Αντισταθήτε σε Εμπλοκές με τα Συμφέροντα του Κόσμου Τούτου

Αντισταθήτε σε Εμπλοκές με τα Συμφέροντα του Κόσμου Τούτου

1. Ποια τρία εμπόδια της φιλίας με τον Θεό υπάρχουν;

ΓΙΑ να τηρήσωμε τα συμφέροντα της Βασιλείας πρώτα, απαιτούνται όχι μόνο θετικές ενέργειες υπακοής. Απαιτείται, επίσης, αποχή από αδικοπραγία. Είναι σαφές από τον λόγον του Θεού ότι η φιλία με τον κόσμον είναι έχθρα προς τον Θεό. «Όστις λοιπόν θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.» (Ιακ. 4:4) Αυτό σημαίνει ότι ο Χριστιανός, που ενδιαφέρεται να πράττη το θείο θέλημα, πρέπει να μάθη ν’ αναγνωρίζη τα τρία κύρια εμπόδια της φιλίας με τον Θεό και να τα αποφεύγη. Αυτά είναι ο Σατανάς ή Διάβολος και οι δαίμονές του, η ατέλεια της σαρκός του ανθρώπου και ο κόσμος του οποίου θεός είναι ο Σατανάς.—2 Κορ. 4:4· Εφεσ. 6:12· Ματθ. 26:41.

2. Πώς αντέστη ο Ιησούς στην επιθυμία της σαρκός, στην επιθυμία των οφθαλμών και στην αλαζονεία του βίου;

² Ο Ιησούς ο ίδιος ανεγνώριζε ότι «παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός, και η επιθυμία των οφθαλμών, και η αλαζονεία του βίου, δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου.» (1 Ιωάν. 2:16) Το παράδειγμά του αντιστάσεως σ’ αυτούς τους πειρασμούς αποτελεί υπόδειγμα για να το ακολουθήσωμε. Αφού διήλθε σαράντα ημέρες και νύχτες στην έρημο μελετώντας τον λόγον του Θεού, επειράσθη από τον Σατανά να ικανοποιήση την επιθυμία της σαρκός κάνοντας ένα θαύμα προς το συμφέρον του, μετατρέποντας τους λίθους της ερήμου σε άρτους για να φάγη. Ο Ιησούς αντέκρουσε τον Σατανά με το να στραφή στον λόγον του Θεού, με τον οποίον ετόνισε την ανώτερη ποιότητα της πνευματικής τροφής έναντι της τροφής για τη σάρκα. Κατόπιν επειράσθη να κάμη θέαμα τον εαυτό του, υποχωρώντας έτσι στην επιθυμία των οφθαλμών, με το να ριφθή κάτω από το πτερύγιον του ναού. Στην πανούργο διαστροφή των Γραφών από τον Σατανά, ο οποίος εισηγήθη ότι η δύναμις του Θεού θα τον επροστάτευε, απήντησε: «Δεν θέλεις πειράσει Ιεχωβά τον Θεόν σου.» Τελικά προσεφέρθη στον Ιησούν μεγάλη εξουσία και θέσις άρχοντος των κυβερνήσεων του κόσμου τούτου ως ανταπόδοσις για μια πράξι λατρείας στο Σατανά. Αλλ’ ο Ιησούς αρνήθηκε να εμπλακή και είπε: «Είναι γεγραμμένον, Ιεχωβά τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει, και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει .»—Ματθ. 4:1-11, ΜΝΚ.

3. Ποια συμβουλή δίδεται στο Ιάκωβος 4:7, και πώς πρέπει να υπερνικηθούν οι φραγμοί;

³ Όπως ο Σατανάς απεσύρθη προσωρινά από τον Ιησούν λόγω της πιστής του στάσεως, το ίδιο ακριβώς αληθεύει και για μας. «Υποτάχθητε λοιπόν εις τον Θεόν· αντιστάθητε εις τον διάβολον, και θέλει φύγει από σας.» (Ιακ. 4:7) Πλείστα άτομα έχουν προβλήματα που είναι πολύ σοβαρά γι’ αυτά, ο μόνος δε τρόπος με τον οποίο πολλοί γνωρίζουν να τα λύουν είναι το να περιπλέκωνται ακόμη πιο βαθιά στα συμφέροντα του κόσμου τούτου. Αν οι φραγμοί αυτοί πρόκειται να υπερνικηθούν και να τους αντικαταστήση το ενδιαφέρον για τη μόνη πραγματική ελπίδα του ανθρωπίνου γένους, τότε πρέπει να χαλαρωθή ο στραγγαλισμός στον οποίον αυτός ο κόσμος υποβάλλει τα συμφέροντα του ανθρώπου.

4. Ποιο ήταν το παράπονο της Μάρθας στον Ιησούν, και ποιες ήσαν οι περιστάσεις που το υπεκίνησαν;

⁴ Η πείρα αυτή του Ιησού και η συμβουλή που έδωσε, διευκρινίζουν πόσο ύπουλα μπορούν να παρεισδύσουν ακόμη και τα συνήθη καθήκοντα της ζωής στις ευκαιρίες για πνευματική πρόοδο και να μας περιπλέξουν σε περιττές λεπτομέρειες. «Ενώ δε απήρχοντο, αυτός εισήλθεν εις κώμην τινά· και γυνή τις ονομαζομένη Μάρθα, υπεδέχθη αυτόν εις τον οίκον αυτής. Και αύτη είχεν αδελφήν καλουμένην Μαρίαν, ήτις και καθίσασα παρά τους πόδας του Ιησού, ήκουε τον λόγον αυτού. Η δε Μάρθα ενησχολείτο εις πολλήν υπηρεσίαν· και ελθούσα έμπροσθεν αυτού, είπε, Κύριε, δεν σε μέλει ότι η αδελφή μου με αφήκε μόνην να υπηρετώ; ειπέ λοιπόν προς αυτήν να μοι βοηθήση. Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπε προς αυτήν, Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και αγωνίζεσαι περί πολλά· πλην ολίγων είναι χρεία, ή ενός· η Μαρία όμως εξέλεξε την αγαθήν μερίδα, ήτις δεν θέλει αφαιρεθή απ’ αυτής.»—Λουκ. 10:38-42, ΜΝΚ.

5. (α) Σχετικά με τι η Μάρθα έδειξε έλλειψι εκτιμήσεως, και από ποια άποψι η Μαρία εξέλεξε την πιο καλή μερίδα; (β) Πώς μπορεί ν’ ακολουθηθή σήμερα το παράδειγμα της Μαρίας;

⁵ Σύμφωνα με τη συνήθεια που υπήρχε τότε, ακόμη δε και τώρα σε πολλά σπίτια, η φιλοξενία υπεκίνησε τη Μάρθα να ετοιμάση ένα πολύ περιποιημένο φαγητό για τον διακεκριμένο ξένο της και να φροντίση για πολλές άλλες λεπτομέρειες, που απέβλεπαν στο να κάμουν την παραμονή του στο σπίτι της πιο απολαυστική και πιο άνετη. Το αποτέλεσμα, όμως, ήταν ότι λόγω της ένθερμης προσοχής της σε όλες αυτές τις λεπτομέρειες, έχανε προσωπικώς τα οφέλη που επρόκειτο να προέλθουν από την επίσκεψι του Ιησού. Ο Ιησούς δεν την επέπληξε για η φιλοξενία της. Ούτε έλεγε στη Μάρθα να καθήση και αυτή επίσης αργή και να μην κάνη εντελώς τίποτε για να προνοήση για τις φυσικές των ανάγκες. Προσέξτε τι είπε: «Πλην ολίγων είναι χρεία, ή ενός.» Η συμβουλή του στη Μάρθα ήταν ότι, αφού αυτό ήταν το σπίτι της και είχε έναν ξένο, ήταν κατάλληλο να ετοιμάση κάτι γι’ αυτόν και για την οικογένειά της να φάγουν, αλλά πολύ επιμελημένες προετοιμασίες ήσαν περιττές σ’ αυτή την περίπτωσι. Για τούτο η Μαρία είχε εκλέξει την πιο καλή μερίδα επειδή κατανοούσε την αξία που έπρεπε να κερδηθή από την παρουσία του Ιησού. Αν η Μάρθα είχε την ίδια εκτίμησι, θα ήταν ευχαριστημένη με το να προετοιμάση απλώς τα πράγματα που ήσαν ουσιώδη, αφήνοντας τις περιττές λεπτομέρειες για μια άλλη περίπτωσι που δεν θα είχε αυτή την ευκαιρία ν’ ακούη τους λόγους του Ιησού. Η στάσις της Μαρίας που ζητούσε πληροφορίες για τη Βασιλεία, είναι το παράδειγμα που οι άνθρωποι θα έκαναν καλά ν’ ακολουθήσουν σ’ αυτόν τον πνευματικώς λιμοκτονούντα κόσμο. Όταν ένας επισκέπτης έρχεται στο σπίτι με θρεπτικές πνευματικές πληροφορίες, εκείνοι που ανήκουν στην οικογένεια αυτή θα έκαναν καλά να θέσουν κατά μέρος, προς στιγμήν τουλάχιστον, τα μη ουσιώδη εκείνα πράγματα που μπορούν να γίνουν σε μια άλλη περίπτωσι, και να επωφεληθούν από όλα τα πλεονεκτήματα που παρέχει η επίσκεψις του ατόμου αυτού που αντιπροσωπεύει τη θεοκρατική κυβέρνησι του Θεού.

6. Ποια ιδιοτελή συμφέροντα πρέπει ν’ αποφεύγωνται στην άσκησι θρησκείας, πώς ενουθέτησε ο Ιησούς γι’ αυτά, και πότε είναι κατάλληλα τα προσωπικά συμφέροντα;

⁶ Αν κανείς παραλείπη να το κάμη αυτό, θα μπορούσε να γίνη όμοιος με σπόρο που έχει σπαρθή ανάμεσα στ’ αγκάθια. «Ούτος είναι ο ακούων τον λόγον· έπειτα η μέριμνα του αιώνος τούτου, και η απάτη του πλούτου συμπνίγει τον λόγον, και γίνεται άκαρπος.» (Ματθ. 13:22) Εξ άλλου, οι Χριστιανοί δεν πρέπει να ασκούν τη θρησκεία των απλώς για προσωπικό κέρδος. Μερικοί που ισχυρίζονται ότι είναι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού θα ενωθούν με μια ωρισμένη εκκλησία για μερικά οφέλη που πρόκειται ν’ αποκτήσουν. Άλλοι πιστεύουν ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη θρησκεία των για ν’ αποκτήσουν εξουσία από τον Θεό ή για άλλες προσωπικές προαγωγές. Ένα τέτοιο ενδιαφέρον για τη θρησκεία είναι ιδιοτελές και πρέπει ν’ αποφεύγεται, όπως ακριβώς ενουθέτησε ο Ιησούς εκείνους που είχε θρέψει θαυματουργικώς με άρτους και ιχθείς, όταν επήγαν αναζητώντας τον την επομένη. «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, με ζητείτε, ουχί διότι είδετε θαύματα, αλλά διότι εφάγετε εκ των άρτων και εχορτάσθητε. Εργάζεσθε μη δια την τροφήν την φθειρομένην, αλλά δια την τροφήν την μένουσαν εις ζωήν αιώνιον, την οποίαν ο Υιός του ανθρώπου θέλει σας δώσει· διότι τούτον εσφράγισεν ο Πατήρ, ο Θεός.» (Ιωάν. 6:26, 27) Τα προσωπικά συμφέροντα είναι αναγκαία και κατάλληλα μόνο όταν ελέγχωνται και κατευθύνονται για την προαγωγή των συμφερόντων της βασιλείας του Θεού.

7. Πώς μπορεί ένα ακατάλληλα κατευθυνόμενο ενδιαφέρον για υγεία να προξενήση σοβαρή βλάβη, και σε ποια κατάστασι μπορεί να οδήγηση τον απρόσεκτον;

⁷ Το προσωπικό ενδιαφέρον για υγεία, που κατευθύνεται ακατάλληλα, μπορεί να θανατώση την επιθυμία ενός ατόμου για αληθινή πνευματική θεραπεία. Αν το ενδιαφέρον αυτό εξουσιάζη έτσι τη σκέψι ώστε να επιζητή κανείς τη φυσική υγεία με αποκλεισμό της αληθείας του λόγου του Θεού, τότε αυτό προξενεί πολύ περισσότερη βλάβη στο άτομο παρά η σωματική του ασθένεια. Λόγω αυτής της επιθυμίας για υγεία πολλά άτομα σήμερα αστοχούν να προσέξουν την προειδοποίησι του Ιησού όσον αφορά εκείνους που προβάλλουν μεγάλες αξιώσεις θαυματουργικών δυνάμεων. «Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματι σου, και εν τω ονόματι σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς, Ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν.» (Ματθ. 7:22, 23) Αυτά τα λόγια πρέπει ν’ αποτελέσουν αιτία για σοβαρές, αμφιβολίες όσον αφορά τους λεγομένους θεραπευτάς δια πίστεως και πρέπει να κάμουν τον ειλικρινή εκζητητήν υγείας να σταθμίση το προσωπικό του ενδιαφέρον για τέτοιες αξιώσεις εναντίον της αληθείας του λόγου του Θεού προτού περιπλακή απελπιστικά σ’ αυτή την ύπουλη και απατηλή «επιθυμία της σαρκός».

8. Πώς εχρησιμοποιείτο το θαυματουργικό χάρισμα θεραπείας στους Βιβλικούς χρόνους, και με ποιον τρόπο εκθέτει αυτό τους λεγομένους θεραπευτάς δια πίστεως στους συγχρόνους καιρούς;

⁸ Μια προσεκτική εξέτασις του λόγου του Θεού αποκαλύπτει ότι οι πράξεις θεραπείας σε προηγουμένους καιρούς δεν εξετελούντο σ’ εκείνους που ήσαν ήδη στην εκκλησία. Μολονότι ο απόστολος Παύλος κατείχε το χάρισμα της θεραπείας, είπε στον Τιμόθεο: «Μη υδροπότει πλέον, αλλά μεταχειρίζου ολίγον οίνον δια τον στόμαχόν σου και τας συχνάς σου ασθενείας.» (1 Τιμ. 5:23) Δεν εξετέλεσε μια πράξι θεραπείας στην περίπτωσί του. Σε μια άλλη επιστολή προς τον Τιμόθεο είπε: «Τον δε Τρόφιμον αφήκα εν Μιλήτω ασθενή.» (2 Τιμ. 4:20) Και εδώ πάλι ήταν η μαρτυρία του ότι δεν εξετέλεσε μια θαυματουργική θεραπεία. Αυτό δε δεν εγίνετο μόνο στην περίπτωσι της Χριστιανικής εκκλησίας. Ως απόδειξι του ότι οι θεραπείες αυτές εξετελούντο ως σημείον για τους έξω ακόμη και πριν από την εποχή του Παύλου, σημειώστε τα εξής λόγια του Ιησού: «Και πολλοί λεπροί ήσαν επί Ελισσαίου του προφήτου εν τω Ισραήλ και ουδείς αυτών εκαθαρίσθη, ειμή Νεεμάν ο Σύρος.» (Λουκ. 4:27) Επί πλέον, αντίθετα προς τη γενική συνήθεια των «θεραπευτών» σήμερα, οι Χριστιανοί ενουθετούντο να μη λαμβάνουν χρήματα για την άσκησι των θαυματουργικών των χαρισμάτων. Ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του όταν τους απέστειλε: «Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε.»—Ματθ. 10:8. Βλέπε επίσης την αφήγησι του 2 Βασιλέων 5:15-27.

9. Τι απεκάλυψε ο Παύλος για τα θαυματουργικά χαρίσματα του πνεύματος, και ποια ισορροπημένη άποψι πρέπει να λάβη ο Χριστιανός στο ζήτημα της υγείας;

⁹ Τα θαυματουργικά αυτά χαρίσματα, αφού είχαν πλέον εκπληρώσει τον σκοπό τους να καταδείξουν τη δύναμι του Θεού που ήταν επάνω στον αντιπρόσωπό του Ιησούν και επάνω στους μαθητάς του ως τα πρώτα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας, δεν εχρειάζοντο πια και αφηρέθησαν. Ο Παύλος, λοιπόν, μιλεί γι’ αυτό όταν λέγη: «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει· τα άλλα όμως, είτε προφητείαι είναι, θέλουσι καταργηθή· είτε γλώσσαι, θέλουσι παύσει· είτε γνώσις, θέλει καταργηθή.» (1 Κορ. 13:8) Το μεγαλύτερο χάρισμα του πνεύματος σήμερα είναι το χάρισμα του κηρύγματος, το οποίον ο Θεός είδε κατάλληλο να μεταδώση σε όλα τα ειλικρινή άτομα ασχέτως ηλικίας, εθνικότητος, φυλής ή θέσεως στη ζωή. (Πράξ. 2:17, 18) Από αυτό μπορούμε να δούμε ότι ακόμη και τα προσωπικά αυτά συμφέροντα όπως η υγεία ή η σωματική εκγύμνασις πρέπει να είναι δευτερεύοντα ως προς τα συμφέροντα της Βασιλείας. Η άσκησις και η φυσιολογική φροντίδα για τον εαυτό μας είναι σπουδαία, αλλά όπως τονίζει ο Παύλος: «Η σωματική γυμνασία είναι προς ολίγον ωφέλιμος· αλλ’ η ευσέβεια είναι προς πάντα ωφέλιμος, έχουσα επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης.» (1 Τιμ. 4:8) Τούτο απαιτεί μια ισορροπημένη άποψι από μέρους του Χριστιανού, όχι παραμέλησι του εαυτού του, αλλά βέβαια όχι και παραμέλησι των ευθυνών που συνδέονται με τη Χριστιανική του διακονία, λόγω του προσωπικού αυτού συμφέροντος.

10. Ποια ανώριμη άποψι λαμβάνουν μερικά άτομα για το έργο των μαρτύρων του Ιεχωβά, και τι υποκινεί μερικές φορές μια τέτοια στάσι;

¹⁰ Μια κακή ισορροπία συμφερόντων ρίχνει την όρασι ενός ατόμου έξω από το κεντρικό σημείον. «Ο λύχνος του σώματος είναι ο οφθαλμός· όταν λοιπόν ο οφθαλμός σου ήναι καθαρός, και όλον το σώμά σου είναι φωτεινόν· αλλ’ όταν ήναι πονηρός, και το σώμά σου είναι σκοτεινόν. Πρόσεχε λοιπόν μήποτε το φως το εν σοι ήναι σκότος.» (Λουκ. 11:34, 35) Μερικά άτομα κυττάζουν το έργο που κάνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά και ένεκα φόβου σωματικής βλάβης ή επικρίσεως συμπεραίνουν ότι δεν θα μπορούσαν να κάμουν αυτό το έργο οι ίδιοι. Τέτοια «επιθυμία των οφθαλμών» τους οδηγεί κατ’ ευθείαν στην περιπλέκουσα παγίδα του θεού του κόσμου τούτου. (Παροιμ. 29:25· Ματθ. 10:28) Αυτό τονίζει την ανάγκη για ωριμότητα γνώσεως και κατανοήσεως του λόγου του Θεού. Σημαίνει ότι η πίστις ενός ατόμου πρέπει να ενισχύεται μέσω μιας τακτικής πνευματικής διαίτης. Κάποιος χωρίς αυτή την πίστι θα μπορούσε να πείση τον εαυτό του ότι υπάρχουν περισσότερα προσωπικά πλεονεκτήματα σ’ αυτόν αν δεν υπαχθή στο βάπτισμα παρά αν εμμείνη αυστηρά στο θέλημα του Θεού και καταδυθή στο νερό. Ένα τέτοιο άτομο θα ήταν δυνατόν να πιστεύη ότι δεν θα μπορούσε να είναι ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά επειδή δεν έχει αρκετή πίστι για να το πράξη αυτό. Μπορεί ν’ αποτυγχάνη να κατανοήση ότι η πίστις οικοδομείται επάνω στη γνώσι και δεν έκαμε προσπάθεια ν’ αποκτήση αυτή τη γνώσι ως προς τη σημασία και την αιτία του βαπτίσματος. Πρέπει πρώτα να τεθή το θεμέλιο της γνώσεως και κατόπιν θα προκύψη πίστις με το να εξασκή κανείς αυτή τη γνώσι.

11. Γιατί η γνώσις είναι ένα αναγκαίο θεμέλιο για ν’ αντισταθή κανείς στις περιπλοκές αυτού του κόσμου;

¹¹ Το ίδιο αληθεύει και για το να έχη κανείς συμμετοχή στο έργο της μαρτυρίας. Μερικά άτομα δεν θ’ αντισταθούν επαρκώς στις περιπλοκές αυτού του κόσμου, ώστε ν’ αποκτήσουν τη γνώσι που πρέπει να έλθη ως αναγκαίο θεμέλιο. Με τέτοια γνώσι του λόγου του Θεού έρχεται πίστις και με την πίστι έρχεται η ικανότης και η επιθυμία του κηρύγματος. «Διότι με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν· διότι λέγει η γραφή, “Πας ο πιστεύων επ’ αυτόν, δεν θέλει καταισχυνθή.” . . . Διότι πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή. Πώς λοιπόν θέλουσιν επικαλεσθή εκείνον εις τον οποίον δεν επίστευσαν; και πώς θέλουσι πιστεύσει εις εκείνον περί του όποίου δεν ήκουσαν; και πώς θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων; Και πώς θέλουσι κηρύξει, εάν δεν αποσταλώσι;» (Ρωμ. 10:10-15, ΜΝΚ) Ενισχυμένο από τη νεογέννητη πίστι του ένα άτομο θα κατανοήση ότι το κήρυγμά του έχει διπλή σωστική ιδιότητα, όπως ετόνισε ο Παύλος: «Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν· επίμενε εις αυτά. Διότι τούτο πράττων, και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε.»—1 Τιμ. 4:16.

12. Ποια υπηρεσία είναι υπεύθυνοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά ν’ αποδώσουν στα καλής θελήσεως άτομα, και με ποιο φρόνημα πρέπει να εκτελεσθή αυτή η υπηρεσία;

¹² Ο Ιεχωβά Θεός αποστέλλει τους μάρτυράς του ως τα πέρατα της γης για να καταξιώση ειλικρινή άτομα ν’ αποκτήσουν κατάλληλη ισορροπία συμφερόντων και να θέσουν τα πάντα κατά μέρος για τη Βασιλεία. Μέσω του Ησαΐα του προφήτου πριν από αιώνες ο Θεός τούς διατάσσει: «Περάσατε, περάσατε δια των πυλών· ετοιμάσατε την οδόν του λαού· επισκευάσατε, επισκευάσατε την οδόν· εκρίψατε τους λίθους· υψώσατε σημείον προς τους λαούς.» (Ησ. 62:10, ΜΝΚ) Το να θέσωμε κατά μέρος αυτούς τους λίθους του προσκόμματος που βρίσκονται στο δρόμο ατόμων που ενδιαφέρονται ειλικρινώς για την υπηρεσία του Θεού, δεν γίνεται για να προξενήσωμε βλάβη στα άτομα αυτά ή να χλευάσωμε τις πεποιθήσεις των. Ο διάκονος της Βασιλείας, για ν’ αναγνωρίση αυτούς τους λίθους που βρίσκονται στο δρόμο, πρέπει να έχη ακριβή γνώσι του λόγου του Θεού· και αν πρόκειται να τους ‘εκρίψη’, πρέπει να έχη εμπιστοσύνη στη θέσι του και πρέπει να είναι λεπτός και ισορροπημένος καθώς εκτελεί το έργο του. Ο διάκονος θεωρεί ότι ο ακροατής του έχει ειλικρινή επιθυμία για καλύτερα πράγματα και ειλικρινή αγάπη δικαιοσύνης. Για τούτο θα κάμη έκκλησι στη λογική του μάλλον παρά απόπειρα να τον φοβίση. Μ’ αυτό τον τρόπο δεν θα χάση το πνεύμα του αν το άτομο στο οποίον απευθύνεται δεν εκτιμήση αμέσως τον πραγματικό σκοπό της επισκέψεώς του. Δεν είναι σκοπός ή πρόθεσις των μαρτύρων του Ιεχωβά να κερδίσουν απλώς ένα επιχείρημα. Το ενδιαφέρον των είναι να καταδείξουν την ειλικρινή αγάπη που έχει ο Θεός για τα πρόβατά του. Ο σκοπός των είναι να παρουσιάσουν την αλήθεια του λόγου του Θεού με τέτοιον τρόπο, ώστε οι ακροαταί των να την δεχθούν ή τουλάχιστον να παρακινηθούν για μια περαιτέρω εξέτασι των αγαθών νέων της Βασιλείας που χαροποιούν την καρδιά. Αυτό θα τους δώση μια πραγματική όρασι της βασιλείας αυτής και του πόσο σπουδαίο είναι να υπηρετή κανείς τα συμφέροντά της. Αυτό θα βοηθήση άτομα καλής θελήσεως να ελκυσθούν στην κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά για να μάθουν περισσότερα για τη ζωοπάροχη ελπίδα του νέου κόσμου του Θεού και έτσι να εξαρτισθούν για να τηρούν τα συμφέροντα της Βασιλείας πρώτα.

13. Ποια υποδειγματική πορεία εχάραξε ο Ιησούς, και πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά την ακολουθούν;

¹³ Αυτή είναι η πορεία που εχάραξε ο Ιησούς Χριστός ως υπόδειγμά μας για να την ακολουθήσωμε. Ο Παύλος τον παρουσιάζει να λέγη: «Ιδού, έρχομαι, (εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού,) δια να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου.» (Εβρ. 10:7) Σε όλη τη διακονία ο Ιησούς έκαμε συμφέροντά του τα συμφέροντα του Θεού. Αφιερωμένος πλήρως στον Πατέρα του και βαπτισμένος στο νερό για συμβολισμό τούτον, έδωσε το υπόδειγμα για όλους όσοι θα τηρούσαν τα συμφέροντα της Βασιλείας πρώτα. Μια τελεία αφιέρωσις στον Θεό ακολουθούμενη από βάπτισμα στο νερό είναι η αναγκαία αρχή για να πράττουν το θείο θέλημα. Καθώς εκήρυττε ο Ιησούς, κηρύττουν κι αυτοί σ’ εκπλήρωσι των λόγων του Ιησού: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Ούτε θα παρεκκλίνουν λόγω αντιρρήσεων, χλευασμού ή διωγμού. Θα επιμείνουν στο κήρυγμά των ώσπου να έλθη το τέλος.

14. Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά εξακολουθούν να επισκέπτωνται πολλά σπίτια, και επί πόσον καιρό πρόκειται να συνεχισθή το έργον;

¹⁴ Καθώς αυξάνουν σε αριθμό και οι επισκέψεις των γίνονται συχνότερες στα σπίτια των ανθρώπων, αυτοί θα εξακολουθήσουν να τους επισκέπτωνται επειδή κατανοούν ότι σημαίνει ζωή για τους ακροατάς των το ν’ αναγνωρίσουν και δεχθούν τη βασιλεία του Θεού ως την ελπίδα των. Κατανοούν ότι στον καθένα πρέπει ναι δοθή ευκαιρία ν’ ακούση και δεχθή τα αγαθά αυτά νέα. Κατανοούν, επίσης, ότι δεν έχουν όλοι σε μια οικογένεια την ίδια γνώμη για τις επισκέψεις των. Ενώ ένας θα μπορούσε ν’ αντιτείνη και ν’ απαγορεύση στους Μάρτυρας να επιστρέψουν, ένας άλλος στην ίδια οικογένεια θα μπορούσε να δεχθή ευχαρίστως μια επανεπίσκεψι. Αναμένοντας αυτή την ευκαιρία οι μάρτυρες του Ιεχωβά επιμένουν στον κόπον της αγάπης των για κείνους που αληθινά είναι πρόβατα του Θεού. Όλα τα πρόβατα πρέπει να βρεθούν και αυτό δεν θα γίνη απλώς με το να επισκεφθούν τους ανθρώπους μια ή δύο φορές. Η επίμονη χρήσις των αναζητητικών μεθόδων του Θεού είναι γραμμένη στην προφητεία του Ιερεμία: «Ιδού, θέλω αποστείλει πολλούς αλιείς, λέγει ο Ιεχωβά, και θέλουσιν αλιεύσει αυτούς· και μετά ταύτα θέλω αποστείλει πολλούς κυνηγούς, και θέλουσι θηρεύσει αυτούς από παντός όρους, και από παντός λόφου, και από των σχισμών των βράχων.» (Ιερεμ. 16:16, ΜΝΚ) Ότι το έργο πρέπει να συνεχισθή ώσπου να εξέλθουν όλα τα πρόβατα από αυτόν τον παλαιό κόσμο, γίνεται σαφώς αντιληπτό από την απάντησι σε μια ερώτησι του Ησαΐα πριν από αιώνες. «Τότε είπα, Ιεχωβά, έως πότε; Και απεκρίθη, Εωσού ερημωθώσιν αι πόλεις, ώστε να μη υπάρχη κάτοικος, και αι οικίαι, ώστε να μη υπάρχη άνθρωπος, και η γη να ερημωθή παντάπασιν· και απομακρύνη ο Ιεχωβά τους ανθρώπους, και γείνη μεγάλη εγκατάλειψις εν τω μέσω της γης.»—Ησ. 6:11, 12, ΜΝΚ.

15. Πώς είναι βέβαιο ότι θα περιπλακή κανείς με τα συμφέροντα αυτού του κόσμου, και πώς μπορεί ν’ αποφευχθή αυτό;

¹⁵ Εκείνοι που έχουν οποιαδήποτε κλίσι προς τη νοοτροπία, τις συνήθειες, τα ιδεώδη αυτού του παρόντος κόσμου είναι βέβαιο ότι θα καταποθούν από τις μέριμνες και τις φροντίδες του κόσμου τούτου και θα χάσουν τη στάσι των με τον Θεό και οποιαδήποτε ικανότητα που μπορεί να κατέχουν για να βοηθήσουν εκείνους που έχουν μεγάλη ανάγκη βοηθείας. Κανείς δεν πρέπει να επιτρέψη στον εαυτό του να εξαπατηθή ή παραπλανηθή από τη μοιρολατρική άποψι του κόσμου τούτου ότι οι άνθρωποι μπορούν να επιζήσουν ή θα επιζήσουν μόνο με τις δικές των προσπάθειες, ότι αν οι άνθρωποι δεν επιφέρουν τη λύσι αυτών των προβλημάτων δεν θα υπάρξη διόλου λύσις. Η αλήθεια του λόγου του Θεού λέγει καθαρά ότι αυτός είναι καιρός δοκιμασίας δια πυρός και ότι κάθε ανθρώπου τα έργα θα φανερωθούν από τις διερευνητικές δοκιμές αυτού του καιρού του τέλους. Μόνο διακρατώντας ακριβή ισορροπία και τηρώντας τα συμφέροντα της Βασιλείας πρώτα, θα μπορέση ο Χριστιανός ν’ αντισταθή στην εμπλοκή με τα συμφέροντα του κόσμου τούτου και να σταθή σαν πραγματικό προπύργιο απέναντι στην υψούμενη παλίρροια του αθέου υλισμού, που πλημμυρίζει τώρα τη γη.

16. Με ποιον πρόσθετο τρόπο μπορεί ν’ αποκτηθή ικανότης στο κήρυγμα, και ποια άποψις πρέπει πάντοτε να διατηρήται;

¹⁶ Αν ο Χριστιανός πρόκειται να είναι πειστικός στα λόγια που μιλεί, τότε πρέπει να ζη σύμφωνα με την έκφρασι της πίστεώς του. Πρέπει σταθερά να εφαρμόζη στη ζωή του τις αρχές εκείνες που έμαθε από τον λόγον του Θεού και έπειτα συνεχώς να ζητή να διαδώση αυτή τη γνώσι. Πρέπει να προσπαθή να κάνη κάθε ημέρα να υπολογίζεται για θεοκρατική πρόοδο, μη αφήνοντας ανεκτέλεστο αναγκαίο έργο, μη παραμελώντας οποιαδήποτε ευκαιρία για να διαρρήξη το τείχος της παρανοήσεως που ο θεός του αιώνος τούτου οικοδόμησε γύρω στους σκοπούς του Ιεχωβά. Αν τηρή τα συμφέροντα της Βασιλείας πρώτα, δεν θα περιπατή απρόσεκτα, διαθέτοντας απλώς χρόνον στη διακονία του στον αγρό επειδή αισθάνεται μια υποχρέωσι να το πράξη. Θα κατανοή ότι το πλήρες τέλος αυτού του συστήματος είναι πλησίον και ότι εκείνοι που παραμένουν σ’ αυτό θα απολεσθούν. Θ’ αναγνωρίζη ότι επιμελής προσπάθεια και βελτιωμένη ικανότης θ’ απαιτηθή για την αποπεράτωσι του έργου προειδοποιήσεως ατόμων καλής θελήσεως για να ελευθερωθούν από τις περιπλοκές του κόσμου τούτου και να φύγουν στον τόπο καταφυγίου που στοργικά επρομήθευσε ο Ιεχωβά. Ενεργώντας έτσι, θα εξασφαλίση τη θέσι του στον δίκαιο εκείνο νέο κόσμο και θα έχη το ανέκφραστο προνόμιο και τη χαρά να χρησιμοποιήται από τον Ιεχωβά για να μεγαλύνη το όνομά του και να προβάλλη το μόνο κατάλληλο παράδειγμα που πρέπει ν’ ακολουθηθή από άτομα καλής θελήσεως, το παράδειγμα του να τηρούν τα συμφέροντα της βασιλείας του Ιεχωβά Θεού πρώτα στη ζωή τους.