσον με το οποίο έφερε την καθαρότητα, και δεν είχε ανάγκη να περάση από την τελετή της εξαγνίσεως.—Μάρκ. 5:41, 42· Λουκ. 8:54, 55.

Εμβρυϊκός Θάνατος από Εντομοκτόνο

◆ Σύμφωνα με την έκδοσι Ιατρικά Παγκόσμια Νέα της 12ης Μαΐου 1972, το ευρέως χρησιμοποιούμενο εντομοκτόνο, το γνωστό ως παραθείον, έχει προσδιορισθή σαν μια πιθανή αιτία θανάτου ή κακού σχηματισμού των βρεφών προτού γεννηθούν. Η διαπίστωσις αυτή ανακοινώθηκε από τον Δόκτορα Ρεϊμόντ Δ. Χάρμπισον, υφηγητή της φαρμακολογίας και της βιοχημείας.