«Σύκα» που Ευαρεστούν Ακόμη και τον Θεό
«Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός του Ισραήλ· Καθώς τα καλά ταύτα σύκα, ούτω θέλω επιμεληθή τους αιχμαλωτισθέντας εκ του Ιούδα, τους οποίους εξαπέστειλα εκ του τόπου τούτου εις την γην των Χαλδαίων δια καλόν.—Ιερ. 24: 5.
1. Πώς εισήχθη το σύκο στην πείρα της ζωής μας;
Η ΣΥΚΙΑ ευρίσκετο στον πρώτο κήπο που φυτεύθηκε στη γη μας. Οι πρώτοι ανθρώπινοι γονείς μας μάς έδωσαν την αρχή να τρώμε τον απολαυστικό αυτό καρπό, το σύκο. Επετράπη στη συκιά να φυτρώνη και έξω απ’ εκείνο τον πρώτο κήπο; Ναι, και μπορούμε να χαιρώμεθα γι’ αυτό. Έτσι μπορούμε και σήμερα, να έχωμε την ευχαρίστησι να τρώμε αυτό το μικρό, γλυκό φρούτο. Εντελώς ασυνήθιστο είναι το γεγονός ότι η πρώτη ενδυμασία που φορούσαν οι πρώτοι μας γονείς, ο Αδάμ και η Εύα, επί ένα σύντομο χρονικό διάστημα για να καλύπτουν την οσφύν τους, αποτελείτο από φύλλα συκής τα οποία είχαν συρράψει. Αυτό έγινε ακριβώς προτού εκβληθούν από τον Παράδεισο της Τρυφής τους επειδή στασίασαν κατά του Φυτευτού και Ιδιοκτήτου αυτού του κήπου της Εδέμ.—Γεν. 2:8· 3:1-7.
2. Πώς ο Ιωθάμ στο παράδειγμα του χρησιμοποίησε τη συκιά με μια καλή σημασία για μας;
2 Σ’ ένα παράδειγμα που είπε πολύν καιρό μετά από το γεγονός αυτό ο Ιωθάμ ο γιος του Κριτού Γεδεών, παρουσίασε τη συκιά σαν να μίλησε λέγοντας: «Να αφήσω την γλυκύτητα μου και τον καρπόν μου τον καλόν, και να υπάγω να άρχω επί των δένδρων;» (Κριτ. 9:11) Στο παράδειγμα του Ιωθάμ η συκιά αρνήθηκε να εγκαταλείψη τις καλές της ιδιότητες. Πράγματι και σήμερα, η συκιά έχει ακόμη την καλωσύνη και τη γλυκύτητα μέσα της. Απ’ αυτή την άποψι, εξυπηρετεί ακόμη τον αγαθό σκοπό του Θεού.
3. Ο Ιωθάμ χρησιμοποίησε τη συκιά για να εξεικονίση τι, και ο Ιησούς Χριστός την εχρησιμοποίησε για να εξεικονίση τι, και σε ποια παραβολή;
3 Ο Ιωθάμ χρησιμοποίησε τη συκιά για να παραστήση ένα άτομο, ένα πιστό Ισραηλίτη ο οποίος αρνήθηκε να τεθή επικεφαλής της κυβερνήσεως με τη δημοκρατική ψήφο μιας εθνικής εκλογής. Πολύ αργότερα, ο Ιησούς Χριστός χρησιμοποίησε τη συκιά για να εξεικονίση το έθνος Ισραήλ. Σε μια παραβολή είπε:
«Είχε τις συκήν «εφυτευμένην εν τω αμπελώνι αυτού, και ήλθε ζητών καρπόν εν αυτή και δεν εύρε. Και είπε προς τον αμπελουργόν· Ιδού, τρία έτη έρχομαι ζητών καρπόν εν τη συκή ταύτη και δεν ευρίσκω· έκκοψον αυτήν· δια τι καταργεί και την γην; Ο δε αποκριθείς λέγει προς αυτόν Κύριε, άφες αυτήν και τούτο το έτος, έως ότου σκάψω περί αυτήν και βάλω κοπρίαν· και εάν μεν κάμη καρπόν, καλώς· ει δε μη, θέλεις εκκόψει αυτήν μετά ταύτα.»—Λουκ. 13:6-9.
4. Μετά από τριάμισυ χρόνια διακονίας του εκπροσώπου του στη γη, με ποια έννοια ο Φυτευτής δεν βρήκε καρπούς στη συμβολική συκιά;
4 Ο Ιησούς είπε αυτή την παραβολή λίγο καιρό μετά τη φθινοπωρινή εορτή της σκηνοπηγίας (Σοκχώχ) που εώρτασαν οι Ιουδαίοι το 32 μ.Χ., δηλαδή, τρία χρόνια ύστερα από τότε που άρχισε τη δημόσια διακονία του στη γη του Ισραήλ. Ευρίσκετο τότε στο τέταρτο έτος του ευαγγελιστικού του έργου. Σε διάστημα λοιπόν λιγότερα από έξη μήνες, το έθνος Ισραήλ θα τον απέρριπτε και θα τον θανάτωνε πάνω σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου έξω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ. Έναντι του έργου που είχε κάμει μεταξύ των Ισραηλιτών επί τριάμισυ χρόνια εκείνο που απεκόμισε ως καρπόν των κόπων του ήταν μόνο λίγες εκατοντάδες μαθητών. Ο ουράνιος Πατέρας Του, ο Ιεχωβά Θεός, είχε φυτεύσει το συμβολικό εκείνο δένδρο του Ισραήλ. Δίκαια λοιπόν ύστερα, από τριάμισυ χρόνια ειδικής φροντίδας και επιμελείας από τον Υιό και εκπρόσωπο του στη γη, ζητούσε καρπούς. Αλλά, συγκριτικά, δεν βρήκε κανένα καρπό υπό τη μορφή ακολούθων του Υιού του, του Μεσσία. Όπως ο ‘αμπελουργός’ της παραβολής, ο Υιός του συνεχώς έσκαπτε γύρω από τη συμβολική συκιά τα τριάμισυ χρόνια της διακονίας του. Αλλά μάταια.
5, 6. (α) Με τη χρησιμοποίησι μιας αληθινής συκής, πώς έδειξε ο Ιησούς ότι η συμβολική συκή θα εξεκόπτετο; (β) Πότε εξεκόπη εκείνη η συμβολική συκιά, και από ποιο επακόλουθο καταδεικνύεται αυτό;
5 Στο μέσον σχεδόν του τετάρτου έτους ο Ιησούς έδειξε ότι η άκαρπη εθνική ‘συκή’ επρόκειτο να εκκοπή. Τη Δευτέρα, 10 του μηνός Νισάν του έτους 33 μ.Χ., καθ’ οδόν προς την Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς πλησίασε σε μια συκιά. Αυτή αν και είχε φύλλα, δεν είχε καρπούς. Τότε, ο Ιησούς καταράσθηκε τη συκιά, λέγοντας: «Μηδείς πλέον εις τον αιώνα να μη φάγη καρπόν από σου.» Τι συνέβη; Διαβάζομε: «Και το πρωί διαβαίνοντες είδον την συκήν εξηραμμένην εκ ριζών. Και ενθυμηθείς ο Πέτρος, λέγει προς αυτόν· Ραββί, ίδε, η συκή, την οποίαν κατηράσθης, εξηράνθη.»—Μάρκ. 11:12-21.
6 Μήπως τώρα ο Ιησούς έδειξε αντιπάθεια για ένα δένδρο που στερείται νοημοσύνης; Όχι, αλλά χρησιμοποίησε την άκαρπη εκείνη συκιά σαν παράδειγμα. Η συκιά εκείνη εξεικόνιζε το έθνος Ισραήλ στο οποίο ο Ιεχωβά είχε στείλει τον Υιό του να συλλέξη καρπούς υπό τη μορφή υποστηρικτών του αληθινού Μεσσία ή Χριστού. Όταν το έθνος Ισραήλ κάτω από την ηγεσία του αρχιερέως του και των άλλων θρησκευτικών οδηγών, απέρριψε τον Ιησού ως τον εκπρόσωπο της βασιλείας του Θεού, οι εκατοντάδες των ατόμων που δέχθηκαν τον Ιησού ήσαν σαν τίποτα. Η συμβολική εκείνη συκιά, σαν ένα φορολογήσιμο δένδρο που επιβάρυνε τη γη, άξιζε να εκκοπή, διότι περιήλθε στην κατάρα του Θεού. (Παράβαλε Δευτερονόμιον 28:15-68.) Πενήντα μία μέρες από τότε που θανάτωσαν τον Ιησού Χριστό ως ψευδή Μεσσία, η Ισραηλιτική ‘συκή’ εκκόπη, διότι τότε ο Θεός έφερε σε ύπαρξι ένα νέο έθνος, τον Χριστιανικό Ισραήλ, τον πνευματικό Ισραήλ, για να φέρη καρπούς της Βασιλείας. (Ματθ. 21:43· 1 Πέτρ. 2:9· Γαλ. 6:16· Ιακ. 1:1) Η κομμένη ‘συκή’ παραδόθηκε, στο πυρ όταν καταστράφηκε η Ιερουσαλήμ το έτος 70 μ.Χ.
ΤΑ ΔΥΟ ΚΑΛΑΘΙΑ ΣΥΚΩΝ
7. Το 617 π.Χ., πώς ο Ιεχωβά αναφέρθηκε σε μια συμβολική συκιά σ’ ένα όραμα του Ιερεμία;
7 Η Ιερουσαλήμ είχε καταστραφή άλλη μια φορά προηγουμένως το 607 π.Χ. από τους Βαβυλώνιους υπό τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ. Εν τούτοις, 10 χρόνια πριν από την εθνική καταστροφή, δηλαδή το 611 π.Χ., ο Θεός χρησιμοποίησε τη συκιά για να συμβολίση το Ιουδαϊκό έθνος. Αυτό έγινε όταν έδωσε στον προφήτη Ιερεμία μια δυσοίωνη όρασι, για την οποία ο Ιερεμίας μάς λέγει τα εξής:
«Ο Κύριος έδειξεν εις εμέ και ιδού, δύο κάλαθοι σύκων κείμενοι έμπροσθεν του ναού του Κυρίου, αφού ηχμαλώτισε Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς της Βαβυλώνος Ιεχονίαν [ή, Ιωαχείν] τον υιόν του Ιωακείμ, βασιλέα του Ιούδα, και τους άρχοντας του Ιούδα και τους ξυλουργούς και τους χαλκείς εξ Ιερουσαλήμ και έφερεν αυτούς εις την Βαβυλώνα. Ο κάλαθος ο είς είχε σύκα κάλλιστα, ως τα σύκα τα πρώιμα· ο δε κάλαθος ο άλλος σύκα κάκιστα, τα οποία δια την αχρειότητα δεν ετρώγοντο.»—Ιερ. 24:1, 2.
8. Πώς εξήγησε ο Ιεχωβά τη σημασία του καλαθιού με τα καλά σύκα;
8 Ο Ιερεμίας, όταν ρωτήθηκε τι είδε στο όραμα, περιέγραψε ακριβώς εκείνο που είδε. (Ιερ. 24:3) Και τι εξεικόνιζαν εκείνα τα σύκα; Τους Ισραηλίτες που προωρίζοντο να εξορισθούν στη Βαβυλώνα, Σχετικά μ’ αυτό, διαβάζομε:
«Ουαί λέγει Κύριος ο Θεός του Ισραήλ· Καθώς τα καλά ταύτα σύκα, ούτω θέλω επιμεληθή τους αιχμαλωτισθέντας εκ του Ιούδα, τους οποίους εξαπέστειλα εκ του τόπου τούτου εις την γην των Χαλδαίων δια καλόν. Διότι θέλω επιστηρίξει τους οφθαλμούς μου επ’ αυτούς δια καλόν, και θέλω αποκαταστήσει αυτούς εν τη γη ταύτη και οικοδομήσει αυτούς και δεν θέλω κατακρημνίσει, και θέλω φυτεύσει αυτούς και δεν θέλω εκριζώσει. Και θέλω δώσει εις αυτούς καρδίαν δια να με γνωρίζωσιν, ότι εγώ είμαι ο Κύριος· και θέλουσιν είσθαι λαός μου και εγώ θέλω είσθαι Θεός αυτών· διότι θέλουσιν επιστρέψει εις εμέ εξ όλης καρδίας αυτών.»—Ιερ. 24:5-7.
9. Από ποιο συμβολικό δένδρο προήλθαν εκείνα τα «σύκα,» και ποιους περιελάμβαναν;
9 Τα συμβολικά εκείνα «σύκα» προήλθαν από κάποιο συμβολικό δένδρο. Από ποιο «δένδρο»; Από το έθνος Ισραήλ, στο οποίο ο Ιωαχείν ο γιος του Ιωακείμ βασίλευσε επί τρεις μήνες και δέκα μέρες μόνο. (2 Χρον. 36:9, 10· Ματθ. 1:11, 12) Μεταξύ εκείνων τους οποίους ο βασιλεύς της Βαβυλώνος απήγαγε τότε εξόριστους, ήταν ο Δανιήλ, οι τρεις Εβραίοι σύντροφοι του Ανανίας, Μισαήλ και Αζαρίας, και ο Ιεζεκιήλ. (Δαν. 1:11-17· Ιεζ. 1:1-3) Έτσι λοιπόν, τότε στον καιρό του Ιερεμία, ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε τη συκιά για να εξεικονίση το έθνος του εκλεκτού του λαού. Τον καιρό της εξορίας εκείνης, ο Ιερεμίας είχε προφητεύσει επί 30 χρόνια.
10. Πώς ο Ιεχωβά εκπλήρωσε το δεδηλωμένο σκοπό του σχετικά με τα ‘καλά σύκα,’ και πώς αυτά επέδειξαν ‘γλυκύτητα’ σ’ αυτόν;
10 Με όσα είπε ο Ιεχωβά σχετικά με το όραμα εκείνο των καλών σύκων έδειχνε καλύτερους καιρούς. Μίλησε για αγαθά πράγματα που θα έκανε στο πιστό υπόλοιπο του λαού της διαθήκης του. Αυτά θα εγίνοντο στο τέλος των ‘εβδομήκοντα ετών’ που είχε προείπει μόλις επτά χρόνια προηγουμένως. (Ιερ. 25:11, 12) Ο Ιεχωβά είναι ο Θεός της αληθείας, οι δε ιστορικές αφηγήσεις δείχνουν ότι, το 537 π.Χ., εκπλήρωσε τον δεδηλωμένο σκοπό του. Χρησιμοποίησε τον Πέρση Κύρο τον Μέγα για ν’ ανατρέψη τη Βαβυλώνα το 539 π.Χ., και κατόπιν τον υποκίνησε ν’ αποκαταστήση τα συμβολικά ‘καλά σύκα’ στη γη εκείνη όπου είχε φυτευθή για πρώτη φορά το συμβολικό δένδρο από το οποίο προήλθαν τα σύκα. Εκεί αυτοί ανοικοδόμησαν την Ιερουσαλήμ και ανήγειραν ένα νέο ναό για τη λατρεία του Ιεχωβά. Κάνοντας όλα αυτά, απέδειξαν τη ‘γλυκύτητα’ που μοιάζει με τη γλυκύτητα των πολύ καλών σύκων, προς τον Θεόν τους, τον Φυτευτή του όμοιου με δένδρο έθνους τους.
11, 12. (α) Τίνος το όνομα φέρουν τα σημερινά ‘καλά σύκα’; (β) Τι ήταν η πολιτική Βαβυλών των αρχαίων χρόνων, και τι είναι η Βαβυλών η Μεγάλη;
11 Έχει αυτό καμμιά σημασία για τις ημέρες μας; Βεβαίως, διότι στον 20ό μας αιώνα η τελική εκπλήρωσις της προφητείας του Ιεχωβά από τον Ιερεμία έχει λάβει χώρα και μάλιστα σε μεγαλύτερη κλίμακα. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν ακόμη μαζί μας Χριστιανοί που αντιστοιχούν με τα ‘καλά σύκα.’ Ο Θεός του Ιερεμία τα θεώρησε κι αυτά «δια καλόν.» Τους ελευθέρωσε από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Και πάλι καλείται και σ’ αυτούς το όνομα του Θεού τώρα. Στον καιρό του Ιερεμία, τα συμβολικά ‘καλά σύκα’ ήσαν οι Ισραηλίτες που επικαλούντο το όνομα του Θεού του. Ακόμη και το όνομα του προφήτου, Ιερεμίας, περιείχε το θείο όνομα, διότι Ιερεμίας σημαίνει «Ο Ιεχωβά χαλαρώνει (τη Μήτρα).» Στις ημέρες του Ιερεμία, η Βαβυλών είχε γίνει η επικρατούσα παγκόσμια δύναμις ως πολιτική οργάνωσις. Κυριάρχησε πάνω από 90 χρόνια κι έτσι ανύψωσε την ψευδή θρησκεία που πηγάζει από τη Βαβυλώνα των ημέρων του Νεβρώδ. Αυτό το θρησκευτικό χαρακτηριστικό προβάλλεται στο τελευταίο βιβλίο της Βίβλου που μιλεί για τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και τη χαρακτηρίζει ως πόρνη με την οποία πορνεύουν οι πολιτικές δυνάμεις. Όπως η αρχαία Βαβυλών παρίστανε μια αυτοκρατορία, έτσι και η Βαβυλών η Μεγάλη παριστάνει μια αυτοκρατορία, την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας.
12 Η αρχαία πολιτική Βαβυλών έπεσε και τελικά έπαψε να υπάρχη, αλλά η θρησκευτική Βαβυλών η Μεγάλη παρέμεινε. Είναι λοιπόν ακόμη η παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας.—Αποκ. 14:8· 17:1-8.
13. Ποια εντολή δίδεται στον λαό του Θεού ως προς τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, και πώς αυτή ‘μεθάει’ από το αίμα των μαρτύρων;
13 Εν τούτοις, θα καταστροφή και η Βαβυλών η Μεγάλη; Ναι, το τελευταίο βιβλίο της Γραφής το προλέγει αυτό. Γι’ αυτό και στην Αποκάλυψι 18:4, 5, δίδεται η ακόλουθη εντολή στον εξόριστο λαό του Θεού, στη Χριστιανική εκκλησία: «Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής· διότι αι αμαρτίαι αυτής έφθασαν έως του ουρανού, και ενεθυμήθη ο Θεός τα αδικήματα αυτής.» Η Αποκάλυψις 17:6 τονίζοντας ένα μέρος των αμαρτιών της, εξεικονίζει την πορνική αυτή θρησκευτική αυτοκρατορία ως «μεθύουσαν εκ του αίματος των αγίων και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού.» Αυτή έγινε ένοχος εκχύσεως του αίματος του αφιερωμένου λαού του Ιεχωβά στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918) και συνέλαβε πολλούς αιχμαλώτους για να σταματήση την κήρυξι της βασιλείας του Θεού.
14. Λόγω της ανταποκρίσεως τους στην εντολή του Θεού, σε ποια κατάστασι βρέθηκαν τα συμβολικά ‘καλά σύκα,’ και ποιοι ενώθηκαν μ’ αυτά στο πνευματικό τους κτήμα;
14 Αυτοί οι καταδυναστευμένοι αιχμάλωτοι της Βαβυλώνος της Μεγάλης ήταν όπως τα ‘καλά σύκα’ του οράματος του Ιερεμία. Μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ιεχωβά συνέτριψε τη δύναμι της Βαβυλώνος της Μεγάλης και, το 1919, άνοιξε την οδό για τους δούλους του να ενεργήσουν σύμφωνα με την εντολή του: «Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου.» Οι πνευματικοί Ισραηλίτες που ανταποκρίθηκαν με το ν’ απελευθερωθούν από κάθε δεσμό με τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη (περιλαμβανομένου και του Χριστιανικού κόσμου), αποκαταστάθηκαν στην εύνοια του Ιεχωβά και ενασχολήθηκαν στην υπηρεσία της Βασιλείας του. Ανέλαβαν πρόθυμα να προωθήσουν το κήρυγμα για «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας,» όπως είχε προείπει ο Ιησούς στο κατά Ματθαίον 24:14 και κατά Μάρκον 13:10. Μέχρι σήμερα ο Ιεχωβά δεν έκρινε καλό να τους αφήση να ξερριζωθούν από το παραδεισιακό πνευματικό κτήμα τους στο οποίο τους έχει εισαγάγει. Αντιθέτως, πάνω από 2.000.000 άτομα που δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες, ανταποκρίθηκαν στην κήρυξι της Βασιλείας και εξέλεξαν να συντροφεύσουν τον αποκαταστημένο λαό του Ιεχωβά στο πνευματικό του κτήμα. Έτσι, ανέλαβαν να ζουν κάτω από μια συμβολική συκιά με την καλωσύνη και τη γλυκύτητα της σε περισσότερες από 200 χώρες.
«ΚΑΚΑ ΣΥΚΑ»
15, 16. (α) Ποιοι λογίσθηκαν μεταξύ των συμβολικών ‘καλών σύκων’ στον καιρό του Ιερεμία; (β) Τι είδους ‘σύκο’ αποδείχθηκε ότι ήταν ο Βασιλεύς Σεδεκίας, και τι προείπε ο Ιεχωβά για τα ‘κακά σύκα’;
15 Μεταξύ εκείνων που λογίσθηκαν ως η τάξις των ‘καλών σύκων’ των ημερών του Ιερεμία ήταν και ο Βασιλεύς Ιωαχείν (ή, Ιεχονίας) του Ιούδα. Ο Ιησούς Χριστός έγινε ένας θετός απόγονος του βασιλέως Ιωαχείν μέσω του διάσημου απογόνου του Ζοροβάβελ, που ήταν σαν ένα ‘καλό σύκο.’ (1 Χρον. 3:17-19· Ματθ. 1:12· Λουκ. 3:23-27) Το 617 π.Χ., αφού ο Βασιλεύς Ιωαχείν παρέδωσε την Ιερουσαλήμ στον βασιλέα της Βαβυλώνας, ο Ναβουχοδονόσορ έκανε τον Σεδεκία, τον θείο του Ιωαχείν, νέο βασιλέα του Ιούδα, ο οποίος έδωσε όρκο ενώπιον του Ιεχωβά να είναι ένας πιστός υποτελής της Βαβυλώνας. Αλλ’ ο Βασιλεύς Σεδεκίας αποδείχθηκε ‘κακό σύκο,’ κατά έναν τρόπο. Ο Θεός λοιπόν στον οποίο είχε ορκισθή, ο Ιεχωβά, τον παρωμοίασε μ’ ένα μη φαγώσιμο σύκο, λέγοντας:
16 «Και καθώς τα σύκα τα κακά, τα οποία δια την αχρειότητα δεν τρώγονται, ούτω βεβαίως λέγει Κύριος, Ούτω θέλω παραδώσει Σεδεκίαν τον βασιλέα του Ιούδα και τους μεγιστάνας αυτού και το υπόλοιπον της Ιερουσαλήμ, το εναπολειφθέν εν τη γη ταύτη [μετά την εξορία του Ιωαχείν], και τους κατοικούντας εν τη γη της Αιγύπτου [στους οποίους προσέφυγαν οι Ιουδαίοι φοβούμενοι τους Βαβυλώνιους]· και θέλω παραδώσει αυτούς εις διασποράν εις πάντα τα βασίλεια της γης προς κακόν, εις όνειδος και εις παροιμίαν, εις λοιδορίαν και εις κατάραν, εν πάσι τοις τόποις όπου θέλω διώξει αυτούς. Και θέλω αποστείλει προς αυτούς την μάχαιραν, την πείναν και τον λοιμόν, εωσού αφανισθώσιν επάνωθεν από της γης, την οποίαν έδωκα εις αυτούς και εις τους πατέρας αυτών.»—Ιερ. 24:8-10.
17. Πόσο κακό ‘σύκο’ αποδείχθηκε ότι ήταν ο Σεδεκίας, και με ποιες συνέπειες;
17 Ασφαλώς ο Ιεχωβά δεν ευαρεστήθηκε μ’ εκείνα τα συμβολικά ‘κακά σύκα,’ και αποφάσισε να τα φέρη σ’ αυτό το καταστρεπτικό τέλος, κάτω από διεθνή μομφή και καταφρόνησι. Πόσο κακός αποδείχθηκε ο Βασιλεύς Σεδεκίας! Παρέβη τον όρκο του και στασίασε κατά της Βαβυλώνας και, πιεζόμενος από τους μεγιστάνες του, έκανε να φυλακισθή ο Ιερεμίας ως εθνικός κίνδυνος. Εκτός από την «μάχαιραν» των Βαβυλωνίων πολιορκητών και τον λοιμό μεταξύ των πολιορκημένων Ιουδαίων, χρειάσθηκε και εξαντλητική πείνα για να καταρρεύση η αντίστασις των υπερασπιστών της Ιερουσαλήμ ύστερα από πολιορκία 18 μηνών. Ο νικητής βασιλεύς θανάτωσε τους εξέχοντες αξιωματούχους, πολιτικούς και ιερατικούς. Ο αιχμάλωτος Σεδεκίας αφού είδε να θανατώνωνται οι γιοι του, στη συνέχεια τυφλώθηκε και σύρθηκε στη φυλακή της Βαβυλώνος, όπου πέθανε με ατιμωτικό θάνατο.
18. Λόγω αυτού του προειδοποιητικού παραδείγματος, τι είναι κατάλληλο τώρα να κάνωμε για να επιζήσωμε από την επικείμενη ‘μεγάλη θλίψι’;
18 Φρίττομε εμείς σήμερα για το φρικτό τέλος των συμβολικών εκείνων ‘κακών σύκων’; Είθε αυτά ν’ αποτελέσουν ένα προειδοποιητικό παράδειγμα σε μας ώστε να μη μιμηθούμε την πορεία ενεργείας τους. Αν οι σημερινοί πνευματικοί Ισραηλίτες δεν ζουν σύμφωνα με τη νέα διαθήκη, αν δεν εξυψώνουν την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά, αν δεν υποστηρίζουν τη Μεσσιανική βασιλεία του Υιού του Ιησού Χριστού, θα έχουν ένα τέλος όπως εκείνο των αρχαίων ‘κακών σύκων,’ στην επικείμενη ‘μεγάλη θλίψι.’ (Ματθ. 24:21, 22) Και ο θρησκευτικός πληθυσμός του Χριστιανικού κόσμου, επίσης, που ισχυρίζεται ότι αποτελεί τους πνευματικούς Ισραηλίτες, θα έχη ένα καταστρεπτικό τέλος όπως τα ‘κακά σύκα.’ Αληθινά, τώρα είναι κατάλληλο για μας να είμεθα όπως ο Ιερεμίας και ο γραμματεύς του Βαρούχ και οι λίγοι αφοσιωμένοι φίλοι του, άνθρωποι πιστοί στον Ιεχωβά που επέζησαν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ.—1 Κορ. 10:11.
[Εικόνα στη σελίδα 19]
Ο Χριστιανικός κόσμος, ως τα ‘κακά σύκα,’ αντιμετωπίζει το ίδιο καταστρεπτικό τέλος με της αρχαίας Ιερουσαλήμ