Χρησιμοποιείτε τα Υλικά Αγαθά Συνετά

ΟΧΙ τα ίδια τα χρήματα, αλλ’ η αγάπη για τα χρήματα μπορεί να είναι επιβλαβής. Η Αγία Γραφή είναι πολύ ρεαλιστική σ’ αυτό το ζήτημα. Μολονότι προειδοποιεί εναντίον της αγάπης για τα χρήματα, λέγει επίσης «Δι’ ευθυμίαν κάμνουσι συμπόσια, και ο οίνος ευφραίνει τους ζώντας· το δε αργύριον αποκρίνεται εις πάντα.» (Εκκλησ. 10:19) Ασφαλώς, ένα καλό γεύμα μπορεί να είναι ευχάριστο. Αλλά ούτε η τροφή ούτε το ποτό μπορούν ν’ αποκτηθούν χωρίς χρήματα. Σ’ αυτό τον κόσμο, τα χρήματα αποτελούν μια ανάγκη. Είναι ένα πολύτιμο αγαθό που πρέπει να το διαχειρίζεται κανείς με σύνεσι.

Σε συσχετισμό με τα υλικά αποκτήματα, η Γραφή δίνει έμφασι στην σπουδαιότητα της σοφίας. Διαβάζομε τα εξής: «Η σοφία είναι καλή ως η κληρονομία, . . . Διότι η σοφία είναι σκέπη, ως είναι σκέπη το αργύριον πλην η υπεροχή της γνώσεως είναι, ότι η σοφία ζωοποιεί τους έχοντας αυτήν.» (Εκκλησ. 7:11, 12) Μια κληρονομιά οπωσδήποτε έχει αξία. Αλλ’ αν το άτομο δεν γνωρίζη πώς να διαχειρισθή τα χρήματά του συνετά, πιθανόν σύντομα να μείνη απένταρος. Τα χρήματα προσφέρουν κάποιο μέτρο προστασίας από τη φτώχεια και τα προβλήματα που την συνοδεύουν. Ωστόσο, η σοφία προσφέρει ακόμη μεγαλύτερη προστασία. Καθιστά ικανό το άτομο να κάνη καλή χρήσι των αποθεμάτων του και να αποφεύγη πράγματα που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο τη δική του περιουσία και την περιουσία της οικογενείας του.

Η Αγία Γραφή, εκτός του ότι τονίζει τη σπουδαιότητα της σοφίας, παρέχει τις κατευθύνσεις τις οποίες, όταν ακολουθήση το άτομο, θα ενεργή συνετά. Εκείνοι που δεν γνωρίζουν ή δεν εκτιμούν αυτές τις κατευθύνσεις, αντιμετωπίζουν πολλά σοβαρά προβλήματα.

Εξετάστε την περίπτωσι ενός νυμφευμένου ζεύγους στην Αυστραλία. Αγόραζαν πολλά πράγματα επί πιστώσει. Για ν’ ανταπεξέλθουν στα έξοδα, εργαζόταν και ο σύζυγος και η σύζυγος. Μολονότι ο συνολικός μισθός του ανδρός την εβδομάδα ήταν 180 δολλάρια περίπου, έπαιρνε μόνο 12 δολλάρια απ’ αυτό το ποσόν. Με τα υπόλοιπα χρήματα εξωφλούσε περασμένα χρέη. Τόσο πολλές αγορές είχε κάνει το ζεύγος αυτό, ώστε κάθε πληρωμή του συζύγου κάλυπτε κυρίως τον συσσωρευμένο τόκο των χρεών τους και ένα μικρό μέρος από το ποσόν που εδίδετο εκάλυπτε την πραγματική αξία. Οι οικογενειακές σχέσεις ήσαν τεταμένες, και ο σύζυγος συνεχώς εστρέφετο στα οινοπνευματώδη ποτά για να ξεφεύγη από την πίεσι της ανεπιθύμητης οικονομικής καταστάσεως. Κάτω από την επίδρασι των οινοπνευματωδών ποτών, συχνά κατέστρεφε την περιουσία του. Τα χαλασμένα έπιπλα, τα σπασμένα σκεύη της κουζίνας και τα παρόμοια έπρεπε λοιπόν να αντικαθίστανται, αυξάνοντας έτσι τα οικονομικά προβλήματα.

Πώς θα μπορούσαν οι Γραφικές αρχές να βοηθήσουν αυτόν τον άνθρωπο και άλλους επίσης που έχουν περισσότερες υποχρεώσεις από όσες μπορούν να βαστάσουν; Η Γραφή μάς λέγει: «Ο δανειζόμενος είναι δούλος του δανείζοντος.» (Παροιμ. 22:7) «Εις μηδένα μη οφείλετε μηδέν ειμή το να αγαπάτε αλλήλους.» (Ρωμ. 13:8) «Τις εξ υμών, θέλων να οικοδομήση πύργον, δεν κάθηται πρώτον και λογαριάζει την δαπάνην, αν έχη τα αναγκαία δια να τελειώση αυτόν; μήποτε αφού βάλη θεμέλιον και δεν δύναται να τελειώση αυτόν, αρχίσωσι πάντες οι βλέποντες να εμπαίζωσιν αυτόν, λέγοντες· Ότι ούτος ο άνθρωπος ήρχισε να οικοδομή και δεν ηδυνήθη να τελειώση.»—Λουκ. 14:28-30.

Είναι πράγματι συνετή πορεία για ένα άτομο να λογαριάζη εκ των προτέρων αν μπορή να αναλάβη κάποια ιδιαίτερη οικονομική ευθύνη. Αλλιώς, όπως λέγει η Γραφή, το άτομο μπορεί να αποδειχθή ότι είναι δούλος του δανειστού. Θα μπορούσε να χρεωθή απελπιστικά. Πόσο καλύτερα θα ήταν να μη ‘οφείλωμε μηδέν’!

Ιδιαιτέρως τα άτομα που έχουν περιορισμένα υλικά αγαθά πρέπει να προσέχουν να μην ξοδεύουν πάρα πολλά από τα έσοδά τους για ασήμαντα πράγματα. Επειδή δεν τους συμφέρει να διαχειρίζωνται κακώς τα χρήματα τους, θα κάνουν καλά να ακολουθούν τη νουθεσία της Αγίας Γραφής να είναι φιλόπονοι, να αποφεύγουν τις σπατάλες και να ψωνίζουν συνετά. (Παράβαλε με Παροιμίες 31:14, 15.) Σκεφθήτε τι μπορεί να συμβή όταν δεν γίνεται αυτό.

Μερικοί άνθρωποι, μολονότι είναι πτωχοί, παίρνουν ταξί για μια πολύ μικρή απόστασι την οποία θα μπορούσαν να διανύσουν πεζή. Αντί να γράφουν γράμματα, κάνουν υπεραστικές συνδιαλέξεις. Μπορεί να δαπανούν περισσότερα χρήματα για αναψυκτικά, γλυκά, καρυκεύματα, σάλτσες, καραμέλες, κατεργασμένες τροφές και κονσερβοποιημένα γεύματα. Δυστυχώς, η επιθυμία για γεύματα που παρασκευάζονται γρήγορα και εύκολα επηρεάζει δυσμενώς και το πορτοφόλι σας και την υγεία της οικογενείας σας. Λόγω ελλείψεως καταλλήλου διατροφής, τα παιδιά μπορεί να αρρωσταίνουν συχνά.

Στη Βραζιλία, μερικές πτωχές οικογένειες αγοράζουν κεσέδες γιαούρτι που πωλούνται με κέρδος περισσότερο από 200 τοις εκατό. Σκεφθήτε μόνο πόσα πολλά χρήματα θα μπορούσε να μαζέψη μια γυναίκα φτιάχνοντας μόνη της το γιαούρτι και άλλα πράγματα στο σπίτι! Άλλες οικογένειες έχουν μικρά χωράφια γης ακαλλιέργητα. Μπορεί να αφήνουν τις μπανάνες, τις καρύδες και τα πορτοκάλια να σαπίζουν στα κτήματά τους και να αγοράζουν τα ίδια πράγματα από πωλητάς. Άλλοι δαπανούν χρήματα για θεραπευτικά φάρμακα, ενώ οι παπάγιες σαπίζουν στον κήπο τους. Ωστόσο, στις τροπικές χώρες, η παπάγια είναι το καλύτερο φάρμακο κατά των ελμίνθων (σκουλήκια των εντέρων).

Σε αντίθεσι μ’ αυτό, εξετάστε την περίπτωσι ενός πατέρα δύο παιδιών ο οποίος εφαρμόζει τις Γραφικές αρχές. Αυτός ο Βραζιλιάνος έμαθε πώς να συντηρή την τετραμελή οικογένειά του μ’ ένα περιωρισμένο εισόδημα. Με το να αγοράζη το κρέας μια μέρα μετά το σφάξιμο, πληρώνει χαμηλότερη τιμή. Λίγο πριν κλείσουν τα μαγαζιά, πηγαίνει στην αγορά και αγοράζει φρούτα και λαχανικά. Επειδή εκείνοι που διευθύνουν τους πάγκους θέλουν να ξεπουλήσουν, μπορεί να αγοράση τρόφιμα σε πολύ μειωμένη τιμή. Μολονότι μπορεί να μην είναι τόσο ελκυστικά όσο στην αρχή της ημέρας, τα φρούτα και τα λαχανικά είναι ακόμη υγιεινά και θρεπτικά. Αυτός ο άνθρωπος, με το να ψωνίζη συνετά, δαπανά το ένα τρίτο των χρημάτων που δαπανούν άλλοι άνθρωποι για το ίδιο είδος τροφής.

Επίσης, εξετάστε το παράδειγμα του Μπρους, ενός ψηλού, αδύνατου οικογενειάρχη. Στη διάρκεια της Μεγάλης Οικονομικής Υφέσεως στον Καναδά, εργαζόταν 10 ώρες την ημέρα, έξη ημέρες την εβδομάδα. Ο μισθός του ήταν 12 δολλάρια (Η.Π.) την εβδομάδα. Ωστόσο με μετριοπαθή τρόπο συντηρούσε την οικογένειά του καλά. Η οικογένεια είχε πάντοτε αρκετή τροφή, ρουχισμό και στέγη. Πώς τα κατάφερνε μ’ ένα εισόδημα που ήταν μικρό ακόμη και στη δεκαετία του 1950;

Ζούσε σύμφωνα με μια αρχή που ο Ιησούς Χριστός υπέδειξε. Ο Ιησούς όταν έθρεψε περισσότερους από 5.000 άτομα, συμβούλευσε τους ακολούθους του: «Συνάξατε τα περισσεύσαντα κλάσματα, δια να μη χαθή τίποτε.» (Ιωάν. 6:12) Ο Μπρους εφήρμοσε αυτή την αρχή στον εαυτό του και ενεφύτευσε την ίδια αρχή στις διάνοιες και στις καρδιές της ευτυχισμένης οικογενείας του. Ενίσχυσε τη διδασκαλία του σχετικά με την καλή διαχείρισι εφιστώντας την προσοχή στο παράδειγμα του Ιησού σχετικά με τον οικονόμο που έχασε την εργασία του λόγω της υπερβολικής ασωτίας. (Λουκ. 16:1, 2) Το αποτέλεσμα ήταν να μη σπαταλά η οικογένεια τίποτα χωρίς λόγο—για τροφή, ρουχισμό, επίπλωσι, θέρμανσι ή ηλεκτρικό. Φρόντιζαν καλά τα αποκτήματά τους.

Τα σχόλια της Γραφής σχετικά μ’ εκείνους που βοηθούν χρηματικώς άλλους θα μπορούσαν να βοηθήσουν πολλά άτομα επίσης ν’ αποφεύγουν οικονομικά προβλήματα. Μερικά άτομα που παρασύρονται συναισθηματικώς δανείζουν χωρίς καμμιά ασφάλεια ή εγγυώνται για άλλους. Συχνά μ’ αυτό τον τρόπο χάνουν τα χρήματα και αντιμετωπίζουν σοβαρές οικονομικές δυσκολίες. Επομένως θα ωφελούντο πολύ αν ζούσαν σε αρμονία με τις ακόλουθες Γραφικές προειδοποιήσεις; «Όστις εγγυάται δι’ άλλον, θέλει πάθει κακόν.» (Παροιμ. 11:15) «Άνθρωπος ενδεής φρενών δίδει χείρα και εγγυάται δια τον φίλον αυτού.» (Παροιμ. 17:18) Επί πλέον, άτομα που είναι ανεύθυνα, οκνηρά, και απρόθυμα να δεχθούν κάποια εργασία που είναι σε θέσι να εκτελέσουν, δεν πρέπει να λαμβάνουν καμμιά οικονομική βοήθεια. Η Γραφική αρχή είναι: «Εάν τις δεν θέλη να εργάζηται, μηδέ ας τρώγη.» (2 Θεσσ. 3:10) Αφ’ ετέρου, η Γραφή ενθαρρύνει την παροχή βοηθείας σε κείνους που έχουν πραγματικά ανάγκη.—Εφεσ. 4:28.

Δεν θα ήταν πιο ωφέλιμο αν περισσότερα άτομα μάθαιναν και έδιδαν προσοχή στις Γραφικές αρχές σχετικά με το πώς να διαχειρίζωνται τις οικονομικές υποθέσεις; Ασφαλώς, αυτό θα τους βοηθούσε να φέρουν ψωμί στο τραπέζι τους.