«Όπου Είναι ο Θησαυρός σας, Εκεί Θέλει Είσθαι και η Καρδία Σας»

«Προσέχετε και φυλάττεσθε από της πλεονεξίας· διότι εάν τις έχει περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού.»—Λουκ. 12:15.

 1. Γιατί είναι αναγκαία τώρα η καθαρότης της καρδιάς και η ευθύτης της ενεργείας;

ΠΟΥ είναι η καρδιά σας; Είναι στον Πλάστη σας, Ιεχωβά, ή σας κινεί να ενεργήτε όπως ενεργεί ο άθεος, έκφυλος κόσμος; Πρέπει πάντοτε να έχετε υπ’ όψιν ότι «ο Ιεχωβά βλέπει την καρδίαν». (1 Σαμ. 16:7, ΜΝΚ) Χωρίς αμφισβήτησι ο Ύψιστος Θεός του σύμπαντος μπορεί να διακρίνη τα ελατήριά σας· γνωρίζει ποιους θησαυρούς ζητείτε. Ο Βασιλεύς Δαβίδ είπε στον Σολομώντα: «Γνώρισον τον Θεόν του πατρός σου, και δούλευε αυτόν εν καρδία τελεία και εν ψυχή θελούση· διότι ο Ιεχωβά εξετάζει πάσας τας καρδίας, και εξεύρει πάντας τους λογισμούς των διανοιών· εάν εκζητής αυτόν, θέλει ευρίσκεσθαι υπό σου· εάν όμως εγκαταλίπης αυτόν, θέλει σε απορρίψει δια παντός.» (1 Χρον. 28:9, ΜΝΚ) Κάθε άνθρωπος που η καρδιά του είναι υπέρ του Θεού, μπορεί να εύρη Αυτόν. Αλλ’ ο Θεός δεν θα βοηθήση εκείνους που στρέφουν νώτα σ’ αυτόν. Κανείς δεν μπορεί να κρύψη τα έργα του από την όρασι του Θεού, διότι «του ανθρώπου αι οδοί είναι ενώπιον των οφθαλμών του Ιεχωβά».—Παροιμ. 5:21, ΑΣ.

 2-4. (α) Πώς κατέδειξε ο Παύλος πού ήταν η καρδιά του; (β) Ποιες παραβάσεις που περιγράφονται απ’ αυτόν μπορούμε ν’ αποφύγωμε, και γιατί;

² Ο Παύλος το κατενόησε αυτό. Προσεπάθησε πρώτα να υπηρετήση τον Ιεχωβά Θεό υπό το τότε απερριμμένο σύστημα του Μωσαϊκού νόμου, ως Φαρισαίος, και ενόμιζε ότι ήταν καθήκον του ως Ιουδαίου να καταδιώκη τους ακολούθους του Χριστού,—άνδρας τε και γυναίκας» «εκ της οδού»—αυτής, της πρόσφατα σχηματισμένης θρησκείας. (Πράξ. 9:1, 2) Εν τούτοις, όταν του εφανερώθη με δύναμι η αλήθεια, άλλαξε κατεύθυνσι, εγκατέλειψε τις παλαιές θρησκευτικές του συνήθειες, που ήσαν τώρα πεπαλαιωμένες, και έγινε «δούλος Ιησού Χριστού, προσκεκλημένος απόστολος». (Ρωμ. 1:1, 2) Από το παλαιό σύστημα πραγμάτων που υπήρχε στην εποχή του, ο Παύλος ήταν «κεχωρισμένος δια το ευαγγέλιον του Θεού.» Η καρδιά του δεν ήταν πια στο παλαιό Ιουδαϊκό, υποκριτικό σύστημα πραγμάτων. Είχε μάθει για τον αναστημένον Χριστόν Ιησούν· με την ελπίδα, λοιπόν, ζωής αιωνίου είχε τώρα γίνει ένας ζηλωτής διάκονος. Ο Παύλος ήταν γνωστός σε όλη την Παλαιστίνη, τη Μικρά Ασία και την Ελλάδα, καθώς και στη Ρώμη, επειδή ήθελε να ‘κηρύττη από ημέρας εις ημέραν τα αγαθά νέα της σωτηρίας αυτού’. (Ψαλμ. 96:2, ΜΝΚ) Στα πολλά του ταξίδια είχε μια λαμπρή ευκαιρία να παρατηρή πώς ζούσε το ανθρώπινο γένος. Επισκεπτόμενος τον ένα τόπο μετά τον άλλο σ’ έναν πολύ διεφθαρμένο κόσμο, ‘δεν ησχύνετο το ευαγγέλιον του Χριστού· επειδή είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα.’ Εκήρυττε σε Ιουδαίους και Έλληνας, δηλαδή ανθρώπους που επίστευαν και που δεν επίστευαν στον Ιεχωβά Θεό. Μέσω αυτού του αγγέλματος των αγαθών νέων απεκαλύπτετο η δικαιοσύνη του Θεού. Ο Παύλος είχε μάθει τον λόγον του Θεού με επιμελή μελέτη. Εγνώριζε ότι «ο δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως».—Ρωμ. 1:16, 17· Αββακ. 2:4.

³ Ως αληθινός Χριστιανός ο Παύλος δεν εδίσταζε να μιλή για την οργή του Θεού εναντίον κάθε ασεβείας και αδικίας. Στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους έγραψε πολύ καθαρά. Μπορείτε εύκολα να καταλάβετε τι εννοεί, διαβάζοντας το Ρωμαίους 1:18-32. Σύμφωνα με το επιχείρημα του Παύλου, ο Θεός ήταν φανερός σε όλους τους ανθρώπους και οι αόρατες ιδιότητες του Παντοδυνάμου ήσαν σαφώς αντιληπτές από τη δημιουργία του κόσμου και έπειτα. Μολονότι δε άνδρες και γυναίκες του κόσμου γνώρισαν τον Θεόν, δεν τον εδόξασαν, βέβαια, ως Θεόν, ούτε τον ευχαρίστησαν για όλα τα αγαθά που είχαν. Αντιθέτως, υπήρξαν ματαιόδοξοι στους διαλογισμούς των και εσκοτίσθησαν οι ασύνετες καρδιές των. Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι έγιναν μωροί στο έπακρον. Άνδρες και γυναίκες εξέπεσαν σ’ ένα πολύ χαμηλό, διεφθαρμένο τρόπο ζωής. Η περιγραφή του Παύλου αποδεικνύει ότι η εποχή του δεν ήταν διαφορετική από τη δική μας. Και τώρα ακριβώς μπορούμε, όπως ο Παύλος, να λέμε: «Δια τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας.» Και τότε και τώρα «εξεκαύθησαν εις την επιθυμίαν αυτών προς αλλήλους», άρρενες και θήλεις «πράττοντες την ασχημοσύνην». Ενώ είχαν την ευκαιρία ν’ ακούσουν την αλήθεια και να ενεργήσουν κατάλληλα, απεδοκίμασαν το να έχουν επίγνωσιν του Θεού, λέγοντας, ‘Γιατί να δαπανούμε χρόνον για να λάβωμε γνώσιν του Θεού αφού μπορούμε να σταδιοδρομήσωμε μαζί με τον κόσμο;’ Αδικία, πονηρία, πλεονεξία εγέμιζε τον κόσμο της εποχής του Παύλου. Οι άνθρωποι προξενούσαν βλάβη ο ένας στον άλλον. Ήσαν γεμάτοι από φθόνον, έριδα, απάτην και φόνον. Τα πράγματα αυτά ηύξαναν και όλοι ήσαν υβρισταί και υπερήφανοι και μισόθεοι. Τα τέκνα ήσαν απειθή στους γονείς των. Η φυσική στοργή ήταν άγνωστη μεταξύ των· όλοι ήσαν ανελεήμονες. Ο Παύλος, αφού περιέγραψε ζωηρά την εποχή του, προσέθεσε: «Οίτινες, ενώ γνωρίζουσι την δικαιοσύνην του Θεού, ότι οι πράττοντες τα τοιαύτα είναι άξιοι θανάτου, ουχί μόνον πράττουσιν αυτά, αλλά και συνευδοκούσιν εις τους πράττοντας.»—Ρωμ. 1:32.

⁴ Σήμερα οι ισχυροί λόγοι του Παύλου είναι εξίσου εφαρμόσιμοι. Σε όλη την ανθρωπότητα, στον «Χριστιανισμό» και στα μέρη του κόσμου όπου επικρατεί η λατρεία ειδωλολατρικών θεών, εμείς, καθώς ο Παύλος, μπορούμε τώρα να πούμε: «Αναπολόγητος είσαι, ω άνθρωπε, πας όστις κρίνεις· διότι εις ό,τι κρίνεις τον άλλον, σεαυτόν κατακρίνεις· επειδή τα αυτά πράττεις συ ο κρίνων. Εξεύρομεν δε ότι η κρίσις του Θεού είναι κατά αλήθειαν εναντίον των πραττόντων τα τοιαύτα. Και νομίζεις τούτο, ω άνθρωπε, συ ο κρίνων τους πράττοντας τα τοιαύτα, και πράττων αυτά, ότι θέλεις εκφύγει την κρίσιν του Θεού;» (Ρωμ. 2:1-3) Με άλλα λόγια, «Του ανθρώπου αι οδοί είναι ενώπιον των οφθαλμών του Ιεχωβά.» Πού, λοιπόν, είναι η καρδιά σας—μ’ αυτή την ασωτία ή εναντίον της;

 5, 6. Πότε και γιατί πρόκειται να αποκαλυφθή η δικαία κρίσις του Θεού, και για ποια πρόσωπα επάνω στη γη;

⁵ Οι προέχοντες πολιτικοί αυτού του παρόντος πονηρού κόσμου λέγουν στους ανθρώπους παντού πώς να χειρίζωνται τις υποθέσεις των, πώς πρέπει να λειτουργή μια κυβέρνησις και πώς μπορούν οι άνθρωποι να ζουν με ειρήνη. Αλλά τι βρίσκομε; Ανησυχία μεταξύ των αρχόντων, διαφθορά μεταξύ των λαών, στενοχωρία μεταξύ των εθνών. Σήμερα όλα τα έθνη (άσχετα με τους ισχυρισμούς που ακόμη προβάλλουν μερικά ότι είναι Χριστιανικά) έχουν σκληρύνει την καρδιά τους εναντίον του Θεού και της βασιλείας του. Δεν θέλουν αυτή τη βασιλεία. (Ματθ. 6:10· 24:9) Δεν επιθυμούν να κυβερνηθούν από τον Θεόν, Ιεχωβά, και από τον ενθρονισμένον Βασιλέα Του Χριστόν Ιησούν. (Ψαλμ. 2:1-3· Δαν. 2:44· 12:1· Πράξ. 4:24-30· Ματθ. 24:9, 15· Αποκάλ. 1:15) Εφαρμόστε, λοιπόν, τους λόγους του Παύλου στα έθνη τώρα: «Δια δε την σκληρότητά σου και αμετανόητον καρδίαν, θησαυρίζεις εις σεαυτόν οργήν εν τη ημέρα της οργής και της αποκαλύψεως της δικαιοκρισίας του Θεού, όστις θέλει αποδώσει εις έκαστον κατά τα έργα αυτού—εις μεν τους ζητούντας δι’ υπομονής έργου αγαθού δόξαν και τιμήν και αφθαρσίαν, ζωήν αιώνιον· εις δε τους φιλονείκους, και απειθούντας μεν εις την αλήθειαν, πειθομένους δε εις την αδικίαν, θέλει είσθαι θυμός και οργή, θλίψις και στενοχωρία επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου του εργαζομένου το κακόν, Ιουδαίου τε πρώτον και Έλληνος· δόξα δε και τιμή και ειρήνη εις πάντα τον εργαζόμενον το αγαθόν, Ιουδαίον τε πρώτον και Έλληνα. Επειδή δεν είναι προσωποληψία παρά τω Θεώ.»—Ρωμ. 2:5-11.

⁶ Το γεγονός ότι είσθε πολίτης κάποιου έθνους ή μέλος μιας ωρισμένης θρησκείας, δεν θα σας προασπίση από την οργή του Θεού. Πού είναι η καρδιά σας; Πού είναι ο θησαυρός σας; Αγαπάτε τη δικαιοσύνη; Θέλετε να ζήσετε; Αν ναι, τότε γνωρίσατε τον ένα αληθινόν Θεόν του Αβραάμ, του Μωυσέως, του Δαβίδ, του Ιερεμία, του Ιησού Χριστού, του Παύλου και άλλων αρχαίων Χριστιανών και των σημερινών αληθινών Χριστιανών, μαζί δε με όλους αυτούς τους θεοσεβείς άνδρες και γυναίκες «[δουλεύσατε] αυτόν [τον Ιεχωβά] εν καρδία τελεία και εν ψυχή θελούση». Θυμηθήτε ότι είναι γραμμένο: «[Αυτός] θέλει αποδώσει εις έκαστον κατά τα έργα αυτού.»

ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ

 7. Πώς οι σημερινές συνθήκες του ηγετικού έθνους του «Χριστιανικού κόσμου» καταμετρούνται (α) από τους θρησκευομένους, (β) από τους εντεταλμένους για την επιβολή του νόμου;

⁷ Τώρα οι σκέψεις των περισσοτέρων ανθρώπων βρίσκονται σε σύγχυσι. Είναι αντιδημοτικό το να έχη κανείς πολύ θρησκευτικό φρόνημα, ή να μιλή σε φίλους για τη Γραφή. Η θρησκεία του «Χριστιανικού κόσμου» είναι κάτι που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι μόνο την Κυριακή, και, αυτή την ημέρα, την σκέπτονται μόνο μια ώρα, καθώς ακροώνται τη μεγαλοπρεπή μουσική του εκκλησιαστικού οργάνου, ενώνονται στο να ψάλουν μερικούς ύμνους και απολαμβάνουν επίσης την υμνωδία του χορού. Ακούουν τον μισθωτόν κληρικόν να μιλή επί είκοσι περίπου λεπτά από τον άμβωνα. Ο λόγος του μπορεί να βασίζεται στη Γραφή ή σε κάποιο άλλο βιβλίο ή ακόμη και στην πολιτική. Για τη μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων που ασκούν κάποια θρησκεία, αυτή είναι η έκτασις της θρησκευτικής των σκέψεως για μια εβδομάδα. Υπάρχουν ολίγοι, αλλά πολύ ολίγοι, οι οποίοι τακτικά διαβάζουν και μελετούν τον λόγον του Θεού, τη Γραφή, και τον κηρύττουν χωρίς να αισχύνωνται, στους άλλους. Όσον αφορά το να οδηγήται κανείς από τον λόγον του Θεού, πολύ ολίγη προσοχή δίδεται στη Γραφή. Τελευταίως ανεγράφη ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες 100.162.529 άτομα ανήκουν σε κάποια θρησκεία. (Τάιμς της Νέας Υόρκης, 10 Σεπτεμβρίου 1956, σελίδες 1, 25) Αυτό σημαίνει ότι 68.000.000 περίπου από τον λαόν αυτής της χώρας δεν είναι συνδεδεμένοι με οποιαδήποτε θρησκευτική οργάνωσι. Παραθέτομε το δημοσίευμα:

«Η στατιστική συνεκεντρώθη από το συμβούλιο [Εθνικό Συμβούλιο Εκκλησιών του Χριστού στις Η.Π.Α.] από 258 θρησκευτικά σώματα. Αυτά ανέφεραν ολικόν αριθμό 100.162.529 μελών, ήτοι 60,9 τοις εκατό του πληθυσμού. Τα θρησκευτικά αυτά σώματα ορίζουν τα μέλη με διαφορετικούς όρους. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία υπολογίζει όλα τα βαπτισμένα άτομα, περιλαμβανομένων και των νηπίων. Οι Προτεσταντικές εκκλησίες συνήθως υπολογίζουν μόνο εκείνους που έχουν φθάσει στην πλήρη ιδιότητα του μέλους. Πλείστοι είναι ηλικίας δεκατριών ετών ή και μεγαλύτεροι. . . . Τα μέλη της Εκκλησίας ηύξησαν κατά 2,8 τοις εκατό.»

Αλλά τι μπορεί να λεχθή για τους νεαρούς παραβάτας του ποινικού νόμου και την εγκληματικότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες; Και αυτά έχουν επίσης αυξήσει. Σύμφωνα με τις ειδήσεις των εφημερίδων, καθημερινά το ηθικό επίπεδο γίνεται χαμηλότερο. Παραθέτομε από τους Τάιμς της Νέας Υόρκης (27 Σεπτεμβρίου 1956, σελίς 37):

«Το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών (Εφ-Μπι-Άι) προείπε σήμερα [26 Σεπτ.] ότι αν εσυνεχίζοντο οι σημερινές τάσεις, 2.500.000 βαρύτερα εγκλήματα θα διαπράττοντα στη χώρα αυτό το έτος. Αυτό θα ήταν το ανώτατο σύνολον στην ιστορία.

»Με βάσι τις τρέχουσες εκθέσεις, το 1956 θα είναι το πέμπτο κατά σειράν έτος στο οποίο τα βαρύτερα εγκλήματα υπερέβησαν τον αριθμό των 2.500.000, σύμφωνα με τον Ι. Έντγκαρ Χούβερ, Διευθυντήν του Εφ-Μπι-Άι.

»Αυτός έκαμε δημόσιες ανακοινώσεις που δείχνουν αύξησι 14,4 τοις εκατό στα βαρύτερα εγκλήματα τους πρώτους έξη μήνες του έτους, την πιο μεγάλη που ανεφέρθη από την αντίστοιχη περίοδο του 1956.

»Βαρύτερα εγκλήματα, στο λεξιλόγιο του Εφ-Μπι-Άι, είναι ο φόνος, η εξ αμελείας ανθρωποκτονία, ο βιασμός, η ληστεία, η άνανδρος επίθεσις, η διάρρηξις, η λωποδυσία και η κλοπή αυτοκινήτων. Υπάρχουν 1.191.120 αδικήματα αυτών των κατηγοριών στο πρώτο ήμισυ του έτους. Αυτή ήταν μια αύξησι 162.770. . . .»

Πρέπει να τεθή το ερώτημα, Βοηθεί η θρησκεία του σατανικού κόσμου» την Αμερική; Βοηθεί τον κόσμο;

 8, 9. (α) Ποιοι είναι μερικοί καρποί εσφαλμένης νοοτροπίας στον «Χριστιανικό κόσμο»; (β) Από Γραφική άποψι, ποιοι είναι οι καρποί της ορθής νοοτροπίας;

⁸ Εφόσον οι ενήλικοι και οι νέοι έχουν ολίγη ή δεν έχουν καμμιά πνευματική καθοδηγία, πώς μπορεί να περιμένη κανείς ότι η σκέψις των θ’ ακολουθή δίκαιες κατευθύνσεις; Όλος ο «Χριστιανικός κόσμος» πρέπει να βαστάση την ευθύνη της παγκοσμίου αυτής καταστάσεως, μαζί με την Αμερική ως ένα από τα ηγετικά του έθνη. Οι καρποί των εθνών αυτών δεν τα αποδεικνύουν ότι είναι Χριστιανικά. Οι ψευδείς θρησκευτικές οργανώσεις, με το να είναι τόσο απορροφημένες από τα πράγματα του κόσμου τούτου, με το να προσεύχωνται για τους πολέμους του, το να ενσταλάζουν μίσος μεταξύ των εθνών και ν’ αφήνουν τα ποίμνιά των να διασκορπίζωνται, έδωσαν το υπόδειγμα ζωής στους ποιμένας των και στα ποίμνιά των. Η ηθική των κατάστασις σήμερα είναι ακριβώς όμοια μ’ εκείνην της εποχής του Παύλου. Τα υλικά πράγματα της ζωής έκαμαν μεγάλη εισβολή στη σκέψι και στις καθημερινές πράξεις των ανθρώπων του «Χριστιανικού κόσμου». Το πνευματικό φρόνημα έχει εξοστρακισθή. Πολύ ολίγοι πραγματικά ζητούν τη βασιλεία του Θεού. (Ματθ. 6:33) Στην παιδική ηλικία εκατομμύρια έχουν διδαχθή την προσευχή που ο Ιησούς Χριστός εδίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχωνται, «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθ. 6:9-13) Τώρα ερωτήστε τον εαυτό σας, Πόσοι άνθρωποι που έχουν αναπέμψει αυτή την προσευχή μια ή περισσότερες φορές στη ζωή τους, ζητούν πραγματικά τη βασιλεία του Θεού; Οι πρώτοι Χριστιανοί προσηύχοντο γι’ αυτήν, την επίστευαν, την εζούσαν, την εκήρυτταν. Από ημέρας εις ημέραν ήθελαν να κηρύττουν τα αγαθά νέα της σωτηρίας του Ιεχωβά. Αλλά πόσοι στον «Χριστιανικό κόσμο» το πράττουν αυτό σήμερα; Η σημερινή νοοτροπία είναι εσφαλμένη! Οι άνθρωποι δεν έχουν κλίσι προς τα πνευματικά πράγματα «όπου ούτε σκώληξ ούτε σκωρία αφανίζει, και όπου κλέπται δεν διατρυπούσιν ουδέ κλέπτουσιν.» (Ματθ. 6:20) Γι’ αυτό ακριβώς ο Παύλος έγραψε στους πιστούς ακολούθους του Χριστού: «Όθεν του λοιπού, αδελφοί, σας παρακαλούμεν και σας προτρέπομεν δια του Κυρίου Ιησού, καθώς παρελάβετε παρ’ ημών το πώς πρέπει να περιπατήτε και να αρέσκητε εις τον Θεόν, ούτω να περισσεύητε εις το μάλλον. Διότι εξεύρετε ποίας παραγγελίας εδώκαμεν εις εσάς δια του Κυρίου Ιησού. Επειδή τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχησθε από της πορνείας· να εξεύρη έκαστος υμών να κρατή το εαυτού σκεύος εν αγιασμώ και τιμή· ουχί εις πάθος επιθυμίας, καθώς και τα έθνη τα μη γνωρίζοντα τον Θεόν. Να μη υπερβαίνη τις και αδική τον αδελφόν αυτού εις το πράγμα τούτο· διότι ο Ιεχωβά είναι εκδικητής δια πάντα ταύτα, καθώς και σας προείπομεν, και δια μαρτυριών εβεβαιώσαμεν. Διότι ο Θεός δεν εκάλεσεν ημάς προς ακαθαρσίαν, αλλά προς αγιασμόν. Όθεν ο αθετών ταύτα, δεν αθετεί άνθρωπον, αλλά τον Θεόν, όστις και έδωκε το πνεύμα αυτού το άγιον εις ημάς.»—1 Θεσ. 4:1-8, ΜΝΚ.

⁹ Ο Παύλος εγνώριζε ότι η επιρροή του κόσμου θα επηρέαζε εκείνους που λαμβάνουν τη Χριστιανική πορεία. Τους έδινε, λοιπόν, διαρκώς υγιείς συμβουλές. Εγνώριζε ότι οι πρώτοι Χριστιανοί, που ζητούσαν τη βασιλεία του Θεού, εβάδιζαν κατάλληλα και συνεπώς είπε, ‘Περιπατείτε ορθώς.’ Αλλά τους προέτρεπε να το κάμουν αυτό πληρέστερα. Υπήρχαν μικρά ολισθήματα από μέρους των και εγνώριζε ότι τελικά τούτο θα οδηγούσε στο να κάμουν και άλλοι το ίδιο πράγμα ώσπου τα υλικά πλούτη του κόσμου τούτου θα εγίνοντο πιο ελκυστικά από τα πνευματικά πλούτη. Ο Παύλος εγνώριζε, όπως είχε διδάξει ο Ιησούς, ότι όπου είναι η καρδιά ενός Χριστιανού, εκεί θα είναι και ο θησαυρός του. Αλλ’ αν ο Χριστιανός δεν θα προσπαθούσε πια ν’ αποταμιεύη θησαυρούς στον ουρανό, τότε θα άρχιζε ν’ αποταμιεύη θησαυρούς στη γη, όπου σκώληξ και σκωρία θα άρχιζαν ν’ αφανίζουν. Όταν κυττάζη κανείς τον «Χριστιανισμό» βλέπει ότι είναι μια εγκόσμια οργάνωσις, στερημένη από κάθε πνευματικότητα. Ένα άτομο που θέλει να ευαρεστή τον Ιεχωβά πρέπει να εξέλθη απ’ αυτόν και να ζητήση καιλή τροφή, λόγια από τον Ιεχωβά που διατηρούν τη ζωή και στρέφουν στον Θεό. Πρέπει να ‘δουλεύση τον Ιεχωβά με τελεία καρδιά’. Ο «Χριστιανισμός» και οι ποιμένες του έχουν παραπλανήσει τους λαούς των. Όλα τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου» και όλα τα άλλα έθνη και οι λαοί έχουν εγκαταλείψει τον Θεό και τη βασιλεία του. Ο μόνος τρόπος για ν’ αποκτήσετε σεις την εύνοια και ευλογία του Ιεχωβά είναι: «Εάν εκζητής αυτόν, θέλει ευρίσκεσθαι υπό σου· εάν όμως εγκαταλίπης αυτόν, θέλει σε απορρίψει δια παντός.» (1 Χρον. 28:9) Ζητείτε και θα εύρετε!

10. Τι φέρνει η εκλογή να υπηρετήσωμε τον Θεό, και γιατί;

¹⁰ Το άτομο που θέλει να υπηρετήση τον Θεό και αληθινά ν’ αφιερώση τη ζωή του στον Ιεχωβά και να αγιασθή, διαθέτοντας τον εαυτό του για δικαία υπηρεσία να κηρύττη τα αγαθά νέα του Θεού, θα εύρη δυσχερές το έργο αυτό. Θα προχωρή αντίθετα προς το πλατύ ρεύμα του σημερινού πολιτισμού. Θ’ αντιμετωπίση πολλή θλίψι. Αλλά το αξίζει, διότι θα είσθε με το ορθό μέρος, το μέρος του Ιεχωβά. Για την εποχή μας ο Ιησούς καθαρά είπε: «Τότε θέλουσι σας παραδώσει εις θλίψιν, και θέλουσι σας θανατώσει· και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το όνομά μου. Και τότε θέλουσι σκανδαλισθή πολλοί· και θέλουσι παραδώσει αλλήλους, και θέλουσι μισήσει αλλήλους. Και πολλοί ψευδοπροφήται θέλουσιν εγερθή, και πλανήσει πολλούς· Και επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή. Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή. Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.»—Ματθ. 24:9-14.

ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΛΟΥΤΗ

11, 12. Πώς μπορούν ν’ αποκτηθούν αληθινά πλούτη;

¹¹ Σήμερα από τα πέρατα της γης, καθώς και από τον «Χριστιανικό κόσμο», έχουν έλθει εκατοντάδες χιλιάδων άτομα που αφιερώθηκαν στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Εξεφράσθησαν ότι θέλουν να πράττουν το θέλημά του. Εμελέτησαν τον λόγον του Θεού και εξακολουθούν να το πράττουν αυτό, διότι θέλουν να αποταμιεύσουν θησαυρό στον ουρανό. Ένας αληθινός Χριστιανός δοκιμάζει μια πλούσια ευλογία όταν ακολουθή τις εντολές του Ιεχωβά Θεού. Ένας που επιθυμεί αληθινά πλούτη, διαρκή πλούτη, πρέπει να φθάση στο να κατανοήση ότι είναι ουσιώδες γι’ αυτόν να έχη στενή σχέσι με τον Δημιουργό. Στις Παροιμίες 10:22 (ΑΣ) είναι γραμμένο: «Η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν.» Κανείς που γνωρίζει την παγκόσμια κατάσταση δεν θα πη ότι σ’ αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχει λύπη. Ο κόσμος αυτός είναι γεμάτος λύπη. Δεν είναι πλούσιος σε πνευματική γνώσι. Διασκορπισμένοι, όμως, σε όλον αυτόν τον κόσμο, αλλά χωρίς να αποτελούν μέρος αυτού, βρίσκονται οι αληθινοί Χριστιανοί, πλούσιοι σε πνευματικά προσόντα. Αυτοί έλαβαν την χάριν του Ιεχωβά· ανεγνώρισαν τον Υιό του, Ιησού Χριστό, και είναι αποφασισμένοι να βαδίσουν στα ίχνη του και να εκτελέσουν το έργο του που πρέπει να εκτελεσθή σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες της οργανώσεως του Διαβόλου.

¹² Οι πιστοί αυτοί ακόλουθοι του Ιησού Χριστού μπορούν να πουν: «Και πάντες ημείς ελάβομεν εκ του πληρώματος αυτού, και χάριν αντί χάριτος. Διότι και ο νόμος εδόθη δια του Μωυσέως· η δε χάρις και η αλήθεια έγεινε δια Ιησού Χριστού.»—Ιωάν. 1:16, 17.

13. Γιατί ο γραπτός λόγος του Θεού είναι ουσιώδης για ν’ αποκτήση κανείς διαμένοντα πλούτη;

¹³ Σύμφωνα με τις Γραφές, ο νόμος που εδόθη από τον Ιεχωβά στον Μωυσή εχρησίμευσε ως παιδαγωγός για να οδηγήση μερικούς ανθρώπους στον Χριστό Ιησού. (Γαλ. 3:23-25· Ματθ. 5:17) Τώρα κατανοούμε ότι ο Χριστός Ιησούς, ο Υιός του Θεού, έχει έλθει. Κατέθεσε τη ζωή του για να απολυτρώση τους ευπειθείς του ανθρωπίνου γένους, και κατέστησε δυνατόν για πολλά άτομα να γίνουν Χριστιανοί, Χριστοειδείς, ακόλουθοί του. (Εβρ. 5:9· 1 Πέτρ. 2:21· 1 Ιωάν. 2:2) Όλο τούτο επετελέσθη με την χάριν του Θεού και την αλήθεια που ο Ιεχωβά απεκάλυψε στους Χριστιανούς μέσω του Ιησού Χριστού. Η αλήθεια αυτή, γραμμένη στην Αγία Γραφή, είναι τώρα διαθέσιμη σε όλες σχεδόν τις γλώσσες της γης. Οποιοσδήποτε θέλει να έχη πρόσοδο στη Γραφή σήμερα, μπορεί ν’ αποκτήση μια Γραφή και να την διαβάζη ή ν’ ακούη κάποιον άλλον να του την διαβάζη. Η Γραφή έχει την πιο μεγάλη κυκλοφορία από οποιοδήποτε βιβλίο που εξεδόθη ποτέ. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά κάνουν ό,τι μπορούν για να διαθέσουν τη Γραφή την ίδια σε όλα τα μέρη του κόσμου, καθώς και να βοηθήσουν τους ανθρώπους να κατανοήσουν αυτόν τον γραπτόν λόγον του Θεού.

14, 15. (α) Τι είναι τα ψευδή πλούτη, αν τα ορίσωμε Γραφικώς; (β) Ποιες πείρες είχαν στις ημέρες της παρούσης γενεάς εκείνοι που εκζητούν ψευδή πλούτη;

¹⁴ Οι μάρτυρες του Ιεχωβά εκτιμούν την χάριν του Θεού διότι είχε ισχυρό αποτέλεσμα στη ζωή τους. Ενώ αυτοί, ως πιστοί ακόλουθοι του Ιησού Χριστού, εγεύθησαν την χάριν του Θεού, ο σκοπός του Διαβόλου είναι να τους απομακρύνη όλους από τον Θεό και να τους φέρη πάλι στη μάνδρα του. Ενώ ο Ιεχωβά ενεργεί με βάσι την αρχή της αγάπης, ο Διάβολος ενεργεί με βάσι τη θεωρία της ιδιοτελείας και έκαμε ολόκληρη την εγκόσμια οργάνωσί του να εργάζεται ανάλογα. Η ιδιοτέλεια εκτρέφει την πλεονεξία· για τούτο η Γραφή περιέχει πολλές νουθεσίες αναφορικά με το να μην είναι κανείς πλεονέκτης. Ο Ιησούς είπε: «Προσέχετε και φυλάττεσθε από της πλεονεξίας· διότι εάν τις έχη περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού.» (Λουκ. 12:15· Έξοδ. 20:17) Η ζωή είναι χάρισμα του Θεού μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού. Δεν είναι κάτι που μας οφείλει ο Ιεχωβά Θεός. Ο Θεός θα ήθελε να ζουν όλοι οι άνθρωποι μαζί, με ειρήνη και ευημερία, και ν’ αγαπούν τους πλησίον των όπως και τους εαυτούς των· αλλά δεν είναι αυτή η κλίσις του ανθρώπου σήμερα. Ο άνθρωπος κλίνει προς την ιδιοτέλεια, επειδή δεν γνωρίζει τον Θεό και τις κατευθύνσεις του Θεού, και επειδή προτιμά να εξυπηρετή τα συμφέροντα του παλαιού αυτού κόσμου και του Διαβόλου, του αντιδίκου του Ιεχωβά. Μέσω του σημερινού ιδιοτελούς συστήματος πραγμάτων, οι διάνοιες των νέων και των ηλικιωμένων επίσης διεγείρονται σταθερά προς το «να πλουτώσι». Πλείστοι άνθρωποι σοβαρά νομίζουν ότι η ζωή εξαρτάται από το να έχη κανείς αφθονία υλικών αγαθών, και γι’ αυτό καταβάλλουν κάθε προσπάθεια ν’ αποκτήσουν αυτή την αφθονία, φθάνοντας ακόμη να χάσουν και το καλό τους όνομα, υπόληψι, υγεία και φίλους. Προς όφελος όλων των Χριστιανών ο Παύλος έγραψε: «Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι, πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα, και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν. Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία· την οποίαν τινές ορεγόμενοι, απεπλανήθησαν από της πίστεως, και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς.»—1 Τιμ. 6:9, 10.

¹⁵ Ναι, μερικοί που έχουν ακόμη ζήσει ως Χριστιανοί, παρεσύρθησαν πάλι στις κατευθύνσεις του παλαιού κόσμου και κάνουν κάθε είδους αδικίες. Αλλά βλάπτουν κυρίως τον εαυτό τους. Εκτρέπονται από τις βασικές διδασκαλίες του Ιησού Χριστού και προτού το αντιληφθούν διαπερούν και γεμίζουν τον εαυτό τους με πόνους. Λύπες γεμίζουν τις ημέρες των μάλλον παρά η χαρά και η ευτυχία που ο Ιεχωβά Θεός δίνει σ’ εκείνους που τον αγαπούν και εμπιστεύονται σ’ αυτόν. Σήμερα, όπως και στην εποχή του Ιησού, βρίσκομε μερικούς που εργάζονται μέρα και νύχτα για να συσσωρεύσουν πλούτο και να γεμίσουν την αποθήκη τους. Νομίζουν ότι η ασφάλειά τους και η ζωή τους προέρχεται από την αφθονία των υλικών αγαθών που έχουν οι ίδιοι συνάξει. Διαβάζομε τα λόγια του πλουσίου: «Και είπε, . . . Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά εναποτεταμιευμένα δι’ έτη πολλά· αναπαύου, Φάγε, πίε, ευφραίνου. Είπε δε προς αυτόν ο Θεός, Άφρον, ταύτην την νύκτα την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου· όσα δε ητοίμασας, τίνος θέλουσιν είσθαι; Ούτω θέλει είσθαι όστις θησαυρίζει εις εαυτόν, και δεν πλουτεί εις Θεόν.» (Λουκ. 12:18-21) Τα γήινα πλούτη μπορεί κανείς εύκολα να τα χάση. Κυττάξτε πόσα εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη έχασαν όλες τις οικονομίες των, τα σπίτια των, τα αγροκτήματά των, τις εργασίες των, επειδή κάποιος ιδιοτελής δικτάτωρ κατηύθυνε τις δυνάμεις του στο να τα εκμηδενίση. Δύο παγκόσμιοι πόλεμοι της εποχής μας και όλοι οι προηγούμενοι πόλεμοι, εβοήθησαν τον Διάβολο να στρέψη τις διάνοιες των ανθρώπων μακριά από τον Θεό. Πολλοί, επειδή έχασαν τα συγκεντρωμένα υλικά των πλούτη, κατηγόρησαν με πικρία τον Θεό. Αλλ’ αν αυτά τα άτομα είχαν πλουτισθή με τον λόγον του Θεού, τότε θα εγνώριζαν από πριν πόσο μάταιο είναι ν’ αποταμιεύη κάνεις γήινα πλούτη που κλέπται κλέπτουν και σκώληξ και σκωρία αφανίζουν. Σε καιρούς εντάσεως τα πνευματικά πλούτη έχουν δύναμι συντηρήσεως και κρατούν ένα άτομο στην ορθή πορεία σκέψεως. Δικτάτορες ήλθαν και παρήλθαν, και υπάρχουν ακόμη μερικοί σήμερα που φρονούν ότι ο κόσμος έγινε για να κυβερνούν αυτοί, για να είναι όλοι οι άνθρωποι κάτω από το πέλμα τους. Υπάρχουν μεγάλοι δικτάτορες και μικροί δικτάτορες. Και οι μεν και οι δε είναι ιδιοτελείς, είτε κυβερνούν ένα έθνος είτε διευθύνουν μια μικρή επιχείρησι. Η διάνοια του δικτάτορος είναι συγκεντρωμένη μόνο γύρω από τον εαυτό του και την αφθονία των υπαρχόντων που μπορεί να συνάξη. Δεν κατανοεί ότι η ζωή δεν συνίσταται από όσα κατέχει. Όλα τα υπάρχοντα του παλαιού κόσμου που μπορεί ένα άτομο να κατέχη, δεν θα του δώσουν αιώνια ζωή.

ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

16. Γιατί τα ανθρώπινα πλάσματα λαμβάνουν ζωή από τον Θεό;

¹⁶ Ο λόγος του Θεού σαφώς διακηρύττει ότι η ζωή είναι χάρισμα του Θεού. (Ρωμ. 6:23· Αποκάλ. 2:10) Μέσω της χάριτος του Ιεχωβά έρχεται ζωή στα πλάσματα· και λόγω ακριβώς της αγαθότητός του απέστειλε τον μονογενή Υιό του στη γη. Ο άνθρωπος είχε καταδικασθή σε θάνατο, και πέθαινε επί 4.000 χρόνια προτού έλθη στη σκηνή ο Υιός του Ιεχωβά. Όλοι όσοι πέθαναν παρέμειναν στους τάφους των και κανείς δεν πήγε στον ουρανό ή στον ‘άδη’ των ‘αιωνίων βασάνων’, διότι «οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν». (Εκκλησ. 9:5, 10) Η αμαρτία εισήλθε στον κόσμο δι’ ενός ανθρώπου και ο θάνατος δια της αμαρτίας, έτσι ώστε ο θάνατος διήλθε σε όλους τους ανθρώπους. (Ρωμ. 5:12) Όλοι κάτω από αυτήν την καταδίκη έχουν πεθάνει. Αλλά τώρα μέσω της χάριτος του Ιεχωβά ο άνθρωπος έχει ευκαιρία για ζωή. Η ζωή δίδεται σ’ αυτόν από τον Θεό και όχι από τα πράγματα που ο άνθρωπος κατέχει. Διαβάζομε: «Όστις πιστεύει εις τον Υιόν, έχει ζωήν αιώνιον· όστις όμως απειθεί εις τον Υιόν, δεν θέλει ιδεί ζωήν, αλλ’ η οργή του Θεού μένει επάνω αυτού.» (Ιωάν. 3:36) Πίστις, λοιπόν, και υπακοή στον λόγον του αληθινού Θεού είναι οι απαιτήσεις του. Πίστις πρέπει ν’ αυξάνη και να γεμίζη ολόκληρη τη ζωή σας, πίστις που σας οδηγεί σε μεγαλύτερη κατανόησι του λόγου του Ιεχωβά μέσω μελέτης του λόγου αυτού, πίστις που σας υποκινεί να λατρεύετε τον Θεόν εν πνεύματι και αληθεία. (Ιωάν. 4:23· Γαλ. 6:8, 9) Ο Παύλος, παραθέτοντας μια παλαιότερη ρήσι του Ιεχωβά, έγραψε: «“Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως.” και “εάν τις συρθή οπίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν”.» (Εβρ. 10:38· Αββακ. 2:4, Ο΄) Οι Χριστιανοί δεν είναι από εκείνους που σύρονται προς τα οπίσω. Αλλά και όποιοι ακόμη απ’ αυτούς συρθούν προς τα οπίσω, πηγαίνουν στην καταστροφή μαζί με το παρόν σύστημα πραγμάτων.

17, 18. Πώς η γνώσις και η ζωή συνδέονται στη Γραφή;

¹⁷ Η μελέτη του λόγου του Θεού, η έρευνα των Γραφών και η παρατήρησις της συνεχούς εκπληρώσεως της Θεόδοτης προφητείας, καθιστούν την πίστι μας ισχυρή. «Είναι δε η πίστις, ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων. Διότι δια ταύτης έλαβον καλήν μαρτυρίαν [εμαρτυρήθησαν, Κείμενον] οι πρεσβύτεροι.» (Εβρ. 11:1, 2) Ένας που έχει πίστι στον Θεό, με αγάπη γι’ αυτόν και για τον πλησίον του, θα παρατείνη τις ημέρες του, επειδή η αγάπη απομακρύνει κάθε πλεονεξία. «Ο μισών την πλεονεξίαν θέλει μακρύνει τας ημέρας αυτού.» (Παροιμ. 28:16, ΑΣ) Η ορθή του σκέψις, η κατάλληλη χρήσις από μέρους του της ακριβούς γνώσεως, φέρνει ζωή. «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.»—Ιωάν. 17:3.

¹⁸ Η απόκτησις αιωνίου ζωής εξαρτάται από τη γνώσι μας, από τη συνεχή λήψι γνώσεως του Κυριάρχου Άρχοντος του σύμπαντος, Ιεχωβά Θεού, και του Υιού του Ιησού Χριστού. Εν τούτοις, ο Σατανάς, ο θεός του κόσμου τούτου, θα θέλη πάντοτε να νομίζωμε ότι η ζωή έρχεται μέσω της κατοχής περιουσίας, υλικών πραγμάτων μάλλον παρά μέσω ορθής γνώσεως και κατανοήσεως των βουλών του Ιεχωβά. (2 Κορ. 4:3, 4) Η ζωή, εν πρώτοις, υπάρχει επειδή ο Θεός είναι αγάπη και το έδειξε αυτό μέσω χάριτος. Ο Θεός δεν είναι υποχρεωμένος να μας δώση αυτή τη ζωή. Είναι χάρισμά του προς όλους εκείνους οι οποίοι ‘δουλεύουν αυτόν εν καρδία τελεία’.

19, 20. Ποια ουσιώδη στοιχεία για απόκτησι ζωής περιεγράφησαν από τον Ιησούν;

¹⁹ Μερικοί νομίζουν ότι η υλική ευημερία που απολαμβάνουν οφείλεται στο ότι η ευλογία του Θεού είναι επάνω τους. Αλλ’ όπως διεκήρυξε ο Παύλος, «ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία». Αν θέτετε πρώτα το χρήμα για ό,τι μπορεί να σας φέρη—πρώτα και από τον λόγον του Θεού και από εκείνα που ασφαλώς θα σας φέρη προς την κατεύθυνσι της αιωνίου ζωής—θα περεκκλίνετε: δεν θα ζητήτε πια πρώτα τα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού. Ο Ιησούς, εξηγώντας την παραβολή του σπορέως, είπε: «Αύτη δε είναι η παραβολή, Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού· . . . Το δε πεσόν εις τας ακάνθας, ούτοι είναι εκείνοι οίτινες ήκουσαν, και υπό μεριμνών και πλούτου και ηδονών του βίου, υπάγουσι, και συμπνίγονται, και δεν τελεσφορούσι.» (Λουκ. 8:11-15) Αλλεπάλληλα εκατομμύρια ανθρώπων έχουν ακούσει τον λόγον του Θεού. Ενδιαφέρθηκαν πολύ γι’ αυτόν, αλλά μόνο για μια βραχεία χρονική περίοδο· διότι, καθ’ ον χρόνον μελετούσαν τον λόγον του Θεού, παρεσύροντο επίσης από μέριμνες και πλούτον και ηδονές του βίου αυτού. Τα άτομα, λοιπόν, αυτά συνεπνίγησαν τελείως. Καμμιά γλυκειά πνοή αληθείας δεν μπορούσε να φθάση σ’ αυτούς, λόγω των μεριμνών των. Ο σπόρος της αληθείας εξωστρακίσθη τελείως από τη ζωή τους. Αυτοί είχαν την πλήρη ευκαιρία ν’ ακούσουν την αλήθεια, αλλά απεσύρθησαν από τα πράγματα ακριβώς του κόσμου τούτου. Έτσι το ήθελαν αυτή ήταν η εκλογή τους.

²⁰ Αυτό μπορεί να συμβή ακόμη και σ’ εκείνους που έχουν τώρα την αλήθεια. Μπορούν και αυτοί να συμπνιγούν αν το νήμα της ζωής αποκοπή. Αν παύσαμε να τρεφώμεθα με τον λόγον του Θεού, μπορούμε να λιμοκτονήσωμε. Τίθεται, επομένως, το ερώτημα: Μπορείτε να κάμετε τον εαυτό σας καλή γη, στην οποία πέφτει αυτός ο σπόρος, ο λόγος του Θεού; Αυτό είναι δυνατόν, διότι ο Ιησούς είπε: «Τα δε εις την καλήν γην, ούτοι είναι εκείνοι οίτινες ακούσαντες τον λόγον, κρατούσιν εν καρδία καλή και αγαθή, και καρποφορούσιν εν υπομονή.» (Λουκ. 8:15) Ναι, πρέπει να υπάρχη μια καλή και αγαθή καρδιά. Το ελατήριο στη ζωή μας πρέπει να είναι να προαγάγωμε τα συμφέροντα της Βασιλείας και όχι ιδιοτελή κέρδη. Πρέπει να ενδιαφερώμεθα για τη δικαιοσύνη, ακολουθώντας την εντολή του Ιησού Χριστού να κηρύττωμε τούτο το ευαγγέλιον της Βασιλείας σε όλο τον κόσμο για μαρτυρία. Αυτό σημαίνει όχι απλώς επί ολίγον καιρό, ως ένα είδος διασκεδάσεως ή για να περνά η ώρα—επί ένα ή δύο χρόνια· αλλά καρποφορία σημαίνει ότι θα εμμένωμε στο έργον αυτό εξακολουθητικά και θ’ αφήσωμε τον καρπό να φθάση στην ωριμότητα. Τούτο σημαίνει υπομονή.

21. Γιατί η υπομονή είναι αναγκαία τώρα;

²¹ Αυτή ακριβώς η υπομονή που πρέπει να έχωμε ως Χριστιανοί, επροξένησε σε πολλούς ανθρώπους ανησυχία. Όχι ανησυχία ότι δεν θα μπορούσαν να υπομείνουν, αλλά ανησυχία από τον παλαιό κόσμο. Πολλοί που έχουν μάθει τους σκοπούς του Ιεχωβά, νομίζουν ότι τώρα που έφθασαν σε κατανόησι του λόγου του Θεού και του Νέου Κόσμου, για τον οποίον προσηύχοντο, πρέπει ο Νέος Κόσμος να εγκαθιδρυθή αμέσως. Μόλις ακούουν την αλήθεια, ή ίσως ένα περίπου έτος κατόπιν, θέλουν όλες τις ευλογίες αυτού του νέου κόσμου της δικαιοσύνης. Αυτό είναι ένα είδος πλεονεξίας. Δεν θέλουν να προσμένουν τον Ιεχωβά Θεό έως τότε που θα είναι έτοιμος να τον ιδρύση. Με τον τρόπο που ζουν δείχνουν ότι δεν είναι βέβαιοι ότι αξίζει να περιμένη κανείς τον καιρό του Θεού. Δεν είναι πρόθυμοι να μπουν στον αγώνα και να υπομείνουν ως το τέλος για να λάβουν τις ευλογίες της αιωνίου ζωής. Εξ άλλου, βλέπομε εκείνους που είναι πρόθυμοι να υπομείνουν κάθε είδους ταλαιπωρίες, όπως οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Ρωσία, που επήγαν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, σε στρατόπεδα εργασίας, εξόριστοι στη Σιβηρία. Αυτοί δεν γυρίζουν πίσω· δεν ζητούν τον κομμουνισμό ή τα πράγματα του κόσμου τούτου αντί των πνευματικών ευλογιών που λαμβάνουν από τον Ιεχωβά Θεό. Γνωρίζουν ότι η ζωή δεν συνίσταται από τα πράγματα που κατέχουν, τα υλικά πράγματα του κόσμου τούτου. Κρατούν στερεά την ακεραιότητά των. Παραμένοντας αληθινοί και πιστοί στον Ιεχωβά, συνεχίζουν την πορεία τους ανάμεσα σε παθήματα που συναντούν στο δρόμο τους επειδή διακρατούν ακεραιότητα. Το ίδιο συμβαίνει και με τους μάρτυρας του Ιεχωβά στην Πολωνία, στην Τσεχοσλοβακία, στη Ρουμανία, στην Ουγγαρία και σε πολλά άλλα μέρη της γης. Αυτοί εστάθησαν στερεοί κάτω από την πιο μεγάλη έντασι και πίεσι που ησκήθη ποτέ σε Χριστιανούς για να παραβούν την πίστι των. Απεγυμνώθησαν από όλα τα υπάρχοντά των. Σύζυγοι εχωρίσθησαν από τις συζύγους των· οικογένειες διεσπάσθησαν. Ο Σατανάς θα ήθελε να διαρρήξη την πίστι των, την ακεραιότητά των. Θα ήθελε να νομίζουν ότι η ζωή έρχεται μέσω υλικών πραγμάτων που μπορούν να κατέχουν. Αλλ’ οι μάρτυρες του Ιεχωβά, στις χώρες που είναι πίσω από το «σιδηρούν παραπέτασμα» και σε άλλα μέρη του κόσμου, εκτιμούν πλήρως ότι η ζωή έρχεται μέσω της χάριτος του Θεού και των προμηθειών που αυτός τώρα κάνει γι’ αυτούς, για να εξακολουθήσουν να τον γνωρίζουν και να συνεχίσουν το κήρυγμα του ευαγγελίου της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του.

22, 23. (α) Τι σημαίνει για ένα άτομο το να εκλέξη να ‘απολέση την ψυχήν του’; (β) Πώς μπορούν τα θεοσεβή άτομα ν’ αποφύγουν να βλάψουν τον εαυτό τους και να διατηρήσουν εεχαρίστησι;

²² Οι πιστοί αυτοί Χριστιανοί που επέρασαν από βασανιστήρια μεγαλύτερα από εκείνα που επέβαλλε η Καθολική ιερά εξέτασις πριν από αιώνες, δεν ενδιαφέρονται να σώσουν τη ζωή τους για να μπορούν να έχουν τις τέρψεις και τις ανέσεις του παλαιού αυτού κόσμου. Έχουν διαβάσει τους λόγους του Ιησού: «Διότι όστις θέλει να σώση την ψυχήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν· και όστις απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού, θέλει ευρεί αυτήν. Επειδή τι ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι θέλει δώσει άνθρωπος εις ανταλλαγήν της ψυχής αυτού;» (Ματθ. 16:25, 26, ΜΝΚ) Σ’ αυτόν τον κόσμο υπάρχουν μερικά άτομα που υπολογίζουν περισσότερο ένα φαγητό και την προσωπική απόκτησί του παρά τη ζωή τους. Το ίδιο έγινε με τον Ησαύ, «όστις δια μίαν βρώσιν επώλησε τα πρωτοτόκια αυτού». (Εβρ. 12:16· Γεν. 25:34) Ο Ιησούς διεκήρυξε: «Επειδή τι ωφελείται ο άνθρωπος, εάν κερδήση τον κόσμον όλον, εαυτόν δε απολέση ή ζημιωθή;»—Λουκ. 9:25.

²³ Όταν αναπέμπωμε την Κυριακή προσευχή, όλο εκείνο που ζητούμε, είναι ο άρτος της ημέρας. Μ’ αυτόν οι περισσότεροι άνθρωποι της γης μπορούν να είναι ευχαριστημένοι· αλλά σκεφθήτε πόσο θα είναι ευχαριστημένος μ’ αυτόν ένας που έχει ευσέβεια! «Μέγας δε πλουτισμός είναι η ευσέβεια μετά αυταρκείας. Διότι δεν εφέραμεν ουδέν εις τον κόσμον· φανερόν ότι ουδέ δυνάμεθα να εκφέρωμέν τι. Έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, θα αρκώμεθα εις ταύτα.» (1 Τιμ. 6:6-8, ΜΝΚ) Σήμερα οι άνθρωποι του «Χριστιανικού κόσμου» δεν αγαπούν τον λόγον του Θεού, ούτε θέλουν να ζουν σύμφωνα με την εντολή του. Προτιμούν να συνεχίζουν την ιδιοτελή τους πορεία, βλάπτοντας τον εαυτό τους. Ακόμη και αν ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά περιπλακή πολύ στις υποθέσεις του κόσμου τούτου, στην κοσμική του εργασία, στα υπάρχοντά του ή στη συγκέντρωσί των, τελικά θα μπορούσε να μεταπέση από την κοινωνία του Νέου Κόσμου σ’ αυτή την πονηρή οργάνωσι που είναι καταδικασμένη σε καταστροφή στον Αρμαγεδδώνα. Γιατί; Επειδή προσπάθησε να σώση τη ζωή του με το δικό του τρόπο.

24. Το να έχη κανείς συναίσθησι της πνευματικής του ανάγκης ποιες ορθές συνήθειες περιλαμβάνει;

²⁴ Όταν ένας χάση την εκτίμησι της χάριτος του Ιεχωβά, δεν θα βραδύνη πολύ να παύση να συνέρχεται με τον λαόν του Θεού. Ίσως, με το να απέχη από μια συνάθροισι, μπορεί να κερδίση πολύ περισσότερα δολλάρια ή να πληρώση μέρος της υποθήκης ή ν’ αγοράση κάποια νέα έπιπλα ή να καταβάλη τη δόσι του για ένα αυτοκίνητο. Αλλά τι αξίζει περισσότερο, η λήψις γνώσεως στις συναθροίσεις και η συνταύτισις με τους μάρτυρας του Ιεχωβά, ή η απόκτησις των ολίγων εκείνων προσθέτων δολλαρίων με αποτέλεσμα να κουρασθήτε περισσότερο, έτσι ώστε μετά τις πρόσθετες εκείνες ώρες να μην μπορήτε να κάμετε οποιουδήποτε άλλου είδους εργασία στην υπηρεσία του Ιεχωβά; Γιατί ένας άνδρας να εργάζεται μέρα και νύχτα διπλή «βάρδια» ή γιατί ολόκληρη η οικογένειά του να εργάζεται διπλή «βάρδια»; Χάνουν την ευκαιρία να συνέρχωνται και να συναναστρέφωνται με τον λαόν του Θεού και συγχρόνως αφήνουν τα παιδιά τους να τρέχουν στους δρόμους. Ίσως ν’ αποκτούν τα υλικά πράγματα που χρειάζονται· αλλ’ αν είσθε ένα από τα πρόσωπα αυτά, σταθήτε και ρωτήστε τον εαυτό σας: Αποκτώ ευτυχία; (Ματθ. 5:3) Απολαμβάνω τα πράγματα που αποκτώ, ή χάνω τα σπουδαιότερα πράγματα στη ζωή; Μήπως χάσω τον σύζυγό μου (ή τη σύζυγό μου), την οικογένειά μου; Επί πλέον, μήπως χάνω την αλήθεια; Μήπως χάνω τη ζωή την ίδια; Μήπως χάνω τον Θεό και τον αγαπητό του Υιό; Μήπως χάνω τον νέο κόσμο; Μήπως τα χάνετε όλα αυτά για να έχετε απλώς μια μεγαλύτερη συσκευή τηλεοράσεως, ένα μεγαλύτερο αυτοκίνητο, ένα μεγαλύτερο σπίτι, μεγαλύτερες αποθήκες; Μήπως υπάρχουν πράγματα στη ζωή σας που σας τραβούν μακριά από την αληθινή Χριστιανοσύνη, από τη γνησία λατρεία του Κυριάρχου Άρχοντος του σύμπαντος και από την απόδοσι σ’ αυτόν της αποκλειστικής σας αφοσιώσεως;

25. Πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν ορθά οι «σύγχρονες ευκολίες»;

²⁵ Ο Ιεχωβά Θεός γνωρίζει ότι έχομε ανάγκη στέγης, τροφής, ενδύματος—των χρειωδών της ζωής· αλλά γνωρίζει επίσης ότι δεν έχομε ανάγκη για οτιδήποτε άλλο. Κυττάξτε τι είχε ο Αδάμ στον κήπο της Εδέμ: Μόνο ένα κήπο· όχι μεγάλο μέγαρο· όχι καμμιά από τις «σύγχρονες ευκολίες» του σημερινού καιρού. Αλλ’ ο Αδάμ είχε την ευκαιρία να ζήση αιωνίως αν ήταν πιστός στον Ιεχωβά Θεό. Ενώ οι «σύγχρονες ευκολίες» μπορούν προς στιγμήν μόνο να ελαφρώσουν το φορτίο του ανθρώπου, πρέπει ωστόσο και αυτά ακόμη τα πράγματα, αν χρησιμοποιούνται ορθά, να μας καθιστούν ικανούς να διαθέτωμε περισσότερον χρόνον στην υπηρεσία του Ιεχωβά για να μεγαλύνωμε το όνομά του, και να μας παρέχουν μεγαλύτερη ελευθερία να κηρύττωμε το ευαγγέλιον της βασιλείας. Πρέπει μάλλον να εξοικονομούν χρόνον παρά να καταναλίσκουν χρόνον.

26, 27. Για ποιους σκοπούς οι ακόλουθοι του Χριστού, λαμβάνουν εξακολουθητικά ακριβή γνώσι;

²⁶ Σταθήτε και σκεφθήτε! σεις οι Χριστιανοί, δίνετε αποκλειστική αφοσίωσι στον Ιεχωβά Θεό; Μιλείτε στους γείτονάς σας και στους φίλους σας, ή σε ανθρώπους που δεν συναντήσατε ποτέ προηγουμένως, για τα αγαθά νέα που εμάθατε όσον αφορά την χάριν του Θεού; Φέρνετε δέκατα στην αποθήκην του; Δηλαδή, παρακολουθείτε όλες τις συναθροίσεις, λαμβάνοντας μέρος σ’ αυτές; Βοηθείτε για τα έξοδα της Αιθούσης σας Βασιλείας; Αποδεικνύετε με τα έργα σας ότι ζήτε πραγματικά την αφιέρωσί σας στον Ιεχωβά; Αποδεικνύετε ότι είσθε ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά με το να ενώνεσθε με το μεγάλο εκείνο πλήθος ανθρώπων, που είναι διασκορπισμένο σε όλη τη γη, αγγέλλοντας τη βασιλεία του Ιεχωβά; Διισχυρίζεσθε ότι είσθε διάκονος του Ιεχωβά Θεού· και αν ναι, τι γίνεται με τη διακονική σας υπηρεσία; Αυξάνετε προς την ωριμότητα; Αποκτάτε ακριβή γνώσι της αληθείας; Μπορείτε να εξηγήσετε στους ανθρώπους καλύτερα τον λόγον του Θεού καθώς παρέρχονται οι ημέρες; Ανατρέφετε τα τέκνα σας με την ανατροφή και παιδεία και αυθεντική νουθεσία του Ιεχωβά; Τους δίδετε την φροντίδα που χρειάζονται; Συμμελετάτε μαζί τους; Παίζετε μαζί τους; Τα φέρνετε στις συναθροίσεις; Προνοείτε γι’ αυτά από πνευματική άποψι; Σας αγαπούν όπως τα τέκνα πρέπει ν’ αγαπούν τους γονείς; Ενδιαφέρεσθε να δήτε τα αγόρια σας και τα κορίτσια σας να μεγαλώνουν για να γίνουν ιεραπόστολοι; Και απολαμβάνετε, σαν πολλούς ευτυχείς γονείς, το ότι τα τέκνα σας εβγήκαν στην ιεραποστολική υπηρεσία σε αγρούς του εξωτερικού· και εξακολουθείτε να τα ενθαρρύνετε να παραμείνουν σ’ αυτούς τους αγρούς για να εκτελέσουν το μεγάλο έργο που ο Ιησούς είπε ότι θα εγίνετο σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες, το να φερθή, δηλαδή το ευαγγέλιο της Βασιλείας στα πέρατα της γης και εκεί να μαθητευθούν κάθε είδους άνθρωποι;

²⁷ Αυτές τις ερωτήσεις οι Χριστιανοί πρέπει να τις υποβάλουν στον εαυτό τους. Πρέπει να μπορούν να απαντήσουν ορθά, όχι με λόγια αλλά με έργα, ενώπιον του Θεού—στην καθημερινή τους ζωή, ως απόδειξιν του πού είναι η καρδιά τους, διότι εκεί θα είναι και ο θησαυρός τους.

28. Γιατί οι γνήσιοι λάτρεις του ζώντος Θεού ‘κηρύττουν από ημέρας εις ημέραν τα αγαθά νέα της σωτηρίας αυτού’;

²⁸ Σεις, ως ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, κάνετε εκείνο που είπε ο ψαλμωδός ότι έπρεπε να κάνωμε σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες: «Κηρύττετε από ημέρας εις ημέραν τα αγαθά νέα της σωτηρίας αυτού»; (Ψαλμ. 96:2, ΜΝΚ) Μόνο ο Ιεχωβά Θεός μπορεί να προμηθεύση σωτηρία για τα ανθρώπινα πλάσματα. Διαδίδετε, ως ένας αφιερωμένος στην υπηρεσία του Ιεχωβά, τα αγαθά νέα της σωτηρίας, για την οποίαν έκαμε διευθέτησι ο Ιεχωβά; Το πράττετε από ημέρας εις ημέραν; Κηρύττετε σε όλα τα άτομα που μπορείτε τα αγαθά αυτά νέα; Αν ναι, τότε ασφαλώς αποταμιεύετε θησαυρούς στον ουρανό και ασφαλώς γνωρίζετε πού είναι η καρδιά σας. Είναι στην υπηρεσία του Ιεχωβά.

29, 30. Πώς μπορούμε ν’ αποφύγωμε την πλεονεξία και ν’ αποκτήσωμε διαμένοντα πλούτη;

²⁹ Ο Παύλος ήθελε όλοι να φροντίζουν να τηρούνται στην ορθή πορεία, και γι’ αυτό ακριβώς έγραψε: «Σε παραγγέλλω ενώπιον του Θεού του ζωοποιούντος τα πάντα, και του Ιησού Χριστού του μαρτυρήσαντος ενώπιον του Ποντίου Πιλάτου την καλήν ομολογίαν, να φυλάξης την εντολήν αμόλυντον, άμεμπτον, μέχρι της επιφανείας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.» (1 Τιμ. 6:13, 14) Θυμηθήτε, επίσης, πώς αυτός είπε ότι πολλοί θα διαπερούσαν τον εαυτό τους με πολλές οδύνες, βλάπτοντας τον εαυτό τους, αποπλανώμενοι από την πίστι. Αλλά για ν’ αντιδράση σ’ αυτό, ώστε να μη βλάψουν τον εαυτό τους, ο Παύλος είπε: «Συ όμως, ω άνθρωπε του Θεού, ταύτα φεύγε· ζήτει δε δικαιοσύνην ευσέβειαν, πίστιν, αγάπην, υπομονήν, πραότητα. Αγωνίζου τον καλόν αγώνα της πίστεως, κράτει την αιώνιον ζωήν, εις την οποίαν και προσεκλήθης, και ωμολόγησας την καλήν ομολογίαν ενώπιον πολλών μαρτύρων.»—1 Τιμ. 6:11, 12.

³⁰ Επιθυμώντας να ‘επιληφθούμε της όντως ζωής’, θα θελήσωμε πραγματικά να ‘παύσωμεν θησαυρίζοντες εις εαυτούς θησαυρούς επί της γης, όπου σκώληξ και σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται διατρυπούσι και κλέπτουσιν’. «Αλλά θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σκώληξ ούτε σκωρία αφανίζει, και όπου κλέπται δεν διατρυπούσιν ουδέ κλέπτουσιν. Επειδή όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας.»—Ματθ. 6:19-21.