να επινοούν ειδικούς εξοπλισμούς στην προσπάθειά τους να εμποδίσουν τη διάδοσι του εγκλήματος, αλλά δεν μπορούν να ξερριζώσουν τις κακές επιθυμίες των ανθρώπων οι οποίοι, αν είναι αρκετά έξυπνοι, βρίσκουν τρόπους να ξεγλιστρούν από κάθε νέα επινόησι. Αλλ’ ο Θεός δημιούργησε την ανθρώπινη καρδιά. Δεν είναι επομένως στην καλύτερη θέσι να γνωρίζη ποιος πρέπει, αν είναι ανάγκη, ν’ απομακρυνθή από την ανθρώπινη κοινωνία ώστε οι υπόλοιποι να ζουν χωρίς ενοχλήσεις;

Γι’ αυτόν το λόγο, ο Θεός μπορεί ασφαλώς να μας διαβεβαιώση ότι όταν παρέλθη το παρόν σύστημα πραγμάτων και έλθη το νέο Του σύστημα, αυτό δεν θα πλήττεται από το έγκλημα: «Δεν θέλουσι κακοποιεί ουδέ φθείρει εν όλω τω αγίω μου όρει.»—Ησ. 11:9.

Η σοφία που προέρχεται από τον Θεό μπορεί να δείξη στους ανθρώπους πώς να χρησιμοποιούν τη γνώσι των και την επιστήμη με τον ορθό τρόπο. Με μια μελέτη της Αγίας Γραφής θ’ ανακαλύψετε ότι σας υποδεικνύει πώς να λύνετε ή ν’ αντιμετωπίζετε καλύτερα τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζετε κάθε μέρα. Σας προσφέρει επίσης μια βεβαία ελπίδα για το μέλλον. Δεν είναι αυτά που επιθυμείτε; Ασφαλώς ναι! Συμβουλευθήτε τους μάρτυρες του Ιεχωβά. Θα σας βοηθήσουν ευχαρίστως να μάθετε περισσότερα γι’ αυτή την αληθινή Θεία σοφία.

Ένα Βλέμμα στους Αρχαίους Σαμαρείτες

Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ διδάσκαλος που πέρασε ποτέ απ’ αυτή τη γη, ο Ιησούς Χριστός, είπε κάποτε μια συγκινητική παραβολή για να δείξη ότι πρέπει να είμεθα στοργικοί προς τον πλησίον μας. Μίλησε για έναν καλό και σπλαχνικό άνθρωπο, ο οποίος ήταν πρόθυμος να διαθέση τον εαυτό του χάριν ενός άλλου που του ήταν εντελώς άγνωστος. Ένας ιερεύς καθώς κι ένας Λευίτης, αγνόησαν τη θλιβερή κατάστασι αυτού του αγνώστου που είχε κακοποιηθή από ληστάς και είχε εγκαταλειφθή σχεδόν πεθαμένος στο δρόμο που ωδηγούσε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ. Αλλ’ ο σπλαχνικός άνδρας συμπαρεστάθηκε στις άμεσες ανάγκες αυτού του ανθρώπου και πλήρωσε χρήματα που αντιστοιχούσαν με δύο ημερομίσθιά του για να τον περιποιηθούν. Είχε την καλωσύνη να πληρώση ακόμη και όσα επιπρόσθετα έξοδα θα γίνονταν. (Λουκάς 10:30-35) Αυτός ο σπλαχνικός άνθρωπος της παραβολής του Ιησού ήταν Σαμαρείτης. Τι εσήμαινε αυτό; Ποιοι ήσαν οι Σαμαρείτες;

Άλλες δηλώσεις που είχε κάμει ο Ιησούς Χριστός για τους Σαμαρείτες δείχνουν ότι αυτοί είχαν μια εν μέρει ξένη, όχι Ιουδαϊκή κληρονομιά. Τους είχε ειδικώς αποκλείσει όταν παρήγγειλε στους αποστόλους του να συγκεντρώσουν τις προσπάθειές των προς «τα πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ.» (Ματθ. 10:5, 6) Σε κάποια άλλη ευκαιρία εχαρακτήρισε έναν Σαμαρείτη ως «αλλογενή,» δηλαδή από άλλη φυλή.—Λουκάς 17:16-18.

Αλλά πώς συνέβη ώστε ένας λαός που δεν ήταν από τον ‘οίκο Ισραήλ’, να κατοική σ’ ένα μεγάλο τμήμα της Ισραηλινής περιοχής; Αυτό συνέβη μετά την κατάληψι του δεκαφύλου βασιλείου του Ισραήλ από τους Ασσυρίους τον όγδοο αιώνα π.Χ. Οι Ασσύριοι εξώρισαν πολλούς Ισραηλίτες, και αργότερα τους αντικατέστησαν με ξένους.—2 Βασ. 17:22-24· Έσδρας 4:1, 2.

Αυτοί οι ξένοι με τον καιρό άρχισαν να δανείζωνται ωρισμένες θρησκευτικές πεποιθήσεις των Ισραηλιτών. Πώς συνέβη αυτό; Επειδή οι Ασσύριοι κατακτηταί είχαν ερημώσει ένα μεγάλο τμήμα του Ισραηλινού τομέως, τα λιοντάρια αυξήθηκαν στη χώρα και άρχισαν να βρυχώνται κοντά στις πόλεις και στα χωριά. (Συγκρίνατε με την Έξοδο 23:29.) Γι’ αυτόν το λόγο προφανώς πολλοί ξένοι έγιναν λεία των λιονταριών. Οι νέοι άποικοι σκέφθηκαν ότι