Πνευματιστική Θρησκεία—Γιατί Είναι Ελκυστική σε Πολλούς—Είναι για Σας;

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στη Λιβερία

Ο πελώριος Καθεδρικός ναός είναι σκοτεινός και άδειος, αλλά από μια μικρή εκκλησία που βρίσκεται σε μια μικρή πάροδο ακούγονται, τραγούδια, ρυθμικά χειροκροτήματα, ντέφια και κραυγές «Αινείτε τον Κύριον!» που διασχίζουν τον αέρα μέσα στη νύχτα. Κατά διαστήματα ξεχωρίζει απ’ αυτό το πανδαιμόνιο ο διεγερτικός τόνος ενός έξαλλου κηρύγματος. Ξαφνικά, ο αρχηγός της ομάδος, που βρίσκεται σε κατάστασι εκστάσεως και κουνά διαρκώς τα χέρια του, αρχίζει να απαγγέλη λόγια σε κάποια άγνωστη γλώσσα. Καθώς κάποιος αποκρίνεται, το ακροατήριο αντιλαμβάνεται ότι έχει επιτευχθή επικοινωνία με το υπερφυσικό και περιμένει με ανυπομονησία θαυματουργικές θεραπείες και προφητείες.

Με παραλλαγές, αυτή η σκηνή που συνέβη σε κάποια Αφρικανική «θεραπευτική» εκκλησία, είναι κοινή σε πολλές χώρες. Πολλοί την θεωρούν ως μια ευρέως διαδεδομένη χαρισματική κίνησι που δείχνει την εξυψωμένη πνευματική ανάγκη του ανθρώπου. Πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τη συμβατική θρησκεία που αποτελείται από απλή ρουτίνα και τελετουργίες και ακολουθούν την υπερφυσικότητα και την «πνευματική πραγματικότητα.»

Μπορούν αυτές οι ζωηρές συναισθηματικές εμπειρίες να ικανοποιήσουν την πνευματική σας ανάγκη, ή μήπως θα σας φέρουν κάτω από επικίνδυνες επιρροές; Η έντασις των καιρών μας κάνει πολλούς ν’ αναζητούν μια θετική απάντησι από τον Θεό. Μολονότι μερικοί επιζητούν «θεραπευτικές» εκκλησίες, άλλοι ψάχνουν γι αυτή την απάντησι με το να επικοινωνούν με πνευματικές προσωπικότητες μέσω πνευματιστών, όπως έκανε ο Βασιλεύς Σαούλ τον αρχαίο καιρό.—1 Σαμ. 28:4-8.

Αλλά η πνευματιστική θρησκεία είναι απατηλή και επικίνδυνη, επειδή επικοινωνεί, όχι με τον αληθινό Θεό, αλλά με κακόβουλα πνευματικά πλάσματα που κατευθύνονται απ’ εκείνον ‘που πλανά την οικουμένην όλην,’ τον Σατανά τον Διάβολο. (Αποκάλ. 12:9) Ο πνευματισμός κατακρίνεται από τον Θεό. (Δευτ. 18:10-12) Και μη ξεχνάτε ότι μη Χριστιανικά ειδωλολατρικά έθνη των αρχαίων καιρών είχαν λάβει επίσης το «πνεύμα,» που τους βοηθούσε να θεραπεύουν, να μιλούν σε άγνωστες γλώσσες, και να «προφητεύουν.» Οι εκκλησίες που προσποιούνται ότι πλησιάζουν τον Θεό με το να διεγείρουν τα ακροατήρια και να τα φέρουν σε κατάστασι εκστάσεως ή υστερίας, μιμούνται τους ειδωλολάτρες. Εξετάστε πώς το κάνουν αυτό.

Προκλητή Έκστασις

Ένας τρόπος για να προκληθή έκστασις είναι μέσω των ναρκωτικών, όπως εξηγείται από τον Τάιλορ στο βιβλίο Η Θρησκεία στον Πρωτόγονο Πολιτισμό:

«Με το να καπνίζουν, οι μάγοι των Βραζιλιανών φυλών έφθαναν σε κατάστασι εκστάσεως στη διάρκεια των σπασμωδικών τους οργίων, και έβλεπαν πνεύματα . . . Οι Ινδιάνοι της Βορείου Αμερικής ισχυρίζοντο ότι το ζάλισμα που επιφέρει ο καπνός ήταν υπερφυσική έκστασι και τα όνειρα που έβλεπαν οι άνθρωποι, σ’ αυτή την κατάστασι ήσαν θεόπνευστα.»—Τόμ. 2, σ. 503,

Ο καπνός, επειδή εχρησιμοποιείτο στην πνευματιστική θρησκεία ως μέσον επικοινωνίας με τους δαίμονες, ωνομάζετο «άγιο βότανο.» Συγκρίνοντας την έκστασι που προκαλείται, από τα ναρκωτικά μ’ εκείνη που επιτυγχάνεται στις εκκλησίες, ο Τάιλορ τονίζει ότι οι φανατικοί κήρυκες σε «κηρύγματα» συχνά προκαλούν τους «ίδιους παροξυσμούς και λιποθυμίες στις οποίες, επί αμέτρητα χρόνια, οι άγριες φυλές απέδιδαν θρησκευτική σημασία.»

Στις εκκλησιαστικές λειτουργίες μπορεί να δημιουργηθή φρενίτις, κατά την οποία, μερικοί φθάνουν σε κατάστασι υστερίας· οι κόρες των ματιών τους αναποδογυρίζουν, τα χέρια τους σφίγγουν με τους αντίχειρες ανεστραμμένους, και κατόπιν ακολουθούν σπασμοί των μυών, αγκομαχητά και τα άτομα σφαδάζουν στο έδαφος. Μήπως αυτή η κατάστασις μπορεί να παραλληλισθή με την έκχυσι του αγίου πνεύματος την Πεντηκοστή στον πρώτο αιώνα;

Όχι, καθόλου! (Πράξ. 2:1-11) Η λειτουργία του πνεύματος του Θεού δεν προκαλεί ανεξέλεγκτη υστερία, αλλά ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή τους καρπούς της πραότητος και της εγκράτειας, όπως λέγει η Γραφή, στα εδάφια Γαλάτας 5:22, 23. Σε μια κατάστασι υστερίας, τα άτομα χάνουν τον αυτοέλεγχο τους, και, όπως είναι γνωστό, «κατέχονται από οράσεις, κατά τις οποίες η φαντασία τους επικαλείται πνεύματα τα ονόματα των οποίων φωνάζουν στριγκλίζοντας.»

Είναι φανερό ότι τα έξαλλα και εκστατικά θρησκευτικά αισθήματα μπορούν εύκολα να τεθούν εκτός ελέγχου καθώς παραμερίζονται οι περιορισμοί της σαρκός. Δεν απορεί, λοιπόν, κανείς που η Εγκυκλοπαιδεία Θρησκείας και Ηθολογίας του Χάστινγκς αναγνωρίζει την ευθύνη που έχει η Χριστιανοσύνη να διατηρή «την έκστασι στο περιθώριο ως επικίνδυνη για τη διάνοια και τη θέλησι.»

Προσήλωσις

Η Γραφή συμβουλεύει τους Χριστιανούς να ‘προσκαρτερούν εις την προσευχήν’ και να ‘φρονούν τα άνω.’ (Ρωμ. 12:12· Κολ. 3:2) Εν τούτοις, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να συγκεντρώνη κανείς τη διάνοια του σε μια μόνο ιδέα ή σε κάποιο αντικείμενο για μια εκτεταμένη περίοδο χρόνου εν αναμονή κάποιας συναισθηματικής δοκιμασίας. Σε μερικές εκκλησίες οι επίδοξοι προσήλυτοι γονατίζουν επί ώρες στο «εδώλιο των εξομολογουμένων» προσευχόμενοι για «θρησκεία.» Αλλ’ εδώ ακριβώς ενεδρεύει ένας μεγάλος κίνδυνος, επειδή το να προσηλώση κανείς τη διάνοια του σε κάποιο πράγμα, και να συνοδεύη αυτή την προσήλωσι με επανειλημμένες προσευχές, είναι ακριβώς η ενέργεια που κατεδίκασε ο Ιησούς. (Ματθ. 6:7) Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μια κατάστασις εκστάσεως ή υπνώσεως που το ίδιο το άτομο προκαλεί. Σε μια τέτοια κατάστασι, το άτομο μπορεί να λάβη διανοητικές υποδείξεις, ή η συναισθηματική ανταπόκρισις εκ μέρους του να είναι τόσο ζωντανή ώστε να νομίζη ότι τον άγγιξε ο Θεός. Αυτή η προσέγγισις παραλληλίζεται με τη θέσι αυτοσυγκεντρώσεως στη Γιόγκα, μια μορφή πνευματισμού που προκαλεί υπεραισθητικές εντυπώσεις.

Μολονότι η Γραφή, στα εδάφια Φιλιππησίους 4:6, 7, υπόσχεται ότι ο Θεός θα ‘διαφυλάξη τα διανοήματα’ εις απάντησι της προσευχής, εκείνοι που αναζητούν «θρησκεία» με νηστεία και προσήλωσι, διαπιστώνουν ότι πρέπει να ‘αδειάσουν’ τελείως τη διάνοια τους και να απελευθερωθούν από τους περιορισμούς της διανοητικής τους δυνάμεως της λογικεύσεως. «Η διάνοια σας είναι προικισμένη με λογική. Δεν μπορείτε να φθάσετε σε σημείο εκστάσεως αν δεν την αδειάσετε τελείως και αφήσετε να μπη μέσα το Άγιο Πνεύμα.» παραδέχθηκε ο Μάρκος Μπαχ, στο Βιβλίο του Η Ημέρα που Μίλησα σε Γλώσσες—η Εσωτερική Έκστασις.

Αυτό το ‘άδειασμα’ της διανοίας εκφράσθηκε κάποτε με τα εξής λόγια:

«Πρέπει να είσθε σε θέσι να καθυποτάξετε τη διάνοια σας, να την ησυχάσετε . . . Αφήστε τη διάνοια σας να περιπλανάται ή να παραμένη άδεια . . . Τα λάθη μπορούν ν’ αποφευχθούν με το ν’ ακούη κανείς προσεκτικά κάθε μέρα στη διάρκεια της προσευχής την εσωτερική φωνή . . . και τη βοήθεια που έρχεται από ανώτερα στρώματα.»

Προέρχεται η συμβουλή αυτή από τη Γραφή; Όχι. Αντιθέτως, είναι αυτό που μια δαιμονική «φωνή» είπε σε μια κυρία που χρησιμοποιούσε ένα πίνακα Ουίτζα. Αυτό το περιστατικό τονίζει ότι η κάθαρσις της διανοίας μέσω ακατάλληλης συγκεντρώσεως, για να μπορέση το άτομο ν’ ακούση φωνές ή να συγκινηθή, αποτελεί μια πρόσκλησι για τους δαίμονες. Είναι η ‘σεσαρωμένη’ διάνοια, που δεν έχει εξαγνισθή με πνευματικώς υγιείς σκέψεις, και που ο Ιησούς είπε ότι θα κατελαμβάνετο από τους δαίμονες.—Λουκ. 11:24-26.

Πνευματιστική Θεραπεία

Εφαρμόζοντας τις αρχές που είναι κοινές στη μαγεία, ένας ψυχομετρικός θεραπευτής τοποθετεί λίγα μαλλιά, ένα κομμάτι νύχι, ή και λίγο σάλιο ακόμα, σ’ ένα κομμάτι χαρτί για να τα χρησιμοποιήση, ως γέφυρα επικοινωνίας για τη διάγνωσι και τη θεραπεία. Αυτές οι ενέργειες, καθώς και οι θεραπείες που επιτυγχάνονται από τις ψυχικές δυνάμεις της Γιόγκα και οι πνευματιστικές θεραπευτικές κινήσεις, όπως του Χάρρυ Έντουαρντς στην Αγγλία, έκαναν έναν ερευνητή να σχολιάση τα εξής: «Η μαγική θεραπεία είναι η πιο κοινή μορφή που μπορεί να συναντήση κανείς σήμερα.»

Στην Αφρική, το έργο ενός μάγου θεραπευτού συνοδεύεται από φετίχ ή φυλαχτά. Αντικείμενα αφιερωμένα στο Σατανά, λίθοι παραδείγματος χάριν χρησιμοποιούνται σε μερικές περιοχές. Τώρα, επειδή οι «Χριστιανικές» εκκλησίες, υιοθετούν αυτή την αρχή της μαγείας, μήπως μπορούμε να πούμε ότι η δύναμις που βρίσκεται πίσω απ’ αυτό προέρχεται τώρα από τον Θεό και όχι από τον Σατανά;

Είναι αλήθεια ότι διάφορα ξόρκια χρησιμοποιούνται ακόμη και σε μερικές εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου σε συσχετισμό με θεραπείες. Η Εγκυκλοπαιδεία Θρησκείας και Ηθολογίας του Χάστινγκς, λέγει τα εξής: «Στη Χριστιανοσύνη της Δύσεως τα Σύμβολο Πίστεως των Αποστόλων βρίσκεται σε θέσι παράλληλη με την Υποδειγματική Προσευχή του Κυρίου. Χρησιμοποιείται για θεραπεία. Ιδιαίτερα στον εξορκισμό. «Οι προσευχές, οι θρησκευτικοί τύποι και τα Γραφικά εδάφια έχουν μετατραπή σε μαγικά ξόρκια, όπως ακριβώς συμβαίνει στις ειδωλολατρικές θρησκείες. Οι θεραπευταί της Χριστιανικής Επιστήμης χρησιμοποιούν Γραφικά εδάφια σε συσχετισμό με την αυθυποβολή. Το σημείο του σταυρού θεωρείται ακόμη από πολλούς δεισιδαιμονικά ως η «πιο ασφαλής άμυνα κατά των δαιμόνων, και ως το φάρμακο για όλες τις ασθένειες,» λέγει ο Δρ Κουρτ Κωχ στο βιβλίο του Η Δαιμονολογία στο Παρελθόν και το Παρόν.

Μαγνητικοί Θεραπευταί και Θεραπευταί «Θερμής Χειρός»

Υπάρχουν, επίσης, οι μαγνητικοί, θεραπευταί με ισχυρές δυνάμεις που ισχυρίζονται ότι επαναφέρουν την υγεία απλώς και μόνο με το να κάνουν ωρισμένες κινήσεις με τα χέρια τους. Ωστόσο, κάποιος που είναι ο ίδιος μαγνητικός θεραπευτής, εξηγεί: «Όποιος έχει δυνάμεις θεραπευτικού μαγνητισμού για να θεραπεύση περισσότερα από δύο άτομα την ημέρα, βυθίζεται στον κάτω κόσμο.» Επομένως, δεν καταλήγομε στο συμπέρασμα ότι εκείνοι που κατέχουν τον ασθενή «φυσικό» μαγνητισμό βρίσκονται υπό την επήρεια των δαιμόνων; Αυτοί οι θεραπευταί μπορεί να μην ασχολούνται άμεσα με τον πνευματισμό και μπορεί να εργάζωνται ‘στο όνομα του Ιησού.’ Ο Δρ. Κωχ, ρίχνοντας φως σ’ αυτό, στη διάρκεια των 30 ετών που ασχολείτο με άτομα που κατείχοντο από δαίμονες, ανεκάλυψε ότι οσάκις συναντούσε κάποιο άτομο μ’ ένα μαγνητικό «χάρισμα,» οι γονείς του, ή οι παππούδες του ή οι προπαππούδες του είχαν ασχοληθή με τη μαγεία ή τον πνευματισμό!

Στη Γερμανία, ένα μέλος κάποιας εκκλησίας διεπίστωσε ότι μπορούσε να «θεραπεύη» με το «θερμό χέρι» του. Ο λειτουργός της εκκλησίας εξύμνησε την ικανότητα αυτή ως «δώρο από τον Θεό.» Αλλά τι μπορεί να λεχθή για κάποιον μάγο στις Φιλιππίνες ο οποίος, μέσω μαγικής δυνάμεως, κάνει το χέρι του «θερμό» όποτε δίδει ευχές; Υπάρχει επίσης κι ένας καθηγητής της Γιόγκα ο οποίος δι’ αυθυποβολής προκαλεί υπερβολική αύξησι στην κυκλοφορία του αίματος στα χέρια του ώστε το αίμα βγαίνει έξω από τους πόρους· στην περίπτωσι αυτή, το άτομο επιτυγχάνει διανοητική συγκέντρωσι, η οποία προκαλεί κάποια αλλαγή στο φυσικό του σώμα. Θα μπορούσε ο ιερεύς μήπως να εξυμνήση αυτά τα τελευταία πνευματιστικά φαινόμενα ως ‘δώρα από τον Θεό’; Ένας τέτοιος θρησκευτικός ηγέτης προσφέρει λίγη προστασία κατά της επικίνδυνης πνευματιστικής θρησκείας.

Θεραπεία Μέσω Υποβολής

Πολλοί θεραπευταί διά πίστεως εφαρμόζουν την μέθοδο της υποβολής. Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για καμμιά θεία θεραπεία, αλλά εξαρτάται από τον βαθμό στον οποίον η συναισθηματική κατάστασις του ατόμου μπορεί ν’ αλλάξη τη φυσική του κατάστασι. Τέτοιες «θεραπείες» συνήθως δεν είναι μόνιμες. Σ’ ένα τέτοιο συναισθηματικώς φορτισμένο «κήρυγμα,» ο θεραπευτής πείθει κάποιον που πάσχει από αρθριτικά και κάθεται σε μια αναπηρική καρέκλα, ότι έχει θεραπευθή. Με τη δύναμι αυτής της ισχυρής υποβολής ο τρεμάμενος ασθενής σηκώνεται όρθιος και περπατά, μόνο και μόνο για να περιέλθη αργότερα σε χειρότερη φυσική κατάστασι.

Ακόμη κι αν ο θεραπευτής σε τέτοιες περιπτώσεις δεν βρίσκεται κάτω από δαιμονική επιρροή, διαπράττει απάτη με το να παριστάνη κακώς τη θρησκευτική υποβολή ως θεία θεραπεία η οποία επιτυγχάνεται με τη δύναμι του αγίου πνεύματος. Το άτομο που ενδιαφέρεται γι αυτό το ζήτημα, πρέπει να εξετάση τους ισχυρισμούς του θεραπευτού για να δη αν πράγματι προέρχωνται από τον Θεό. (Παράβαλε με 1 Ιωάννου 4:1.) Η αληθινή λατρεία δεν βασίζεται σε κάποιο ψεύδος, αλλά «οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία.»—Ιωάν. 4:23.

Ικανοποίησις των Πνευματικών Αναγκών

Αν ψάχνετε για τον Θεό, τι περισσότερο θα μπορούσατε να ζητήσετε από το να βρήτε την πηγή απ’ όπου μπορείτε «να εμπλησθήτε από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού [του Θεού] μετά πάσης σοφίας και πνευματικής συνέσεως»; Τότε η πνευματική σας ανάγκη θα ικανοποιηθή πλήρως. Απαιτείται όμως απ’ εκείνον που έχει συναίσθησι της πνευματικής του ανάγκης να ερευνήση με ειλικρίνεια και χωρίς προκαταλήψεις την ίδια την Αγία Γραφή. Αν το κάνετε αυτό, θα μπορέσετε να γνωρίσετε την αλήθεια, η οποία, όπως είπε ο Ιησούς, «θέλει σας ελευθερώσει.»—Κολ. 1:9· Ιωάν. 8:32· Ματθ. 5:3.