Η Ανάμνησις του Θανάτου του Χριστού και Τι Σημαίνει για Σας

Η ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ του θανάτου του Χριστού, ή το «Δείπνον του Κυρίου», όπως, επίσης, καλείται, σημαίνει διάφορα πράγματα σε διαφόρους ανθρώπους. Αυτό ασφαλώς οφείλεται κατά μέγα μέρος σε διαφορά κατανοήσεως της σημασίας του. Ποια είναι η δική σας κατανόησις τούτου; Τι σημαίνει αυτό για σας; Για κείνους, που κατανοούν κατάλληλα την Ανάμνησι του θανάτου του Χριστού, αυτή σημαίνει τόσο πολλά, ώστε να μην αφήνουν τίποτε να τους εμποδίση από το να την εορτάσουν.

Παραδείγματος χάριν, υπήρχε μια γηραιά Χριστιανή κυρία στις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία ήταν κατάκοιτη, αλλ’ η οποία είχε θέσει την καρδιά της στον εορτασμό της Αναμνήσεως του θανάτου του Χριστού με τους Χριστιανούς αδελφούς της. Με τη βοήθεια φορείου νοσοκομείου παρευρέθη, αλλά ξαπλωμένη στο φορείο. Τι ωραίο παράδειγμα εκτιμήσεως έδωσε!

Επίσης, ένας Χριστιανός μάρτυς του Ιεχωβά ήταν απομεμονωμένος σε μια φυλακή της Κομμουνιστικής Κίνας. Αλλά κι αυτό το γεγονός ακόμη δεν τον εμπόδισε να εορτάση την Ανάμνησι του θανάτου του Χριστού, όπως ο ίδιος αφηγείται:

«Κάθε χρόνο διευθετούσα να εορτάσω την Ανάμνησι του θανάτου του Χριστού με τον καλύτερο τρόπο που μπορούσα. Από το παράθυρο της φυλακής μου παρακολουθούσα την ανάπτυξι της σελήνης σε πανσέληνο κατά τις αρχές της ανοίξεως. Υπελόγιζα όσο προσεκτικά μπορούσα την ημερομηνία του εορτασμού. Φυσικά, δεν υπήρχε τρόπος να προμηθευθώ τα εμβλήματα, τον άρτον και τον οίνον, οι δε φύλακες ηρνούντο να μου δώσουν τέτοια πράγματα. Γι’ αυτό, τα δύο πρώτα χρόνια μπορούσα μόνο τις τεχνητές κινήσεις να κάμω, χρησιμοποιώντας φανταστικά εμβλήματα . . . Κατόπιν, τον τρίτο χρόνο, βρήκα μερικά κουτιά μαύρης σταφίδος μέσα στο δέμα μου του Ερυθρού Σταυρού, κι απ’ αυτήν κατώρθωσα να παρασκευάσω οίνον, ενώ το ρύζι, που είναι μη ένζυμο, εχρησίμευσε ως άρτος. Εφέτος [το 1963] είχα και τον οίνον μου και μερικά άζυμα παξιμάδια από το δέμα του Ερυθρού Σταυρού.»

Ανατρέχοντας λίγο πιο πίσω, στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, διαπιστώνομε ότι πολλοί μάρτυρες του Ιεχωβά, ιδιαίτερα εκείνοι που ήσαν κλεισμένοι σε Εθνικοσοσιαλιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως, διεκινδύνευσαν αυστηρές ποινές, αν όχι και θάνατο, για να εορτάσουν την Ανάμνησι του Κυρίου. Μια Χριστιανή αδελφή, που ήταν μέσα σ’ ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως, μας λέγει σχετικά μ’ αυτό:

«Ελέχθη στον καθένα να είναι στο πλυντήριο στις 11 μ.μ. Συγκεντρωθήκαμε ακριβώς στις 11 μ.μ., 105 τον αριθμό. Σταθήκαμε κοντά ο ένας με τον άλλον σε κύκλο, στο κέντρον του οποίου υπήρχε ένα σκαμνί σκεπασμένο μ’ ένα άσπρο πανί που έφερε τα εμβλήματα. Ένα κερί εφώτιζε τον χώρο, διότι το ηλεκτρικό φως θα ήταν δυνατόν να μας προδώση. Αισθανθήκαμε σαν τους πρώτους Χριστιανούς μέσα σε κατακόμβες. Ήταν μια σεμνοπρεπής τελετή. Εξεφράσαμε και πάλι τις ένθερμες ευχές μας στον Πατέρα μας να χρησιμοποιήσαμε όλη μας τη δύναμι για τη διεκδίκησι του Αγίου Του ονόματος, να μείνωμε πιστά στη Θεοκρατία και να προσφέρωμε εκουσίως τα σώματα μας ως ζώσας θυσίας ευπροσδέκτους στον Θεό.»

Όμοιους κινδύνους διέτρεξαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στον Καναδά και σε άλλες χώρες στη διάρκεια εκείνων των ετών. Πραγματικά, ομοίους κινδύνους θα διατρέξουν κι εφέτος οπουδήποτε οι μάρτυρες του Ιεχωβά διεξάγουν έργον υπό την επιφάνεια, όπως σε χώρες πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα. Καμμιά αμφισβήτησις γι’ αυτό: αυτοί εκτιμούν το προνόμιο να εορτάζουν την Ανάμνησι του θανάτου του Χριστού.

ΣΕ ΤΙ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ

Για να εκτιμήσετε τι σημαίνει για σας η Ανάμνησις του θανάτου του Χριστού, είναι ανάγκη να γνωρίζετε, πρώτ’ απ’ όλα, σε τι συνίσταται. Σχετικά με αυτήν έγραψε ο απόστολος Ματθαίος, ένας αυτόπτης μάρτυς: «Και ενώ έτρωγον, λαβών ο Ιησούς τον άρτον, και ευλογήσας, έκοψε, και έδιδεν εις τους μαθητάς, και είπε, Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμά μου. Και λαβών το ποτήριον, και ευχαριστήσας, έδωκεν εις αυτούς, λέγων, Πίετε εξ αυτού πάντες· διότι τούτο είναι το αίμά μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών.» Σ’ εκείνη την περίπτωσι ο Ιησούς παρήγγειλε, επίσης, όπως αναγράφεται από τον απόστολο Παύλο: «Τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου.»​—Ματθ. 26:26-28· 1 Κορ. 11:24.

Ήταν πολύ κατάλληλο να διατάξη ο Ιησούς Χριστός να εορτάζεται ο θάνατός του. Βέβαια, το ότι πέθανε για να προμηθεύση έναν τρόπο ν’ απελευθερωθή το ανθρώπινο γένος από την αμαρτία και τον θάνατο και να αποκατασταθή στην εύνοια του Θεού εσήμανε ένα από τα πιο αξιοσημείωτα γεγονότα, αν όχι το πιο αξιοσημείωτο γεγονός που συνέβη στη γη έως τότε. Επίσης, με την πιστή του πορεία ο Ιησούς έθεσε ένα γνήσιο παράδειγμα για όλους τους ακολούθους του. Πρωτίστως δε, επειδή ο Ιησούς έμεινε εξακολουθητικά πιστός μέχρι θανάτου, παρ’ όλα όσα ο Διάβολος και τα όργανά του μπορούσαν να κάμουν για να τον κάμουν να παρεκκλίνη από την ορθή πορεία, ο Ιεχωβά Θεός αληθινά εκέρδισε μια αξιοσημείωτη νίκη εναντίον του Σατανά ή Διαβόλου, ο οποίος εκαυχάτο ότι θα μπορούσε ν’ απομακρύνη όλους τους ανθρώπους από τον Ιεχωβά Θεό.​—Ιώβ 2:4, 5· Ματθ. 20:28· 1 Πέτρ. 2:21.

Ο Ιησούς, εγκαινιάζοντας την Ανάμνησι του θανάτου του, τι εννοούσε όταν είπε, «Τούτο είναι το σώμά μου», και «Τούτο είναι το αίμά μου»; Εφόσον δεν υπάρχει οποιαδήποτε Γραφική δήλωσις περί του εναντίου, πρέπει να συμπεράνουμε ότι ο Ιησούς απλώς εννοούσε το πιο προφανές πράγμα, δηλαδή, ότι ο άρτος και ο οίνος παρίσταναν, αντιπροσώπευαν ή εσήμαιναν το σώμα του, τα ίδιο του σώμα από σάρκα και αίμα· όχι ότι αυτά είχαν γίνει πραγματικά σαρξ και αίμα του. Γι’ αυτό μερικές μεταφράσεις αναφέρουν, «Τούτο σημαίνει το σώμά μου», ή, «Τούτο αντιπροσωπεύει το σώμά μου». Επειδή ο άρτος κι ο οίνος είναι έτσι σύμβολα, αναφέρονται κατάλληλα ως «εμβλήματα».

ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΣΥΧΝΑ;

Πότε και πόσο συχνά πρέπει να εορτάζουν οι Χριστιανοί την Ανάμνησι του θανάτου του Χριστού; Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία εορτάζει τη δική της περιγραφή τούτου, τη λειτουργία, κάθε μέρα του έτους εκτός από τη Μεγάλη Παρασκευή. Άλλοι, όπως οι Χριστάδελφοι, την εορτάζουν κάθε εβδομάδα. Άλλοι πάλι την εορτάζουν τρεις ή τέσσερες φορές το έτος.

Μολονότι ο ίδιος ο Ιησούς δεν ανέφερε ρητώς πότε και πόσο συχνά πρέπει να εορτάζεται ή να τηρήται η Ανάμνησις του θανάτου του, εν τούτοις, η λογική, ο χρόνος που εξέλεξε για να την εγκαινίαση, και ό,τι μας λέγει πάνω σ’ αυτό το ζήτημα το υπόλοιπο των Γραφών, όλα μας βοηθούν να φθάσωμε σε ορθά συμπεράσματα. Εν πρώτοις, δεν είναι μήπως λογικό να εορτάζεται ο θάνατος του Χριστού κάθε χρόνο; Όλα τα άλλα αξιοσημείωτα γεγονότα εορτάζονται κάθε χρόνο. Το να εορτάζεται συχνότερα δεν θα προσέθετε τίποτα στη σπουδαιότητά του, αλλά θα εφαίνετο, μάλλον, ότι αφαιρεί απ’ αυτήν, κάνοντας την κάτι κοινό.

Εκτός απ’ αυτό, ο Ιησούς εγκαινίασε την Ανάμνησι του θανάτου του και πέθανε την πιο σημαντική μέρα της Ιουδαϊκής ιστορίας, τη δεκάτη τετάρτη μέρα του πρώτου μηνός του θρησκευτικού των σεληνιακού έτους, του Νισάν. Αυτή ήταν η νύχτα του Πάσχα, που ήταν σε ανάμνησι της απελευθερώσεως του έθνους Ισραήλ από την Αιγυπτιακή δουλεία και της διαφυλάξεως ή παρατρέξεως των πρωτοτόκων των Ισραηλιτών. Αυτό εσήμαινε αμέσως τη γέννησι του έθνους Ισραήλ και μια πρωτοφανή νίκη του Ιεχωβά Θεού εναντίον της Διαβολοκρατουμένης παγκοσμίου δυνάμεως της Αιγύπτου. Επί πλέον, αναγινώσκομεν, «Το πάσχα ημών εθυσιάσθη υπέρ ημών, ο Χριστός». Αφού ο Ιησούς Χριστός χαρακτηρίζεται ενταύθα ως θυσία του πάσχα, το δε Πάσχα εωρτάζετο κάθε χρόνο στις 14 Νισάν, δεν είναι μήπως λογικό να συμπεράνωμε ότι προόριζε την ανάμνησι του θανάτου του να λάβη τη θέσι του Ιουδαϊκού πάσχα στη ζωή των ακολούθων του, που ήσαν τότε όλοι Ιουδαίοι, συνηθισμένοι να εορτάζουν το Πάσχα κάθε χρόνο, και μάλιστα στις 14 Νισάν; Πραγματικά, η ιστορία της πρώτης εκκλησίας αναγράφει ότι κάποτε πολλοί Χριστιανοί εώρταζαν την Ανάμνησι του Κυρίου μας στις 14 Νισάν.​—1 Κορ. 5:7, 8.

Σύμφωνα με τ’ ανωτέρω, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά εορτάζουν την Ανάμνησι του θανάτου του Χριστού μόνο μια φορά το χρόνο, την 14ην Νισάν, που άρχισε εφέτος την 28ην Μαρτίου, μετά τη δύσι του ηλίου.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΤΕ;

Η ερώτησις, Συμμετέχετε; μπορεί να φαίνεται παράξενη σε μερικούς από τους αναγνώστας μας, διότι είναι κοινή συνήθεια σε πολλά μέρη του «Χριστιανικού κόσμου» να μετέχουν στον άρτον και στον οίνον όλοι όσοι παρακολουθούνταν εορτασμό του «Δείπνου του Κυρίου». Εν τούτοις, οι Γραφές δεν επιτρέπουν μια τέτοια χωρίς διάκρισι τήρησι. Όταν ο Ιησούς εγκαινίασε την Ανάμνησι, το έπραξε με τους ένδεκα πιστούς αποστόλους του, στους οποίους περαιτέρω είπε: «Εγώ ετοιμάζω εις εσάς βασιλείαν, ως ο Πατήρ μου ητοίμασεν εις εμέ, δια να τρώγητε και να πίνητε επί της τραπέζης εν τη βασιλεία μου· και να καθίσητε επί θρόνων.» Έπεται, λοιπόν, ότι μόνον αν είσθε σ’ αυτή τη διαθήκη με τον Χριστό για μια βασιλεία μπορείτε να μετέχετε από τα εμβλήματα στην Ανάμνησι του θανάτου του Χριστού. Εκείνους, που είναι σ’ αυτή τη διαθήκη, ο Ιησούς τους εχαρακτήρισε ως «μικρόν ποίμνιον», όπως και είναι, σχετικά, αφού ο αριθμός των περιορίζεται σε μόνο 144.000.​—Λουκ. 22:29, 30· 12:32· Αποκάλ. 7:4-8· 14:1, 3.

Εκείνοι, που είναι σ’ αυτή τη διαθήκη για μια βασιλεία, είναι άνθρωποι που αφιερώθησαν να πράξουν το θέλημα του Θεού, έγιναν δεκτοί από τον Ιεχωβά και κατόπιν εγεννήθησαν από το πνεύμα Του για να είναι πνευματικοί του υιοί, «αναγεγεννημένοι» και γενόμενοι μέλη του συμβολικού σώματος του Χριστού. Όλοι αυτοί μπορούν να λέγουν με τον απόστολο Παύλο: «Αυτό το πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών, ότι είμεθα τέκνα Θεού. Εάν δε τέκνα, και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού· εάν συμπάσχωμεν, δια να γείνωμεν και συμμέτοχοι της δόξης αυτού.»​—Ρωμ. 8:16, 17.

Αν είσθε μεταξύ εκείνων, που είναι άξιοι να μετάσχουν από τα εμβλήματα της Αναμνήσεως του Κυρίου, αυτό έχει μια ειδική σημασία για σας, διότι σημαίνει ότι έχετε κοινωνία με τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό σ’ ένα θυσιαστικό γεύμα, κατά ένα τρόπο. (1 Κορ. 10:20, 21) Χρησιμεύει αυτό σαν μια υπόμνησις σε σας της μοναδικής σας θέσεως ως πνευματικού υιού του Θεού και ως ενός από τους αδελφούς του Χριστού. Σας υπενθυμίζει, επίσης, το γεγονός ότι πρέπει να είσθε πιστοί μέχρι θανάτου, όπως ήταν κι ο Ιησούς, και ότι έχετε την ελπίδα του «στεφάνου της ζωής», της αθανασίας, στον ουρανό, συμμεριζόμενοι έναν ουράνιο θρόνο με την κεφαλή σας, τον Ιησού Χριστό. Είναι για σας, επίσης, ένας καιρός αυτοεξετάσεως, για να εξακριβωθή αν μετέχετε, με εκτίμησι των εμβλημάτων, για να μην τρώγετε και πίνετε κατάκριμα.​—1 Κορ. 11:27-34· Αποκάλ. 2:10.

ΑΝ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΤΕ

Σήμερα, η μεγίστη πλειονότης εκείνων που παρευρίσκονται στο δείπνον του Κυρίου δεν συμμετέχει στα εμβλήματα. Πραγματικά, στον εορτασμό της Αναμνήσεως του Κυρίου το 1963 μόνο δώδεκα χιλιάδες περίπου μετέσχον, μολονότι παρευρέθησαν περισσότεροι από 1.690.000· κατά μέσον όρον μόνο ένας στους 138. Αλλά μπορεί να ρωτήσετε, Γιατί πρέπει να παρευρεθώ, αφού δεν λαμβάνω τα εμβλήματα; Τι αξία έχει η Ανάμνησις του Κυρίου μας για μένα; Πολλή αξία! Για το δικό σας πνευματικό συμφέρον είναι να επιδείξετε σεβασμό στην εντολή του Ιησού σ’ εκείνους που ακολουθούν στα ίχνη του. Ωφελείσθε με το να είσθε παρόντες σ’ αυτή την «τράπεζα του Ιεχωβά» έστω κι αν δεν είσθε μέτοχος της θυσίας σε συμβολική κοινωνία.

Το να είσθε παρόντες στην Ανάμνησι θα μπορούσε να εξεικονισθή με το να παρευρίσκεσθε στον γάμο ενός άλλου. Σεις οι ίδιοι δεν νυμφεύεσθε, αλλ’ από αγάπη και σεβασμό στο νυμφικό ζεύγος και για την πρόσκλησι που σας απηύθυναν, τους τιμάτε με την παρουσία σας. Έτσι και με την ανάμνησι του θανάτου του Χριστού· όλοι όσοι αγαπούν τον Κύριο Ιησού Χριστό και τη νύμφη του, τα μέλη του σώματός του, πρέπει να είναι παρόντες. Το να λεχθούν και πάλι η νίκη που εκέρδισε ο Ιεχωβά με την τήρησι ακεραιότητος του Ιησού, και τα όσα θα σημαίνη ο θάνατος του Χριστού για όλους τους ευπειθείς του ανθρωπίνου γένους, καθώς και η επαναφορά στη μνήμη μας του καλού παραδείγματος πιστότητος που έθεσε ο Ιησούς, πολύ θα ενισχύσουν την πίστι και την εκτίμησί σας. Θα λάβετε μια πνευματική ανάψυξι απ’ όσα θα ιδήτε και θ’ ακούσετε.

Αλλά μην κάμετε το λάθος να συμπεράνετε ότι όλο εκείνο που χρειάζεσθε να κάμετε είναι να παρευρίσκεσθε στην Ανάμνησι του θανάτου του Χριστού μια φορά τον χρόνο. Προφανώς αυτό είναι ένα εύκολο λάθος, διότι αυτός είναι ο μόνος καιρός που παρατηρούνται πολλοί σε μια Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ασφαλώς, ένα γεύμα από γαλοπούλα με όλες τις διακοσμήσεις δεν θα μπορούσε να σας συντηρήση από φυσική άποψι επί ένα ολόκληρο έτος, έτσι δεν είναι; Γι’ αυτό, επίσης, κι οι Χριστιανοί έχουν ανάγκη να συναθροίζωνται τακτικά για να τρέφονται πνευματικώς, όχι μόνον όταν υπάρχη ένα ειδικό πνευματικό συμπόσιο, όπως είναι στην Ανάμνησι του θανάτου του Χριστού. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά παρακολουθούν πέντε συναθροίσεις κάθε εβδομάδα. Κατανοούν ότι «με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος», και ότι λόγω του ότι εγγίζει γοργά η ημέρα του Ιεχωβά, είναι πιο επείγον από κάθε άλλη φορά να μην εγκαταλείψουν την επισυναγωγή των.​—Λουκ. 4:4· Εβρ. 10:24, 25.

Φυσικά, ακόμη και η τακτική παρακολουθήσις όλων αυτών των συναθροίσεων δεν αποτελεί το σύνολον εκείνων που απαιτούνται από τους Χριστιανούς. Σ’ αυτές τις συναθροίσεις, λαμβάνετε γνώσι, παίρνετε· αλλ’ η Χριστιανοσύνη συνίσταται σε κάτι περισσότερο από το να παίρνετε, απαιτεί και να δίνετε. Δεν είπε ο Ιησούς, «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη»; Ναι, γι’ αυτό και παρήγγειλε στους ακολούθους του: «Ας λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων.» Επί πλέον, προείπε ότι «θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.» Αυτή η προφητεία είναι, πραγματικά, μια εντολή προς όλους τους ακολούθους του να κηρύξουν αυτή τη βασιλεία. Θυμηθήτε, επίσης, ότι, ενώ «με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην», εν τούτοις «με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν.»​—Πράξ. 20:35· Ματθ. 5:16· 24:14· Ρωμ. 10:10.

Η Ανάμνησις του θανάτου του Χριστού εφιστά την προσοχή μας στη μεγάλη νίκη που κατήγαγε ο Ιεχωβά Θεός εναντίον του Σατανά ή Διαβόλου, και στο τι έκαμε για σας ο Ιησούς Χριστός. Επίσης, εξαίρει το παράδειγμα που έθεσε ο Χριστός για τους ακολούθους του. Ώστε καλά εκάματε που παρακολουθήσατε τον εορτασμό της Αναμνήσεως του θανάτου του Χριστού το βράδυ της 28ης Μαρτίου. Αλλά μη σταματάτε σ’ αυτό το σημείο. Δείξτε την εκτίμησί σας εξακολουθώντας να είσθε συνταυτισμένοι μ’ εκείνους που ακολουθούν το παράδειγμα του Χριστού και συμμετέχετε με αυτούς στην κήρυξι ‘τούτου του ευαγγελίου [αγαθών νέων] της βασιλείας’.